“ ၾကံဳရင္ ပံုျပင္ ေျပာပါ ” ကို ေရးျဖစ္တာက “ ကေလးေတြ ” အတြက္ တကယ္ကို ရည္ရြယ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ စာဖတ္သူ လူၾကီးေတြ အတြက္လည္း ေဖ်ာ္ေျဖမႈ ေပးႏိုင္ခဲ႔သည္ ဆို၍ ဝမ္းသာမိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ဖတ္မိ ၊ ျမင္မိ ၊ ေတြးမိသမွ် ပံုျပင္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ နားလည္သလို ကေလးမ်ားကို ဆက္၍ ေျပာျပခ်င္ပါသည္။ ဒါေၾကာင္႔. . . .
“ ၾကံဳရင္ ပံုျပင္ ေျပာပါ ( ၂ ) ”
ေျခာက္
တစ္ခါက . . .
လူနဲ႕ နံျပားတို႔ အၾကြားျပိဳင္ရင္း ျပႆနာ ျဖစ္ၾကသတဲ႔။ အမွန္တကယ္ကေတာ႔ ျပိဳင္စရာကို မလိုပါဘူး။ တူမွ မတူဘဲနဲ႔။ ဒါေပမဲ႔လည္း ျပိဳင္မိျပီဆိုေတာ႔ ကိုယ္ႏိုင္ေအာင္လို႔ သူ႔အျပစ္ေတြကို ေျပာ ၊ သူရံႈးေအာင္လို႔ ကိုယ္႔ဂုဏ္ေတြကို ေဖာ္ျပီး ေျပာသတဲ႔။
ဒါေပမဲ႔လည္း နဂိုကကို သဘာဝ မတူညီေလေတာ႔ သူတို႔ရဲ႕ ျပိင္ပြဲကို ဘယ္သူကမွလည္း စိတ္မဝင္စားပဲ သူတို႔ဖာသာ တအံုေႏြးေႏြး က်င္းပေနတဲ႔ ျပိဳင္ပြဲၾကီး ျဖစ္ေနသတဲ႔။ သူႏိုင္ ကိုယ္ႏိုင္ အျပိဳင္ေျပာတဲ႔ ျပိဳင္ပြဲ ျဖစ္ေလေတာ႔ ေနာက္ဆံုး လူသားက သူ႕မွာ ျပိဳင္ေျပာစရာ မရွိေတာ႔ဘဲ စိတ္ကူးေပါက္ရာကို ေျပာလိုက္မိတယ္။
“ ေဟ႔ . . . ငါက ငယ္ရာက ၾကီးလာတဲ႔ လူသားကြ။ ”
ဆိုျပီး သူက က်ိန္းဝါးလိုက္တယ္။ ဒီေတာ႔ နံျပားက ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ျပန္ေျပာရမွန္း မသိေတာ႔ဘူးတဲ႔။ ျပန္မေျပာႏိုင္ရင္လည္း သူက ရံႈးဦးမွာ ဆိုေတာ႔ သူက ခ်က္ခ်င္း စဥ္းစားလိုက္ျပီးေတာ႔ ေျပာခ်လိုက္တယ္။
“ ငါက ၾကီးရာက ငယ္လာတဲ႔ နံျပားကြ။ ”
တဲ႔။ နံျပားက ဒီလိုလည္း ေအာ္လိုက္ေရာ လူသားနဲ႔တကြ က်န္တဲ႔ အရာေတြ အားလံုးကလည္း အံ့ၾသသြားတာေပါ႔။ ဘာလို႔ ဒီလို ေအာ္ရတာလဲ ဆိုတာကိုလည္း အရမ္းကို သိခ်င္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ နံျပားကို ဝိုင္းေမးၾကေတာ႔ နံျပားေလးက ေျဖတယ္။
“ ငါတို႔ နံျပားဆိုတဲ႔ အရာဝတၳဳေတြက လူေတြလို တစစ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည္႔ဆည္းျပီးေတာ႔ မၾကီးထြားႏိုင္ဘူးေလ။ လူေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္အရ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ တတ္လာျပီ ဆိုရင္ ငါတို႔က ေစ်းႏႈန္း တတ္မရေတာ႔ ငါတို႔ ခႏၶာကိုယ္ပဲ အလိုလို ေသးသြားရတယ္။ တကယ္လုိ႔ ငါတို႔ နဂို ခႏၶာကိုယ္အရြယ္ကို ျပန္ေရာက္တဲ႔ အခ်ိန္ကေတာ႔ ငါတို႔ကို ေစ်းတတ္လိုက္တဲ႔ အခ်ိန္ပဲ။ ”
လို႔ ဆိုသတဲ႔။
ပံုျပင္ေလးကေတာ႔ ဒါပါပဲကြယ္။
ကေလးတို႔ေရ. . . .
ကေလးတို႔ေတြလည္း လူသားစစ္စစ္ဆိုတာကို ျပႏိုင္ေအာင္လို႔ ေန႔စဥ္ ဦးေႏွာက္ နဲ႔ ကိုယ္ကာယက ဖြံျဖိဳးတိုးတတ္ ပါေစကြယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ႔ နံျပားေလးလို သူမ်ားေတြ ေစ်းနႈန္းတတ္သြားတာနဲ႔ အမွ် ကိုယ္က ေသးငယ္ျပီး ေနရာက်ံဳ႕ ေပးလိုက္ရလိမ္႔မယ္ကြယ္႔။
ခုႏွစ္
တစ္ခါက . . .
မိုးပ်ံပူေဖာင္းသည္ တစ္ေယာက္ဟာ လမ္းမေပၚမွာ မိုးပ်ံပူေဖာင္းေတြကို လက္ကဆြဲျပီး ေရာင္းေနတယ္။ ခဏၾကာေတာ႔ သူ႕ကို လူေတြက သတိမထားမိေတာ႔ဘဲ သိပ္မေရာင္းရေတာ႔ဘူးတဲ႔။ ဒီေတာ႔ သူက မိုးပ်ံပူေဖာင္းေလး တစ္လံုးကို မိုးေပၚ ၾကိဳးျဖတ္ကာ လႊတ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ႔ မိုးပ်ံပူေဖာင္းေလး တစ္လံုး မိုးေပၚ ပ်ံတတ္သြားတာကို လူေတြက ၾကည္႔ျပီး ဘယ္က လာတာပါလိမ္႔ ဆိုကာ သူ႕ကို သတိထားသြားမိၾကတယ္။ ဒီေတာ႔ ကေလးေတြကလည္း မိုးပ်ံပူေဖာင္း လိုခ်င္တယ္ ပူဆာရင္း မိုးပ်ံပူေဖာင္းသည္ၾကီး မိုးပ်ံပူေဖာင္းေတြ ေရာင္းရျပန္တယ္။
ဒါေပမဲ႔ ခဏၾကာျပန္ေတာ႔ လူေတြက သြားရင္း လာရင္း သူ႕ကို သတိမထားမိေတာ႔ျပန္ဘူး။ ဒီေတာ႔ သူက သူ႕ မိုးပ်ံပူေဖာင္း ထဲက ခုနက လႊတ္လိုက္တဲ႔ အေရာင္နဲ႔ မတူတဲ႔ တျခား အေရာင္ မိုးပ်ံပူေဖာင္းေလး တစ္လံုးကို မိုးေပၚ လႊတ္တင္လိုက္ျပန္တယ္။ ဒီေတာ႔ လူေတြက သတိထားမိျပီး သူ႔မိုးပ်ံပူေဖာင္းေတြ ေရာင္းလာရျပန္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ခဏေနေတာ႔ လူေတြ သတိမထားမိျပန္ဘူး။ ဒီေတာ႔ သူက အေရာင္မတူတဲ႔ ေနာက္ထပ္ မိုးပ်ံပူေဖာင္းေလး တစ္လံုးကို ထပ္ျဖတ္ျပီး ေကာင္းကင္ေပၚကို လႊတ္တင္လိုက္ျပန္တယ္။ သူလႊတ္တင္ေနတဲ႔ မိုးပ်ံပူေဖာင္း အေရာင္ေတြကေတာ႔ အျဖဴ ၊ အျပာ ၊ အဝါ ၊ အနီ ၊ အစိမ္း အတူဘူးေပါ႔ကြယ္။
သူ ဒီလို လုပ္ေနတာကို ေဘးနားကေနျပီး ကပၸလီေလး တစ္ေယာက္က ၾကည္႔ေနျပီး သူ႕ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို မိုးပ်ံပူေဖာင္းသည္ၾကီးကို ေမးလိုက္တယ္။
“ ဦးေလး မိုးေပၚကို လႊတ္တင္ေနတဲ႔ မိုးပ်ံပူေဖာင္းေတြမွာ အမည္းေရာင္ မိုးပ်ံပူေဖာင္း ဆိုရင္ေရာ အထက္ကို တတ္ပါ႔မလားဗ်။ ဦးေလး လႊတ္တင္တဲ႔ အထဲမွာ အမည္းေရာင္ တစ္လံုးမွ ကၽြန္ေတာ္ မပါလို႔ ေမးၾကည္႔တာပါ။ ”
လို႔ ေမးသတဲ႔။ ဒီေတာ႔ မိုးပ်ံပူေဖာင္းသည္ ဦးေလးၾကီးက ကပၸလီေလးကို ေသခ်ာၾကည္႔ျပီး ေျပာလိုက္တယ္။ ကပၸလီဆိုတာကလည္း အသားမည္းသူ တစ္ေယာက္ပဲ မဟုတ္လား။
“ ဒီမွာ ကေလးရဲ႕။ တကယ္ေတာ႔ မိုးပ်ံပူေဖာင္း မိုးေပၚကို တတ္တယ္ ဆိုတာ သူ႔ရဲ႕ အျပင္က အေရာင္ေတြနဲ႔ လံုးဝ မဆိုင္ဘူး။ မိုးပ်ံပူေဖာင္းထဲမွာ ထည္႔ထားတဲ႔ ဓါတ္ေငြ႔ေၾကာင္႔သာ ပူေဖာင္းက အေပၚကို တတ္တာကြဲ။ ပူေဖာင္းက အနီေရာင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ အျဖဴေရာင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ အမည္းေရာင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူ႔မွာ မိုးေပၚ တတ္ေစတဲ႔ ဓါတ္ေငြ႔ မထည္႔ထားရင္ သူ ဘယ္လိုမွ အေပၚမတတ္ဘူး။ မိုးေပၚကို တတ္ေစတဲ႔ ဓါတ္ေငြ႔ထည္႔မွသာ မိုးပ်ံပူေဖာင္း ဆိုတာ ျဖစ္လာတာ။ ”
လို႔ ရွင္းျပသတဲ႔ကြယ္။ ကပၸလီေလး ေမးတာကို ပညာရွိေသာ မိုးပ်ံပူေဖာင္းသည္ ဦးေလးၾကီးက ေျဖလိုက္တာေပါ႔။ သူက ဆက္ျပီးေတာ႔ ေျပာတယ္ ။ “ မိုးပ်ံပူေဖာင္းမွ မဟုတ္ဘူး ၊ လူေတြမွာလည္း ဘယ္သူက ဘယ္လို အသားအေရာင္ ၊ ဘယ္လို ရုပ္ရည္ေတြက အဓိက မဟုတ္ပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ႔ အထက္ကို တတ္ေစႏိုင္တဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေၾကာင္႔သာ လူေတြက အထက္ကို ေရာက္ႏို္င္ၾကတာပါ။ ” လို႔ ရွင္းျပသတဲ႔ကြယ္။
ပံုျပင္ေလးကေတာ႔ ဒါပါပဲကြယ္။
ကေလးတို႔ေရ. . . .
ကေလးတို႔ေတြလည္း လူတစ္ေယာက္ကို အသားအေရာင္ ၊ ရုပ္ရည္ေတြနဲ႔ မဆံုးျဖတ္ဘဲ။ သူ႔ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ကို ျမင္ေအာင္ ၾကည္႔နိုင္ျပီး ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ရုပ္ရည္ ၊ အသားအေရာင္ေတြ ဆိုတာထက္ အထက္ကို ေရာက္ေစႏိုင္တဲ႔ “ စိတ္ဓါတ္ ” ေလးကိုပဲ ေကာင္းေအာင္ ေမြးျမဴၾကေပါ႔ကြယ္။
ရွစ္
တစ္ခါက . . . .
အရမ္းကို ဆင္းရဲတဲ႔ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ ရွိသတဲ႔။ သူတို႔ဟာ ဆင္းရဲလြန္းလို႔ အဆင္ေျပေအာင္ေတာင္မွ မနည္း လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနရသတဲ႔။ တစ္ေန႔ေတာ႔ ဒီလို ဆင္းရဲစြာ ေနရတာကို မခံႏိုင္တဲ႔ အဆံုး အစ္ကို လုပ္သူက မိဘေတြ သူတို႔ကို အေမြအျဖစ္ေပးသြားတဲ႔ “ မ်က္လံုးတစ္လံုးရြာသို႔ ” ဆိုတဲ႔ ေျမပံုအတိုင္း သြားျပီး အဲဒီမွာရြာမွာသာ တကယ္ကို မ်က္လံုးတစ္လံုးနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ေလာက္ကို ဖမ္းျပီး ရံုသြင္းျပစား လိုက္ရင္ သူတို႔အတြက္ အဆင္ေျပမယ္ လို႔ စဥ္းစားမိတယ္။
ဒီေတာ႔ အစ္ကို လုပ္သူက ညီျဖစ္သူကို မ်က္လံုးတစ္လံုးရြာကို သြားျပီး မ်က္လံုးတစ္လံုးနဲ႔ လူကို ဖမ္းေခၚလာဖို႔ စည္းရံုးတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ညီျဖစ္သူက စိတ္မဝင္စားဘူး။ အစ္ကိုလုပ္သူလည္း ညီျဖစ္သူကို မ်ိဳးစံု ဆြဲေဆာင္ေပမဲ႔ ညီျဖစ္သူက စိတ္မဝင္စားလို႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကိုယ္႕ဖာသာ တစ္ေယာက္တည္း သြားမယ္ ဆိုျပီး ဆံုးျဖတ္လိုက္သတဲ႔။ ဒါေၾကာင္႔ သူက ညီျဖစ္သူကို ႏႈတ္ဆက္တယ္။
“ အစ္ကိုကေတာ႔ မ်က္လံုးတစ္လံုးရြာကို သြားရွာဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီ။ ဒါေပမဲ႔ ညီေလးက စိတ္မဝင္စားေတာ႔လည္း မလိုက္နဲ႔ေပါ႔။ ဒါေၾကာင္႔ အစ္ကို ေျမပံုေလးကို ညီေလးအတြက္ ထားခဲ႔မယ္။ အစ္ကို ထြက္သြားျပီး လအနည္းငယ္ၾကာလို႔မွ မ်က္လံုးတစ္လံုးလူနဲ႔ အတူတူ အစ္ကို ျပန္မေရာက္လာဘူး ဆိုရင္ေတာ႔ အစ္ကိုေနာက္ကို လိုက္ခဲ႔ပါ။ ”
လို႔ ဆိုျပီး ထြက္သြားေတာ႔တယ္။ ညီျဖစ္သူကလည္း အစ္ကို ေျပာသြားတဲ႔ အတိုင္း ေစာင္႔ေနခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ လေပါင္းမ်ားစြာသာ ၾကာသြားတယ္ သူ႔ရဲ႕ အစ္ကို ျပန္မလာဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ေနာက္ဆံုးမွာ အစ္ကို မွားၾကားထားတဲ႔ အတိုင္း ေျမပံုေလး ကိုင္ျပီး အစ္ကို သြားတဲ႔ မ်က္လံုးတစ္လံုးရြာကို လိုက္လာခဲ႔တယ္။ ေျမပံုအညႊန္းက အရမ္းေကာင္းလြန္းေတာ႔ မၾကာခင္ အခ်ိန္မွာပဲ မ်က္လံုးတစ္လံုးရြာ အဝင္ဝကို ေရာက္သြားခဲ႔တယ္။ ျပီးေတာ႔ သူ ရြာထဲကို ဝင္လာခဲ႔တယ္။
သူေရာက္သြားတဲ႔ အခ်ိန္မွာပဲ အဲဒီရြာက လူေတြက ရံုၾကီးတစ္ခုထဲကို လက္မွတ္ေလးေတြ ဝယ္ျပီး ဝင္သြားၾကတယ္။ ရံုမွာေရးထားတာက “ လူထူးဆန္းျပပြဲ ” လို႔ ဆိုတယ္။ ညီျဖစ္သူကလည္း ထူးဆန္းတာကို ဝါသနာပါေလေတာ႔ ရံုထဲကို လက္မွတ္ဝယ္ျပီး ဝင္ၾကည္႔လို္က္တယ္။ သူလည္း အထဲကို ေရာက္ျပီး အထဲမွာ ျပထားတဲ႔ လူူထူးဆန္းကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူ႕အစ္ကို ျဖစ္ေနတယ္။ ညီျဖစ္သူလည္း အရမ္းကို တုန္လႈပ္သြားျပီး သူ႕အစ္ကိုကို ေမးလိုက္တယ္။
“ အစ္ကို ဘယ္လိုျဖစ္ျပီး အခုလို လူထူးဆန္း ျပပြဲရံုထဲ ေရာက္ေနရတာလဲ။ ”
လို႔ သူက ေမးလိုက္ေတာ႔ သူ႔အစ္ကိုက ျပန္ေျဖတယ္။
“ ဒီလို ညီေလးေရ ၊ အစ္ကိုက မ်က္လံုးတစ္လံုးထဲ ရွိတဲ႔ လူကို ဖမ္းျပီး အစ္ကိုတို႔ မ်က္လံုး ႏွစ္လံုး ရွိေနတဲ႔ လူေတြဆီမွာ လူထူးဆန္း ဆိုျပီး ျပစားရင္ ပိုက္ဆံေတြ ရမယ္ ဆိုျပီးသာ စဥ္းစားခဲ႔မိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔ထဲက တစ္ေယာက္ကိုပဲ ဖမ္းျပီး ေခၚဖို႔ ၾကိဳးစားေနတာေလ။ တကယ္ေတာ႔ မ်က္လံုးတစ္လံုးထဲ ရွိေနတဲ႔ လူေတြဆီမွာေတာ႔ မ်က္လံုးတစ္လံုးက မထူးျခားဘူးေပါ႔ကြာ။ သူတို႔ဆီမွာက အစ္ကိုတို႔လို မ်က္လံုးႏွစ္လံုး ရွိေနသူေတြကသာ ထူးျခားၾကတာေလ။
ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔ အစ္ကိုလည္း ျမင္ေရာ ဝိုင္းဖမ္းျပီးေတာ႔ လူထူးဆန္း ဆိုျပီး ရံုသြင္းျပလိုက္တာပါပဲကြာ။ တကယ္ေတာ႔ ကုိယ္႔မွာ မထူးဆန္းေပမဲ႔ သူမ်ားဆီမွာ ထူးဆန္းေနတတ္ျပီး သူမ်ားဆီက ထူးဆန္းေနတာက ကိုယ္႕မွာ ဘာမွ မဟုတ္ဘဲ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ေနတတ္တယ္ ညီေလး။ ”
လို႔ ေျပာသတဲ႔ကြယ္။
ပံုျပင္ေလးကေတာ႔ ဒါပါပဲကြယ္။
ကေလးတို႔ေရ. . . . .
ကေလးတို႔ေတြလည္း ကိုယ္႔မွာ ရွိေနတာကို တန္ဖိုး မထားတတ္ ၊ မထူးဆန္းသလို ျဖစ္ျပီး သူမ်ားမွာ ရွိေနတာကိုမွ ထူးဆန္းတယ္ ဆိုျပီး ျဖစ္ကာ အားက်ေနရင္ မ်က္လံုးတစ္လံုးရွိတဲ႔ လူကို ဖမ္းခ်င္တဲ႔ အစ္ကိုလိုမ်ိဳး ေနာက္ဆံုးမွာ ကိုယ္က ရံုသြင္းဖို႔ကို မသြင္းလိုက္ရဘဲ ကိုယ္႕ကိုယ္ ျပန္ျပီး ရံုသြင္းခံ လိုက္ရလိမ္႔မယ္ကြယ္။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္သာ ရႈျမင္ေပါ႔ကြယ္။
ကိုး
တစ္ခါက . . . .
တရုတ္ျပည္မွာ အရမ္းဆင္းရဲလို႔ လမ္းေဘးမွာ လွည္းေလးနဲ႔ တြန္းျပီး ဆန္ျပဳတ္ ၊ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ ေရာင္းရတဲ႔ ေျမးအဘိုး ႏွစ္ေယာက္ ရွိသတဲ႔ကြယ္။ သူတို႔ဟာ ဆင္းရဲလြန္းေတာ႔ သူတို႔ရဲ႕ လွည္းေလးကိုလည္း အရမ္းေကာင္းေအာင္ မျပင္ႏိုင္ဘူးတဲ႔ကြယ္။ သူတို႔ရဲ႕ လွည္းေလးရဲ႕ ဘီးေတြက တြန္းလို႔ ရယံုပဲ ျဖစ္ေနသတဲ႔။ ဒီေတာ႔ သူတို႔ဆန္ျပဳတ္ေရာင္းတဲ႔ အခါမွာ ထည္႔တဲ႔ ေၾကြပန္းကန္လံုးေလးေတြ ကြဲမွာ စိုးလို႔ လွည္းေပၚေတာင္မွ တင္ျပီး မတြန္းႏိုင္ဘူးတဲ႔။ သူတို႔လွည္းေလးက အဲဒီေလာက္ကို စုတ္ေနျပီးေတာ႔ ခုန္ေနတာတဲ႔ကြယ္။
ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔ ဆန္ျပဳတ္ေရာင္းဖို႔ ဆိုင္သြားဖြင္႔တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ဆိုင္ဖြင္႔ျပီး ျပန္လာတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ ေျမးအဘိုး ႏွစ္ေယာက္ဟာ လွည္းေလး ခုန္ေနလို႔ ကြဲရွႏိုင္တဲ႔ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြကို တင္ျပီးေတာ႔ တြန္းလို႔ မျဖစ္ေတာ႔ အဲဒီ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြကို ျခင္းၾကီးထဲမွာ ထည္႔ျပီး တစ္ေယာက္က လက္က ဆြဲရသတဲ႔။ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ႔ ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္က ေခါက္ဆြဲေတြ ၊ ဆန္ျပဳတ္အိုးေတြ ၊ မီးဖိုေတြ တင္ထားတဲ႔ မေကာင္းတဲ႔ လွည္းေလးကို ေရြ႕ေအာင္ အားစိုက္ တြန္းရသတဲ႔။ လွည္းေလးကလည္း မေကာင္းေတာ႔ လက္ႏွစ္ဘက္လံုးနဲ႔ ဆန္႕ကာထားျပီး ေျခအစံုကိုလည္း အားစိုက္ယက္ကာ တြန္းၾကရတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ ေစ်းေရာင္းတဲ႔ ေနရာကို ေရာက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ တစ္လမ္းလံုး လက္တစ္ဘက္ဆီကို ေျပာင္းျပီး ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြ ဆြဲလာရတဲ လူကလည္း ေညာင္းညာကိုက္ခဲေနျပီ။ လွည္းေလးကို ေတာက္ေလွ်ာက္တြန္းလာရတဲ႔ သူကလည္း ေျခေထာက္ေတြ ေတာင္႔တင္းျပီး ခါးေတြလည္း ေညာင္းလွျပီ။ ဒါေပမဲ႔လည္း ဒါဟာ သူတို႔ရဲ႕ ဘဝေပးေၾကာင္႔ ျဖစ္လာရတာလို႔ ေတြးမိျပီး အံၾကိတ္ကာ ဆက္လုပ္ၾကရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေနစဥ္ ရက္ဆက္ေပါ႔။
ဒါေပမဲ႔ တစ္ေန႕မွာေတာ႔ သူတို႔ ဒီလို လာျပီး ဆိုင္ဖြင္႔ေတာ႔ သူတို႔ဆိုင္နားမွာ အရုူးတစ္ေယာက္က သူတို႔ ေျမးအဘိုးကို ၾကည္႔ေနျပီး . . . . .
“ ေၾသာ္. . . ေတာ္ေတာ္ မိုက္တဲ႔ လူေတြပါလား။ “ မေမာခင္ နား ” ဆိုတာကို မသိၾကပါလား ”
လို႔ ေျပာသတဲ႔။ ဒီေတာ႔ သူတို႔က သူတို႔ကို ေျပာေနတယ္ ဆိုတာကိုေတာ႔ သိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အရူးၾကီးကို ဘယ္လို အဓိပၸါယ္လဲလို႔ ေမးေတာ႔ . . . ၊ အရူးၾကီးက
“ မင္းတို႔ကိုပဲ ၾကည္႔ေလ။ ေတာင္းထဲက ပန္းကန္ေတြကို ဆြဲတဲ႔ လူကလည္း လိုခ်င္တဲ႔ ေနရာ ေရာက္တဲ႔ အထိ ဆြဲေနတယ္။ လွည္းကို တြန္းေနတဲ႔ လူကလည္း လိုရာကို မေရာက္မခ်င္း တြန္းေနတယ္။ တကယ္ေတာ႔ ေလာကၾကီးမွာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ ရွိတယ္ ဆိုေပမဲ႔ အဲဒီ လွွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကိုေတာ႔ ဘယ္သူကမွ ဖံုးထားလို႔ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ ဆိုျပီး ျဖစ္လာတာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္႕ဖာသာကိုယ္ပဲ မေဖာ္ႏိုင္တာေလ။ ”
ဆိုျပီး ေျပာတယ္။ ဒီေတာ႔ သူတို႔ ေျမးအဘိုးက ....
“ ဟုတ္ကဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ညႊန္သင္ေပးပါလို႔ ဆိုတယ္။ ”
ဒီေတာ႔မွာ အရူးၾကီးက . . .
“ တကယ္ဆိုရင္ ပန္းကန္ျခင္းေတာင္းကို ဆြဲလာတဲ႔ လူကလည္း ဓါတ္တိုင္ႏွစ္တိုင္ စာေလာက္ကို ဆြဲလာလိုက္ ၊ လွည္းတြန္းတဲ႔ သူကလည္း သူ႕ေဘးကေန ဓါတ္တိုင္ ႏွစ္တိုင္စာေလာက္ တြန္းလာလိုက္ ျပီးရင္ေတာ႔ အခ်င္းခ်င္း လူခ်ိန္းလိုက္ေပါ႔။ အခုေတာ႔ မင္းတို႔က ဘဝခရီးကို ေတာက္ေလွ်ာက္ ရိုးရိုးၾကီး ျဖတ္သန္းေနေတာ႔ ပ်င္းရိစရာေကာင္းျပီး ပင္ပန္းတာေပါ႔။ ခဏေလး လုပ္လိုက္ ျပီးရင္ အေျပာင္းအလဲေလး လုပ္လိုက္ ဒီလို ဆိုမွ ဘဝဆိုတာ ေနေပ်ာ္ေတာ႔ မေပါ႔။
မွတ္ထား ဒါကို ေခၚတာကြ “ မေမာခင္ နား ” ဆိုတာ။ အခုေတာ႔ မင္းတို႔က ခရီးဆံုးသည္ အထိ ေတာက္ေလွ်ာက္ၾကီး တစ္ခုတည္းကို လုပ္ေနေတာ႔ မင္းတို႔ ဘဝေတြက ေမာပန္းတာေပါ႔ေလ။ ဟား . . ဟား . . ဟား. . .အရူးေတြ ...အရူးေတြ ”
လို႔ ေျပာျပီး ထြက္သြားပါေတာ႔တယ္.
ပံုျပင္ေလးကေတာ႔ ဒါပါပဲကြယ္။
ကေလးတို႔ေရ......
ကေလးတို႔ေတြလည္း ဘဝမွာ ဘာပဲ လုပ္လုပ္ မျပီးမခ်င္းဆိုတဲ႔ အတိုင္း ထိုင္ရာ မထ လုပ္ေနၾကနဲ႔ကြဲ။ တခ်ိဳ႕ အရာေတြက်ေတာ႔ ခဏနားလိုက္ ျပီးမွ ျပန္လုပ္ရင္ ပိုျပီးေတာ႔ အလုပ္ျပီးတတ္တယ္။ ဘဝဆိုတာကလည္း အရမ္းေမာပန္းသြားေအာင္လို႔ အလုပ္လုပ္မိသြားရင္ လူက မလႈပ္ႏိုင္ေတာ႔သလို ျဖစ္ျပီး ပင္ပန္းသြားကာ စိတ္ဓါတ္ေတြ က်တတ္တယ္ကြယ္။ ဒါေၾကာင္႔ မေမာခင္ နားတတ္ၾကပါေစကြယ္။
တစ္ဆယ္
တစ္ခါက. . . .
ဘိုးဘြားရပ္သာ တစ္ခုကို ေလ႕လာတဲ႔ အဖြဲ႔တစ္ဖြ႔ဲက ေရာက္လာျပီး ဘိုးဘြားရိပ္သာထဲက ဘိုးဘြားေတြကို စစ္ေဆးၾကတယ္။ အဲဒီေတာ႔ အားလံုးက သတိမထားမိတဲ႔ အျဖစ္ေလး တစ္ခုကို သူတို႔က ေဖာ္ထုတ္လိုက္ႏိုင္တယ္။ ဒါက ဘာလဲ ဆိုေတာ႔ ဘိုးဘြားေတြဟာ ျပံဳးရယ္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အရမ္းနည္းသြားျပီး သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔လည္း အရမ္းကို အိုမင္းသြားျပီ လို႔ ခံစားေနၾကတယ္တဲ႔။ ဒါေၾကာင္႔ ဘိုးဘြားေတြဟာ အရမ္းကို စိတ္ဓါတ္က်သလို မသြက္လက္ၾကေတာ႔ဘူးတဲ႔။
ဒီလို ေလ႔လာေတြ႔ရွိခ်က္ကို သူတို႔ ဆက္ျပီး ဘယ္လို ျပဳျပင္မလဲ ဆိုတာကို တိုင္ပင္ခဲ႔ၾကတယ္။ နည္းမ်ိဳးစံု နဲ႔ ဘိုးဘြားေတြကို စိတ္ဓါတ္ေတြ ျမင္႔တင္ေပးေပမဲ႔ ဘိုးဘြားေတြ အတြက္ ဘယ္လိုမွ မထူးျခားခဲ႔ၾကဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔မွာေတာ႔ သူတို႕ အဖြဲ႔ထဲက တစ္ေယာက္က သူ႕ဖာသာ အလွျပင္ရင္း မွန္ထဲမွာ ၾကည္႔မိျပီး စဥ္းစားမိတယ္။ ငါတို႔ေတာင္မွ လွေအာင္ မိတ္ကပ္လိမ္းရေသးတယ္။ မိတ္ကပ္လိမ္းျပီးရင္ စိတ္ထဲမွာလည္း ကိုယ္႕ဖာသာ ပိုလွသြားတယ္ လို႔ ထင္မိျပီး ယံုၾကည္မႈလည္း ပိုရလာတယ္။ ဒါဆို ဘိုးဘြားေတြကိုလည္း မိတ္ကပ္လိမ္းေပးရင္ သူတို႔ကို သူတို႔ ပိုျပီးေတာ႔ ယံုၾကည္မႈ ရလာႏိုင္တယ္ လို႔ ေတြးမိတယ္။
ဒီလို သူေတြးမိိတဲ႔ အတိုင္း သူတို႔ ေလ႔လာေရးအဖြဲ႔ကို တင္ျပတယ္။ ပထမေတာ႔ ဘယ္သူမွ သူေျပာတာကို လက္မခံဘူး။ ဒါေပမဲ႔လည္း ဒါကို စမ္းၾကည္႔လို႔ ဘိုးဘြားေတြ စိတ္ဓါတ္တတ္ၾကြလာမယ္ ၊ ျပန္လည္ ႏုပ်ိဳလာမယ္ ဆိုုရင္ သူတို႔ စမ္းသပ္သင္႔တယ္ လို႔ ယူဆျပီး ဘိုးဘြားမ်ားကို ေခၚကာ ေရမိုးခ်ိဳးသန္႔စင္ေပးျပီး အဘိုးေတြကိုဆိုလည္း မ်က္ႏွာသစ္ေဆး ၊ မ်က္ႏွာေပါင္းတင္ ၊ မ်က္ႏွာလိမ္းခရင္ ေတြနဲ႔ လိမ္းေပးေစတယ္။ အဘြားေတြကိုဆိုရင္လည္း မ်က္ႏွာသန္႕စင္ေပး ၊ မ်က္ႏွာေပါင္းတင္ ၊ မိတ္ကပ္ေတြလိမ္းေပး ၊ မ်က္ခံုးေလးေတြ ဆြဲေပး ၊ ျပီးေတာ႔ လိုင္နာေတြ ဘာေတြနဲ႔ အလွျပင္ေပးလိုက္တယ္။
ဒီေတာ႔ တကယ္႔ကို အံ့ၾသစရာ တစ္ခု သူတို႔ ေတြ႕လိုက္ ျမင္လိုက္ရေတာ႔တယ္။ အရင္က အျမဲတမ္း ညိႈးႏြမ္းေနတဲ႔ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ေနေနတဲ႔ ဘိုးဘြားေတြဟာ အဲဒီလို သူတို႔ကို အလွလည္း ျပင္ျပီးေတာ႔ သူတို႔ကို သူတို႔ မွန္ထဲမွာ ျပန္ၾကည္႔ျပီး ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ ျပံဳးသြားၾကတယ္။ မ်ားေသာ အားျဖင္႔ အဘိုးေတြက သူတို႔ကို အလွျပင္ေပးျပီးေတာ႔ လမ္းေလွ်ာက္တဲ႔ ေျခလွမ္းေတြက အစ ပိုျပီး သြက္လက္လာတယ္။ အဘြားေတြက်ေတာ႔ အလွလည္း ျပင္ျပီးေရာ “ ကၽြန္မ အသက္က ၅၀ ေလာက္ ျပန္ျပီး ျဖစ္သြားပါေရာလား။ ” ဆိုကာ သူတို႔ အသက္ ၇၀ ၊ ၈၀ ဆိုတာကို ေမ႔ကာ ေျပာမိတတ္ၾကတယ္ ဆိုပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မက စျပီး ဘိုးဘြားမ်ားကို ေလ႔လာသူမ်ားက “ လူဆိုတာ ျပဳျပဳျပင္ျပင္ ေနထိုင္မယ္ ဆိုရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ႏုပ်ိဳေစသလို ထိုသူကို ျမင္ရသူမ်ားကလည္း ႏုပ်ိဳေစႏိုင္တယ္ ” ဆိုျပီး မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ႔ပါတယ္။
ပံုျပင္ေလးကေတာ႔ ဒါပါပဲကြယ္။
ကေလးတို႔ေရ. . . .
ကေလးတို႔ေတြလည္း ေပေပေရေရ ၊ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ ေနမယ္ ဆိုရင္ ကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္မရႊင္လန္းသလို ကိုယ္႔ကို ျမင္ေနရတဲ႔ သူေတြကလည္း မတတ္ၾကြေစဘူးေပါ႔။ ဒါေၾကာင္႔ မိမိကိုယ္ကိုယ္ တစ္ကိုယ္ေရ သန္႔ရွင္းေရးကို ဂရုစိုက္ျပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ က်က်နနေလး ျဖစ္ေအာင္ ေနျပီး ကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္ရႊင္လန္း ကိုယ္႕ကို ျမင္သူေတြကလည္း စိတ္ဓါတ္တတ္ၾကြေအာင္ ေနထိုင္ၾကရမယ္ေနာ္။ ဒီလို တစ္ဦးခ်င္းစီ တစ္ကိုယ္ေရ သန္႔ရွင္းေရး ေကာင္းသြားရင္ တစ္ကမာၻလံုးလည္း တစ္ကိုယ္ေရ သန္႔ရွင္းေရး ေကာင္းလာမွာေပါ႔ကြယ္။ ဒါေၾကာင္႔ “ ဘဝမွ ျပဳျပဳျပင္ျပင္ေလးေတာ႔ ေနၾကပါကြယ္။ ”
ဒီပို႔စ္ကို ဖတ္ရေသာသူမ်ား ခင္ဗ်ား။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေတြ႔ၾကံဳရေသာ ကေလးေတြကိုသာ ဒီပံုျပင္ေလးမ်ားကို ေျပာျပႏိုင္ပါလိမ္႔မည္။ ဒါေၾကာင္႔ အခု ဒီပို႔စ္ကို ဖတ္ရသူမ်ားက ကၽြန္ေတာ္ လက္လွမ္း မမွီႏိုင္ေသာ တျခားကေလးမ်ားကို “ ၾကံဳရင္ ဒီပံုျပင္ေလးေတြ ေျပာျပေပးပါ။ ”
source; Zig Ziglar , DeDe and Everything ( Read , See & Think ).
ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
21-7-2010
.
12 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ပံုၿပင္ေတြလည္း ဖတ္လို႕ေကာင္း တယ္
ေက်းဇူးပါ
သီရိ
ကိုေဇာ္ေရ..
ပံုျပင္ေတြဖတ္သြားတယ္
မွတ္သားသြားတယ္
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
ခင္မင္တဲ့
ေရႊဂဲ
ပံုျပင္ေတြ လာဖတ္သြားပါတယ္...... ျပန္ေျပာျပခြင့္ ႀကံဳခဲ႔မယ္ဆိုရင္ ဒီပံုေလးေတြ နီးစပ္ရာကေလးေတြ လူႀကီးေတြကို ေျပာျပလိုက္ပါ့မယ္...
ဖတ္လိုက္ရတာ အမ်ားႀကီးဘဲ ကေလးေတြ အတြက္ ပံုျပင္မ်ား ဆိုေတာ႔ ေရႊစင္ဦး နဲ႔ သက္ဆိုင္တာေပါ႔ေနာ္
ဖတ္သြားတယ္ ဖတ္သြားတယ္
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး
လူၾကီးေတြအတြက္ေနမွာပါဗ်ာ။ ကိုေဇာ္ ဖတ္လိုက္တာ မ်က္စိလွ်မ္းသြားလို႔ျဖစ္မယ္။
ဖတ္သြားတယ္ ကိုေဇာ္ေရ...
ဆိုင္ကိုလာတဲ႔ ကေလးေတြကို ေၿပာၿပရမယ္..
ဒါေပမယ္႔ သူတို႕က ကိုယ္႔ထက္ပိုသိရင္ သိေနႀကမွာ...
း)(ႏိုင္ငံၿခားသား ကေလးေတြဆိုေတာ႔)..
ပံုျပင္ေလးေတြလာနားေထာင္သြားပါတယ္ခင္မ်ာ
အိမ္က သားသားမီးမီးေတြ ကိုျပန္ေျပာရေအာင္
( လူအထင္ၾကီး နည္းလား..ဟီးးး)
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ဆီက တခုခုကိုေျပာခဲ့ႏိုင္လို႔ အမ်ားၾကီးပဲ ပညာရပါတယ္ ကိုေဇာ္ေရ.... ေနာက္လည္း ဒီလိုပံုျပင္ေလးေတြ အမ်ားၾကီးတင္ပါဦးဗ်ာ..
ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္
ပုံျပင္ေလးေတြက ဗဟုသုတလည္းရ မွတ္သားစရာလည္းရ ဖတ္လို႕လည္းေကာင္းတယ္။
Hello! Invite to Ukraine!))
တခ်ိန္က်အိမ္ေထာင္ရက္သားက်လို႔သားသားမီမီးေလးေတြရလာခဲ့ရင္ပံုေၿပာၿပႏုိင္ဖို႔ဗဟုသုတပံုၿပင္ေလးတြင္ဖတ္ရူသြားပါတယ္အစ္ကို:P)
ပံုျပင္ေလးေတြေကာင္းတယ္ ..
Post a Comment