ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ပံုျပင္ေလး တစ္ပုဒ္ ဖတ္ခဲ႔ရဖူးတယ္။ ပံုျပင္ေလးရဲ႕ ဆိုလိုရင္း အဓိပၸါယ္ကို ငယ္ေသးလို႔ နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း နားမလည္ သေဘာ မေပါက္ေသးေပမဲ႔ ဒီပံုျပင္ေလးကိုေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနခဲ႔တယ္။ ဒီပံုျပင္ေလးက ဒီလို ဆိုတယ္။
တစ္ခါက . . . .
အေဝးကေနျပီး ျပန္လာတဲ႔ အဘိုးလုပ္သူက သူ႔ရဲ႕ အလြန္ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းတဲ႔ အမႊာေျမးမေလး ႏွစ္ေယာက္အတြက္ လွလွပပ ပန္းပြင့္ေလးေတြ ပြင့္ေပးတတ္တဲ႔ သစ္ခြပန္းအိုးေလး တစ္ေယာက္ တစ္အိုးစီ လက္ေဆာင္ေပးသတဲ႔။ သူ႔ရဲ႕ ေျမးမေလးေတြက လွပတဲ႔ ပန္းေလးေတြၾကည့္ျပီး ဒီပန္းအိုးေလးေတြကို အရမ္းကို ႏွစ္သက္ၾကတယ္။ ေျမးမေလး ႏွစ္ေယာက္က အမႊာဆိုသလို ပန္းအိုးေလး ႏွစ္အိုးကလည္း အမႊာလို႔ ေခၚႏိုင္ေအာင္ကို ခြဲမရေအာင္ တူညီစြာ လွလွပပ ပြင့္ၾကတယ္။ ေျမးမေလး ႏွစ္ေယာက္ကလည္း အဘိုးဆီက ရလာတဲ႔ သစ္ခြပန္းအိုးေလးေတြကို အရမ္းကို ဂရုစိုက္ၾကတယ္။
ဒါေပမဲ႔ လအတန္ၾကာလာတဲ႔ အခါမွာေတာ့ ေျမးမေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပန္းအိုးထဲက သစ္ခြပန္းေတြဟာ စိမ္းလန္းလွပစြာ ဖူးပြင့္ေပမဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပန္းအိုးထဲက ပန္းကေလးေတြကေတာ့ ညိႈးေရာ္ကာ ေဖ်ာ့ေတာ့ေနၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပန္းအိုးထဲက သစ္ခြပင္က ရွင္သန္ၾကီးထြားသေလာက္ ေနာက္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပန္းအိုးထဲက သစ္ခြပင္ကေတာ့ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ ႏြမ္းေျခာက္ လာခဲ႔တယ္။
ဘာျဖစ္လို႔လဲ ၊ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုတဲ႔ အေျဖကို တိတိက်က် မရွာႏိုင္ခင္မွာပဲ ႏြမ္းေျခာက္လာတဲ႔ ပန္းအိုးေလး ပိုင္ရွင္ ေျမးမေလးရဲ႕ သစ္ခြပင္ေလးဟာ လံုးဝကို ေသဆံုးသြားခဲ့တယ္။ အတူတူ ဝယ္ေပးတာခ်င္း အတူတူ ဒီေျမးမေလး ပန္းပင္ေလး ေသဆံုးသြားတဲ႔ အတြက္ ေနာက္ထပ္ အလားတူ သစ္ခြပင္ေလးကို ထပ္ဝယ္ေပးကာ ျပဳစုေစခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔လည္း ေနာက္ထပ္ လအနည္းငယ္ အတြင္းမွာ ဒီေျမးမေလးရဲ႕ သစ္ခြပင္ေလးကပဲ ေသဆံုးသြားျပန္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ သံုးၾကိမ္တိုင္တိုင္ သစ္ခြပင္ေလးေတြကို ဝယ္ယူကာ ျပဳစုစိုက္ပ်ိဳးေပမဲ႔ မရွင္သန္ခဲ႔ဘူး။ ေနာက္ထပ္ ေျမးမေလးကေတာ့ ပထမ တစ္ၾကိမ္ေပးတဲ႔ သစ္ခြပင္ေလးနဲ႔ပဲ ရွင္သန္ေအာင္ ျပဳစုစုိက္ပ်ိဳး ႏိုင္ခဲ့တယ္။ တစ္ေယာက္က တစ္ၾကိမ္တည္းနဲ႔ ရွင္သန္ေအာင္ ျပဳစုႏိုင္တဲ႔ အခါမွာ ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ အၾကိမ္ၾကိမ္ ဘာလို႔ ျပဳစုေနရင္း ေသဆံုးသြားရတာလဲ ဆိုတာကို အဘိုးျဖစ္သူက စိတ္ဝင္စားသြားျပီး ေလ့လာခဲ႔တယ္။
ေနာက္ထပ္ သစ္ခြပင္ေလး ဝယ္ေပးျပီးေတာ့ ေျမးမႏွစ္ေယာက္ကို မသိမသာ အကဲခတ္ရင္း အဘိုးလုပ္သူက ေလ့လာၾကည့္ေတာ့မွ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ကြဲျပားေသာ စိတ္ေနသေဘာထား ၊ မိမိရဲ႕ ခံစားမႈကို သူမ်ားဆီသို႔ မွ်ေဝပံုကို သတိထား လာမိေတာ့တယ္။
ပထမဦးဆံုး သစ္ခြပင္ေလးကတည္းက မေသေအာင္ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ယံုမက အပြင္းေလးမ်ားပါ ေဝဆာျပီး ၾကီးထြားလာေအာင္ ျပဳစုႏိုင္ခဲ႔တဲ႔ ေျမးမေလးကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ အခ်ိန္ေတြတိုင္း ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြ လာရတိုင္း သစ္ခြပင္ေလးကို သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ရင္း ၊ ေရေလာင္းရင္ သူ႕ရဲ႕ အေဖာ္ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ေျပာျပေလ့ ရွိတယ္။ သူ႔ရဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို မွ်ေဝေလ့ ရွိတယ္။
ပထမဦးဆံုး သစ္ခြပင္ေလးကတည္းက မေသေအာင္ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ယံုမက အပြင္းေလးမ်ားပါ ေဝဆာျပီး ၾကီးထြားလာေအာင္ ျပဳစုႏိုင္ခဲ႔တဲ႔ ေျမးမေလးကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ အခ်ိန္ေတြတိုင္း ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြ လာရတိုင္း သစ္ခြပင္ေလးကို သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ရင္း ၊ ေရေလာင္းရင္ သူ႕ရဲ႕ အေဖာ္ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ေျပာျပေလ့ ရွိတယ္။ သူ႔ရဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို မွ်ေဝေလ့ ရွိတယ္။
သစ္ခြပင္ေလးေတြ ခဏခဏ ေသဆံုးသြားရတဲ႔ ေျမးမေလးကေတာ့ သူ႕ စိတ္ညစ္လာတဲ႔ အခါ ၊ သူ ဝမ္းနည္းစရာေတြ ၾကံဳေတြ႕လာရတဲ႔ အခါ သစ္ခြပင္ေလးကို ေျပာျပေလ့ ရွိတယ္။ သူ ငိုရင္လည္း ငိုျပီး ေျပာျပေလ့ ရွိသလို ၊ သူ စိတ္ညစ္ရင္လည္း ဝမ္းနည္းစြာ ေျပာျပေလ့ ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ႔ အခါမွာေတာ့ သစ္ခြပင္ေလးကို လာေရာက္ေျပာျပဖို႔ သူေမ႔ေနတတ္တယ္။ ေျပာျပဖို႔ မလိုဘူးလို႔လည္း သူ ထင္ထားခဲ႔တယ္။ သစ္ခြပင္ေလး ဆိုတာက အသက္မဲ႔ေသာ အရာ တစ္ခုလို႔ သူထင္ထားခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕အထင္ မွားတယ္ ဆိုတာ သစ္ခြပင္ေလးက သူ႕ရဲ႕ ခံစားမႈကို ေသဆံုးျခင္းျဖင့္သာ ေဖာ္ျပသြားခဲ႔တယ္။
ဒီအျဖစ္အပ်က္ ႏွစ္ခုကို ယွဥ္တြဲျပီးေတာ့ အဘိုးျဖစ္သူက ခံစားမႈ ဆိုတာ လူေတြမွာတင္ ရွိတာ မဟုတ္ဘဲ ၊ ခံစားမႈ မရွိဘူးလို႔ ထင္ေနရတဲ႔ သစ္ပင္ေတြမွာေတာင္မွ ကိုယ္က ေပ်ာ္စရာေတြကို ေျပာျပမိရင္ သူတို႔လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ တတ္ၾကြလာသလို ၊ စိတ္ညစ္စရာေတြ ၊ စိတ္ရႈပ္စရာေတြခ်ည္းပဲ ၾကားေနရရင္လည္း သူတို႔လည္း မေပ်ာ္ရႊင္ ၊ စိတ္ညစ္ႏြမ္းရတယ္ ဆိုတာကို အခိုင္အမာ သက္ေသထူႏိုင္ခဲ႔တယ္။
ခံစားမႈ နည္းပါးပါတယ္ ဆိုေသာ သစ္ပင္ေတြေတာင္မွ စိတ္ညစ္မႈ ၊ ဝမ္းနည္းမႈ ၊ မေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ခံစားတတ္မယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ခံစားမႈ ပါးပါးေလးေတာင္မွ နစ္နစ္နဲနဲ ခံစားတတ္ေနေသာ လူသားေတြအတြက္ “ မိမိရဲ႕ ခံစားမႈကို ဘယ္လို မွ်ေဝသင့္ပါသလဲ။ ”
“ ခံစားမႈကို တျခားသူဆီ ဘယ္လို မွ်ေဝမလဲ။ ”
မိမိရဲ႕ ဝမ္းနည္းမႈ ၊ ေၾကကြဲမႈ ၊ အစိုးရိမ္လြန္မႈ ၊ စိတ္ပ်က္ အားငယ္မႈမ်ားကို တစ္ေယာက္တည္း က်ိတ္ခံစား မေနပါနဲ႔။ တစ္ေယာက္ေယာက္ထံမွာ ဖြင့္ဟလိုက္မယ္ ဆိုရင္ မိမိရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ခံစားေနရတာ သက္သာ ေပ်ာက္ကင္းသြားႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ မိမိရဲ႕ ခံစားမႈကို တျခားလူတစ္ေယာက္ဆီကို ဖြင့္ဟျပီး မွ်ေဝ ေျပာျပလိုက္ပါလို႔ ဆိုၾကတယ္။
ဒါေပမဲ႔ အထက္က စကားကို တကယ့္ စိတ္ပညာရွင္ အားလံုးက တညီတညႊတ္တည္း ကန္႔ကြက္ၾကပါတယ္။ မိမိရဲ႕ စိတ္မေပ်ာ္ရႊင္မႈ ခံစားခ်က္ကို တျခားလူကို ေဝမွ်ျခင္းျဖင့္ ေပ်ာက္ကင္း သက္သာရာ ရေအာင္ မလုပ္ေဆာင္သင့္ေၾကာင္း သူတို႔ ေထာက္ခံေျပာၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ စိတ္ပညာရွင္ေတြ အားလံုး တညီတညႊတ္တည္း ေျပာျပတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုလည္း ရွိေနပါတယ္။
တစ္ခါက . . . .
ေယာက်္ား ျဖစ္သူဟာ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ တျခားေသာ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္ရ၏။ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သတ္ေသာ ကိစၥျဖင့္ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားမွာ စားေသာက္ရျခင္း ၊ ညစာစားပြဲမ်ား တတ္ေရာက္ရျခင္း ၊ ပါတီပြဲမ်ားပါ တတ္ေရာက္ရျခင္းတို႔ ပါဝင္ခဲ႔သည္။ သူ သြားေရာက္ရေသာ ျမိဳ႕မွ သူတို႔ ကုမၸဏီခြဲကို တာဝန္ယူရေသာ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္နဲ႔ သူ မထင္မွတ္ဘဲ မွားယြင္းမိ၏။ ဒါေပမဲ႔ တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္သာ ၾကာခဲ႔ျပီး သူ႔ုျမိဳ႕ကို သူ ျပန္လာအျပီးမွာေတာ့ ထို အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ သူ ဘာမွ ဆက္၍ ပတ္သတ္ျခင္း မရွိေတာ့ေခ်။ ထိုအမ်ိဳးသမီးကလည္း ဖုန္းဆက္ျခင္း ၊ ေမးလ္ပို႔ျခင္းမွ်ပင္ ပတ္သတ္ျခင္း မျပဳလုပ္ေခ်။
သူတို႔မွားယြင္းခဲ႔ေသာ ကိစၥ ဒီမွာပင္ တစ္ခန္းရပ္သြားျပီ ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုေယာက်္ားရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မရပ္ႏိုင္ခဲ႔ေခ်။ သူနဲ႔ အတူတူ ေနလာခဲ႔ေသာ သူ႕ရဲ႕ ဇနီးအေပၚမွာ သူ အမွားလုပ္မိခဲ႔ျပီ ဆိုေသာ အတိတ္ဆိုးက သူ႕ကို အျမဲတမ္း ေျခာက္လွန္႔ေန၏။ ဇနီးသည္ အိပ္ယာမွာ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာ သူ႕မွာေတာ့ အတိတ္က မွားယြင္းမႈရဲ႕ ေျခာက္လွန္႔မႈေၾကာင့္ တလူးလူး တလွိမ့္လွိမ့္ျဖင့္ အိပ္၍ မေပ်ာ္။ မွန္ေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္တိုင္းလည္း အမွားလုပ္ထားသူတို႔ ထံုးစံအတိုင္း ကိုယ့္လိပ္ျပာ ကိုယ္မလံု ျဖစ္ေနခဲ့၏။
သို႔ေသာ္ သူ႕ရဲ႕ အတိတ္က အမွား အတြက္ သူ႕ရဲ႕ ဇနီးက သိေတာင္မွ မသိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႕ကို အျပစ္လည္း မေျပာေပ။ ဇနီးျဖစ္သူကေတာ့ သာမာန္ ေနျမဲ ၊ ဆိုျမဲ ၊ သြားျမဲ ၊ လာျမဲသာ ျဖစ္၏။ သူ႕မွာသာ တစ္ေယာက္တည္း အတိတ္မွ အမွားရဲ႕ ေျခာက္လွန္႔မႈ ဒဏ္ကို အလူးအလွိမ့္ ခံစားေနရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ေနာက္ဆံုး ကိုယ္က်ဴးလြန္ခဲ႔ေသာ အမွားရဲ႕ ေျခာက္လွန္႕မႈကို မခံႏိုင္တဲ႔ အဆံုး။ သူ႕ရဲ႕ အမွားကို ဇနီးလုပ္သူ ထံမွာ ဖြင့္ဟ၍ ေတာင္းပန္ လိုက္ေလေတာ့သည္။
ထိုသို႔ ခရီးအသြား ထိုခရီးစဥ္ အတြင္းမွာ သူ မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ မွားယြင္းခဲ႔ဖူးေၾကာင္း ၊ သို႔ေသာ္လည္း ထိုခရီးမွ ျပန္လာအျပီးကတည္းက ထိုမိန္းမနဲ႔ သူမွာ ဘယ္လိုမွ အဆက္အသြယ္ မရွိေတာ့ေၾကာင္း ၊ ဒါေပမဲ႔ မိမိရဲ႕ မွားယြင္းမႈကို မိမိစိတ္ထဲမွာ မလံုေသာေၾကာင့္ ေကာင္းစြာပင္ ေနလုိ႔ ၊ အိပ္လို႔ မရေၾကာင္း ၊ ဒါေၾကာင့္ မိမိရဲ႕ အမွားကို ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ကာ ဝန္ခံျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ဒီလို အမွားမ်ိဳးလည္း ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ေၾကာင္း ၊ ေနာက္ေနာင္လည္း မိမိကိုယ့္ကို သတိထားမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ မိမိကို ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္ေၾကာင္း ဇနီးလုပ္သူထံမွာ ဖြင့္ဟ ေျပာဆိုလိုက္ေလ၏။
သူ႔ဆီမွ ဒီလို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဖြင့္ဟ ဝန္ခံတာကို ၾကားရတဲ႔ အတြက္ ဇနီးသည္က သူ႕ကို ခြင့္လႊတ္ေၾကာင္း ၊ ျပီးခဲ႔တာေတြ ျပီးခဲ႔ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ စိတ္ထဲမွာ ဘာမွ ဆက္လက္၍ ခံစားေနစရာ မလိုေၾကာင္း ေျပာဆိုကာ ႏွစ္ဦး ႏွစ္ဘက္ ျပႆနာမွာ ေျပလည္သြားေလေတာ့သည္။
ဒါေပမဲ႔ ျပႆနာက ဒီမွာ မျပီးသြားပါ။ သူဘက္က ပြင့္လင္းစြာ ဖြင့္ဟ ဝန္ခံလိုက္ေသာေၾကာင့္ စိတ္လက္ေပါ့ပါးကာ ေကာင္းမြန္စြာ ေနႏိုင္ ၊ ထိုင္ႏိုင္ ၊ အိပ္ႏိုင္ ၊ စားႏိုင္သြားေပမဲ႔ ၊ အရင္က ဒီကိစၥကို မသိခင္မွာ ေပါ့ပါးစြာ ေနႏိုင္ခဲ႔ေသာ ဇနီးသည္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီကိစၥၾကီးက ဝင္ေရာက္လာခ်ိန္မွ စ၍ အရင္လို မအိပ္ႏိုင္ ၊ မစားႏိုင္ ၊ မထိုင္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ သူ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ တစ္ေနရာရာကို သြားေတာ့မယ္ ဆိုရင္လည္း အရင္ကလို ထပ္ျဖစ္ဦးမလား ဟု အေတြးမ်ားကာ သံသယ ပြားလာမိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႕မွာ လြတ္လပ္ေပါ႔ပါး သြားသေလာက္ သူ႕ရဲ႕ ဇနီးမွာေတာ့ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး ျဖစ္လာရေလေတာ့သည္။
ကၽြမ္းက်င္ေသာ စိတ္ပညာရွင္မ်ားက အထက္ပါ ျဖစ္ရပ္ေလးကို ေျပာျပေလ့ ရွိျပီး မိမိရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ ၊ မိမိရဲ႕ အမွားကို မိမိဖာသာသာ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေထာက္ျပေျပာဆို တတ္ပါတယ္။ မိမိရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို တျခားလူကို ေျပာျပျခင္းျဖင့္ မိမိက ခံစားခ်က္ ေလ်ာ့ပါးသြားေစ ႏိုင္ေသာ္လည္း ခံစားနားေထာင္ရသူ အဖို႔ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး ျဖစ္ကာ စိတ္ဖိစီးမႈ အပါအဝင္ တျခားေသာ ခံစားခ်က္မ်ားကို ဆင့္ပြား ခံစားရေစႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အထက္ပါ ျဖစ္ရပ္ေလးေတြကို ဖတ္ခဲ႔ရျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိေသာ ကေလးအေတြး ဆန္ဆန္ ျဖစ္စဥ္ေလး တစ္ခု ရွိတယ္။ အျမဲလိုလို ဥပမာေပးကာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာဆိုမိပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ငယ္ငယ္က ၾကားခဲ႔ဖူးတဲ႔ ဥစၥာေစာင့္ပံုျပင္မ်ား ႏွင့္ ပတ္သတ္ပါတယ္။
ငယ္ငယ္က အိပ္ယာဝင္ပံုျပင္မ်ားမွ ဥစၥာေစာင့္မ်ားဟာ တျခားလူေတြရဲ႕ အျမင္မွာ ေရႊလင္ပန္းၾကီး ရြက္ထားတယ္လို႔ ျမင္ေပမဲ႔ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ ရြက္ထားရတာက ပူေလာင္ေနတဲ႔ မီးပန္းၾကီး ဆိုပဲ။ ဒီေတာ့ မီးပန္းၾကီး ရြက္ထားရတဲ႔ ဥစၥာေစာင့္ဟာ သူတို႔ အနားကို ေရာက္လာတဲ႔ သူတို႔ကို သူတို႔ရဲ႕ ေခါင္းေပၚမွာ ရြက္ထားရတဲ႔ လင္ပန္းၾကီးကို ခဏျဖစ္ျဖစ္ ရြက္ထားေပးဖို႔ ေတာင္းပန္ေလ့ ရွိတယ္။
ဒါကို သူေျပာတဲ႔ အတိုင္း ခဏပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လက္ခံယူလိုသူရဲ႕ အျမင္မွာေတာ့ ဒီမီးလင္ပန္းၾကီးကို အေရာင္ေတြ တလက္လက္ ဝင္းဝါေနတဲ႔ ေရႊလင္ပန္းၾကီးလို႔ပဲ ျမင္ေနမိၾကတယ္။ လက္ရွိ ရြက္ထားရတဲ႔ ဥစၥာေစာင့္ရဲ႕ ေခါင္းေပၚကေန ကိုယ့္ေခါင္းေပၚကို ေရာက္သြားျပီ ဆိုေတာ့မွ ခုနက ျမင္ေနရတဲ႔ ေရႊလင္ပန္းၾကီးက ခ်က္ခ်င္း ပံုစံေျပာင္းျပီးေတာ့ မီးလင္ပန္းၾကီး ျဖစ္သြားကာ ထိုလင္ပန္းကို ေျပာင္းရြက္လိုက္ရတဲ႔ လူကလည္း “ ပူလွပါေခ်ရဲ႕ ၊ ေလာင္လွပါေခ်ရဲ႕ ” လို႔ ပထမက ဥစၥာေစာင့္ ျဖစ္သူ ေအာ္ေနရသလို ေအာ္ရေတာ့တာပါပဲ။
ပထမရြက္ထားရတဲ႔ ဥစၥာေစာင့္ကေတာ့ သူထမ္းရြက္ထားရတဲ႔ မီးလင္ပန္းၾကီးကို တျခားသူကို ေပးလိုက္ရတဲ႔ အတြက္ သူကေတာ့ ေပါ့ပါးသြားျပီး လက္ခံ ရသူကေတာ့ မီးလင္ပန္းၾကီးေၾကာင့္ စတင္ ပူေလာင္ ခံစားရပါေတာ့တယ္။
ဒါက ငယ္ငယ္က ၾကားခဲ႔ရဖူးေသာ ဥစၥာေစာင့္ ပံုျပင္ေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အခု လက္ရွိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူမႈ ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ဒီအတိုင္း ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ပူေလာင္ ခံစားေနရေသာ ခံစားရမႈေတြကို တျခားေသာ သူ တစ္ေယာက္ကို ေျပာျပလိုက္ျခင္း အားျဖင့္ မိမိရဲ႕ ရင္ထဲ ၊ စိတ္ထဲမွာ ေပါ့ပါးသြားတယ္ ဆိုေပမဲ႔ တစ္ဖက္က လက္ခံရသူ အတြက္ေတာ့ ထိုသူ႕ဆီက ပူေလာင္လွေသာ ၊ မီးလင္ပန္းႏွင့္တူေသာ စိတ္ခံစားမႈမ်ားကို ရယူလိုက္သလိုပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ တကယ္ေတာ့ မိမိရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈမ်ားကို မိမိဖာသာ ခံစားႏိုင္ေအာင္ ျပင္ဆင္ထားတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ကိုယ္က သူမ်ားကို ဖြင့္ေျပာျပလိုက္လို႔ ရင္ထဲ ေပါ့ပါးသြားတယ္ ဆိုေပမဲ႔ လက္ခံရသူ အဖို႔ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး တစ္ခု ျဖစ္သြားေစပါတယ္။
ဒီလို ဆိုရင္ မိမိရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ခံစားေနရေသာ စိတ္ညစ္စရာ ၊ စိတ္ပ်က္စရာ ၊ ဝမ္းနည္း ေၾကကြဲဖြယ္ရာေတြကို ဘယ္သူ႕ကိုမွ မမွ်ေဝရေတာ့ဘူးလား။ ဒီလိုလည္း မဟုတ္ပါ။ ဆိုလိုသည္မွာ မွ်ေဝသင့္ေသာ လူ ၊ မမွ်ေဝသင့္ေသာ လူဆိုတာကိုသာ ကြဲကြဲျပားျပား သိဖို႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ဘယ္လို လူမ်ိဳးကို မိမိရဲ႕ ခံစားခ်က္မ်ားကို မွ်ေဝသင့္ပါသလဲ။ ဒီအတြက္ ေဖာ္ျမဴလာ တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ ေဖာ္ျမဴလာေလးက ဒီလို ဆိုတယ္။
“ အျပဳကို ေအာက္ခ် ၊ အပ်က္ကို အထက္တင္ ” ဟူ၍ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဆိုလိုရင္းမွာ အျပဳသေဘာ ေဆာင္ေသာ ကိစၥရပ္မ်ား ၊ စိတ္ခံစားမႈမ်ားကို မိမိထက္ အဆင့္နိမ့္က်သူ ၊ မိမိကို မွီခိုေနရသူ ၊ မိမိကို အားထားေနရသူမ်ားကို ေျပာျပျခင္းျဖင့္ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္တြင္ အားတတ္ျခင္း ၊ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းတို႔ကို ခံစားရႏိုင္ပါတယ္။ စိတ္ဓါတ္က်ျခင္း ၊ ဝမ္းနည္းျခင္း ၊ အားငယ္ျခင္း အစရွိေသာ အပ်က္သေဘာေဆာင္ေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ မိမိကို အၾကံဥာဏ္ေပးႏိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ ၊ မိမိကို အားေပးႏိုင္ေသာ သူတို႔ကို ေျပာျပကာ အၾကံဥာဏ္ေတာင္းျခင္းျဖင့္ မိမိလည္း သက္သာရာ ရေစႏိုင္သလို အေတြ႕အၾကံ ရင့္က်က္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား အတြက္လည္း စိတ္ဓါတ္ေရးရာ အရ ထိခိုက္မႈ နည္းႏိုင္သမွ် နည္းပါေစလိမ့္မယ္။
မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေနပါေစ။ မိမိရဲ႕ ခံစားမႈကို တျခားလူကို ေဝမွ် လိုက္ျခင္းျဖင့္ မိမိရဲ႕ စိတ္ခံစားရမႈ ေလ်ာ့ပါးသြားျပီး တျခားလူမွာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး ျဖစ္သြားေစမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အထူးသတိျပဳျပီး ေရွာင္ၾကဥ္ သင့္ပါတယ္။ မိမိရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈ ဆိုတာ သူမ်ားအတြက္ အဆင္သင့္စြာ အဆင္ေျပႏိုင္မယ္ မဟုတ္ပါ။ မျဖစ္မေန တစ္ေယာက္ေယာက္ကို မိမိရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈကို မွ်ေဝ ခဲ႔မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေအာက္ပါ ေဆာင္ပုဒ္ေလး အတိုင္း မွ်ေဝသင့္ပါတယ္။
*** ဖတ္ခဲ႔မိသမွ် စာေတြနဲ႔ အေတြးတခ်ိဳ႕ကို ေပါင္းစပ္ ေရးပါတယ္။ ***
ဒါေပမဲ႔ အထက္က စကားကို တကယ့္ စိတ္ပညာရွင္ အားလံုးက တညီတညႊတ္တည္း ကန္႔ကြက္ၾကပါတယ္။ မိမိရဲ႕ စိတ္မေပ်ာ္ရႊင္မႈ ခံစားခ်က္ကို တျခားလူကို ေဝမွ်ျခင္းျဖင့္ ေပ်ာက္ကင္း သက္သာရာ ရေအာင္ မလုပ္ေဆာင္သင့္ေၾကာင္း သူတို႔ ေထာက္ခံေျပာၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ စိတ္ပညာရွင္ေတြ အားလံုး တညီတညႊတ္တည္း ေျပာျပတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုလည္း ရွိေနပါတယ္။
တစ္ခါက . . . .
ေယာက်္ား ျဖစ္သူဟာ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ တျခားေသာ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္ရ၏။ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သတ္ေသာ ကိစၥျဖင့္ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားမွာ စားေသာက္ရျခင္း ၊ ညစာစားပြဲမ်ား တတ္ေရာက္ရျခင္း ၊ ပါတီပြဲမ်ားပါ တတ္ေရာက္ရျခင္းတို႔ ပါဝင္ခဲ႔သည္။ သူ သြားေရာက္ရေသာ ျမိဳ႕မွ သူတို႔ ကုမၸဏီခြဲကို တာဝန္ယူရေသာ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္နဲ႔ သူ မထင္မွတ္ဘဲ မွားယြင္းမိ၏။ ဒါေပမဲ႔ တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္သာ ၾကာခဲ႔ျပီး သူ႔ုျမိဳ႕ကို သူ ျပန္လာအျပီးမွာေတာ့ ထို အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ သူ ဘာမွ ဆက္၍ ပတ္သတ္ျခင္း မရွိေတာ့ေခ်။ ထိုအမ်ိဳးသမီးကလည္း ဖုန္းဆက္ျခင္း ၊ ေမးလ္ပို႔ျခင္းမွ်ပင္ ပတ္သတ္ျခင္း မျပဳလုပ္ေခ်။
သူတို႔မွားယြင္းခဲ႔ေသာ ကိစၥ ဒီမွာပင္ တစ္ခန္းရပ္သြားျပီ ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုေယာက်္ားရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မရပ္ႏိုင္ခဲ႔ေခ်။ သူနဲ႔ အတူတူ ေနလာခဲ႔ေသာ သူ႕ရဲ႕ ဇနီးအေပၚမွာ သူ အမွားလုပ္မိခဲ႔ျပီ ဆိုေသာ အတိတ္ဆိုးက သူ႕ကို အျမဲတမ္း ေျခာက္လွန္႔ေန၏။ ဇနီးသည္ အိပ္ယာမွာ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာ သူ႕မွာေတာ့ အတိတ္က မွားယြင္းမႈရဲ႕ ေျခာက္လွန္႔မႈေၾကာင့္ တလူးလူး တလွိမ့္လွိမ့္ျဖင့္ အိပ္၍ မေပ်ာ္။ မွန္ေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္တိုင္းလည္း အမွားလုပ္ထားသူတို႔ ထံုးစံအတိုင္း ကိုယ့္လိပ္ျပာ ကိုယ္မလံု ျဖစ္ေနခဲ့၏။
သို႔ေသာ္ သူ႕ရဲ႕ အတိတ္က အမွား အတြက္ သူ႕ရဲ႕ ဇနီးက သိေတာင္မွ မသိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႕ကို အျပစ္လည္း မေျပာေပ။ ဇနီးျဖစ္သူကေတာ့ သာမာန္ ေနျမဲ ၊ ဆိုျမဲ ၊ သြားျမဲ ၊ လာျမဲသာ ျဖစ္၏။ သူ႕မွာသာ တစ္ေယာက္တည္း အတိတ္မွ အမွားရဲ႕ ေျခာက္လွန္႔မႈ ဒဏ္ကို အလူးအလွိမ့္ ခံစားေနရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ေနာက္ဆံုး ကိုယ္က်ဴးလြန္ခဲ႔ေသာ အမွားရဲ႕ ေျခာက္လွန္႕မႈကို မခံႏိုင္တဲ႔ အဆံုး။ သူ႕ရဲ႕ အမွားကို ဇနီးလုပ္သူ ထံမွာ ဖြင့္ဟ၍ ေတာင္းပန္ လိုက္ေလေတာ့သည္။
ထိုသို႔ ခရီးအသြား ထိုခရီးစဥ္ အတြင္းမွာ သူ မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ မွားယြင္းခဲ႔ဖူးေၾကာင္း ၊ သို႔ေသာ္လည္း ထိုခရီးမွ ျပန္လာအျပီးကတည္းက ထိုမိန္းမနဲ႔ သူမွာ ဘယ္လိုမွ အဆက္အသြယ္ မရွိေတာ့ေၾကာင္း ၊ ဒါေပမဲ႔ မိမိရဲ႕ မွားယြင္းမႈကို မိမိစိတ္ထဲမွာ မလံုေသာေၾကာင့္ ေကာင္းစြာပင္ ေနလုိ႔ ၊ အိပ္လို႔ မရေၾကာင္း ၊ ဒါေၾကာင့္ မိမိရဲ႕ အမွားကို ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ကာ ဝန္ခံျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ဒီလို အမွားမ်ိဳးလည္း ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ေၾကာင္း ၊ ေနာက္ေနာင္လည္း မိမိကိုယ့္ကို သတိထားမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ မိမိကို ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္ေၾကာင္း ဇနီးလုပ္သူထံမွာ ဖြင့္ဟ ေျပာဆိုလိုက္ေလ၏။
သူ႔ဆီမွ ဒီလို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဖြင့္ဟ ဝန္ခံတာကို ၾကားရတဲ႔ အတြက္ ဇနီးသည္က သူ႕ကို ခြင့္လႊတ္ေၾကာင္း ၊ ျပီးခဲ႔တာေတြ ျပီးခဲ႔ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ စိတ္ထဲမွာ ဘာမွ ဆက္လက္၍ ခံစားေနစရာ မလိုေၾကာင္း ေျပာဆိုကာ ႏွစ္ဦး ႏွစ္ဘက္ ျပႆနာမွာ ေျပလည္သြားေလေတာ့သည္။
ဒါေပမဲ႔ ျပႆနာက ဒီမွာ မျပီးသြားပါ။ သူဘက္က ပြင့္လင္းစြာ ဖြင့္ဟ ဝန္ခံလိုက္ေသာေၾကာင့္ စိတ္လက္ေပါ့ပါးကာ ေကာင္းမြန္စြာ ေနႏိုင္ ၊ ထိုင္ႏိုင္ ၊ အိပ္ႏိုင္ ၊ စားႏိုင္သြားေပမဲ႔ ၊ အရင္က ဒီကိစၥကို မသိခင္မွာ ေပါ့ပါးစြာ ေနႏိုင္ခဲ႔ေသာ ဇနီးသည္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီကိစၥၾကီးက ဝင္ေရာက္လာခ်ိန္မွ စ၍ အရင္လို မအိပ္ႏိုင္ ၊ မစားႏိုင္ ၊ မထိုင္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ သူ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ တစ္ေနရာရာကို သြားေတာ့မယ္ ဆိုရင္လည္း အရင္ကလို ထပ္ျဖစ္ဦးမလား ဟု အေတြးမ်ားကာ သံသယ ပြားလာမိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႕မွာ လြတ္လပ္ေပါ႔ပါး သြားသေလာက္ သူ႕ရဲ႕ ဇနီးမွာေတာ့ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး ျဖစ္လာရေလေတာ့သည္။
ကၽြမ္းက်င္ေသာ စိတ္ပညာရွင္မ်ားက အထက္ပါ ျဖစ္ရပ္ေလးကို ေျပာျပေလ့ ရွိျပီး မိမိရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ ၊ မိမိရဲ႕ အမွားကို မိမိဖာသာသာ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေထာက္ျပေျပာဆို တတ္ပါတယ္။ မိမိရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို တျခားလူကို ေျပာျပျခင္းျဖင့္ မိမိက ခံစားခ်က္ ေလ်ာ့ပါးသြားေစ ႏိုင္ေသာ္လည္း ခံစားနားေထာင္ရသူ အဖို႔ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး ျဖစ္ကာ စိတ္ဖိစီးမႈ အပါအဝင္ တျခားေသာ ခံစားခ်က္မ်ားကို ဆင့္ပြား ခံစားရေစႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အထက္ပါ ျဖစ္ရပ္ေလးေတြကို ဖတ္ခဲ႔ရျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိေသာ ကေလးအေတြး ဆန္ဆန္ ျဖစ္စဥ္ေလး တစ္ခု ရွိတယ္။ အျမဲလိုလို ဥပမာေပးကာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာဆိုမိပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ငယ္ငယ္က ၾကားခဲ႔ဖူးတဲ႔ ဥစၥာေစာင့္ပံုျပင္မ်ား ႏွင့္ ပတ္သတ္ပါတယ္။
ငယ္ငယ္က အိပ္ယာဝင္ပံုျပင္မ်ားမွ ဥစၥာေစာင့္မ်ားဟာ တျခားလူေတြရဲ႕ အျမင္မွာ ေရႊလင္ပန္းၾကီး ရြက္ထားတယ္လို႔ ျမင္ေပမဲ႔ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ ရြက္ထားရတာက ပူေလာင္ေနတဲ႔ မီးပန္းၾကီး ဆိုပဲ။ ဒီေတာ့ မီးပန္းၾကီး ရြက္ထားရတဲ႔ ဥစၥာေစာင့္ဟာ သူတို႔ အနားကို ေရာက္လာတဲ႔ သူတို႔ကို သူတို႔ရဲ႕ ေခါင္းေပၚမွာ ရြက္ထားရတဲ႔ လင္ပန္းၾကီးကို ခဏျဖစ္ျဖစ္ ရြက္ထားေပးဖို႔ ေတာင္းပန္ေလ့ ရွိတယ္။
ဒါကို သူေျပာတဲ႔ အတိုင္း ခဏပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လက္ခံယူလိုသူရဲ႕ အျမင္မွာေတာ့ ဒီမီးလင္ပန္းၾကီးကို အေရာင္ေတြ တလက္လက္ ဝင္းဝါေနတဲ႔ ေရႊလင္ပန္းၾကီးလို႔ပဲ ျမင္ေနမိၾကတယ္။ လက္ရွိ ရြက္ထားရတဲ႔ ဥစၥာေစာင့္ရဲ႕ ေခါင္းေပၚကေန ကိုယ့္ေခါင္းေပၚကို ေရာက္သြားျပီ ဆိုေတာ့မွ ခုနက ျမင္ေနရတဲ႔ ေရႊလင္ပန္းၾကီးက ခ်က္ခ်င္း ပံုစံေျပာင္းျပီးေတာ့ မီးလင္ပန္းၾကီး ျဖစ္သြားကာ ထိုလင္ပန္းကို ေျပာင္းရြက္လိုက္ရတဲ႔ လူကလည္း “ ပူလွပါေခ်ရဲ႕ ၊ ေလာင္လွပါေခ်ရဲ႕ ” လို႔ ပထမက ဥစၥာေစာင့္ ျဖစ္သူ ေအာ္ေနရသလို ေအာ္ရေတာ့တာပါပဲ။
ပထမရြက္ထားရတဲ႔ ဥစၥာေစာင့္ကေတာ့ သူထမ္းရြက္ထားရတဲ႔ မီးလင္ပန္းၾကီးကို တျခားသူကို ေပးလိုက္ရတဲ႔ အတြက္ သူကေတာ့ ေပါ့ပါးသြားျပီး လက္ခံ ရသူကေတာ့ မီးလင္ပန္းၾကီးေၾကာင့္ စတင္ ပူေလာင္ ခံစားရပါေတာ့တယ္။
ဒါက ငယ္ငယ္က ၾကားခဲ႔ရဖူးေသာ ဥစၥာေစာင့္ ပံုျပင္ေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အခု လက္ရွိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူမႈ ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ဒီအတိုင္း ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ပူေလာင္ ခံစားေနရေသာ ခံစားရမႈေတြကို တျခားေသာ သူ တစ္ေယာက္ကို ေျပာျပလိုက္ျခင္း အားျဖင့္ မိမိရဲ႕ ရင္ထဲ ၊ စိတ္ထဲမွာ ေပါ့ပါးသြားတယ္ ဆိုေပမဲ႔ တစ္ဖက္က လက္ခံရသူ အတြက္ေတာ့ ထိုသူ႕ဆီက ပူေလာင္လွေသာ ၊ မီးလင္ပန္းႏွင့္တူေသာ စိတ္ခံစားမႈမ်ားကို ရယူလိုက္သလိုပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ တကယ္ေတာ့ မိမိရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈမ်ားကို မိမိဖာသာ ခံစားႏိုင္ေအာင္ ျပင္ဆင္ထားတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ကိုယ္က သူမ်ားကို ဖြင့္ေျပာျပလိုက္လို႔ ရင္ထဲ ေပါ့ပါးသြားတယ္ ဆိုေပမဲ႔ လက္ခံရသူ အဖို႔ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး တစ္ခု ျဖစ္သြားေစပါတယ္။
ဒီလို ဆိုရင္ မိမိရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ခံစားေနရေသာ စိတ္ညစ္စရာ ၊ စိတ္ပ်က္စရာ ၊ ဝမ္းနည္း ေၾကကြဲဖြယ္ရာေတြကို ဘယ္သူ႕ကိုမွ မမွ်ေဝရေတာ့ဘူးလား။ ဒီလိုလည္း မဟုတ္ပါ။ ဆိုလိုသည္မွာ မွ်ေဝသင့္ေသာ လူ ၊ မမွ်ေဝသင့္ေသာ လူဆိုတာကိုသာ ကြဲကြဲျပားျပား သိဖို႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ဘယ္လို လူမ်ိဳးကို မိမိရဲ႕ ခံစားခ်က္မ်ားကို မွ်ေဝသင့္ပါသလဲ။ ဒီအတြက္ ေဖာ္ျမဴလာ တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ ေဖာ္ျမဴလာေလးက ဒီလို ဆိုတယ္။
“ အျပဳကို ေအာက္ခ် ၊ အပ်က္ကို အထက္တင္ ” ဟူ၍ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဆိုလိုရင္းမွာ အျပဳသေဘာ ေဆာင္ေသာ ကိစၥရပ္မ်ား ၊ စိတ္ခံစားမႈမ်ားကို မိမိထက္ အဆင့္နိမ့္က်သူ ၊ မိမိကို မွီခိုေနရသူ ၊ မိမိကို အားထားေနရသူမ်ားကို ေျပာျပျခင္းျဖင့္ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္တြင္ အားတတ္ျခင္း ၊ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းတို႔ကို ခံစားရႏိုင္ပါတယ္။ စိတ္ဓါတ္က်ျခင္း ၊ ဝမ္းနည္းျခင္း ၊ အားငယ္ျခင္း အစရွိေသာ အပ်က္သေဘာေဆာင္ေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ မိမိကို အၾကံဥာဏ္ေပးႏိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ ၊ မိမိကို အားေပးႏိုင္ေသာ သူတို႔ကို ေျပာျပကာ အၾကံဥာဏ္ေတာင္းျခင္းျဖင့္ မိမိလည္း သက္သာရာ ရေစႏိုင္သလို အေတြ႕အၾကံ ရင့္က်က္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား အတြက္လည္း စိတ္ဓါတ္ေရးရာ အရ ထိခိုက္မႈ နည္းႏိုင္သမွ် နည္းပါေစလိမ့္မယ္။
မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေနပါေစ။ မိမိရဲ႕ ခံစားမႈကို တျခားလူကို ေဝမွ် လိုက္ျခင္းျဖင့္ မိမိရဲ႕ စိတ္ခံစားရမႈ ေလ်ာ့ပါးသြားျပီး တျခားလူမွာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး ျဖစ္သြားေစမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အထူးသတိျပဳျပီး ေရွာင္ၾကဥ္ သင့္ပါတယ္။ မိမိရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈ ဆိုတာ သူမ်ားအတြက္ အဆင္သင့္စြာ အဆင္ေျပႏိုင္မယ္ မဟုတ္ပါ။ မျဖစ္မေန တစ္ေယာက္ေယာက္ကို မိမိရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈကို မွ်ေဝ ခဲ႔မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေအာက္ပါ ေဆာင္ပုဒ္ေလး အတိုင္း မွ်ေဝသင့္ပါတယ္။
“ အျပဳကို ေအာက္ခ် ၊ အပ်က္ကို အထက္တင္ ”
*** ဖတ္ခဲ႔မိသမွ် စာေတြနဲ႔ အေတြးတခ်ိဳ႕ကို ေပါင္းစပ္ ေရးပါတယ္။ ***
ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုေဇာ္
12.3.2011
24 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ဟုတ္တယ္ေနာ္အကို ကိုယ္ကဖြင့္ေၿပာရလိုက္လို႕ သက္သာေပမယ့္ သူမ်ားကိုဝန္ၿဖစ္ေစမယ္ဆို ဘယ္တရားပါ့မလဲ။ေက်းဇူးပါအကိုေရ မွတ္သား လိုက္နာစရာေလး တစ္ခု သိခြင့္ရလို႕ ။
ေကာင္းေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစ။
စာလာဖတ္တယ္ ကိုေဇာ္...။ ဒီရက္ အတြင္း ကိုေဇာ္ ပို႕စ္ေတြ တင္တာ စိပ္ေနပါ့လား။ ေကာင္းတယ္။ အင္း... ေရးထားတာက စဥ္းစားစရာေတြ ေပးတယ္။ စိတ္ညစ္ စရာေတြ သူမ်ားကို ေ၀မွ်ရင္ နားေထာင္ရ သူလည္း ၀မ္းနည္း ရမယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖြင့္ တုိင္ပင္ ရမယ့္ မိသားစုနဲ႕ အရင္းႏွီးဆုံး မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကိုေတာ့ ရင္ဖြင့္လို႕ ရမယ္ ထင္တယ္။ ေရးထားတ့ဲ အထဲက ေယာက္်ားက ေဖာက္ျပန္ တာကို မိန္းမကို အမွန္ အတိုင္း ၀န္ခံတာက မ၀န္ခံရင္ သူ႕မွာ ထိမ္ခ်န္ ထားသလို၊ လိမ္သလို ျဖစ္မယ္။ အ့ဲဒါေႀကာင့္ ဖြင့္ေျပာ လိုက္တာ ျဖစ္မယ္။ မိန္းမ ျဖစ္သူ ကလည္း သူမ ေယာက္်ားကို ယုံႀကည္ ေပးျပီး ေနာက္ဆုံး အခြင့္ အေရး တစ္ခုေတာ့ ေပးသင့္တယ္။
http://redroseofburma.blogspot.com/
ကေဇာ္ မ်ား စာဖတ္တယ္ေနာ္
စိတ္ညစ္စရာေတြရွိရင္လဲ တေယာက္တည္း စကားေျပာပစ္လုိက္ေလ မ်ားဆုိ အဲဂလုိပဲ လုပ္ရယ္
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္ အဆင္ေျပတဲ႕တေန႕ေတာ႕ ျပန္လာခဲ႕ေပါ႕ဗ်ာာာ မ်ားတုိ႕ေတြ ရွိေနမယ္ သိလား တာ႕တာ ဘုိင္ ဘုိင္ ....
အဲ....အေတာ္ပဲ..
အိမ္ေရွ႕က သစ္ပင္ၾကီး မ်က္ေစ့ရႈတ္ေနတာၾကာျပီ..
ခုတ္ရမွာကလဲ ခက္ေနတာ...ေန႔တိုင္း သစ္ပင္ကို စိတ္ညစ္ေအာင္ ငိုျပလိုက္မယ္..
တခါထဲ ကိစၥျပတ္သြားေအာင္..
ခရီးထြက္တိုင္းကေတာ့ တည္းခိုခန္းမွာ အားေပးေနၾကဆိုေတာ့ ဒီကိစၥက ထမင္းစားေရေသာက္မို႔ အိပ္မေပ်ာ္စရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူး..
မွတ္သားသြားပါတယ္ ကိုေဇာ္ ..
၀န္ခ်ေတာင္းပန္တယ္ဆိုတာကို အစက ကိုယ့္အပူ သူမ်ားကူးေစတာလို႕ မေတြးမိဘူးပဲ .. း)
မိုးခါး
ဟဟဟ ကိုေဇာ္ေရ... ဘေက်ာက္လိုပဲ ေျပာရမလိုျဖစ္ေနၿပီ။ ဒီမွာ ေၾကာင္ေလး ၆ ေကာင္ အရမ္းကို၀င္၀င္ရႈပ္လို ့ ထိန္းမရ သိမ္းမရ ျဖစ္ေနတာေလ..။ ခုေတာ့ စိတ္ညစ္တုိင္း ေၾကာင္တစ္ေကာင္စီ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးဆြဲဆြဲၿပီး ညီးျပလုိက္တာ အခု အခန္းထဲလာလာၿပီး အရင္လုိ သိပ္မရႈပ္ရဲၾကေတာ့ဘူး... အဟီး။ တိုက္ဆိုင္လွခ်ည္လားေပါ့ဗ်ာ
အင္း ...
မွန္လိုက္တာဗ်ာ..။
ကိုယ္ ့အပူကို သူမ်ားမကူးေစတာ အေကာင္းဆံုး။
အမွန္က အပူက ကိုယ့္ကိုယ္မွာ စ ၿဖစ္တာေလ၊
ဒါေၾကာင္ ့ ပူ ကနဲ ၿဖစ္လိုက္ၿပီဆို ခ်က္ၿခင္း
“ သိ ” ေပးလိုက္ၿပီး၊ အဲ ့ဒီ “ ပူ ” လာေနတာ
ေလးကို အသာေလး ေစာင့္ၾကည္ ့ေနလိုက္ရင္
သူ ့ရဲ ့ အရွိန္ေလး ေသသြားေရာမလား..၊ အဲ ့လိုမွ
မဟုတ္ပဲ အပူေနာက္ေၿပးလိုက္ေနရင္ ေၿမာက္မွီးမွာ
မီးစခ်ဥ္ၿပီး တၿမိဳ ႔လံုးပတ္ေၿပးေတာ ့ ဘယ္ႏွယ္ၿဖစ္
မလဲ..။ ပတ္ဝန္းက်င္ပါ “ ၿပာ ” ၿဖစ္ကေရာ..။
ေတြးစရာ ေလးေပါ့ကြယ္။
ဒီအျဖစ္အပ်က္က တကယ္႕ကုိယ္ေတြ႕သၼားေတြမွ ေရးႏွုိင္တာပါ...လူတစ္ေယာက္ဟာ သိတ္ပြင္႔လင္းခဲ႕ဘူးရင္ ....ဒါမွမဟုတ္ ကုိယ္႕ဘက္က ငါရုိးသားစြာ၀န္ခံလုိက္မယ္ဆုိတဲ႕ အေပၚမွာ ခံစားလုိက္ရတဲ႕ ရလာဒ္တစ္ခုပါ။
သူေနရာနဲ႔သူျဖစ္ဖုိ႔ေတာ့ လုိတာေပါ့ ကိုေဇာ္ရာ။ ဥပမာ ပိုက္ဆံအိတ္ေပ်ာက္သြားလုိ႔ စိုးရိမ္ရတဲ့အထဲ မင္းက စည္းကမ္းမွမရွိတာလုိ႔ ေျပာမယ့္လူရွိသလုိ ေသခ်ာရွာႀကည့္ပါဦး ရွိမွာပါ စိတ္ေအးေအးထားပါလုိ႔ ေျပာမယ့္သူလည္းရွိပါတယ္။ သူ႕အခ်ိန္နဲ႔သူလည္း ရွိေသးတယ္။ ကိုယ့္ကိုအၿမဲအႀကံေပးတဲ့လူေတာင္ သူစိတ္ညစ္ေနတဲ့အခ်ိန္သြားေျပာမိရင္ ကုိယ့္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္းသလိုမ်ဳိး ျဖစ္တတ္ပါေသး တယ္။ စဥ္းစားဆင္ျခင္ေ၀ဖန္ရမွာေပါ့...ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ပါ ေစ...
ေတာက္ပၾကယ္စင္
အျပဳကို ေအာက္ခ်ၿပီး အပ်က္ကို အထက္တင္ဖို႕ လုပ္လိုက္ဦးမယ္... ကိုယ္သာဆို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေျပာဘူး... ျပန္မေျပာလဲ သူက သိမွာပဲ။
အင္း လူေတြက ေျပာဘုိ႔ပဲ ၾကိဳးစားၾကတယ္၊ နားေထာင္ဘုိ႔ ေစတနာမပါၾကဘူးေလ။ ၾကားဖူးတယ္၊ ပါးစပ္တစ္ေပါက္တည္းပါတာ။ နည္းနညး္ေျပာဘုိ႔တဲ့။ နားက ႏွစ္ဘက္ပါတာက်ေတာ့ မ်ားမ်ား နားေထာင္ဘုိ႔တဲ့။ ေအးခ်မ္းပါေစ။ http://saytanarpankhinn.blogspot.com/
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကိုယ့္အပူကို သူမ်ားကို မကူးေစပါဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာ ၾကိတ္ေျဖရွင္း လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမ်ားေတြ ရင္ဖြင့္လာရင္လဲ နားေထာင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ သူတို ့နဲနဲေပါ့သြားတယ္ထင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္လဲ စိတ္ခ်မ္းသာ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ အတြက္ တခါတခါ အပူဒဏ္ ခံရတတ္ေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းအတြက္ပဲေလ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။ ဘဝကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ဘဲ ျဖတ္သန္းတယ္ ကိုေဇာ္ေရ...
အျပဳကိုေအာက္ခ်တာ သူကမဆင္းဘူးကိုေဇာ္ေရ။ အပ်က္က အေပၚမွာေနရာေပးရေကာင္းလား ဆိုျပီး ျပသနာရွာလာလို႔ ျပဳေရာအပ်က္ေရာ အတူတူဘဲ ထားလိုက္တယ္။ ေကာင္းတယ္.ၾကိဳက္တယ္။
ဟုတ္တယ္အစ္ကို။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲလို ခံစားရတယ္။
ဟုတ္တယ္ အစ္ကိုေရ။ ကိုယ့္အပူက သူမ်ားကို ကူးစက္ေစမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပြားမေပးတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ မေျပာမျဖစ္လို႔ ေျပာရေတာ့မယ္ဆုိရင္ေတာင္ တဖက္လူရဲ႕ လက္ခံႏိုင္စြမ္းကို အရင္ေလ့လာၿပီးမွ ေျပာသင့္တယ္ ထင္တာပါပဲ။
ေနာက္ကို သူမ်ားေတြကို စိတ္ညစ္စရာေတြ ေျပာေတာ့ဘူးေနာ္။ ပို႔စ္ေလးက သုတ ရသ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးေပးႏိုင္လို႔ ကၽြန္မ ႏွစ္သက္မိတယ္ရွင္။
ေနာက္ေတာ့ သူမ်ားေတြကို ပြစိပြစိ မေျပာေတာ့ပါဘူးလို႔ စဥ္းစားေနတာ။ ဒါေပမယ့္..... အင္း
အခု အိုင္ဒီယာတစ္မ်ိဳးရသြားျပီ ေနာက္ကို ေျပာခ်င္ရင္ စဥ့္အိုးေခါင္းစြပ္ျပီးေျပာမယ္။ ဟဲဟဲ။ မေတာ္ စဥ္႔အိုးကြဲရင္ဒုကၡေနာ္.... :D (စဥ့္အိုးကေျပာတယ္ ... ေတာ္ေတာ္ Stop Stop.... ေမသိမ့္သိမ့္ေက်ာ္ က်ဳပ္နားညည္းလို႔တဲ့....)
း)
ခင္မင္ေလးစားလ်က္
ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ႔။ စိတ္ညစ္စရာ အားငယ္စရာေတြ ရွိေနေပမဲ့ ဘယ္သူ႔ကုိမွ မေျပာရဲဘူး။ လူတုိင္းက ယုံၾကည္ရတာ မဟုတ္သလုိလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ စိတ္အထင္လဲ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူ႔ကုိမွ မေျပာဘဲ ရင္ထဲမွာဘဲ သိမ္းဆည္းထားလုိက္တယ္။
အျပဳကုိ ေအာက္ခ်။ အပ်က္ကုိ အေပၚတင္...။
အင္း... စမ္းသပ္ၾကည့္လုိက္ဦးမယ္။
ခင္မင္လ်က္
ကိုကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔)
အလည္တစ္ေခါက္ ထပ္ေရာက္ပါတယ္ ကိုယ္ေဇာ္၊ အားတဲ့အခါ ေစတနာပန္းခင္းေလးကုိ လာလည္ဘုိ႔ဖိတ္ေခၚခ်င္ပါတယ္။ ေအးခ်မ္းပါေစ။
မွ်ေဝခံစားမႈကလုိအပ္သည္လုိ႔ ထင္ပါသည္၊ မွ်ေဝလုိ႔ရခဲ့ရင္ေပါ့၊ စကားလုံးေလးေတြနဲ႔ေတာင္ ဆုိၾကေသးတယ္၊ ရင္ႏွင့္အမွ်ခံစားရပါသည္၊ ထပ္တူထပ္မွ်ခံစားရပါသည္၊ ေအးအတူပူအမွ်၊ မွ်ေဝခံစားခြင့္ေပးပါ………… စသျဖင့္ေပါ့ေလ၊
အပူကသီအုိရီအရပ်ံ႕ႏွံ႕တတ္တယ္မဟုတ္လား၊ မမွ်ေဝလည္းကူးစက္မွာပဲ၊
ကုိယ္အပူ ဘယ္သူမွ နားမလည္းရင္ေတာ့ သြားၿပီေပါ့၊
မွန္လိုက္တာ အစ္ကိုရာ။ ညီမလည္း စိတ္ညစ္ရင္ သူမ်ားကို ေျပာခဲတယ္။ ၿကိတ္ခံစားေလ့ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကို တကယ္ အၿကံေပးႏိုင္မယ့္သူကိုေတာ့ ရင္ဖြင့္ေျပာျပေလ့ရွိပါတယ္။ အားေပးသြားတယ္ေနာ္။
" အျပဳကိုေအာက္ခ် အပ်က္ကိုအထက္တင္ "
မွတ္သားသြားပါ၏။
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစရွင္း
မိုး
ပထမ ပံုျပင္ ဖတ္ေတာ့ ေတြးမိတာ က “ သက္ေရာက္မွဳတိုင္းမွာ တူညီေသာ တံု ့ျပန္မွဳ ရွိ၏ ” ။
ဒုတိယ အေၾကာင္းအရာ မွ စဥ္းစားမိသည္မွာ ခိုးစားျပီး သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္လိုသူတဦးရဲ ့ တကိုယ္ေကာင္း ဆန္မွဳ။
တတိယ ပံုျပင္ဖတ္ျပီး အေတြး ကေတာ့ “ေရႊ လင္ပန္းၾကီး ရြက္ထားတဲ့ ဥစၥာေစာင့္ က မ်ားတို ့ ဘဘဂ်ီးမ်ားထံ သြားျပီး လႊဲအပ္သင့္တယ္ ”
ေနာက္ဆံုးတခ်က္....ဒီလို လုပ္ရင္ေကာင္းမယ္ ..
" အျပဳကိုေအာက္ခ် အပ်က္ကို အထက္တင္"
အေျပာင္ကို ..ကိုေဇာ့္ဆီပစ္ေပး ေဟးေဟး..
ကိုယ့္အပူသူမ်ားမေပးတာအေကာင္းဆုံးေပါ့ေနာ္
ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြပဲမွ်ေ၀ေပးနုိင္ႀကပါေစ။
ဖတ္ရတာအရသာရွိ၏
လူတိုင္းသိသင့္ေသာအသိတရားမ်ားေရးထားတာ
ေလးစားပါတယ္။
Post a Comment