တစ္ခါက . . . .
လူတစ္ေယာက္ဟာ ေခ်ာက္ထဲ က်ေတာ႔မဲ႔ ျမည္းတစ္ေကာင္ရဲ႕အျမီးကို ဆြဲျပီး ေခ်ာက္ႏႈတ္ခမ္းေပၚကို ဆြဲတင္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနသတဲ႔။ ဒါေပမဲ႔ ျမည္းကလည္း ေၾကာက္လန္႕တၾကား ရုန္းကန္ေနေတာ႔ သူပါ ေခ်ာက္ထဲက်မလို ျဖစ္ေနတာေၾကာင္႔ ဆြဲမတင္ျဖစ္ေတာ႔ပဲ ေနာက္ဆံုးမွာ လႊတ္ခ်လိုက္ရသတဲ႔။ ဒီ႔အတြက္ စာသားေလး တစ္ခု ရလာပါသည္။
“ တကယ္ေတာ႔ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းကို ရတယ္ဆိုတာ တစ္ခုလံုးကို ရတာ မဟုတ္ဘူး။ ”
Online မွာ ေတြ႔ရေသာ ကၽြန္ေတာ္႕သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ ေတာ္ၾကပါတယ္။
- တခ်ိဳ႕ေတြက အလြန္ကို ေတာ္ၾကပါတယ္။
- တခ်ိဳ႕ေတြက်ေတာ႔ ေတာ္ေနတဲ႔ သူေတြကို ၾကည္႔ျပီး အတုယူၾကတယ္။
- တခ်ိဳ႔ေတြက်ေတာ႔ ေတာ္ေနတဲ႔ သူေတြကို ၾကည္႔ျပီး အားက်ၾကတယ္။
- တခ်ိဳ႕ေတြက်ေတာ႔ ေတာ္ေနတဲ႔ သူေတြကို ၾကည္႔ျပီး အားငယ္ၾကတယ္ တဲ႔။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ကၽြန္ေတာ္ အေၾကာင္းအရာေလး တစ္ခု ေျပာျပပါ႔မယ္။
(၁၀) တန္းတုန္းက ကၽြန္ေတာ္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ စာျပိဳင္ဘက္။ သူက ပိုေတာ္ပါတယ္။ (၁၀) တန္းေရာက္လို႔ ေက်ာင္းကထြက္ျပီး အျပင္ေျဖဖို႔ က်ဴရွင္တတ္ေတာ႔လည္း အတူတူပဲ။ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေရစက္ပါတယ္ ေျပာရမယ္။ ဘာလုပ္လုပ္ အျမဲေတြ႕ေနတတ္တယ္။ သူ႕ နာမည္ “ စိုင္း ----- ” လို႔ေခၚတယ္။
ဘာသာစံုမွာ ထူးခၽြန္တယ္။ တတ္တဲ႔က်ဴရွင္က ဘာသာရပ္တိုင္းရဲ႕ လစဥ္စာေမးပြဲမွာ နံပါတ္ (၁) ခ်ည္းပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဒီလိုပါပဲ။ ဆရာေတြ အားလံုးကလည္း သူကို ေတာ္ေတာ္ ေမွ်ာ္မွန္းထားတာပါ။ ဘာသာစံု ပါလာႏိုင္တယ္ ေပါ႔ေလ။ တကယ္လည္း သူၾကိဳးစားပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အေပၚမွာ ေျပာခဲ႔တဲ႔ ပံုျပင္ေလးလို “ တစိတ္တပိုင္းကိုရတာ တစ္ခုလံုးကို ရတာ မဟုတ္ဘူး ”ဆိုတာ သူ သေဘာ မေပါက္ခဲ႔ဘူး။
ေအာင္စာရင္းေတြထြက္ အမွတ္စာရင္းထုတ္ရလို႔ သြားထုတ္ျပီးေတာ႔ သူ မ်က္ရည္ေတြ ဒုတိယ အၾကိမ္ မ်က္ရည္ေတြ က်တယ္။ ေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ႔ ေနာက္မွ ဘာမွ မပါလို႔ ပထမ အၾကိမ္ မ်က္ရည္ေတြ က်ရတယ္။ သူ႕အမွတ္ေတြ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး နည္းေနတယ္။ သူ႕ကိုယ္သူလည္း မယံုႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လည္း မယံုႏိုင္ျဖစ္ခဲ႔ရတယ္။
ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕တုန္းက တကၠသိုလ္ေတြက ပိတ္ထားလို႔ ဒဂံုတကၠသိုလ္ပဲ တတ္ေတာ႔ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ေမဂ်ာ စကြဲတယ္။ ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္က ကားပစၥည္းအလုပ္ကိုပဲ ဝိုင္းလုပ္ျပီး (တကယ္ေတာ႔ လုပ္တယ္ဆိုျပီး မုန္႕ဖိုး ရေအာင္ ေယာင္တာပါ။) သူကေတာ႔ အိမ္မွာ ေယာင္ဝါးဝါးပါပဲ။
ဒါလိုနဲ႔ အရင္လို တတြဲတြဲ မေနျဖစ္ၾကေပမဲ႔ ၃ ရပ္ကြက္ေလာက္ပဲျခား ၊ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုေတာ႔ ေတြ႕ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မေတြ႕ျဖစ္တာ ၂ လေလာက္ၾကာျပီးမွ သူနဲ႔ေတြ႕ေတာ႔ ....
“ မင္း ဘာေတြလုပ္ေနလဲ။”
လို႔ေမးမိတယ္။
“ ေအးကြာ ငါ႕ကို ငါ႔အကိုက စင္ကာပူ ကေနလွမ္းေခၚေနတယ္။ မသြားခ်င္ေသးဘူး။ ငါ႔ဘက္က အဆင္သင္႔ မျဖစ္ေသးဘူး။”
“ အမ္ မင္းက ဘာအဆင္သင္႔ မျဖစ္ေသးတာလဲ။”
“ ဒီလိုေလကြာ စင္ကာပူ ကေကာင္ေတြက အရမ္း Bright ျဖစ္တယ္ေလကြာ။ သူတို႕နဲ႔ယွဥ္ႏိုင္ဖို႔ ငါ Eng; ေတြ ၊ Computer ေတြေလ႕လာရဦးမယ္ေလ ။ ဒါေတြလိုေသးတယ္ေလကြ။ ”
“ အင္းေလ ေလ႔လာေပါ႔ကြ။ ”
ကၽြန္ေတာ္ ဒါပဲ ေျပာခဲ႔ပါေသးတယ္။ ေနာင္ ၆ လၾကာေတာ႔ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ေတာ႔ သူမွာ မျပည္႔ေသးဘူး။ ေတာင္ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္လို႔ ေတြ႕ေတာ႔လည္း သူ႕ကိုယ္သူ အားမရေသးဘူး။ ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္က အိမ္မွာလည္း ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ၊ အတူတူ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ မေလးရွား သြားတာမွာ ေရာေယာင္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ပါ မေလးရွား ေရာက္လာခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ဖူးပါ အိမ္မွာေတာင္မွ ေယာင္စိန္ေလ။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္မွာ တစ္ခုေတာ႔ ရွိတယ္။
“ အခု လုပ္ေနတဲ႔ အလုပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား လုပ္တတ္တာပါ။”
ကၽြန္ေတာ္႔ အေဖကလည္း ကၽြန္ေတာ္႕ကို ဒီလိုပဲ ေလ႔က်င္႔ေပးထားတယ္။ ဒါနဲ႔ မေလးရွားမွာ ၄ ႏွစ္ၾကာျပီး ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ခဏျပန္ေရာက္ေတာ႔ ၊ ေရာက္ျပီး တစ္ပတ္ေလာက္ေနေတာ႔ သူနဲ႔ ေတြ႕တယ္။ မေတြ႕တာၾကာေတာ႔ ဝမ္းသာအားရနဲ႔...
“ ေဟ႕ေကာင္ မင္း ဘာေတြလုပ္ေနလဲ။”
သူျပန္ေျဖပါတယ္။
သူ အခု အထိ စင္ကာပူ က လူေတြရဲ႕ Bright ကို ယွဥ္ႏိုင္ဖို႔ ေလ႔လာလို႔ မကုန္ေသးဘူး တဲ႔ေလ။
“ ထားပါေတာ႔ မင္းအခု ဘာေတြလုပ္ေနလဲ ။ ”
ဆိုေတာ႔ သူ ကၽြန္ေတာ္႕ကို သူ႕အိမ္ေခၚသြားတယ္။ အိမ္က သူ႕ကို အေမြအျဖစ္ ဝယ္ေပးထားတဲ႔ အိမ္တစ္လံုးမွာ သူတစ္ေယာက္တည္း ငါးေတြေမြး ၊ ပန္းပင္ေတြစိုက္ေနတယ္။ သူ စိတ္ကူးေပါက္ရာ လုပ္ေနတာပါ။ သူအခု လုပ္ခ်င္ေနတာက Kiss Me Quick အပင္ မ်ိဳးေကာင္းေကာင္း စိုက္ခ်င္ေနတယ္ တဲ႔ေလ။ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္လည္း ကၽြန္ေတာ္ မေမးမိေတာ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီလိုပဲ ျပန္လာခဲ႔တယ္။
ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ လိုရင္းပဲ ေျပာပါေတာ႔မယ္။
လူဆိုတာ သူမ်ားနဲ႔ မျပိဳင္ပါနဲ႔ ၊ ကုိယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ပဲ ျပိဳင္ေပးပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲက စိန္ေဗဒါၾကီးက ဒီလိုေျပာခဲ႔ပါတယ္။
“ မေန႕က စိတ္ေဗဒါ ထက္ ဒီေန႕ စိန္ေဗဒါ သာေအာင္ ၾကိဳးစားေနတာ။”
တဲ႔ေလ။
ဘယ္မွာမွန္း မသိတဲ႔ စင္ကာပူ က လူေတြကို မယွဥ္ႏိုင္မွာ စိုးလို႔ အေျခအေန ရွိရဲ႕သားနဲ႔ စင္ကာပူ သြားဖို႔ ေန႕ေရြ႕ ညေရြ႕ ေရြ႕ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕သူငယ္ခ်င္းကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းပါ။ သူဟာ ယွဥ္ျပိဳင္မႈကို ေၾကာက္ရြံတတ္သူလား လို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိပါတယ္။
“ အသံေကာင္းတဲ႔ ငွက္ေတြသာ ေတးသီရမယ္ ဆိုရင္ တေတာလံုး တိတ္ဆိတ္ေနမွာေပါ႔။”
ဆိုတဲ႔ စကားပံုေလး ရွိပါတယ္။ အရာရာ အဆင္သင္႔ ျဖစ္မွ စင္ကာပူ သြားမယ္ဆိုတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ သူငယ္ခ်င္း ဘယ္ေတာ႔မွ စင္ကာပူ ကုိ သြားျဖစ္ေတာ႔ မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔လဲ ခံယူမိပါတယ္။ စင္ကာပူသားေတြကလည္း သူ႕တို႕ ကိုယ္သူတို႕ တိုးတတ္ေနေအာင္ ၾကိဳးစားေနၾကမွာေလ။ သူ ဘယ္ေတာ႕မွ လိုက္မွီေတာ႔မယ္ မထင္ေတာ႔ပါ။
ဒါေၾကာင္႔ Online က ကၽြန္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးကို ေျပာခ်င္လို႔ ေရးလိုက္တာပါ။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ ေတာ္ေနတယ္ ဆိုျပီး အားငယ္ေနစရာ မလို ၊ စိတ္ပ်က္ေနစရာ မလိုပါ။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ပဲ တစ္ေန႕ထက္ တစ္ေန႕ တိုးတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစား ယွဥ္ျပိဳင္လိုက္ပါ သူငယ္ခ်င္း။ တစ္ေန႕ထက္ တစ္ေန႕သာ ပိုသိ ၊ ပိုတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ။
အရင္က ေတာ္ပါတယ္ဆိုတဲ႔ လူေတြဟာ တစ္ေန႕ ကိုယ္႔ေနာက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ က်န္ေနခဲ႔တာ ေတြ႕ရပါလိမ္႕မယ္။
ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္ ခံစားတင္ျပသည္။
http://zaw357.multiply.com/journal/item/355/355 မွာ 24.5.2009 ကေရးထားတာပါ။
.
17 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ေတာ္တဲ႕လူေတြကိုၾကည္႕ျပီး အားက်တဲ႕အထဲမွာ ကၽြန္မလဲ ပါတယ္.. သူတို႕လို ေတာ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္ ဆိုတဲ႕ စိတ္ကိုေမြးျမဴရင္းေပါ႕.... အားက်ရမဲ႕ လူေတာ္ေတြရွိေနတာကိုကလည္း ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ ေတြကို ျဖစ္ေစတဲ႕ အေၾကာင္းတစ္ရပ္ ထဲမွာ ပါ ပါတယ္.. လူေတာ္ေတြမ်ားေလ ေကာင္းေလေပါ႕ေနာ္...
အသံေကာင္းတဲ့ ငွက္ေတြသာ ေတးသီရမယ္ဆိုရင္ တေတာလံုး တိတ္ဆိတ္ေနမွာေပါ့.....
ဒီပိုစ့္ကို ဖတ္ျပီး ဒီလို မန္႔ရတာ ဒီေန႔ အရသာရိွတယ္ဗ်ာ......
ခင္မင္စြာျဖင့္
ကိုရီး{ကိုၾကီး}
ေကာင္းလိုက္တာ ဦးေဇာ္ ..
လူ ဆိုတာ ကို့ပါသာ ၿပိဳင္တာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ ..
မနက္ၿဖန္မွာ အသက္ဆက္ရွင္မယ့္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဒီေန့ ကြ်န္ေတာ္ ထက္ေတာ့ ေကာင္းတဲ့ဘက္တစ္ခုခုမွာ ပိုေတာ္လာရမွာပါပဲ ....
ဦးေလးေဇာ္-- တားက ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပိဳင္(မေက်မခ်မ္းျဖစ္)ေနတာေလ။ ဦးေဇာ္ စာေလးဖတ္မိေတာ့ ပိုၿပီး အားတက္မိတယ္။အဲဒီေကာင္မိုးယံကို မနက္ျဖန္ ကၽြန္ေတာ္ ႏိုင္ေအာင္ျပိဳင္မယ္ဂ်ာ ။ ေက်းေက်း
ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ
မိုးယံ
အေဟာင္းၿပန္တင္တာ ဆိုေပမယ့္လည္း ပို.စ္ေကာင္းတခုပါ........
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ....
sv
လိုက္နာက်င့္သံုးရမယ့္ အခ်က္ကို ျမင္သြားတယ္ ေက်းဇူးပါ ကိုေဇာ္ ။
လူဆိုတာကေတာ့ ဘက္စံုကေတာ့ မေတာ္ႏုိင္ပါဘူး တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာေတာ့ အားနည္းခ်က္ဆိုတာရိွဆဲ ပါ ၿပည့္စံုေအာင္ေတာ့ တက္ႏုိင္သေလာက္ ၿဖည့္ရတာပဲေလ မွတ္သားသြားပါတယ္
ဘယ္သူမွ ေသသည္အထိ ပညာရည္ၿပည့္စံုသြားတဲ့ လူမ်ိဳးမရိွပါဘူး
လူတိုင္းဟာ ကိုယ္တက္သေလာက္နဲ႔ ကိုယ္လုပ္ေနၾကတာပါပဲ။
အလုပ္အတြက္ ပညာရည္ၿပည့္၀ ဖို႔ လိုတယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆထက္
လုပ္ရင္းသင္သြားပါ ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္ပိုၾကိဳက္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အားလံုးကို အလုပ္လုပ္ေစခ်င္ပါတယ္။
ဘယ္သူမွ ေသသည္အထိ ပညာရည္ၿပည့္စံုသြားတဲ့ လူမ်ိဳးမရိွပါဘူး
လူတိုင္းဟာ ကိုယ္တက္သေလာက္နဲ႔ ကိုယ္လုပ္ေနၾကတာပါပဲ။
အလုပ္အတြက္ ပညာရည္ၿပည့္၀ ဖို႔ လိုတယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆထက္
လုပ္ရင္းသင္သြားပါ ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္ပိုၾကိဳက္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အားလံုးကို အလုပ္လုပ္ေစခ်င္ပါတယ္။
အသံေကာင္းတဲ့ ငွက္ေတြသာ ေတးသီရမယ္ဆိုရင္ တေတာလံုး တိတ္ဆိတ္ေနမွာေပါ့...
ဒီစာသားေလးၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ။
မွတ္သားသြားပါတယ္။
ေက်းဇူး
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ခုိင္နုငယ္
သူမ်ားနဲ႕ျပဳိင္တိုင္းမေကာင္းတာမဟုတ္ပါဘူး.. အဓိကကေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ထားတတ္ဖို႔ပဲ.. ဘယ္အရာမဆို တန္ေဆးလြန္ေဘးဆိုတဲ့အတိုင္း အတၱေတြ၊ ျပိဳင္ဆိုင္မႈေတြ လြန္လာရင္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ျပိဳင္ေနလည္း မေကာင္းဘူး...
ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္
ဖတ္သင္႕ မွတ္သင္႕တဲ႕ စာေကာင္းတစ္ဗုဒ္ ပါ အစ္ကို
ဘဝရဲ႕ အားေဆးကို တိုက္ေကြ်းတဲ႕ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ....
ခင္မင္လွ်က္
ညီငယ္
ေနေဇာ္လင္း
စကားပံုေလးေတြဖတ္ၿပီး ႀကိဳက္တယ္ .. က်ေနာ္လည္း စကားပံု ေရးလိုက္တယ္ ... ေတာ္တဲ႔သူေတြသာ ဘေလာ့ဂ္ေရးရမယ္ဆို အြန္လိုင္းႀကီး တိတ္ဆိတ္ေနမွာေပါ့ .. တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း မေတာ္ပါဘူး .. လူတိုင္း အျပည့္စံုဆံုးဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး ။
း) ကုိေဇာ္သူငယ္ခ်င္းလို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္တကယ္ရွိတယ္ အခုထိသင္တန္း ေတြတက္လို႔မျပီးေသးဖူး စကၤာပူသြား မလို႔လုပ္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းအဖြဲ႔ထဲက သုံးေယာက္မေလးမွာ ၇နွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေနျပီးျပန္လာတဲ႔ အထိသူျပင္ဆင္မျပီးေသးဖူး ေသာင္းေရႊတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းက သူ႔ေတြ႔ရင္ မင္းဘာလုပ္ေနလဲလို႔မေမးၾက ဖူး မင္းဘာသင္တန္းဘာေက်ာင္းတက္ေနတုန္းဆုိတဲ႔ ေမးခြန္းကုိပဲေမးျဖစ္ၾကတယ္
ေမာင္ဘႀကိဳင္
ကိုယ့္ကို ကိုယ္ျပန္သံုးသပ္သြားပါတယ္။ ညီမလည္း အဲလို မျဖစ္ရေအာင္. ကုိေဇာ္႔ ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီလို အကိ်ဳးျပဳ စာေတြ မ်ားမ်ားေရးႏိုင္ပါေစ
ဒီလိုအက်ိဳးၿပဳစာေတြဖတ္ရတာအရမ္းေကာင္းပါတယ္
ဒီပို ့စ္ေလးဖတ္ ့ၿပီးဘာမွန္းမသိအားတက္ ့မိပါတယ္..
ေက်းဇူးပါကိုေဇာ္
Post a Comment