မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


31 August 2010

18 ၂၀၁၀ သံုးပံု ႏွစ္ပံု မွတ္တမ္း



ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ဟိုးအရင္ကတည္းက စိတ္ကူးေလး တစ္ခု ရွိခဲ႔ပါသည္။ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကို ၄ လစီ ကာလျဖတ္ပိုင္းျပီး တစ္ၾကိမ္စီ ။ တစ္ႏွစ္ ၃ ၾကိမ္။ ဒီလို ေလးလ အေတာအတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ႔တကာကို လွည္႔ျပီးေတာ႔ သြားလာ ျဖတ္သန္း ဖတ္ရႈခဲ႔သမွ် ထဲမွ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ကို လာထိမွန္ေသာ ကဗ်ာ ၊ ဝတၳဳ ၊ ရသ ၊ သရုပ္ေဖာ္ ၊ သတင္း ေတြထဲက တစ္မ်ိဳးကို တစ္ပုဒ္ ကၽြန္ေတာ္ ေရြးျခယ္ ေဖာ္ျပမယ္ လို႔ စိတ္ကူးေလး ရွိခဲ႔ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ ၂၀၁၀ ရဲ႕ ပထမ ေလးလပတ္မွာေတာ႔ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ မေဖာ္ျပျဖစ္လိုက္ပါ။ 

အခုေတာ႔ ဒုတိယ ေလးလပတ္ ( ၾသဂုတ္လ ) မွ တစ္ခါတည္း ေပါင္းျပီး ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။ ပထမဦးဆံုး ေဖာ္ျပခ်င္တာတဲ႔ “ ကဗ်ာ ” ေလးကေတာ႔  ရက္စက္ၾကမ္းတမ္းစြာ သၾကၤန္တြင္း ဗံုးေပါက္ခဲ႔ရေသာ အျဖစ္အပ်က္ကို ဝမ္းနည္း ခံစားရကာ ကၽြန္ေတာ္ အပါအဝင္ ကဗ်ာမ်ား ေရးၾကပါသည္။ ဒီအထဲကမွ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ေသာ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ကို တင္ျပခ်င္ပါသည္။ ကဗ်ာရဲ႕ အေၾကာင္းအရာထက္ တင္ျပထားပံုေလးက ပိုျပီးေတာ႔ ရႈခ်င္စဖြယ္ ျဖစ္မိေစပါသည္။ ေရးစပ္သူကေတာ႔ “ ေသာ္တာ ” ျဖစ္ပါသည္။ ခံစားၾကည္႔ရေအာင္. . . .


ဒါျမန္မာ့ႏွစ္ကူး အခါသမယ ဆို။
ခင္ဗ်ားတို႔ အေလးအနက္ ထားပါတယ္ ဆိုတဲ့
ရိုးရာ ယဥ္ေက်းမွဳ ပြဲေတာ္ႀကီး ဆို။
ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာေျပာေနတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက
ယဥ္ေက်းျပီး ကိုယ္ခ်င္းစာတရား
ႀကီးမားႀကပါတယ္ ဆို။
လူ႔အသက္ကို ဘာႏွင့္မွ တန္ဖိုးျဖတ္လို႔ မရဘူး ဆို။
ႏိုင္ငံရဲ႕အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ကို
ကာကြယ္ ေနပါတယ္ ဆို။

ဒီလူေတြက ခင္ဗ်ားတို႔ အက်ိဳးပ်က္ေအာင္
ဘာလုပ္မိလို႔လဲ။
ဒီေလာက္ က်ပ္တည္းစြာ ရွင္သန္ေနရတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ
ဒီလိုရက္ပဲ လြတ္လပ္စြာ ေပ်ာ္ႏိုင္တာပါ။
ခင္ဗ်ားတို႔တပ္ခ်င္ေနတဲ့ ေခါင္းစဥ္အတြက္
ဒီလူေတြက တန္ဆာခံ သက္သက္ပဲလား။
အံ့ႀသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ရက္စက္တတ္ႀကပါတယ္။
ေသြးစြန္းသြားတဲ့ ႏွစ္ကူးအတြက္
ေနာင္ႏွစ္မွာ ပိေတာက္ေတြ အနီေရာင္ ပြင့္ရင္လည္း
ဒီထက္ပိုျပီး မအံ့ႀသေတာ့ပါ။

ႏွစ္ကူးမွာ ဘဝကူးသြားရသူမ်ားအတြက္ အမွတ္တရပါ။


ခ်စ္ခင္လ်က္
ေသာ္တာ

( မူရင္း လင္႔ေနရာ  ဒီမွာပါ )



ဒုတိယ အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပခ်င္တဲ႔ စာေလးကေတာ႔ “ ဝတၳဳတို ” ေလးပါပဲ။ အဲဒီဝတၳဳတိုေလး ဖတ္ေနတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ေရာ ၊ အြန္လိုင္းေပၚက ညီမတစ္ေယာက္ေရာ ၊ ထိုဝတၳဳကို ေရးေသာ ေရႊနတ္သားေရာ အားလံုး အတူတူ တျပိဳင္နက္ ထိုဝတၳဳထဲကလို ရင္ထဲမွာ တဆစ္ဆစ္နဲ႔ ခံစားေနၾကရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ဒီလို ရင္မွာ ခံစားေနရေအာင္ လုပ္သူနဲ႔ လမ္းခြဲျပီး ဇာတ္သိမ္း ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ စဥ္းစားေနတုန္းမွာ ေရႊနတ္သားက ဒီဝတၳဳေလးကို ေရးျဖစ္သြားပါသည္။

ထိုဝတၳဳေလးက တိုတုိေလးေပမဲ႔ ဆြဲေဆာင္မႈ ဘယ္ေလာက္ ရွိတယ္ ဆိုတာကေတာ႔ စာဖတ္သူမ်ားပဲ ဖတ္ၾကည္႔ျပီး ဆံုးျဖတ္ေပးပါ။ ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာလို႔ ရင္ထဲမွာ နာနာက်င္က်င္ကို ျဖစ္ျပီး သူနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းလိုက္တယ္ ဆိုတာလည္း ဝတၳဳအျပီးမွာ သိပါလိမ္႔မည္။ “ ေရႊနတ္သား ” ရဲ႕ လက္ရာပါ။ ဖတ္ၾကည္႔ပါဦး။



တကယ္ဆိုသူနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ဒီလိုဇာတ္သိ္မ္း သြားမယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မေတြးဖူးပါဘူးဗ်ာ၊၊ အခုေတာ့ မေမ်ွာ္လင့္ဘဲ ျပတ္စဲဖို့ အေၾကာင္းက ျဖစ္လာခဲ့ျပီ၊၊ ဒါဘယ္သူ႕ အျပစ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ သိပ္မေတြးမိဘူး၊၊ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္က အတၱၾကီးတဲ့ ေကာင္ကိုးဗ်၊၊ တကယ္တမ္းေတာ့ သူနဲ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ တြဲလာတာ နွစ္ေတြ ၾကာေနျပီဘဲ၊၊ ကြ်န္ေတာ္ မိုက္လံုးၾကီးတာလည္း ပါတာေပါ့ဗ်ာ၊၊ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ကြ်န္ေတာ္လုပ္ခ်င္တာဆို ဇြတ္လုပ္ရမွ၊၊ သူ့ဘက္ကိုလည္း တစ္ခါမွ ထည့္မတြက္ဘူးဖူးေလ၊၊ အဲဒါေတြ အတြက္လည္း သူလည္း ေတာ္ေတာ္ ခံစားေနရတာ ၾကာျပီထင္ပါတယ္၊၊

တခါတေလ သူနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ အခန့္မသင့္ ျဖစ္ရင္ သိတဲ႔သူေတြက သူ႔ကုိ ဂရုစိုက္ဖို႔ ၊ ပစ္မထားဖို႔ အတန္တန္ ေျပာပါတယ္၊၊ အဲဒီလို ျဖစ္တဲ႔ အခါမ်ဳိးေလာက္ပဲ သူေက်နပ္ေအာင္ နည္းနည္းေလး ဂရုစိုက္သလိုလို လုပ္ျပျပီး ကြ်န္ေတာ့္ အက်င့္ဆိုး အတိုင္း ဒံုရင္း ပါဘဲဗ်ာ၊၊ တခါတေလ သူကလည္း မ်ဳိသိပ္ထားရတာေတြ မ်ားေတာ့ ကြ်န္ေတာ့ကို ထိုးနွက္တာေတြ ရွိပါတယ္၊၊ သိတဲ႔ အတိုငး္ ဒီကေကာင္ကလည္း ၀စ္ေသာက္ဂရုေလ၊၊ သူၾကမ္းရင္ ကိုယ္ၾကမ္းဘဲ၊၊ နင္ တစ္ေယာက္တည္း ရွိတာမဟုတ္ဘူး ဆိုတဲ့ အခ်ဳိးခ်ဳိး ပစ္တာဘဲ၊၊

ဟုတ္ကဲ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ သူ႔လိုေတြက အမ်ားၾကီး ရွိတာဘဲ၊၊ သူ့တစ္ေယာက္ေလာက္ကေတာ့ ဘာဂရုစိုက္စရာ လိုလည္းဗ်ာ၊၊ ဟုတ္တယ္ မလား၊၊ အဲဒါေတြကို သူလည္း သိပါတယ္၊၊ ဒါေပမဲ့ ဒီေန့ကေတာ့ သူနဲ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ ျပတ္ျပတ္သားသားကို လမ္းခြဲ ဇာတ္သိမ္း သြားပါျပီ၊၊ ကြ်န္ေတာ့္ေၾကာင့္ သူရခဲ့တဲ ့အတြင္း ဒဏ္ေတြ ဘယ္ေလာက္  မ်ားခဲ့ျပီလည္း မသိပါဘူး၊၊ သူလည္း မခံနိင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို အျပင္းအထန္ တြန္းလွန္ေတာ့ တာပါဘဲ၊၊ အရင္က ယုန္ငယ္ေလးလို ေနခဲ႕တဲ႔ သူဟာ အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ က်ားဆိုးတစ္ေကာင္ ျဖစ္လာပါတယ္ေလ၊၊

သူ႕ရဲ့ မေက်နပ္ခ်က္ေတြ ဘယ္ေလာက္ မ်ားေနတယ္ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္ အလစ္အငိုက္ ခံလိုက္ရမွ သိလိုက္ရတယ္ဗ်ာ၊၊ ေတာ္ေတာ္ကုိ လွိမ့္ေနေအာင္ ခံလိုက္ရတယ္၊၊ သူ့လက္ခ်က္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ အိပ္မေပ်ာ္ စားမ၀င္နိင္ေအာင္ကို ထိတယ္ဗ်ာ၊၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း စဥ္းစား ရျပီေလဗ်ာ၊၊ ကြ်န္ေတာ့္ေနရာမွာ သူငယ္ခ်င္း ဆိုရင္ေကာ ဒီလို လက္တြဲဖို႕ မျဖစ္နိင္ေတာ့တာ၊ ကိုယ့္ကို အျပင္းအထန္ နာက်င္ေစတာကို ခ်စ္လွပါခ်ည့္ရဲ႕ ဆိုျပီး ဆက္တြဲ ေနရင္ၾကာရင္ ကိုယ့္အတြက္ ဒုကၡေတြပဲ ျဖစ္လာေတာ့မယ္၊၊

လမ္းခြဲခါနီးက်မွ သူေကာင္းခဲ့တာေတြကို ျပန္ေတြးျပီးေတာ့ ေနာင္တရ မိသလိုလုိေတာ့ ျဖစ္သား၊၊ ဒါေပမဲ႕ ေတာင္းပန္လို ့ မရေတာ့ေလာက္ေအာင္ သူ ့ဖက္က တင္းမာကုန္ျပီဗ်ာ၊၊ အဲဒါနဲ႕ သူနဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေစ့စပ္ေပးခဲတဲ့ လူဆီ ေျပးရတာေပါ့၊၊ အဲဒီလူ  အားကိုးနဲ့မ်ား ျပန္ေျပလည္ မလားလို့၊၊ အဲဒီ လူကလည္း သူနဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္ ျဖစ္ေၾကာင္း ကုန္္စင္ကို နားေထာင္ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ခိုင္းပါတယ္၊၊ ကြ်န္ေတာ္ ဘာလုပ္မလည္း ေပါ့ေလ၊၊ ေနာက္ဆံုးဗ်ာ  ကြ်န္ေတာ္စကား တစ္ခြန္းဘဲ ေျပာလိုက္ေတာ့တယ္၊၊

“ဆရာ . . . ဒီသြားကို ႏုတ္ပစ္ လိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ”

ေလးစားစြာျဖင့္
ေရႊနတ္သား

( မူရင္း လင္႔ေနရာ ဒီမွာပါ )




အခု ၂၀၁၀ ရဲ႕ သံုးပံု ႏွစ္ပံု မွတ္တမ္း ေနာက္ဆံုးပိတ္ အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပခ်င္တာကေတာ႔  ကိုယ္ေတြ႕ရသေလးပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ဒါကေတာ႔ အစ္မ ခင္ဦးေမရဲ႕ “ ခ်စ္ၿခင္း၏အၿပစ္ကင္းဖဲြ႕တည္ရာ ” ဆိုတဲ႔ ပို႔စ္ေလးပါ။ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ျပန္လည္ေတြ႕ဆံုျခင္းကို အမွတ္တရ အျဖစ္ ဖြဲ႔တည္ ေရးသားထားပါသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႕ သံေယာဇဥ္ကို ျမင္ေတြ႕ရႏိုင္သလို ၊ တျခားေသာ သံေယာဇဥ္မ်ားကိုလည္း ျမင္ေတြ႕ႏိုင္ပါ၏။

ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတာကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္သာ သူ႕ေနရာမွာ ဆိုရင္ အဲဒီေလာက္ေတာင္မွ ဘေလာ႔ေပၚမွာ ပြင္႔လင္းရဲပါ႔မလား ဆိုတာပါပဲ။ တကယ္ကို ေလးစားေလာက္ေသာ ေမာ္ဒန္ ဆန္ေသာ ရသအေရးအသား တစ္ခုကို ေတြ႕ရပါလိမ္႔႔မည္။ ဒီပို႔စ္ကိုေတာ႔ ေဖာ္ျပဖို႔ ခက္လို႔ ဒီအတိုင္းပဲ ကၽြန္ေတာ္ လင္႔ေပးထားပါ႔မယ္။ သြားဖတ္ၾကည္႔လိုက္ပါ။ တစ္ခုခုထက္ ပိုျပီး ခံစားမႈ ေပးႏိုင္ပါလိမ္႔မည္။

( မူရင္း လင္႔ေနရာ ဒီမွာပါ )


မွတ္ခ်က္။    ။ အခု ကၽြန္ေတာ္ေရြးျခယ္ ေဖာ္ျပေသာ ပို႔စ္မ်ားက ဘယ္သူ႕ရဲ႕ သေဘာထားတိုက္ဆိုင္မႈကိုမွ မယူထားပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္႔ အတြက္သာ စည္းကမ္း အနည္းငယ္နဲ႔ ေရြးျခယ္ခဲ႔ပါသည္။

၁။။ ကိုယ္တိုင္ေရး ျဖစ္ရမည္။ 
၂။ ဘာသာျပန္မဟုတ္ရ။ 
၃။ ေခတ္ဆန္၍ ဆန္းသစ္ရမည္။ 
၄။ ဖတ္ေကာင္းျပီး ဘာမွ မက်န္ေသာ အရာ မျဖစ္ေစရ။
၅။ အေတြးေလး နက္နက္ ပါေစရမည္။

ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ဖာသာပဲ ေရြးလိုက္တာပါ။ ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ေသာ ေလးလ ကုန္ဆံုးသြားရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ခဲ႔ရေသာ စာေတြထဲမွ ရသေပးႏိုင္ေသာ ကဗ်ာ ၊ ဝတၳဳ ၊ ရသ ၊ ဗဟုသုတ ၊ သတင္း ေတြကို ဆက္လက္ ေဖာ္ျပေပးပါ႔မည္။ အားလံုးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါသည္။


ေလးစားစြာျဖင္႔ 
ကိုေဇာ္
.

Share/Bookmark

30 August 2010

9 Performance Arts ( 3 )



ေယာက်္ား ဘဝကေန မိန္းမ ဘဝကို ဘယ္လို ေျပာင္းရတယ္ လို႔ ထင္ပါသလဲ။ သူတို႔ စိတ္ကူး ေကာင္းတာေလးေတြကို ေျပာတာပါ။ အျပင္မွာေတာ႔ ဘယ္လို ေျပာင္းလဲ မသိဘူး။ အခုကေတာ႔ ဒီလိုပဲ ေျပာင္းလိုက္တယ္။






ကဲ . . . ေတြ႕ျပီလား။ ဘာမွ မဟုတ္ဘူး ဆိုေပမဲ႔ စိတ္ကူးေလးေတြ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။


ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္

.
Share/Bookmark

29 August 2010

6 Performance Arts ( 2 )


ဘယ္ကေန ဘာေတြ ဘယ္လို စျဖစ္လာတယ္ လို႔ ထင္ပါသလဲ။



အဲဒီကေန အဲဒါေတြ စျဖစ္တာေတာ႔တာပါပဲ။


ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္

.

Share/Bookmark

4 Performance Arts


တစ္ခါတေလ လူေလာက အတြင္းမွာ မထင္မွတ္တာကို လုပ္မိသလို ၊ မွတ္မွတ္ထင္ထင္ လုပ္မိတာေလးေတြလည္း ရွိပါသည္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ Performance Arts လို႔ပဲ တင္စား ေခၚေဝၚခ်င္ပါသည္။ အခုေတာ႔ ခံစားမိေစတဲ႔ ပံုေလး တစ္ပံုကို တင္ျပခ်င္ပါသည္။

ဒီပံုေလးကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေရခန္းေျခာက္ျပီး ေရေတြကို အလွဴရွင္ေတြက လာေရာက္ လွဴဒါန္းတဲ႔ အခါမွာ ေစတနာရွင္ အလွဴရွင္မ်ားက လွဴတုန္းက သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ အမွတ္မထင္ ရိုက္ခဲ႔တာေလးပါ။ တကယ္ကို အံ့ၾသစရာ ေကာင္းပါသည္။



ေလာကမွာ လူၾကီးတယ္ဆိုတာ ေသဖို႔ အသက္သာ ၾကီးသြားရတယ္ ဆိုေသာ လူတန္းစားလို႔ ခပ္ျပင္းျပင္း ေျပာရမယ္ ထင္ပါသည္။ ေလာကမွာ ဒီလိုပါပဲ “ ေဘးထိုင္ ဘုေျပာ ဘိုင္က် ဘိန္းစား ” လိုလူေတြက ပိုမ်ားေနပါေရာလား။


ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္



Share/Bookmark

28 August 2010

14 ငယ္ငယ္တုန္းက ရယ္စရာေလးေတြ ( ၃ )


အသစ္ မဟုတ္ပါ။ ဘေလာ႔ဂါ ဆိုတာ ဘာမွန္း မသိတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းသားဘဝ ဗရုတ္သုတ္ခေတြကို သတိတရ နဲ႔ ခ်ေရးထားခဲ႔ေသာ ပို႔စ္တစ္ခုပါ။ အဲဒီတုန္းက ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ မသိသလဲ ဆိုရင္ ကိုယ္ေရးထားတဲ႔ ပို႔စ္ေလးကို ေဘးဘယ္ညာ ညီေအာင္ ညွိရေကာင္းမွန္းေတာင္မွ မသိခဲ႔ပါဘူး။ ကိုယ္႔စိတ္ထဲမွာ ရွိတာေတြကိုပဲ အစီအစဥ္ မက် ခ်ေရးမိတာပါ။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ ဒီပို႔စ္ေလးေတြက ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာေအာင္ေတာ႔ စြမ္းေဆာင္ ေဖးမ ေခၚလာခဲ႔ပါသည္။ အဲဒီတုန္းက “ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာက္ပြဲစား ” ဆိုေသာ နာမည္နဲ႔ ေရးခဲ႔ျပီး အခုေတာ႔ ေခါင္းစဥ္ တစ္ခုေအာက္မွာ ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ “ ငယ္ငယ္တုန္းက ရယ္စရာေလးေတြ ( ၃ ) ” လို႔ ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။



ငယ္ငယ္တုန္းက ရယ္စရာေလးေတြ ( ၃ )


ဒဂံုတကၠသိုလ္ရဲ႕ အေဆာင္ နံပါတ္ (၃၇) က ရူပေဗဒေဆာင္ပါ။ ၃ ထပ္ေဆာင္လို႔လည္း ေခၚၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ တတ္ေနတဲ႔ အေဆာင္လို႔ ေျပာလို႔ ရတယ္ေပါ႔ေလ။ ေက်ာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက နာမည္ၾကီးေတြ။ ေနတာ ၊ ထိုင္တာ ၊ ဝတ္တာ ၊ စားတာ ေၾကာင္႔ နာမည္ၾကီးသလို ( အို . . . ဘာတဲ႔ :P ) ေပါက္ကရ လုပ္တာေတြ ေၾကာင္႔လည္း နာမည္ၾကီးပါသည္။

ရူပေဗဒ ေက်ာင္းသား ၊ ေက်ာင္းသူေတြ ဆိုေပမဲ႔ ဒဂံုတကၠသိုလ္ တဝွမ္းလံုးမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို မသိတဲ႔လူ မရွိေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ ေနာက္ဆံုးဗ်ာ ကားဝန္းထဲက ေက်ာင္းကား ၊ ဘတ္စ္ ကားသမားေတြက အစ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို သိေနပါျပီ။

ဒီလို ေရာက္ေလရာ နာမည္ၾကီးရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ ထဲကေန စိတ္ကူး ေပါက္ရာေလးေတြကို ျပန္လည္ ေျပာျပခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ေရႊတိဂံု ဘုရား သြားေတာ႔လည္း ဘုရားမွာမို႔ ၊ ကစားကြင္း သြားေတာ႔လည္း ကစားကြင္းမွာ မို႔ ၊ ေက်ာင္းကားစီးေတာ႔လည္း ေက်ာင္းကားေပၚမွာ မို႔ ၊ ေရာက္ေလရာမွာ အရာရာနဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင္း ပါပဲ။

တစ္ခု ရွိတာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို လူမုန္းတာေတာ႔ မရွိ္ပါဘူး။ ေရာက္ေလရာမွာ လူေတြ ေပ်ာ္ၾက ခ်စ္ခင္တာေတာ႔ ခံရပါတယ္။ အဲ . . စိတ္ေတာ႔ နည္းနည္း ညစ္ရင္ ညစ္မွာေပါ႔ေလ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ျငိမ္ျငိမ္ကို မေနတတ္ၾကတာပါ။ တစ္ခုခု လြတ္လပ္စြာ ေနာက္ေျပာင္ ေနရမွ ေက်နပ္ၾကတာ။ အဲ ေနာက္ဆံုး စ , စရာ ၊ ေနာက္ , စရာ မရွိေတာ႔ရင္လည္း မရ ရတာ ရွာၾကံျပီး ၊ စၾက ေနာက္ၾကပါတယ္.။ အခု လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ စေနာက္စရာက မရွိေလေတာ႔.  . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

အဲဒီမွာ ဇာတ္လမ္းက စတာပါပဲ. . . . . . . . . .




ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရူပေဗဒ အေဆာင္ရဲ႕ မ်က္ေစာင္းထိုးမွာ ရွိတဲ႔ ရိုးရိုး တစ္ထပ္ေဆာင္ေလးက ဘူမိေဗဒ (Geology) အေဆာင္ပါ။ ဘူမိေဗဒ အေဆာင္ဆိုေတာ႔လည္း ထံုးစံ အတိုင္း အေဆာင္ရဲ႕ ေကာ္ရစ္တာ ေနရာေလးေတြမွာ သစ္သားခံု အျမင္႔ေလးေတြနဲ႔ ေက်ာက္တံုးေတြကို တင္ျပထားတယ္ဗ်ာ။

စက်င္ေက်ာက္ ၊ ဂဝံေက်ာက္ ၊ လိပ္သည္းေက်ာက္ ၊ ႏွမ္းဖတ္ေက်ာက္ အစရွိသျဖင္႔ေပါ႔ဗ်ာ။ သူမ်ားေတြေတာ႔ မေျပာတတ္ဘူးဗ်။ ဘူမိေဗဒက ကၽြန္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔ အေရးတယူ ဂရုစိုက္ မေနပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကေတာ႔ ဒီလို အေဆာင္ ေကာ္ရစ္တာမွာ ေက်ာက္တံုးေတြ ျပထားတာကို ဂရုျပဳမိပါသည္။

ဒါနဲ႔ . . . တစ္ေန႕ .  . . . . ။

ကၽြန္ေတာ္ ၊ ဝဏၰ ၊ ဇာနည္ သံုးေယာက္ ေပါင္းျပီး ဘူမိေဗဒေဆာင္ကို သြားျပီး ေရာင္းၾကတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ ဝဏၰ က ေကာ္ရစ္တာမွာ လမ္းေလွ်ာက္လာတဲ႔ သူေတြကို ေစ်းေခၚတယ္။ ေအာ္လို႔ . . . . . ဟစ္လို႔ ေပါ႔ဗ်ာ။ ေစ်းေရာင္းရတာ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါသည္။

“ လာေနာ္ အျဖဴ ရမယ္ ၊ အနီ ရမယ္ ၊ အနက္ ရမယ္။ အစိမ္းကေတာ႔ ပါမလာဘူး။ အစိမ္း လိုခ်င္ရင္ မနက္ျဖန္မွ ရမယ္။ ”

လူကလည္း ေအာ္သည္ ၊ လက္ကလည္း ညႊန္ျပေနသည္။

“ အျဖဴ ရမယ္ ၊ အနီ ရမယ္ ၊အနက္ ရမယ္ ၊ အစိမ္းေတာ႔ ကုန္သြားျပီ။ ”

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဝဏၰက ဒီလို ေအာ္ ေခၚတယ္။ ေအာက္မွာ ဇာနည္က ထိုင္ျပီး ရတနာ ေရႊထည္ေတြ ထည္႔တဲ႔ ေက်ာက္ဗူးေလးကို ထုတ္ျပီး ေရာင္းေနပါသည္။ လူေတြ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ ဝင္ၾကည္႔သည္။ ၾကိဳက္တဲ႔ သူေတြက တစ္လံုး ႏွစ္လံုး ေစ်းစစ္ကာ ဝယ္ၾကသည္။ ၾကည္႔တဲ႔ လူေတြကလည္း ျမန္မာေတြ ပီသစြာ ဝိုင္းအံုကာ ၾကည္႔ေနသည္။

ေနာက္ထပ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔က လူေတြ ထပ္ေခၚသည္။ ၾကည္႔တဲ႔ လူေတြကလည္း ဝင္ၾကည္႔ၾကသည္။ ဝင္ၾကည္႔ျပီးမွ ရယ္ျပီး ျပန္ထြက္သြားတဲဲ႔ သူေတြ ျပန္ထြက္သြားသည္။ ဒီလိုနဲ႔ တေျဖးေျဖး လူေတြ ဝိုင္းအံုလာသည္္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ေတာ္ေတာ္ ေရာင္းရပါသည္။

ေနာက္ေတာ႔ ဘူမိေဗဒ အေဆာင္မွာ ေက်ာက္ ေရာင္းေနတယ္ လို႔ အသံေတြ ထြက္လာပါေတာ႔သည္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သတင္းၾကားျပီး ဆရာ ၊ ဆရာမေတြ ေရာက္လာခဲ႔သည္။ ေနာက္. . . . . ေနာက္ . . . . ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘူမိေဗဒ ပါေမာကၡ ရံုးခန္းကို ဖိတ္စာ မပါဘဲ ေရာက္သြားၾကသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘူမိေဗဒ ပါေမာကၡ ေရွ႕က စားပြဲခံုမွာ မ်က္ႏွာေလးေတြ နဲ႔ ထိုင္ေနၾကသည္္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဘူမိပါေမာကၡ က

“ မင္းတို႕ ေက်ာင္းသားကဒ္ေတြ ျပပါဦး။”

တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ရိုရို ေသေသပါပဲ ဆရာၾကီးကို လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ ဆရာၾကီးက ကၽြန္ေတာ္ တို႕ ေက်ာင္းသားကဒ္ေတြကို ၾကည္႔ျပီး . . . .

“ အာ . . .  မင္းတို႕က ဘူမိေဗဒ ေက်ာင္းသားေတြလည္း မဟုတ္ဘူးပဲ။ ရူပေဗဒ ေက်ာင္းသားေတြပဲ။”

ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ေခါင္းေတြ ျပိဳင္တူ ျငိမ္႔ျပျပီး....

“ ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာၾကီး။ ကၽြန္ေတာ္႕တို႕ ရူပေဗဒ ေက်ာင္းသားေတြပါ။”

ဆရာၾကီးက နားမလည္တဲ႔ ပံုစံနဲ႔ သူ႕မ်က္ေမွာင္ကို ကုတ္ျပီး . . . . . .

“ ဒါဆို မင္းတို႕ ဘာလာလုပ္ၾကတာလဲ။ ဘူမိေဗဒ အေဆာင္ကို. . . ”

“ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာက္ မလုပ္ေတာ႔ပါဘူး ဆရာၾကီး။”

“ ေအးပါ။ မင္းတို႔ ေနာက္မလုပ္ေတာ႔တာ အသာထား။ အခု မင္းတို႔ ဘာလာလုပ္တာလဲကို အရင္ေျပာေလ။ မေျပာရင္ေတာ႔ မင္းတို႕ကုိ ပါခ်ဳပ္ဆီ ပို႔ရမွာပဲ။”

“ ဟာ မလုပ္ပါနဲ႔ ဆရာၾကီး။”

“ ေအး ဆရာၾကီး အခု ဘာမွ မလုပ္ေသးဘူးေလ။ ဒါေပမဲ႔ ဆရာၾကီး ေမးတာေတာ႔ေျဖ ၊ မင္းတို႔ ဘာလာလုပ္ၾကတာလဲ။”

ဆရာၾကီးကလည္း သိသိၾကီးနဲ႔ ေမးေနျပန္ပါျပီ။ ဒါေပမဲ႔ မေျပာမျဖစ္တဲ႔ ပံုစံနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည္႔ျပီး ဆရာၾကီးကို ေျပာလိုက္ပါသည္။

“ ကၽြန္ . . . ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေက်ာက္ . . .ေက်ာက္. . ေက်ာက္လာေရာင္းတာပါ ဆရာၾကီး။”

“ ေဟ....။”

ဆရာၾကီးကလည္း သရုပ္ေဆာင္ ေကာင္းပါတယ္။ “ ေဟ ” ဆိုျပီး မ်က္မွန္ေအာက္က သူ႕မ်က္လံုးၾကီးကို ျပဴးျပပါတယ္။ မသိသလိုနဲ႔ ၊ အခုမွ သိတယ္ ဆိုေသာ ပံုစံနဲ႔။

“ ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာၾကီး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာက္လာေရာင္းတာပါ။”

“ မင္းတို႔က ဘာလို႔ ဘူမိေဗဒ အေဆာင္မွာ ေက်ာက္လာေရာင္းရတာလဲ။”

“ ေအာ္ ဒါကေတာ႔ ဆရာၾကီးရယ္။ ဘူမိေဗဒ အေဆာင္ဆိုတာ ေက်ာက္ေတြ အေၾကာင္း သင္တဲ႔အေဆာင္ ဆိုေတာ႔ ဒီမွာ ေရာင္းရင္ ပိုေရာင္းရမယ္ ထင္လို႔ပါ။”

“ အင္း ထားပါေတာ႔ေလ။ ျပစမ္းပါဦး။ မင္းတို႔ ေရာင္းေနတယ္ ဆိုတဲ႔ ေက်ာက္ေတြ။”
 
“ ဟာ . . . .  မလုပ္ပါနဲ႔ ဆရာၾကီး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ေနာက္မလုပ္ေတာ႔ပါဘူး။ ”

“ ေအးပါ။ မင္းတို႕ ေနာက္ မလုပ္ေတာ႔တာ ထားပါ။ တကယ္လို႔ မင္းတို႔ လာေရာင္းတဲ႔ ေက်ာက္ကို မျပရင္ေတာ႔ မင္းတို႔ကို ပါခ်ဳပ္ ဆီ ပို႔ရမွာပဲ။”

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အရမ္းေၾကာက္ျပီး မတတ္သာတဲ႔ ပံုစံေလးေတြနဲ႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည္႔ျပီး ဇာနည္ က သူ႕လြယ္အိတ္ထဲကို ထည္႔ထားတဲ႔ ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြ ထည္႔ထားတဲ႔ ဗူးေလးကို ထုတ္ျပီး ဆရာၾကီး ဆီကို ကမ္းေပးလိုက္တယ္။

ဆရာၾကီးက သူ႕လက္ထဲ ေရာက္လာတဲ႔ ေက်ာက္မ်က္ ရတနာဗူးေလးကို ၾကည္႔ျပီး “ ဘယ္ေျပးမလဲ မိခ်ိဳသဲ ” ဆိုတဲ႔ ပံုစံနဲ႔ ေျပာင္ေနတဲ႔ ဆရာၾကီး သူ႕မ်က္ခံုးေတြကို ပင္႔ျပီး မ်က္မွန္ ေအာက္က မ်က္လံုးေလးေတြကို ေမွးက်ဥ္းျပီး လက္ထဲက ေက်ာက္မ်က္ ရတနာဗူးေလးကို အသာေလး ဖြင္႔လိုက္တယ္။

ေနာက္ေတာ႔ ဗူးထဲမွာ ဂြမ္းတစ္ထပ္ ခံထားတဲ႔ ဂြမ္းေတြကို အသာေလး ဆြဲျပီး သူ ၾကည္႔လိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ဂြမ္းေအာက္က အရာေတြကိုလည္း ဆရာၾကီးေတြ႕ေတာ႔ ရုတ္တရက္ ဆရာၾကီး မ်က္မွန္ေအာက္ က မ်က္လံုးေတြ ခ်က္ခ်င္း ျပဴးသြားျပီး ႏွာဖူး ေျပာင္ေျပာင္ၾကီး ေအာက္က မ်က္ေမွာင္ၾကီးလည္း ကုတ္သြားတယ္။ မယံုသလို ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို တစ္ေယာက္ခ်င္းၾကည္႔ေနျပီး..

“ မင္းတို႔ ေရာင္းေနတယ္ ဆိုတဲ႔ ေက်ာက္ေတြက . . . . . . . . . . . . . . . . .”

ဆိုျပီး တစ္ေယာက္ခ်င္း မ်က္ႏွာေတြကို ေသခ်ာ လိုက္ၾကည္႔ေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထဲ က တစ္ေယာက္ေယာက္ကသာ “ ဟီး ” လို႔ ရယ္လိုက္လို႕ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်က္ခ်င္းကို ပါခ်ဳပ္ဆီကို ေရာက္သြားမွာေပါ႔ဗ်ာ။

ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြကလည္း ရုပ္တည္နဲ႔ ေနာက္တဲ႔ သင္တန္းေအာင္ လက္မွတ္ ရထားျပီးသားေတြေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ဆရာၾကီး သူ႕မ်က္ခံုးေတြ ကုတ္ျပီး ေသခ်ာ စိုက္ၾကည္႔ေနျပီး။ ခဏၾကာေတာ႔..

“ မင္းတို႔ ဒီမွာလာေရာင္းေနတယ္ ဆိုတဲဲ႔ ေက်ာက္ေတြက “ မီးျခစ္ေက်ာက္ ” ေတြပဲ။ ”

ဒီေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆရာၾကီး မ်က္စိနဲ႔ ျမင္ေနတာကို ဝိုင္းျပီး ေထာက္ခံလိုက္ၾကပါသည္။

“ ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာၾကီး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မီးျခစ္ေက်ာက္ေတြ လာေရာင္းေနတာပါ။”

ဆရာၾကီးက မခံခ်ိ မခံသာ ပံုစံ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ၾသဝါဒေတြ ေခၽြျပီး....။

“ အင္း မင္းတို႔ ေရာင္းေနတယ္ ဆိုတာက တကယ္႕ေက်ာက္ေတြ မဟုတ္ေပမဲ႔လည္း မေကာင္းဘူးေပါ႔ကြာ။ ဒါေၾကာင္႔ ေနာက္ကို မင္းတို႕ ဒါမ်ိဳး မလုပ္ေတာ႔ပါဘူး လို႕ေတာ႔ ဝန္ခံေတာ႔ ထိုးရမယ္။ ”

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာမွ မေျပာေတာ႔ပါဘူး။ နာခံတယ္ ဆိုတဲ႔ သေဘာနဲ႔ ဆရာၾကီး ေျပာသလိုလက္မွတ္ထိုး လိုက္ၾကပါသည္။

ဟုတ္တယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေနာက္တစ္ခါ ဒါမ်ိဳး မလုပ္ေတာ႔ပါဘူးဗ်ာ။ တကယ္ပါ။ ေနာက္တစ္ခါ ဒါမ်ိဳးလုပ္ရင္ ဘယ္ရယ္ ရမလဲဗ်ာ မဟုတ္ဘူးလား။ ေနာက္တစ္ခါ ေနာက္တစ္မ်ိဳးေပါ႔။ ဟီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ဒီလို ေကာင္ေတြေလ။


*** ဤစာျဖင္႔ ေက်ာင္းတြင္ ကဲေဖာ္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဇာနည္ ၊ ဝဏၰ ၊ ေဝယံ ၊ ငရစ္ ၊ မ်က္မွန္ ၊ ဝတုတ္ ၊ နႏၵာ ၊ ေက်ာ႕ခိုင္ ၊ ထက္ထက္ ၊ ဝတ္ရည္ ၊ တင္ဇာ ႏွင္႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလံုးကို အမွတ္တရ သတိရစြာ ေရးသားပါသည္။ ထို႕အတူ ဘူမိေဗဒ မွ ပါေမာကၡဆရာၾကီးကိုလည္း ဒီစာျဖင္႔ (အဟိ) ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆရာၾကီး ခင္ဗ်ား။ ***



ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္ အတိတ္ကို ျပန္လည္ ပံုေဖာ္ခံစားသည္။

http://zaw357.multiply.com/journal/item/562
မွာ 26.8.2009 ကေရးထားတာပါ။

.

Share/Bookmark

1 အလွဴစာရင္း



ဟိုေန႔က “ သာသနာ အလွဴ ၊ အလင္းအလွဴ ” ရဲ႕ စာရင္းေလးကို တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ စာရင္းေတြကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဆီကို ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒ ပို႔ေပးပါတယ္။ 

သာသနာအလွဴ ၊ အလင္းအလွဴ ပို႔စ္မွာ တင္ထားတဲ႔ လက္ခံ ရရွိစာရင္းမွာ တစ္ခုေတာ႔ ေျပာစရာ ရွိေနပါသည္။ ဘဏ္ကို ေငြမလႊဲဖူးတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က လႊဲသေလာက္ ေရာက္သြားမယ္ပဲ ထင္ေနခဲ႔တာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္လႊဲခ်င္တဲ႔ ေငြအခ်ိဳးမွာ ေငြလႊဲတဲ႔ဆီက ေျပာသေလာက္ကို ေပးလိုက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အခု ကၽြန္ေတာ္ လႊဲလိုက္တဲ႔ဆီက ဘဏ္ေငြလႊဲခ မေကာက္လိုက္တာကို မသိလိုက္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ၇၀,၀၀၀ က်ပ္ လႊဲလိုက္တာမွာ ၅၅၀ က်ပ္ ေလ်ာ႔ျပီး ၆၉,၄၅၀ က်ပ္ ပဲ ေရာက္သြားပါတယ္။ ( တခ်ိဳ႕ဆိုင္ေတြက ေကာက္တယ္ ဆိုပဲ။ )

ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ထပ္ အလွဴရွင္ “ မိုးယံ ” ဆီက အလွဴေငြ သြားေရာက္လက္ခံယူျပီး ၊ လႊဲျပီးမွ သိရပါတယ္။ မိုးယံ ( လူသားအားလံုးအတြက္ ) ဆီမွ အလွဴေငြ ၆၃,၀၀၀ က်ပ္ လက္ခံရရွိျပီး တစ္ခါတည္း ဦးေကာဝိဒ ဆီကို လႊဲလိုက္ပါတယ္။ ဒီမွာလည္း ဘဏ္လႊဲခ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိေသးတဲ႔ အတြက္ ဒီအတိုင္းပဲ လႊဲလိုက္တာပါ။ အခန္းျပန္ေရာက္မွ ဦးေကာဝိဒန႔ဲ ေတြ႕ျပီး ဘဏ္လႊဲခ ၅၅၀ က်ပ္ ေလ်ာ႔တယ္ ဆိုတာ သိရတာပါ။

အခု အၾကိမ္ေတြမွာ ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ေတာ႔ေပမဲ႔ ေနာင္အၾကိမ္ေတြမွာ ျပင္ဆင္လို႔ ရေအာင္ အားလံုးကိုလည္း သတိေပးရင္း “ သာသနာအလွဴ ၊ အလင္းအလွဴ ” မွ စာရင္းမ်ားကို ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒ ေပးပို႔သည္႔ အတိုင္း ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။



A B C D E F
1 စဥ္ ပစၥည္းအမ်ိဳးအမည္ အေရအတြက္ ႏႈန္း ကုန္က်ေငြ တစ္ပါးလွ်င္ကုန္က်မႈ
2 ပရိကၡရာအစံု ၅စံု 2500 12500 2500
3 သကၤန္း ၁ ပါးလွ်င္ (၃) စံုႏႈန္း ၁၅စံု 5500 82500 16500
4 သပိတ္(တန္႕ၾကည္ေတာင္သံသပိတ္) ၅ လံုး 4500 22500 4500
5 ႏိုင္လြန္ခါးပန္းၾကိဳး ၅ စံု 500 2500 500
6 ေခါင္းအံုး+ေခါင္းအုန္းစြပ္ ၅ လံုး 2500 12500 2500
7 ေစာင္ ၅ထည္ 4000 20000 4000
8 မ်က္နွာသစ္ေရခြက္ ၅ခြက္ 500 2500 500
9 ပန္းကန္ျပား 500 2500 500
10 ဇြန္း ၅ ေခ်ာင္း 200 1000 200
11 ၁၀ ဆပ္ျပာခြက္ ၅ခြက္ 300 1500 300
12 ၁၁ ဆပ္ျပာခဲ ၅ခဲ 220 1100 220
13 ၁၂ သြားတိုက္ေဆး ၅ ဗူး 600 3000 600
14 ၁၃ သြားတိုက္တံ ၅ေခ်ာင္း 250 1250 250
15 ၁၄ ဖိနပ္ ၅ရံ 1500 7500 1500
16 ၁၅ မ်က္ႏွာသုတ္ပါ၀ါ ၅ထည္ 1500 7500 1500
17 ၁၆ လြယ္အိတ္ ၅လံုး 2500 12500 2500
18 ၁၇ လက္သည္းညွပ္ ၅ခု 900 4500 900
19 ၁၈ လက္သုတ္ပ၀ါ ၅ထည္ 500 2500 500
20 ၁၇ သပိတ္လြယ္ ၅စံု 2000 10000 2000
21 ၁၈ အိပ္ယာခင္း ၅ထည္ 3000 15000 3000
22 ၁၉ ဖ်ာ အႀကီးတစ္ခု 12000 12000 44970
23 ၂၀ ျခင္ေထာင္ အၾကီးတစ္ထည္ 1800 18000
24  ၂၁ သကၤန္းတင္ရန္၊သပိတ္တင္ရန္ စင္ 20000 20000
25  ၂၁ မုန္႕ဟင္းခါးေကၽြးကုန္က်မႈ 8500 85000
26  ၂၂ ကိုရင္မ်ားေန႕ဆြမ္းကပ္ 23-8-2010 10000 10000
27  ၂၃ သီလရွင္ တစ္ပါးအတြက္ ကုန္က်မႈ 50000
28  စုစုေပါင္းကုန္က်မႈ 419850
29


ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒ ေပးပို႔သည္႔ အတိုင္း ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။


ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္

.
Share/Bookmark

26 August 2010

21 ငယ္ငယ္တုန္းက ရယ္စရာေလးေတြ ( ၂ )



ငယ္ငယ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာတဲ႔ စကားေလးေတြဟာ နည္းနည္းေတာ႔ ထူးဆန္းေနတတ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ စကားလံုးေတြက ထူးဆန္းေနတယ္ ဆိုလို႔ ဘမ္းစကားေတြလို ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ပါ။ အထာစကားေတြလိုလည္း လူေတြ နားလည္ရခက္ေနတာ မဟုတ္ပါ။ ထူးဆန္းေနတယ္ ဆိုေပမဲ႔လည္း တကယ္ေတာ႔ သာမာန္ စကားလံုးမ်ားပဲ ျဖစ္ေနပါသည္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က သူမ်ားေတြ သံုးေနတဲ႔ ေနရာမွာ မသံုးဘဲ ၊ သူမ်ားေတြ သံုးေလ႔ မရွိတဲ႔ ေနရာေလးေတြမွာ သံုးလိုက္ေတာ႔ ၾကားေနၾက မဟုတ္ဘဲ ထူးဆန္းသြားတာ ျဖစ္ပါသည္။ ၾကားေနက် စကားကိုပဲ တျခားေသာ ပံုစံ တစ္မ်ိဳးနဲ႔ ၾကားသိရေသာ အခါမွာ ထူးဆန္းသြားခဲ႔တာပါ။



ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္ေရာ ၊ အခု အရြယ္အထိပါ ေျပာတတ္ၾကပါသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကိုယ္႕ကို ၾကည္႔ေနတယ္ ဆိုရင္ ေျပာတတ္ၾကသည္။ ဥပမာ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ေယာက္က ၾကည္႔ေနတယ္ ဆိုပါစို႔။ ဒါဆိုရင္ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း လွမ္းျပီးေတာ႔ သတိေပးကာ ေျပာတတ္ၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။

“ ေဟ႔ေကာင္ မင္းကို ေကာင္မေလး ရိႈး ေနျပီ ”

ဆိုျပီးေတာ႔။ ဒီလိုပါပဲ။ ကိုယ္ကလည္း ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ၊ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္မေက်နပ္တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီးေတာ႔ ၾကည္႔တယ္ ဆိုတဲ႔ အခါမွာ ဒီလို ေျပာတတ္ပါသည္။

“ ငါ သြား ရႈိး ေနတာကြာ ”

ဆိုျပီး လူတိုင္းလိုလို ေျပာဖူးၾကပါလိမ္႔မည္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း အသိုင္းအဝိုင္းမွာ က်ေတာ႔ ဒီလို မေျပာၾကပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာက စကားလံုးေတြကို ေလွ်ာက္ျပီး အေသးစိတ္ ဘာသာျပန္ျပီးမွ သံုးေသာ သူငယ္ခ်င္း အခ်ိဳ႕ကလည္း ရွိေနပါသည္။ ဒီေတာ႔ ထိုကဲ႔သို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ထို “ ရိႈး ” ဆိုေသာ စကားလံုးကို ဒီလို အဓိပၸါယ္ဖြင္႔ပါသည္။

“ တကယ္ေတာ႔ “ ရိႈး ” ဆိုတဲ႔ စကားလံုးက အဂၤလိပ္ကေနျပီး Show အသံထြက္ကို တိုက္ရိုက္  ယူျပီးေတာ႔ ေျပာေနတာကြ။ Show ဆိုတာ “ ျပသည္ ” လို႔ အဓိပၸါယ္ ထြက္တယ္ မလား။ ဒီေတာ႔ အခု “ ဟိုေကာင္မေလး လာ ရိႈး ေနတယ္ ” ဆိုေတာ႔ ၊ ေျပာရရင္ အဓိပၸါယ္က “ ဟိုေကာင္မေလး လာၾကည္႔ေနတယ္ ” လို႔ မထြက္ဘဲ ၊ “ ဟိုေကာင္မေလး လာျပေနတယ္ ” လို႔ ျဖစ္မေနဘူးလား။ ”

အဲ . . . ဟုတ္တာပဲ။ တကယ္ေတာ႔လည္း သူ႕ဖာသာ အဓိပၸါယ္ေလးကို စနစ္တက် ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ လိုက္ေတာ႔လည္း ဒီလို ျဖစ္လာပါလား။ 

“ ဒီေတာ႔ကြာ။ ငါတို႔က “ ဒီေကာင္မေလး လာၾကည္႔ေနတယ္ ” ဆိုျပီးေတာ႔ ျဖစ္ေနခ်င္ရင္ “ ရိႈး ” ဆိုတဲ႔ ေနရာမွာ သူ႔ရဲ႕ မူရင္း “ ၾကည္႔သည္ ” ဆိုတဲ႔ စကားလံုး ျဖစ္တဲ႔ Look ဆိုတာကို သူ႔ အသံထြက္ အတိုင္း “ လြတ္ ” လို႔ ထည္႔သံုးမယ္။ သူမ်ားေတြ “ ရိႈး ” ဆိုျပီး စကားလံုး အမွားၾကီး သံုးေနတိုင္း လိုက္သံုးဖို႔ မလိုဘူးကြာ။ ဒီေတာ႔ အခုအခ်ိန္က စျပီး ငါတို႔ “ ၾကည္႔သည္ ” ဆိုတဲ႔ စကားလံုးေနရာမွာ အဂၤလိပ္ အသံထြက္ ျဖစ္တဲ႔ “ လြတ္ ” ဆိုတဲ႔ စကားေလးကို ထည္႔သံုးမယ္ကြာ။ ”

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ျငင္းၾက ၊ ခုန္ၾကရင္း သေဘာတူညီမႈ ရသြားကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကားထဲမွာ “ ၾကည္႔သည္ ” ဆိုတဲ႔ စကားလံုးေနရာမွာ “ ရိႈး ” ကို မသံုးေတာ႔ဘဲ “ လြတ္ ” ဆိုတာကိုေျပာင္းလဲ သံုးစြဲၾကပါသည္။ ဒီေတာ႔ စကားလံုးေလးေတြက ဒီလိုေတြ ျဖစ္လာပါေတာ႔သည္။

“ အေဖာ္လိုက္ခဲ႔ကြာ။ ေအတန္းက ေကာင္မေလးကို သြား “ လြတ္ ” ရေအာင္ ”
 ( ေအတန္းက ေကာင္မေလးကို သြားၾကည္႔မယ္ေပါ႔ )

“ ေဟ႔ေကာင္ မင္းကို ေကာင္မေလး လမ္းအေကြ႕ေလးမွာ လွည္႔ျပီး  “ လြတ္ ” သြားတယ္။ ”
( လမ္းေကြ႕မွာ ေကာင္မေလးက ၾကည္႔သြားတယ္ေပါ႔ )

“ ဒီဘဲကိုေတာ႔ ငါေတာ႔ “ လြတ္ ” လို႔ မရေတာ႔ဘူးကြာ ”
 ( ဒီလူ႔ကို ၾကည္႔လို႔ မရေတာ႔ဘူး လို႔ ဆိုလိုတာေပါ႔ )

“ မင္းကလဲကြာ “ လြတ္ ” ရံုပဲ “ လြတ္ ” မေနနဲ႔ ၊ လိုက္သာ ေျပာလိုက္ေတာ႔ ”
( ၾကည္႔ရံုပဲ ၾကည္႔ေနနဲ႔ ၊ ေကာင္မေလးေနာက္ကို လိုက္ေျပာလိုက္ေတာ႔ လို႔ ဆိုလိုတာေပါ႔ )

ဒီလိုပါပဲ အေၾကာင္းသိေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကားထဲမွာ ဒီစကားလံုးေလးက ဘာမွ မဟုတ္ေတာ႔ေပမဲ႔ ဘာမွ မသိတဲ႔ လူေတြ ၾကားထဲမွာေတာ႔ ဒီစကားလံုးက အသစ္အဆန္း ျဖစ္ေနျပန္ပါသည္။ သူတို႔ နားထဲမွာ “ လြတ္ ”  ၊ “ လြတ္ ” ဆိုေသာ စကားလံုးက ဘာကိုဆိုလိုတယ္ ဆိုတာ ခ်က္ခ်င္း သေဘာမေပါက္ၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔က ငေျပာင္ ၊ ငေနာက္ အုပ္စုေတြ ဆိုေတာ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဘယ္သူကမွ “ လြတ္ ” ဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုျပီး မေမးၾကပါဘုူး။ 

ဒီလိုနဲ႔ ေနလာလိုက္တာ တစ္ေန႔ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔ ျပႆနာ အၾကီးအက်ယ္ တတ္ေတာ႔တာပါပဲ။ ျဖစ္ပံုက မုန္႔စားလြတ္ခ်ိန္မွာ ဘယ္ေတာ႔မွ ျငိမ္ျငိမ္ မေနတတ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေက်ာင္း ေကာ္ရစ္တာေပၚမွာ အုပ္စုလိုက္ အရွက္မရွိ မုန္႔ေစ်းတန္းက ျပန္လာတဲ႔ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက သိသိ ၊ မသိသိ မ်က္ႏွာေျပာင္ တိုက္ကာ မုန္႕ေတာင္းစား ၊ လုစားၾကပါသည္။ ဒီေတာ႔ ခင္မင္ေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုရင္ ေျပာလည္း မရ ၊ ျပန္လုလို႔လည္း မရမဲ႔ အတူတူ ေပးခဲ႔တာ မ်ားပါသည္။ ဒီလိုဆိုရင္. .

“ ျမျမဝင္း က်န္းမာ ထီေပါက္ နိဗၺာန္ ေရာက္ပါေစ ” 

ဆိုတာ အပါအဝင္ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ ဆုေတာင္းေပးၾကပါသည္။ ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ သိပ္မရင္းႏွီးေသာ မိန္းကေလးမ်ားကေတာ႔ သူတို႔ကို ေႏွာင္႔ယွက္တယ္ လို႔ ထင္တတ္ၾကပါသည္။ ( တကယ္လည္း ေႏွာင္႔ယွက္တာပါပဲ ) တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔ သူတို႔ကို အီစီကလီ လုပ္ခ်င္လို႔ ဇာတ္လမ္းထြင္တယ္ လို႔ သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔ အထင္ၾကီးစြာ ယူဆတတ္ၾကပါသည္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔လည္း ရွားရွားပါးပါး မိန္းကေလး တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔ စိတ္ေတြဆိုးျပီး ဆရာမထံမွာ သြားတိုင္တတ္ၾကပါသည္။ 

ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ႔ မုန္႔စားလႊတ္ခ်ိန္ဆိုရင္ သူမ်ားေတြကိုလည္း စေနာက္ရင္း ထံုးစံ အတိုင္း မုန္႔ေစ်းတန္းက ျပန္လာျပီး မုန္႔ဝယ္လာတဲ႔ မိန္းကေလးေတြဆီက မုန္႕ကို ေနာက္ေျပာင္ကာ ေတာင္းေနပါသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ ၊ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေျမာက္မွန္း မသိေသာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ေယာက္က သြားတိုင္လိုက္ပံု ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေကာ္ရစ္တာမွာ ဗရုတ္က်ေနတာကို ဟိုဘက္အေဆာင္ အေပၚထပ္က ဆရာမက ထြက္ၾကည္႔ေနပါေတာ႔သည္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပထမ မသိပါ။ 

ေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗရုတ္က်ေနတာကို ဆရာမက ေစာင္႔ၾကည္႔ေနတယ္ ဆိုတာကို သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေတြ႕သြားျပီး လွမ္းေအာ္ကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာေနက် စကားလံုးနဲ႔ ေျပာပါသည္။ 

“ ေဟ႔ေကာင္ေတြ အေပၚထပ္က ဆရာမ “ လြတ္ ” ေနတယ္ ”

အေပၚထပ္က ဆရာမ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ၾကည္႔ေနတယ္ လို႔ ဆိုလိုခ်င္တာေပါ႔။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး သေဘာေပါက္လို႔ ခ်က္ခ်င္းကို လူစုခြဲလိုက္ ၾကပါေတာ႔သည္။ သို႔ေသာ္ ထို “ လြတ္ ” ဆိုေသာ စကားလံုးကို သေဘာမေပါက္ေသာ ေက်ာင္းသား ၊ ေက်ာင္းသူေတြက ဆရာမက ဘာလြတ္တယ္ လို႔ ထင္သြားလည္း မသိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆရာမ လြတ္ေနတယ္ ဆိုလို႔ လူစုခြဲကာမွ သူတို႔က ေရာက္လာၾကျပီး ဆရာမကို ျပန္ “ လြတ္ ”  ၾကပါေတာ႔သည္။ 

ဆရာမကလည္း ပထမက သူက “ လြတ္ ” ေနရာကေန အခုလို ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ အားလံုးက သူ႕ကို ျပန္ျပီး ဝိုင္း “ လြတ္ ” ေနေတာ႔ သူ႔ဖာသာ မလံုသလိုလို ျဖစ္သြားသည္ဟု ထင္ပါသည္။ ဒါနဲ႔ ထိုဆရာမက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတန္းနားကို ေရာက္လာကာ ခုနက ဘာေၾကာင္႔ သူ႕ကို ဝိုင္း “ လြတ္ ” သလဲ ဟု ေမးပါေတာ႔သည္။ ဒီေတာ႔ ဘာမွကို ေသခ်ာ မ “ လြတ္ ” ေပမဲ႔ ေက်ာင္းသား ၊ ေက်ာင္းသူ တိုင္းကေတာ႔ သူတို႔ အားလံုး “ လြတ္ ” တာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက “ အေပၚထပ္က ဆရာမ “ လြတ္ ” ေနတယ္ ” လို႔ ေျပာလို႔ ထြက္ၾကည္႔တာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျဖအျပီးမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာမၾကီး ရံုးခန္းသို႔ ေရာက္ပါေလေတာ႔သည္။

မ်က္ႏွာၾကီး နီရဲေနတဲ႔ ထိုဆရာမက ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာမၾကီးနားကို ကပ္ကာ တိုးတိုး တိုးတိုး နဲ႔ ေျပာပါသည္။ ဒီေတာ႔ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာမၾကီးကလည္း တိုးတိုး တိုးတိုး ကာ နားေထာင္ပါသည္။ ေနာက္ေတာ႔ မ်က္ႏွာႏွစ္ခု နီးရာကေန ဓါတ္ကူးသြားသလို ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီး မ်က္ႏွာၾကီးပါ နီရဲလာပါေတာ႔သည္။ 

“ မင္းတို႔ ဒီဆရာမကို “ လြတ္ ” ေနတယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ဆို ”

ရာခိုင္ႏႈန္း လြန္မွတ္ျဖင္႔ ဆူပြက္ေနေသာ ဘိြဳင္လာအိုး အဖံုးကို ဆက္ခနဲ ဖြင္႔လိုက္သလို အသံနဲ႔ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာမၾကီး ေမးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အထဲတြင္ အေၾကာက္တတ္ဆံုးေသာ ျမတ္ကိုကို က ေလသံေလး တုန္တုန္ျဖင္႔ . . .

“ ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာမၾကီး ”

ဒီလိုလည္း ေျဖလိုက္ေရာ။ နီရဲေနတဲ႔ ဆရာမ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဟာ ပိုျပီးေတာ႔ ညိဳပုပ္ကာ သြားပါေတာ႔သည္။ 

“ မင္းတို႔ ဘာလို႔ ဒီလို ေျပာရတာလဲ ၊ ျပီးေတာ႔ ဒါကို သူမ်ားေတြပါ သိေအာင္ ဘာလို႔ ေအာ္ေျပာရတာလဲ ”

လြယ္တကူ စကားလံုးေလးဟာ ျပစ္မႈၾကီး ျဖစ္လာပါေတာ႔သည္။ ဆရာမၾကီးနဲ႔ ဆရာမတို႔ ထင္ေနတဲ႔ လြတ္ တယ္ ဆိုတာက တျခား ျဖစ္ေနျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိထားေသာ လြတ္ ဆိုတာက တျခား ျဖစ္ေနေတာ႔ ဘယ္ကေန ဘယ္လို ဆက္ေျပာရမွန္း မသိဘဲ ေခါင္းေတြ ငိုက္စိုက္ခ်ျပီး အၾကံအိုက္ေနမိၾကသည္။ ဒါကို ဆရာမၾကီးက . . .

“ ေျပာေလ ၊ ေမးေနတာ ေျဖေလ။ ဘာလို႔ လြတ္ ေနတယ္လို႔ ေျပာရတာလဲ။ မင္းတို႔ သတၱိ မရွိဘူးလား။ ေမာ႔ၾကည္႔ၾကစမ္း ၊ ေယာက်္ား မဟုတ္ဘူးလား။ ”

ဒီလို ေျပာလည္း ေျပာ ေဒါသေတြလည္း ထြက္လာပါေတာ႔သည္။ အရင္ထဲက အေၾကာက တင္းတင္း ျပည္႔ျဖိဳးေက်ာ္ က ေခါင္းေမာ႔ကာ ဆရာမၾကီးကို ၾကည္႔ရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးကို ေျပာသည္။

“ ေဟ႔ေကာင္ေတြ ရွင္းျပစရာ ရွိတာေတာ႔ ေသခ်ာ ရွင္းျပမွ ျဖစ္ေတာ႔မွာပဲ။ ႏို႔မို႔ဆို ဆရာမၾကီးပါ အထင္ေတြ လြဲျပီး ေတြးမိကုန္ေတာ႔မွာပဲ။ မင္းတို႔ အားလံုးလည္း ဆရာမၾကီးကို “ လြတ္ ”  လိုက္ၾက ။ ”

“ ဘာ . . . ”

သူက ေျပာရိုးေျပာစဥ္ အတိုင္း “ လြတ္ ”  ကို သံုးကာ ဆရာမၾကီးကို ထပ္ၾကည္႔ခိုင္းလိုက္ပါေတာ႔သည္။ ဒီေတာ႔ ဆရာမၾကီးကလည္း သူပါ အ “ လြတ္ ” ခံရျပီ ဆိုျပီး နီရဲေနတဲ႔ မ်က္ႏွာၾကီးက ပိုလို မည္းေမွာင္ သြားပါေတာ႔သည္။ ဒီေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း “ လြတ္ ” အေရးေတာ္ပံုကို သူ႕ထက္ ငါ ရွင္းျပ ရပါေတာ႔သည္။

ဆရာမၾကီးရယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာတဲ႔ “ လြတ္ ” ဆိုတာက ဟိုလို “ လြတ္ ” တာ မဟုတ္ဘဲ ၊ ဒီလို “ Look ” တာ ျဖစ္ေၾကာင္း အက်ိဳးသင္႔ အေၾကာင္းသင္႔ ရွင္းျပရပါေတာ႔သည္။ Look ဆိုတာကို Show ေနရာမွာ အစားထိုး သံုးစြဲလိုက္တာ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ဒါေၾကာင္႔ အေပၚထပ္ ေကာ္ရစ္တာက ဆရာမက ထြက္ၾကည္႔ေနေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဖာသာ နားလည္ သံုးစြဲေသာ “ ၾကည္႔သည္ ” ဆိုတဲ႔ “ လြတ္ ” ကို ထည္႔သြင္း သံုးစြဲ လိုက္တာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ရွင္းျပေတာ႔မွ ဆရာမၾကီး နဲ႔ ဆရာမ တို႔ ေက်နပ္ကာ ေက်လည္သြား ၾကပါေတာ႔သည္။ ဟူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး

ဒီေတာ႔မွ ဆရာမၾကီးက . . . .

“ ေၾသာ္. . . မင္းတို႔က ရိႈးေနတယ္ ဆိုတဲ႔ စကားလံုးေနရာမွာ စကားလံုး အမွန္ကို အစားထိုးျပီး လြတ္ေနတယ္ လို႔ သံုးလိုက္တာေပါ႔ေလ။ ဒါေပမဲ႔ မင္းတို႔ သံုးတဲ႔ စကားလံုးကို တျခားသူက မသိေတာ႔ အဓိပၸါယ္ေတြ ေတာင္ေတြး ေျမာက္ေတြး ျဖစ္ေစတာေပါ႔။ ေနာက္ဆို ဒါကို သတိထား။ ”

ဆိုျပီး ဆံုးမကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ျပန္လႊတ္လိုက္ပါေတာ႔သည္။ ဟူး . . . တကယ္ပါပဲ။ စကားလံုးဆိုရင္ ထူးထုူးဆန္းဆန္းေတြ အျမဲတမ္း သံုးခ်င္မိတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ  ဆရာမၾကီး ရံုးခန္းထဲကေန အသာေလး ကုတ္ကာ ထြက္လာခဲ႔ရပါေတာ႔သည္။ ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာက္ကေနျပီး ဆရာမၾကီးရဲ႕ ေျပာသံ လိုလို ၾကားလိုက္ရသည္။

“ ေခတ္ကာလ ကေလးေတြကေတာ႔ ဘယ္လို ကေလးေတြ မွန္းကို မသိဘူး။ စကားေတြ အပါအဝင္ အရာရာ သူတို႔က တီထြင္ ေျပာဆို လုပ္ကိုင္ခ်င္ေနၾကတာ။ တကယ္ပဲ မလြယ္ဘူး။ “ လြတ္ ” လို႔ကို မရေတာ႔ဘူး။ ”

တဲ႔ေလ။ ေကာင္းေရာ. . . . . . . 



ဒါေပမဲ႔ ဒီေလာက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကားထဲမွာ ျငိမ္ကုတ္သြားမယ္ ထင္ပါသလား။ မရေသးပါဘူး။ ပိုျပီးေတာ႔ ေပါက္ကရ ေတြးျဖစ္လာပါတယ္။ စတယ္ ေနာက္တယ္ ဆိုတာကလည္း ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုရင္ စရ ၊ ေနာက္ရတာ သိပ္ျပီးေတာ႔ အဆင္မေျပလွဘူး။ ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္းေတြက ကိုယ္ေတြလိုပဲ အေၾကာက မာေတာ႔ ေျပာရင္လည္း မထံုတတ္ေတးပါပဲ။ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာ႔ စလို႔ ၊ ေနာက္လို႔ အလြန္ေကာင္းပါသည္။

ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ တစ္ခု မျဖစ္ရရင္ ရုပ္တည္နဲ႔ . . . .

“ ေအးေပါ႔ေလ ၊ နင္တို႔က အထက္တန္းစားေတြ ဆိုေတာ႔ ငါတို႔ကို မတူသလို ၊ မတန္သလို ဆက္ဆံတာေပ႔ါ ရပါတယ္။ နင္တို႔က အဆင္႔အတန္း ျမင္႔သူေတြပဲ ၊ ငါတို႔ကို ခြဲျခား ခြဲျခား ဆက္ဆံမွာေပါ႔ေလ။ ”

လို႔ စရင္ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အားနာျပီး မခံႏိုင္ၾကဘူး။ ဒါဆိုရင္ သူတို႔က ကိုယ္ေတြကို မဟုတ္ေၾကာင္း အတင္းကို ေတာင္းပန္တတ္ၾကသည္။ တစ္ခါတေလေတာ႔လည္း . . .

“ ရပါတယ္။ ငါေျပာသလို သေဘာမတူဘူး ဆိုရင္ နင္နဲ႔ ငါ ေသခန္းျပတ္ပဲ။ ငါ႔ကို လာမေခၚနဲ႔ေတာ႔။ နင္ေသလည္း ငါမလာဘူး ၊ ငါ႔မဂၤလာေဆာင္လည္း နင္မလာနဲ႔။ ”

ဆိုျပီး စေနာက္ရင္ေတာ႔ သူ႔တို႔ ေဆြ႔ေဆြ႕ခုန္ေအာင္ ေဒါေတြ ကန္ပါေရာလား။

“ ေအာင္မာ. . . ေအာင္မာ . .  ငါက်ေတာ႔ ေသရမယ္။ နင္က်ေတာ႔ မဂၤလာေဆာင္မယ္။ ေသနာေကာင္  ”

ဆိုျပီး ျပန္ ကေလာ္တုပ္ပါသည္။ ဒါေပမဲ႔လည္း ဒါက ခဏတျဖဳတ္ပဲ စျဖစ္တာ ျဖစ္ျပီး အရမ္းရင္းႏွီးေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာက္ျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ တစ္ခါတေလေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆံုၾကတဲ႔ အခါမွာ  ကၽြန္ေတာ္တို႔က အျငိမ္႔ထဲမွ လူရႊင္ေတာ္ေတြလို ျဖစ္သြားကာ စတတ္ ၊ ေနာက္တတ္ ၾကပါေသးသည္။ အတိုင္ အေဖာက္ေလးနဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ။

သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က အသစ္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔ ခင္မင္ဖို႔ မိတ္ဆက္ေပးျပီ ဆိုရင္ ကိုယ္က ၾကားထဲက မေနႏိုင္သူ တစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး ဝင္ျပီးေတာ႔ မိတ္ဆက္ေပးေလ႔ ရွိပါသည္။ ဒါကို ေဘးက ေနာက္ထပ္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က လူရႊင္ေတာ္ေတြ လိုမ်ိဳး အတိုင္အေဖာက္ေလးနဲ႔ လိုက္ေျပာ ေပးတတ္သည္။ ဥပမာ ဒီလိုဗ်ာ။

“ ဒါ ငါ႔ သူငယ္ခ်င္း ဝတ္ရည္ ေပါ႔။ နင္တို႔ အားလံုးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတာ ”

“ ေအး ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ဟာ။ ငါတို႔ကလည္း သူငယ္ခ်င္း အရင္းေတြလို ခင္ၾကတာေပါ႔။ သူက ေနေဇာ္ေအာင္ လို႔ ေခၚတယ္။ ”

ဟိုဘက္က အခုမွ စေတြ႕ခါစ သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ႔ နည္းနည္းေတာ႔ ရွိန္ေနတတ္ပါတယ္။ ေခါင္းေလးပဲ ညိတ္ျပတတ္ၾကပါသည္။ ဒီေတာ႔မွ ဆက္ေျပာျဖစ္သည္။

“ ေနေဇာ္ေအာင္ကို ၾကည္႔ျပီးေတာ႔ အထင္ေတာ႔ မေသးနဲ႔ေနာ္။ ”

ဒီေတာ႔ ေဘးမွာ ရွိေနတဲ႔ ေနာက္ထပ္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က လူရႊင္ေတာ္ေတြလို အတိုင္ အေဖာက္ေလးနဲ႔ စကားစပါသည္။ အျမဲတမ္း လိုလိုကေတာ႔ ျပည္႔ျဖိဳးေက်ာ္က အေဖာက္ အျဖစ္ လိုက္ေပးေလ႔ရွိသည္။

“ ဟုတ္လား ၊ ဘာေၾကာင္႔ အထင္ မေသးရတာလဲ ”

“ ဟုတ္တယ္ေလ ၊ ေနေဇာ္ေအာင္တို႔ အေဖက ေလတပ္ကကြ ”

“ ဟုတ္လား ၊ သူ႕အေဖက ဘာလုပ္တာလဲ ”

“ ပူေဖာင္း ေရာင္းတယ္ေလ ”

“ ha ha ha ha ha ha ”

ဒီလိုဆိုေတာ႔ ေတြ႔ခါစ ဆံုခါစ သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေတြၾကားမွာ ရယ္သံေလးေတြ ဖံုးလႊမ္းျပီး ခ်က္ခ်င္း ရင္းႏွီးသြားသလို ခံစားရသည္။ ဒါေပမဲ႔ ဒီမွာ မျပီးေသးပါဘူး။

“ သူ႔အေဖ တင္ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔အေမကလည္း ေလတပ္ကပဲ ”

“ တကယ္ ၊ သူ႕အေမက ဘာလုပ္တာလဲ ”

“ ယပ္ေတာင္ ေရာင္းတယ္ ”

“ ha ha ha ha ha ha ”

“ သူ႕မိဘေတြခ်ည္းပဲ ေဆြးမ်ိဳး ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႕ဦးေလး ဆိုလည္း ကာကြယ္ေရးကကြ ”

“ ဟာ ေဆြၾကီးမ်ိဳးၾကီးေတြ ခ်ည္းပါပဲလား။ ဒါနဲ႔ သူ႕ဦးေလးက ဘာလုပ္တာလဲ ”

“ ထရံ ရက္တယ္ေလ ”

“ ha ha ha ha ha ha ”

“ ဒီေလာက္ ေျပာလို႔ အထင္ မေသးနဲ႔ဦး။ သူ႕ဘၾကီး ရွိေသးတယ္။ သူ႕ဘၾကီးက ေၾကးတပ္ကကြ ”

“ ဟာ. . .မိုက္လွခ်ည္႕လား။ သူ႕ဘၾကီးက ဘာလုပ္တုန္း ”

“ ေၾကးစည္ ေရာင္းတယ္ ”

“ ha ha ha ha ha ha ”

“ ေနဦး. .ေနဦး. ..ဒီေလာက္ေလးနဲ႔ သူတို႔ ေဆြမ်ိဳးေတြ ကုန္ျပီ မထင္နဲ႔ ”

“ ဟုတ္လား က်န္ေသးလား ”

“ က်န္ေသးတာေပါ႔။ သူ႔ အေဒၚတို႔ လင္မယားကေရာ ေရတပ္ကကြ ”

“ ဟုတ္လား သူ႔ အေဒၚက ဘာလုပ္တုန္း ”

“ သူ႕အေဒၚက ေရခဲေရ ေရာင္းတယ္ေလ ”

“ ha ha ha ha ha ha ”

“ ေၾသာ္ . . ဒါဆို သူအ႔ေဒၚ ေယာက်္ားကေရာ ေရတပ္ကပဲ ဆိုေတာ႔ ဘာလုပ္လဲ ”

“ သဗၺန္ ခပ္တာေပါ႔ကြ ”

“ ha ha ha ha ha ha ”

“ ေအာင္မာ သူတို႔က ေမြးတဲ႔ သားေလးကလည္း ေရတပ္ကပဲ ”

“ ဟုတ္လား ၊ ဘာလုပ္တုန္း ”

“ ေရထမ္း ေရာင္းတယ္ ”

“ ha ha ha ha ha ha ”

“ သူ႔ညီမေတြကိုလည္း အထင္ မေသးနဲ႔ကြ ”

“ ဟုတ္လား သူ႕ညီမေတြက ဘာလုပ္လဲ ”

“ ကြန္ပ်ဴတာ ဆရာမေတြေလ ”

“ ဟုတ္လား ေတာ္လိုက္တာကြ ”

“ အင္း. . . ဒါေပမဲ႔ အခုေတာ႔ အလုပ္ျပဳတ္သြားပါျပီ ”

“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ”

“ ရမ္ ( Ram ) ေနရာမွာ ဝီစကီ နဲ႔ မွားထည္႔မိလို႔ ”

“ ha ha ha ha ha ha ”

“ သူ႔ညီကေတာ႔ စက္မႈ အဂ်ၤင္နီယာ ”

“ မိုက္တယ္ကြာ ၊ ပညာတတ္ေတြ ခ်ည္းပဲကိုး ”

“ ဒါေပမဲ႔ အခုေတာ႔ အလုပ္က နားလိုက္ရျပီ ”

“ ဘာလို႔လဲ ”

“ အဂ်ၤင္ဝိုင္နဲ႔ ပ်ားရည္ မွားလွ်က္ မိလို႔ေလ ”

“ ha ha ha ha ha ha ”

“ သူ႔အစ္ကို ဆိုလည္း နာမည္ၾကီး အႏုပညာရွင္ ”

“ ေတာ္ေတာ္ နာမည္ၾကီးတယ္ေပါ႔ ”

“ နာမည္ၾကီး စႏၵယား ပညာရွင္ကြ ”

“ ဟုတ္လား ၊ ဘယ္သူမ်ား ပါလိမ္႔ ”

“ စႏၵယား တင္သိမ္း ဆိုတာေပါ႔ ”

“ ဟုတ္လား ၊ ငါၾကားဖူးတယ္ကြ။ ဒါနဲ႔ သူ႕အစ္ကိုက စႏၵယားတီးတာ ေတာ္ေတာ္ ကၽြမ္းက်င္လား  ”

“ စႏၵယား တင္သိမ္းပါ ဆိုမွ စႏၵယားကို စင္ေပၚ “ တင္ ” တယ္ ၊ ပြဲျပီးသြားရင္ “ သိမ္း ” တယ္ ၊ ဒါပဲေပါ႔ ”

“ ha ha ha ha ha ha ”

“  သူ႔ကိုလည္း အထင္မေသးနဲ႔။ သူကလည္း ေက်ာင္းျပီးသြားရင္ ေက်ာင္းမွာ ဆရာျပန္လုပ္မလို႔တဲ႔ ”

“ ဘာဆရာလဲကြ ”

“ x x x x x x x x x x x ”

“ ha ha ha ha ha ha ”

အဲဒီလိုပါပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေက်ာင္းသား ဘဝတုန္းက အရမ္းကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ႔ပါသည္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ကတည္း ဦးတဲ႔လူ တြယ္စတမ္း ႏွိပ္ကြပ္တတ္ၾကတာေပါ႔။ အဲဒါေၾကာင္႔မို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ခင္မိတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဟန္ေဆာင္မႈ မရွိဘဲ အရမ္းကို ခင္သြားတတ္တယ္ လို႔ ေျပာတာပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္လည္း ဘာဘာညာညာေတြနဲ႔ ရႈပ္ရႈပ္ရွက္ရွက္ မရွိတာကလည္း တစ္မ်ိဳး ေကာင္းတဲ႔ အခ်က္ေလး တစ္ခုပါပဲ။

အခုေတာ႔လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး ေရၾကည္ရာ ၊ ျမက္ႏုရာ ေနရာေတြကို ေရာက္ေနခဲ႔ၾကျပီ။ တစ္ခါတေလ အတိတ္ေတြကို ျပန္ဝါးမိရင္ တေမ႔တေမာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို လြမ္းမိလို႔ အခု စာေလးေတြ ခ်ေရးမိျပီး ျပန္ျပံဳးမိတာပါပဲ။ စာဖတ္သူေတြကိုလည္း ကိုယ္႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ပတ္သတ္တာေလးေတြ ျပန္ေတြးမိျပီး ျပန္ျပံဳးမိေစယံု သက္သက္သာ စိတ္ကုူးမိလို႔ ေရးမိပါသည္။

အရင္ကေတာ႔ “ ငယ္ငယ္တုန္းက ရယ္စရာေလးေတြ ( ၁ ) ” ကို ဇာတ္လမ္း သေဘာေလးနဲ႔ ေရးထားမိပါသည္။ အခုကေတာ႔ ျပဇာတ္ဆန္ဆန္ေလးပဲ ေရးထားတာပါ။ ရယ္ေမာ ျပံဳးေပ်ာ္ႏိုင္ၾကပါေစ။


ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္

 .

Share/Bookmark

25 August 2010

15 ရယ္စရာ မေကာင္းေသာ လူမ်ားအေၾကာင္း



္္
အ႒ာရသ ( ၁၈ ) ရပ္မွာ လူေတြကို ရယ္ရြင္ေစေသာ ဘာသာရပ္ ျဖစ္တဲ႔ “ ဟာသပညာ ” ဆိုတာက အခက္ဆံုးလို႔ ဆိုၾကသည္။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ဖူးတာေလးေတြ နည္းနည္းေတာ႔ ေျပာျပပါဦးမယ္။ အ႒ာရသ ( ၁၈ ) ရပ္ကို တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ( ေခတ္နဲ႔ နီးလာေလေလ ) အ႒ာရသ ( ၁၆ ) ရပ္တို႔ ၊ အ႒ာရသ ( ၁၀ ) မ်ိဳးတို႔ ဆိုျပီး ဖတ္လာရသည္။ ဒါက ဘယ္လို ဘာျဖစ္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိသေလာက္ကေတာ႔ မလိုအပ္ဘူး ၊ ခက္ခဲေသာ ဘာသာရပ္ေတြကို ခ်န္လွပ္ကာ ေရးသားရင္း ပညာမ်ား တိမ္ေကာလာျခင္းလားဟု ထင္မိပါသည္။ ထားပါေတာ႔. . .

အ႒ာရသ ( ၁၈ ) ရပ္မွာ “ ဟာသပညာ ” ကို ဘာလို႔ အခက္ဆံုးလို႔ ဆိုၾကသလို ဆိုေတာ႔ လူတစ္ေယာက္က လူတစ္ေယာက္ကို ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ မလြယ္လို႔ပါပဲ။ ဟာသပညာမွာမွ လူေတြကို ေတြးေတြးျပီး ရယ္ေမာေစႏိုင္ေသာ ဟာသပညာဆိုတာ တကယ္ကို ခက္ခဲ နက္နဲ လွပါသည္။ လူေတြ မရယ္ရယ္ေအာင္ ခါးေအာက္ပိုင္း စကားလံုးမ်ား ၊ အမူအရာမ်ားျဖင္႔ ေဖာ္ျပ ေျပာဆိုကာ ဟာသ လုပ္ပစ္တတ္ပါသည္။

လူတစ္ေယာက္ကို ရယ္ေမာေအာင္ လုပ္ဖို႔ ခက္ေၾကာင္း ျပေသာ သာဓက မ်ားစြာ ရွိပါသည္။ ထိုအထဲမွ တည္တည္တံ့တံ့ ေနထိုင္ေျပာဆိုသူမ်ားကလည္း တစ္ခါတေလ သူတို႔ဖာသာ စိတ္ကူးေပါက္ကာ သူမ်ားေတြ ဟာသလုပ္ေျပာတာကို အားက်၍ ဟာသလုပ္ကာ ေျပာမိတတ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ရဲ႕ ဟိုးအရင္ကတည္းက တည္တည္တံ့တံ့ ေျပာဆိုလာေသာ စရိုက္လကၡဏာေၾကာင္႔ သူတို႔ ဟာသလုပ္ေျပာမယ္ လို႔ လံုးဝကို မထင္မွတ္ၾကေသာေၾကာင္႔ သူတို႔စကားကို နားေထာင္ေနမိ သူတို႔က ဟာသျဖစ္တယ္ ဆိုျပီးေတာ႔ေတာင္မွ သတိမထားမိဘဲ မရယ္မိတတ္ၾကပါဘူး။

ထိုသူမ်ားဟာ သူတို႔ဘဝမွာလည္း ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ၊ ရယ္ေမာစရာမ်ားႏွင္႔ ေတြ႔ၾကံဳဖူးၾကလို႔ သူမ်ားကိုလည္း ရယ္ေမာစရာ ဟာသေလးေတြ မွ်ေဝ ၊ လုပ္ေဆာင္ေပမဲ႔ သူတို႔ကို ဟာသ လုပ္ေျပာလိမ္႔မယ္ လို႔ ဘယ္သူကမွ မထင္မိၾကေသာေၾကာင္႔ သူတို႔ ေျပာတဲ႔ စကားေတြကို ဟာသ ဆိုကာ ရယ္စရာ မျဖစ္ မျမင္မိၾကဘဲ အတည္အတံ့ အခိုင္အခံ့ စကားအျဖစ္နဲ႔သာ ပရိသတ္က ထင္မွတ္တတ္ၾကပါသည္။ ထိုကဲ႔သို႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားထဲမွာ ကမာၻ႔ေက်ာ္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း ပါဝင္ၾကပါသည္။

၁။ ဟစ္တလာ

သူရဲ႕ တပ္မ်ား အင္အား ဆုတ္ယုတ္ကာ က်ရံႈးခါနီးေနေသာ ဟစ္တလာရဲ႕ ျပင္သစ္ျပည္ မိန္႔ခြန္း တစ္ခုမွာ သူက ေျပာခဲ႔ဖူးသည္။ ဟစ္တလာက မိန္႔ခြန္းေျပာရာမွာ အလြန္ ဟိတ္ဟန္ေကာင္းကာ မာန္ပါသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ မ်က္စိကို စူးစိုက္ကာ ၾကည့္ေနမည္။ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္မည္။ ထိုလက္သီးျဖင္႔ စားပြဲခံုကို ထုကာ မာန္ပါပါ ေဟာေျပာမည္။ ဒီထက္ ေဒါထြက္လာကာ မာန္ပါလာရင္ စားပြဲေပၚ တင္ထားေသာ ေရခြက္မ်ားကိုပါ နံရံသို႔ ေကာက္ေပါက္ကာ ေဟာေျပာမည္။ ထိုကဲ႔သို႔ မာန္ပါလွေသာ အသံုးအႏႈန္း ၊ ဟန္အမူအရာ ရွိေသာ သူ ေျပာသမွ် ဘယ္သူကမ်ား သူ ဟာသလုပ္ေျပာမည္ဟု ထင္ပါမည္နည္း။ သို႔ေသာ္ ဟစ္တလာလည္း တစ္ခါကေတာ႔ ဟာသ အျဖစ္ ေျပာခဲ႔ဖူးပါေသးသည္။

၂။ ေရွ႕တန္းမွ ဗိုလ္ၾကီး

ညင္ညင္သာသာ စကားလံုးေလးေတြနဲ႔ သူက ေျပာဆိုတတ္သူေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ စစ္သား ဆိုေတာ႔လည္း စစ္မိန္႔ ဆန္ဆန္ပဲ အားလံုးကို ညြန္ၾကားတတ္သည္။ ဒါေပမဲ႔ တစ္ေန႔ေတာ႔ ကမ္းေျခကို သူ လမ္းေလွ်ာက္လာတုန္း ကမ္းေျခက စစ္စခန္းမွာ တပ္သားေလး တစ္ေယာက္က ေသနတ္ကို ပိုက္ကာ ငိုင္ေနသည္။ မနက္ျဖန္ မနက္မွာ သူတို႔ တိုက္ခိုက္ရမည္႔ ဟိုဘက္ကမ္းက စစ္ပြဲ အတြက္ အားငယ္ေနတာလည္း ျဖစ္နိုင္သည္။ သူတို႔ထက္ လူအင္အားမ်ားေနေသာ ရန္သူေၾကာင္႔ အားေလ်ာ႔ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သူက အားငယ္ေနေသာ တပ္သားေလးကို ရယ္ရႊင္သြားေအာင္ အားေပးခ်င္သည္။ ဒါေၾကာင္႔ အနားနား ကပ္ကာ  . . .

“ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ရဲေဘာ္ ”

“ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းေၾကာက္ေနတာပါ ဗိုလ္ၾကီး ”

ဟု ဒီလို တပ္သားေလးက အမွန္အတိုင္း ျပန္ေျဖေတာ႔ သူ႕ကို ရယ္ေစခ်င္လို႔ ဗိုလ္ၾကီးက ေျပာလိုက္သည္။

“ မင္းပဲ ေၾကာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ငါလည္း ေၾကာက္ေနတာပဲ ”

ဗိုလ္ၾကီးက ရယ္စရာ ေျပာလို္က္ေသာ္လည္း ရဲေဘာ္တပ္သားေလးက တည္ျငိမ္သြားျပီး. . . .

“ ဟုတ္ကဲ႔ပါ ဗိုလ္ၾကီး ၊ အခုလို ေၾကာက္ေနတာေတာင္မွ တည္ျငိမ္ေအာင္ ဗိုလ္ၾကီး ဂရုစိုက္ထားႏိုင္တာ ေလးစားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၾကိဳးစား ျပင္ဆင္ပါ႔မယ္။ ”

ေျပာတာ တျခား ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ ထိမွန္တာ တျခား ျဖစ္သြားျပီး ရဲေဘာ္ေလး ရုတ္တရက္ ရဲရင္႔လာခဲ႔သည္။ ထိုဗိုလ္ၾကီးသည္ လူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္လို ရယ္ေမာေအာင္ ဆိုကာ ေျပာတတ္ေသာ ဟာသပညာရပ္ကို ကၽြမ္းက်င္သူ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ႔ပါ။

၃။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ရဲ႕ မိန္႔ခြန္းေတြကိုေတာ႔ နားေထာင္ဖူးၾကလိမ္႔မည္ ဟု ထင္ပါသည္။ ဌာန္ေတြ မာန္ေတြနဲ႔ စိတ္ပါ လက္ပါ ေျပာေလ႔ရွိသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ဒီလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလည္း လူေတြ ရယ္ေမာေအာင္လို႔ ေပ်ာ္စရာ တစ္ခု အျဖစ္ ဟာသတစ္ခုေတာ႔ ေျပာခဲ႔ဖူးပါသည္။

“ မႏၱေလးနားက ခပ္ေခါင္ေခါင္ အရပ္တစ္ခုကို သြားျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ တရားေဟာၾက ျပန္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အလွည္႔က်ေတာ႔ ပရိတ္သတ္ဟာ ျငိမ္ခ်က္သားေကာင္းလို႔ ပ်င္းေနၾကျပီ ထင္ျပီး ကၽြန္ေတာ္က ပ်က္လံုး ထုတ္လိုက္တယ္။ ဘယ္ႏွယ္လဲ ဆိုေတာ႔ . . . ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဒီအရပ္ကို မေရာက္တာ အေတာ္ၾကာ သြားပါျပီ။ ဘယ္ေလာက္ၾကာသလဲ ဆိုရင္ ေမြးကတည္းပါပဲ လို႔ ေျပာျပီး ပြဲက်မလားလို႔ ပရိတ္သတ္ကို ၾကည္႔ပါတယ္။ ဘယ္သူမွ မရယ္ၾကဘူး။ ”

( ၂၀ ဇူလိုင္ ၁၉၄၇ ရက္ေန႔က ေရးသားထားခဲ႔ေသာ ဆရာ မင္းသုဝဏ္၏ ဒိုင္ယာရီ မွ ျပန္လည္ ေကာက္ႏုတ္ ေဖာ္ျပပါသည္ ဟု ပိေတာက္သစ္  မဂၢဇင္းမွ ဆိုသည္။ )

ထိုကဲ႔သို႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ကမာၻေပၚတြင္ မ်ားစြာ ရွိေနၾကပါသည္။ သူတို႔သည္ ျပံဳးတတ္  ၊ ရယ္တတ္ ၊ ဟာသမ်ားကိုလည္း ခံစားတတ္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ရဲ႕ ေနမႈထိုင္မႈ စရိုက္လကၡဏာေၾကာင္႔ သူတို႔ လူေတြကို ရယ္ေမာေအာင္ ဟာသလုပ္ကာ ေျပာေသာ္လည္း သူတို႔ကို ဟာသလုပ္တယ္ လို႔ ဘယ္သူမွ မထင္ၾကပါဘူး။ သူတို႔ ရယ္စရာေျပာတာေတာင္မွ ဘယ္သူမွ မရယ္ျဖစ္ၾကပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ ဒီအေၾကာင္းေလးကို ဖတ္ထားမိျပီး အခု ဘာလို႔ ျပန္ေရးမိတာလဲ ဆိုေတာ႔  တခ်ိဳ႕ေသာ ေနရာေလးေတြမွာ သူမ်ားေတြ ဟာသေရးတာကို သေဘာက်လို႔ လိုက္ေရးတယ္လို႔ ထင္မိပါသည္။ သူတို႔လည္း ဟာသေလးေတြ ေရးၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ အရင္က ေရးထားေသာ စာေပ ခန္႔ထည္မႈေၾကာင္႔ ဟာသကို သူ႔ရဲ႕ စာဖတ္ ပရိသတ္ေတြက ဟာသလို႔ မျမင္မိ ၊ မဖတ္မိၾကေတာ႔ဘဲ အခန္႔ အထည္ၾကီး အျဖစ္သာ ခံစားမိတတ္ ၾကပါေတာ႔သည္။

ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္႔ျမင္မိျပီးေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္႔ ဘေလာ႔က စာေတြကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လည္ သံုးသပ္မိတာပါ။ တစ္ခါတေလ ကၽြန္ေတာ္က ဟာသ တစ္ခု အေနနဲ႔ တင္ျပ ေရးသားလိုက္ေပမဲ႔ စာဖတ္သူေတြက အရင္က စာေတြေၾကာင္႔ ဟာသအရာ မေျမာက္ေတာ႔ဘဲ ရသ တစ္ခု အေနနဲ႔ ခံစားသြားတာကို ကၽြန္ေတာ္ လွပ္ခနဲ ျမင္မိလို႔ပါ။ တကယ္ေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ ဟာသ အေနနဲ႔ ေရးရင္ ဟာသလိုပဲ ခံစားေပးေစလိုပါသည္။ ႏို႕မို႕ဆိုရင္ ရယ္စရာ မေကာင္းတဲ႔ လူမ်ား ၾကားထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ေန႔တျခား ပါလာျပီလားလို႔ ကိုယ္႔ဖာသာ ခံစားမိလို႔ အခုစာေလးကို ခ်ေရးပါသည္။


ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္

.

Share/Bookmark

24 August 2010

22 သာသနာအလွဴ ၊ အလင္းအလွဴ


ဟိုတစ္ေန႕က ကၽြန္ေတာ္ “ ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒ ဆီမွ ၾသဝါဒ ႏွင္႔ အလွဴ ”  ဆိုေသာ ပို႔စ္ တင္ခဲ႔ျပီး ပါဝင္လွဴဒါန္းလိုေသာ အလွဴရွင္မ်ားကို ဖိတ္ေခၚခဲ႔ပါသည္။ ပို႔စ္တင္ျပီး ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလို ကိုရီး { ကိုၾကီး } က ျမရတနာရြာအတြက္ လိုအပ္ေနေသာ ဒိုင္နမိုအတြက္ကို လာေရာက္လွဴဒါန္းကာ ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒဆီကို တိုက္ရိုက္ အလွဴေငြ ( ၄ ) သိန္းခြဲ ေပးပို႔ လွဴဒါန္းခဲ႔ပါသည္။

ထို ဒိုင္နမို တပ္ဆင္လွဴဒါန္းေသာ မွတ္တမ္း ဓါတ္ပံုမ်ားကို ေအာက္ပါ အတိုင္း မွတ္တမ္းတင္ထားပါသည္။


ဤသို႔ တပ္ဆင္လွဴဒါန္းခဲ႔သည္။




























ထိုေနာက္ ေကာင္းႏိုးရာရာ ေနရာမ်ား၌ အလွဴအတြက္ ဆိုရင္ အျမဲတမ္း တတ္ၾကြေလ႔ရွိေသာ ညီမ “ ႏိုးႏိုးေမာင္ ” က ခ်ိဳ႕တဲ႔သူမ်ားကို သကၤန္းစည္းေပးေသာ အလွဴလုပ္ခ်င္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေျပာခဲ႔ဖူးပါသည္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း တကယ္လို႔ ထိုကဲ႔သို႔ အလွဴခံလိုေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ရွိလာရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ျမြတ္ၾကားေပးပါရန္ ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒကို ကၽြန္ေတာ္က ေလွ်ာက္ထားဖူးပါသည္။

ဒါေၾကာင္႔ ျမရတနာမွ ခ်ိဳ႕တဲ႔ေသာ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ကိုရင္ဝတ္ရန္ အလွဴခံလာေသာ အခါမွာ မထင္မွတ္ပဲ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ျဖစ္ေျမာက္ခဲ႔ပါေတာ႔သည္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း သိသိခ်င္း ပို႔စ္လည္း တင္ကာ ႏိုင္ငံ အရပ္ရပ္မွ အလွဴရွင္မ်ားကို ဖိတ္ေခၚခဲ႔ပါသည္။ ထို႔အတူ မူလ အစီအစဥ္အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခင္မင္ေနေသာ ေမာင္ႏွမမ်ားကလည္း မူလအတိုင္း ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒ နဲ႔ ဆက္သြယ္ လွဴဒါန္ ခဲ႔ပါသည္။ ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒကို တိုက္ရိုက္ ဆက္သြယ္ လွဴဒါန္းလိုသူမ်ားကေတာ႔ ေအာက္ပါ အတိုင္း တျခားေသာ မည္သည္႔ အေၾကာင္းကိစၥ မဆို ဆက္သြယ္ လွဴဒါန္းႏိုင္ပါသည္။

ဦးေကာဝိဒ
၉/ပဥလ ( သ ) ၀၀၀၅၂၆
Current Account D - 1 (ဦးေကာဝိဒ)
ေမြးျမဴေရးနွင့္ ေရလုပ္ငန္းဘဏ္၊ စစ္ကိုင္းျမိဳ႕။
Ph : 092110202
Email - kovida9@gmail.com

ဟိုအရင္ တစ္ခါကေတာ႔ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာျဖစ္လိုက္ဘဲ ျမရတနာသို႔ သြားရာလမ္းမၾကီး ေျမဖို႔ရန္ ကားအစီး ( ၅၀ ) စာ လိုေနခဲ႔ပါသည္။ ဒါကို ဆရာေတာ္က မာတီမွာ ပို႔စ္တင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘယ္သူနဲ႔မွ မတိုင္ပင္ ျဖစ္ပဲ ေျချမန္ လက္ျမန္ ကားအစီး ( ၅၀ ) လံုး လွဴလိုက္ပါသည္။ ဒါကို လွဴျပီးေတာ႔မွ ေနာက္ဘာပဲ လွဴလွဴ သူတို႔ကိုလည္း အသိေပးပါ ဆိုျပီး ေျပာထားဖူးေသာ သူငယ္ခ်င္း ျဖိဳးသီရိ ၊ ညီမ ႏိုးႏုိးေမာင္ တို႕ကိုလည္း အခု တစ္ခါေတာ႔ အသိေပး ျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ႔ ဘယ္ေနရာက ဘာအလွဴပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အျမဲတမ္း ပါဝင္ေနသူမ်ားပဲ ျဖစ္ပါသည္။




ျမရတနာ လမ္းမ ပံုရိပ္ တခ်ိဳ႕

















အခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ႏွမမ်ား စုေပါင္းျပီး အလွဴေငြ ေကာက္ခံ လွဴဒါန္းရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒကို တိုက္ရိုက္ ဆက္သြယ္ လွဴဒါန္းႏိုင္ပါသည္ ဟု ဆိုကာ ေၾကာ္ျငာခဲ႔ပါသည္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ တင္ေသာ ပို႔စ္ကို ဖတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ အမည္ မသိေသာ မေလးရွားမွာ အလွဴရွင္ တစ္ေယာက္က အလွဴေငြ - ၅၉၅၁၀ က်ပ္ ကို ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒမွ တိုက္ရိုက္ အလွဴခံ ရရွိပါသည္။ ထို အလွဴရွင္ကို ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ ထိုအလွဴရွင္ အပါအဝင္ အလွဴေငြ ပါဝင္လွဴဒါန္း သူမ်ားမွာ ေအာက္ပါ အတို္င္း စာရင္းျပဳစုမိပါသည္။

အမည္မသိ မေလးရွားမွ အလွဴရွင္ -    ၅၉,၅၁၉ က်ပ္
ႏိုးႏိုးေမာင္                              -  ၁၅၀,၀၀၀ က်ပ္
ႏိုင္ႏိုင္ ( ေနာ္ေဝး )                   -  ၁၀၀, ၀၀၀ က်ပ္
နန္းေထြးစႏၵာလြင္ ( စင္ကာပူ )    -    ၅၀,၀၀၀ က်ပ္
ျဖိဳးသီရိ                                 -    ၂၀,၀၀၀ က်ပ္
ကိုေဇာ္                                 -    ၅၀,၀၀၀ က်ပ္
------------------------------------------------------------
စုစုေပါင္း                               -    ၄၂၉၅၁၉  က်ပ္

( ဤ အလွဴေငြ ႏွင္႔ပတ္သတ္၍ မွားယြင္း လြဲေခ်ာ္မႈ တစ္စံု တစ္ရာ ရွိပါက ကၽြန္ေတာ္၏ အမွားသာ ျဖစ္ပါသည္။ )

ကို လက္ခံ ရရွိသည္ဟု သိရပါသည္။ ထိုေငြမ်ား ျဖင္႔ ကိုရင္ ( ၅ ) ပါး ၊ သီလရွင္  ( ၁ ) ပါးကို တရားေဘာင္သို႔ သြတ္သြင္းရန္ ဆရာေတာ္မွ အၾကံေပးပါသည္။ ထိုအလွဴပြဲသို႔ ဆရာေတာ္ ဦးဇဝန  ေမတၱာရွင္ ( ေရႊျပည္သာ ) ဆရာေတာ္ ႏွင္႔ ျမစၾကၤာ ဆရာေတာ္ၾကီး တစ္ပါး ၾကြေရာက္ကာ တရားေတာ္ ခ်ီးျမင္႔မယ္ လို႔ သိရပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလွဴရွင္ေတြနဲ႔ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ေတြ တိုက္ရိုက္ ထိေတြ႕ခြင္႔ ရေအာင္ ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒမွ ဖုန္းျဖင္႔ ေအာက္ပါ အတိုင္း စီစဥ္ေပးပါသည္။ တကယ္ကို ရင္ထဲမွာ ေဖာ္မျပ တတ္ေလာက္ေအာင္ ဝမ္းသာမိသည္။ သူတို႔ ဆရာေတာ္က ဖုန္းေျပာရမယ္ ဆိုလို႔သာ ေျပာၾကရတယ္ ဖုန္းေတာင္မွ ေသခ်ာ မေျပာတတ္။ ဖုန္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ေနေသာ ကိုယ္ဟန္မ်ိဳး သူတို႔မွာ ရွိေနသည္။ တစ္ခြန္းေမး တစ္ခြန္းေျဖျဖင္႔ ထစ္ေငါ႔ေနၾကသည္။ မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစ ပီတိ စစ္စစ္ေတာ႔ ျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။



ဤသို႔ ဤႏွယ္ သူတို႔ ေျပာၾကသည္။












ကိုရင္  ( ၅ ) ပါး ၊ သီလရွင္ ( ၁ ) ပါး ကို စ၍ ေအာက္ပါ အတိုင္း ဆံခ်ကာ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက သကၤန္းစည္း ေပးၾကပါသည္။ ဆံခ် ၊ သကၤန္းေတာင္း ၊ သကၤန္းစည္းကာ တရားေဟာၾကားပါသည္။ ထိုပံုမ်ားကေတာ႔ ေအာက္ပါ အတိုင္း ျဖစ္ပါသည္။


ဤသို႔ သကၤန္း စည္းခဲ႔ၾကသည္။
























































ထို႔ေနာက္ တစ္ရြာလံုးကို ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒ၏ အစီအစဥ္ အရ မုန္႕ဟင္းခါး ေကၽြးျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔အတူ ယခုစာဖတ္သူမ်ားကိုလည္း မွ်ေဝ ပီတိ ျဖစ္ေစခ်င္ပါသည္။ လာေရာက္ အလွဴခံကာ စားသံုးသူမ်ားရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြကို ၾကည္႔ၾကည္႔ပါ။ ပကာသန ဆိုတာ လံုးဝမပါေသာ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ ဦးဇဝန ျမြတ္ၾကားခဲ႔ဖူးေသာ တရားထဲကလို ေျပာရရင္ ဒါဟာ  “ ပါရမီထိုက္ေသာ ဒါန ” တစ္ခုကို ျပဳခဲ႔မိတာပါပဲ။

ထိုတရားေတာ္ကို ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ ႏွစ္သက္ပါသည္။ လုိခ်င္သူမ်ား အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ MP3 လုပ္ျပီး တင္ေပးထားတာ ရွိပါသည္။ ဤေနရာ တြင္ ယူပါ။



ဤသို႔ မုန္႔ဟင္းခါး ေကၽြးကာ ဒါနျပဳခဲ႔သည္။
































မျပဳခင္ နဲ႔ ျပဳျပီး ၊ မျဖစ္ခင္ နဲ႔ ျဖစ္ျပီး ဆိုေသာ ထိုအရာ ႏွစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ ယခုကဲ႔သို ယွဥ္ၾကည္႔မိခဲ႔ပါသည္။ ထိုအရာမွာ ကိုရင္ ၊ သီလရွင္ မဝတ္မွီနဲ႔ ဝတ္ျပီး ဓါတ္ပံုမ်ားပါပဲ။



ဤသို႔ ယွဥ္ၾကည္႔မိပါသည္။
























ရွင္ျပဳ အလွဴေလး ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပေနတုန္း မထင္မွတ္ပဲ စိတ္မေကာင္းစရာ တစ္ခု ၾကံဳခဲ႔ရပါသည္။ သူမ်ားေတြ ကိုရင္ ဝတ္တာကို ၾကည္႔ျပီး သူလည္း ကိုရင္ဝတ္ခ်င္လို႔ ဆိုကာ ငိုယိုေနေသာ ကေလးတစ္ေယာက္ပါ။ မိဘေတြက အေဝးမွာ ျဖစ္ျပီး အခုေလာေလာဆယ္ေတာ႔ ဦးေလးနဲ႔ ေနပါသည္။ ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝ္ိဒကို မေလွ်ာက္ရဲလို႔ ဆိုကာ တဆင္႔စကားနဲ႔ ေနာက္မွ ဆရာေတာ္႕ဆီကို ေရာက္ခဲ႔ပါသည္။ ဒီေန႔ အဖို႔ေတာ႔ ကိုရင္အတြက္ အဆင္မေျပေတာ႔ျပီ။ ဒါေၾကာင္႔ သူ႕ကို မနက္ျဖန္ ( ၂၄.၈.၂၀၁၀ ) မွာ ထပ္ျပီးေတာ႔ ကိုရင္ ဝတ္ေပးမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ခါတည္းပဲ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ပါသည္။ သူ႔ရဲ႕ သူမ်ားေတြ ကိုရင္ဝတ္တာကို အားက်ကာ မ်က္ရည္စိုရြဲေနေသာ မွတ္တမ္းတင္ ဓါတ္ပံုေလးပါ။






ယေန႔ ယခု က်င္းပေသာ ရွင္ျပဳ အလွဴေလးကေတာ႔ ေအာင္ျမင္စြာ ျပီးေျမာက္သြားပါျပီ။ ဒီအလွဴေလးကို အက်ဥ္းခ်ံဳးအားျဖင္႔ ျပန္လည္ကာ ဒီလို မွတ္တမ္းတင္ ေဖာ္ျပပါ႔မည္။

ယေန႕ ၁၃၇၂ ခု ၀ါေခါင္လဆန္း (၁၃)ရက္ တနလၤာေန႕ ၂၃.၈.၂၀၁၀ ရက္ေန႕ အလွဴပြဲ

နံနက္ပိုင္း စစ္ကိုင္းေတာင္ရိုး ဆြမ္းေလာင္းအသင္းမွ အရုံ ဆြမ္းကပ္လွဴျခင္း Dr.Nyan + မ၀ါ၀ါခုိင္မင္း သမီးေလး ေမျမတ္ႏို္းခုိင္မွ အရုဏ္မုန္႕ဟင္းခါးဆြမး္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ကပ္လွဴခဲ့ပါတယ္။ ဆြမ္းေလာင္းအသင္းမွ ေန႕ဆြမ္း ေလာင္းလွဴခဲ့ၿပီး ျမရတနာၾကြဖို႕ စီစဥ္ရပါတယ္။ ေမတၱာရွင္ ဆရာေတာ္က မိတၱိလာကေန ၾကြလာမွာဆိုေတာ့ ဆရာေတာ္ကို ေစာင့္ရပါတယ္။ နံနက္ ၈ နာရီမွာ ကေလးမ်ားကို ျပင္ဆင္ၿပီး ရြာတြင္ စီစဥ္စရာ ရွိတာမ်ားကို စီစဥ္ရင္း ၊ ျမစၾကၤာ ဆရာေတာ္ကိုပင့္ဖို႕ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕မွ ဇာတ္မင္းသား လွိဳင္ဘြားေအာင္ ၏ ဖခင္ ပန္တ်ာဦးျမၾကည္မွ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ စီစဥ္ေပးခဲ့ၿပီး ဆရာေတာ္မ်ားကို ေန႕ဆြမ္းကပ္ဖို႕ပါ တစ္ခါတည္း စီစဥ္ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ကေလးမ်ားကို ဆံခ် ကိုရင္၀တ္ေပးၿပီး ၊ ေရစက္ခ် အခမ္းအနား က်င္းပပါတယ္။ ကိုႀကီး လွဴဒါန္းေသာ ဒိုင္နမို ႏွင့္ မေလးရွားႏိုင္ငံမွ ဒါယိကာမႀကီး မခင္ျငိမ္းခ်မ္းဦး လွဴဒါန္းေသာ စက္ခန္းတို႕အား ေရစက္ခ် အမွ်ေ၀ၾကပါတယ္။ ၿပီးေနာက္ ရြာလံုးကၽြၽတ္ မုန္႕ဟင္းခါး တိုက္ေကၽြးခဲ့ပါတယ္။ အလွဴရွင္ တစ္ဦးမွ ရြာအတြင္း အိမ္ေထာင္စု တစ္စုလွ်င္ စတီးဇလံု တစ္လံုး လွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္။ ”

*** အထက္ပါ စာမွာ ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒ ဆီမွ တိုက္ရိုက္ကူးယူကာ စာလံုးေပါင္းမ်ားသာ ျပင္ဆင္၍ ေဖာ္ျပပါသည္။ ***


ကုသုိလ္ မွ်ေဝျခင္း . . . 

အထက္ပါ ရွင္ျပဳ အလွဴႏွင္႔တကြ ကၽြႏု္ပ္ ျပဳျပဳသမွ် ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ အစုစုတို႔ကို ယခု စာဖတ္သူနဲ႔ တကြ ၊ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ခ်စ္ေသာ ၊ ကၽြန္ေတာ္႕ကို မုန္းေသာ ၊ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ဘယ္လိုမွ မေနေသာ လူမ်ား ၊ စာဖတ္သူမ်ား အားလံုးကို အမွ် ေပးေဝပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္႔ ဘေလာ႔မွာ သူတို႔ စိတ္တိုင္း မက်တိုင္း လာေရာက္ ဆဲဆိုသူမ်ား ၊ စာဖတ္သူမ်ား အထင္အျမင္ လြဲေအာင္ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ လာေရာက္ ေႏွာင္႔ယွက္ကာ ေရးသားသူမ်ားကိုပါ မခ်န္ဘဲ ကၽြႏု္ပ္ ေမတၱာ ပို႔ပါသည္။ ဒီေလာက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ဓါတ္ကို ရိုက္ခ်ိဳးလို႔ မရေသးပါဘူး။ ထိုသူမ်ားကိုပါ ကၽြႏု္ပ္ျပဳသမွ် ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ အစုစုတို႕ကို အမွ် ေပးေဝပါသည္။

*** အားလံုး ၾကားၾကသမွ် . . . အမွ် . . .အမွ်. . . . အမွ် . . ယူေတာ္ မူၾကပါကုန္ေလာ႔။ ***



ေနာက္ဆက္တြဲ . . .

ပို႔စ္ေလးလည္း အဆံုးသတ္ျပီး အမွ်ေတာင္မွ ေဝျပီးေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကူးေလး တစ္ခု ရမိျပန္ပါသည္။ ထိုအရာကား တျခားေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ အခုဆိုရင္ ကိုရီး { ကိုၾကီး } မွ ဦးေဆာင္ကာ လွဴဒါန္းထားေသာ ဒိုင္နမိုေၾကာင္႔ မီးေတာ႔ ေကာင္းစြာ လင္းျပီး စာဖတ္၍ ရကာ အဆင္ေျပေနပါျပီ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ အလွဴခံကာ လွဴလိုက္ရေသာ အလွဴေၾကာင္႔ ယခု ရွင္ျပဳ အလွဴပြဲမွာ မလွဴလိုက္ရေသာ အလွဴရွင္မ်ားက ျမရတနာ ဆိုေသာ ရြာေလး အျမဲတမ္း မီးလင္းေနေစဖို႔ လည္ပတ္ ေမာင္းႏွင္ရေသာ မီးစက္အင္ဂ်င္ အတြက္ ဆီေသာ္လည္းေကာင္း ၊ တျခားေသာ ေထာက္ပံ့ပစၥည္းမ်ားကိုေသာ္လည္းေကာင္း ေစတနာရွိသလို ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒ နဲ႔ တိုက္ရိုက္ ဆက္သြယ္ကာ ဆက္လက္ ပါဝင္  လွဴဒါန္းႏိုင္ၾကပါတယ္ ခင္ဗ်ား။


ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
.

Share/Bookmark