ငယ္ငယ္က ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ေၾကာင္စီစီ ႏိုင္လွေသာ အေတြးတခ်ိဳ႕ ေျပာျပခ်င္သည္။ အဲဒီတုန္းက ၈ ႏွစ္သားေလာက္သာ ရွိဦးမည္။ ေဖေဖက ထံုးစံ အတိုင္း သူ႔ရဲ႕ အလုပ္ခန္း ( ဓါတ္ခြဲခန္း လိုမ်ိဳး ) ထဲမွာ သူ႔စမ္းသပ္မႈေတြကို လုပ္ေနရင္ . . ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေဘးနားကေနျပီး စပ္စပ္စုစု သိပ္လုပ္ပါသည္။ မကိုင္ရ မျပဳရ ဆိုတဲ႔ အရာေတြကို ေဖေဖက ေျပာထားလို႔ သိေပမဲ႔ ေဖေဖ လုပ္သမွ်ကို မ်က္လံုး အျပဴးသားနဲ႔ ေသခ်ာ ၾကည္႔ထားေလ႔ ရွိသည္။
ေဖေဖ႔ရဲ႕ စမ္းသပ္မႈေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာအက်ဆံုးက ေဖေဖ သူ႕စမ္းသပ္မဲ႔ ပစၥည္းက အေရာင္ေတြအတြက္ စမ္းသပ္တာကို ေတာ္ေတာ္ကို သေဘာက်မိသည္။ ဓါတ္ခြဲခန္းထဲက ဖန္ေဘကာထဲကို ေရျပည္႔လုနီးပါး ထည္႔ျပီး သူစမ္းသပ္ခ်င္ေသာ အေရာင္ဗူးထဲမွ ႏွစ္စက္ေလာက္ကို ယူျပီး ေဘကာထဲကို အစက္ခ်ကာ ထည္႔လိုက္ပါသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေရထဲကို က်သြားတဲ႔ အေရာင္အပ်စ္ေတြဟာ ေရေတြ အမ်ားၾကီးထဲကို က်ေတာ႔ က်ဲသြားကာ ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ လွပစြာ ျပန္႔က်ဲသြားေလ႔ရွိသည္။
ဒီလို အေရာင္ေတြ ပ်စ္ေနရာကေန ေရ နဲ႔ ေရာလိုက္လို႔ က်ဲသြားကာ အေရာင္ေဖ်ာ႔သြားတာကို ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ခဲ႔သည္။ ေဖေဖ႔ ဓါတ္ခြဲခန္းက ေဆးေတြကို ယူျပီး ကစားခြင္႔ မရေပမဲ႔ ေမေမရဲ႕ မဲနယ္အထုပ္ကိုေတာ႔ အနည္းငယ္ေတာင္းကာ အရည္ပ်စ္ပ်စ္ ေဖ်ာ္ျပီး ေနာက္ထပ္ ေရဖန္ခြက္ထဲကို တစ္စက္ျခင္းခ်ကာ ေရနဲ႔ မဲနယ္ အပ်စ္ရည္ ေရာစပ္ေပါင္းဖက္ျပီး အေရာင္မ်ား ေဖ်ာ႔သြားျခင္းကို ကစားရတာ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ခဲ႔ဖူးသည္။
ေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ေနာက္ထပ္ သတိထားမိစရာ တစ္ခု ရလာျပန္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က ကစားေသာ ပူေဖာင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိျခင္း ပါပဲ။ ပူေဖာင္းေတြ ေလမမႈတ္ခင္မွာ အေရာင္က အေတာ္ကို ရင္႔ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ပူေဖာင္းကို ေလမႈတ္လိုက္ေသာ အခါမွာေတာ႔ ေလမမႈတ္ရေသးေသာ အေရာင္ထက္ ေဖ်ာ႔သြားပါသည္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က အေတြးထဲမွာ ၾကီးမားလာရင္ အေရာင္ေဖ်ာ႔သြားေလ႔ ရွိသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္႔ဖာသာ ကၽြန္ေတာ္႔ အဘိဓါန္မွာ မွတ္ထားလိုက္မိသည္။
ကၽြန္ေတာ္႔ အစ္မ ဝမ္းကြဲ တစ္ေယာက္က အေတာ္ကို အသားညိဳသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္၏။ အေတာ္လည္း ပိန္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူက သူ႕ အသားကို အလြန္ကို ျဖဴခ်င္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။
တစ္ေန႔ေတာ႔ ေမာင္ႏွမေတြ စကားထိုင္ေျပာရင္း သူကလည္း သူအသားျဖဴခ်င္ေသာ ကိစၥကို ေရာက္သြားေလေတာ႔သည္။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ရွိထားခ်က္ကို သူ႕ကို ေျပာျပမိသည္။
“ အစ္မ အသားျဖဳခ်င္ရင္ ဝေအာင္သာ လုပ္ ၊ ဝရင္ အသားက အလိုလို ျဖဴလာေရာ ”
လို႔ ေျပာေတာ႔ သူက လံုးဝ လက္မခံပါဘူး။ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး ဟု ဆိုသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ပူေဖာင္းေတြမွာ မမႈတ္ခင္က အေရာင္ရင္႔ျပီး ေလမႈတ္လိုက္လို႔ ေလဝျပီး ၾကီးလာတိုင္း ပူေဖာင္းရဲ႕ အသားက အေရာင္ေဖ်ာ႔သြားေလ႔ရွိသည္။ ဒီလိုပဲ အစ္မလည္း ဝလာရင္ အစ္မ အသားမွာ ရွိတဲ႔ အမည္းေရာင္ျခယ္ ကာလာဆဲလ္ေတြ အေရာင္ေဖ်ာ႔သြားျပီး အသားျဖဴလာလိမ္႔မည္ ဟု ျငင္း၏။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ဖာသာ အထက္က ေတြ႕ရွိခ်က္မ်ား အရ မွန္သည္ဟု အျပင္းအထန္ ခုခံသည္။ သူကလည္း မျဖစ္ႏိုင္ဟု အလြန္အၾကဴး တိုက္ခိုက္သည္။ ျဖစ္ႏိုင္ မျဖစ္ႏိုင္ ဆိုတာ သိေအာင္ အစ္မ ဝေအာင္ လုပ္။ အစ္မ ဝလာမွ အသားမျဖဳလာဘူး ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ မွားတယ္လို႔ ထား။ တကယ္လို႔ အစ္မ ဝလာျပီး အသားေတြ ျဖဳလာရင္ေတာ႔ တျခား အသားမည္းေနတဲ႔ သူေတြကိုလည္း ေျပာျပရမယ္ ဆိုျပီး ႏွစ္ေယာက္သား သေဘာတူျခင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုး အဆံုးသတ္လိုက္ပါ၏။
သို႔ေသာ္ . . . ကံဆိုးတယ္ပဲ ဆိုရမလားပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္႔ အစ္မ ဝမ္းကြဲဟာ အဲဒီကေလး အရြယ္ကတည္းက အခု သူ႕အိမ္ေထာင္က်ျပီး သားသမီး ႏွစ္ေယာက္ ရတဲ႔ အထိ သူ ဝမလာပါဘူး။ ဒီပံုစံက ဒီပံုစံပါပဲ။ သူမ်ားေတြ ကေလးရျပီးရင္ ဝတယ္သာ ေျပာတယ္။ သူ႕မွာ ဒီပိန္ေညာင္ေညာင္ ဝါးျခမ္းျပားကေန ေရစိုေနလို႔ မိႈေပြးတတ္ေနျပီး ပြလာတဲ႔ ဝါးျခမ္းျပားထက္ကို ပိုျပီး ဝမလာပါဘူး။ ဒီေတာ႔ သူ အသားကလည္း ပိုျပီး ျဖဴမလာပါဘူး။ မည္းမည္းေလးက မည္းမည္းေလးကို စိမ္းဖန္႔ေနတာပဲ ဆိုရမလိုပါ။
သူက မဝလာတာက တစ္ေၾကာင္း ၊ အသားက ျဖဴမလာတာက တစ္ေၾကာင္း ဆိုျပီး သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေလာင္းထားေသာ စမ္းသပ္မႈၾကီးက ဘယ္သူ႕ ဘယ္သူမွ အႏိုင္အရံႈး မေပၚေသးဘဲ အခုအခ်ိန္ အထိ လိပ္ခဲတည္းတည္းနဲ႔ ဒီအတိုင္းပဲ ရွိေနပါေတာ႔သည္။ အင္းေလ. . . သူလည္း အခုလို အခ်ိန္ ေယာက်္ားနဲ႔ သားသမီးေတြနဲ႔ ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္မွေတာ႔ အသားလည္း ပိုျဖဴျပီး လွခ်င္ေတာ႔မွာ မဟုတ္ေလာက္ေတာ႔ပါဘူးေလ။ ဒီလိုပဲ သူလည္း ေမ႔ေမ႔ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္ေနျပီ ထင္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သာမာန္ လူသား တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ က်င္လည္ေနတုန္းက ျဖစ္သည္။ ( ဒီလိုေျပာလို႔ အခုက ဘာလဲ ျဖစ္ေနဦးမယ္။ အခုလည္း ဘာမွ မဟုတ္ပါ။ ) ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္က ေစ်းကို သြားေသာ လမ္းေပၚမွာ တည္ရွိပါသည္။ ဒါေၾကာင္႔ အေတာ္ကို စည္ကားေသာ လမ္းလို႔လည္း ဆိုလို႔ ရသည္။ ဖာသိဖာသာ လမ္းေလွ်ာက္သြားလိုက္ရင္ တခဏ အေတာအတြင္း ေစ်းကို ေရာက္ႏိုင္သည္။
“ မလွဴတတ္ရင္ ေစ်းေရာင္း ” ဟု ဆိုၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က က်ေတာ႔လည္း “ မတတ္ ေစ်းေရာင္း ” ဟု ဆိုသည္။ ဒီစကားေလး ႏွစ္ခုကို ဆက္စပ္ၾကည္႔ေတာ႔ “ ဘာမွ ေျခေျချမစ္ျမစ္ မတတ္ေသာ သူေတြက ေစ်းေရာင္းသည္ ” ဟု အဓိပၸါယ္ ထြက္ေနသလို ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ တကယ္တမ္းေတာ႔ ဒီလို မဟုတ္ပါ။ ေစ်းေရာင္းတယ္ ဆိုတာမွာလည္း ေစ်းသည္တစ္ေယာက္ရဲ႕ တတ္ကၽြမ္းမႈေတြ လိုပါေသးသည္။
တစ္ေန႔ေတာ႔ . . .
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္နားမွ အစ္မၾကီး တစ္ေယာက္က မုန္႔ဟင္းခါး နဲ႔ အသုတ္ဆိုင္ေလး သူတို႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ဖြင္႔ပါသည္။ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ဆိုင္စဖြင္႔တယ္ ဆိုရင္ တတ္တတ္ၾကြၾကြ နဲ႔ အားလံုးက အားေပးၾကပါသည္။ သူကလည္း ျမန္မာတို႔ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ဆိုင္သစ္ ဆိုေတာ႔ ဟင္းခါးက အစ ၊ ေရေႏြးၾကမ္း အဆံုး အစစ အရာရာ ေကာင္းေအာင္ ျပင္ဆင္သည္။ ဒါနဲ႔ သူ႕ဆိုင္ေလးက အေတာ္ကို ေရာင္းေကာင္းပါသည္။
တစ္လေက်ာ္သည္ အထိ သူ႕ဆိုင္ေလးက အလြန္ကို ေရာင္းေကာင္း၏။ တစ္လကို တစ္ပတ္စြန္းေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လမ္း ၊ ဒီလမ္းေပၚမွာပဲ ေနာက္ထပ္ မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔ အသုတ္ဆိုင္ ၃ ဆိုင္ မိႈေပါက္သလို ရက္ပိုင္းပဲျခားျပီး ထြက္လာေလေတာ႔သည္။ ေနာက္ထပ္ ထြက္ေသာ ဆိုင္မ်ားႏွင္႔လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔က မ်က္ႏွာက်က္မ်ား ျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔က ခါေတာ္မွီ မုန္႔ဟင္းခါး နဲ႔ အသုတ္ဆိုင္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ တတ္လို႔ လုပ္တာ မဟုတ္ဘဲ ငတ္ . . . အဲ . . သူမ်ား အဆင္ေျပတယ္ ဆို၍ လိုက္လုပ္ၾကသူမ်ားပဲ ျဖစ္သည္။
ဒီေတာ႔ မနက္ မိုးလင္း၍ မုန္းစားေတာ႔မယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုမွာ အေတာ္ကို ဒုကၡ ေရာက္ရေလေတာ႔သည္။ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ႔ ဆိုင္မွာ စားေတာ႔ ဟိုဘက္က ဆိုင္ကလည္း မ်က္ႏွာက်က္မ်ား ျဖစ္ေနေသာေၾကာင္႔ ငါတို႔ ဆိုင္မွာလည္း အားေပးပါဦး ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အားနာစြာနဲ႔ ေနာက္ေန႕မွာ ထိုဆိုင္မွာ သြားစားရသည္။ အားနာလို႔သာ သြားစားရသည္ အရသာက မရွိ။ ဒါနဲ႔ပဲ မိသားစု ၆ ေယာက္ ရွိေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အလွည္႔က်ဆိုေသာ ပံုစံနဲ႔ ဒီဆိုင္ေတြမွာ စားေနရသလို ျဖစ္ေန၏။ သူတို႔ကလည္း လမ္းမွ လာသူေတြကို သူတို႔ဆိုင္ကို ဝင္စားေအာင္ က်ိဳက္ထီးရိုးမွ ယိုေရာင္းေသာ ဆိုင္မ်ား ကဲ႔သို႔ အျပင္ထြက္ကာ လက္ဆြဲကာ ေခၚမတတ္ပင္။
ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အားနာမႈျဖင္႔ ကိုယ္႔ပိုက္ဆံနဲ႔ကိုယ္ အရသာ အျပည္႔အဝ မရေသာ ဆိုင္မ်ားကို ဝယ္မစားေတာ႔ဘူး လို႔ ဆံုးျဖတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္ဆိုင္ကိုမွ မစားျဖစ္ေတာ႔။ ကိုယ္႔ဖာသာ မနက္စာကို အိမ္မွာ တစ္ခုလုပ္ျပီး ျဖစ္ေစ။ ဆိုင္ကယ္ေလး ဖြတ္ခ်က္ ဖြတ္ခ်က္ ေမာင္းျပီး ေစ်းထဲမွာ ဆိုင္က သြားဝယ္ကာ အိမ္မွာပဲ စားျဖစ္ေတာ႔သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပဲလား ဆိုေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ တျခားေသာ မိသားစုေတြကလည္း ဒီလိုပဲ အားလံုးကို အားနာေသာေၾကာင္႔ ဟိုဆိုင္မွာစား ၊ ဒီဆိုင္မွာစား ဆိုတာကေန အားနာမႈေၾကာင္႔ပဲ ဘယ္ဆိုင္မွကို မစားၾကေတာ႔ပါဘူး။ ဒီေတာ႔ ဘယ္သူမွ မေရာင္းရေတာ႔ပါဘူး။
အဲဒီလိုု အခ်ိန္မွာမွ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က မဲနယ္အပ်စ္ကို ေရခြက္ထဲ ထည္႔ျပီး အေရာင္ေဖ်ာ႔သြားေအာင္ စမ္းသပ္ခဲ႔မိတာကို သတိရသည္။ ေလမမႈတ္ရေသးေသာ ပူေဖာင္း နဲ႔ ေလမႈတ္ျပီးသား ပူေဖာင္းရဲ႕ အေရာင္ေဖ်ာ႔မႈကို သတိရသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အစ္မ ဝမ္းကြဲရဲ႕ အသားျဖဴခ်င္မႈ နဲ႔ ဝလာရင္ အသားျဖဴလာႏိုင္တယ္ ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ကေလး အေတြးေလးေတြကို သတိရသည္။
ဒါနဲ႔ မုန္႔ဟင္းခါး နဲ႔ အသုတ္ ေရာင္းသူေတြက ဝယ္သူေတြ နည္းသြားေတာ႔ ေနျမင္႔တဲ႔ အခ်ိန္ အထိ မကုန္ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ၾကာလာေတာ႔ တစ္ဆိုင္ျပီး တစ္ဆိုင္ ျပဳတ္ကုန္ေတာ႔သည္။ ဆိုင္ေတြ ျပဳတ္ျပီး ႏွစ္ပတ္ေလာက္ ၾကာေတာ႔ မုန္႔ဟင္းခါးေတြ အျပိဳင္အဆိုင္ ဖြင္႔ခဲ႔ေသာ ဆိုင္ထဲမွ တစ္ဆိုင္က ညေနခင္းမွာ ရပ္ကြက္နဲ႔ တန္သေလာက္ေသာ ဖာလူဒါ နဲ႔ ေရႊရင္ေအး ဆိုင္ေလး ဖြင္႔ေလသည္။
မရွိတာ တစ္ခု ရွိလာျခင္း ျဖစ္သည္။ မျဖစ္ခဲ႔တာ တစ္ခု ျဖစ္လာတာ ျဖစ္သည္။ သူ႔ ေရႊရင္ေအး ၊ ဖာလူဒါကလည္း အစပ္အဟပ္တည္႔သည္။ ဒီေတာ႔ ရုတ္တရက္ ဒီဆိုင္ကေလးက ထ၍ ေပါက္ကာ အလြန္ ေရာင္းရ ေလေတာ႔သည္။ စားသံုးသူ ၊ ဝယ္လိုအားေတြကလည္း ဒု နဲ႔ ေဒး အားေပးၾကသည္။
သို႔ေသာ္ ထံုးစံ အတိုင္း ယခင္ကလည္း ရွိေနျပီးသား ျဖစ္ေသာ လမ္းစဥ္ အတိုင္း သိပ္မၾကာခင္ အခ်ိန္မွာပဲ ဖာလူဒါ နဲ႔ ေရႊရင္ေအး ဆိုင္မ်ား မိႈလိုေပါက္ကာ အျပိဳင္အဆိုင္ ေပၚလာေလေတာ႔သည္။ ထိုအခါမွာေတာ႔ ဟိုအရင္ မုန္႔ဟင္းခါး နဲ႔ အသုတ္စံု ေရာင္းခဲ႔သလိုပါပဲ။ လူတစ္ေယာက္ လမ္းက ျဖတ္ေလွ်ာက္ျပီး ထိုဆိုင္ေတြ ေရွ႕က ျဖတ္သြားရမွာေတာင္မွ မဝံ့ရဲေတာ႔သလို ျပန္လည္ စတင္ကာ ျဖစ္လာခဲ႔ျပန္ပါသည္။ ဒီေတာ႔ အေရာင္းေတြကလည္း မွ်သြားကာ ၊ အဝယ္ေတြကလည္း ရွားလာျပန္ေလေတာ႔သည္။ ေနာက္ေတာ႔ သူတို႔ မေရာင္းရေတာ႔ . . . . . . . . .
ေနာက္ေတာ႔ သူတို႔ ဖာလူဒါ နဲ႔ ေရႊရင္ေအး ဆိုင္ေတြ ျပဳတ္သြားျပီး ခဏေတာ႔ ျငိမ္ကာ ဘယ္သူက ဘာဆိုင္မ်ား ဖြင္႔မလဲ လို႔ ေစာင္႔ဆိုင္းေနသလို ျငိမ္သက္ေနၾကပါသည္။ ထို႕ေနာက္မွာေတာ႔ . . . .
ေရႊၾကည္ ဆိုေတာ႔လည္း ေရႊၾကည္ဆိုင္မ်ား ၊
ရခိုင္မုန္႕တီ ဆိုေတာ႔လည္း ရခိုင္ မုန္႔တီ ဆိုင္မ်ား ၊
ေအာ္ေကြ႕ၾကည္ ဆိုေတာ႔လည္း ေအာ္ေကြ႕ၾကည္႔ ဆိုင္မ်ား ၊
x x x x x x ဆိုင္မ်ား ၊
x x x x x x ဆိုင္မ်ား ၊
x x x x x x ဆိုင္မ်ား ၊
x x x x x x ဆိုင္မ်ား ၊
x x x x x x ဆိုင္မ်ား ၊
x x x x x x ဆိုင္မ်ား ၊
x x x x x x ဆိုင္မ်ား ၊
x x x x x x ဆိုင္မ်ား ၊ . . . . . . . . . . . . . .
.
ဒီလို အေရာင္ေတြ ပ်စ္ေနရာကေန ေရ နဲ႔ ေရာလိုက္လို႔ က်ဲသြားကာ အေရာင္ေဖ်ာ႔သြားတာကို ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ခဲ႔သည္။ ေဖေဖ႔ ဓါတ္ခြဲခန္းက ေဆးေတြကို ယူျပီး ကစားခြင္႔ မရေပမဲ႔ ေမေမရဲ႕ မဲနယ္အထုပ္ကိုေတာ႔ အနည္းငယ္ေတာင္းကာ အရည္ပ်စ္ပ်စ္ ေဖ်ာ္ျပီး ေနာက္ထပ္ ေရဖန္ခြက္ထဲကို တစ္စက္ျခင္းခ်ကာ ေရနဲ႔ မဲနယ္ အပ်စ္ရည္ ေရာစပ္ေပါင္းဖက္ျပီး အေရာင္မ်ား ေဖ်ာ႔သြားျခင္းကို ကစားရတာ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ခဲ႔ဖူးသည္။
ေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ေနာက္ထပ္ သတိထားမိစရာ တစ္ခု ရလာျပန္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က ကစားေသာ ပူေဖာင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိျခင္း ပါပဲ။ ပူေဖာင္းေတြ ေလမမႈတ္ခင္မွာ အေရာင္က အေတာ္ကို ရင္႔ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ပူေဖာင္းကို ေလမႈတ္လိုက္ေသာ အခါမွာေတာ႔ ေလမမႈတ္ရေသးေသာ အေရာင္ထက္ ေဖ်ာ႔သြားပါသည္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က အေတြးထဲမွာ ၾကီးမားလာရင္ အေရာင္ေဖ်ာ႔သြားေလ႔ ရွိသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္႔ဖာသာ ကၽြန္ေတာ္႔ အဘိဓါန္မွာ မွတ္ထားလိုက္မိသည္။
ကၽြန္ေတာ္႔ အစ္မ ဝမ္းကြဲ တစ္ေယာက္က အေတာ္ကို အသားညိဳသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္၏။ အေတာ္လည္း ပိန္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူက သူ႕ အသားကို အလြန္ကို ျဖဴခ်င္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။
တစ္ေန႔ေတာ႔ ေမာင္ႏွမေတြ စကားထိုင္ေျပာရင္း သူကလည္း သူအသားျဖဴခ်င္ေသာ ကိစၥကို ေရာက္သြားေလေတာ႔သည္။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ရွိထားခ်က္ကို သူ႕ကို ေျပာျပမိသည္။
“ အစ္မ အသားျဖဳခ်င္ရင္ ဝေအာင္သာ လုပ္ ၊ ဝရင္ အသားက အလိုလို ျဖဴလာေရာ ”
လို႔ ေျပာေတာ႔ သူက လံုးဝ လက္မခံပါဘူး။ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး ဟု ဆိုသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ပူေဖာင္းေတြမွာ မမႈတ္ခင္က အေရာင္ရင္႔ျပီး ေလမႈတ္လိုက္လို႔ ေလဝျပီး ၾကီးလာတိုင္း ပူေဖာင္းရဲ႕ အသားက အေရာင္ေဖ်ာ႔သြားေလ႔ရွိသည္။ ဒီလိုပဲ အစ္မလည္း ဝလာရင္ အစ္မ အသားမွာ ရွိတဲ႔ အမည္းေရာင္ျခယ္ ကာလာဆဲလ္ေတြ အေရာင္ေဖ်ာ႔သြားျပီး အသားျဖဴလာလိမ္႔မည္ ဟု ျငင္း၏။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ဖာသာ အထက္က ေတြ႕ရွိခ်က္မ်ား အရ မွန္သည္ဟု အျပင္းအထန္ ခုခံသည္။ သူကလည္း မျဖစ္ႏိုင္ဟု အလြန္အၾကဴး တိုက္ခိုက္သည္။ ျဖစ္ႏိုင္ မျဖစ္ႏိုင္ ဆိုတာ သိေအာင္ အစ္မ ဝေအာင္ လုပ္။ အစ္မ ဝလာမွ အသားမျဖဳလာဘူး ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ မွားတယ္လို႔ ထား။ တကယ္လို႔ အစ္မ ဝလာျပီး အသားေတြ ျဖဳလာရင္ေတာ႔ တျခား အသားမည္းေနတဲ႔ သူေတြကိုလည္း ေျပာျပရမယ္ ဆိုျပီး ႏွစ္ေယာက္သား သေဘာတူျခင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုး အဆံုးသတ္လိုက္ပါ၏။
သို႔ေသာ္ . . . ကံဆိုးတယ္ပဲ ဆိုရမလားပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္႔ အစ္မ ဝမ္းကြဲဟာ အဲဒီကေလး အရြယ္ကတည္းက အခု သူ႕အိမ္ေထာင္က်ျပီး သားသမီး ႏွစ္ေယာက္ ရတဲ႔ အထိ သူ ဝမလာပါဘူး။ ဒီပံုစံက ဒီပံုစံပါပဲ။ သူမ်ားေတြ ကေလးရျပီးရင္ ဝတယ္သာ ေျပာတယ္။ သူ႕မွာ ဒီပိန္ေညာင္ေညာင္ ဝါးျခမ္းျပားကေန ေရစိုေနလို႔ မိႈေပြးတတ္ေနျပီး ပြလာတဲ႔ ဝါးျခမ္းျပားထက္ကို ပိုျပီး ဝမလာပါဘူး။ ဒီေတာ႔ သူ အသားကလည္း ပိုျပီး ျဖဴမလာပါဘူး။ မည္းမည္းေလးက မည္းမည္းေလးကို စိမ္းဖန္႔ေနတာပဲ ဆိုရမလိုပါ။
သူက မဝလာတာက တစ္ေၾကာင္း ၊ အသားက ျဖဴမလာတာက တစ္ေၾကာင္း ဆိုျပီး သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေလာင္းထားေသာ စမ္းသပ္မႈၾကီးက ဘယ္သူ႕ ဘယ္သူမွ အႏိုင္အရံႈး မေပၚေသးဘဲ အခုအခ်ိန္ အထိ လိပ္ခဲတည္းတည္းနဲ႔ ဒီအတိုင္းပဲ ရွိေနပါေတာ႔သည္။ အင္းေလ. . . သူလည္း အခုလို အခ်ိန္ ေယာက်္ားနဲ႔ သားသမီးေတြနဲ႔ ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္မွေတာ႔ အသားလည္း ပိုျဖဴျပီး လွခ်င္ေတာ႔မွာ မဟုတ္ေလာက္ေတာ႔ပါဘူးေလ။ ဒီလိုပဲ သူလည္း ေမ႔ေမ႔ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္ေနျပီ ထင္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သာမာန္ လူသား တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ က်င္လည္ေနတုန္းက ျဖစ္သည္။ ( ဒီလိုေျပာလို႔ အခုက ဘာလဲ ျဖစ္ေနဦးမယ္။ အခုလည္း ဘာမွ မဟုတ္ပါ။ ) ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္က ေစ်းကို သြားေသာ လမ္းေပၚမွာ တည္ရွိပါသည္။ ဒါေၾကာင္႔ အေတာ္ကို စည္ကားေသာ လမ္းလို႔လည္း ဆိုလို႔ ရသည္။ ဖာသိဖာသာ လမ္းေလွ်ာက္သြားလိုက္ရင္ တခဏ အေတာအတြင္း ေစ်းကို ေရာက္ႏိုင္သည္။
“ မလွဴတတ္ရင္ ေစ်းေရာင္း ” ဟု ဆိုၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က က်ေတာ႔လည္း “ မတတ္ ေစ်းေရာင္း ” ဟု ဆိုသည္။ ဒီစကားေလး ႏွစ္ခုကို ဆက္စပ္ၾကည္႔ေတာ႔ “ ဘာမွ ေျခေျချမစ္ျမစ္ မတတ္ေသာ သူေတြက ေစ်းေရာင္းသည္ ” ဟု အဓိပၸါယ္ ထြက္ေနသလို ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ တကယ္တမ္းေတာ႔ ဒီလို မဟုတ္ပါ။ ေစ်းေရာင္းတယ္ ဆိုတာမွာလည္း ေစ်းသည္တစ္ေယာက္ရဲ႕ တတ္ကၽြမ္းမႈေတြ လိုပါေသးသည္။
တစ္ေန႔ေတာ႔ . . .
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္နားမွ အစ္မၾကီး တစ္ေယာက္က မုန္႔ဟင္းခါး နဲ႔ အသုတ္ဆိုင္ေလး သူတို႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ဖြင္႔ပါသည္။ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ဆိုင္စဖြင္႔တယ္ ဆိုရင္ တတ္တတ္ၾကြၾကြ နဲ႔ အားလံုးက အားေပးၾကပါသည္။ သူကလည္း ျမန္မာတို႔ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ဆိုင္သစ္ ဆိုေတာ႔ ဟင္းခါးက အစ ၊ ေရေႏြးၾကမ္း အဆံုး အစစ အရာရာ ေကာင္းေအာင္ ျပင္ဆင္သည္။ ဒါနဲ႔ သူ႕ဆိုင္ေလးက အေတာ္ကို ေရာင္းေကာင္းပါသည္။
တစ္လေက်ာ္သည္ အထိ သူ႕ဆိုင္ေလးက အလြန္ကို ေရာင္းေကာင္း၏။ တစ္လကို တစ္ပတ္စြန္းေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လမ္း ၊ ဒီလမ္းေပၚမွာပဲ ေနာက္ထပ္ မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔ အသုတ္ဆိုင္ ၃ ဆိုင္ မိႈေပါက္သလို ရက္ပိုင္းပဲျခားျပီး ထြက္လာေလေတာ႔သည္။ ေနာက္ထပ္ ထြက္ေသာ ဆိုင္မ်ားႏွင္႔လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔က မ်က္ႏွာက်က္မ်ား ျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔က ခါေတာ္မွီ မုန္႔ဟင္းခါး နဲ႔ အသုတ္ဆိုင္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ တတ္လို႔ လုပ္တာ မဟုတ္ဘဲ ငတ္ . . . အဲ . . သူမ်ား အဆင္ေျပတယ္ ဆို၍ လိုက္လုပ္ၾကသူမ်ားပဲ ျဖစ္သည္။
ဒီေတာ႔ မနက္ မိုးလင္း၍ မုန္းစားေတာ႔မယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုမွာ အေတာ္ကို ဒုကၡ ေရာက္ရေလေတာ႔သည္။ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ႔ ဆိုင္မွာ စားေတာ႔ ဟိုဘက္က ဆိုင္ကလည္း မ်က္ႏွာက်က္မ်ား ျဖစ္ေနေသာေၾကာင္႔ ငါတို႔ ဆိုင္မွာလည္း အားေပးပါဦး ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အားနာစြာနဲ႔ ေနာက္ေန႕မွာ ထိုဆိုင္မွာ သြားစားရသည္။ အားနာလို႔သာ သြားစားရသည္ အရသာက မရွိ။ ဒါနဲ႔ပဲ မိသားစု ၆ ေယာက္ ရွိေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အလွည္႔က်ဆိုေသာ ပံုစံနဲ႔ ဒီဆိုင္ေတြမွာ စားေနရသလို ျဖစ္ေန၏။ သူတို႔ကလည္း လမ္းမွ လာသူေတြကို သူတို႔ဆိုင္ကို ဝင္စားေအာင္ က်ိဳက္ထီးရိုးမွ ယိုေရာင္းေသာ ဆိုင္မ်ား ကဲ႔သို႔ အျပင္ထြက္ကာ လက္ဆြဲကာ ေခၚမတတ္ပင္။
ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အားနာမႈျဖင္႔ ကိုယ္႔ပိုက္ဆံနဲ႔ကိုယ္ အရသာ အျပည္႔အဝ မရေသာ ဆိုင္မ်ားကို ဝယ္မစားေတာ႔ဘူး လို႔ ဆံုးျဖတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္ဆိုင္ကိုမွ မစားျဖစ္ေတာ႔။ ကိုယ္႔ဖာသာ မနက္စာကို အိမ္မွာ တစ္ခုလုပ္ျပီး ျဖစ္ေစ။ ဆိုင္ကယ္ေလး ဖြတ္ခ်က္ ဖြတ္ခ်က္ ေမာင္းျပီး ေစ်းထဲမွာ ဆိုင္က သြားဝယ္ကာ အိမ္မွာပဲ စားျဖစ္ေတာ႔သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပဲလား ဆိုေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ တျခားေသာ မိသားစုေတြကလည္း ဒီလိုပဲ အားလံုးကို အားနာေသာေၾကာင္႔ ဟိုဆိုင္မွာစား ၊ ဒီဆိုင္မွာစား ဆိုတာကေန အားနာမႈေၾကာင္႔ပဲ ဘယ္ဆိုင္မွကို မစားၾကေတာ႔ပါဘူး။ ဒီေတာ႔ ဘယ္သူမွ မေရာင္းရေတာ႔ပါဘူး။
အဲဒီလိုု အခ်ိန္မွာမွ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က မဲနယ္အပ်စ္ကို ေရခြက္ထဲ ထည္႔ျပီး အေရာင္ေဖ်ာ႔သြားေအာင္ စမ္းသပ္ခဲ႔မိတာကို သတိရသည္။ ေလမမႈတ္ရေသးေသာ ပူေဖာင္း နဲ႔ ေလမႈတ္ျပီးသား ပူေဖာင္းရဲ႕ အေရာင္ေဖ်ာ႔မႈကို သတိရသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အစ္မ ဝမ္းကြဲရဲ႕ အသားျဖဴခ်င္မႈ နဲ႔ ဝလာရင္ အသားျဖဴလာႏိုင္တယ္ ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ကေလး အေတြးေလးေတြကို သတိရသည္။
အခု သူတို႔ ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ႔ သူတို႔ ေစ်းေရာင္းတဲ႔ ကိစၥမွာလည္း ဝယ္လိုအားကို အေရာင္တစ္ခုလို႔ ကၽြန္ေတာ္ သတ္မွတ္ၾကည္႔လိုက္မိ၏။ ေရာင္းလိုအား ဆိုေသာ အရည္မ်ားက မ်ားျပားလာေသာ အခါမွာ ဝယ္လိုအားေတြက ျပန္႔က်ဲသြားကာ အေရာင္ေပ်ာ႔ကာ ေဖ်ာ႔ေတာ႔ေတာ႔ ျဖစ္သြားရျခင္းပဲ ျဖစ္ပါေတာ႔သည္။
ဒါနဲ႔ မုန္႔ဟင္းခါး နဲ႔ အသုတ္ ေရာင္းသူေတြက ဝယ္သူေတြ နည္းသြားေတာ႔ ေနျမင္႔တဲ႔ အခ်ိန္ အထိ မကုန္ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ၾကာလာေတာ႔ တစ္ဆိုင္ျပီး တစ္ဆိုင္ ျပဳတ္ကုန္ေတာ႔သည္။ ဆိုင္ေတြ ျပဳတ္ျပီး ႏွစ္ပတ္ေလာက္ ၾကာေတာ႔ မုန္႔ဟင္းခါးေတြ အျပိဳင္အဆိုင္ ဖြင္႔ခဲ႔ေသာ ဆိုင္ထဲမွ တစ္ဆိုင္က ညေနခင္းမွာ ရပ္ကြက္နဲ႔ တန္သေလာက္ေသာ ဖာလူဒါ နဲ႔ ေရႊရင္ေအး ဆိုင္ေလး ဖြင္႔ေလသည္။
မရွိတာ တစ္ခု ရွိလာျခင္း ျဖစ္သည္။ မျဖစ္ခဲ႔တာ တစ္ခု ျဖစ္လာတာ ျဖစ္သည္။ သူ႔ ေရႊရင္ေအး ၊ ဖာလူဒါကလည္း အစပ္အဟပ္တည္႔သည္။ ဒီေတာ႔ ရုတ္တရက္ ဒီဆိုင္ကေလးက ထ၍ ေပါက္ကာ အလြန္ ေရာင္းရ ေလေတာ႔သည္။ စားသံုးသူ ၊ ဝယ္လိုအားေတြကလည္း ဒု နဲ႔ ေဒး အားေပးၾကသည္။
သို႔ေသာ္ ထံုးစံ အတိုင္း ယခင္ကလည္း ရွိေနျပီးသား ျဖစ္ေသာ လမ္းစဥ္ အတိုင္း သိပ္မၾကာခင္ အခ်ိန္မွာပဲ ဖာလူဒါ နဲ႔ ေရႊရင္ေအး ဆိုင္မ်ား မိႈလိုေပါက္ကာ အျပိဳင္အဆိုင္ ေပၚလာေလေတာ႔သည္။ ထိုအခါမွာေတာ႔ ဟိုအရင္ မုန္႔ဟင္းခါး နဲ႔ အသုတ္စံု ေရာင္းခဲ႔သလိုပါပဲ။ လူတစ္ေယာက္ လမ္းက ျဖတ္ေလွ်ာက္ျပီး ထိုဆိုင္ေတြ ေရွ႕က ျဖတ္သြားရမွာေတာင္မွ မဝံ့ရဲေတာ႔သလို ျပန္လည္ စတင္ကာ ျဖစ္လာခဲ႔ျပန္ပါသည္။ ဒီေတာ႔ အေရာင္းေတြကလည္း မွ်သြားကာ ၊ အဝယ္ေတြကလည္း ရွားလာျပန္ေလေတာ႔သည္။ ေနာက္ေတာ႔ သူတို႔ မေရာင္းရေတာ႔ . . . . . . . . .
ေနာက္ေတာ႔ သူတို႔ ဖာလူဒါ နဲ႔ ေရႊရင္ေအး ဆိုင္ေတြ ျပဳတ္သြားျပီး ခဏေတာ႔ ျငိမ္ကာ ဘယ္သူက ဘာဆိုင္မ်ား ဖြင္႔မလဲ လို႔ ေစာင္႔ဆိုင္းေနသလို ျငိမ္သက္ေနၾကပါသည္။ ထို႕ေနာက္မွာေတာ႔ . . . .
ေရႊၾကည္ ဆိုေတာ႔လည္း ေရႊၾကည္ဆိုင္မ်ား ၊
ရခိုင္မုန္႕တီ ဆိုေတာ႔လည္း ရခိုင္ မုန္႔တီ ဆိုင္မ်ား ၊
ေအာ္ေကြ႕ၾကည္ ဆိုေတာ႔လည္း ေအာ္ေကြ႕ၾကည္႔ ဆိုင္မ်ား ၊
x x x x x x ဆိုင္မ်ား ၊
x x x x x x ဆိုင္မ်ား ၊
x x x x x x ဆိုင္မ်ား ၊
x x x x x x ဆိုင္မ်ား ၊
x x x x x x ဆိုင္မ်ား ၊
x x x x x x ဆိုင္မ်ား ၊
x x x x x x ဆိုင္မ်ား ၊
x x x x x x ဆိုင္မ်ား ၊ . . . . . . . . . . . . . .
- ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ေဖေဖ႔ရဲ႕ အလုပ္ခန္းထဲမွာ အေရာင္ရင္႔ရင္႔ေတြကို အေရာင္ေဖ်ာ႔သြားေစရန္ အရည္မ်ားမ်ားထဲကုိ ထည္႔ျပီး စမ္းသပ္တာကို ေတြ႕ခဲ႔ရဖူးပါသည္။
- ထိုေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဖာသာ မဲနယ္ကို အပ်စ္ေဖ်ာ္ကာ ေရမ်ားမ်ားထဲ ထည္႔ကာ အေရာင္ေဖ်ာ႔ေအာင္ စမ္းသပ္ခဲ႔ဖူးပါသည္။
- ပူေဖာင္း တစ္လံုးကို ေလမမႈတ္ရေသးေသာ အေရာင္နဲ႔ ေလမႈတ္ျပီးေသာ အေရာင္ကို ၾကည္႔ကာ အေရာင္ေဖ်ာ႔မႈကို စဥ္းစားခဲ႔ဖူးပါသည္။
- အစ္မတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသားျဖဴခ်င္မႈကို ဝလာရင္ အသားေတြ ပြလာျပီး အသားျဖဴ လာလိမ္႔မယ္ လို႔ ကေလး အေတြးနဲ႔ ေျပာခဲ႔ဖူးပါသည္။
- အေရာင္ေဖ်ာ႔ျခင္း ဆိုေသာ အေၾကာင္းအရာ နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ေစ်းသည္မ်ား၏ ေရာင္းလိုအား ၊ ဝယ္လိုအားမ်ားႏွင္႔ ယွဥ္တြဲကာ စဥ္းစားခဲ႔ဖူးပါသည္။
“ လူအ အိပ္မက္ပါပဲ။ ”
ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္.
17 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ကြ်န္ေတာ္မေျပာျပတတ္ပါ ဆုိသလုိပါပဲ။
may
အဓိပၸါယ္ေတာ့ အရွိသားဗ်။ ပူေဖာင္းလုိ အရာ၀တၳဳေတြကေတာ့ ႀကီးလာရင္ ေဖ်ာ့သြားၾကမယ္ထင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အသားမဲတုိ႔လူတစ္ေယာက္ ၀ၿပဲလာရင္ေတာ့ မဲလုံးႀကီးျဖစ္လာမွာ ျမင္မိေၾကာင္းပါ။ း))
စဥ္းစားေတြးေတာတာ အေတာ္ေကာင္းတယ္။ ဟုတ္တယ္။ အေရာင္ေဖ်ာ့ျခင္း။ ေလးနက္တယ္။
ခင္မင္လ်က္
ကိုကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔)
ကိုေဇာ္ေရ... ေကာင္းတယ္ဗ်ိဳ႔... ဖတ္ၿပီးေတာ့ အေတြးေတြ အမ်ားၾကီးပဲ.... ပူးေတလဲ ငယ္ငယ္က စကၠဴပန္းပြင့္အေရာင္ေလးေတြကို ေရထဲစိမ္ၿပီး ညွစ္ၿပီး ကစားေလ႔ရွိတယ္... အေရနဲနဲေလးနဲ႔ အေရာင္ရင့္ရင့္ေလးလုပ္ထားၿပီး ဇီးေဖ်ာ္ရည္ေရာင္းတမ္းေဆာ့တာေလ... လာဝယ္တဲ႔သူရွိမွ ေရေရာေပးလိုက္တာ.... :)
ကိုေဇာ္ကေတာ့ ပို႔စ္ေတြတပုဒ္ၿပီးတပုဒ္နဲ႔ကို လက္သြက္ေနတာပဲဗ်ိဳ႔... အေတြးေကာင္းေလးပါပဲေနာ္...ပူးေတက အေရာင္ႏုႏုေလးေတြကိုႀကိဳက္ေပမယ့္ ဒီလိုမ်ိဳး ျပင္ပ ပေရာဂတခုခုေၾကာင့္ ေပ်ာ့သြားမယ့္ အေရာင္ႏုတာမ်ိဳးေတာ့ မၾကိဳက္ျပန္ဘူး....
ေျမပံုကိုေတာ့ နဲနဲ သေဘာေပါက္သလိုရွိေပမယ့္ ကိုယ္သေဘာေပါက္ေနတာနဲ႔ ကိုေဇာ္ဆိုလိုခ်င္တာ တူရဲ႔လားမသိဘူးလို႔ေတြးမိေနေသးတယ္....:)
အင္း ျမန္မာ အမ်ားစုအက်င္႔ေလ အဲလိုဘဲ ဒါေပမဲ႕ အၾကံတူ ေနာက္လူသာစၿမဲ ဆိုတဲ႕ စကားပံုေလး ကိုလည္း ေမ႕မထားသင္႔ဘူး
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး
ကိုေဇာ္ေရ.... အေတြးအေရးေလးက ဂြတ္တယ္ဗ်ာ :)
ခင္တဲ့(ခ်ိဳက်)
ကိုယ္ပိုင္အေရာင္ရဲ႔ အင္အားစုစည္းမႈ ၊ အမ်ား က ကိုယ္မဟုတ္ ၊ အေရာအေနွာ မွာ တြဲစပ္နိုင္မႈ ၊ ခ်င့္ခ်ိန္စရာ မ်ားစြာ ကိုသယ္ေဆာင္ေဖာ္ျပေနတာ ထိတယ္ ကိုေဇာ္ေရ ...
ၿငိမ္းစိုးဦး
ဒီမွာ ကိုသြားၾကည့္ေတာ့ ေျမပံုေလးျဖစ္ေနပါလား..
အေရာင္ေလးက ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့နဲ႔ (ဘာလို႔မ်ား
အေရာင္ေလးေဖ်ာ့ေနရတာပါလိမ့္...)။
အေတြးေကာင္းေလးတခုပါ...
ခင္မင္စြာ
သဒၶါ
ိကိုေဇာ္ ဒီပုိုစ္ကိုဖတ္ရတာ စာသင္ေနရသလိုဘဲ
အေရာင္ေတြစပ္တယ္ဆိုေတာ့ ဓါတုေဗဒ
၀ယ္လိုအားေရာင္းလိုအားပါေတာ့ ေဘာဂေဗဒ
အသားမဲတာကို ၀ရင္ျဖဴနုိင္တယ္ ဆိုတဲ့အေတြးက ဒသသနိကေဗဒ
ေနာက္ဆုံးကစာသားေလး(ဒီမွာ)ကို နားမလည္ဘူး ဘာကိုဆိုလိုတာလဲမသိေတာ့ စိတၱေဗဒ
ဟိဟိ ေလ်ာက္ေျပာျကည့္တာ ဘာေရးေရးဖတ္လို့ေကာင္းတယ္
ဒႆနေတြကိုေတာ့ မေျပာလိုပါဘူး..
အေရာင္နဲ႕ ပတ္သက္ရင္ေတာ့ အေရာင္ရင့္ေတြထက္ အေရာင္ေဖ်ာ့ေတြက ပိုၾကည့္လို႕ေကာင္းတယ္။ အေရာင္ေဖ်ာ့ေလးေတြပဲ ၾကိဳက္တယ္..
ကိုေဇာ္ကေတာ႕ေရးလိုက္ရင္ရွယ္ေတြပဲ..
အားေပးတယ္..အေရာင္ရဲ႕အေတြးကိုေတာ႕သေဘာက်တယ္...
ကၽြန္ေတာ္အိမ္မွာေမြးထားတဲ႕မိႀကားဆိုတဲ႕ေခြးမေလးကအနက္ေရာင္ဗ်။အဲဒီေခြးေလးကိုအျဖူေရာင္ေျပာင္းခ်င္တယ္.
၀ေအာင္ေလထိုးေပးရင္..ျဖဴလာမယ္ထင္တယ္..ဟီး..
ကေလးလိုေတြးႀကည္႕တာ..သေဘာက်လို႕..
ခင္မင္စြာျဖင္႕
ေဒါင္းမင္း
မနက္ကတည္း ဖတ္ျပီးတာကုိေဇာ္ေရ...
ခုေနာက္တစ္ေခါက္ ဖတ္ရင္း
၀င္မန္႔သြားတယ္။ ကုိေဇာ္႔ အေတြးေတြကေတာ႔
တကယ္႔ကုိ လုိက္မမွီဘူးရယ္...။
ဒီပုိ႔စ္ကုိ အထူးပဲ သေဘာက်မိတယ္။
အင္း.......ေျပာစရွိ၏။
ေမးပုိ႔လုိက္မယ္ဆုိလုိ႔ ဘာေတြမ်ားလဲ သိခ်င္ေနတာ။
ေပၚမလာ....... :( :(
ကိုေဇာ္ေရ မုန္႕ဟင္းခါးထဲကို ေရေရာရင္လည္း အေရာင္ေဖ်ာ့တယ္ေနာ္.. ဟီးဟီး ကိုးေတြ႕ဖူးတဲ့ ေစ်းသည္တစ္ေယာက္ေတာ့ မုန္႕ဟင္းခါးေရေရာရင္းနဲ႕ အေရာင္ကသိပ္မက်န္ေတာ့ဘူး.. အဲလိုပဲ ေမ်ွာ္မွန္းခ်က္ေတြ အခ်ိန္ၾကာလာတဲ့အခါ အေရာင္မွိန္ေဖ်ာ့သြားတတ္ပါတယ္...
ခင္မင္လွ်က္
ကိုကိုးအိမ္(မႏၱေလး)
ေဘာလုံးအေရာင္ေဖ်ာ့ရင္ လူအေရာင္ေဖ်ာ့မည္၊ တုိက္ရုိက္အခ်ဳိးယူလုိက္တာကုိး၊ ဆုိင္ေတြဖြင့္တာ အင္ႏူိဗိတ္ကုိသတိရသြားတယ္၊
ဒါေၾကာင္႕ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာတာ ကုိေဇာ္႕အေတြးကုိ သေဘာက်ပါတယ္တဲ႕ ဟိ
ဟုိ ဝ ရင္ အသားျဖဴတယ္ ဆုိတာ မွန္တယ္ ကုိေဇာ္ရဲ႕ ခစ္ခစ္ မ်ားက ဝ တယ္ေလ ဒါေပမယ္႕ ျဖဴတယ္ ဟိဟိ (ေၾကာ္ျငာသြားတာ)
တကယ္ပါပဲေတာ္ တင္ႏုိင္လိုက္တာ မ်ားက မအားပါဘူးဆုိေန မဖတ္ႏိုင္ဘူးေနာ္ ေက်ာင္းပိတ္မွ ျပန္လာခဲ႕မယ္ ဟြင္႕ တေန႕ဘယ္နွပုဒ္ေလာက္ တင္ေနလဲမသိ နာမယ္ ဒီလူဂ်ီးးး ဟြင္းးး ဟြင္းးးးး
အေရာင္ေဖ်ာ့ၿခင္းနဲ.ပတ္သက္ၿပီး လြတ္လပ္စြာ မတူေသာ အၿမင္မ်ားနဲ.ၿမင္နိုင္ၾကသလို. က်မ ၿမင္တဲ့ အၿမင္ေလးကိုလဲ ခ်ေရးနိုင္ေအာင္ လမ္းၿပေပးခဲ့လို. ေက်းဇူးပါ... ၾကိဳတင္ ခြင့္မေတာင္း ပဲ ခံစားမိၿခင္းအတြက္ နားလည္ေပးနိုင္ပါေစ..
ေလးစားစြာၿဖင့္
simple views
အေတြးေကာင္းေလးပါ ကုိေဇာ္ေရ...ေရးထားတာလဲ ေကာင္းတယ္... ျမန္မာျပည္ကေတာ့ အေရာင္ေဖ်ာ့ေနတာ ေတာ္ေတာ္ကို ၾကာလွပါျပီဗ်ာ...ၾကာေလ ပုိေဖ်ာ့ေလပဲ ျဖစ္ဖို႕ ရွိပါတယ္.... အဖ်ားအနားေတြဆို ပုိဆိုး... ေဖ်ာ့ရံုတင္ မကဘူး...ၾကာရင္ အေရာင္ပါ လံုးလံုးေျပာင္းေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕......
အမယ္...ေလး
လူမအ ပါဘူးဗ်ာ..။
အေတြးအေခၚ ပညာရွင္ၾကီးရာ...။
ေတြးသေလာက္လဲ ေရးႏိူင္....။
Post a Comment