ဤကမာၻေပၚမွာ ေအာင္သြယ္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါသည္။ တစ္ေယာက္က ေလးနဲ႔ ျမားကို ကိုင္ကာ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ပါသည္။ ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ကေလာင္တံကို ကိုင္ကာ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ပါသည္။
ဒါေၾကာင္႔ ေလးကိုင္ေသာ ေအာင္သြယ္ေတာ္သည္ ေလးနဲ႔ ျမားကို အသံုးျပဳျခင္းျဖင္႔ လူႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္စီ ျမားျဖင္႔ ပစ္ကာ ခ်စ္သူမ်ား ျဖစ္သြားေစပါသည္။ ကေလာင္တံကို ကိုင္ေသာ ေအာင္သြယ္ေတာ္ကလည္း လူႏွစ္ေယာက္ ကို တစ္ေယာက္စီ၏ နဖူးတြင္ တစ္ေယာက္နာမည္ကို ေရးလိုက္ျခင္းျဖင္႔ ခ်စ္သူမ်ား ျဖစ္သြားေစပါသည္။ ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔ကို ေအာင္သြယ္ေတာ္ ျမားနတ္ေမာင္ ႏွင္႔ ဖူးစာေရးနတ္ ဟု ေခၚၾကပါသည္။
သို႔ေသာ္ ထိုေအာင္သြယ္ေတာ္ ျမားနတ္ေမာင္၏ ျမားခ်က္မ်ားသည္ တစ္ေယာက္ကို ထိမွန္၍ တစ္ေယာက္ကို လြဲေခ်ာ္ခဲ႔မည္ ဆိုပါက ၊ ေအာင္သြယ္ေတာ္ ဖူးစာေရးနတ္၏ နဖူးမွာ ေရးေသာ ကေလာင္တံမွ မင္ေရမ်ားသည္ က်ဲေတာက္ကာ အရာမထင္ ျဖစ္ေနသည္ ဆိုပါစို႔။ ထိုေအာင္သြယ္ေတာ္မ်ား၏ ေအာင္သြယ္ခ်က္မ်ားသည္ လြဲေခ်ာ္သြားပါေတာ႔သည္။ ဘယ္လို လြဲေခ်ာ္သြားပါသလဲ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ ဥပမာေလးနဲ႔ ေျပာျပခ်င္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ ထိုဥပမာ ေပးရမည္သူက တျခားသူ၏ အခ်စ္ေရးကို ဥပမာေပးရမွာ အလြန္မွပင္ အားနာလွပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ဥပမာေလးသာ ေပးခ်င္ပါေတာ႔သည္။ ကၽြန္ေတာ္႕အေပၚ ေအာင္သြယ္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္ ရက္ရက္စက္စက္ လြဲမွားခ်က္လို႔လည္း ဆိုလို႔ရပါသည္။
အထက္တန္းေက်ာင္းသား ဘဝရဲ႕ ေႏြေန႕မ်ားဟာ ေပ်ာ္စရာ အတိျဖစ္ပါသည္။ ဘယ္ကို ၾကည္႔ၾကည္႔ ညွိဳးေရာ္ေရာ္နဲ႔ အရာရာတိုင္းက မိုးကို ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ သြက္လက္ ျဖတ္လတ္တဲ႔ အရာေတြဆိုလို႔ ေက်ာင္းတတ္ခါစ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသားေတြသာ ျဖစ္ေနလိမ္႔မယ္။
ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ရဲ႕ မုန္႔ဖိုးဆိုတာ ဘယ္ေလာက္မွ ေလာက္ငတယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ အိမ္က ေပးသမွ် မေလာက္ပါဘူး။ အထူးသျဖင္႔ ေဘာလံုးစုကန္ရင္ အဓိက ကၽြန္ေတာ္က ပိုက္ဆံ စိုက္တတ္သျဖင္႔ ႏိုင္ရင္ ႏိုင္သမွ်အကုန္ ေအာင္ပြဲ ဆင္ႏႊဲရင္း ကုန္သလို ၊ ရံႈးျပန္ေတာ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္႔ စုထားသမွ် မုန္႔ဖိုးေလးေတြ ပါသြားတာပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ သူမ်ားေတြ မုန္႕စားဆင္းလို႔ ပလပ္ ပလပ္ နဲ႔ မုန္႔စားေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္စုကေတာ႔ ငုတ္တုပ္ထိုင္ကာ ငတ္ေနတတ္ပါသည္။
“ ေဟ႔ေကာင္. . . လာျပီ ၊ လာျပီ။ ”
ျဖိဳးေက်ာ္ ရဲ႕ အသံၾကားရာကို လွည္႔ၾကည္႔ျပီး သူေမးဆတ္ျပရာကို တဆက္တည္း ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ “ မိုးမိုးစန္း ” က အေျပးေလးလွမ္းလာတဲ႔ ေျခလွမ္း မဟုတ္ေပမဲ႔ သူ႕ဖာသာသူ ခပ္သြက္သြက္ ေလွ်ာက္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔နား ေရာက္ေတာ႔. . .
“ ေရာ႔. . . နင္႔ ဘာမွ မစားရေသးဘူး မဟုတ္လား။ ”
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ လက္ထဲကို သူဝယ္လာတဲ႔ မုန္႔ထုပ္ေတြ ထည္႔ေပးျပီး လွည္႔ထြက္သြားသည္။ ( တကယ္ေတာ႔ လွည္႔ လွည္႔ျပီး ထြက္သြားတာ မဟုတ္ပါ။ သူ႕မ်က္ႏွာမူရာကိုပဲ ထြက္သြားတာပါ။ ဦးတည္ရာလို႔လည္း ဆိုၾကပါသည္။ ) သူလည္း လွည္႔ထြက္သြားေရာ ကၽြန္ေတာ္႔လက္ထဲက မုန္႕ထုပ္ေတြကို အားလံုးက ဝိုင္းေဖာက္ကာ စားလိုက္ၾကပါသည္။ စားရင္းနဲ႔ ပလုပ္ပေလာင္းပါပဲ ေျပာၾကသည္။
“ ေဟ႔ေကာင္ ကိုေဇာ္ ၊ မင္းအေပၚမွာ မိုးမုိးစန္းက အရမ္းေကာင္းတယ္ေနာ္။ သူ မင္းကို ဟိုဝွာ ျပဳေနတယ္ ထင္တယ္။ ”
“ အမ္. . . ဘယ္ဟိုဝွာလဲ။ ေပါက္ကရ ေလွ်ာက္မေျပာနဲ႔ ေဟ႔ေကာင္ ၊ အခု မင္းတို႔လည္း အားလံုး စားေနရတာပဲေလ။ ”
“ ဒါကေတာ႔ ငါတို႔က မင္းေဘးနားမွာ ရွိေနတာကိုး ၊ တကယ္ေတာ႔ သူေကၽြးခ်င္တာ မင္းတစ္ေယာက္တည္းကို ျဖစ္လိမ္႔မယ္။ မင္းကိုပဲ တိုက္ရိုက္ၾကီး လာလာေပးေနတာေလ။ ”
“ ဟာ. . . ေဟ႕ေကာင္ ေတာ္ေတာ္ ၊ မင္းလုပ္တာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း ခင္မင္မႈ ပ်က္လိမ္႔မယ္။ ”
ဒီလို ကၽြန္ေတာ္ တားတားဆီးဆီး ေျပာေပမဲ႔ မိုးမိုးစန္းရဲ႕ သံေယာဇဥ္ ၊ ခင္မင္မႈထက္ ပိုမႈေတြထဲမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ရုန္း မထြက္ႏိုင္ခဲ႔ပါဘူး။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ ဆိုျပီး ေန႕တိုင္း တစ္ခု မဟုတ္ တစ္ခု စားစရာ ေပးတတ္ပါသည္။ အေနၾကာလာေတာ႔ ရင္ထဲမွာ ေငြ႔ရည္ေတြ ဖြဲ႔ျပီး သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေန႕ေတာ႔ ေကာ္ရစ္တာ ေထာင္႔မွာ စကားေျပာခဲ႔ပါသည္။
“ ဟဲ႔. . . မိုးမိုးစန္း ၊ ေနဦး။ ”
“ ဟဲ႔ ကိုေဇာ္ ၊ ဘာတုန္း ” လို႔ သူ ျပန္မေျဖပါဘူး။ မ်က္လံုးေတြကို ပင္႔ၾကည္႔ျပီး ေမးေလးပဲ ဆတ္ျပပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေျပာသင္႔ မေျပာသင္႔ ခ်င္႔ခ်ိန္ေနတဲ႔ ဟန္နဲ႔ ( တကယ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်င္႔ခ်ိန္ေနရင္း ) သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေျပာမိပါသည္။
“ နင္႔ ငါ႔အေပၚ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ ေကာင္းတာလဲ ဟာ။ ”
“ - - - - - - - ”
သူ႔ဘက္က တိတ္ဆိတ္သြားရံုတင္ မကဘဲ သူ႔ ေခါင္းပါ ငံုသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ သူ႔ေၾကာင္႔ ျဖစ္တည္လာတဲ႔ အတိုင္း ဆက္ေျပာမိသည္။
“ နင္႔ ငါ႔အေပၚ အရမ္းေကာင္းတယ္ေနာ္။ ေန႕တိုင္းလည္း မုန္႕ေတြ ဝယ္ဝယ္ေကၽြးတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ငါ ဒီလို စဥ္းစားမိတယ္ဟာ . . . ”
ဒီေတာ႔ သူက ရုတ္တရက္ မ်က္ႏွာေလး ေမာ႔လာျပီး ေမးတယ္။
“ ဘယ္လို စဥ္းစားမိတာလဲ။ ”
“ ေၾသာ္. . . နင္႔က ငါ႔အတြက္ မုန္႔ေတြ ဝယ္လာျပီး ေကၽြးတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ႔ နင္႔မွာလည္း နင္႔ အတိုင္းအတာ ေလာက္ပဲ ဝယ္ေကၽြးႏိုင္မွာေပါ႔။ ဒါက အေၾကာင္း မဟုတ္ဘူး။ အေၾကာင္းရင္းက ဟိုေကာင္ေတြက နင္သြားတာနဲ႔ နင္ ငါ႔ကို စားဖို႔ ေပးထားခဲ႔တဲ႔ မုန္႕ေတြကို လုျပီး ဝိုင္းစားတယ္။ ”
“ ဒါကေတာ႔ နင္က ညံ့တာကိုး။ ငါက နင္တစ္ေယာက္တည္းပဲ စားဖို႔ ေပးတာေလ။ ”
“ ေအးေလ. . ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔လည္း ငါ အခုလို စဥ္းစားမိတာေပါ႔။ ”
“ ဘ ယ္ လို လဲ . . . ”
သူ ေယာင္ဝါးဝါး မ်က္လႊာေလး ခ်ျပီး ခပ္တိုးတိုးေမးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဟိုးအေဝးကို ေငးရင္း ေျဖလိုက္ပါသည္။
“ ငါေလ စဥ္းစားမိတယ္။ နင္႔လို လူမ်ိဳး ေလးေယာက္ေလာက္သာ ရွိရင္ ေကာင္းမယ္လို႔. . ”
“ ဘာရယ္. . ”
“ ေၾသာ္. . နင္႔လို ငါ႔ကို မုန္႕ဝယ္ေကၽြးတဲ႔ လူမ်ိဳးေလ ၊ အဲဒီလိုလူ ေလးေယာက္ေလာက္ဆိုရင္ ငါ မုန္႔ဝမွာလို႔ စဥ္းစားမိလို႔ ေျပာတာပါ။ အခုက်ေတာ႔ ငါ႔မွာ ဟုိေကာင္ေတြနဲ႔ လုစားေနရသလို ျဖစ္ေနေတာ႔ မဝဘူးေပါ႔ဟာ။ ေလးေယာက္ေလာက္ကသာ ဒီလို ေကၽြးေနရင္ ငါလည္း ဝတာေပါ႔။ ဒါကို ေျပာတာပါ။ ”
“ ဘာ. . . ၊ နင္ . . . နင္. . . နင္. . .”
ဆိုျပီး စကားကို အထစ္ထစ္ အေငါ႔ေငါ႔ ေျပာျပီး မိုးမုိးစန္း လွည္႔ထြက္သြားပါသည္။ သူဘာလို႔ စိတ္ဆိုးသြားတယ္ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ အခုထိ စဥ္းစားလို႔ မရခဲ႔ပါ။ အဲဒီေန႕က စျပီးေတာ႔ သူေကၽြးေသာ မုန္႕ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ မစားရေတာ႔ဘဲ ေဘာလံုးကန္ရာက မႏိုင္ခဲ႔တဲ႔ ေန႕ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ မုန္႕ဖိုး ျပတ္ကာ ငတ္ပါေတာ႔သည္။
အထက္တန္းေက်ာင္းသားရဲ႕ ေနာက္ဆံုးဘဝ ပညာကို သင္ယူဖို႔ ေက်ာင္းတတ္ဖို႔ရာ အခ်ိန္ ၊ ေက်ာင္းပိတ္ထားေသာ စပ္ကူးမတ္ကူး ကာလကို ကၽြန္ေတာ္ အိမ္မွာ ေနရင္း ေဘာလံုးကန္ကာ ေစာင္႔ပါသည္။ ေနပူပူ မိုးရြာရြာ အခ်ိန္အခါ မေရြး ကၽြန္ေတာ္ ေဘာလံုးကန္တတ္သည္။ တစ္ေန႕ေတာ႔ မိုးရြာေနေသာ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဘာလံုးကန္ၾကရင္း ကၽြန္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္း ကန္လိုက္တဲ႔ ေဘာလံုးကို ကၽြန္ေတာ္႔ ေျခေထာက္နဲ႔ ထိကာ ေျမာက္တတ္သြားျပီး အစ္မ အရြယ္ တစ္ေယာက္ကို သြားထိမိပါေတာ႔သည္။
“ ဟာ ”
ခနဲ အားလံုးဆီက အသံထြက္လာပါသည္။ မိုးရြာေနေတာ႔ မိုးေရနဲ႔ အတူ ေပေနတဲ႔ ရြံအကြက္လိုက္ၾကီးက အစ္မၾကီး အက်ႌမွာ အထင္းသား ေဆးမဆိုးဘဲ ပန္းရိုက္ထားသလို ျဖစ္ပါသည္။ ရုတ္တရက္ အစ္မၾကီးက လွည္႔ၾကည္႔ျပီး . .
“ မင္းတို႔ ေတာ္ေတာ္ စည္းကမ္း မရွိတာပါလား။ ”
ဆိုကာ ေအာ္ပါေတာ႔သည္။ အားအျပင္းနဲ႔ ကန္သူ ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္း ၊ လားရာ ေျပာင္းေအာင္ သြားတားမိသူ ကၽြန္ေတာ္႔မ်ိဳး ၊ ပဲမ်ားကာ လမ္းေလွ်ာက္သူ ထိုအစ္မၾကီး ၊ ဒီလို လူသံုးေယာက္မွာမွ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၾကီးတဲ႔ အမႈကို အမႈန္႕ ျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။
“ ေဆာရီးေနာ္ အစ္မ ၊ တကယ္ကို မေတာ္လို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ”
ဆိုျပီး ခ်ိဳသာေျပျပစ္ လွစြာေသာ စကားနဲ႔ လွပေသာ ကၽြန္ေတာ္႔ အျပံဳး ( အဟဲ ) ေတြနဲ႔ ေတာင္းပန္လို႔ အျပီးမွာေတာ႔ အဖုအက်ိတ္ဆိုရင္ ေပါင္ဒါဘူးထဲေတာင္မွ ထည္႔လို႔ရတယ္ ဆိုတဲ႔ ေဒဝယကၡေဆးကို သံုးလိုက္ရသူလို အစ္မ ရဲ႕ အဖုအက်ိတ္ေတြ ေပ်ာက္သြားကာ မ်က္ႏွာေလး ေပ်ာ႔ေျပာင္းသြားျပီး ထြက္သြားပါေတာ႔သည္။
အမွတ္ဆိုတာ ဘယ္မွာ ရွိပါသလဲ ကၽြန္ေတာ္ မသိေတာ႔ မိုးရြာတိုင္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေဝးလား ဝါးလား ေဘာလံုး ကန္ၾကပါသည္။ ထိုအစ္မ ကလည္း အမွတ္မရွိတာ ေသခ်ာပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ သူကလည္း ထံုးစံ အတိုင္း ပဲေလးမ်ားကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဘာလံုးကန္ရာ လမ္းမေပၚကေနပဲ လမ္းေလွ်ာက္ကာ ျပန္ပါသည္။ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ အဖုအက်ိတ္ကို မဆြရဘူးလို႔ အဖြားေျပာဖူးတာကို ကၽြန္ေတာ္က သတိရသူ ဆိုေတာ႔ ေဘာပြဲကို ေခတၱဒိုင္လုပ္ ရပ္နားကာ ထိုအစ္မ ကို လမ္းေပၚမွာ အလ်ားလိုက္ ပဲမ်ားကာ ျဖတ္သြားေစလိုက္ပါသည္။
“ ငါ႔ အစ္မ လာတယ္ ၊ ပြဲရပ္မယ္။ ”
လို႔ ဆိုကာ ကၽြန္ေတာ္က လက္ကို ေျမွာက္တားကာ ပြဲကို ရပ္ေစလိုက္သည္။ ဒီလိုဆိုေတာ႔လည္း ထိုအစ္မ ရဲ႕ မ်က္ေထာင္႔ဝန္းကေန ကၽြန္ေတာ္႕ကို ငဲ႔ၾကည္႔တာေလးကို ဘယ္လိုမွန္း မသိေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အလကား လက္ခံရရွိခဲ႔သည္။ ေန႔စဥ္ ျမင္ေတြ႕ခါမ်ားေတာ႔ ထိုအစ္မ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္မွန္းတန္း ၊ ေနာက္. . . မ်က္ႏွာမွန္းတန္းရာမွ ခင္မင္လာခဲ႔ပါသည္။
ေဘာလံုးတစ္လံုးကို ဘယ္လို တားဆီးရမယ္ ၊ ဘယ္လို လိမ္ေခါက္ဆြဲယူကာ ဂိုးထဲကန္သြင္းရမယ္ ဆိုတာသာ သိေသာ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ ထိုအစ္မရဲ႕ လူကၽြံေဘာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ မဲေနာက္ မဖမ္းတတ္မိခဲ႔ဘူး။ သူက လမ္းကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ ၊ ေျပးလႊားကန္ေက်ာက္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ကစားပြဲကို ရပ္ေပး ၊ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ညေနခင္းေတြက ေႏြးေထြးခဲ႔ပါသည္။ တစ္ေန႕ေတာ႔ လမ္းေပၚမွာ ကစားေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ထိုအစ္မက လွမ္းေခၚကာ စကားေျပာတယ္။
“ မင္း ညေန ၆ နာရီေလာက္ က်ရင္ လမ္းထိပ္က ခဏေစာင္႔ေနမလား ၊ အစ္မသြားစရာ ရွိလို႔ ၊ ဒါကို အေဖာ္လိုက္ေပးမလား။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ ရပါတယ္။ ”
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေတြ႔ဆံုမႈ သေဘာတူညီခ်က္ကို ကုလသမဂၢကလည္း ဝင္ျပီး သေဘာတူညီမႈ ရေအာင္ လုပ္ေပးစရာ မလိုပါဘူး။ ေအးေဆး ျငိမ္းခ်မ္းစြာပဲ သေဘာတူညီမႈ ရသြားခဲ႔ပါသည္။ ညေန ထိုအစ္မေျပာတဲ႔ အခိ်န္မွာ ကၽြန္ေတာ္က ေဘာလံုးကန္တဲ႔ ဝတ္စံု ၊ ေဘာင္းဘီတိုနဲ႔ ေစာင္႔ေနတာ မဟုတ္မွန္းေတာ႔ ေျပာစရာ မလိုဘူး ထင္ပါတယ္။ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး အဝတ္တစ္စံုကို ကိုယ္မွာ ေဒါင္လိုက္ ေကာက္စြပ္ကာ လမ္းထိပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေစာင္႔ေနခဲ႔ပါသည္။
ထိုအစ္မ ေရာက္လာေတာ႔ မိုးကလည္း ရြာမေနပါ။ ထို႔ျပင္ ေနကလည္း ညေနဆိုေတာ႔ ပူမေနပါ။ ထို႔ေၾကာင္႔ ျမန္မာဗီဒီယို ဇာတ္ကားေတြ ထဲကလို ကၽြန္ေတာ္က ထိုအစ္မၾကီးကို ထီးေဆာင္းေပးရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာဘာညာညာ ျဖစ္မသြားခဲ႔ၾကပါ။ ဖာသိဖာသာပဲ ထိုအစ္မေဘးကေန လမ္းေလွ်ာက္လိုက္လာရင္း လမ္းေပၚမွာ ေတြ႕တဲ႔ ခဲလံုးေလးေတြကို စိတ္မွန္းနဲ႔ ေဘာလံုးတစ္လံုးလို သေဘာထားကာ လိုခ်င္တဲ႔ ေနရာကို ကန္လိုက္ရင္း ဂိုးသြင္းေနမိပါသည္။ လိုရင္ ေရာက္ရင္ “ Yes ” ဆိုျပီးေတာ႔ေတာင္မွ ႏႈတ္က ထြက္သြားပါေသးသည္။
“ မင္း ကလည္းကြာ ၊ အစ္မနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္တာေတာင္မွ ေကာင္းေကာင္း မေလွ်ာက္ဘူး။ ျငိမ္ျငိမ္ေလး ေလွ်ာက္စမ္းပါ။ ”
ထိုအစ္မက ဒီလို ဟန္႕ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းေတာ႔ ကုတ္သြားပါသည္။ အျမီးကို ကုတ္ျခင္းေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ ေခါင္းကို ကုတ္လိုက္ျပီး ျငိမ္ကာ လိုက္သြားပါသည္။ ထိုအစ္မ ဘယ္ကို သြားတာလည္း ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းကို ေလွ်ာက္လာခဲ႔ျပီးေတာ႔ “ အေအး ေသာက္ရေအာင္ ” ဟု ဆိုကာ အေအးဆိုင္ တစ္ဆိုင္ထဲသို႔ ဝင္ပါသည္။
“ ကၽြန္ေတာ္ သတ္သတ္လြတ္ စားထားတယ္ အစ္မ။ ”
ဆိုျပီး ျမန္မာ ဗီဒီယို ဇာတ္ကားေတြ ထဲကလို ဟန္ေဆာင္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ျငင္းစရာလည္း မလိုပါ။ ဒါေၾကာင္႔ သာသာယာယာပဲ လိုက္သြားျပီး ဘာဘာညာညာ မေျပာဘဲ ဖာလူဒါ တစ္ခြက္ မွာေသာက္ပါသည္။ စားတယ္ လို႔လည္း ေျပာလို႔႔ရပါသည္။ ဖာလူဒါမွာ ခပ္စားရန္ ဇြန္းလည္း ပါလို႔ ျဖစ္သည္။ ေသာက္စားတယ္ ဆိုရင္ ပိုျပီးမ်ား မွန္ေလမလား။ စားေသာက္ျပီး ခဏထိုင္ျပီးေတာ႔ ထိုအစ္မက ျပန္မယ္ လို႔ ဆိုကာ စားေသာက္ထားတာေတြ ရွင္းဖို႔ ပိုက္ဆံ ထုတ္ကာ ရွင္းဖို႔ ျပင္ပါသည္။
“ ဟာ . . ေနေန အစ္မ ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေပးလိုက္ပါ႔မယ္။ ”
လို႔ ဆိုကာ ျမန္မာဗီဒီယို ဇာတ္ကားေတြ ထဲကလို မင္းသား နဲ႔ မင္းသမီး အတင္း ျငင္းခုန္ကာ ပိုက္ဆံ ရွင္းၾကသလိုမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္ မလုပ္ပါ။ ဒီလို သရုပ္ပ်က္မႈကို ကၽြန္ေတာ္ မၾကိဳက္ျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ္႔ထက္ၾကီးတဲ႔ လူ သူ႕ကို ေက်ာ္ကာ အတင္းအၾကပ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ မလုပ္လိုပါ။ ေနာက္တစ္ခ်က္က “ Lady First ” မဟုတ္ပါလား။ ဒါေၾကာင္႔ စားေသာက္ထားသမွ် ထိုုအစ္မပဲ ရွင္းပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ပိုက္ဆံ မပါ၍ မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ လံုေလာက္ေအာင္ ပါပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သာ ဖိတ္ေခၚရင္ ကၽြန္ေတာ္ ရွင္းဖို႔ အဆင္႔သင္႔ ရွိပါသည္။ အခုေတာ႔ ထိုအစ္မကို “ ေလဒီ ဖက္စ္ ” ခိုင္းလိုက္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ “ ဖက္စ္ ” ပါမည္။
ဆိုင္က ထလာျပီး ( တကယ္ေတာ႔ ဆိုင္က ထလာတာ မဟုတ္ပါ။ ဆိုင္က ဒီအတိုင္း က်န္ေနခဲ႔ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကသာ ထလာခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ) ကၽြန္ေတာ္တို႔ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္လာေတာ႔ ထိုအစ္မက စတိုးဆိုင္ၾကီး တစ္ဆိုင္ရွိရာ ေနရာသို႔ ဦးေဆာင္ကာ ေလွ်ာက္သြားပါသည္။ ထိုစတိုးဆိုင္က သူ႕ကိုသူ ခပ္ထြားထြား ျဖစ္ေအာင္လို႔ “ Mini Market ” လို႔ ေရးထားပါသည္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ၾကိဳက္ ဘာမွလည္း ေသခ်ာ မရပါ။ ဒါေပမဲ႔ Micro Market ထက္ စာရင္ေတာ႔ Mini Market ဆိုတာက ေတာ္ပါေသးသည္။ ဘာဝယ္မယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိေပမဲ႔ ထိုအစ္မက ထုိဆိုင္ထဲကို ဝင္ကာ ဟိုဟာ ဒီဟာကို ကိုင္ၾကည္႔ပါသည္။ ထိုဆိုင္မွာ တစ္ခုေကာင္းတာက ကိုင္ခ ၊ ၾကည္႔ခ မေပးရပါ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဝင္စားရာ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းေတြ နားကေန မခြာပါ။ ထုိအစ္မကေတာ႔ တစ္ဆိုင္လံုးကို ေလွ်ာက္ျပီး ကိုင္ၾကည္႔ပါသည္။ ခဏေနေတာ႔ ထိုအစ္မက သူတို႔ မိန္းကေလးေတြ ဝတ္တဲ႔ အဝတ္အစားေတြ နားကို ေရာက္သြားပါသည္။ “ ေဟ႔ . . လာဦး။ ” ဟု ကၽြန္ေတာ္႔ကို လွမ္းေခၚကာ အက်ႌတခ်ိဳ႕ကို သူ႕ကိုယ္မွာ ကပ္ထားျပီး လိုက္လား လို႔ ေမးပါသည္။ ထိုအက်ႌမွာ ထိုအစ္မနဲ႔ အေတာ္ကို ပြေယာင္းေယာင္း ႏိုင္ပါသည္။ ထိုအက်ႌတန္းရဲ႕ ေဘးမွာ အိမ္တြင္း အမိႈက္ပံုး အသစ္ေလးေတြလည္း ခ်ထားကာ ေရာင္းပါသည္။
ထိုအမိႈက္ပံုးေလးကို ကိုင္ကာ ထိုအက်ႌကို ဝတ္ထားရင္ေတာ႔ လမ္းမွာ အမိႈက္လိုက္ေကာက္သူလို ပံုစံ ျဖစ္သြားမွာ ေသခ်ာေသာေၾကာင္႔ လိုက္တယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ မ်က္စိထဲမွာ ျမင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုကဲ႔သို႔ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာျဖစ္လိုက္ပါ။ “ ဟုတ္ကဲ႔ “ ဆိုျပီး ထိုအစ္မကို ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းျငိမ္႔ျပပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ သေဘာတူညီခ်က္ကို ရသြားလို႔လား မသိပါ။ ထို အစ္မက ထိုအက်ႌကို ယူလိုက္ပါသည္။ သူ႕မွာလည္း စိတ္လြတ္လပ္ ေပါ႔ပါးသြားဟန္ ရွိပါသည္။ သူ႕ထက္ စိတ္လြတ္လပ္ေပါ႔ပါးသူကေတာ႔ ေစ်းဆိုင္ရွင္ ျဖစ္ပါသည္။ သူေလွ်ာက္ကိုင္ေနတာကို သိပ္ေတာ႔ မၾကည္ေတာ႔သလို မ်က္ခံုးေတြကို တြန္႕ခ်ိဳးထားပါသည္။ အခုေတာ႔ ထိုဆိုင္ရွင္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ကို က်ိတ္ကာ ေက်းဇူးတင္ေနမည္ ဟု ထင္မိပါသည္။
အက်ႌတန္းမွ ထြက္လာေတာ႔ ထိုအစ္မက ကၽြန္ေတာ္႔ကို လွည္႔ေျပာပါသည္။ လြတ္လပ္ေရးေန႕ သံပံုးရိုက္ ေပ်ာ္ပြဲ ရႊင္ပြဲမွာ သံပံုးရိုက္မယ္႔သူကို မရိုက္ခင္ နည္းနည္းမူးသြားေအာင္ သံုးပတ္ေလာက္ လွည္႔လိုက္သလို ကၽြန္ေတာ္႔ကို လွည္႔ျပီး ေျပာတာ မဟုတ္ပါ။ ထိုအစ္မရဲ႕ မ်က္ႏွာကို လွည္႔လိုက္ကာ ကၽြန္ေတာ္႔မ်က္ႏွာနဲ႔ တည္႔တည္႔ စကားေျပာျခင္းကို ဆိုလိုတာပါ။
“ မင္း ကို အစ္မ လက္ေဆာင္ တစ္ခု ဝယ္ေပးဦးမယ္။ ”
“ ဟာ . . မလုပ္နဲ႔ အစ္မ။ မယူပါဘူး။ ”
ဒီလိုမ်ိဳးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ကို အားနာပါသည္။ ဘယ္သူ႕ဆီကမွလည္း ကၽြန္ေတာ္ မယူဘူးေတာ႔ အတင္းကို ျငင္းမိပါသည္။
“ မဟုတ္ဘူးေလ ၊ အစ္မက ခင္လို႔ ဝယ္ေပးတာကို. . ”
သူ႕ဖာသာ ေျပာျပီး သူ႔ဖာသာပဲ ေရွ႕က ေလွ်ာက္သြားပါသည္။ ျပီးေတာ႔ ကက္ဆက္ေခြေတြ ထားတဲ႔ မွန္ရိႈးေက႔စ္ေရွ႕မွာ ရပ္ျပီး မွန္ပံုးေနာက္က ေကာင္မေလးကို စိတ္ညစ္ေအာင္ ဟိုဟာ ဒီဟာေတြ လက္ညိႈးထိုးျပျပီး ေခြတစ္ေခြကို ထုတ္ခုိင္းလိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အိမ္မွာ ေခြအသစ္ထြက္ျပီ ဆိုရင္ ေဖေဖက ဝယ္လာေနၾကပါ။ အဲဒီေခတ္က စီဒီ ၊ ဗီစီဒီ ဆိုတာ မာရ္နတ္ရဲ႕ မစင္လို႔ အလြန္ရွားပါးျပီး အဖိုးတန္ေသာ ေခတ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ကက္ဆက္ေခြမ်ားသာ ေရာင္းရ တြင္က်ယ္ပါေသးသည္။
မွန္ပံုးေပၚကို ေရာက္လာတဲ႔ ေခြကို ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ ဆိုထားတဲ႔ ေခြဆိုတာကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ေတြက အိမ္က အစ္မဝမ္းကြဲနဲ႔ ေစ်းဝယ္ထြက္လာရသလိုပဲ ျဖစ္သြားသည္။ သူနဲ႔ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္ မၾကိဳက္တာဆိုရင္ မယူဘဲ ဂဂ်ီဂေၾကာင္ အလြန္က်တတ္သည္။ ထိုအစ္မက မွန္ပံုးေလးေပၚကို တင္ထားတဲ႔ ေခြကို ယူျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ဆီကို ကမ္းေပးတယ္။
“ ဟာ . . မယူဘူး အစ္မ ၊ ေနာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္က မိန္းကေလး ဆိုတဲ႔ သီခ်င္းေတြ နားမေထာင္ျဖစ္ဘူး။ ”
ဘယ္သူ႕မ်က္ႏွာမွ မၾကည္႔ဘဲ ေျပာမိေျပာရာ ေျပာခ်မိသည္။ သူ႕ နင္သလို ျဖစ္သြားတာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ သတိမထားမိပါ။
“ ဒါဆို မင္းက ဘာေခြ လိုခ်င္လို႔လဲ။ ”
ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ထဲမွာ သူက ဂ်ီက်ေနၾက အိမ္က အစ္မဝမ္းကြဲလိုပဲ သေဘာထားမိေနေတာ႔ သူေပးတဲ႔ ေခြကို ယူေတာင္မွ မၾကည္႔ဘဲ မွန္ပံုးထဲကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ အိမ္မွာ မဝယ္ရေသးတဲ႔ စည္သူလြင္ ရဲ႕ “ လူနဲ႔ ဒိုင္ယာရီ ” ေခြကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
“ ဟာ . . စည္သူလြင္ေခြ အသစ္ထြက္တာပဲ။ အစ္မ လက္ေဆာင္ ဝယ္ေပးရင္ ဒါကိုပဲ ယူမယ္။ ”
ေမာင္တစ္ေယာက္က အစ္မတစ္ေယာက္ကို ေျပာသလို ေျပာခ်လိုက္ျပီး သူကလည္း ကၽြန္ေတာ္႕ကို သူဝယ္ေပးခ်င္ေနတဲ႔ ေခြကို ျပန္ထားလိုက္ကာ ကၽြန္ေတာ္ လုိ္ခ်င္ေနတဲ႔ ေခြကို လက္ေဆာင္ ဆိုျပီး ဝယ္ေပးပါသည္။ ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သူလက္ေဆာင္ ဝယ္ေပးတဲ႔ ေခြကို လက္က ကိုင္ျပီး ဟုိေျပာ ဒီေျပာ စကားေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကိုယ္႔အိမ္ကိုယ္ျပန္ ၊ သူကလည္း သူ႔အိမ္ သူျပန္သြားခဲ႔ပါသည္။
ဒါေပမဲ႔ မသိသား ဆိုးရြားလွတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ အတြက္ ဒီပထမအၾကိမ္ အျဖစ္အပ်က္က သင္ခန္းစာ ယူစရာ မျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ အေတာ္ၾကာတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ထိုအစ္မကလည္း ေနာက္တစ္ခါ အျပင္သြားမယ္ ဆိုျပီး အေဖာ္ေခၚပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အားေနတဲ႔ အခ်ိန္ဆိုရင္ လိုက္သြားပါသည္။ လမ္းေၾကာင္း အေဟာင္းၾကီး အတိုင္းပဲ ထိုအစ္မက သြားတဲ႔ အတြက္ အေအးေသာက္ျပီးေတာ႔ ထိုစတိုးဆိုင္ကို ေရာက္ပါသည္။
ထို႕ေနာက္ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္ကိုင္ၾကည္႔ျပီး ဟိုဟိုဒီဒီလည္း သူ႔ခႏၶာကိုယ္မွာ ကပ္ၾကည္႔ပါသည္။ ျပီးေတာ႔ ဟိုဟိုဒီဒီနဲ႔ပဲ မဝယ္ပါ။ ေနာက္ဆံုး ကက္ဆက္ေခြ ဆိုင္မွာ ကက္ဆက္ေခြေတြကို ၾကည္႔ျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကို လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ ဆိုျပီး သူဝယ္ေပးခ်င္တဲ႔ ေခြကို ေရြးကာ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေပးျပန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မၾကိဳက္ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳက္ရာ ေခြကိုပဲ ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္နဲ႔ ေရြးယူလာပါသည္။ ထုိအစ္မက လမ္းေၾကာင္းသစ္ကို မထြင္ေသာေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လမ္းေၾကာင္း အေဟာင္းတိုင္းသာ ျဖစ္ေနၾကသည္ လို႔ ထင္ပါသည္။
“ ေနပါဦးကြ ၊ မင္းကို အဲဒီ အစ္မက ဝယ္ေပးတယ္ ဆိုတဲ႔ ကက္ဆက္ေခြ နာမည္က ဘာလဲ။ ”
ကၽြန္ေတာ္က အျဖစ္အပ်က္ေလးကို သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာျပေတာ႔ သူတို႔ကလည္း ေယာင္ဝါးဝါးနဲ႔ ေမးသည္။ သူတို႔ ဒီလို ေမးေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွ ေသခ်ာ မေျပာႏိုင္ဘုူး။ အေခြ နာမည္ကို မၾကည္႔မိဘူး။ ဆိုတဲ႔ အဆိုေတာ္ကေတာ႔ “ထြန္းအိျႏၵာဗို ” ဆိုတာပဲ မွတ္မိလိုက္တယ္။
“ ေခြ နာမည္ေတာ႔ မသိဘူးကြ ၊ အဆိုေတာ္ နာမည္ကေတာ႔ ထြန္းအိျႏၵာဗို . . ”
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ မတိက်တဲ႔ အေျဖကိုလည္း ရျပီးေရာ ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးက မတိုင္ပင္ဘဲ ဝုန္းခနဲ ရယ္ၾကတယ္။ နားမလည္သလို ၾကည္႔ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကို တစ္ေယာက္က ရွင္းျပတယ္။
“ ဟား ဟား ဟား . . . ဒါေၾကာင္႔ မင္းကို ဒီေခြ ဝယ္ေပးေနတာေပါ႔။ မွတ္ထား. . အဲဒီေခြထဲမွာ “ မ မမရဲ႕ ေမာင္ေလး ” ဆိုတဲ႔ သီခ်င္းပါတယ္။ ဒါကို မင္းက မယူဘဲ တျခားေခြေတြ ယူယူ သြားေတာ႔ သူကလည္း ဖီးလ္ေတြ ေအာက္ကုန္တာေပါ႔။ ဒါေၾကာင္႔ ေနာက္တစ္ခါ အဆင္ေျပႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕ ဆိုျပီး သူကလည္း Try Again တာေလ။ သူက Try Again ေပမဲ႔ Very ငပိန္း နဲ႔ ေတြ႕ေတာ႔ အိပ္မက္ေတြ တပ္လန္႕သြားတာေပါ႔ကြာ။ ”
“ ေၾသာ္. . . ဒီလိုလား။ မသိဘူးေလကြာ။ ငါက ငါမွ နားမေထာင္ခ်င္တဲ႔ ေခြၾကီး လာဝယ္ေပးေတာ႔ မယူရင္လည္း အားနာရလို႔ တျခားေခြ ေျပာင္းေျပာင္း ယူလိုက္တာ. . ”
“ အခုေရာ မင္းကို အေအးေသာက္မယ္ ဆိုျပီး ေခၚေသးလား။ ”
“ မေခၚေတာ႔ဘူး ၊ ငါကလည္း ေနာက္သြားတိုင္း ေခြေတြပဲ စြတ္ဝယ္ေပးေနေတာ႔ အားနာျပီး မအားေတာ႔ဘူးလို႔ ျငင္းလိုက္ျပီး မသြားျဖစ္ေတာ႔ဘူး။ ”
“ ေကာင္းေရာေပါ႔ကြာ။ ေလာကမွာ အပ်ိဴၾကီးေတြ မ်ားေနတာ မင္းလို ခပ္ပိန္းပိန္းေကာင္ေၾကာင္႔ပဲ ေနမယ္။ ”
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကက္ဆက္ေခြေတြ လက္ေဆာင္ရျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ နာမည္ေပးတစ္ခုလည္း ရခဲ႔ပါသည္။
၁၀ တန္းေက်ာင္းသား ဘဝရဲ႕ လြတ္လပ္မႈမ်ိဳးကေတာ႔ အထက္တန္းေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ဘဝမွာ ဘယ္ေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္မရႏိုင္ခဲ႔ေတာ႔ပါ။ သူ႕ထက္ လြတ္လပ္မႈကို တကၠသိုလ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ရေပမဲ႔လည္း ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားေလာက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ကၽြန္ေတာ္ မရခဲ႔ဘူးလို႔ ထင္သည္။ ဒီလို ေပ်ာ္စရာေတြထဲက ကၽြန္ေတာ္႕ကို ပိုျပီး မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္ေစေသာ အေပ်ာ္ ၊ အေပ်ာ္မ်ားရဲ႕ အဓိက ဆံုမွတ္လို႔ ေျပာလို႔ရတာကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ဘတ္ကို ျငိမ္႕ခနဲ ေနေအာင္ လႈပ္ကိုင္သြားေစႏိုင္တဲ႔ “ မမ ရဲ႕ အျပံဳး ” ေၾကာင္႔ပါပဲ။
“ မမ ” အဲ မဟုတ္ဘူး “ မ ” ရဲ႕ အျပံဳးကို ေက်ာင္းတတ္ျပီး ႏွစ္ပတ္ေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ စတင္ျမင္ခဲ႔သည္။ တိမ္ေတြ ညိဳေနျပီး ေလေတြ ခ်ိဳေနတဲ႔ မိုးသားအုပ္အုပ္ေတြ ၾကားထဲမွာ “ မ ” နဲ႔ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ ေက်ာင္းအဝင္ဂိတ္ကေန ေက်ာင္းလမ္းမေပၚကို အလ်ားလိုက္ ရဲရဲတင္းတင္း ဝင္လာခဲ႔တာကို ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ခဲ႔ရသည္။ ပန္းေတြ ငိုသြားေအာင္ လွေသာ အလွအပမ်ိဴး “ မ ” မွာ မရွိပါ။ ဒါ ေသခ်ာပါသည္။ “ မ ” နဲ႔ အတူတူ ေလွ်ာက္လာသူေတြမွာေတာ႔ သက္ဆိုင္ရာလူေတြကို ငိုက္ခနဲ ေမ႔သြားေစႏိုင္တဲ႔ အလွေတြကို သူတို႔ဖာသာ တပ္ဆင္ထားသည္။
ဒါေပမဲ႔ သူတို႔ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာထားေတြက ေက်ာက္သားေတြလို မာလွသည္။ ဒီလို လူေတြ ၾကားထဲမွာမွ “ မ ” ရဲ႕ မ်က္ႏွာက ပကတိ ေအးေဆး တည္ျငိမ္လြန္းလွသည္။ တင္းမာျခင္း မရွိသလို ဟန္လုပ္ထားျခင္းလည္း မရွိပါ။ မိတ္ကပ္ဘူးေတြ ၾကားမွာ ရိုးရိုးသားသား ခ်ျပထားတဲ႔ အေပြးမ်ားေသာ သနပ္ခါးတံုး တစ္တံုးလို ဣေျႏၵရရ လွမ္းေလွ်ာက္သြားသည္။ ေန႕အလင္းေရာင္ေတြကို မိုးတိမ္ေမွာင္ေတြက အုပ္အုပ္မိုးမိုး ကာထားရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ မ်က္ဝန္းထဲမွာ ေနသာသြားသလို “ မ ” နဲ႔ မ်က္ဝန္းခ်င္း ဆံုလိုက္မိသည္။ “ မ ” ကေတာ႔ သိလိုက္မယ္ေတာင္မွ မဟုတ္ဘူး။
အဲဒီေန႔က စျပီး ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ေန႔ေတြမွာ “ မ ” က ေနမင္း ျဖစ္ခဲ႔ျပီး ၊ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ညေတြမွာ “ မ ” က လမင္း ျဖစ္လာခဲ႔သည္။ ေလညွင္း တျဖဴးျဖဴး ညေလးမွာ ေကာင္းကင္ယံက လမင္းၾကီးကို ၾကည္႔ျပီး “ မ ” မ်က္ႏွာကို ျမင္ေနရသလို ကၽြန္ေတာ္ စကားေတြ ေျပာေနမိတယ္။ “ မ ” ကေတာ႔ နဂိုတပ္ဆင္ထားတဲ႔ အျပံဳးတစ္ခုနဲ႔ လက္ခနဲ ျပံဳးသြားေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ အတံုးအရုန္း က်ဆံုးသြားခဲ႔တယ္ေလ။ ေန႔တိုင္း “ မ ” ေလွ်ာက္လွမ္းလာမဲ႔ လမ္းေလးမွာ ၾကိဳတင္ ေစာင္႔ဆိုင္းသူ တစ္ေယာက္အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ကၽြန္ေတာ္ အမိန္႕ေပးကာ ခိုင္းေစခဲ႔သည္။
“ ေဟ႕ေကာင္ လာေနျပီ။ ”
ေနေဇာ္ေအာင္ရဲ႕ တီးတိုး သတိေပးသံၾကားေတာ႔မွ အေတြးေတြထဲ ေမ်ာနစ္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သတိရျပီး ေက်ာင္းအဝင္ဂိတ္ကို လွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ေက်ာင္းလမ္းေလးေပၚမွာ “ မ ” ရဲ႕ ေျခေလးေတြနဲ႔ ခပ္ေႏြးေႏြးေလး ေလွ်ာက္လာသည္။ တစ္ဆင္႔စကား တစ္ဆင္႔နားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေလ႕လာ စံုစမ္းမိသေလာက္ “ မ ” နာမည္က “ မေႏြးေႏြး ” တဲ႔။ ဒီထက္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မသိရသလို ၊ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္႕ရင္အစံုအတြက္ လံုေလာက္ခဲ႕ပါသည္။
မိုးေလးေတြ ခပ္ဖြဲဖြဲ အရြာမွာ “ မ ” က ထီးေလးကို ဖြင္႔ေဆာင္းျပီး ေနာက္ထပ္ လက္တစ္ဘက္နဲ႔ ပန္းပြားလြယ္အိတ္ေလး ပိုက္ကာ ေက်ာင္းလမ္းမေပၚမွာ ထင္ထင္ရွားရွား လင္းလက္ေတာက္ပစြာ ေလွ်ာက္လွမ္းလာသည္။ အခ်စ္ဆိုတာက ထူးျခားလွသည္။ ေနရာကြက္ျပီး မိုးရြာတယ္ ဆိုတာ မ်က္ျမင္ မၾကံဳခဲ႔ရဖူးေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ အခ်စ္မိုးေတြကေတာ႔ “ မ ” အေပၚမွာပဲ သိပ္သိပ္သည္းသည္း ရြာခ်ေနမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္႕ မ်က္ဝန္းရဲ႕ အၾကည္ဓါတ္ေတြကလည္း တျခား ဘယ္အရာကိုမွ မျမင္မိႏိုင္ေတာ႔ ေလာက္ေအာင္ “ မ ” ကိုသာ ျမင္ေနမိသည္။
ေရာ. . . ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ ခက္ေနပါေရာလား။ ဒါေပမဲ႔လည္း တစ္သက္လံုးမွ မခံစားလာရဖူးတဲ႔ အခ်စ္အတြက္ ဒီအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္႕ အတြက္ အခ်စ္ဆိပ္တတ္ေနခ်ိန္ ျဖစ္လိမ္႔မယ္ ထင္သည္။ “ မ ” ရဲ႕ အျပံဳးက လြဲလို႔ တျခား ဘာမွ မျမင္မိေတာ႔ပါ။
“ ေဟ႔ေကာင္ ငါ သတင္း ရလာတယ္။ ”
ေက်ာ္စိုးက ကၽြန္ေတာ္႕ ပခံုးကို ပုတ္ျပီး ေျပာသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔ ေရာဂါကို သူတို႔ သိေနတာ ဆိုေတာ႔ သူတို႔ ေပးမယ္ ဆိုတဲ႔ သတင္းကလည္း “ မ ” အေၾကာင္း သတင္းပဲ ျဖစ္လိမ္႔မယ္။
“ ဘာသတင္းလည္း ေက်ာ္စိုး။ ေျပာေလ . . ”
“ ဒီအတိုင္းေတာ႔ မရဘူးေနာ္။ သိတယ္ မလား။ ”
“ ေအးပါကြာ။ ေျပာမွာသာ ေျပာစမ္းပါ။ ျပီးရင္ မုန္႕စားဆင္းေရာ ၊ ေက်ာင္းက ျပန္ရင္ေရာ ျပဳစုမယ္။ ”
ဒီေတာ႔မွ ေက်ာ္စိုးက ျပံဳးတံု႕တံု႕ လုပ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေျပာဖို႔ ျပင္သည္။ သူက စကားစေျပာေတာ႔မယ္ ဆိုရင္ ဒီလိုပဲ အျမဲတမ္း ျပံဳးတံု႕တံု႕ လုပ္ျပီးမွ ေျပာတတ္သည္။ အရင္ကေတာ႔ သူေျပာဖုိ႔ ျပံဳးတံု႕တံု႕ လုပ္ေနျပီ ဆိုရင္ “ မင္းကြာ မေျပာရင္လည္း မေျပာနဲ႔ေတာ႔ ၊ မင္း ျပံဳးတံု႕တံု႕ လုပ္ေနတာၾကီးကို မခံႏိုင္ဘူး။ ” ဆိုျပီး ပိတ္ေျပာလိုက္ရင္ သူ႕မွာ ေျပာစရာ စကားေတာင္မွ ေမ႕သြားရေလာက္ေအာင္ နင္ သြားရွာသည္။ အခုေတာ႔လည္း . . . . .
“ ဒီလိုကြ။ မင္း “ မ ” နာမည္က “ ေႏြးေႏြး ” ၊ ဒါေတာ႔ မင္းလည္း သိျပီးပါျပီေလ။ အခုက အသစ္ထပ္သိခဲ႔တာေတြ ၊ မင္း “ မ ” က ေမာ္လျမိဳင္ကေနျပီးေတာ႔ ဒီမွာ လာျပီး ေက်ာင္းလာတတ္တာ။ ၁၀ တန္း စာေမးပြဲကို ရန္ကုန္မွာ က်ဴရွင္ ေကာင္းေကာင္း လာတတ္ရင္း လာေျဖတယ္ ဆိုပါစို႕။ အရင္ႏွစ္က က်ထားလို႔ အခုႏွစ္မွာ ရန္ကုန္တတ္ေျဖတာ. . . ”
“ က်တယ္ လို႔ မေျပာပါနဲ႔ကြာ။ ပထမ ႏွစ္က ေျခေခ်ာ္ လက္ေခ်ာ္ ျဖစ္တာ ေနမွာပါ။ ”
“ ေအာင္မာ . . လာလာေခ်ေသး။ မေအာင္တာကို က်တယ္လို႔ပဲ ေျပာတာပဲေလ။ စကားကို လာကပ္ျပီး ေျပာေနေသးတယ္။ ဆက္မေျပာဘဲ ေနလိုက္ရ. . . . ”
“ အဲ. . . ဆက္မေျပာဘဲ နဲ႔ေတာ႔ မေနပါနဲ႔ကြာ။ ဆက္ေျပာပါဦး။ ”
ေက်ာ္စိုးက မုန္ယိုေနတဲ႔ အၾကည္႕နဲ႔ တစ္ခ်က္ၾကည္႔ျပီးမွ. . .
“ မေႏြးေႏြး နဲ႔ အတူတူ လမ္းေလွ်ာက္လာၾကတဲ႔ သံုးေယာက္တည္းက အရပ္နည္းနည္းျမင္႔တဲ႔ ခပ္သြယ္သြယ္ တစ္ေယာက္က မေႏြးေႏြးရဲ႕ ညီမ အရင္းပဲ ၊ သူ႕နာမည္က “ ေထြးေထြး ” လို႔ ေခၚတယ္။ ”
“ ဟင္. . . ဟုတ္လို႔လား ၊ ရုပ္ခ်င္းကလည္း မဆင္ဘူး။ ”
“ ဟုတ္တာကေတာ႔ ေသခ်ာတယ္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ စလံုး ရန္ကုန္မွာ ၁၀ တန္း ေျဖဖို႔ ေက်ာင္းလာတတ္ၾကတာပဲ။ ဒါေပမဲ႔ က်ဴရွင္မွာ သြားမတတ္ျဖစ္ေတာ႔ဘဲ အိမ္ကိုပဲ ဝိုင္းေခၚျပီး သင္တယ္ လို႔ ေျပာတယ္။ ငါ သိထားတာေတာ႔ ဒါပဲ။ ”
“ ေၾသာ္ ”
“ မ ” ရဲ႕ ညီမ ဆိုသူ နဲ႔ “ မ ” ကို ကၽြန္ေတာ္ ညီအစ္မ အရင္းေတြ ျဖစ္ေနလိမ္႔မယ္ လို႔ ဘယ္လိုမွ မထင္ခဲ႔မိဘူး။ “ မ ” က ကိုယ္ေန ယဥ္ေက်းျပီး တင္႔တယ္ သေလာက္ ၊ “ မ ” ညီမကေတာ႔ ေတာက္ေတာက္ပပ ကို လွပလြန္းလွတယ္။ လွပတယ္ ဆိုတာထက္ ေခ်ာေမာလြန္းလွတယ္ လို႔ ဆိုရမွာ ျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ႔ မ်က္ႏွာထားက တည္သလို ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း ထီမျမင္ေသာ မ်က္ဝန္းစိမ္းစိမ္းေတြ သူ႕မွာ ရွိသည္။ ဒါေပမဲ႔ ဒါက ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ ဘာမွ အေရးမပါလွပါ။ “ မ ” နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး သူ႕ကို ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ရမယ္ ဆိုရင္ေတာ႔ သူ႕မ်က္လံုး စိမ္းစိမ္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ဥပေကၡာ ျပဳကာ ဆက္ဆံ ရမွာပါပဲ။
“ ေနၾကဦးကြာ။ ငါ႕ကို အၾကံေလး ဘာေလး ေပးၾကဦး။ ငါ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ။ ”
ပတ္ဝန္းက်င္က ရုတ္တရက္ တိတ္ဆိတ္သြားသလို သူငယ္ခ်င္းေတြပါ ျငိမ္သြားတယ္။ ကိုယ္ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ေပမဲ႔ သူတို႔လည္း ေဘးကေန အေငြ႔အသက္ေတြ ခံစားေနရတာကိုး။
“ ငါတို႕ကေတာ႔ အရင္က တတ္တတ္ၾကြၾကြ ျဖစ္ေနတဲ႔ မင္းကို အခုလို ျငိမ္ျပီး ထိုင္ေတြးေနတာမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္တာေတာ႔ အမွန္ပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ရေအာင္ လိုက္ရင္လည္း ျမန္ျမန္လိုက္ ၊ မရလို႔ အသည္းကြဲမယ္ ဆိုရင္လည္း ျမန္ျမန္ကြဲ ၊ ဒါက ပိုေကာင္းမယ္ လုိ႔ ထင္တယ္။ ”
“ ဟာကြာ . . မင္း စကားၾကီးကလဲ။ ”
“ အဟုတ္ ေျပာေနတာေလ။ ဒါေၾကာင္႔ အားလံုးက မင္းကို ဝိုင္းျပီး စံုစမ္း ေပးေနတာေပါ႔။ အခုလည္း မေႏြးေႏြးတို႔ ထဲက အရပ္အျမင္႔ဆံုး တစ္ေယာက္က ငါတို႔ အိမ္နားက အစ္ကိုၾကီး တစ္ေယာက္နဲ႔ ၾကိဳက္ေနတာ ဒါေၾကာင္႔ သူကေနတဆင္႔ မင္းရဲ႕ မေႏြးေႏြး သတင္းေတြကို စံုစမ္းေပးေနတာ။ မင္း ျဖစ္ေနတာကို ေျပာျပေတာ႔ ဒီအစ္ကိုၾကီးကလည္း သူတတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူညီမယ္ တဲ႔။ ”
“ ဟုတ္လား ၊ ဘယ္လို ကူညီမွာလဲ။ ”
“ ေနာက္ေန႕က စျပီး သူကလည္း အားတဲ႔ ေန႕ေတြ ဆိုရင္ ငါတို႕ ေက်ာင္းလႊတ္ခ်ိန္ကို လာေစာင္႔ေနျပီး သူ႔ခ်စ္သူ နဲ႔ အတူတူျပန္ရင္း မင္းကိုပါ ေခၚသြားမယ္ တဲ႔။ သူ႕ခ်စ္သူက မေႏြးေႏြးတို႔နဲ႔ အတူတူျပန္ေတာ႔ မင္းကလည္း သူနဲ႔ အတူ လိုက္လာတာ ဆိုေတာ႔ မေႏြးေႏြးတို႔နဲ႔ ရင္းႏွီးလြယ္တာေပါ႔တဲ႔။ သူကလည္း ၾကားကေန မိတ္ဆက္ေပးမယ္ ၊ ျပီးရင္ေတာ႔ ရင္းႏွီးသြားျပီ ဆိုရင္ေတာ႔ မင္းဖာသာ ဆက္ျပီး က ေတာ႔လို႔ ေျပာတယ္။ ”
“ ေအးကြာ။ ေက်းဇူးတင္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။ ငါ႔ဖာသာ ဆိုရင္ ဘယ္က ဘယ္လို စရမွန္း မသိတာနဲ႔ ဒီအတိုင္း ထိုင္ေနရင္း ၾကာေနတာေလ။ မနက္ျဖန္ ဒီအစ္ကိုၾကီး လာမွာလား။ ”
ကၽြန္ေတာ္႕သူငယ္ခ်င္း စကားျပန္မေျပာပါဘူး။ ဂရုဏာ အၾကည္႔နဲ႔ ၾကည္႔ရင္း သက္ျပင္းကို ခ်ကာ ေခါင္းကိုပဲ တြင္တြင္ ညိတ္ျပသည္။ ဥတုက မိုးရြာေနလ်က္နဲ႔ပင္ ေျခာက္ေသြ႔ တိတ္ဆိတ္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
“ ဒါ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေျပာေနတဲ႔ ကိုေဇာ္ ဆိုတာေပါ႔ ကိုသူရ။ ”
အစ္ကိုၾကီးက အျပံဳးတစ္စကို ႏႈတ္ခမ္းမွာ တြဲထားလိုက္ျပီး ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။
“ ဒါ ကိုသူရ ဆိုတာေပါ႔ ကိုေဇာ္ ၊ မင္းကို ကူညီမယ္ ဆိုသူေပါ႔။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ အစ္ကို။ ”
“ ေအးကြာ ၊ အစ္ကိုလည္း ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္။ ဒီေန႕ေတာ႔ ဘာမွ မလုပ္ဘဲ မင္းက အစ္ကို နဲ႔ အတူတူပဲ လိုက္ခဲ႔ေပါ႔။ တစ္ခုေတာ႔ ရွိတယ္။ ”
“ ဟုတ္. . ေျပာပါ အစ္ကို။ ”
“ မင္း မ်က္ႏွာထားေတြေတာ႔ ေျပာင္းရမယ္။ ”
“ ဗ်ာ . . ဘယ္လို ေျပာင္းရမွာလဲ အစ္ကို။ ”
“ အခု မင္း ျဖစ္ေနတာက အရမ္းကို ေၾကကြဲ လြမ္းဆြတ္ ခံစားေနရတဲ႔ ပံုစံၾကီး ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါကို သြက္သြက္ခ်ာခ်ာ ကေလးတစ္ေယာက္လို အသြင္နဲ႔ ေနရတယ္။ ဒါမွ သူတို႔က မင္းကို ခင္မွာေပါ႔။ မဟုတ္ရင္ မင္းရဲ႕ ရင္ကြဲနာက် မ်က္ႏွာၾကီးနဲ႔ ဆို သူတို႔က ဘယ္လိုလုပ္ ခင္ေတာ႔မလဲ။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔။ ျပင္ဆိုလည္း ျပင္ပါ႔မယ္။ အစ္ကိုက နည္းနည္း လိုတာေတြ သတိေပးေပါ႔။ ”
“ ေအး . . . ဒါဆို ငါတို႔ သြားၾကမယ္။ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ သူတို႔ လမ္းထိပ္က အေအးဆိုင္မွာ ရွိေနႏိုင္တယ္။ မေတြ႕ေတာ႔လည္း သူတို႔ အိမ္ကို ျပရင္း အေျခအေန အကဲခတ္လို႔ ရတာေပါ႔ကြာ။ ”
ဦးေခါင္းကို ျငိမ္႔ျပယံုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာတူျပီး ကိုသူရ နဲ႔ လိုက္လာခဲ႔သည္။ လမ္းတေလွ်ာက္ေတာ႔ ကိုသူရက ေတာင္ေတာင္အီအီ ေျပာေနေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ “ မ ” နဲ႔ ေတြ႔ရမွာ မျမင္ရတဲ႔ အရာတစ္ခုကို ေတြးေၾကာက္ေနမိသလိုလို ကိုယ္႕ဖာသာကိုယ္ မရဲဘဲ စိုးထိတ္ေနခဲ႔သည္။ ဒါေပမဲ႔ “ မ ” တို႔က ဘယ္ေနရာမွာ ရွိေနမယ္ ဆိုတာ မသိခဲ႔ပါဘူး။ “ မ ” ရွိေနႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ႔ အေအးဆိုင္ကို နီးလာေလ ေျခေထာက္ရဲ႕ ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီေတြက ခြန္အားေတြ ဆုတ္ယုတ္လာသလို ေျခေထာက္ေတြက ယိုင္ေခြလာသလိုလို ၊ ေျခလွမ္းရတာ ေမာတယ္။
“ ေဟာ . . ေရွ႕က အေအးဆိုင္မွာ သူတို႔ ရွိေနတယ္ကြ။ ”
ကိုသူရ လမ္းမွာ ေျပာသမွ် မၾကားတစ္ခ်က္ ၾကားတစ္ခ်က္နဲ႔ ျဖစ္ေနရာကေန တပ္လွန္႕ခံရသူေတြလို ရုတ္တရက္ ေျခေထာက္ေတြက ေနာက္ျပန္ဆြဲသလို ျဖစ္သြားသည္။ တြန္႕ဆုတ္ဆုတ္ ျဖစ္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ပုခံုးကို ကိုသူရက ဆုတ္ကိုင္ထားရင္း . . .
“ လာေလကြာ။ ဒီလိုလုပ္ေနရင္ သိသာတယ္။ ခပ္တည္တည္နဲ႔႔ပဲ လိုက္ခဲ႔။ ”
ကိုသူရက အားေပးစကားေျပာရင္း အတူတူ ေလွ်ာက္လာျပီး အေအးဆိုင္ထဲကို ဦးေဆာင္ဝင္သြားသည္။ “ မ ” တို႕ကလည္း ကိုသူရကိုေတြ႕ေတာ႔ ခရီးဦးၾကိဳျပဳ စကားေျပာၾကပါသည္။ သူတို႔ ေလးေယာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အားလံုးကို မ်က္မွန္းတန္းကာ ျမင္ေနရလို႔ သိေပမဲ႔ “ မ ” နာမည္ နဲ႔ “ မ ” ညီမရဲ႕ နာမည္ကိုပဲ သိပါသည္။ “ မ ” ရဲ႕ ညီမက လြဲျပီး “ မ ” အပါအဝင္ က်န္သံုးေယာက္ကေတာ႔ ေက်ာင္းကို အလာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမင္ေနၾက မ်က္ႏွာထား တင္းတင္းေတြလို မဟုတ္ဘဲ ျပံဳးျပံဳးေပ်ာ္ေပ်ာ္ ၊ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ရွိေနၾကသည္။ “ မ ” ရဲ႕ ညီမကေတာ႔ ဘယ္ဘဝက မေက်နပ္ခ်က္ေတြ စုေပါင္းကာ အျမဲတမ္း စူပုပ္ေနလဲ ကၽြန္ေတာ္ မသိႏိုင္ပါ။ အျမဲတမ္း စူပုတ္ပုတ္ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ပဲ ေတြ႕ရသည္။
အခုလည္း ကိုသူရ နဲ႔ အတူတူ ပါလာတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေအာက္သိုးသိုး မ်က္ႏွာနဲ႔ မ်က္လံုးလွန္ကာ ၾကည္႔သည္။ နဂိုကတည္းက ခပ္လန္႔လန္႔ လိုက္လာတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာထားေၾကာင္႔ ေနရထိုင္ရ ခက္ေနေပမဲ႔ “ မ ” ရဲ႕ အျပံဳးေလာက္ေတာ႔ အသက္ရွဴ မမွားေလာက္ပါဘူး။ “ မ ” ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ဘာမွ မသိေသးတဲ႔ အျပစ္ကင္းတဲ႔ ကေလးတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး ျပံဳးျပသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ရုတ္တရက္ ျပန္ပဲ ျပံဳးျပရႏိုးႏိုး အာေခါင္ေတြ ေျခာက္က ဒူးေတြ တုန္လာမိသည္။
“ ဟယ္. . ေကာင္ေလးက ရွက္ေနတာေတာ႔ . . ”
“ ဟာ . . ”
“ မ ” ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆီက ဒီလို စကားသံ ထြက္လာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လို ေနရာမွန္း မသိေအာင္ ျဖစ္သြားသည္။ ထိုင္ေနလ်က္နဲ႔ကို ထိုင္ခံုေပ်ာက္သြားသူ တစ္ေယာက္လို ထိုင္ရမလို ၊ ထရမလို ဘယ္လိုမွန္း မသိေသာ ေအာင္႔သက္သက္ ရင္ဘတ္ထဲက ျဖစ္လာသည္။ “ မ ” ကေတာ႔ လက္ကေလးနဲ႔ အုပ္က မ်က္လံုးေလးေတြ ေမွးစင္းကာ ရယ္လ်က္။ “ မ ” ရဲ႕ ညီမကေတာ႔ အခုထိ မသိသားဆိုးဝါးလွစြာ ရွဴတည္တည္ မ်က္ႏွာနဲ႔ မျပံဳးမရယ္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ၾကည္႔ေနသည္။
“ နင္တို႔ကလည္းဟာ မစ ပါနဲ႔။ ငါ႔ညီေလးက နဂိုကတည္းက ရွက္တတ္ရတဲ႔ အထဲ။ သူ႕နာမည္က ကိုေဇာ္ လို႔ ေခၚတယ္။ ”
ကိုသူရက ဝင္ျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ေပါင္ကို လက္နဲ႔ ပုတ္ကာ အားေပးသလိုနဲ႔ “ မ ” တို႔ ဘက္ကို ၾကည္႔ျပီး ေျပာသည္။ ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ ေပါင္ကိုလည္း တစ္ခ်က္ ဆတ္ခနဲ ညွစ္လိုက္သည္။ “ မင္း ဒီလို မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ မေနနဲ႔ေလ ” ဆိုေသာ စကားသံေတြက ေလလိႈင္းက မလာဘဲ ကိုသူရ လက္မွတဆင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေပါင္ ၊ ထိုမွ တဆင္႔ နားစည္သို႔ ၾကားလိုက္ရသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
“ ရွက္တာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်။ ဘယ္ကေန စျပီး မိတ္ဆက္ရမလဲ ဆိုျပီး စဥ္းစားေနတာပါ။ ”
ကၽြန္ေတာ္လည္း ခ်က္ခ်င္း သတိထားမိသြားျပီး ရုတ္တရက္ ပါးစပ္ထဲ ရွိရာကို စြတ္ေျပာလိုက္သည္။ “ မ ” နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက အံ့ၾသသလို မ်က္ႏွာေပးေလးေတြ ေျပာင္းသြားျပီး “ မ ” ညီမဆီက အံ့ၾသဟန္ေတြ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ျဖတ္ေျပးသြားကာ တင္းေနတဲ႔ မ်က္ႏွာေတြ အနည္းငယ္ ေလ်ာ႔သြားသည္။
“ ဒီလို ဆိုေတာ႔လည္း မင္းက အသြက္ေလးပါလားကြ။ ”
“ မ ” ဆီက မထင္မွတ္ဘဲ ခ်ီးမြမ္းသံလိုလို ထြက္လာတယ္။
“ သြက္တာက ထားဦး။ ဘာအၾကံအစည္နဲ႔ အစ္မတို႔ ဆီကို ဝင္ေရာတာလဲ ၊ ဒါကို အရင္ေျပာ . . ”
“ မ ” သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္႔ကို အငုိက္မိသြားေအာင္ ေထာက္လက္သီး တစ္လံုး ပစ္သြင္းလိုက္သည္။ သူတို႔ ထင္တဲ႔ အတိုင္းပါပဲ ကၽြန္ေတာ္႕လည္း စကားစ ရွာမရေအာင္ ဝပ္ဆင္းသြားသည္။ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းကို မသိေတာ႔။ ဒီမွာ ကိုသူရက . . .
“ အၾကံအစည္ကေတာ႔ ငါ႔ခ်စ္သူေလး သဇင္ကလြဲျပီး က်န္တဲ႔ နင္တို႔ သံုးေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ကို သူက ၾကိဳက္လို႔တဲ႔။ ဒါေၾကာင္႔ မိတ္ဆက္ေပးဖို႔ ေခၚလာတာေလ။ ”
အလင္းေရာင္ျပင္းေသာ မီးလံုးနဲ႔ အထိုးခံလိုက္ရသူလို မ်က္လံုးထဲမွာ ျပာခနဲ ျဖစ္သြားျပီး . .
“ ဟာဗ်ာ ကိုသူရကလည္း ဘာေတြ ေျပာေနတာလဲဗ်။ ”
“ ဟ . . မင္းကလည္း ေနာက္လည္း သိမဲ႔ အတူတူ တစ္ခါတည္း ေျပာလိုက္တာေပါ႔ကြ။ မင္းကလည္း မဟုတ္လို႔လား။ ”
“ အဟီး . . ဟုတ္တယ္လို႔ ေျပာမလို႔ပါ။ ”
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကိုသူရက လူရႊင္ေတာ္ေတြလို အတိုင္အေဖာက္ လုပ္လိုက္မွန္း သိလို႔ တစ္ခါတည္း ေခ်ာ္လဲ ေရာထိုင္လိုက္သည္။ မထင္မွတ္ဘဲ ပထမအၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုမႈေလးနဲ႔တင္ အဆင္ေျပေျပ ရယ္သံမ်ားနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းခဲ႔ပါသည္။ မ်က္ႏွာထားတည္ေနတဲ႔ “ မ ” ညီမ ေထြးေထြးေတာင္မွ မ်က္ႏွာေပၚမွာ အျပံဳးေလး တြဲလြဲခိုေနသည္။ ကိုသူရက ဒီတင္ မရပ္ဘဲ . .
“ ေထြးေထြး သူက ဘယ္သူ႕ကို လာရစ္ေနတယ္ ဆိုတာ သိတယ္ မလား။ ”
“ ရွင္ . . ”
ရုတ္တရက္ ဆိုေတာ႔ ေထြးေထြးက လန္႔သြားပံု ရ၏။ ကိုသူရက ဆက္ျပီး . .
“ ေၾသာ္. . ကိုေဇာ္က ဘယ္သူ႕ကို လာျပီး ရစ္ေနတာလဲ ဆိုတာ သိတယ္ မလားလို႔ ၊ ေအးေလ အခု မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလဲ ရပါတယ္ေလ။ ေနာက္ေတာ႔ အမ်ိဳးေတြ ေတာ္ရမွာဘဲဟာ။ ”
“ ဟာ . . ”
“ ဟယ္. .”
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေထြးေထြးဆီက အာေမဋိတ္သံေတြ တျပိဳင္တည္း ထြက္လာသည္။ ကိုသူရရဲ႕ စကားကေတာ႔ “ မ ” နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အဆင္ေျပသြားရင္ သူနဲ႔လည္း အမ်ိဳးေတာ္ရမယ္ ဆိုတာကို တိုက္ရိုက္ၾကီး ေျပာခ်လိုက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ မ်က္ႏွာ မထားတတ္ေအာင္ ျဖစ္မိသလို ေထြးေထြးကလည္း မေနတတ္ေအာင္ ျဖစ္သြားရသည္။ “ မ ” ကို ကၽြန္ေတာ္ တိတ္တခိုးေလး ၾကည္႔လိုက္မိေတာ႔ “ မ ” က ျပံဳးေယာင္ေယာင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို လွမ္းၾကည္႔ေနသည္။
ကၽြန္ေတာ္႔ မ်က္ႏွာမွာ ေႏြးခနဲ ျဖစ္သြားရသေလာက္ ၊ ရင္ထဲမွာ လွပ္ခနဲ . . . .
အျပန္လမ္းက အလြန္ကို တိတ္ဆိတ္လြန္းလွသည္။ ကိုသူရကလည္း သူ႕ဖာသာ တစ္ခုခုကို ေတြးေနသလို သူ႕ဖာသာ တေငြ႔ေငြ႔ ၊ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း လတ္တေလာ ျဖစ္လာခဲ႔တာက ျပန္ေတြးျပီး ရုတ္တရက္ ဒီေလာက္ အဆင္ေျပသြားမယ္ လို႔ မေတြးခဲ႔မိလို႔ ျပန္ေတြးရင္း ရင္ထဲမွာ တေႏြးေႏြး. . .
“ ကိုသူရ ၊ အစ္ကို လုပ္ခ်က္ကလည္းဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ခဏခဏ အသက္ရွဴေတြေတာင္မွ မွားသြားတယ္။ ”
“ ေအး အစ္ကိုလည္း ဒါကိုပဲ ျပန္စဥ္းစားေနတာကြ။ အမွန္က အစ္ကိုလည္း ေျပာဖို႔ အစီအစဥ္ မရွိဘူး။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ႔ အခ်ိန္ဆိုေတာ႔ အစ္ကိုလည္း အေျခအေနၾကည္႔ျပီး ေဆာ္ထည္႔လိုက္တာကြ။ ေနာက္ျပီးမွ အဆင္ေျပလို႔ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ဆိုျပီး စိတ္ေပါ႔သြားတာ ၊ အဆင္သာ မေျပခဲ႔ရင္ေတာ႔ ျပႆနာပဲ လို႔ အခုမွ ျပန္စဥ္းစားျပီးေတာ႔ ေတြးေနမိတာ . . ”
“ ဟုတ္ပ အစ္ကိုရာ ၊ ဒါေပမဲ႔ ေထြးေထြးကို ေျပာလိုက္တာၾကီးကေတာ႔ အရမ္းကိုမ်ား ေျဗာင္က်သြားမလားပဲ။ ”
“ ဟုတ္တယ္။ ဒီတစ္ခ်က္ေတာ႔ အစ္ကို လြန္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ စကားလမ္းေၾကာင္းကို ေျပာင္းျပီး အေျခအေနကို ထိန္းလိုက္တာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ မင္းရဲ႕ ေႏြးေႏြးကိုလည္း တစ္ခါတည္း နားေဖာက္ျပီးသား ျဖစ္သြားတာေပါ႔ေလ။ ”
ဟုတ္ေတာ႔ ဟုတ္ပါတယ္ေလ ကိုသူရ ဒီလို ေျပာခ်လိုက္လို႔ အေျခအေနတစ္ရပ္ဆီကို တြန္းပို႔လိုက္သလို နီးကပ္သြားေစခဲ႔သည္။ ထံုးစံအတိုင္းဆိုရင္ ကိုသူရ မပါဘဲနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ “ မ ” တို႔ အဖြဲ႔နားကို ကပ္ရဲလိမ္႔မည္ မဟုတ္။ အခုေတာ႔ ကိုသူရ မပါတာေတာင္မွ ေက်ာင္းအျပန္မွာ “ မ ” တို႔အျပန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က ညာတာပါေတးနဲ႔ ဟိုဟိုဒီဒီ ေျပာရင္း လိုက္ပါလာတတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ရင္ထဲက အခ်စ္စိတ္ရဲ႕ ေစ႔ေဆာ္မႈေၾကာင္႔ “ မ ” ကလြဲလို႔ တျခားဘယ္သူနဲ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ စကားေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားရင္ “ မ ” ကိုသာ ကၽြန္ေတာ္ ဦးတည္ျပီး စကားေျပာစျမဲ။
“ ကိုေဇာ္က အရမ္းကို မ်က္ႏွာလိုက္တယ္ေနာ္ ၊ လူေလးေယာက္မွာ ေႏြးေႏြးတစ္ေယာက္ကိုပဲ စကားေျပာတယ္ ၊ က်န္တဲ႔ လူေတြကို စကားေျပာရဖို႔ မတူဘူး ၊ မတန္ဘူး ထင္ေနလို႔လား။ ”
ဆိုျပီး “ မ ” ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက အျမဲလိုလို စတတ္တယ္။ “ မ ” ကေတာ႔ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ျပံဳးေယာင္ေယာင္ေလး ျပံဳးေနသလို ၊ “ မ ” ညီမ ေထြးေထြးကေတာ႔ သူ႕ဖာသာသူ ဖာသိဖာသာပဲ နဂိုကတည္းက မ်က္ႏွာေၾကာတင္းသူေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ဆိတ္ဆိတ္ျငိမ္ ေနတတ္သည္။
“ မဟုတ္ပါဘူး အစ္မရာ ၊ အကုန္လံုးကို အတူတူ ခင္တာပဲေလ။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က စကားဆက္စပ္ ေျပာစရာ ရွိတာ ေျပာရင္း မေႏြးနဲ႔ က အတိုင္အေဖာက္ညီျပီး ေျပာျဖစ္သြားတာပါ။ အစ္မတို႔နဲ႔လည္း ေျပာျဖစ္ေနတာပါပဲဗ်ာ။ ”
ဒီလို ကၽြန္ေတာ္ မေရမရာ ျပန္ျပီး ေျဖရွင္းေပမဲ႔ အရမ္းသိသာေနတဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္လည္း မထိန္းႏိုင္ပါဘူး။ အခ်ိန္ရွိတိုင္း “ မ ” နဲ႔ပဲ စကားေျပာေနခ်င္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္႔ဖာသာလည္း မထိန္းႏိုင္ခဲ႔ဘူး။
သူမ်ားေတြအတြက္ “ မ ” က မလွပါ . . သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ “ မ ” က ညတစ္ည . . ျငိမ္းခ်မ္းတယ္။
သူမ်ားေတြအတြက္ “ မ ” က မေခ်ာပါ. . သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ “ မ ” က အိပ္မက္ . . ႏိုးမထခ်င္ခဲ႔။
သူမ်ားေတြအတြက္ “ မ ” က မလွပါ . . သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ “ မ ” က ညတစ္ည . . ျငိမ္းခ်မ္းတယ္။
သူမ်ားေတြအတြက္ “ မ ” က မေခ်ာပါ. . သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ “ မ ” က အိပ္မက္ . . ႏိုးမထခ်င္ခဲ႔။
“ အခု မင္းက ဘာဆက္လုပ္မွာလဲ ကိုေဇာ္ ၊ အခ်စ္ေရးမွာ ခင္မင္မႈ အရမ္းမ်ားသြားရင္ ဖြင္႔ေျပာရခက္တယ္ကြ။ ရင္းႏွီးလြန္းသြားရင္ မင္းဖြင္႔ေျပာဖို႔ ခက္သြားလိမ္႔မယ္။ ေရွ႕ဆက္မရ ျဖစ္သြားလိမ္႔မယ္။ ”
သူငယ္ခ်င္းေတြက အထိတ္တလန္႕ သတိေပးသည္။ သူတို႔ ေျပာတာလည္း အမွန္ပဲ ျဖစ္သည္။ “ မ ” နားမွာ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနေနရတာကို သာယာမႈ တစ္ခုတည္းနဲ႔ ဒီအတိုင္း ခရီးဆက္သြားရင္ သူငယ္ခ်င္း လိုလို ၊ ေမာင္တစ္ေယာက္လို ခင္မင္မႈ မ်ိဳးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အဆံုးသတ္ မခံႏိုင္ပါ။
“ မင္းတို႔ ေျပာတာ ဟုတ္ပါတယ္ကြာ။ ငါလည္း စဥ္းစားမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ လက္ရွိ အေျခအေနေလး ေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာကိုလည္း ေၾကာက္ေနမိတယ္။ ”
“ ေအး ဒါနဲ႔ပဲ ဖြင္႔မေျပာျဖစ္ေတာ႔ဘဲ ဇာတ္ေမွ်ာသြားရတာေတြ အမ်ားၾကီး ၊ ေနာက္ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္း ဇာတ္လမ္းေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာ။ ”
“ ေအးပါ ၊ ဒီလိုေတာ႔ မျဖစ္ေစရပါဘူး။ ငါ မနက္ျဖန္က စျပီး “ မ ” ကို ခ်စ္ေနတယ္ ဆိုတာကို သိသာေအာင္ စျပီး ထုတ္ျပေတာ႔မယ္။ ”
“ အမ္ ၊ အခုထိ မင္းက ထုတ္မျပရေသးဘူးလား။ ”
“ ဒီလိုေတာ႔လည္း မဟုတ္ေပမဲ႔ သူနဲ႔ ရင္းႏွီးမႈ အရင္ယူခဲ႔ရလို႔ပါ။ အခုေတာ႔ ငါ႔ရင္ထဲက “ မ ” ကို ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္တဲ႔ အေၾကာင္းကို ငါဖြင္႔ျပေတာ႔မယ္။ ”
“ ေၾသာ္ . . ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္းက ခုထိ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ လုပ္တုန္းပါပဲလား ၊ တကယ္ေတာ႔ကြာ ငါတို႔ အၾကံေပးလို႔ ရရင္ တစ္ခု ေပးခ်င္တယ္။ ”
“ ဘာလဲ။ ”
“ တကယ္ေတာ႔ မင္းကသာ ျဖစ္ေနတာပါ။ မေႏြးေႏြးက ဘာမွလည္း မေခ်ာပါဘူးကြာ။ တကယ္ဆိုရင္ ေထြးေထြးကသာ ေခ်ာတာ ၊ မင္း တကယ္ လိုက္သင္႔တာက ေထြးေထြးကိုကြ။ ”
“ ဟာ . . မင္းတို႔ ဒါေတာ႔ မွားေနျပီ။ အခ်စ္မွာ လွတာ ေခ်ာတာ နဲ႔လည္း မဆိုင္ဘူးကြ။ “ မ ” ကို ငါ ဘာလို႔ ခ်စ္တာလဲ ဆိုတာ ငါ႔ဖာသာငါလည္း မသိဘူး။ “ မ ” ကလြဲျပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွ မခ်စ္ဖူးသလို ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း ေနာက္ထပ္ ခ်စ္လို႔ မရေတာ႔ဘူး ဆိုတာ သိေနတယ္။ ေထြးေထြး ေခ်ာတယ္ ဆိုတာ ငါသိတယ္ ၊ ဒါေပမဲ႔ ေခ်ာတာ နဲ႔ ခ်စ္တာ က ခပ္ထူထူကို ကြာတယ္ လို႔ ထင္တယ္။ ငါ႔ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ မေႏြးေႏြးကလြဲလို႔ ဘယ္သူ႕မွ မရွိဘူး။ ဒါ ေသခ်ာတဲ႔ စစ္မွန္မႈ တစ္ခုပဲ။ ”
ကၽြန္ေတာ္ စကားျပီးေတာ႔ ဘယ္သူမွ ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ႔ေပမဲ႔ အေတာ္မ်ားမ်ား ၾကားလိုက္ရသလို ရွိေပမဲ႔ ၊ ဘာမွလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ မသိလိုက္ရဘဲ ဒီလိုပဲ ေဝဝါးသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ပဲ ေဝဝါးေနတာလား ကၽြန္ေတာ္႕ဖာသာပဲ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ၾကည္႔မိသည္။
ေဆာင္းဥတုရဲ႕ စိမ္႔ခ်မ္းမႈက အေႏြးထည္ထဲက ကၽြန္ေတာ္႔အသားထဲကို စိမ္႔ဝင္ႏိုင္ေပမဲ႔ “ မ ” ကို ခ်စ္တဲ႔ စိတ္နဲ႔ တျငိမ္႔ျငိမ္႔ ေႏြးေနတဲ႔ ရင္ထဲကိုေတာ႔ မထိုးေဖာက္ႏိုင္ခဲ႔ဘူး။ ဒီလို ေန႔ရက္ေတြရဲ႕ မနက္ေစာေစာ ေက်ာင္းတံခါးမဖြင္႔ခင္မွာ ကၽြန္ေတာ္က ေက်ာင္းတံခါးဝမွာ ေစာင္႔ျပီး ေက်ာင္းေစာင္႔ရဲ႕ ေက်ာင္းတံခါး လာအဖြင္႔ကို ေစာင္႔ေနတတ္ခဲ႔သည္။ အိပ္မႈန္စုတ္ဖြားနဲ႔ ေက်ာင္းတံခါးလာဖြင္႔ရင္း ေက်ာင္းတံခါးနားမွာ ရပ္ေစာင္႔ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေတြ႕ေတာ႔ ေက်ာင္းေစာင္႔ရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြက အခုမွ က်ယ္သြားပံုရသည္။
“ ေက်ာင္းသန္႔ရွင္းေရး အလွည္႔က်လို႔. . . ”
ဒီလို မေရမရာ ေျဖရင္း ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းထဲ ဝင္လာခဲ႔သည္။ တကယ္သြားျဖစ္တာကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အခန္းကို မဟုတ္ဘဲ “ မ ” ရဲ႕ အခန္းကို ျဖစ္ျပီး ညက ကၽြန္ေတာ္ ေရးထားတဲ႔ ကဗ်ာစာရြက္ေလး နဲ႔ အိမ္က ပန္းအိုးထဲက ႏွင္းဆီပန္းေလးကို “ မ ” စားပြဲေပၚမွာ တိတ္ေလးနဲ႔ ကပ္ေပးဖို႔ပါပဲ။ သူမ်ားေတြအတြက္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ အရာ ျဖစ္ေနႏိုင္ေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ ေလးနက္ေနခဲ႔သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ေပးခ်င္ခဲ႔ေသာ ပန္းနဲ႔ ကဗ်ာေလးကို ေပးျပီး ကိုယ္႔အခန္းထဲမွာ တစ္ေန႕လံုး ကတုန္ကယင္ ျဖစ္ေနခဲ႔ရေသာ စိတ္ခံစားမႈကလည္း ဘာနဲ႔မွ မတူႏိုင္ခဲ႔။ လူေတြက ရင္အရမ္းခုန္ကာ ခံစားရလြန္းသြားရင္ ခံစားခ်က္ မရွိေတာ႔ သလို ျဖစ္သြားတတ္တယ္ လို႔ ဆိုၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔မွာေတာ႔ ခံစားခ်က္ေတြက တစ္ေန႔တျခား ပိုပို တိုးလာတာသာ ျဖစ္လာသည္။ ေက်ာင္းက အျပန္မွာလည္း ထံုးစံအတိုင္း “ မ ” တို႔နဲ႔ အတူတူ ျပန္လိုက္သြားျပီး “ မ ” တို႔က သူတို႔ လမ္းထဲ ဝင္ေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ္႔အိမ္ကို ကိုယ္ ျပန္လာခဲ႔သည္။ ဒီေန႕ေတာ႔ “ မ ” စားပြဲခံုေပၚမွာ ကဗ်ာ နဲ႔ ပန္းေလး သြားေပးထားေတာ႔ အရင္ေန႕ေတြကလို လမ္းမွာ စကားေတြ ေဖာင္ေအာင္ မေျပာရဲဘဲ ႏႈတ္ဆိတ္ေနမိသည္။
“ တခ်ိဳ႕ေတြမ်ား ခက္ပါတယ္ ၊ ကဗ်ာေတြ ပန္းေတြ တိုက္ရိုက္ မေပးရဲလို႔ သူမ်ား စားပြဲခံုေပၚမွာ လူမသိေအာင္ လာထားသြားတယ္။ ျပီးေတာ႔ ဘယ္သူ႕ကို ေပးတယ္ ဆိုုတဲ႔ နာမည္ေတာင္မွ မေရးရဲပဲနဲ႔ ”
“ မ ” ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း မစုစုက ရုတ္တရက္ ေျပာလိုက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အျပစ္ရွိသူ တစ္ေယာက္လို ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္း မသိေတာ႔သလို ျဖစ္သြားသည္။ ခဏေနမွ “ မ ” ကို ခိုးၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ “ မ ” က ႏႈတ္လမ္းေလး ေကြးကာ ျပံဳးေယာင္ေယာင္ေလး ျဖစ္ေနသည္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ “ မ ” စိတ္မဆိုးဘူး ဆိုတာ သိလိုက္ရလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ရင္မွာ အေတာ္ျငိမ္းသြားသည္။ “ မ ” က ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးက ျဖစ္သလို ၊ “ မ ” ေဘးက ေထြးေထြးကေတာ႔ ဘာမွ ခံစားခ်က္ မရွိေသာ မ်က္ႏွာေသနဲ႔ သူ႔ေျခလွမ္းေတြကို သူ႔ဖာသာ ေရတြက္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနသလိုမ်ိဳး။
ေနာက္ေန႕ေတြလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ ရင္ထဲက အေၾကာင္းအရာေတြကို ကဗ်ာေလးေတြ အျဖစ္ “ မ ” စားပြဲခံုေပၚမွာ သြားသြားထားပါသည္။ “ မ ” နဲ႔ အတူ တြဲထိုင္တတ္တဲ႔ ေထြးေထြး ၊ မသဇင္ ၊ မစုစု တို႔က ၄ ေယာက္တန္း ခံုမွာ အတူတူ ထိုင္တာ ဆိုေတာ႔ တျခားတစ္ေယာက္ ယူသြားမွာကိုလည္း စိုးရိမ္စရာ မရွိလိုပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ေပးတာ “ မ ” ဆီကို ေရာက္သြားရင္ ျပီးတာပါပဲ။ ဒီနည္းနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ တေျဖးေျဖး တိုးကပ္ ခဲ႔ပါသည္။ တစ္ေန႔ေတာ႔ ေက်ာင္းက အျပန္ ထံုးစံအတိုင္း “ မ ” တို႔ကို လိုက္ပို႔ဖို႔ ေစာင္႔ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဆီကို “ မ ” က တိုက္ရိုက္ေရာက္လာရင္း . .
“ အစ္မတို႔ ကိစၥ ရွိလို႔ သြားစရာ တစ္ေနရာ ရွိတယ္။ ခဏ အေဖာ္ လိုက္ေပးမလား။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ သြားေလ မေႏြး။ ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ေပးမွာေပါ႔။ ”
ဒီလို အေဖာ္ေခၚရင္း “ မ ” နဲ႔ ေထြးေထြး ႏွစ္ေယာက္တည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူတူ ေလွ်ာက္လာခဲ႔သည္။ ရပ္ကြက္ တစ္ခုေက်ာ္ဆီကို သြားၾကတာ ျဖစ္သည္။ တစ္ေနရာ ေရာက္ေတာ႔ “ မ ” က အေအးဆိုင္တစ္ခုထဲကို ဝင္ထိုင္ရင္း ေသာက္စရာမ်ားကို မွာကာ ခဏေသာက္သည္။ ျပီးမွ . . .
“ ေမာင္ေလးက ညီမေလးနဲ႔ ဒီမွာ ခဏထိုင္ေစာင္႔ေနဦး။ အစ္မကေတာ႔ တစ္ေယာက္တည္း သြားျပီး အိမ္က ခိုင္းတဲ႔ အလုပ္ ကိစၥ သြားေျပာလိုက္ဦးမယ္။ သိပ္ေတာ႔ မၾကာပါဘူး နာရီဝက္ေပါ႔။ ညီမေလးနဲ႔ စကားေျပာရင္း ခဏေစာင္႔ေနေနာ္။ ”
ဒီလို ေျပာရင္း ထထြက္သြားကာ လမ္းခ်ိဳးေလး တစ္ခုထဲကို ဝင္သြားသည္။ နဂိုကတည္းက “ မ ” မရွိရင္ မေပ်ာ္တတ္သူ တစ္ေယာက္ ဆိုေတာ႔ “ မ ” မရွိေတာ႔ “ မ ” ကိုပဲ ေမွ်ာ္ေနမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးနားက ဘယ္အရာကိုမွ သတိမထားမိ ၊ ယုတ္စြအဆံုး မွာထားတဲ႔ အေအးကိုေတာင္မွ မေသာက္မိေတာ႔။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူ ထိုင္ေနတဲ႔ ေထြးေထြးကိုလည္း သတိမထားမိ။ “ မ ” ဘယ္ေတာ႔ ျပန္လာမလဲ ဆိုတဲ႔ အေတြးစိတ္နဲ႔ “ မ ” ျပန္လာမယ္ ဆိုတဲ႔ လမ္းကိုပဲ ေမွ်ာ္ေနမိသည္။
“ ကိုေဇာ္. . .”
“ - - - - - - - ”
“ ကိုေဇာ္ . . . ”
“ အဲ . . ဗ်ာ. . . ”
“ ေၾသာ္. . . ကိုေဇာ္က မမကိုပဲ ေမွ်ာ္ေနတာ ထင္တယ္။ ထိုင္ေနတဲ႔ ေထြးေထြးကိုေတာင္မွ သတိမထားႏိုင္ေအာင္ပဲ။ ”
ေထြးေထြးက ဒီလို ေျပာေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္႔ ရွက္ရြံ႕စိတ္ေတြနဲ႔ ေရွ႕မွာ ထိုင္ေနတဲ႔ ေထြးေထြးကို သတိရမိကာ အားနာမိေတာ႔သည္။
“ မဟုတ္ပါဘူး ေထြးေထြးရယ္ မေႏြးက တစ္ေယာက္တည္း သြားေတာ႔ စိတ္ပူလို႔ပါ။ ”
“ ဘာမွ စိတ္ပူစရာ မရွိပါဘူး ကိုေဇာ္ရယ္ ၊ ဒါက ေထြးေထြးတို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက ခင္လာတဲ႔ ဦးေလးလို ျဖစ္ေနတဲ႔ မိသားစု အိမ္ကို သြားတာပါ။ ေဖေဖက ဟိုကေန အလုပ္ ကိစၥ လွမ္းေျပာလို႔ မမက သြားေျပာတာပါ။ အရင္ကလည္း ဒီလိုပဲ လာေနၾကပါပဲ။ အခုမွ ကိုေဇာ္႔ကို အေဖာ္ေခၚလာတာ. . ”
“ ေၾသာ္ ”
ကၽြန္ေတာ္ အရင္က “ မ ” နဲ႔သာ စကားေတြ ေဖာင္ေနေအာင္ ေျပာျဖစ္သည္။ ေထြးေထြးနဲ႔ ဒီလိုကို မေျပာျဖစ္ ၊ ေျပာမိရင္လည္း ေမးထူးေခၚေျပာမွ်သာ ေျပာျဖစ္ခဲ႔သည္။ အခုလို ႏွစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ႔ေတာ႔မွ ေထြးေထြးနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ေတာ႔လည္း ေထြးေထြးက မ်က္ႏွာေၾကာတင္းသူ ဆိုေပမဲ႔ ေျပျပစ္စြာ စကားေျပာတတ္သူ တစ္ေယာက္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ အသိစိတ္ေတြကေတာ႔ ျပန္လာမဲ႔ “ မ ” ကိုသာ ေမွ်ာ္ေနခဲ႔ပါသည္။ ေထြးေထြးနဲ႔ စကားေျပာေနရင္း ကၽြန္ေတာ္႔ မ်က္ဝန္းေထာင္႔ကေန “ မ ” ျပန္လာမဲ႔ လမ္းကိုသာ ေစြၾကည္႔ေနမိသည္။
“ ေဟာ မေႏြး ျပန္လာျပီ။ ”
ကၽြန္ေတာ္႕ စကားသံ ထြက္လာေတာ႔ ေထြးေထြးကလည္း ေျပာလက္စ သူ႕စကားေတြ ရပ္သြားသည္။ သူဆက္ေျပာတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ မေျပာဘဲ ေနတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ခုနကလို စိတ္လိုလက္ရ ေျပာေနတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္က သူေျပာသမွ် ဘာမွ ေသခ်ာ မၾကားမိဘဲ အားလံုး နားစည္ကေန လွ်ံထြက္သြားတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္႔ နားစြင္႔ေနတာက ဟိုးအေဝးမွ လွမ္းေလွ်ာက္လာမဲ႔ “ မ ” ရဲ႕ ေျခသံေတြကိုပါပဲ။ အခုေတာ႔ အေဝးကေန လွမ္းလာေနရင္းကို တိမ္ေတြ စိုစိုမွာ “ မ ” ေျခလွမ္းေတြက လွလိုက္တာ။ “ မ ” က ဆိုင္ထဲကို လွမ္းဝင္လာရင္း . . .
“ ေတာ္ေတာ္ ေစာင္႔လိုက္ရလား ေမာင္ေလး။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ ရပါတယ္ မေႏြးရဲ႕။ ”
“ ကဲ သြားၾကမယ္။ ေမာင္ေလးလည္း အစ္မတို႔ အိမ္ကို တစ္ခါတည္း လိုက္လည္ပါလား။ အိမ္မွာက ဦးေလးနဲ႔ အေဒၚက အလုပ္သြားေနေတာ႔ အစ္မတို႔ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္တည္းပဲ ရွိတာ။ ဟိုေရာက္မွ အေအးဆက္ေသာက္ေပါ႔။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔။ ”
“ အဟီး . . ေဟ႔ေကာင္ေတြ ”
ေက်ာင္းကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အခန္းထဲကို တန္းဝင္ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္း အုပ္စုလိုက္ စကားေျပာေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ညလံုး ေျပာခ်င္ေနတဲ႔ စကားကို ေျပာဖို႔ သူတို႔ကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔ အားလံုး ကၽြန္ေတာ္ ေခၚတာကို မၾကားသလို သူတို႔ ေျပာလက္စ စကားကိုပဲ ဆက္ေျပာေနၾကသည္။
“ အဲဒါ မွားတာကြ ၊ အမွန္ဆိုရင္ ဒီဘက္မွာ တစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ အဲဒီတစ္ေယာက္ကို ထိုးေပးလိုက္တာနဲ႔ ဂိုးသြင္းလို႔ ရျပီ။ အခုေတာ႔ သူက သြားလိမ္ေနေတာ႔ ဂိုးသမားက မိသြားတာေပါ႔။ ”
“ ညက မိုးမ်ားျပီး ေလတိုက္လို႔ လမ္းထိပ္က ေညာင္ပင္ၾကီး က်ိဳးက်တာ အဲဒီေအာက္မွာ ဖြင္႔တဲ႔ အေၾကာ္ဆိုင္ေလး ပိသြားတယ္ကြာ။ သူတို႔ ဒီေန႕ ဆိုင္ဖြင္႔ဖို႔ ေနရာ ခက္သြားတာေပါ႔။ ”
“ စာစီစာကံုး ျပိဳင္ပြဲ ေနာက္လထဲမွာ လုပ္မယ္ တဲ႔။ တန္ေဆာင္တိုင္ ျပိဳင္ပြဲ ဆိုလားပဲ။ ျမိဳ႕နယ္မွာ သြားေျဖရမွာတဲ႔။ ”
ဟာ . . . ကၽြန္ေတာ္ ေခၚေနတာကို တစ္ေယာက္မွ လွည္႕မၾကည္႔ ၊ ဘယ္သူ႕မွ ကၽြန္ေတာ္ ေခၚတာကို မၾကားသလို သူတို႔ ေျပာေနတဲ႔ စကားေတြကိုသာ ဆက္ေျပာေနၾကသည္။
“ ေဟ႕ေကာင္ေတြ . . ”
ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ေခၚရင္း သူတို႔ မ်က္ႏွာေရွ႕မွာ လက္နဲ႔ ကာလိုက္ေတာ႔လည္း သူတို႔ မေရွာင္ ၊ သူတို႔ မ်က္ႏွာေရွ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာကို ထိုးထည္႔ျပီး ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔လည္း ဘာမွ မျဖစ္သလို ခပ္တည္တည္နဲ႔ လႊဲျခင္း ၊ ေရွာင္ျခင္း မရွိဘဲ ေျပာေနတဲ႔ စကားကို ဆက္ျပီး ေျပာေနၾကသည္။ ၾကာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ထဲမွာေတာင္မွ ကိုယ္႕ဖာသာကိုယ္ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္လာသည္။ ဝိညာဥ္ကားေတြထဲကလို ကၽြန္ေတာ္ ဝိညာဥ္ ျဖစ္သြားလို႔မ်ား သူတို႔က ကၽြန္ေတာ္ ေခၚေနတာကို မၾကား ၊ ကၽြန္ေတာ္႕ကို မျမင္ဆိုသလို ျဖစ္သြားတာလား ၊ ကိုယ္႔ဖာသာ ေတြးျပီး လန္႔သြားမိသည္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မျဖစ္ဘူးေလ ၊ အေကာင္းၾကီးကို။
“ အား. . . ဒီအခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းကလည္း မတတ္ေသးေတာ႔ ကင္တင္းက အီၾကာေကြး နဲ႔ မုန္႕ဟင္းခါးရည္ေလးမ်ား တိုက္မဲ႔သူ ရွိရင္ သူေျပာခ်င္ေနသမွ် စကားကို ထိုင္နားေထာင္ ပစ္လိုက္မယ္ကြာ။ ”
ၾသ . . . သူတို႔က ဒီလိုကိုး။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ေခၚတာ ကို မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ၊ ကၽြန္ေတာ္႕ကို မေတြ႕ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ျပီး ညစ္ေနၾကတာကိုး။
“ ေအး . . ငါကလည္း ငါေျပာတာ နားေထာင္တဲ႔ လူကို ကင္တင္းမွာ လိုက္ေကၽြးဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ႔ လူပဲ။ ”
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီလို ေျပာလိုက္ေရာ ၊ အခုမွ ကိုယ္ထင္ျပလာတဲ႔ သိၾကားမင္းကို ျမင္လိုက္ရသူေတြလိုနဲ႔ . .
“ ဟာ သူငယ္ခ်င္းၾကီး ကိုေဇာ္ ၊ ဘယ္တုန္းက ေရာက္လဲ ၊ ဘာစားျပီးျပီလဲ ၊ ငါ ထင္တယ္ မင္း ဝမ္းသာလံုး ဆို႔ျပီး ဘာမွ စားရဦးမွာ မဟုတ္ဘူး မလား။ ဒါေပမဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာ႔ ေကၽြးေမြးခ်င္ေနမွာပဲေလ။ ဒါေၾကာင္႔ လာ ကင္တင္းသြားမယ္။ ျပီးရင္ စားေသာက္ရင္းနဲ႔ မင္း ေျပာခ်င္တာကို ေျပာေပါ႔။ ”
အမ္. . အတင္းၾကီး ပါပဲလား။ ျပန္ေျပာေနရင္လည္း မထူးပါဘူးေလ။ ကိုယ္ကလည္း ေျပာျပခ်င္ေနတဲ႔ သူ မဟုတ္လား။ လြယ္အိတ္ကို စားပြဲခံုထဲ ထိုးထည္႔ျပီး ကင္တင္းဘက္ကို ထြက္လာခဲ႔သည္။ ထိုအုပ္စုလိုက္ကလည္း ေဘးက ပါလာေလသည္ေပါ႔။ ကင္တင္းေရာက္ေတာ႔ ကိုယ္က ကိုယ္႕ဖာသာ ရင္ေတြျပည္႔ျပီး မစားႏိုင္ေသးပါဘူး ၊ သူတို႔ကေတာ႔ စားလိုက္ေသာက္လိုက္ၾကတာ ေခါင္းေတာင္မွ မေဖာ္ဘူး။ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာကို စကားစဖို႔ ဘယ္လို ေျပာရမွန္းကို မသိ။ တစ္ေယာက္ကို ေျပာမယ္ ျပင္လိုက္ ဟင္းရည္ ထေတာင္းလိုက္နဲ႔ လူက အူလည္လည္ကို ျဖစ္လာသည္။ ေနာက္ေတာ႔ ဘာမွ မေျပာဘဲ သူတို႔ စားအျပီးကိုပဲ ထိုင္ေစာင္႔ေနလိုက္ရေတာ႔သည္။ စားျပီးလို႔ စကားစ စမယ္ ၾကံယံု ရွိေသး . .
“ ဟာ ေက်ာင္းတတ္ေတာ႔မယ္ကြ ၊ သြားၾကရေအာင္ ”
ဆိုျပီး အခန္းဘက္ကို ထြက္လာခဲ႔သည္။ ဒီမွာလည္း ေျပာလို႔ မရမဲ႔ အတူတူ အခန္းကိုပဲ ျပန္လာခဲ႔သည္။ အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ႔ ဆရာမက မလာေသးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ မေန႕က အျဖစ္အပ်က္ေတြကို တစ္ညလံုး ေအာင္႔အီးျပီး ေစာင္႔ထားရတာ အခု ေျပာဖို႔ ျပင္လိုက္ေတာ႔ . . .
“ ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ႔ကြာ။ မင္း မေန႕က မေႏြးတို႔ အိမ္ကို ေရာက္သြားတယ္ ဒါကို ေျပာမလို႔ မဟုတ္လား။ ”
“ အမ္ . .မင္းတို႔က သိေနလို႔လား။ ”
“ ဟ သိတာေပါ႔ကြ။ မင္း လိုက္သြားတာကို စိုးထြန္းက ေတြ႕လိုက္လို႔ မနက္ကတည္းက ငါတို႔ကို ေျပာလို႔ ငါတို႔က သိျပီးသြားျပီ။ ဒါေၾကာင္႔ မင္းလာရင္ ပညာေပးဖို႔ ေစာင္႔ေနတာေလ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ။ ”
“ ၾသ. . . ဒီလုိကိုး။ ”
“ ဟုတ္တာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ ဆက္ေျပာပါကြ။ အိမ္ထဲ ေရာက္ေတာ႔ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္လဲ။ ဒါေတာ႔ ငါတို႔ မသိေသးဘူးေလ။ ”
ဒီေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္လည္း နည္းနည္း ဘဝင္က်သြားသည္။
“ အိမ္ထဲ ေရာက္ေတာ႔ “ မ ” က ခဏပဲ ထိုင္စကားေျပာႏိုင္တယ္ကြ။ သူ႕မွာ လုပ္စရာေတြ ရွိေတာ႔ သြားလုပ္ေနတာနဲ႔ ငါ႔မွာေထြးေထြးနဲ႔ပဲ ထိုင္စကားေျပာေနရတယ္။ ငါ႔မွာ “ မ ” ကိုလည္း ေမွ်ာ္ ၊ ေထြးေထြးကလည္း စကားေတြ ေျပာဆိုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္က်ဥ္းၾကပ္တာေပါ႔ကြာ။ ဒါေပမဲ႔ တစ္ခုေတာ႔ “ မ ” ကေျပာလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆိုလည္း အခ်ိန္မေရြး သူ႕တို႕ အိမ္ကို လာလည္ပါတဲ႔။ ”
“ ေၾသာ္. . ဒါနဲ႔ မင္းက ႏြားငတ္ ေရတြင္းထဲ က်လာတာေပါ႔ေလ။ ”
“ အမ္ . . .မင္းေျပာပံုၾကီးကလဲကြာ။ ”
ဒီေတာ႔ အားလံုး တဟားဟား နဲ႔ ဝိုင္းရယ္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆက္ေျပာစရာ စကားရွားသြားသလို ျဖစ္သြားသည္။ ရယ္သံေတြ ဆံုးေတာ႔ ေနေဇာ္ေအာင္က ေတြးေတြးဆဆ နဲ႔ တစ္ခု ဝင္ေျပာသည္။
“ ဒီမွာ ကိုေဇာ္ ၊ မင္း ေျပာစရာ ရွိတာ ေျပာေတာ႔ သူငယ္ခ်င္း။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ အခုဆိုရင္ ၁၀ တန္း စာေမးပြဲ ေျဖဖို႔က ၂ လပဲ လိုေတာ႔တယ္။ စာေမးပြဲျပီးရင္ မေႏြးတို႔က ေမာ္လျမိဳင္ျပန္မွာေလ။ ဒီအခ်ိန္ထိ မင္း ဖြင္႔မေျပာရေသးဘဲ ဇာတ္ေမ်ာၾကီး ဆိုရင္ မေႏြးတို႔ ျပန္သြားမွ မင္း ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကတည္းက မင္း အျဖဴ အမည္း သဲကြဲေအာင္ ေျပာသင္႔ျပီ။ ျပီးေတာ႔ အေျဖလည္း ရေအာင္ ေတာင္းသင္႔ျပီ။ ”
“ ဟုတ္ပါတယ္ကြာ။ ”
“ အခု ဒီလိုေလး အတူတူ သြားလာေနရယံု ၊ သူတို႔အိမ္ကို သြားလည္ခြင္႔ရေနရယံုနဲ႔ မင္းေက်နပ္ မေနသင္႔ဘူး မဟုတ္လား။ မင္း ဖြင္႔ေျပာသင္႔ျပီ။ အခု အခ်ိန္ဆိုရင္ မင္း အတြက္ အေျခအေနက ဒီေလာက္ မဆိုးႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္တယ္။ ဒါနဲ႔ မင္း မေႏြးကို ဖြင္႔ေျပာမယ္ ဆိုရင္ ေထြးေထြးကေရာ ဘယ္လို အေျခအေန ရွိႏိုင္လဲ။ ”
“ သူကေတာ႔ ညီမပဲကြာ။ “ မ ” နဲ႔ ငါ အဆင္ေျပရင္ သူက ဘာမွ မေျပာေလာက္ဘူး ထင္တာပဲေလ။ ဒါေပမဲ႔ ခက္တာက “ မ ” နဲ႔ ငါက ႏွစ္ေယာက္တည္း စကားေျပာခ်ိန္ မရေသးဘူး။ အခုဆိုရင္ ႏွစ္ေယာက္တည္း က်န္ေနခဲ႔ျပီ ဆိုရင္ ေထြးေထြးနဲ႔ ငါပဲ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ “ မ ” က တစ္ခုခု လုပ္ေနတယ္ေလ။ ေထြးေထြးက ငါ႔ကို ဧည္႔ေထာက္ခံ စကားေျပာတယ္။ ဒီလိုေတြ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ေျပာရခက္ေနတာလည္း ပါတယ္။ ”
“ ဒါဆို ဒီလိုလုပ္ကြာ။ မင္း မေႏြးကို ေသခ်ာ ေပၚတင္သာ ေျပာေတာ႔ မေႏြး အစ္မကို ကၽြန္ေတာ္ ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း ေျပာစရာ ရွိတယ္လို႔ ဒါေၾကာင္႔ အစ္မ ကၽြန္ေတာ္႕ကို တစ္ေယာက္တည္း စကားေျပာခြင္႔ေပးပါလို႔ ၊ ဒါကို သူက လိုက္ေလ်ာရင္ မင္း ေျပာလို႔ ရျပီ။ ”
“ ေအး ဟုတ္တယ္ကြာ။ ဒီနည္းပဲ ေကာင္းတယ္။ ဒါဆိုရင္ ငါလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာခြင္႔ရမွာပဲ။ ”
“ ဟုတ္တယ္ ခ်ကြာ။ ဘာမွ မလႈပ္တာထက္ စာရင္ နည္းနည္း လႈပ္လိုက္ေတာ႔ တစ္ခုခုေတာ႔ ထူးမွာပဲ။ ေအာင္ျမင္ပါေစကြာ။ ”
သူငယ္ခ်င္း အားလံုးက လက္ဆန္႕တန္းေပးသည္။ သူတို႔ လက္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ရိုက္လိုက္သည္။
“ ေျဖာင္း . . .ေျဖာင္း. . ေျဖာင္း . .”
“ ေက်းဇူးပဲ သူငယ္ခ်င္းတို႔ ”
အထစ္ထစ္ အေငါ႔ေငါ႔ စကားေျပာေနတယ္ ဆိုေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က စကားထစ္သူ တစ္ေယာက္ေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ ေျပာခ်င္ေဇာေတြ မ်ားျပီး ထစ္ေနတာလည္း မဟုတ္ဘဲ ရင္ထဲက စကားလံုးေတြက ရုန္းကန္ၾကီးထြားျပီး သူ႕ဖာသာ ပါးစပ္နဲ႔ မဆန္႔ဘဲ တိုးထြက္ရင္း ထစ္ေငါ႔သြားၾကတာပဲ ျဖစ္သည္။
“ မေႏြးကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာစရာ ရွိလို႔ ဒီေန႕ မေႏြး အိမ္ျပန္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း လိုက္ပို႔ခ်င္တယ္ မေႏြး ”
ကၽြန္ေတာ္႔ စကားဆံုးေတာ႔ မေႏြးက မ်က္လံုးေလးေထာင္႔ကပ္စဥ္းစားျပီး ေခါင္းျငိမ္႔ျပသည္။
“ ဒါဆို ေက်ာင္းဆင္းရင္ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းထိပ္က ေစာင္႔ေနမယ္ေနာ္။ ”
ေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ္ လွည္႔ထြက္လာခဲ႔သည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ လြယ္အိတ္ထဲမွာ ညေန မေႏြးကို ေပးဖို႔ စာေလး တစ္ေစာင္ကလည္း ရွိေနသည္။ ပ်ံျပီး ထြက္မေျပးႏိုင္တာ သိေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စာအုပ္ၾကားထဲက စာေလးကိုပဲ လြယ္အိတ္ေပၚကေန ထပ္ျပီး ဖိထားမိသည္။ တစ္ေန႔လံုး ကၽြန္ေတာ္ ျငိမ္ျငိမ္ေနလို႔ မရ။ ထိုင္ရမလို ထရမလို ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ နာရီကိုပဲ ေႏွးေနသလို ေတာက္ေခါက္လိုက္ ၊ ဖင္တၾကြၾကြ ျဖစ္ေနလိုက္ ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ဘာျဖစ္လို႔ ဂဏာမျငိမ္ ျဖစ္ေနလဲ ဆိုေသာ မ်က္ေစာင္းထိုးမႈကို လက္ခံရယူလိုက္ နဲ႔ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေရာက္လို႔ ေခါင္းေလာင္းထိုးေတာ႔ ေက်ာင္းေရွ႕ကို မေျပးယံုတမယ္ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္သြားခဲ႔သည္။
ထံုးစံထက္ သာမာန္ပိုက်ေသာ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ “ မ ” ကေတာ႔ သူ႕ဖာသာ ေလေသြ႕ေသြ႕မွာ ခပ္ျငိမ္႔ျငိမ္႔ေလး လွမ္းေလွ်ာက္လာသည္။ “ မ ” တစ္ေယာက္တည္းေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ ထံုးစံအတိုင္း “ မ ” နဲ႔ “ မ ” ညီမ ၊ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ အတူတူတြဲကာ ေလးေယာက္လံုး ထြက္လာၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔နားေရာက္ေတာ႔ “ မ ” က ေထြးေထြးကို ေျပာသည္။
“ ညီမေလး သဇင္တို႔နဲ႔ ဒီေန႕ ျပန္ႏွင္႔ေတာ႔ မမ ကိုေဇာ္ နဲ႔ ျပန္လာခဲ႔မယ္။ အိမ္ေရာက္မွ ေတြ႕မယ္ေနာ္။ ”
“ - - - - - - ”
ေထြးေထြးဆီက ဘာသံမွ မၾကားရ။ ထံုးစံအတိုင္း သူရဲ႕ ခပ္တင္းတင္း မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ေခါင္းျငိမ္႔ျပသည္။ ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကိုလည္း တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည္႔သည္။ သူ႕ရဲ႕ အၾကည္႔ထဲမွာ ေရာင္စဥ္တခ်ိဳ႕ပါဝင္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုေရာင္စဥ္ကို ကၽြန္ေတာ္ အဓိပၸါယ္ မေဖာ္တတ္ပါ။ သူတို႔ လွည္႔ထြက္သြားေတာ႔ “ မ ” က ကၽြန္ေတာ္႕ကို သူေဆာင္းလာတဲ႔ ထီးေလးကို လွမ္းေပးသည္။ ဂ်ပန္ထီးပါ။ မေလးလွပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ကိုယ္လံုး သိပ္သည္းသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ “ မ ” နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း ထီးအတူတူ ေဆာင္းရဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ေသာ အျဖစ္အပ်က္က ဒီေလာက္ လ်င္ျမန္စြာ ျဖစ္လာလိမ္႔မယ္ လို႔ မထင္မိဘူး။
လူတစ္ေယာက္ကို ထီးမိုးေပးရတာ ဒါ ပထမဦးဆံုး အၾကိမ္ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ထီးက “ မ ” ကို မလံုျခံဳ ျဖစ္သြားမွာကို ကၽြန္ေတာ္ ပိုျပီး စိုးရိမ္ေနမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေမာ႔ၾကည္႔ျပီး “ မ ” က ခစ္ခနဲ ရယ္သည္။ ျပီးေတာ႔မွ. . .
“ ေမာင္ေလးရယ္ ၊ မင္းကလည္း ထီးေဆာင္းေနတာနဲ႔မွ မတူေတာ႔ပါလား။ အစ္မ တစ္ေယာက္တည္းကို ထီးမိုးေပးသလို ျဖစ္ေနျပီ။ အခုက ထီးတစ္လက္ကို ႏွစ္ေယာက္ ေဆာင္းေနတာေလ။ ”
“ ဟုတ္ေတာ႔ ဟုတ္ပါတယ္ မေႏြးရယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္က မေဆာင္းေပးတတ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ေဆာင္းေနသလို ျဖစ္ျပီး မေႏြး မလံုမွာ စိုးလို႔ သတိထားျပီး ေဆာင္းေပးေနတာပါ။ ”
“ ဟင္း . . . မင္း အျဖစ္နဲ႔လည္း မလြယ္ပါလားကြယ္။ လာပါ လမ္းေလွ်ာက္ျပီး ထီးကို ကို႕ယို႕ကားယား ေဆာင္းေနထက္ စာရင္ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ အေအးထိုင္ေသာက္ရင္း စကားေျပာၾကတာ ေကာင္းတာေပါ႔။ ”
ေျပာေျပာဆိုဆို အေအးဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဝင္ခဲ႔ၾကသည္။ ေသာက္ဖို႔ မွာျပီးမွ “ မ ” က ေျပာသည္။
“ ေျပာေလ ၊ အစ္မကို ေျပာစရာ ရွိတယ္ ဆို ၊ ဘာေျပာမွာလဲ။ ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္းသာ အားမနာတမ္းေျပာ ၊ တိုင္ပင္မယ္ ဆိုလည္း အားမနာတမ္း တိုင္ပင္ေပါ႔။ ”
“ မ ” က ဒီလို ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း ေျပာေလ။ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ အေအးေသာက္ေနရင္း အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ကပ္လာေလေလ ပါပဲ။ မထြက္ရေသးတဲ႔ အသံေတြကလည္း လည္ေခ်ာင္းထဲမွာတင္ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ကုန္သည္။
“ မေႏြး ကၽြန္ေတာ္ ေျပာရမွာ မထြက္ေတာ႔ဘူးဗ်။ ဒါေပမဲ႔ ဒီအေၾကာင္းေတြ ကၽြန္ေတာ္ စာနဲ႔ ေရးထားတာ ရွိပါတယ္။ ဒါကို မေႏြး ယူသြားျပီး ဖတ္ၾကည္႔လိုက္ပါ။ ဒါဆို မေႏြး ေသခ်ာ သိသြားပါလိမ္႔မယ္။ ”
“ ဘယ္လို ”
“ ေၾသာ္ အခု ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တဲ႔ အေၾကာင္းေတြ စာနဲ႔ ခ်ေရးထားတာ ရွိပါတယ္လို႔ . . ေရာ႔ မေႏြး ၊ စာက ဒီစာအုပ္ေလးထဲမွာပါ။ မေႏြး ယူသြားျပီး ဖတ္ၾကည္႔လိုက္ပါ။ ဒါဆို မေႏြး သေဘာေပါက္မွာပါ။ ”
ကၽြန္ေတာ္႔ စကားဆံုးေတာ႔ အရာရာက တိတ္ဆိတ္သြားသလို ျဖစ္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေပးတဲ႔ စာအုပ္ေလးကို လက္က ကိုင္ရင္း “ မ ” ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ႏိုင္ေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ၾကည္႔သည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ “ မ ” ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြက တင္းရင္းပိျပားေနေအာင္ တိတိက်က် ေစ႕လို႔။
“ အစ္မတို႔ ျပန္ၾကရေအာင္ ေမာင္ေလး။ ”
တိမ္ေတြ နိမ္႔ကာ ျပိဳဆင္းလာသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ စိတ္ဆိုးေသာ အရိပ္လကၡဏာကေတာ႔ “ မ ” မ်က္ႏွာေပၚမွာ မေတြ႔ရပါ။ သုိ႔ေသာ္ အခု “ မ ” ျပန္မယ္ ဆိုေတာ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္႔မွာ တားစရာ စကားလံုး တိတိက်က် မရွိ။ ကၽြန္ေတာ္ အေအးဖိုး ရွင္းကာ ထထြက္လာခဲ႔သည္။ “ မ ” ကို အိမ္အျပန္လိုက္ပို႔ရာ လမ္းတေလွ်ာက္လည္း တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္စြာ နဲ႔ပဲ ပတ္ဝန္းက်င္က ျငိမ္သက္ေနသည္။
“ အိမ္ထဲ ဝင္ဦးမလား။ ”
“ မ ” အိမ္ကို ေရာက္ေတာ႔ “ မ ” က ေမးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းခါျပလိုက္ရင္း . . .
“ မဝင္ေတာ႔ပါဘူး မေႏြး ၊ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေတာ႔မယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕စာေလးကိုပဲ “ မ ” ဖတ္ေပးပါ။ ”
ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အိမ္ထဲက ေထြးေထြးက ထြက္လာသည္။
“ မမ တို႔ ျပန္လာျပီပဲ ၊ ကိုေဇာ္ အထဲကို ဝင္ပါဦးလား။ ”
“ မဝင္ေတာ႔ဘူး ေထြးေထြး ၊ ေနာက္မွပဲ လာေတာ႔မယ္ေနာ္။ အခုက သြားစရာလည္း ရွိလို႔ပါ။ ”
ကိုယ္႔ရင္ခုန္သံေၾကာင္႔ ရင္တုန္ေနမႈကို မထိန္းႏိုင္ေတာ႔ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ႏႈတ္ဆက္ကာ လွည္႔ထြက္လာခဲ႔သည္။ အိမ္အျပန္ လမ္းတေလွ်ာက္ အရာရာက ေသြ႔ေရာ္ ႏြမ္းလ်စြာ။
“ ငါေတာ႔ ဖြင္႔ေျပာလိုက္တာ မွားျပီထင္တယ္ကြာ။ ”
“ ဟ ဘာလို႔လဲကြ။ ”
တစ္ပတ္ေလာက္ အၾကာမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ရင္ဖြင္႔ျပမိသည္။ သူတို႔ကလည္း ေဘးၾကည္႔ ပရိတ္သတ္ဆိုေပမဲ႔ အားလံုးေတာ႔လည္း သိေနသူေတြပါပဲ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႕ဆံုေျပာဆိုမႈေတြကိုသာ သူတို႔ မခံစားရတာ။
“ ေၾသာ္. . . အခု မေႏြးက အရင္လို ငါ႔ကို ေသခ်ာ စကားမေျပာေတာ႔ဘူးကြ။ ေက်ာင္းျပီးလို႔ အိမ္အျပန္လိုက္ပို႔ရင္လည္း အရင္ကလို ငါ႔ေဘးက မေလွ်ာက္ေတာ႔ဘဲ ငါ႔ေဘးမွာ ေထြးေထြးကို ထားျပီး ေလွ်ာက္တယ္။ စကားမေျပာဘူး မဟုတ္ဘူး ေျပာတယ္ ၊ ဒါေပမဲ႔ အရင္လို ဟက္ဟက္ပက္ပက္ မေျပာေတာ႔တာ။ ငါေျပာမိတာ မွားျပီလား။ ”
“ ဟ . . မဟုတ္ေသးဘူးေလကြာ။ မေျပာေတာ႔လည္း ဒီလိုပဲ ဇာတ္ေမ်ာျပီး မင္းေနႏိုင္လား။ စာေမးပြဲေျဖရဖို႔ ၁ လေက်ာ္ပဲ လိုေတာ႔တယ္။ စာေမးပြဲျပီးလို႔ သူက ေမာ္လျမိဳင္ျပန္သြားရင္ မင္းက ဒီအတိုင္း က်န္ေနခဲ႔ႏိုင္လား။ ဒီအခ်ိန္ဆို မျမင္ေတြ႕ရေတာ႔ဘူး ဆိုေတာ႔ မင္း ပိုဆိုးမွာေပါ႔။ အခုဆိုရင္ သူ႕ဆီက တိက်တဲ႔ အေျဖ တစ္ခုရရင္ မင္းအတြက္ ေျဖသာတာေပါ႔။ ခ်စ္ရင္ ခ်စ္တယ္ ၊ မခ်စ္ရင္ မခ်စ္ဘူးေပါ႔ေလ။ ကြဲရင္လည္း ကြဲေပါ႔ကြာ ဘာျဖစ္လဲ။ ”
“ ေအးကြာ ၊ ဒါေပမဲ႔ မေႏြးက ဒီလို စကားမေျပာဘဲ ေနေတာ႔ ငါ႔မွာ ပိုျပီး ေဝးသြားသလို ခံစားရတယ္။ ”
“ ဒါကေတာ႔ကြာ ၊ မိန္းကေလးပဲ ၾကီးၾကီးငယ္ငယ္ နည္းနည္းေတာ႔ ပဲမ်ားမွာေပါ႔။ မင္းကလဲ။ တကယ္လို႔ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ၾကိဳက္ျပန္ေတာ႔လည္း မင္းတို႔က ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ လုပ္ဦးမယ္။ ဟုတ္တယ္မလား။ ”
“ ေအးေလကြာ။ မင္းကလည္း ခဏေတာ႔ အေျခအေန ေစာင္႔ၾကည္႔လိုက္ပါ။ မင္းစာကို ဖတ္ျပီးေတာ႔ သူစဥ္းစားေနတာ ျဖစ္မွာပါ။ ”
“ ဟုတ္တယ္ကြ။ ေနမ်ိဴး ေျပာတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ”
သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး ဝိုင္းျပီး အားေပးၾကသည္။
“ ေအးကြာ မင္းတို႔ ေျပာသလိုပဲ ျဖစ္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္။ “ မ ” ရဲ႕ တိတ္ဆိတ္ေနမႈကို ငါ မခံစားႏိုင္လို႔ပါကြာ။ ”
“ ဒါကေတာ႔ကြာ မေႏြးကိုလည္း ခဏေတာ႔ စဥ္းစားခ်ိန္ ေပးလိုက္ပါကြာ။ ”
ေခါင္းျငိမ္႔တယ္ဆိုေသာ အလုပ္တစ္ခုသာ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အခု ေလာေလာဆယ္ လုပ္စရာ ရွိပါေတာ႔သည္။ မနက္ဘက္ “ မ ” ရဲ႕ အလာကို ေစာင္႔ၾကိဳေနယံု ၊ ေက်ာင္းအျပီး “ မ ” အိမ္အျပန္ကို အတူတူ ျပန္ရင္း လိုက္ပို႔ယံုနဲ႔ပဲ ေန႔ရက္ေတြကို တိတ္တဆိတ္ ေဆြးေျမ႕စြာ ျဖတ္သန္းကုန္ဆံုးခဲ႔ရသည္။ အရင္လို စကားေတြ အမ်ားၾကီး မေျပာျဖစ္ေတာ႔တဲ႔ အတြက္ ရင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ႔ စကားလံုးေတြကလည္း အစိုင္အခဲေတြျဖစ္ကာ ပိတ္ေလွာင္ မြန္းၾကပ္ေနမိသည္။
“ မ ” တို႔ တစ္ဖြဲ႔လံုးကလည္း ဘာမွ မေမးၾကေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ “ မ ” ဘာျဖစ္ထားသလဲ ဆိုတာကို တိတ္တဆိတ္ ေစာင္႔ၾကည္႔ေနတယ္ ဆိုေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားနဲ႔။ ဒါေပမဲ႔ အေခၚအေျပာ ၊ အရယ္အေမာမ်ားကေတာ႔ သင္႔ေတာ္သလို ျဖစ္တည္ေပါက္ဖြားလ်က္ပါပဲ။ ေထြးေထြးကေတာ႔ အရင္လိုပဲ ဖာသိဖာသာပဲ သူ႕ဖာသာ လည္ပတ္ေနသလို ၊ “ မ ” ကေတာ႔ တျခားေသာ ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာ စရာမ်ားကို ရယ္ေမာေနေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကိုေတာ႔ အရင္လို မဆက္ဆံေတာ႔။ တစ္ရက္ေတြက တစ္စတစ္စ မိုးခ်ဳပ္လာသလို ပိတ္ေမွာင္လြန္းခဲ႔သည္။ ကၽြန္ေတာ္႕မွာလည္း ဘယ္ကေန ဘယ္လို ရွင္းျပရမွန္း မသိ။
ရင္ထဲက အစိုင္အခဲေတြေၾကာင္႔ အိပ္မရ ရက္ေတြ မ်ားလာျပီး ခံႏိုင္ရည္ မရွိေတာ႔ေလာက္ေအာင္ ရင္ထဲက ဒဏ္ေတြကို ေပါက္ကြဲခ်င္လာမိသည္။ အခန္းထဲမွာ လူက စာသင္ေနရေပမဲ႔ စိတ္ေတြအားလံုးက “ မ ” ရဲ႕ အခန္းမွာသာ ေပ်ာ္ဝင္ေနမိသည္။ ၾကာေတာ႔ လူနဲ႔ စိတ္နဲ႔က မကပ္ခ်င္သလိုလို ျဖစ္ျပီး လူကလည္း အလိုလို ေပါက္ကြဲ ရွတ ခ်င္ေနမိသည္။ ဒီလို ေန႔ရက္တစ္ရက္ မုန္႔စားလႊတ္ခ်ိန္မွာ ဘယ္မွာကို မထြက္ဘဲ အခန္းထဲမွာပဲ ေအာင္းေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဆီကို “ မ ” ေရာက္လာခဲ႔သည္။ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္လာေျပာလို႔ အခန္းျပင္ကို မွာ “ မ ” ေစာင္႔ေနတာ ေတြ႕လို္က္ရသည္။ တစ္ခါမွ မလာဖူးေတာ႔ ယံုေတာင္မွ မယံုခ်င္။ အေျပးအလႊားထြက္သြားရင္း . .
“ ကိစၥ အေထြအထူး ရွိလို႔လား မေႏြး ၊ ခိုင္းစရာ အေဖာ္ လိုက္ေပးစရာ ရွိရင္ ေက်ာင္းဆင္းမွာ ေျပာလဲ ရပါတယ္။ ”
“ ေၾသာ္. . .ေမာင္ေလးက အစ္မ ေမာင္ေလး အခန္းကို လိုက္လာတာ မၾကိဳက္လို႔လား။ ”
“ ဟာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က မေႏြး လိုက္လာရလို႔ အားနာလို႔ ေျပာတာပါ။ ”
“ ဒါဆိုရင္လည္း ထားေတာ႔ ၊ ေက်ာင္းလႊတ္ရင္ မင္း အစ္မကို ေက်ာင္းေရွ႕က ခဏေစာင္႔ေန ၊ မင္းကို အစ္မ စကားေျပာစရာ ရွိတယ္။ ”
“ ဗ်ာ. . ေၾသာ္. . ဟုတ္ကဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ ေစာင္႔ေနပါ႔မယ္။ ”
“ ဒါဆို အစ္မ ျပန္ေတာ႔မယ္ေနာ္။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ ၊ ကၽြန္ေတာ္ အခန္းကို လိုက္မပို႔ေတာ႔ဘူးေနာ္။ ”
“ မ ” က သမင္လည္ျပန္ေလး လွည္႔ၾကည္႔ကာ ျပံဳးျပီး ထြက္သြားသည္။ ဒီလို အျပံဳး “ မ ” မ်က္ႏွာမွာ ဆိတ္သုန္းေနတာ ၾကာလွေပါ႔ “ မ ” ရယ္။ “ မ ” ဘာေျပာမယ္ ဆိုတာ မသိေပမဲ႔ အရင္လို အသံ ၊ အရင္လို မ်က္ႏွာ အျပံဳးနဲ စကားျပန္ေျပာတာနဲ႔တင္ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲက ဒဏ္အေတာ္ မ်ားမ်ား သက္သာသြားသလို ခံစားရသည္။ “ မ ” ရယ္ ဘယ္လိုမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ေနပါေစ ဘဝမွာ တစ္ၾကိမ္သာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ႔ အခ်စ္တစ္ခုကိုေတာ႔ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္ေနမွာပါ။
ေက်ာင္းလႊတ္ေတာ႔ အရင္လိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေစာင္႔ေနၾက ဇီးပင္ၾကီးေအာက္မွာ ေစာင္႔ေနမိသည္။ ေလာျခင္း ေနာက္က်ျခင္း မရွိေသာ “ မ ” တို႔ အဖြဲ႔ကလည္း ေျခလွမ္းမွန္ေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္႕နားကို ေရာက္မွ ေထြးေထြးဘက္ကို လွည္႔ျပီး “ မ ” က စကားရပ္ေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အျပင္သြားဖို႔ ေျပာျပီး ႏႈတ္ဆက္တာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေနာက္ေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္႔ဆီကို လွမ္းေလွ်ာက္လာကာ ထံုးစံအတိုင္းပဲ ထီးကို ကမ္းေပးသည္။ ဒုတိယအၾကိမ္ “ မ ” ကို ထီးေဆာင္းေပးခြင္႔ရတာ ဆိုေတာ႔ ပထမအၾကိမ္ေလာက္ေတာ႔ လက္ေတြက သိပ္မတုန္ေတာ႔ပါ။
“ မ ” ဘယ္ကို သြားမယ္မွန္း မသိလို႔ “ မ ” ေလွ်ာက္ရာ လိုက္ေနရေပမဲ႔ တစ္လမ္းလံုးက ေက်ာင္းျပန္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ ရွိေနလ်က္နဲ႔ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္သလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ဦးၾကားမွာ ျငိမ္သက္ေနသည္။ သြားေနရင္း အရင္တစ္ခါ ထိုင္ခဲ႔ေသာ အေအးဆိုင္ေလးကို ေရာက္ေတာ႔ “ မ ” က အေအးဆိုင္ထဲ ဝင္မယ္ ဆိုကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေအးဆိုင္မွာ ထိုင္လိုက္ၾကသည္။ အေအးမွာ ေသာက္ကာ အတန္ၾကာသည္ အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကား မစျဖစ္ေသး။ ခဏေနမွ “ မ ” က သူ႕လြယ္အိတ္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ေပးထားေသာ စာေလးကို ထုတ္ျပရင္း . . .
“ ေမာင္ေလး ေပးထားတဲ႔ စာေလးကို မွတ္မိေသးတယ္ေနာ္။ ”
“ ဟုတ္ ”
လည္မ်ိဳမွာ ေလေတြ ပိတ္ဆို႔ေနသလို ဒီစကားေလး တစ္လံုးကိုေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္ မနည္းညွစ္ကာ ေျပာလိုက္ရသည္။
“ ဟုတ္ျပီ။ မင္းက အစ္မကို ခ်စ္ေရးဆို ထားတာေပါ႔ေလ။ ”
“ ဟုတ္ပါတယ္။ ”
“ ေအးေလ ခ်စ္ေရးဆိုတဲ႔ သူက ခ်စ္ေရးဆိုေတာ႔လည္း အေျဖေပးရမဲ႔ သူက အေျဖေပးရေတာ႔မွာေပါ႔။ ”
“ ဗ်ာ ။ မေႏြးရဲ႕ အေျဖက ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ . . . . ”
“ ေနဦးေလကြာ။ အခုေတာ႔ အစ္မလည္း မေျဖႏိုင္ေသးဘူး။ ဒီေတာ႔ မင္းကို အစ္မ စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေန႔က်ရင္ အေျဖျပန္ေပးမယ္။ ဒီၾကားထဲမွာေတာ႔ မင္းလည္း ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေမ႕ထားျပီး စာေမးပြဲကိုပဲ အာရံုစိုက္ ၊ ျပီးေတာ႔ ဒီၾကားထဲမွာလည္း အစ္မတို႔ ဒီအေၾကာင္းကို ခဏေမ႕ထားျပီး အရင္လိုပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျပန္ေနၾကရေအာင္ ဟုတ္ျပီလား။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္က မေႏြးက ကၽြန္ေတာ္႕ကို စိတ္ဆိုးသြားျပီ ထင္ေနတာ ၊ ဒါေၾကာင္႔ စကား မစရဲေတာ႔တာပါ။
“ ရည္းစားစာ အေပးခံရတယ္ ဆိုတာ ဂုဏ္ယူစရာလည္း မဟုတ္သလို ၊ စိတ္ဆိုးစရာလည္း မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ ကိုယ္လက္ခံႏိုင္သည္ မခံႏိုင္သည္ ၊ ကိုယ္သင္႔ေတာ္သည္ မသင္႔ေတာ္သည္ ကို စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ယံုပါပဲ။ ျပီးရင္ ေသခ်ာတဲ႔ အေျဖ တစ္ခု ေပးဖို႔ပါပဲ။ ဒီေတာ႔ . . . .”
“ ဟုတ္ကဲ႔။ ဒီေတာ႔ ဘာျဖစ္လဲ မေႏြး ”
“ ဒီေတာ႔ အခု မင္းအတြက္လည္း အစ္မရဲ႕ ေသခ်ာ စဥ္းစားထားတဲ႔ အေျဖ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဒီၾကားထဲမွာေတာ႔ သိခြင္႔ မရွိဘူး။ မင္း စာေမးပြဲကို ေသခ်ာ ေျဖရမယ္။ စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေနၾကရင္ အစ္မ မင္းကို အေျဖေပးမယ္။ ဒီၾကားထဲေတာ႔ အရင္လိုပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနၾကတာေပါ႔။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ပါ မေႏြး ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ ဆိုရင္ စာေတြလည္း ေသခ်ာ က်က္ဦး။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ပါ။ ”
“ ဟြန္း ေျပာလိုက္ရင္ေတာ႔ ဟုတ္ကဲ႔ ခ်ည္းပဲ။ ျပန္မယ္ ၾကာေနျပီ။ ”
“ ဟုတ္. . အဲ. . ဟီး ”
“ မ ” ရဲ႕ ဒီလို အျပံဳး ၊ ဒီလို စကားသံေလးေတြ မၾကားရေတာ႔ အရမ္းကို ၾကာေနခဲ႔ရပါေပါ႔လား “ မ ” ရယ္။ ရင္ထဲမွာ စကားလံုးေတြနဲ႔ ျပည္႔ေနတဲ႔ စကားအစိုင္အခဲေတြလည္း “ မ ” ရဲ႕ အျပံဳးေၾကာင္႔ ျပိဳက် ပ်က္သုဥ္းပါေရာလား။ “ မ ” သာ သိရင္ ပိုတယ္ လို႔ မေျပာခံေနရဦးမယ္ ထင္တယ္ဗ်ာ။ “ မ ” ကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပးျပီး ရင္ထဲမွာ လြတ္လပ္ေပါ႔ပါးစြာ ရြင္ျမဴးလ်က္ ျပန္လာခဲ႔သည္။
“ မ ” ကေျပာတယ္ စာေတြ ေသခ်ာ လုပ္ရမယ္တဲ႔။ လိုက္မကူးဘဲ လြတ္ေနတဲ႔ ေက်ာင္းစာေတြ ျပန္ကူး ၊ စာအေၾကြးေတြ ျပန္က်က္ ၊ မရေသးတဲ႔ သခ်ၤာေတြ ျပန္တြက္ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္႕ေနရက္ေတြက ျပန္လည္ရွင္သန္ေနခဲ႔သည္။ တစ္လေက်ာ္ ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္ကို “ မ ” နဲ႔ ေတြ႕ရင္း ၊ “ မ ” အျပံဳးေလးေတြဆီမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အသက္ရွင္လ်က္နဲ႔ က်ဆံုးရင္း ေန႔ရက္ေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ကုန္ဆံုးခဲ႔သည္။
ကၽြန္ေတာ္႔ဘက္က “ မ ” ကို ခ်စ္ေရးဆိုထားေသာ အေၾကာင္းကို သတိေပးမေနသလို “ မ ” ကလည္း ကၽြန္ေတာ္႕ကို အရင္လိုပဲ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဆက္ဆံပါသည္။ “ မ ” က စာေတြ ရျပီလား လို႔ ေန႔တိုင္း ဂရုတစိုက္ ေမးတတ္သလို ၊ ေထြးေထြးကလည္း နင္႔စာေတြ လြတ္ေနတာ ရွိရင္ ေျပာေနာ္လို႔ ေလာကြတ္ လုပ္ရွာပါသည္။ ဒီလို ဆိုေတာ႔လည္း ငါ႔ ခယ္မေလးက မဆိုးဘူးဟ လို႔ ကိုယ္႕ဖာသာ ေတြးမိရင္း ျပံဳးမိေသးသည္။
စာေမးပြဲ ေျဖဖို႔ ၁၀ ရက္ ေက်ာ္အလိုမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းေတြလည္း မတတ္ရသလို က်ဴရွင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ မသြားရေတာ႔ပါ။ ဒီအခ်ိန္ကေတာ႔ “ မ ” မ်က္ႏွာကို မျမင္ရတဲ႔ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္႕ဘဝမွာ အပင္ပန္းဆံုး အခ်ိန္လို႔ ဆိုလို႔ ရပါသည္။ ဒါေပမဲ႔ “ မ ” က စာေမးပြဲကို ေအာင္ေအာင္ ေျဖရမယ္ ဆိုျပီး ေျပာထားတဲ႔ စကားေၾကာင္႔ “ မ ” ကို သတိရတိုင္း စာေတြကိုပဲ ပိုျပီး ဖိက်က္ေနမိသည္။ ေနာက္တစ္ခုက စာေမးပြဲကိုလည္း ျမန္ျမန္ေရာက္ေစခ်င္သည္။ ဒါမွ “ မ ” ကို လည္း စာေမးပြဲ ေျဖရင္း ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ရမယ္ မဟုတ္ပါလား။
စာေမးပြဲ ပထမရက္ ျမန္မာစာေျဖဖို႔ ရက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ခံုနံပါတ္နဲ႔ ထိုင္ခံုကို ရွာဖို႔ ဆိုေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ေက်ာင္းကို အေစာၾကီး ေရာက္ေနခဲ႔ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ခ်င္တာက “ မ ” မ်က္ႏွာကို။ တစစ နဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ မ်ားလာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ပိုျပီး ဂနာမျငိမ္ ျဖစ္မိသည္။ အရင္လို ေက်ာင္းသားေတြအားလံုး ေက်ာင္းထဲ ဝင္ခြင္႔ မရွိေသးေတာ႔ ေက်ာင္းျပင္မွာ လူေတြက စုရံုးရံုးနဲ႔ ျပိဳက်ေနသည္။ ဒီလူေတြၾကားမွာ “ မ ” ေရာက္လာတာကို ကၽြန္ေတာ္ မေတြ႕လိုက္ရမွာ အလြန္စိုးရိမ္မိသည္။ လက္မွ နာရီကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ နာရီဝက္သာ လိုေတာ႔သည္ “ မ ” မလာေသး။
ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား အားလံုးက ကိုယ္စီ ကိုယ္ငွ စာအုပ္ေလးေတြနဲ႔ တတြတ္တြတ္ က်က္ေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ လမ္းမေပၚသို႔သာ ေမွ်ာ္ေငးလ်က္။
“ ဟိတ္ ဘယ္သူ႕ကို ရွာေနတာလဲ။ ”
ကၽြန္ေတာ္႕လက္ကို လာဆြဲျပီး ေျပာသံၾကားလို႔ လွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ . . . . “ မ ” ။
“ ဟာဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က မေႏြး ေနာက္က်ေနလို႔ စိတ္ပူျပီး ေမွ်ာ္ေနတာေလ။ ”
“ အိုး မင္းကလည္းကြာ မဟုတ္တာပဲ။ အစ္မ လာမွာေပါ႔။ ေနာက္ျပီး မင္းေစာင္႔ေနမယ္ ဆိုရင္လည္း ဒီဇီးပင္နားမွာပဲ ေစာင္႔ေနေပါ႔။ အစ္မေရာက္လာရင္ ဒီကိုပဲ ေရာက္ေအာင္ လာမွာေပါ႔။ ”
“ ဟုတ္ေတာ႔ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ မေႏြးက ေနာက္က်ေနတာကိုး။ ဒါေၾကာင္႔ စိတ္ပူေနတာပါ။ ”
“ ကဲ. . ေတာ္ေတာ႔။ စိတ္ပူတာ အသာထား။ အခု စာေတြ ရျပီလား။ ”
“ ရတာေပါ႔ မေႏြးကလဲ။ ဒီေလာက္ေတာ႔ အေပ်ာ႔ပါ။ ”
“ တကယ္ေနာ္။ ”
“ အဟုတ္ ”
“ ဒါဆိုလည္း ျပီးတာပဲ။ ဒါေပမဲ႔ အခုက စာေမးပြဲနဲ႔ ဆိုေတာ႔ ျပန္ရင္ အိမ္အထိ လိုက္မပို႔နဲ႔ေတာ႔ အစ္မတို႔ လမ္းထိပ္ေရာက္ရင္ ကားစီးျပီးျပန္ေတာ႔ ၊ ျပီးရင္ စားေသာက္ျပီး တေရးအိပ္ ၊ ႏိုးမွ စာကို က်က္ေနာ္။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ ”
“ ေျပာလိုက္ရင္ေတာ႔ ဟုတ္ကဲ႔ ခ်ည္းပဲ။ ေနာက္ျပီး စာထဲမွာလည္း အာရံုစိုက္ထား ၊ သတိေတြခ်ည္းပဲလည္း ရမေနနဲ႔။ ”
“ အဲ. . .ဒါေတာ႔ မဟုတ္ကဲ႔ ”
“ ၾသ. . . ”
“ ဟီးဟီး. . .ေနာက္တာပါ မေႏြးကလဲ စာကို အာရံုထားျပီး က်က္ပါတယ္။ ခဏနားရင္ေတာ႔ မေႏြးကို သတိရတာ တကယ္ပါ။ ”
“ - - - - - - ”
“ မ ” ဆီက ဘာမွ စကားျပန္သံ မရဘဲ မ်က္ႏွာ ညိႈးက်သြားသည္။ ျပီးမွ . . .
“ ဒီေလာက္ေတာ႔ မျဖစ္ေစနဲ႔ေလ ေမာင္ေလးရယ္။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ပါ မေႏြးရယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕က မေႏြးကို တကယ္ခ်စ္တာကိုးဗ်။ ”
“ ဟိတ္. . .ဟိတ္ ညာတာပါေတးနဲ႔ ေျပာေနျပန္ျပီ။ စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေန႔ မေရာက္ေသးဘူးေနာ္။ ”
“ အဟဲ . . ”
“ ကဲ အစ္မလည္း ဝင္ေတာ႔မယ္။ မင္းလည္း ဝင္ေတာ႔ေလ ၊ ေက်ာင္းတံခါး ဖြင္႔ေနျပီ။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ ”
“ မ ” နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အတူတူ တြဲေလွ်ာက္ရင္း ေက်ာင္းထဲကို ဝင္လာခဲ႔ပါသည္။ ျပီးေတာ႔ နဂိုကတည္းက အခန္းမတူတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာေမးပြဲ ေျဖေတာ႔ ပိုျပီး အခန္းက ေဝးသြားပါေတာ႔သည္။ ၃ နာရီဆိုတာ ၾကာလွတယ္ မဟုတ္ေပမဲ႔ စာေမးပြဲ အခန္းထဲမွာ စာကို အာရံုစိုက္ေျဖေနသူ အဖို႔ေတာ႔ ကုန္ျမန္လြန္းလွပါသည္။ ေျဖထားတဲ႔ အေျဖလႊာကို ေနာက္ဆံုး တစ္ၾကိမ္ ကၽြန္ေတာ္ စစ္ျပီးေတာ႔ အခ်ိန္ျပည္႔ဖို႔ ၅ မိနစ္မွ်သာ လိုေတာ႕သည္။ “ မ ” ကို ကၽြန္ေတာ္ ေစာင္႔ဖို႔ ထြက္မွ ျဖစ္ေတာ႔မည္။ စာေတြကလည္း အကုန္ေျဖျပီးခဲ႔ျပီ။
ကၽြန္ေတာ္ အေျဖလႊာကို ဆရာမဆီ အပ္ျပီး ထြက္လာခဲ႔သည္။ “ မ ” ကို ေစာင္႔ေနၾက ဇီးပင္ေအာက္မွာ ေစာင္႔ေနျပီး ခဏၾကာေတာ႔ “ မ ” တို႔ထြက္လာသည္။ “ မ ” ေျဖႏိုင္ပါေစ လို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္လည္း ဆုေတာင္းေနမိသည္။ “ မ ” အနားကို မေရာက္ခင္ ၾကိဳသြားျပီး “ မ ” ေျဖႏိုင္လားလို႔ ေမးမယ္ လုပ္ေတာ႔ “ မ ” ကိုသာ အာရံုစုိက္ေနတာ “ မ ” ရဲ႕ေရွ႕က ေထြးေထြးက ဦးေအာင္ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေမးသည္။
“ ကိုေဇာ္ ေျဖႏိုင္ရဲ႕လား ”
“ ေၾသာ္ ဟုတ္ကဲ႔ ေျဖႏိုင္ပါတယ္။ ေထြးေထြးေရာ ေျဖႏိုင္ရဲ႕လား။ ”
“ ေျဖႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္မွာ မမ တို႔ပါတယ္။ ”
“ ဘာလို႔ အတူတူ မလာတာလဲ။ ”
“ စာေမးပြဲ ေျဖေတာ႔ အခန္းက ကြဲသြားတယ္ေလ။ အခန္းမတူေတာ႔ အားလံုးကို ကိုေဇာ္ ေစာင္႔ေနၾက ဇီးပင္ေအာက္မွာပဲ ဆံုမယ္ ဆိုျပီး ေစာင္႔ေနၾကတာေလ။ ”
“ ေၾသာ္ . . .”
ဒီအခ်ိန္မွာပဲ “ မ ” နဲ႔ မသဇင္ နဲ႔ ေရာက္လာၾကသည္။ “ မ ” မ်က္ႏွာေပၚက အျပံဳးကို ျမင္ကတည္းက “ မ ” ေျဖႏိုင္ခဲ႔မယ္ ဆိုတာကို သိေနေပမဲ႔ မေမးဘဲ မေနႏို္င္ပါ။
“ မေႏြး ေျဖႏိုင္ရဲ႕လား ”
“ ေျဖႏိုင္တယ္ ေမာင္ေလး ၊ ေမာင္ေလးေရာ ေျဖႏိုင္လား ”
“ ေျဖႏိုင္ပါတယ္ မေႏြးရာ ဒီေလာက္ကေတာ႔ အေပ်ာ႔ေပါ႔။ ဒါနဲ႔ မသဇင္တို႔ေရာ ေျဖႏိုင္ရဲ႕လား။ ”
ဒီေတာ႔မွ မသဇင္က မဲ႔ျပကာ. . .
“ ေျဖႏိုင္ပါ႔ေတာ္. . .”
“ ကဲ သြားၾကရေအာင္ ၊ ေနာက္ေန႕ေတြ ေျဖရဦးမယ္ေလ။ စာေတြ ျပင္ဆင္ ၾကရဦးမယ္။ ”
ေျဖထားတာေတြကို ျပန္ေျပာျပန္တိုက္ရင္း “ မ ” တို႔ အဖြဲ႔ေလးနဲ႔ အတူတူလိုက္ရင္း “ မ ” တို႔ လမ္းထိပ္အထိ “ မ ” ေျပာထားတဲ႔ အတိုင္း လိုက္ပို႔ျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ “ မ ” တို႔ လမ္းထိပ္ ကားဂိတ္ကေန အိမ္ကို ကားစီးျပီး ျပန္လာခဲ႔သည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ႔ အိမ္က ေမေမတို႔ကို စာေမးပြဲ ေျဖႏိုင္ေၾကာင္းေျပာ ခဏနား ၊ စားေသာက္ျပီး “ မ ” ေျပာသလို တစ္ေရးအိပ္ျပီး အိပ္ယာႏိုးမွ ေနာက္ေန႕ ဘာသာ အတြက္ ျပင္ဆင္ က်က္မွတ္ပါသည္။ ေၾသာ္ “ မ ” က ေျပာတယ္ စာက်က္ေနရင္းနဲ႔ သတိမရနဲ႔တဲ႔။ “ မ ” ကို သတိမရနဲ႔ လို႔ ေျပာတဲ႔ စကားသံေလးေတြကိုလည္း သတိရတယ္ “ မ ” ရယ္။
ေနာက္ေန႕. . . .တစ္ဘာသာ. . . .
ေနာက္ေန႕. . . .တစ္ဘာသာ. . . .
ေနာက္ေန႕. . . တစ္ဘာသာ . . . .
ေနာက္ေန႕. . . တစ္ဘာသာ. . . .
စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေန႕ . . . . .
ေျဖေနရတဲ႔ စာကို ေျဖေနရင္းနဲ႔ကို နာရီကို ငံုငံုၾကည္႔ေနမိတာ အေမာ။ ဒီဘာသာက ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ရေသာ ဘာသာပါ။ ဘာမွေတာ႔ အခက္အခဲ မရွိ။ ေျဖရင္းျပီးလို႔ စာေတြကို ျပန္စစ္ျပီးေတာ႔ ၃ မိနစ္သာ လိုေတာ႔သည္။ အခန္းတာဝန္က်ေသာ ဆရာမကို စာေမးပြဲ အေျဖကို အပ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ အခန္းျပင္ထြက္လာခဲ႔ပါသည္။
“ မ ” ဆီက အေျဖရေတာ႔မယ္ ဆိုေသာ အေတြးက ရင္ဘတ္ထဲမွ ေသြးေတြကို ပိုျပီး တိုးေဝွ႕ေစသည္။ အျမင္မ်ားကို ပိုျပီး ၾကည္လင္ေစသည္။ ေျခလွမ္းမ်ားကို ပိုျပီး သြက္လက္ေစသည္။ ဇီးပင္ေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေစာင္႔ေနျပီး ၁၀ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ေထြးေထြးေရာက္လာသည္။ ေျဖႏိုင္လား အျပန္အလွန္ေမးျပီး “ မ ” နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရာက္လာသည္။
“ ေျဖႏိုင္လား ေမာင္ေလး ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ ေျဖႏိုင္ပါတယ္။ မေႏြးေရာ ”
“ ေျဖႏိုင္တာေပါ႔ကြာ ”
“ အခု တစ္ေနရာရာ သြားျပီး တစ္ခုခုေတာ႔ ေသာက္ရေအာင္ ”
မသဇင္က ဝင္ျပီး ေျပာသည္။ “ သြားတာေပါ႔ ” လို႔ “ မ ” က ဆိုကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နီးရာ အေအးဆိုင္ တစ္ဆိုင္ကို ေလွ်ာက္လာခဲ႔ျပီး မွာေသာက္ၾကသည္။ ေျဖထားခဲ႔ေသာ စာမ်ားကို ျပန္ျပီး ေျပာဆို ျငင္းခုန္ၾကရင္း ခဏေနေတာ႔ “ ျပန္ၾကရေအာင္ ” မသဇင္ကပဲ အဆိုျပဳသည္။ သြားမယ္ ဆိုတုန္းကလည္း သူပဲ အခု ျပန္မယ္ ဆိုေတာ႔လည္း သူပဲ ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ ၊ သူ႕နဲ႔ ကိုသူရ နဲ႔ ဘယ္လို အဆင္ေျပခဲ႔လဲ ဆိုျပီး စဥ္းစားမိကာ ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးမိေသးသည္။
“ ေအး ၊ သြားမယ္ ဆိုလည္း သြားႏွင္႔ၾကဟာ ၊ ေထြးေထြးလည္း လိုက္သြားေနာ္။ မမ ဒီမွာ ကိုေဇာ္႕ကို လက္ေဆာင္ ေပးစရာေလးေတြ ေပးျပီး ျပန္လာခဲ႔မယ္။ မၾကာဘူး သိလား။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ မမ ”
လို႔ ေထြးေထြးက ေျပာကာ သူတို႔ သံုးေယာက္ ထထြက္သြားၾကသည္။ ဆိုင္မွာ ႏွစ္ေယာက္တည္း က်န္ေတာ႔မွ “ မ ” က ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေသခ်ာၾကည္႔ျပီး . .
“ ဒီေန႕ စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေန႕ေနာ္။ ”
“ အဟီး . .ဟုတ္တယ္ေလ ၊ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ ေစာင္႔ေနတာေလ ”
“ ဟုတ္ပါျပီ ၊ အစ္မကလည္း ေပးမွာပါ။ ဒါေပမဲ႔ ဒီအတိုင္းေတာ႔ မေပးဘူး။ မင္းေတာင္မွ အစ္မကို စာနဲ႔ ေရးျပီးေပးေသးတာပဲ မဟုတ္လား။ အစ္မကလည္း စာနဲ႔ ေရးျပီး ေပးမယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဒီစာကို မင္း အိမ္ကို ေရာက္ျပီး ကိုယ္႕ဖာသာ အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း ရွိမွာ ေသခ်ာ စဥ္းစားျပီး ဖတ္ရမယ္ ၊ ဟုတ္ျပီလား။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ ”
“ ဟြန္း ေျပာလို္က္ရင္ေတာ႔ ဟုတ္ကဲ႔ ဆိုတာက မခ်ဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက မင္းကို အစ္မ လက္ေဆာင္ တစ္ခု ဝယ္လာတယ္။ ဒါကိုလည္း လက္ခံရမယ္။ ”
“ ဟာ မေႏြးကလည္း ဘာေတြလဲ။ လက္ေဆာင္ေတြ မလိုပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုရင္ အခု မေႏြး အတြက္ ဘာမွ မဝယ္လာမိဘူး။ မဝယ္လာဘူး ဆိုတာထက္ တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ဒီလိုေတြ မဝယ္တတ္တာ ”
“ ဟုတ္ပါျပီေလ။ မင္းကို အစ္မ ဘာမွ မေျပာပါဘူး။ အစ္မေပးတာပဲ မင္းက လက္ခံေပါ႔ ဟုတ္ျပီလား ”
“ အင္း . . ”
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ သံရွည္ဆြဲ ညည္းသံ အျပီးမွာေတာ႔ “ မ ” က လြယ္အိတ္ထဲကေန ဘူးေလး တစ္ဘူးနဲ႔ စာေလး တစ္ေစာင္ကို ထုတ္လိုက္သည္။ တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘူးထဲမွာ ဘာေတြပဲ ပါေနပါေစ စိတ္မဝင္စားပါ။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဝင္စားတာက “ မ ” ေရးထားတယ္ ဆိုတဲ႔ စာေလးတစ္ေစာင္ကိုပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ “ မ ” က စာအိတ္ေလးကို အသာခ်ထားျပီး ဘူးေလးကို ကိုင္ကာ
“ ဒါက ေမာင္ေလး အတြက္ အစ္မ လက္ေဆာင္ ဝယ္ေပးတဲ႔ နာရီေလးပဲ။ ဘာလို႔ ဝယ္ေပးတာလဲ ဆိုတာေတာ႔ စာထဲမွာ ေရးထားတယ္။ ဖတ္ၾကည္႔ရင္ေတာ႔ သိမွာေပ႔ါ။ ”
“ ဟုတ္ ”
“ ဒါကေတာ႔ ေမာင္ေလးကို အစ္မျပန္ေပးထားတဲ႔ အေျဖပါတဲ႔ စာပဲ။ ”
ကၽြန္ေတာ္ ယူဖို႔ လက္လွမ္းလိုက္ေတာ႔ “ မ ” က လက္ကို ျပန္ရုတ္လိုက္ျပီး . .
“ ေဟ႔ . . . မေမ႕နဲ႔ေလ။ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ျပီး အခန္းထဲမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ရွိမွ ဖတ္ရမွာပါဆို ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ပါ မေႏြးကလဲ။ အခုက ယူထားမလို႔ပါ ”
“ ဟုတ္ျပီ ဒါဆို ရွင္းေတာ႔ ၊ ျပန္မယ္ ၊ ေမာင္ေလး စာအုပ္ တစ္အုပ္ေပး ၊ အဲဒီစာအုပ္ၾကားထဲမွာ ညွပ္ေပးလိုက္မယ္။ အိမ္ေရာက္မွ ဖတ္ၾကည္႔ေတာ႔ ”
ကၽြန္ေတာ္ထုတ္ေပးတဲ႔ စာအုပ္ေလးၾကားမွ စာေလးကို ညွပ္ေပးလိုက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္႕လြယ္အိတ္ထဲကို ထည္႔ေပးသည္။ ေနာက္ေတာ႔ “ မ ” နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာခဲ႔ၾကသည္။ “ မ ” ရဲ႕ အိမ္ေရွ႕ထိ ပို႔ေပးျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္း လွည္႔ျပန္ကာ အိမ္ကို တန္းျပန္လာခဲ႔သည္။ စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေနက်ရင္ ေလွ်ာက္သြားမယ္ ဆိုျပီး ခ်ိန္းထားေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ သတိမရအားေတာ႔ အိမ္ကိုသာ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္ျမန္ ေရာက္ခ်င္မိသည္။
အိမ္ကိုေရာက္ေတာ႔လည္း ေမေမတို႔က ေျဖႏိုင္လားလို႔ ေမးေသာ အေျဖကို “ ဟုတ္ကဲ႔ ေျဖႏိုင္တယ္ ေမေမ ” လို႔ အေမာတေကာ ေျဖကာ ကၽြန္ေတာ္႕အခန္းထဲသို႔ ေျပးဝင္လာျပီး “ မ ” ေပးလိုက္ေသာ စာေလးကို ေဖာက္ကာ ဖတ္လိုက္သည္။ “ မ ” လက္ေရးမ်ားက အလြန္ကို လွပ သန္႕ရွင္းလွသည္။
“ အန္တီ ကိုေဇာ္ ရွိလား ”
“ ေအး ရွိတယ္ကြဲ႕ ၊ စာေမးပြဲ ေျဖျပီး ကတည္းက တန္းျပန္လာျပီး အခန္းထဲမွာ ဝင္ျပီး အိပ္ေနတာပဲ။ အန္တီကေတာင္မွ မင္းတို႔နဲ႔ ေလွ်ာက္သြားၾကမယ္ မွတ္ေနတာ ”
“ ဟုတ္တယ္ အန္တီ ၊ သူနဲ႔ ခ်ိန္းထားတာကို မလာလို႔ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုျပီး ဒီကို စိတ္ပူျပီး လိုက္လာတာ ”
“ ေၾသာ္ ဒါဆိုရင္ သူ႔အခန္းထဲကို လိုက္သြားၾကေလ။ အိပ္ေရးပ်က္လို႔မ်ား အိပ္ေနတာလား မသိဘူး ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ အန္တီ ”
ေအာက္ထပ္မွာ ေနေဇာ္ေအာင္ နဲ႔ ေမေမ တို႔ရဲ႕ အျပန္အလွန္ေျပာေနေသာ အသံကို ၾကားေနရသည္။ လူက တစ္ေနရာကေန အေဝးကို ေျပးလႊားေလွ်ာက္လွမ္းေနရသလို ေမာပန္းလြန္းလွသည္။
“ ေဒါက္. . ေဒါက္ . .ေဒါက္ ”
“ ကိုေဇာ္. . .ကိုေဇာ္ ”
တံခါး ေခါက္သံနဲ႔ အတူ ေခၚသံကပါ တြဲပါလာသည္။ မဖြင္႔မခ်င္း ေခၚေနမဲ႔ သူေတြဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ တံခါးခ်က္ကို ထဖြင္႔ေပးလိုက္သည္။ တံခါးပြင္႔လာတာနဲ႔ အတူ အခန္းထဲကို ဝင္လာရင္း . .
“ မင္းကြာ ခ်ိန္းထားတာကို ဘာလို႔. . . ဟင္ ”
ဟုတ္တယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ဝန္းထဲက မက်ေတာ႔ေပမဲ႔ အရိပ္အေယာင္ မ်က္ရည္ေငြ႔ လက္က်န္ေတြကို သူတို႔ ျမင္ေတြ႕ၾကရလိမ္႕မည္။ ျပီးေတာ႔ အျမဲတမ္း သန္႔ရွင္းေနတတ္ေသာ အခန္းရဲ႕ လက္ငင္း ရႈပ္ပြေနေသာ အေျခအေနကိုလည္း သူတို႔ နားမလည္ႏိုင္သလို ျဖစ္ၾကရလိမ္႔မည္။ လြဲေခ်ာ္မႈဆိုေသာ အရာနဲ႕ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ဆံုခံစားလိုက္ရေသာ လူတစ္ေယာက္ကို သူတို႔ အရွင္လတ္လတ္ ဆံုေတြ လိုက္ၾကရလိမ္႔မယ္။
“ ေဟ႔ေကာင္ ဘာျဖစ္တာလဲ ”
“ - - - - - - - - ”
“ ေဟ႔ေကာင္. . .ေၾသာ္. . ဒီေန႕ မင္း မေႏြးဆီက အေျဖ ရမယ္ မဟုတ္လား။ မရခဲ႔လို႔လား ”
“ - - - - - - - - ”
“ ေဟ႔ေကာင္ ေျပာ ၊ မင္းကို ဒီမိန္းမက လွည္႕စားတာလား ၊ ဒါဆိုရင္ ငါတို႔ သြားကိြဳင္မယ္ အခု ”
“ မဟုတ္ဘူး ၊ မဟုတ္ဘူး ၊ ငါ. . . ငါ . . ငါ ဘယ္လို ေျပာရမွန္း မသိေတာ႔ပါဘူးကြာ ”
“ မေျပာလို႔ မရဘူး ေဟ႔ေကာင္ ၊ မေျပာရင္ ငါ အခု သြားကိြဳင္ရွာမယ္ ”
“ မဟုတ္ဘူး မလုပ္နဲ႔ ။ ဒီမွာ သူေရးေပးလိုက္တဲ႔စာ မင္းတို႔ ဖတ္သာၾကည္႔ေတာ႔ ဒါဆိုရင္ မင္းတို႔ သေဘာေပါက္မွာပါ။ ”
“ ေအး ေပး ၊ ဖတ္မယ္ ”
သူတို႔ ေခါင္းေလးလံုး စာရြက္ တစ္ရြက္ေပၚမွာ စုျပံဳေရာက္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ အိပ္ယာေပၚက ေခါင္းအံုးေပၚမွာ မ်က္ႏွာအပ္ထားလိုက္မိသည္။ မျမင္ရေပမဲ႔ “ မ ” ေရးထားတဲ႔ စာေတြကိုေတာ႔ တစ္လံုး မက်န္ မွတ္မိေနပါေသးသည္။ အခုမွ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ၊ ေနာင္ တစ္သက္လံုးလည္း မွတ္မိေနမွာပါပဲ။ စာထဲမွာက . . . . .
“ x x x x x
၁) ေက်ာင္းေျပာင္းလာတဲ႔ ကၽြန္မအတြက္ ေနရာစိမ္းဆိုေတာ႔ ဘာမွကို အရာရာအဆင္သင္႔ မျဖစ္ေသးပါ။ ျမင္သမွ် အရာေတြ အားလံုးက ခပ္စိမ္းစိမ္းမွ်သာ။ ေက်ာင္းကို လာရာလမ္းမွာလည္း ဘယ္သူ႕ကိုမွ မသိသလို ၊ ေက်ာင္းထဲက အတန္းထဲမွာလည္း ဘယ္သူ႕မွ အသိ မရွိပါဘူး။ ကၽြန္မ ရယ္ျပလို႔ ျပန္ရယ္ျပမဲ႔ လူေတာင္မွ ရွိပါ႔မလားလို႔ ေနရာသစ္ ၊ ေက်ာင္းသစ္မွာ ကၽြန္မ တစ္ေန႕ထက္ တစ္ေန႕ စိုးရိမ္မိတယ္။
၂) တကယ္ကို အံ့ၾသစရာပါပဲ။ ေက်ာင္းတတ္ျပီး တစ္လေလာက္မွာ ေက်ာင္းအဝင္ ေကာ္ရစ္တာ ေထာင္႔ခ်ိဳးေလးကေန ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္က ကၽြန္မကို ေစာင္႔ျပီး ၾကည္႔ေနကာ အျမဲတမ္းျပံဳးျပ ေနတတ္တယ္။ သူ႕မွာ ပါးခ်ိဳင္႔ေလး တစ္စံုရွိေနတာကို အေဝးကေန လွမ္းျမင္ေနရတယ္။ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုေနရမွန္း မသိေအာင္ လႈပ္ရွား ခုန္ေနမိတယ္။ သူ ဘာလုိ႔ ရယ္ျပေနတာလဲ ကၽြန္မ မသိေပမဲ႔ သူ႕ကို မၾကည္႔ပဲနဲ႔လည္း မေနႏိုင္ပါဘူး။
၃) ဘယ္သူ႕ကိုမွ မသိဘဲ တစိမ္းေတြၾကားထဲမွာ ေက်ာင္းလာတတ္ေနရတဲ႔ ကၽြန္မ အတြက္ သူက အေဖာ္မြန္ေကာင္း တစ္ေယာက္လို ေန႕စဥ္ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။ စေန ၊ တနဂၤေႏြ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ သူ႔ရဲ႕ အျပံဳးေတြကို ကၽြန္မ လြမ္းတတ္လာတယ္။ ဒါဟာ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ကၽြန္မ ရူးေနျပီလား။ သူက ကၽြန္မကို ျပံဳးျပေနတာမွ ဟုတ္ရဲ႕လား။ အာ ဟုတ္ပါတယ္ သူ ကၽြန္မကို ျပံဳးျပေနတယ္ ဆိုတာကို ကၽြန္မ ရင္ထဲကကို ေသခ်ာ သိတယ္။
၄) ဒီေန႕ သဇင္႔ရဲ႕ ခ်စ္သူ ကိုသူရ ကေနျပီး ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ကို ေခၚလာျပီး မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ ကိုုေဇာ္ လို႔ ေခၚတယ္တဲ႔ သူ႕နာမည္က။ ကၽြန္မေလး အံ့ၾသလြန္းလို႔ ရင္ဘတ္ထဲက ႏွလံုးသားက အျပင္ကိုမ်ား ခုန္ထြက္သြားေလမလား ဆိုျပီး အၾကိမ္ၾကိမ္ သတိထားေနခဲ႔ရပါတယ္။ သူေလ. . သူေပါ႔ ကၽြန္မကို ေန႕တိုင္း ျပံဳးျပေနခဲ႔တဲ႔သူ။ ကၽြန္မ ရင္ထဲမွာ အျမဲတမ္း စိုးမိုးေနခဲ႔တဲ႔ သူေပါ႔။ သူ႕ကို ရင္ထဲကေနေတာင္မွ နာမည္ေလး ေခၚေနမိေသးတယ္။
၅) ကိုသူရက မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ သူကလည္း အသြက္ေလးပါပဲ။ ကၽြန္မ နာမည္ကိုေတာင္မွ သိေနျပီတဲ႔။ ကၽြန္မ ရင္ေတြ ခုန္လိုက္တာ။ ေနာက္ျပီးညီမေလး နာမည္ကိုပါ သိေနတယ္တဲ႔။ ကၽြန္မကို သိမွေတာ႔ ကၽြန္မ ညီမရဲ႕ နာမည္ကိုလည္း သိမွာေပါ႔ေလ။ ဒါက အေၾကာင္း မဟုတ္ပါ။ အို ကိုသူရက သူက ကၽြန္မတို႔ထဲက တစ္ေယာက္ကို စိတ္ဝင္စားေနလို႔ လို႔ ဆိုပါလား။ ကၽြန္မေလ ရင္ထဲက ႏွလံုးသားေတြ မူမမွန္ပဲ ခုန္ေနတာကို သူ႕ကို သိေစခ်င္လိုက္တာ။ သူ စိတ္ဝင္စားေနတာ ကၽြန္မကိုမ်ားလား။
၆) ရွင္. . . ကိုသူရရယ္။ ဘယ္လိုမ်ား ညီမေလးကို ေမးလိုက္တာလဲ။ သူက ညီမေလးကို ရစ္ေနတယ္လို႔ ဆိုလိုခ်င္တာလား။ ညီမေလးနဲ႔ သူနဲ႔က အမ်ိဳးေတာ္ရမယ္ လို႔ ဆိုလိုလိုက္တာလား။ ကိုသူရရယ္ ရွင္ဘာမွ မသိဘူးေနာ္။ ရွင္ ဒီလိုေျပာလိုက္တဲ႔ စကားေလး တစ္ခြန္းေပမဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ ဆူညံေနေအာင္ ခုန္ေနတဲ႔ ရင္ခုန္သံေတြကို ဝရုန္းသံုးကား ေသသြားေစခဲ႔ေတာ႔တာပဲ။ သူက ညီမေလးကို စိတ္ဝင္စားေနတာလား။ ဒါေၾကာင္႔ ညီမေလးကို လိုခ်င္လို႔ ကၽြန္မကို ဝင္ေပါင္းေနတာလား။ ညီမကို လိုခ်င္လို႔ အစ္မကို ကပ္တယ္ ဆိုတဲ႔ လူမ်ိဳးလား။ ကၽြန္မေလ ကၽြန္မ ရင္ခုန္သံေတြကိုေတာင္မွ ရွက္လိုက္တာ။
၇) အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ ညီမေလးက ေမးတယ္။ ( ညီမေလးနဲ႔ ကၽြန္မနဲ႔က ညီအစ္မေပမဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ေပါင္းလည္း ေပါင္းတယ္ေလ။) မမ ကိုေဇာ္ ဆိုတဲ႔ လူက ညီမေလးကို ရစ္ေနတာလို႔ ကိုသူရက ေျပာသြားတာလား။ ကိုသူရကသာ ေျပာတယ္ သူက ညီမေလးကို ဘာမွလည္း ေသခ်ာမေျပာဘဲနဲ႔ တျခားသူေတြကိုပဲ ဟာသလုပ္ျပီး ေျပာေနတယ္။ တကယ္လို႔ သူသာ ညီမေလးကို လာေျပာရင္ ဘယ္လို ျပန္ေျဖရမလဲ မမ။ မမကေရာ ညီမေလးကို သူနဲ႔ သေဘာတူမွာလား. . .တဲ႔ေလ။ ညီမေလးရယ္ ညီမေလး ဒီလို စကားေတြ ထြက္လာတယ္ ဆိုကတည္းက ညီမေလး ရင္ထဲကို မမ ျမင္ေနမိပါျပီကြယ္။
၈) ကၽြန္မေလ ဘယ္လို ဆက္ေျပာရမလဲ။ ေနာက္ေန႕က်ေတာ႔ စုစုက ကၽြန္မတို႔ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ ရွိေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ အိမ္ကို ေရာက္လာတယ္။ စုစုက လာေနၾကဆိုေတာ႔ မဆန္းပါ။ ဒါေပမဲ႔ စကားေျပာရင္း သူ႕အေၾကာင္းေရာက္သြားေတာ႔ ေထြးေထြးဆီကို ျမားဦးတည္ကာ လာေနတာ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ေထြးေထြးနဲ႔ဆိုရင္ ဘာမွ ျငင္းစရာ မရွိေၾကာင္း ေျပာသြားလိုက္တာ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ဒဏ္ရာ ရသလို ၊ ညီမေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚက ရွက္ျပံဳးေတြကိုသာမက ညီမေလး ရင္ထဲကို ပိုျမင္လိုက္ရတယ္။
၉) ကၽြန္မေလ ဘယ္လိုပဲ ခံစားေနရပါေစ ၊ ကၽြန္မ ရင္ထဲက ခ်စ္သူ နဲ႔ ကၽြန္မ ခ်စ္ေသာ ညီမေလးနဲ႔ အတူတူ ေပါင္းသင္းရတယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္မ ေက်နပ္ပါတယ္ေလ။ ကၽြန္မ ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြကို ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း ေဖာ္ျပစရာ မလိုသလို ၊ ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း မေျပာျပေတာ႔ပါဘူး။ ခ်စ္သူကို ညီမေလးနဲ႔ အျမန္ဆံုး နီးစပ္ေအာင္ပဲ ကၽြန္မ ၾကိဳးစားေပးေတာ႔မယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အျပင္သြားစရာ ရွိတိုင္း ခ်စ္သူကိုပါ ေခၚျပီး ညီမေလးနဲ႔ အတူတူ ထားခဲ႔တယ္။ အိမ္မွာ ေခၚျပီး အတူတူ စကားေျပာေစခ႔ဲတယ္။ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ နာေနမယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူ႕မွ သိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
၁၀) ဒါေပမဲ႔ တစ္ေန႔ေတာ႔ ခ်စ္သူက ကၽြန္မကို ေျပာတယ္ စကားေျပာခ်င္လို႔တဲ႔။ ညီမေလး အတြက္ ၾကားက ေအာင္သြယ္ေပးဖို႔ ေျပာေတာ႔မယ္ပဲ ထင္ပါတယ္။ ဘာလိုပဲ ျဖစ္ပါေစ ကၽြန္မ ကူညီေတာ႔မွာပါ။ ဒါေပမဲ႔ မေမွ်ာ္လင္႔ဘဲ ခ်စ္သူက ကၽြန္မကို ခ်စ္တယ္လို႔ စာမွာ ေရးထားခဲ႔တယ္။ ဆုပ္လည္း ဆူး ၊ စားလည္း ရူး ဆိုတဲ႔ ဘဝဆိုတာကို အခုမွ ကၽြန္မ သေဘာေပါက္ေတာ႔တယ္။ ခ်စ္သူက ကၽြန္မကို ခ်စ္ေနတာလို႔ပဲ ဘယ္လိုပဲ ေျပာေျပာ ညီမေလးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ခ်စ္သူက သူ႕ကို တစ္ေန႕ေတာ႔ ခ်စ္ေရးဆိုလိမ္႔မယ္လို႔ ထင္ေနရွာတယ္။ ကၽြန္မ ဘယ္လိုလုပ္ လက္ခံဝံ့ပါ႔မလဲ။ လုပ္ရက္လိုက္တာ မမရယ္ ဆိုတဲ႔ စကားကို ကၽြန္မ တစ္သက္လံုး ၾကားေနရမွာလား။
၁၁) ကၽြန္မ ခ်စ္သူကို ေရွာင္ခဲ႔ပါတယ္။ ေရွာင္ျပန္ေတာ႔လည္း ခ်စ္သူက စိတ္ညိႈးႏြမ္းေနတဲ႔ မ်က္ႏွာ ၊ အိပ္ေရးပ်က္ထားတဲ႔ မ်က္တြင္းေတြနဲ႔။ ကၽြန္မ စိတ္မေကာင္းျပန္ဘူး။ ခ်စ္သူကို အနီးကပ္ေလ႕လာၾကည္႔ေတာ႔မွ ခ်စ္သူက ကၽြန္မကို ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ရေပမဲ႔ ကၽြန္မ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး ဆိုတာ သိလိုက္ရျပီေလ။ ညီမေလးအေပၚမွာ ကၽြန္မ တစ္သက္လံုး မ်က္ႏွာမျပရဲေအာင္ေတာ႔ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔။ ဒီလိုပဲ ခ်စ္သူကိုလည္း စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔ေတာ႔။
...............................................
ဒါပါပဲ ေမာင္ေလး။ ဒီစာေတြ အားလံုးက အစ္မရဲ႕ဒိုင္ယာရီထဲက ကူးထားတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ေမာင္ေလးလည္း စိတ္ေလျပီး စာေမးပြဲနားနီးမွ စာေမးပြဲ မက်ရေအာင္ ၊ အားလံုးလည္း အေနရေခ်ာင္ေအာင္ အစ္မက စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေနမွ အေျဖေပးမယ္ လို႔ ေျပာခဲ႔တာပါ။ ဒါဟာ ညာသလို ျဖစ္သြားခဲ႔ရင္ေတာ႔ အစ္မကို ခြင္႔လႊတ္ပါ။
တကယ္ေတာ႔ ေမာင္ေလးရယ္ ၊ ေမာင္ေလးလည္း အခုမွ ငယ္ငယ္ေလးပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ပညာေတြ ရွာဖို႔ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ျဖစ္ခဲ႔တာေတြ အားလံုးကို ဇာတ္ကြက္တစ္ကြက္လို ကန္႕လန္႕ကာ တစ္ခါခ်ျပီး ေမ႕ပစ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါကြာ။ ေမာင္ေလး အရြယ္ေရာက္ေတာ႔မွ အဲဒီအခ်ိန္ထိ အစ္မကို ခ်စ္ႏိုင္ေသးတယ္ ဆိုရင္ ဒါမွ မဟုတ္ ညီမေလး ေထြးေထြးကို ခ်စ္လာႏိုင္တယ္ ဆိုရင္ အစ္မ ဆီကို ဆက္သြယ္ပါ။ အစ္မကို ဆက္သြယ္ဖို႔ လိပ္စာ နဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ ေရးေပးလိုက္တယ္။ အစ္မတို႕ ေနာက္တစ္ပတ္ ဆိုရင္ ေမာ္လျမိဳင္ကို ျပန္ျပီ ေမာင္ေလး။
PS. အစ္မ ေမာင္ေလးကို နာရီေလး တစ္လံုးလည္း လက္ေဆာင္အျဖစ္ ထည္႔ေပးလိုက္တယ္။ ဒီနာရီေလးက ခ်စ္သူေတြသာ ျဖစ္လာခဲ႔ရင္ ဆိုတဲ႔ စိတ္ကူးနဲ႔ အရင္ကတည္းက ဝယ္ထားတာပါ။ အခ်ိန္နဲ႔ အမွ် အစ္မကို သတိရေနေစခ်င္လို႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ခ်စ္သူလို ေပးခြင္႔ မရွိေတာ႔လည္း အခုေတာ႔ ေမာင္ေလးလို သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ေပးလိုက္တာပါ။
အတိတ္ေတြ ဆိုေတာ႔လည္း ၾကာခဲ႔ပါျပီေလ။ ရက္ကို လက တိုက္စား ၊ လကို ႏွစ္က ဝါးမ်ိဳနဲ႔ ကာလေတြလည္း အလီလီ ေျပာင္းခဲ႔ပါျပီ။ “ မ ” လက္ေဆာင္ေပးေသာ နာရီေလးကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ မပတ္ျဖစ္သလို ၊ “ မ ” ေပးေသာ စာထဲက လိပ္စာကိုလည္း မဆက္သြယ္ျဖစ္ပါဘူး။ တစ္ေန႕ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သတင္းေပးသည္။
“ ေဟ႔ေကာင္ ငါ ငါ႔အေဖနဲ႔ ေမာ္လျမိဳင္ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ေရာက္သြားတယ္ကြ။ မထင္မွတ္ဘဲ စတိုးဆိုင္ တစ္ခုမွာ ေထြးေထြးနဲ႔ ေတြ႕တယ္။ ဒါနဲ႔ သူက ေခၚလို႔ သူတို႔ အိမ္ကိုေတာင္မွ သြားလည္ျဖစ္ေသးတယ္။ မေႏြးလည္း ဒီအတိုင္းပဲ အပ်ိဳၾကီး ၊ ေထြးေထြးလည္း ဒီအတိုင္းပဲ အပ်ိဳၾကီး ၊ မင္းလည္း ဒီအတိုင္းပဲ လူပ်ိဳၾကီး ဆိုေတာ႔ အားလံုးက တစ္ေယာက္အလြန္ကို တစ္ေယာက္ ေစာင္႔ေနၾကတာလား။ နည္းနည္းေတာ႔ ျပန္ၾကိဳးစားၾကည္႔ပါလား။ ”
လိူ႔ သူက ေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဝးေသာ ေနရာသို႔ ေမွ်ာ္ကာ ေငးမိသည္။ သို႔ေသာ္ ပို၍ ပို၍ မျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေဝးကြာေသာ ေနရာကို ျမင္မိသလို ျဖစ္ေနသည္။ ျပီးမွာ သူ႕ကို သက္ျပင္းခ်ကာ ေျပာလိုက္သည္။
“ ဘယ္ေတာ႔မွ မဆက္သြယ္ေတာ႔ပါဘူးကြာ ၊ ၾကိဳးလည္း မၾကိဳးစားေတာ႔ဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ အခု အသက္အရြယ္မွာ ငါ ျပန္စဥ္းစားရင္ တကယ္ကို နာတယ္။ ေမာင္ေလးက ငယ္ပါေသးတယ္ ဆိုတဲ႔ စကားက ငါ႕ကို သူငယ္ႏွပ္စား ဆိုတဲ႔ အဓိပၸါယ္နဲ႔ ငါ႔ကို လွည္႔စားသြားလို႔ ရတယ္ လို႔ ဆိုလိုခ်င္တာလို႔ ခံစားရတယ္။ ”
“ ဟ . . . ဒါေတာ႔ မဟုတ္ေသးဘူးေလကြာ။ မေႏြး ေျပာခ်င္တာက မင္းအတြက္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ဘဝလမ္းေၾကာင္း ေပ်ာက္သြားမွာ စိုးလို႔ ေျပာတာပါကြ။ ”
“ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ငါ႔ ရင္ထဲမွာေတာ႔ နာတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ “ မ ” နဲ႔ ပတ္သတ္တာ ဆိုလို႔ ငါ႔ဘဝမွာ ဘာမွကို မရွိခ်င္ေတာ႔တာ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ “ မ ” ကို ငါ ရေအာင္ ေမ႔ပစ္မယ္ လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတာပါပဲ။
ေနာက္တစ္ခုက “ မ ” ငါ႕ကို ေရးေပးသြားတာေလးပဲ။ ကံမကုန္ရင္ ျပန္ဆံုၾကတာေပါ႔တဲ႔။ ရွင္ဘုရင္ေတြ ေသတာကို ကံကုန္တယ္ လို႔ ဆိုတယ္ကြ။ မေသရင္ ျပန္ဆံုၾကတာေပါ႔လို႔ ဆိုထားတာ။ ဒါကို ငါကလည္း အခုေတာ႔ ဒီလို ျပန္ေျပာလိုက္ခ်င္ေသးတယ္ . . . . . ”
“ ဘယ္လိုလဲကြ . . ”
“ - - - - - - - ”
ဤကမာၻေပၚမွာ ေအာင္သြယ္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါသည္။ တစ္ေယာက္က ေလးနဲ႔ ျမားကို ကိုင္ကာ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ပါသည္။ ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ကေလာင္တံကို ကိုင္ကာ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ပါသည္။
ဒါေၾကာင္႔ ေလးကိုင္ေသာ ေအာင္သြယ္ေတာ္သည္ ေလးနဲ႔ ျမားကို အသံုးျပဳျခင္းျဖင္႔ လူႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္စီ ျမားျဖင္႔ ပစ္ကာ ခ်စ္သူမ်ား ျဖစ္သြားေစပါသည္။ ကေလာင္တံကို ကိုင္ေသာ ေအာင္သြယ္ေတာ္ကလည္း လူႏွစ္ေယာက္ ကို တစ္ေယာက္စီ၏ နဖူးတြင္ တစ္ေယာက္နာမည္ကို ေရးလိုက္ျခင္းျဖင္႔ ခ်စ္သူမ်ား ျဖစ္သြားေစပါသည္။ ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔ကို ေအာင္သြယ္ေတာ္ ျမားနတ္ေမာင္ ႏွင္႔ ဖူးစာေရးနတ္ ဟု ေခၚၾကပါသည္။
သို႔ေသာ္ ထိုေအာင္သြယ္ေတာ္ ျမားနတ္ေမာင္၏ ျမားခ်က္မ်ားသည္ တစ္ေယာက္ကို ထိမွန္၍ တစ္ေယာက္ကို လြဲေခ်ာ္ခဲ႔မည္ ဆိုပါက ၊ ေအာင္သြယ္ေတာ္ ဖူးစာေရးနတ္၏ နဖူးမွာ ေရးေသာ ကေလာင္တံမွ မင္ေရမ်ားသည္ က်ဲေတာက္ကာ အရာမထင္ ျဖစ္ေနသည္ ဆိုပါစို႔။ ထိုေအာင္သြယ္ေတာ္မ်ား၏ ေအာင္သြယ္ခ်က္မ်ားသည္ လြဲေခ်ာ္သြားပါေတာ႔သည္။
ယခု စာဖတ္သူေတြ ထဲမွာ ေမာ္လျမိဳင္ ဇာတိမွ စာဖတ္သူမ်ား ပါတယ္ ဆိုရင္ ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေမာ္လျမိဳင္မွာ အခု လက္ရွိ က်င္လည္ေနထိုင္ ေနတယ္္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္႔ကို တစ္ခုေတာ႔ ကူညီပါ။
တကယ္လို႔ သြားရင္း လာရင္း မေႏြးေႏြး ဆိုေသာ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ရပါေသာ “ မ ” နဲ႔ မေတာ္တဆ ေသာ္လည္းေကာင္း ဆံုခဲ႔ပါက တစ္ခုေတာ႔ ေျပာေပးပါဗ်ာ. . . . .
*** လြန္ခဲ႔ေသာ ၆ ႏွစ္ေလာက္က “ လိပ္ျပာက်ံဳး ” ဆိုေသာ ဝတၳဳရွည္ တစ္ပုဒ္ေရးဖူးပါတယ္။ အခု ဝတၳဳတိုေလးကေတာ႔ အဲဒီထဲက ဇာတ္ကြက္ေလးေတြကို စုစည္းျပီး ျပန္လည္ျပင္ဆင္ တင္ျပထားတာပါ။ လိပ္ျပာက်ံဳး ဝတၳဳထဲမွာေတာ႔ ဇာတ္ေကာင္နာမည္က တျခားပါ။ ဒီမွာကေတာ႔ ဘေလာ႔ေပၚမွာ ျဖစ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နာမည္ကို တမင္ထည္႔ထားလိုက္တာပါ။ လိပ္ျပာက်ံဳး ဝတၳဳက ဒီလိုေတာ႔ အလြမ္းနဲ႔ အဆံုး မသတ္ပါဘူး။ အဲဒီထဲက ဇာတ္ေကာင္ မင္းသမီးကလည္း ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ပါ။ သူ႕ကို ခ်စ္ခြင္႔ရေစဖို႔ ဒီလို ဇာတ္ေၾကာင္းေတြနဲ႔ ဇာတ္လမ္းဖြဲ႔ထားတာပါ။ အခြင္႔ရွိမယ္ ဆိုရင္ေတာ႔ တင္ျပခ်င္ပါေသးတယ္။ ***
ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
၈) ကၽြန္မေလ ဘယ္လို ဆက္ေျပာရမလဲ။ ေနာက္ေန႕က်ေတာ႔ စုစုက ကၽြန္မတို႔ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ ရွိေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ အိမ္ကို ေရာက္လာတယ္။ စုစုက လာေနၾကဆိုေတာ႔ မဆန္းပါ။ ဒါေပမဲ႔ စကားေျပာရင္း သူ႕အေၾကာင္းေရာက္သြားေတာ႔ ေထြးေထြးဆီကို ျမားဦးတည္ကာ လာေနတာ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ေထြးေထြးနဲ႔ဆိုရင္ ဘာမွ ျငင္းစရာ မရွိေၾကာင္း ေျပာသြားလိုက္တာ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ဒဏ္ရာ ရသလို ၊ ညီမေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚက ရွက္ျပံဳးေတြကိုသာမက ညီမေလး ရင္ထဲကို ပိုျမင္လိုက္ရတယ္။
၉) ကၽြန္မေလ ဘယ္လိုပဲ ခံစားေနရပါေစ ၊ ကၽြန္မ ရင္ထဲက ခ်စ္သူ နဲ႔ ကၽြန္မ ခ်စ္ေသာ ညီမေလးနဲ႔ အတူတူ ေပါင္းသင္းရတယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္မ ေက်နပ္ပါတယ္ေလ။ ကၽြန္မ ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြကို ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း ေဖာ္ျပစရာ မလိုသလို ၊ ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း မေျပာျပေတာ႔ပါဘူး။ ခ်စ္သူကို ညီမေလးနဲ႔ အျမန္ဆံုး နီးစပ္ေအာင္ပဲ ကၽြန္မ ၾကိဳးစားေပးေတာ႔မယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အျပင္သြားစရာ ရွိတိုင္း ခ်စ္သူကိုပါ ေခၚျပီး ညီမေလးနဲ႔ အတူတူ ထားခဲ႔တယ္။ အိမ္မွာ ေခၚျပီး အတူတူ စကားေျပာေစခ႔ဲတယ္။ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ နာေနမယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူ႕မွ သိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
၁၀) ဒါေပမဲ႔ တစ္ေန႔ေတာ႔ ခ်စ္သူက ကၽြန္မကို ေျပာတယ္ စကားေျပာခ်င္လို႔တဲ႔။ ညီမေလး အတြက္ ၾကားက ေအာင္သြယ္ေပးဖို႔ ေျပာေတာ႔မယ္ပဲ ထင္ပါတယ္။ ဘာလိုပဲ ျဖစ္ပါေစ ကၽြန္မ ကူညီေတာ႔မွာပါ။ ဒါေပမဲ႔ မေမွ်ာ္လင္႔ဘဲ ခ်စ္သူက ကၽြန္မကို ခ်စ္တယ္လို႔ စာမွာ ေရးထားခဲ႔တယ္။ ဆုပ္လည္း ဆူး ၊ စားလည္း ရူး ဆိုတဲ႔ ဘဝဆိုတာကို အခုမွ ကၽြန္မ သေဘာေပါက္ေတာ႔တယ္။ ခ်စ္သူက ကၽြန္မကို ခ်စ္ေနတာလို႔ပဲ ဘယ္လိုပဲ ေျပာေျပာ ညီမေလးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ခ်စ္သူက သူ႕ကို တစ္ေန႕ေတာ႔ ခ်စ္ေရးဆိုလိမ္႔မယ္လို႔ ထင္ေနရွာတယ္။ ကၽြန္မ ဘယ္လိုလုပ္ လက္ခံဝံ့ပါ႔မလဲ။ လုပ္ရက္လိုက္တာ မမရယ္ ဆိုတဲ႔ စကားကို ကၽြန္မ တစ္သက္လံုး ၾကားေနရမွာလား။
၁၁) ကၽြန္မ ခ်စ္သူကို ေရွာင္ခဲ႔ပါတယ္။ ေရွာင္ျပန္ေတာ႔လည္း ခ်စ္သူက စိတ္ညိႈးႏြမ္းေနတဲ႔ မ်က္ႏွာ ၊ အိပ္ေရးပ်က္ထားတဲ႔ မ်က္တြင္းေတြနဲ႔။ ကၽြန္မ စိတ္မေကာင္းျပန္ဘူး။ ခ်စ္သူကို အနီးကပ္ေလ႕လာၾကည္႔ေတာ႔မွ ခ်စ္သူက ကၽြန္မကို ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ရေပမဲ႔ ကၽြန္မ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး ဆိုတာ သိလိုက္ရျပီေလ။ ညီမေလးအေပၚမွာ ကၽြန္မ တစ္သက္လံုး မ်က္ႏွာမျပရဲေအာင္ေတာ႔ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔။ ဒီလိုပဲ ခ်စ္သူကိုလည္း စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔ေတာ႔။
...............................................
ဒါပါပဲ ေမာင္ေလး။ ဒီစာေတြ အားလံုးက အစ္မရဲ႕ဒိုင္ယာရီထဲက ကူးထားတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ေမာင္ေလးလည္း စိတ္ေလျပီး စာေမးပြဲနားနီးမွ စာေမးပြဲ မက်ရေအာင္ ၊ အားလံုးလည္း အေနရေခ်ာင္ေအာင္ အစ္မက စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေနမွ အေျဖေပးမယ္ လို႔ ေျပာခဲ႔တာပါ။ ဒါဟာ ညာသလို ျဖစ္သြားခဲ႔ရင္ေတာ႔ အစ္မကို ခြင္႔လႊတ္ပါ။
တကယ္ေတာ႔ ေမာင္ေလးရယ္ ၊ ေမာင္ေလးလည္း အခုမွ ငယ္ငယ္ေလးပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ပညာေတြ ရွာဖို႔ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ျဖစ္ခဲ႔တာေတြ အားလံုးကို ဇာတ္ကြက္တစ္ကြက္လို ကန္႕လန္႕ကာ တစ္ခါခ်ျပီး ေမ႕ပစ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါကြာ။ ေမာင္ေလး အရြယ္ေရာက္ေတာ႔မွ အဲဒီအခ်ိန္ထိ အစ္မကို ခ်စ္ႏိုင္ေသးတယ္ ဆိုရင္ ဒါမွ မဟုတ္ ညီမေလး ေထြးေထြးကို ခ်စ္လာႏိုင္တယ္ ဆိုရင္ အစ္မ ဆီကို ဆက္သြယ္ပါ။ အစ္မကို ဆက္သြယ္ဖို႔ လိပ္စာ နဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ ေရးေပးလိုက္တယ္။ အစ္မတို႕ ေနာက္တစ္ပတ္ ဆိုရင္ ေမာ္လျမိဳင္ကို ျပန္ျပီ ေမာင္ေလး။
ဘဝရယ္ အစံုစံု
ေလာကရယ္ အဖံုဖံုမွာ
ကံမကုန္ရင္ေတာ႔ ျပန္ဆံုၾကတာေပါ႔။
PS. အစ္မ ေမာင္ေလးကို နာရီေလး တစ္လံုးလည္း လက္ေဆာင္အျဖစ္ ထည္႔ေပးလိုက္တယ္။ ဒီနာရီေလးက ခ်စ္သူေတြသာ ျဖစ္လာခဲ႔ရင္ ဆိုတဲ႔ စိတ္ကူးနဲ႔ အရင္ကတည္းက ဝယ္ထားတာပါ။ အခ်ိန္နဲ႔ အမွ် အစ္မကို သတိရေနေစခ်င္လို႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ခ်စ္သူလို ေပးခြင္႔ မရွိေတာ႔လည္း အခုေတာ႔ ေမာင္ေလးလို သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ေပးလိုက္တာပါ။
ေမာင္ေလးလို ခင္မင္စြာျဖင္႔
မေႏြး
အတိတ္ေတြ ဆိုေတာ႔လည္း ၾကာခဲ႔ပါျပီေလ။ ရက္ကို လက တိုက္စား ၊ လကို ႏွစ္က ဝါးမ်ိဳနဲ႔ ကာလေတြလည္း အလီလီ ေျပာင္းခဲ႔ပါျပီ။ “ မ ” လက္ေဆာင္ေပးေသာ နာရီေလးကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ မပတ္ျဖစ္သလို ၊ “ မ ” ေပးေသာ စာထဲက လိပ္စာကိုလည္း မဆက္သြယ္ျဖစ္ပါဘူး။ တစ္ေန႕ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သတင္းေပးသည္။
“ ေဟ႔ေကာင္ ငါ ငါ႔အေဖနဲ႔ ေမာ္လျမိဳင္ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ေရာက္သြားတယ္ကြ။ မထင္မွတ္ဘဲ စတိုးဆိုင္ တစ္ခုမွာ ေထြးေထြးနဲ႔ ေတြ႕တယ္။ ဒါနဲ႔ သူက ေခၚလို႔ သူတို႔ အိမ္ကိုေတာင္မွ သြားလည္ျဖစ္ေသးတယ္။ မေႏြးလည္း ဒီအတိုင္းပဲ အပ်ိဳၾကီး ၊ ေထြးေထြးလည္း ဒီအတိုင္းပဲ အပ်ိဳၾကီး ၊ မင္းလည္း ဒီအတိုင္းပဲ လူပ်ိဳၾကီး ဆိုေတာ႔ အားလံုးက တစ္ေယာက္အလြန္ကို တစ္ေယာက္ ေစာင္႔ေနၾကတာလား။ နည္းနည္းေတာ႔ ျပန္ၾကိဳးစားၾကည္႔ပါလား။ ”
လိူ႔ သူက ေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဝးေသာ ေနရာသို႔ ေမွ်ာ္ကာ ေငးမိသည္။ သို႔ေသာ္ ပို၍ ပို၍ မျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေဝးကြာေသာ ေနရာကို ျမင္မိသလို ျဖစ္ေနသည္။ ျပီးမွာ သူ႕ကို သက္ျပင္းခ်ကာ ေျပာလိုက္သည္။
“ ဘယ္ေတာ႔မွ မဆက္သြယ္ေတာ႔ပါဘူးကြာ ၊ ၾကိဳးလည္း မၾကိဳးစားေတာ႔ဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ အခု အသက္အရြယ္မွာ ငါ ျပန္စဥ္းစားရင္ တကယ္ကို နာတယ္။ ေမာင္ေလးက ငယ္ပါေသးတယ္ ဆိုတဲ႔ စကားက ငါ႕ကို သူငယ္ႏွပ္စား ဆိုတဲ႔ အဓိပၸါယ္နဲ႔ ငါ႔ကို လွည္႔စားသြားလို႔ ရတယ္ လို႔ ဆိုလိုခ်င္တာလို႔ ခံစားရတယ္။ ”
“ ဟ . . . ဒါေတာ႔ မဟုတ္ေသးဘူးေလကြာ။ မေႏြး ေျပာခ်င္တာက မင္းအတြက္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ဘဝလမ္းေၾကာင္း ေပ်ာက္သြားမွာ စိုးလို႔ ေျပာတာပါကြ။ ”
“ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ငါ႔ ရင္ထဲမွာေတာ႔ နာတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ “ မ ” နဲ႔ ပတ္သတ္တာ ဆိုလို႔ ငါ႔ဘဝမွာ ဘာမွကို မရွိခ်င္ေတာ႔တာ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ “ မ ” ကို ငါ ရေအာင္ ေမ႔ပစ္မယ္ လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတာပါပဲ။
ေနာက္တစ္ခုက “ မ ” ငါ႕ကို ေရးေပးသြားတာေလးပဲ။ ကံမကုန္ရင္ ျပန္ဆံုၾကတာေပါ႔တဲ႔။ ရွင္ဘုရင္ေတြ ေသတာကို ကံကုန္တယ္ လို႔ ဆိုတယ္ကြ။ မေသရင္ ျပန္ဆံုၾကတာေပါ႔လို႔ ဆိုထားတာ။ ဒါကို ငါကလည္း အခုေတာ႔ ဒီလို ျပန္ေျပာလိုက္ခ်င္ေသးတယ္ . . . . . ”
“ ဘယ္လိုလဲကြ . . ”
“ - - - - - - - ”
ဤကမာၻေပၚမွာ ေအာင္သြယ္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါသည္။ တစ္ေယာက္က ေလးနဲ႔ ျမားကို ကိုင္ကာ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ပါသည္။ ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ကေလာင္တံကို ကိုင္ကာ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ပါသည္။
ဒါေၾကာင္႔ ေလးကိုင္ေသာ ေအာင္သြယ္ေတာ္သည္ ေလးနဲ႔ ျမားကို အသံုးျပဳျခင္းျဖင္႔ လူႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္စီ ျမားျဖင္႔ ပစ္ကာ ခ်စ္သူမ်ား ျဖစ္သြားေစပါသည္။ ကေလာင္တံကို ကိုင္ေသာ ေအာင္သြယ္ေတာ္ကလည္း လူႏွစ္ေယာက္ ကို တစ္ေယာက္စီ၏ နဖူးတြင္ တစ္ေယာက္နာမည္ကို ေရးလိုက္ျခင္းျဖင္႔ ခ်စ္သူမ်ား ျဖစ္သြားေစပါသည္။ ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔ကို ေအာင္သြယ္ေတာ္ ျမားနတ္ေမာင္ ႏွင္႔ ဖူးစာေရးနတ္ ဟု ေခၚၾကပါသည္။
သို႔ေသာ္ ထိုေအာင္သြယ္ေတာ္ ျမားနတ္ေမာင္၏ ျမားခ်က္မ်ားသည္ တစ္ေယာက္ကို ထိမွန္၍ တစ္ေယာက္ကို လြဲေခ်ာ္ခဲ႔မည္ ဆိုပါက ၊ ေအာင္သြယ္ေတာ္ ဖူးစာေရးနတ္၏ နဖူးမွာ ေရးေသာ ကေလာင္တံမွ မင္ေရမ်ားသည္ က်ဲေတာက္ကာ အရာမထင္ ျဖစ္ေနသည္ ဆိုပါစို႔။ ထိုေအာင္သြယ္ေတာ္မ်ား၏ ေအာင္သြယ္ခ်က္မ်ားသည္ လြဲေခ်ာ္သြားပါေတာ႔သည္။
ဟလို . . စာဖတ္သူ ခင္ဗ်ား။
ယခု စာဖတ္သူေတြ ထဲမွာ ေမာ္လျမိဳင္ ဇာတိမွ စာဖတ္သူမ်ား ပါတယ္ ဆိုရင္ ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေမာ္လျမိဳင္မွာ အခု လက္ရွိ က်င္လည္ေနထိုင္ ေနတယ္္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္႔ကို တစ္ခုေတာ႔ ကူညီပါ။
တကယ္လို႔ သြားရင္း လာရင္း မေႏြးေႏြး ဆိုေသာ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ရပါေသာ “ မ ” နဲ႔ မေတာ္တဆ ေသာ္လည္းေကာင္း ဆံုခဲ႔ပါက တစ္ခုေတာ႔ ေျပာေပးပါဗ်ာ. . . . .
“ ကံ မကုန္ေသးေပမဲ႔ ျပန္မဆံု ခ်င္ေတာ႔ပါဘူး။ ”
*** လြန္ခဲ႔ေသာ ၆ ႏွစ္ေလာက္က “ လိပ္ျပာက်ံဳး ” ဆိုေသာ ဝတၳဳရွည္ တစ္ပုဒ္ေရးဖူးပါတယ္။ အခု ဝတၳဳတိုေလးကေတာ႔ အဲဒီထဲက ဇာတ္ကြက္ေလးေတြကို စုစည္းျပီး ျပန္လည္ျပင္ဆင္ တင္ျပထားတာပါ။ လိပ္ျပာက်ံဳး ဝတၳဳထဲမွာေတာ႔ ဇာတ္ေကာင္နာမည္က တျခားပါ။ ဒီမွာကေတာ႔ ဘေလာ႔ေပၚမွာ ျဖစ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နာမည္ကို တမင္ထည္႔ထားလိုက္တာပါ။ လိပ္ျပာက်ံဳး ဝတၳဳက ဒီလိုေတာ႔ အလြမ္းနဲ႔ အဆံုး မသတ္ပါဘူး။ အဲဒီထဲက ဇာတ္ေကာင္ မင္းသမီးကလည္း ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ပါ။ သူ႕ကို ခ်စ္ခြင္႔ရေစဖို႔ ဒီလို ဇာတ္ေၾကာင္းေတြနဲ႔ ဇာတ္လမ္းဖြဲ႔ထားတာပါ။ အခြင္႔ရွိမယ္ ဆိုရင္ေတာ႔ တင္ျပခ်င္ပါေသးတယ္။ ***
ေလးစားစြာျဖင္႔
16 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
လူပ်ဳိၾကီးရဲ ့လ ၀ ကို သိရျပီ..
ငွဲငွဲ...
သူတို ့က အမူလြန္တာကိုးဗ်
ေနပေစ အပ်ဳိၾကီးျဖစ္ျပီအခုေတာ့
ပစ္ထားလိုက္
ဘယ္နွယ့္ဗ်ာ..အမၾကိဳက္ပါတယ္ဆို ညီမလို ့ထင္တယ္
လြဲခ်က္ကရင္နင့္စရာ...အီးးးးးဟီးး
မ်က္စိ လည္းေတာ္ေတာ္ ေညာင္းသြားပါၿပီ။
အေရး အသားလည္း ေကာင္းပါေပတယ္။(တစ္ကယ့္ အျဖစ္ လို ့ ကို ထင္မိပါတယ္)။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လက္ေတြ ့ဘ၀ မွာလည္း "မ" အသစ္ နဲ့ ဘ၀ အစစ္ စ ႏိုင္ပါေစ။
လူပ်ဳီႀကီးျဖစ္ေနရေသာအေႀကာင္းအရင္းက ဒီလုီကုီး ။
စကားမစပ္ဗ်ာ အ၀တ္တစ္စုံကုိ ေဒါငိလုိက္၀တ္တာနဲ႕
ကန္႕လန္႕ျဖတ္၀တ္တာရယ္
လမ္းကုိ အလွ်ားလုိက္ ေလွ်ာက္တာနဲ႕ အနံလုိက္ေလွ်ာက္တာ ဘယ္လုိမ်ားကြာမလဲ မသိဘူး။
လူပ်ဳီႀကီးျဖစ္ေနရေသာအေႀကာင္းအရင္းက ဒီလုီကုီး ။
စကားမစပ္ဗ်ာ အ၀တ္တစ္စုံကုိ ေဒါငိလုိက္၀တ္တာနဲ႕
ကန္႕လန္႕ျဖတ္၀တ္တာရယ္
လမ္းကုိ အလွ်ားလုိက္ ေလွ်ာက္တာနဲ႕ အနံလုိက္ေလွ်ာက္တာ ဘယ္လုိမ်ားကြာမလဲ မသိဘူး။
ဟုတ္ကဲ႔. .အမွန္တကယ္ သိခ်င္လို႔လို႔ ယူဆမိလို႔ ေျဖပါ႔မယ္။
အဝတ္မွာ တီရွပ္ ၊ စပို႔စ္ရွပ္ေတြက ေဒါင္လိုက္စြပ္ရတာပါ ၊ ကုလား ရိုးရာ အဝတ္ေတြက ပတ္အဝတ္ေတြ ျဖစ္ျပီး ၊ တရုတ္အဝတ္ေတြက ကပ္အဝတ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို ေသခ်ာ သိခ်င္ရင္ ဦးပုညရဲ႕ “ ပြတ္သဘင္ ” ဆိုတာမွာ ဖတ္ၾကည္႔ပါ။
အရက္မူးသမား တစ္ေယာက္ရဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္မႈက တစ္လမ္းလံုး ျပည္႔ေနတတ္ပါတယ္။ သူကေတာ႔ အလ်ားလိုက္ပဲ ေလွ်ာက္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ဆို အဆင္ေျပမယ္ လို႔ ထင္ပါတယ္။
ေက်းဇူး....။
အင္း....စ လယ္ ဆုံး ဖတ္လုိ႔ေကာင္းပါတယ္...
ဟာ.. ကိုေဇာ့္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းက ရွည္လြန္းလို႔... ပထမဆံုး ၂ပုစ္ေတာ့ ဖတ္ျပီးျပီ... က်န္တာေတြ ေနာက္မွ ထပ္လာဖတ္မယ္... ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္ကို ဖတ္လိုက္ေတာ့ လိပ္ျပာက်ဳံး ၀တၱဳကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ထားတယ္ဆိုေတာ့... ဒါက ကိုေဇာ့္တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ ဟုတ္ဘူးေပါ့? ...
ဒါေပမဲ့ ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္အစ္ကိုေရ... ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ မၾကိဳက္တဲ့သူဆိုရင္ အဲလိုပဲ သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ အရိပ္ျပျပ ကိုယ္က အေကာင္မထင္ဘူး... ဒါက လူရုိးမို႔ပါ.. ရွဳပ္ေနက် ဆရာၾကီးေတြက်ေတာ့လဲ ဒါမ်ိဳးဆို လာထားပဲ... လူပ်ိဳၾကီး အပ်ိဳၾကီး ျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းရင္းမ်ားကို ခု ဇာတ္လမ္းေလးေတြဖတ္ျပီး သတိရသြားလို႔ ရီျဖစ္သြားတယ္... ေကာင္းတယ္ အစ္ကိုေရ...
ကိုေဇာ္ေရ...
ေမာ္လျမိဳင္ေရာက္လို႕ မေႏြးေႏြးကိုေတြ႕ရင္ ေျပာလိုက္ပါ့မယ္....အဲ..အမက ဘာလုိ႕ျပန္မဆံုခ်င္တုန္းးး ဆို...
ဘယ္လုိျပန္ေျပာခဲ့ရမလဲဟင္...
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ (ကိုေဇာ္စတုိင္နဲ႕..)
ခင္မင္တဲ့
ေရႊဂဲ
အစ္ကိုညီေလးကေမာ္လၿမိဳင္ေအာက္ကမုဒံုမွာေနတာပါ။မြန္ပါဘဲ..ၿမန္မာၿပည္ကိုၿပန္ေရာက္ရင္စံုစမ္းေပးမယ္ေလအစ္ကိုအတြက္:P)☺
ေအာ္.. ျမွားနတ္ေမာင္ ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတာဘဲ.. ဘာလို႕ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႕ ညီအမ ႏွစ္ေယာက္လံုးကို မွန္ေအာင္ သြားပစ္လိုက္ရလဲမသိဘူးေနာ္... ခုေတာ့ သူလုပ္လို႕ လူပ်ိဳၾကီးျဖစ္ေနရျပီ... ဟီးး .. ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္သယ္ခ်င္းေရ ငယ္ငယ္တုန္းက အခ်စ္ထက္ ပိုျပီး ခ်ိဳျမိန္လွပေသာ အခ်စ္ တစ္ခု ထပ္ေတြ႕ႏိုင္ပါေစဟာ...
ခ်စ္ကိုယ္ေတြ႔လားလို႔...ဝတၱဳ ဆိုေတာ့လဲ...
မမ ခ်စ္ကိုယ္ေတြ႔ေတာ့ ရွိဖူးမွာပါ ..
တေမ႔တေမာနဲ႔ဖတ္လာလုိက္ရတာ..
အဆုံးသတ္ၾကမွ..အလြမ္းနဲ႔ဇာတ္သိမ္းထားတယ္။
အဲ..ေျပာရအုံးမယ္...က်ေနာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းအမ
ကမြန္ပဲ..သူ႔နာမ္မည္ကလည္းမေႏြးေႏြးတဲ႔ေတာ္..
ကုိေဇာ္႔မေႏြးေႏြးမ်ားလား..ဘာေျပာေပးရမလဲ
ငွင္..
အင္း ကိုေဇာ္ ေရ
အေတာ္ ရွည္ေတာ႕ ၃ခါေလာက္ ျပန္ဖတ္ရတယ္ အဲဒါေၾကာင္႔ အခုမွ မန္႔ရတယ္
ၾကည္႕ရတာ မွ်ားနတ္ေမာင္ မ်က္ေစ႔လည္ ေနတယ္ထင္တယ္
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး
ကိုေဇာ္...ကိုေဇာ္...
အဲလိုပဲ..ႀကံဳးၿပီးေအာ္လိုက္ေတာ႔မယ္...
း(...း(..း(
ဟုတ္ေတာ႔မလိုလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ဒီငွက္ေပ်ာတုန္း ဖက္အိပ္တဲ႔ ဇာတ္လမ္းပါပဲလား..။
စာအရွည္ႀကီးေတြကို မဖတ္ခ်င္ပါဘူးဆိုမွ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းဆိုလို႕ လာဖတ္တာ...
အခုေတာ႔..လူညာႀကီး...ရႊတ္...ဟင္႔..ဖတ္..
ႏွပ္ေခ်းနဲ႔ ၿပန္ပက္သြားတယ္..
း)
ဖတ္ရင္းေမာသြားလိုက္တာ..အလြမ္းနဲ႔ဇာတ္သိမ္း
သြားတာကိုး.။ဒါနဲ႔.ဘာလို႔ျပန္မဆံုခ်င္ရတာလဲဟင္..။
ခင္မင္စြာ
သဒၶါ
ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္သြားတယ္အကို... အကိုရဲ႕ မွာတမ္းေလး ၾကားရင္ မတစ္ေယာက္ေတာ့ ...ေၾကကြဲေနေတာ့မွာပဲ :)
ကံမကုန္လဲ ၿပန္မဆံုခ်င္ေတာ့ပါဘူးတဲ႕လား အကို ..
Post a Comment