ကိုေဇာ္ေရ..
“ မိေက်ာင္းနဲ႕ အိမ္ေျမွာင္ ” အေၾကာင္း ေျပာသြားတဲ့ ပံုျပင္ကို သေဘာက်တယ္ဗ်။ ေလတိုးသံေတြ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ၾကားလာရရင္ ေက်နပ္သင့္ပါတယ္ဗ်ာ။ အျမင့္ပိုင္း ေရာက္လာၿပီလို႕ အသိအမွတ္ျပဳ ခံလာရတဲ့ သေဘာပဲမဟုတ္လား။ ကိုေဇာ္ေရးေလ့ရိွတဲ့ ပံုစံက ကၽြန္ေတာ္ ေရးခ်င္တဲ့ ပံုစံနဲ႕ဆင္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း စာကို သိပ္ရွည္ရွည္ မေရးခ်င္ဘူး။ ႏွလံုးသား အာဟာရ ေလးေတြလုိမ်ိဳး တိုတုိနဲ႕ လုိရင္းးကို တန္းေရာက္တဲ့ စာမ်ိဳးကို သေဘာပိုက်တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကိုေဇာ့္ အေနနဲ႕ ကိုေဇာ့္ေရးဟန္ကုိ မေျပာင္းလဲေစခ်င္လို႕ ဒီေမးလ္ကို ပို႕ျဖစ္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စာေရးတာ ၀ါသနာ ပါတယ္လို႕ ေျပာလို႕ရေပမယ့္ အဲ့ဒီ၀ါသနာက အားသိပ္ေကာင္းပံု မရေတာ့ သိပ္မေရးျဖစ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့ဘူးတဲ့ စာတိုတစ္ပုိဒ္ နမူနာ ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ အခ်ိန္ရခဲ့မယ္ဆိုရင္ အပ်င္းေျပ သေဘာမ်ိဳး ဖတ္လို႕ ရတာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေရးပံု ဆင္တယ္ ဆိုတာကို သိေစခ်င္လို႕ပါ။
လြတ္ေျမာက္ခြင့္
တစ္ေန႕ . . .
ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္က အျပန္ ဆူးေလ မွတ္တိုင္နားမွာ ခ်ိုဳး ၊ ဆက္ရက္ နဲ႕ ဗ်ိဳင္းငွက္ေလးေတြကို ျခင္းတစ္လံုးစီနဲ႕ သယ္လာတာ ေတြ႕မိတယ္။ ေလွာင္အိမ္ အလြတ္ေတြကိုလည္း အျခားတစ္ေယာက္က သယ္လာတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္က ငွက္ကေလးေတြကို စိတ္၀င္စားတယ္။ သူတို႕နဲ႕ နီးနီးကပ္ကပ္ ထိေတြ႕ခ်င္တယ္ေလ။ အဲဒါနဲ႕ ႀကံဳတုန္း ခ်ိဳးငွက္ေလး တစ္ေကာင္ကို ေလွာင္အိမ္ တစ္လံုးနဲ႕ တြဲ၀ယ္လိုက္တယ္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ငွက္ေလွာင္အိမ္ ကိုးယို႕ကားယားနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမေမက တအံတၾသ ၾကည့္ပါတယ္။ ဘာမွေတာ့ မေျပာပါဘူး။ ငွက္ေလွာင္အိမ္ကို ေနရာခ်ၿပီး အေမာေျဖ နားေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အနားကို ေမေမ ေရာက္လာပါတယ္။ သူဘာေၾကာင့္ ေရာက္လာတယ္ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ တြက္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အျငင္သာဆံုး ကာကြယ္ ေခ်ပႏိုင္ဖို႕ စကားလံုးေတြ စီေနမိတယ္။ မၾကာပါဘူး သူ႕ထံုးစံအတိုင္း ေလသံေအးေအး နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို တိုက္စစ္ဖြင့္လာပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္က အျပန္ ဆူးေလ မွတ္တိုင္နားမွာ ခ်ိုဳး ၊ ဆက္ရက္ နဲ႕ ဗ်ိဳင္းငွက္ေလးေတြကို ျခင္းတစ္လံုးစီနဲ႕ သယ္လာတာ ေတြ႕မိတယ္။ ေလွာင္အိမ္ အလြတ္ေတြကိုလည္း အျခားတစ္ေယာက္က သယ္လာတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္က ငွက္ကေလးေတြကို စိတ္၀င္စားတယ္။ သူတို႕နဲ႕ နီးနီးကပ္ကပ္ ထိေတြ႕ခ်င္တယ္ေလ။ အဲဒါနဲ႕ ႀကံဳတုန္း ခ်ိဳးငွက္ေလး တစ္ေကာင္ကို ေလွာင္အိမ္ တစ္လံုးနဲ႕ တြဲ၀ယ္လိုက္တယ္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ငွက္ေလွာင္အိမ္ ကိုးယို႕ကားယားနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမေမက တအံတၾသ ၾကည့္ပါတယ္။ ဘာမွေတာ့ မေျပာပါဘူး။ ငွက္ေလွာင္အိမ္ကို ေနရာခ်ၿပီး အေမာေျဖ နားေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အနားကို ေမေမ ေရာက္လာပါတယ္။ သူဘာေၾကာင့္ ေရာက္လာတယ္ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ တြက္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အျငင္သာဆံုး ကာကြယ္ ေခ်ပႏိုင္ဖို႕ စကားလံုးေတြ စီေနမိတယ္။ မၾကာပါဘူး သူ႕ထံုးစံအတိုင္း ေလသံေအးေအး နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို တိုက္စစ္ဖြင့္လာပါတယ္။
" သားရယ္ တိရိစာၧန္ေလးေတြကို ပိတ္ေလွာင္ထားတာ ေမေမ မႀကိဳက္မွန္း သိရဲ့နဲ႕ကြယ္။ ဘာေၾကာင့္ ေမေမ မႀကိဳက္တာကို လုပ္ခ်င္ရတာလဲ။ "
" အာ ေမေမကလည္း ကၽြန္ေတာ္က သူတို႕ကို ခ်စ္လို႕ပါဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္သာ ၀ယ္မလာခဲ့ရင္ သူတို႕ကို သတ္စားမယ့္သူေတြလည္း ၀ယ္သြားႏိုင္တာပဲ။ အနည္းဆံုးေတာ့ ၾကပ္သိပ္ေနတဲ့ ေလွာင္အိမ္ထဲကေန အခုဆို တစ္ေကာင္တည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနႏိုင္ၿပီပဲ။ "
" အဲဒါဆိုရင္လည္း တစ္ခါတည္း လႊတ္ေပးလိုက္ေပါ့ကြယ္။ ဘာေၾကာင့္ထပ္ၿပီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ ထားခ်င္ရတာလဲ။ သားရဲ့ ခဏတာ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အတြက္ သူ႕တစ္ဘ၀လံုးကို ေလွာင္အိမ္ က်ဥ္းက်ဥ္းေလး ထဲမွာပဲ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေတာ့ မွာလား။ သူ႕မွာလည္း ေမေမတို႕လို မိသားစု ရိွမွာပဲေလ။ ဘာအျပစ္မွ မရိွဘဲနဲ႕ တစ္သက္ တစ္ကၽြန္း ျပစ္ဒဏ္က်ခံရသလို ျဖစ္ေနမွာေပါ့ကြယ္။ "
ဒါကေတာ့ ေမေမ့ရဲ့ ေခ်ာင္ပိတ္ တိုက္ကြက္ေလ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ အႏိုင္ပိုင္းႏိုင္ခဲ့တဲ စကား လက္နက္ေတြေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေခ်ဖ်က္ႏိုင္ဖို႕ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားေနခဲ့မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္....
" ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံပါတယ္။ ဘယ္သူမဆို လြတ္လပ္မႈကိုေတာ့ သေဘာက်ၾကမွပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ လြတ္လပ္မႈနဲ႕ အတူ အႏၱရာယ္ေတြလည္း ကပ္ပါလာႏိုင္တယ္ေလ။ ဒီေလွာင္အိမ္ကေန ထြက္သြားတာနဲ႕ သူ႕မွာ အႏၱရာယ္ေတြက ၀ိုင္းေနႏုိင္တယ္။ သူ႕ကို ဘယ္ေဒသက ဖမ္းေခၚလာမွန္းလဲ သိတာမဟုတ္ဘူး။ သူ႕ကိုလႊတ္လိုက္တယ္။ ပ်ံသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မ်က္ေစ့ေအာက္က ေပ်ာက္သြားရံုနဲ႕ပဲ တာ၀န္ေက်ၿပီလို႕ ေျပာလို႕ဘယ္ရမလဲ။
အမ်ားစုကေတာ့ ဒီလုိပဲ ေပါ့ေပါ့ေလး တြက္ၾကမွာပဲ။ သူ႕ကို ကယ္တင္လိုက္ၿပီ။ ငါတို႕ ကုသိုလ္ လုပ္လိုက္ၿပီလို႕ေလ။ အမွန္ေတာ့ သူတို႕မွာလည္း သူ႕နယ္၊ ကိုယ့္နယ္ဆိုတာ ရိွတာပဲ။ ဒီက ပ်ံသြားတာနဲ႕ ဒီနယ္မွာ ဗိုလ္လုပ္ေနတဲ့ နယ္ခံခ်ိဳးငွက္နဲ႕ အေသအေက် တိုက္ပြဲ၀င္ရေတာ့မယ္။ ေနာက္ၿပီး သူမကၽြမ္းတဲ့ နယ္ေျမမွာ ဘယ္ေနရာမွာ သိမ္းငွက္ရိွၿပီး ၊ ဘယ္ေနရာမွာ ငွက္ခတ္သမားရိွမယ္ ဆိုတာကို သူဘယ္လို သိႏိုင္မွာလဲ။ ဒီမွာသာ ေနရင္ အခ်ိန္တန္တာနဲ႕ အဆင္သင့္ အစာစားရမယ္။ အေဖာ္လိုရင္လည္း ေနာက္တစ္ေကာင္ ထည့္ေပးလိုက္မယ္ေလ။ ကဲ ဘယ္ေလာက္ အဆင္ေျပလဲ။ "
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ အရွည္ႀကီးကို ေလးေလးနက္နက္ နားေထာင္ေနရင္း ေမေမၿပံဳး ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အားတက္လာၿပီး ထပ္ကြန္႕ ၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။
" သားတို႕အေနနဲ႕ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ကာယကံရွင္ရဲ့ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ တစ္ခုကိုပဲ ၾကည့္လို႕ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ဘာနဲ႕ တူလဲဆိုေတာ့ ကေလးငယ္ တစ္ေယာက္ ေလာင္စာဆီေတြ အနီးမွာ မီးနဲ႕ ေစာ့ကစားေနရင္ ေတြ႕တဲ့ လူႀကီးက တားရမွာပဲေလ။ သူ႕အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းေနမယ့္ မီးကို မကစားရလို႕ ေအာင္ဟစ္ငိုယို ဂ်ီက်ေနတဲ့ ကေလးကို လူႀကီးက အလုိလိုက္လို႕ ဘယ္ျဖစ္မွာလဲ။ ဒီလိုပဲေပါ့ ေမေမရာ တခ်ိဳ႕ ကိစၥေတြမွာက ကာယကံရွင္ရဲ့ ဆႏၵနဲ႕ ဆန္႕က်င္ေနေပမယ့္ ၊ သူ႕ေကာင္းရာ ေကာင္းေၾကာင္း အတြက္ အမုန္းခံသင့္ရင္ ခံရမွာေပါ့။ ေမေမ သေဘာတူလား ။ "
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ လိုရာဆြဲၿပီး ကိုးကား တင္ျပတာေတြကို ဒီတစ္ခါေတာ့ ေမေမ မေခ်ပႏိုင္ေလာက္ေတာ့ဘူး လို႕ ေတြးၿပီး ေက်နပ္ေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ၾကည္ႏူးမႈေလးက ၾကာရွည္မခံလိုက္ပါဘူး။ ေမေမက ေက်နပ္စြာ ရယ္ေမာရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ပြဲသိမ္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။
" ဟင္း ဟင္း ေမေမ့သားက ေတာ္ေတာ္ ရင့္က်က္လာတာပဲ။ ေမေမ တကယ္ ၀မ္းသာတယ္ကြယ္။ သားတြက္ျပတာေတြ အားလံုးက နည္းလမ္းက်ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သားမစဥ္းမိတာ တစ္ခုရိွတယ္။ ဒါကလည္း ငွက္ကေလးကို ေမြးခ်င္တဲ့ ဆႏၵက သားကို ဖံုးလႊမ္းထားလို႕ပါ။ လူေတြ အမ်ားစုပဲ ခံစားမႈ တစ္ခုခု ၀င္သြားၿပီ ဆိုရင္ အမွန္ကို ျမင္ႏိုင္ဖို႕ ခဲယဥ္း သြားတတ္တယ္။ အေရာင္ပါတဲ့ မ်က္မွန္ကို တပ္လိုက္သလိုေပါ့။ ဘာကိုၾကည့္ၾကည့္ အဲဒီအေရာင္ေတြပဲ ျမင္ေနရမွာေလ။ ဒီကိစၥကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးၾကည့္ပါ သား ။
ဥပမာ - သားကို ဒီအိမ္ထဲမွာပဲ ေနရမယ္။ ဘယ္မွမသြားရဘူး ဆိုရင္ သား ေနႏိုင္မွာလား။ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာ ေနႏိုင္မွာလဲ။ အခုေတာင္ ပိတ္ရက္ေတြဆိုရင္ အိမ္မွာျမဲလို႕လား။ ဒီလိုပဲေပါ့ သားရယ္ ။ သူတို႕လဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္ရွာမွာေပါ့။ ေတာင္ပံပါၿပီး ပ်ံသန္းခြင့္ မရတဲ့ ဘ၀က ဘယ္ေလာက္ ၀မ္းနည္းဖို႕ ေကာင္းလိုက္မလဲ။
ေနာင္ ဘာျဖစ္လာမယ္ ဆိုတာေတာ့ သူမေျပာနဲ႕ ေမေမတို႕ေတာင္ ႀကိဳမသိႏိုင္ဘူးေလ။ ငွက္ဆိုတာ ပ်ံရင္း နဲ႕ေသတယ္လို႕ေတာင္ တင္စား တတ္ၾကတာပဲ။ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ေနရင္လည္း တစ္ေန႕ေတာ့ ေသမွာပဲေလ။ ဒါေၾကာင့္ ေသမင္းကို ငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီး စိတ္ပင္ပန္း ၿငီးေငြ႕စြာ ေစာင့္စားေနရမယ့္ အစား ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ၀ဲပ်ံရင္း ရင္ဆိုင္ ခြင့္ျပဳလုိက္ပါ သားရယ္ ေနာ္။ "
ေမေမ့ရဲ့ ေခ်ပရခက္တဲ့ စကားလံုး ကြန္ယက္ေတြ ေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ တိတ္ဆိတ္စြာပဲ အေတြးလြန္ ေနမိေတာ့တယ္။ ခဏအၾကာမွာေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုကို ျပတ္ျပတ္သားသား ခ်လိုက္ႏိုင္ၿပီး ေလွာင္အိမ္ရိွရာ လွမ္းထြက္ ခဲ့ေတာ့တယ္။ အကင္းပါးတဲ့ ခ်ိဳးငွက္ေလး ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ကူးကို ရိပ္မိသြားပံု ရတယ္ဗ်။
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ က်ဴးရင့္လိုက္ေလရဲ႕ . . . . . .
တကူ . . . ကူး . . . . ကူး . . .
သိုးမဲ (အိမ္မက္ေျမ )
*** ကၽြန္ေတာ္႔ ေမးလ္ထဲကို ပို႔လာတဲ႔ ကိုယ္တိုင္ခံစား ေရးသားထားေသာ ရသ စာေလး တစ္ပုဒ္ပါ။ သူ႕ရဲ႕ အေတြး ၊ အေရးအသား ကို အားလံုးလည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူတူ အားလံုးလည္း ခံစားလို႔ ရေအာင္ မွ်ေဝ လိုက္ပါတယ္။ အပိုဒ္ခြဲ ၊ အျဖတ္အေတာက္ ၊ အထားအသို သင္႔ေတာ္သလို ျပဳျပင္လိုက္တာက လြဲလို႔ စာကို ျပဳျပင္ထားျခင္း မရွိပါဘူး။ ***
ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
.
11 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
သိုးမဲနဲ႕ မိေက်ာင္းေဇာ္ ေပါင္းမိရင္ေတာ့ ဖတ္မယ့္သူေတြ ေသဖို႕ ရွိတယ္။ ဒါေတာင္ ဒီေလာက္တားထားလို႕ မွ်င္းတင္ေနတာ။ ဟိုတစ္ေလာကေတာင္ တင္မယ့္ပို႕စ္ေတြ တန္းစီေနတာ သူ႕posting စာမ်က္ႏွာမွာေတြ႕ေသးတယ္။
အေရးအသားကေတာ့ အေတာ္ေလး ဆင္ၾကတယ္ ႏွစ္ေယာက္လံုးရသေကာင္း ေတြေရးတတ္ၾကတယ္။စာေတြကလဲ ဖတ္ရတာ ရွင္းတယ္။ ဂြပ္ ဂြပ္ အဲ ဂြတ္ ဂြတ္
လြတ္ေျမာက္ခြင့္ရလုိက္တဲ့ ငွက္ကေလးကေတာ့ေပ်ာ္ရႊင္ေနေလရဲ႕....
မရတဲ့ ငွက္ကေလးကေတာ့.....ေလရဲ့....
ေရးသားပံုေလးကေတာ့ အရမ္းကုိေကာင္းမြန္ပါတယ္ရွင္။
...
အရမ္းတူတယ္
အင္း ....
သိပ္ေကာင္းတာပဲ။
အစြန္းလြတ္ေနတဲ ့ အေတြးအေခၚတစ္ခုပဲ။
လြတ္လပ္စြာပ်ံသန္းေနရင္း ဘဝေနဝင္ခ်ိန္ကို
ရင္ဆိုင္မယ္ဆိုတာရယ္......
ခံစားမႈ တစ္ခုခု ဝင္သြားရင္ အမွန္တို ့ဖံုးကြယ္ေန
တတ္မယ္ ဆိုတာရယ္ အဲ ့ဒီ ႏွစ္ခု က
ရင္ကို ထိမွန္ ေနတယ္ေလ။
ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္...သိုးမဲလဲ ကိုေဇာ္လိုပဲ... စာေရးေကာင္းတယ္... :D
ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္...သိုးမဲလဲ ကိုေဇာ္လိုပဲ... စာေရးေကာင္းတယ္... :D
ဘယ္သူမွ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ေနခ်င္မွာမဟုတ္သလို
ဌက္ေလးေတြလည္း ေနခ်င္မွာမဟုတ္ဘူးထင္တယ္.။
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပ်ံသန္းမႈကိုေပးရင္း... သူတို႔ကိုယ္တိုင္ရဲ႔အႏၱရာယ္ကိုရွာေဖြေတြ႔ရိွ
လာႏိုင္တာေပါ့.။
ခုတေလာ.....စာဖတ္ျခင္း၊စာေရးျခင္းအတြက္
ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြ သိပ္မ်ားေနေပမယ္႔။
ခုလုိလုိ တုိတုိနဲ႔လုိရင္း...ထိထိမိမိရွိလွတဲ႔
အေတြးေကာင္းရသမ်ိဳးေလးေတြကုိေတာ႕
နွလုံးသားနဲ႔ဦးေနွာက္အာဟာရအတြက္
ရွာေဖြဖတ္ေနမိတယ္။ ေက်းဇူး...ကုိေဇာ္
ေပါင္းေတာ႔မွာလားဗ်
လုပ္လုိ္က္ေလ အၿမဲလာနုိင္ေအာင္လာေနတယ္ဗ်ဳိ႕
ဖတ္မယ္ ဖတ္မယ္
ေမာင္ဘႀကိဳင္
ယာဂုႏွင့္ထမင္းနဲ အတူတူဘဲ ဆုိသလုိမ်ား ျဖစ္ေနမလားမသိပါဘူးဗ်ာ။ ဇာတ္ေကာင္တစ္ခု ေမြးဖြားျခင္းလုိ႔ဘဲ မွတ္ယူလုိက္မယ္။
ခင္မင္လ်က္
ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔)
လြတ္လပ္ခြင့္က လူတုိင္းရဲ႕ကိုယ္ပုိင္အခြင့္ေရးပါ လူ႔ဘဝတိုတုိေလးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္လြတ္လပ္စြာ ေနတက္ဖုိ႔ပါဘဲ
Post a Comment