14 မိေက်ာင္း ႏွင္႔ အိမ္ေျမႇာင္

---

မိေက်ာင္း ႏွင္႔ အိမ္ေျမွာင္ မိတ္ေဆြျဖစ္ျပီး စကားေျပာၾကတဲ႔ ပံုျပင္ေလး တစ္ခု ၾကားဖူးလား မသိဘူး။ ဒါေလးကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ဒါကို မေျပာျပခင္ ဘာလို႔ ဒါကို ေျပာျဖစ္တာလဲ ဆိုတာကို အရင္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ေမးလ္ တစ္ေစာင္ ထပ္ျပီးေတာ႔ လက္ခံရပါ၏။ ဟုတ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ထပ္ရေသာ ေမးလ္တစ္ေစာင္ပါ။ ဒါဆိုေတာ႔ ပထမ ေမးလ္ တစ္ေစာင္လည္း ရထားတယ္ လို႔ ဆိုခ်င္တာပါ။ အခု လက္ခံရေသာ ေမးလ္နဲ႔ ပထမေမးလ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေကာ္ပီကူးျပီး ျပလိုက္ရံုနဲ႔တင္ အဲဒီစာကို ေရးတဲ႔ သူဟာ ဘယ္သူဆိုတာ စာဖတ္သူေတြ နဲ႔ ဘေလာ႔ဂါ သူငယ္ခ်င္းေတြ သိႏိုင္ပါတယ္။

ဘာလို႔ ကၽြန္ေတာ္က ဒီေလာက္ ေသေသခ်ာခ်ာၾကီး ေျပာရတာလဲ ဆိုေတာ႔။ Myanmar Typing ဆိုေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးေနတဲ႔ လက္ကြက္ေတြက တကယ္႔ စာစီစာရိုက္ သမားေတြလို မမွန္ေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မမွန္ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕စာလံုးေတြက သိေနတယ္ ၊ တခ်ိဳ႕စာလံုးေတြက မသိတသိ ၊ တခ်ိဳ႕စာလံုးေတြကေတာ႔ သိကို မသိတာပါ။ ဒီေတာ႔ ဖတ္ရင္ေတာ႔ ဖတ္လို႔ ရေပမဲ႔ တကယ္ ျမန္မာလက္ကြက္႕ အရေတာ႔ “ အမွားမ်ားႏွင္႔ ငါ ” ဆိုသလို ျဖစ္ေနေတာ႔တာပါပဲ။

ရရစ္မွာတင္ အမ်ားၾကီးဗ်ာ  ၿ-   ၊ ျ-   ၊ ႁ-   ၊ ႂ -    ၊  ႃ -  ၊ ႄ -   ၊ အဲဒီလို အကြဲကြဲ အျပားျပားေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ျမန္မာစာကို ေရးျပီး အသက္ေမြး ဝမ္းေၾကာင္းေနရသူမ်ား မဟုတ္ေတာ႔ ေသခ်ာစြာ သိသင္႔သိထိုက္ေပမဲ႔လည္း မျပဳျပင္ ၊ မေလ႔လာမိခဲ႔တာေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အခ်ိန္ မေလာက္ငျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီလိုပါပဲ။ အခုလည္း ဒီလိုပဲ ထိုေမးလ္ပို႔သူက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေရးလာတဲ႔ စာကို ဖတ္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ျမင္သာပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕ေမးလ္လိပ္စာကေတာ႔ ေယာက်္ားမဟုတ္ ။ မိန္းမ မဟုတ္ ၊ လူမဟုတ္ ၊ နတ္မဟုတ္ေသာ လိပ္စာတစ္ခုကို ကိုယ္စားျပဳထားပါတယ္။ ဒါက ကိစၥ မရွိပါ။

ကိစၥ ရွိလာတာက သူက ပထမေမးလ္မွာလည္း ေျပာပါတယ္ . . အင္း . . ေျပာတယ္ ဆိုတာထက္ စြပ္စြဲတာပါ။ အခုေမးလ္မွာလည္း ထပ္ပါလာျပန္ပါတယ္။

ပထမ အခ်က္ . . . 

“ ကၽြန္ေတာ္ ေရးသမွ်စာေတြက သူမ်ားစာေတြကို ကူးယူ မွီျငမ္းျပီး ေရးတာ လို႔ ဆိုပါတယ္။ မူရင္း စာေတြကို သူဖတ္ခဲ႔ရဖူးတယ္ ” လို႔ ဆို၏။

“ စကားနည္းေတာ႔ ရန္ဆဲ ” လို႔ ဆို၍ ကၽြန္ေတာ္ ပထမ တစ္ေစာင္မွာ ကတည္းက သူ႕ဆီ ေမးလ္ မျပန္ပါ။ သို႔ေသာ္ သူကေတာ႔ “ ဟုတ္လို႔ ျငိမ္ခံတာပဲ ” လို႔ ယူဆဟန္တူသည္။ ဒါေၾကာင္႔ ေနာက္ထပ္ ေမးလ္ တစ္ေစာင္ပို႔လာတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ကို အေၾကာင္းမျပန္ေတာ႔ဘဲ ပို႔စ္တင္ျပီး အားလံုးကိုပါ သိေအာင္ ေျပာတာပါ။ 

အခု ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကူးထားေသာ စာ ဒီလို ရွိပါတယ္။

ေရးဖို႔ ဖရိန္ ခ်ထားတာပါ။ ဒါေပမဲ႔ အရင္လို မေရးျဖစ္ေတာ႔တာက တခ်ိဳ႕က ေန႕တိုင္း အလုပ္ေၾကာင္႔ မဖတ္ျဖစ္ဘူး။ တခ်ိဳ႕ကေတာ႔ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင္႔ သံုးရက္မွ တစ္ခါေလာက္ ဖတ္ျဖစ္သူေတြ ရွိတယ္လို႔ ဆိုလာလို႔ပါ။ သူတို႔ လာဖတ္ရင္ တင္လိုက္တဲ႔ စာေတြက မ်ားေနေတာ႔ သူတို႔ ဖတ္ဖို႔ လည္သြားတယ္ ထင္ပါတယ္။ ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း အရင္လို သိပ္မအားေတာ႔တာလည္း ပါ ပါတယ္။

ဒီေတာ႔. . . 

ဘယ္သူ႔ဆီက စိတ္ကူးရရ ၊ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔ကို ေက်းဇူးတင္စြာနဲ႔ Credit ေပးမွာပါပဲ။ စာအုပ္ေသာ္ လည္းေကာင္း ၊ Blog ေသာ္လည္းေကာင္ ၊ Comment ေသာ္လည္းေကာင္း ကၽြန္ေတာ္ ေဖာ္ျပေပးမွာပါ။ သို႔ေသာ္ မေဖာ္ျပထားတဲ႔ စာေတြ အားလံုးဟာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ စိတ္ကူးစစ္စစ္မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ တစ္ေနရာရာမွ တစ္ခုခုႏွင္႔ မေတာ္တဆ တူညီေနခဲ႔ရင္ အဲဒါဟာ တိုက္ဆိုင္မႈ တစ္ခုပါ။ 

ဘယ္လိုပင္ ျဖစ္ေနပါေစ။ ကၽြန္ေတာ္ ေရးေသာ စာမ်ားကို တစ္ေနရာရာမွာ ဖတ္ဖူးတယ္ ၊ တစ္ခုခုနဲ႔ တူေနတယ္လို႔ ထင္မိကာ သံသယ ဝင္ရင္ မည္သူမဆို ဘယ္စာအုပ္မွာ ဖတ္ဖူးတယ္လို႔သာ ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း ေဖာ္ျပေပးသြားပါ။ “ တစ္ေနရာရာမွာေတာ႔ ဖတ္ဖူးသလိုလိုပဲ ” ဆိုျပီး “ သရဲ အေျခာက္ခံရတယ္ လို႔ ၾကားမိတယ္ ” ဆိုတဲ႔ ဘယ္ကို သြားေမးရမွန္း မသိ စကားလိုမ်ိဳးေတာ႔ မလုပ္ပါနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လိုက္ျပီး ရွာဖတ္ရေအာင္ပါ။ ေက်းဇူးျပဳျပီး ေျပာသြားေပးပါ။

ဒါေပမဲ႔ ဒီေနရာမွာ တစ္ခုေတာ႔ ရွိပါတယ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံက ဘယ္စာအုပ္ကို ဘာသာျပန္တယ္ ဆိုရာေတြမွာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေက်ာ္ “ က်ားႏႈတ္ခမ္းေမႊး ” ဆိုေသာ စာကို ဖတ္ဖူးၾကမွာပါ။ ဆရာေဖျမင္႔က ဘာသာျပန္သလို ၊ ဆရာ အတၱေက်ာ္ကလည္း ဘာသာျပန္ထားပါတယ္။ ဒီလိုပဲ တျခားေသာ ဆရာေတြကလည္း ဘာသာျပန္ထားျပန္ပါတယ္။ ကိုးကားၾကပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးကိုေတာ႔ ဆရာေဖျမင္႔ ဘာသာျပန္ျပီးသားမို႔ တျခားလူေတြ မျပန္ရေတာ႔ဘူး ဆိုျပီးေတာ႔ေတာ႔ မလုပ္သင္႔ပါဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ မူရင္းကိုက တျခားလူရဲ႕စာ ဆုိေတာ႔ ဘယ္သူပဲ ဘာသာျပန္ျပန္ တင္ျပပံု ဟန္ေလးေတာ႔ ကြာေနမွာပါပဲ။

ေနာက္တစ္ခု. . . . 

“ ရသ ” ဆိုေသာ စကားလံုးကို တြင္တြင္ သံုးထားပါတယ္။ ရသ ဆိုတာ ဘာလို႔ နားလည္လဲ ကၽြန္ေတာ္ မေမးမိပါ။ ေမးလည္း မေမးခ်င္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ သိသေလာက္ကေတာ႔ သူမ်ားေတြ ေျပာေျပာေနသလို “ ရသ ဆိုတာ ကိုးပါး ” ဆိုျပီး မရွိပါဘူး။ ရသ ဆိုတာ ရသ ဆိုျပီးပဲ တစ္မ်ိဳးပဲ ရွိပါတယ္။ သူမ်ားေတြ ေျပာေျပာေနတဲ႔ ရသ ကိုးပါး ဆိုတာ တကယ္ေတာ႔ “ ရသမုခ ကိုးပါး ” ပါ။ မူရင္း ရသ ဆီကို သြားေရာက္ရာ လမ္းေၾကာင္း ကိုးမ်ိဳးလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ အေနနဲ႔ ဆိုရင္ ေဘာလံုးကြင္းကို ဝင္ရာ အေပါက္ေတြ လိုေပါ႔။ ဘယ္လိုပဲ ဝင္ဝင္ ေဘာလံုးကြင္းထဲ ေရာက္ဖို႔ပဲ လိုအပ္တာ မဟုတ္ပါလား။ 

“ ရသ ” ဆိုတာလည္း ဒီလိုပါ။ ဘယ္လိုပဲ ဆြဲေဆာင္ ေခၚလာလာ “ စိတ္ခံစားမႈ ” ေလး တစ္ခုခုကို ေပးႏိုင္ရင္ “ ရသ ” လို႔ ပီပီျပင္ျပင္ ၾကံဳးဝါး ေခၚဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခ်က္ . . . 

ကၽြန္ေတာ္ အရင္က ေရးတဲ႔ စာေတြက ဇာတ္လမ္း ၊ ဇာတ္အိမ္ ဖြဲ႔တယ္ ဆိုတာထက္ တိုတို ထိထိ မိမိ ကၽြန္ေတာ္ ေရးခဲ႔ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ “ မီးလံုး ” ေလးတစ္လံုး လင္းဖို႔ ခလုပ္ေတြ  ဝါယာၾကိဳးေတြ ရႈပ္ယွက္ခတ္ ေနတာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ မလိုလားခဲ႔ဘူး။ ကိုယ္ရေစခ်င္တဲ႔ အေတြးေလးေပၚ မူတည္ျပီးေတာ႔ တိုႏိုင္သမွ် တိုေအာင္သာ ကၽြန္ေတာ္ ေရးခဲ႔တာပါ။ ဒါေပမဲ႔လည္း ဒါကိုလည္း မ်က္စိ စပါးေမႊးစူးပံု ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အခု ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္ တမင္ကို ဇာတ္လမ္းဖြဲ႔ျပီး အရွည္ေတြ ခ်ေရးျပတာပါ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ အဓိက ေပးလိုတဲ႔ Message ရဖို႔နဲ႔ ခံစားမႈ တစ္ခုခု ရေစဖို႔က အဓိက မဟုတ္လား။

တစ္ခါတေလေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေတာ္ကို စဥ္းစားမိပါတယ္။ 

“ ဘေလာ႔ဂါေတြသာ ဘေလာ႔ေရးေနတာ ပိုက္ဆံမ်ား ရေနရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ၊ ဘယ္လိုမ်ား ျဖစ္လာၾကလိမ္႔မလဲ ” လို႔ပါ။ 

ဟုိတစ္ေန႔ကလည္း ညီ လို ဘေလာ႔ဂါ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္လည္း ေၾကကြဲစြာ ရင္ဖြင္႔သြားပါတယ္။ သူကေတာ႔ အရိုးရွင္းဆံုး သူဖတ္မိ ၊ သိသမွ်ကို သူ႕ဘေလာ႔မွာ မွ်ေဝပါတယ္။ သူဖတ္ခဲ႔ရတဲ႔ ေနရာကိုလည္း ေအာက္က Credit ေပးထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ Fwd Mail ေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ဘယ္သူက ဘယ္လို စေရးမွန္းလည္း မသိပါဘူး။ အဲဒီေတာ႔ သူ႔႔ဆီကို လာျပီး “ ကေတာ္ရုပ္နဲ႔ ကေလာ္တုပ္ ” ပါေလေရာဗ်ာ။ ဒါက အေတာ္ကို ဆိုးပါတယ္။

ေနာက္ေတာ႔ သူ႔မွာ နာမည္တူ ကိစၥကလည္း တတ္ေနျပန္ပါေလေရာ။ ဒီအေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္က သိထားေလေတာ႔ သူ႕ကို ေျပာပါေသးတယ္။ မင္းနဲ႔ နာမည္တူ ရွိေနတယ္ ေနာ္ သတိထား။ အဲဒီနာမည္တူကလည္း “ ႏိုင္ငံေရး ” ဆိုက္ေတြမွာ ေရးေနတာဆိုေတာ႔ အေတာ္ကို သူ႔အတြက္ စိုးရိမ္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေပမဲ႔ သူကလည္း သတိမထားမိခဲ႔ဘူး ထင္ပါတယ္။ အခုေနာက္ေတာ႔ သူ႕မွာလည္း ပူပူဆူဆူ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။ အဲဒီလို လူမွားရာက စတာပါပဲ။ တကယ္ေတာ႔ ဟိုတစ္ေယာက္နဲ႔ သူနဲ႔ ဘယ္လိုမွ မဆိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔လည္း မသိရွာေတာ႔ သူပဲ မွတ္တာေပါ႔ဗ်ာ။

ဟိုတေလာကပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျဖစ္လိုက္ပါေသးတယ္။ “ ကိုေဇာ္ ” နာမည္နဲ႔ “ ႏိုင္ငံေရး နဲ႔ ဘာသာေရး ” ဆိုက္ေတြမွာ လိုက္ေရးေနတယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကို လာေျပာသူက ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႔ Google နဲ႔ ရွာၾကည္႔လိုက္ေတာ႔  . . . . ဝိုး. . . . .  ကိုေဇာ္  . . . . . ကိုေဇာ္ ေတြ မနည္းပါလား။ အေနာက္က ကြင္းစ ၊ ကြင္းပိတ္ေတြနဲ႔ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြ ထည္႔ထားတာလည္း အမ်ားၾကီး။ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဒီလို ခံစားရဖူးလို႔ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေျဖေဆးထိုးကာ ေျပာလိုက္ႏိုင္တာပါ။ ဒါေပမဲ႔လည္း  . . . . . . .

ေနာက္တစ္မ်ိဳး. . . 

တကယ္ေတာ႔ စာတစ္ပုဒ္ဆိုတာ လူတိုင္းနဲ႔ အဆင္ေျပဖို႔ ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။

၁။ အသက္ၾကီးသူေတြ အတြက္ ေရးရင္ လူငယ္ေတြ ဖတ္ရတာ ပ်င္းမယ္ ၊ ကေလးေတြ နားလည္မွာ မဟုတ္ဘူး။

၂။ လူငယ္ေတြ အတြက္ ေရးျပန္ေတာ႔ ကေလးေတြက ေခါင္းေျခာက္ေအာင္ ဖတ္ရမယ္ ၊ လူၾကီးေတြ အတြက္က ေပါ႔ရႊတ္ရႊတ္။

၃။ ကေလးေတြ အတြက္ ေရးေတာ႔ လူငယ္ေတြ အတြက္ ဖတ္ေပ်ာ္ျပီး လူၾကီးေတြ လွည္႔မၾကည္႔။

၄။ ဒီေတာ႔ ကေလး ၊ လူငယ္ ၊ လူၾကီးေတြ အားလံုးအတြက္ အဆင္ေျပေအာင္လည္း ေရးလိုက္ေတာ႔ . . . . “ အဲဒီ စာဟာ ဖတ္လို႔ ေခ်ာရင္ ေခ်ာ ၊ မေခ်ာရင္ ေပါ သြားေတာ႔တာပါပဲ။ ”

ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္ဖတ္သမွ် စာ ကိုယ္နဲ႔ အံ့ဝင္ေအာင္ဆိုရင္ ကိုယ္ဖတ္မဲ႔ စာကိုေတာ႔ သြားျပင္ခိုင္းလို႔ မရပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ လုပ္ရဖို႔ နည္းလမ္းေတြက ဒီလို ရွိပါတယ္။ 

၁။ ဟိုဘက္ကမ္းက မီးဘယ္ေလာက္ လင္းလဲ ဆိုတာ သိခ်င္ရင္ ကိုယ္႔ဆီက မီးကို အရင္ျငိမ္း ၾကည္႔ရမယ္။ 

ကိုယ္က ဘယ္ေလာက္ တတ္ျပီးသား ၊ သိျပီးသား ဆိုျပီး ထင္ေနရင္ေတာ႔ ထိုစာထဲက ဘာမွ ရလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီစာထဲမွာ ဘာေတြ ပါလဲ ဆိုတာ သိခ်င္ရင္ ကိုယ္႔ဆီမွာ ေနရာလြတ္ေလး ရွိမွ အဲဒီစာက ေနရာယူျပီး က်န္ခဲ႔ႏိုင္မွာပါ။ 

၂။ စာစြဲနဲ႔ ဖတ္ပါ ၊ ငါစြဲကို ေမ႔ထားပါ။

စာတစ္ပုဒ္ရဲ႕ဆြဲေဆာင္မႈ ေကာင္းသြားတဲ႔ အခါမွာ ထိုစာထဲက ဇာတ္ေကာင္ေနရာမွာ မိမိက ဝင္ေရာက္ကာ ခံစားမိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါသာ ဆိုရင္ ဆိုတဲ႔ စိတ္နဲ႔ စာေရးသူရဲ႕ သူ႕စိတ္ကူးအေပၚ ပံုေဖာ္မႈကို လက္မခံခ်င္ဘဲ။ ငါ စိတ္ထဲက အတိုင္း ဘာလို႔ မျဖစ္ရတာလဲ ဆိုျပီးေတာ႔ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါသည္။

၃။ မ်က္မျမင္ေတြ မေတြ႕ရဘူး ဆိုတိုင္း အလင္းေရာင္က ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ကိုယ္လက္ခံ ယူထားတာက တစ္မ်ိဳး ၊ အဲဒီစာထဲမွာ လက္ခံရယူကာ စာေရးသူက ေရးထားတာ တစ္မ်ိဳး ဆိုေတာ႔ သူေျပာခ်င္တာကိုလည္း ကိုယ္က မျမင္ႏိုင္ေတာ႔ ၊ ဒီလိုပဲ ကိုယ္ျဖစ္ေနတာကိုလည္း စာေရးသူက မျမင္ႏိုင္။ ဒါနဲ႔ပဲ အကန္းေတြလို ျဖစ္သြားတတ္ၾကတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ သဘာဝတရားကေတာ႔ သူ႕ဖာသာသူ တည္ျမဲလ်က္ပဲ ရွိေနတယ္။ 

ဥပမာဗ်ာ. . . 

ကၽြန္ေတာ္ ဆိုရင္လည္း သူမ်ားေရးတဲ႔ စာေတြကိုလည္း လိုက္ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔လည္း သူတို႔ ေရးသမွ် ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သေဘာထားခ်င္း တိုက္ဆိုင္မေနပါဘူး။ ကြဲလြဲမႈေတြ အမ်ားၾကီး ျမင္ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္႔ နာမည္မပါဘဲ ၊ သူတို႔ဖာသာ ခံစားမႈ တစ္စံုတစ္ရာ နဲ႔ ေရးတဲ႔ စာမွာ သေဘာထား ကြဲလြဲခ်က္ေတြ ကၽြန္ေတာ္ မေရးခဲ႔ပါဘူး။ သူတို႔ ဘာေျပာခ်င္လဲ ဆိုတာကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ အဓိက ဖတ္ခဲ႔တာပါ။ သူတို႔ ေပးခ်င္တဲ႔ Message ကိုသာ ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ယူခဲ႔တာပါ။

တကယ္လို႔ “ သိတ္ ” ဆိုတဲ႔ စာလံုးေပါင္းမွာ “ သိပ္ ” ဆိုျပီး ေျပာင္းသြားတာ ၂၅ ႏွစ္ေက်ာ္ျပီ ၊  “ သိတ္ ” ဆိုျပီး ျမန္မာစာလံုးေပါင္း သတ္ပံုက်မ္းမွာ မရွိေတာ႔ဘူး လို႔ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာခဲ႔ပါဘူး။ ဒါက သူေရးထားတဲ႔ စာရဲ႕ အဓိက ေပးခ်င္တဲ႔ Message က “ သိတ္ ” ဆိုတဲ႔ စာလံုးေပါင္းမွ မဟုတ္ဘဲ။ ဒါမ်ိဳးေလးေတြဟာ ဘယ္သူမဆို မွားႏိုင္ပါတယ္ ၊ မွားလည္း မွားၾကမွာပါပဲ။ ( ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိမမူရင္ မွားေနဆဲပါ ) ဒါေပမဲ႔ သူ႕ဖာသာ ျပဳျပင္လိုစိတ္ ရွိသူဆိုရင္ သူမ်ားေတြ ေရးတာကို ၾကည္႔ ၊ ျမင္ ၊ ဖတ္ ၊ မွတ္ရင္း ျပဳျပင္သြားပါလိမ္႔မယ္။ 

ဒီလိုပဲလည္း ျဖစ္သင္႔ပါတယ္။

---

“ မိေက်ာင္း ႏွင္႔ အိမ္ေျမႇာင္ ” ဆိုတဲ႔ ပံုျပင္ေလးကေတာ႔ ဒီလို ဆိုတယ္။

တစ္ခါက . . . 

မိေက်ာင္း နဲ႔ အိမ္ေျမႇာင္ ဟာ အေဆြခင္ပြန္း ဖြဲ႔ျပီး ေနထိုင္ၾကသတဲ႔။ သူတို႔ ႏွစ္ေကာင္က ေန႔စဥ္ အိမ္ေျမႇာင္က သစ္ကိုင္းေပၚက မိေက်ာင္းက သစ္ကိုင္း ေအာက္က ေရထဲမွာ ခႏၶာကိုယ္ကို ႏွစ္ထားရင္း ေခါင္းေလးပဲ ေဖာ္ကာ ျငိမ္ျပီး စကားေျပာၾကသတဲ႔။ သူတို႔ ေျပာတဲ႔ စကားေတြက ေတာင္စဥ္ ေရမရေတြ ခ်ည္းပဲေပါ႔။ 

တစ္ေန႔ေတာ႔ မိေက်ာင္းက ေရထဲမွာ ေခါင္းေလးကို ႏွစ္ျပီး ျငိမ္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ အိမ္ေျမႇာင္က စကားဆိုတယ္။

“ မင္းနဲ႔ ငါက အရြယ္အစားပဲ ကြာတာ ၊ က်န္တဲ႔ ပံုသဏၭာန္ေတြ အားလံုး အတူတူပဲ။ ”

ဒီလို အိမ္ေျမႇာင္က ေျပာေတာ႔ မိေက်ာင္းက ေရေလး စိမ္ရင္း ခပ္ပ်င္းပ်င္း ျပန္ေျပာတယ္။

“ အဲဒီေတာ႔ ဘာျဖစ္လဲ ”

“ တကယ္လို႔ ငါသာ အေကာင္ၾကီးလာျပီး မင္းအရြယ္ေလာက္သာ ရွိလာရင္ မင္းထက္ ငါက ပိုျပီးေတာ႔ စြမ္းအားေတြ ျပည္႔ေနမယ္ လို႔ ငါက ေတြးၾကည္႔မိလို႔ကြ ”

“ ဘာလို႔ မင္းက ဒီလို ေတြးရတာလဲ ”

“ မင္းပဲ စဥ္းစားၾကည္႔ေလ ၊ ငါက သစ္ပင္ေပၚလည္း တတ္ႏိုင္တယ္ ၊ သစ္ပင္ေပၚမွာလည္း ေဘးတိုက္ တြယ္ကပ္ေနႏိုင္တယ္ ၊ သစ္ကိုင္းကို ေအာက္ကေနျပီးေတာ႔လည္း တြယ္ထားႏိုင္တယ္ ၊ အစားအစာကိုလည္း ပိုးေကာင္ ၊ ပုစဥ္း စတာေတြကို အရွင္ဖမ္းျပီး စားႏိုင္တယ္။ ”

“  - - - - - -  ”

အိမ္ေျမႇာင္က ဒီလို ေျပာေတာ႔ မိေက်ာင္းက ေခါင္းေလးေပၚေအာင္ ေရစိမ္ေနရာကေန ႏွာေခါင္းေလးပဲ ေပၚေအာင္ ေရကို ပိုစိမ္လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ အိမ္ေျမႇာင္ကေတာ႔ မသိဘူး။ သူေျပာလိုရာကို ဆက္ေျပာတယ္။

“ တကယ္လို႔ ငါ႔ရဲ႕ ရန္သူ လိုက္လာျပီ ဆိုရင္လည္း ရန္သူရဲ႕ မ်က္စိကို လွည္႔စားတဲ႔ အေနနဲ႔ အျမီးကို ျဖတ္ျပီး လွည္႔စား ေျပးလို႔ ရတယ္ ”

“ - - - - - - - ”

“ ငါ႔ ခႏၶာကိုယ္ကလည္း မင္းတို႔လို ညစ္ပတ္ေပေရာ မေနဘူး ၊ အျမဲတမ္း သန္႔ရွင္းေနတယ္ ”

“ - - - - - - - ”

“ ငါတို႔ ခႏၶာကိုယ္က အျမီးမွာ ႏွစ္ခြ ရွိေနရင္ သိဒၶိဝင္တယ္ ဆိုျပီးေတာ႔ေတာင္မွ လူေတြက သံုးၾကေသးတယ္။ ”

“ - - - - - - - ”

“ ေျဖာင္း ”

ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အိမ္ေျမႇာင္ တြယ္ကပ္ေနတဲ႔ သစ္ကိုင္းကို တျခားေသာ သစ္ကိုင္းတစ္ခုက ေလတိုက္လို႔ အခ်င္းခ်င္း လာျပီး ရိုက္မိပါေလေရာ။ မထင္မွတ္ပဲ သစ္ကိုင္းက ရိုက္မိတဲ႔ အရွိန္နဲ႔ အိမ္ေျမႇာင္ဟာ သစ္ကိုင္းကေနျပီး လြတ္ကာ မိေက်ာင္းရွိေနတဲ႔ ေရထဲကို “ ပလံု  ” ဆိုျပီး ျပဳတ္က်သြားေတာ႔တယ္။

“ ဝုန္း . . . ဝုန္း . . .  ဝုန္း ”

ဆိုျပီး ျပဳတ္က်တဲ႔ အရွိန္ေရာ ၊ ေရထဲက်ျပီ ဆိုတဲ႔ ေၾကာက္စိတ္ေရာနဲ႔ အိမ္ေျမႇာင္ဟာ ေရထဲမွာ ကမန္းကတမ္း ကူးခတ္ျပီး ကုန္းေပၚ ေျပးတတ္ေတာ႔တယ္။ သူ႕တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ေရေတြ ေပပြလို႔ေပါ႔။ သူေရထဲက်သံ ၊ ရုန္းကန္ ကူးခတ္သံ ၊ အေျပးအလႊား ကုန္းေပၚေျပးတတ္သံေတြ ၾကားေတာ႔ ေရထဲမွာ ေခါင္းေလးပါ ႏွစ္ျပီး ႏွာေခါင္းေလးသာ ေဖာ္ထားတဲ႔ မိေက်ာင္းက မ်က္လံုးေလး တစ္လံုး ဖြင္႔ၾကည္႔တယ္ ျပီးေတာ႔ အဲဒီမ်က္လံုးေလးကို ျပန္ပိတ္ျပီး သူ႕ဖာသာပဲ ဖာသိဖာသာ ႏွာေခါင္းေလး ေဖာ္ျပီး ေရစိမ္ေနတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာေတာ႔ ေရထဲက်လို႔ ထိတ္လန္႕ ေၾကာက္ရြံ႕ကာ ေရစိုသြားလို႔ ေဒါသထြက္ေနတဲ႔ အိမ္ေျမႇာင္က သူ႕ဖာသာ တစ္ေယာက္တည္း ေအာ္ဟစ္ ျမည္တမ္း ဆဲဆိုေနခဲ႔တယ္။ မိေက်ာင္းကေတာ႔ သူ႕ဖာသာ ႏွာေခါင္းေလးေဖာ္ ၊ မ်က္လံုးေလး မွိတ္ျပီး ေရစိမ္ေနတယ္ . . . .

ဖာသိဖာသာနဲ႔ေပါ႔ . . . . ။

ေလးစားစြာျဖင္႔

ကိုေဇာ္

.

မိေက်ာင္း ႏွင္႔ အိမ္ေျမႇာင္