တစ္ခါက . . .
ရုပ္ခ်င္းကို ခြဲမရေအာင္ တူတဲ႔ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ဟာ ျမိဳ႔တစ္ျမိဳ႔မွာ အလုပ္လုပ္ေနရာကေန သူတို႕ရဲ႕ အိမ္မွာ မိခင္ အျပင္းအထန္ ေနမေကာင္းဘူး ဆိုတာ သိလိုက္ရလို႔ နယ္ေဒသေလးကို ျပန္လာခဲ႔သည္။ သူတို႔ နယ္ကို ျပန္ဖို႔ ကားဂိတ္ကို ေရာက္ေတာ႔ သူတို႔ နယ္ကို သြားမဲ႔ ကားေတြက တစ္စီးမွ မရွိိေတာ႔ဘဲ ထြက္သြားၾကလို႔ မနက္ျဖန္မွ ကားအစီအစဥ္က ရွိမယ္လို႔ သိရ၏။
အေမရဲ႕ က်န္းမာေရး အေျခအေန အရ ဆိုေတာ႔ သူတို႔လည္း ကားဂိတ္မွာ တစ္ညတာေတာင္မွ အခ်ိန္မျဖဳန္းႏိုင္ေသာ အျဖစ္။ ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက္ျပီး စံုစမ္းလိုက္ေတာ႔ သူတို႔ အေမေနတဲ႔ နယ္ကို ေရာက္ႏိုင္တဲ႔ ကားဆိုလို႔ ထိုနားကို ျဖတ္ျပီး သြားမဲ႔ နယ္လွည္႔ ျပဇာတ္အဖြဲ႔ရဲ႕ ကားႏွစ္စီးသာ ရွိတယ္လို႔ သိရ၏။ ဒီျပဇာတ္ကားကေတာ႔ ညေနေစာင္းတာနဲ႔ ထြက္မဲ႔အေၾကာင္းကိုပါ ခဲ႔ရေလသည္။ ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔လည္း သူတို႔ ကားၾကံဳလိုက္ခ်င္ေၾကာင္းနဲ႔ သင္႔ေတာ္ေသာ ယာဥ္စီးခကိုလည္း ေပးပါရေစ ဆိုျပီး အကူအညီ ေတာင္းေလသည္။
ဒီေတာ႔ ျပဇာတ္ရဲ႕ တာဝန္ခံက လိုက္လို႔ေတာ႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ တကယ္တမ္း ထံုးစံအရ ဆိုရင္ ကားက ထြက္မယ္ဆို ေနရာပိုဆိုတာ မရွိေၾကာင္းနဲ႔ ျပဇာတ္ပိုင္ရွင္ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္က ကားတစ္စီးစီမွာ တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီ စီးတတ္ၾကေၾကာင္း ၊ ဒါေပမဲ႔ ဒီေန႕ေတာ႔ သူတို႔ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ မလိုက္ေသးဘဲ။ ေနာက္ေန႔မွ သူတို႔ဖာသာ တျခားကားနဲ႔ လိုက္လာမွာ ျဖစ္၍ ခရီးသြား ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္လွ်င္ လြတ္ေနေသာ တစ္ေနရာဆီမွာ လိုက္ပါႏိုင္ေၾကာင္း ခြင္႔ျပဴေသာေၾကာင္႔ သင္႔ေတာ္တဲ႔ ကားခကို ေပးျပီး စီးဖို႔ သေဘာတူခဲ႔ၾကသည္။
သူတို႔ကား မထြက္ခင္ တစ္နာရီေလာက္ အလိုမွာ သူတို႔ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ အနားကို စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ ေပေပေရေရ ဆာဒူးၾကီး တစ္ပါး ေရာက္လာျပီး သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ဆီက အလွဴခံေလသည္။ သူတို႔ ညီအကို ႏွစ္ေယာက္ကလည္း အလွဴေငြတခ်ိဳ႕ကို လွဴလို႔ျပီးေရာ ဆာဒူးၾကီးက သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေရွ႕မွာ ခဏမွ် ျငိမ္သြားျပီး သူတို႔ ညီအကိုကုိ စကားေျပာေလ၏။
“ ဒကာတို႔ အခု ဒကာတို႔ သြားမဲ႔ ကားႏွစ္စီးမွာ တစ္စီးဟာ လႊဲေရွာင္လို႔ မရႏိုင္ေသာ ပ်က္ဆီး ရံႈးဆံုးမႈမ်ိဳးနဲ႔ ၾကံဳရလိမ္႔မယ္။ ဘယ္ကားက ျဖစ္မယ္ ဆိုတာကေတာ႔ အတိအက် မေျပာႏိုင္ေပဘူး။ ဒါကို ကယ္တင္ဖို႔ ဆိုတာ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းပဲ ရွိတယ္။ ဒါကေတာ႔ ဒကာေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘုရားစာကို ရြတ္ဆိုေနဖို႔ပါပဲ။ ခက္ခဲလွတာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကားေပၚကို တတ္တဲ႔ အခ်ိန္က စရြတ္ျပီး ကားေပၚက ဆင္းတယ္ ဆိုတာနဲ႔ ရြတ္စရာ မလိုေတာ႔ပါဘူး။ ဒါေလးကို လုပ္ေဆာင္သြားမယ္ ဆိုရင္ ဒကာတို႔မွာ က်ေရာက္လာမဲ႔ အႏၱရာယ္ကေန လြတ္ေျမာက္ပါလိမ္႔မယ္။ ”
ဒီလိုလည္း ေျပာဆိုျပီးေတာ႔ သူ႕ဖာသာ လွည္႔ထြက္သြားေတာ႔သည္။ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္မွ တစ္ေယာက္က ဆာဒူးၾကီးရဲ႕ စကားအတြက္ ျပဇာတ္တာဝန္ခံေတြကို သြားေမးေတာ႔ ျပဇာတ္တာဝန္ခံ အပါအဝင္ ျပဇာတ္အဖြဲ႔က လူေတြက ဤဆာဒူးၾကီးက ရူးေနတာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုၾကသည္။ ဒီလိုပဲ တစ္ခါတစ္ေလ ဘယ္မွာ ဘာျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဆိုျပီး ေျပာတတ္ျပီး တစ္ခါတစ္ေလ တိုက္ဆိုင္ကာ ၾကံဳၾကိဳက္တတ္ေၾကာင္း ၊ သို႔ေသာ္ ယခု ခရီးမွာေတာ႔ မိမိတို႔က သြားေနၾက ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ဘာမွ စိတ္ပူဖို႔ မရွိေၾကာင္း ေအးေဆးစြာ ျပန္လည္ေျပာၾကားေလသည္။
ျပဇာတ္အဖြဲ႔က လူေတြကို သြားေရာက္ေမးျမန္းခဲ႔တဲ႔ ညီအစ္ကိုက က်န္ေနခဲ႔တဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ညီအစ္ကိုဆီကို ျပန္လာရင္း သူသိခဲ႔ရတဲ႔ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ျပန္ေျပာျပေလေတာ႔သည္။ ထိုအခါမွာ က်န္ေနခဲ႔တဲ႔ ညီအစ္ကိုက . . .
“ ဒီဆာဒူးၾကီး စကားကို ယံုရရ မယံုရရေပါ႔ဗ်ာ။ လမ္းခရီးမွာ ဘုရားစာရြတ္သြားလို႔ အက်ိဳးေတာ႔ မယုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ဆိုရင္ေတာင္မွ ကုသိုလ္ေတာ႔ ရတာပါပဲ။ ”
ဒီလို ေျပာေတာ႔ ပထမတစ္ေယာက္က . . . .
“ ဟုတ္ေတာ႔ ဟုတ္ပါတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ႔ သူေျပာတဲ႔ စကားကို ယံုျပီး စိတ္ထဲမွာ အႏၱရာယ္ က်ေရာက္လာေတာ႔မယ္ ဆိုျပီး ၾကိဳတင္ ျပင္ဆင္ ေတြးေတာျပီး စိတ္ရႈပ္ေနရမွာ စိုးလို႔ ေျပာတာပါ။ ”
ဒီလို သူတို႔ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ ညေနေစာင္းေတာ႔ ျပဇာတ္ကား ႏွင္႔အတူ တစ္ေယာက္ လြတ္ေနတဲ႔ ေနရာမွာ အစားထိုး စီးလာခဲ႔ၾကသည္။ ဒီမွာ ျပဇာတ္သမားေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ျပဇာတ္ မကရေသးတဲ႔ အခ်ိန္ဆိုေတာ႔ ကားေပၚမွာ လိုက္ပါလာရင္း တစ္ေယာက္မက်န္ အရက္ေသစာမ်ားကို ေသာက္စားမူးရစ္ လာၾကေလသည္။ ကားတစ္စီးမွာ အေရးအၾကီးဆံုးဆိုေသာ ယာဥ္ေမာင္းသမားေတာင္မွ ေသာက္စား ထားေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူတို႔က ဒီခရီးကို သြားေနၾက ဆိုေတာ႔ ဘာမွ စိတ္ပူဖို႔ မလိုေၾကာင္း ထပ္ေလာင္း ေသခ်ာစြာ ေျပာၾကားေလသည္။
ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် ျပဇာတ္ကားေတြကလည္း သူ႕ဖာသာ အဆင္ေျပေျပ နဲ႔ သြားေနေလသည္။ ခရီးစစခ်င္းမွာ ဆာဒူးၾကီးစကားကို နားထဲမွာ ရွိေနျပီး ဘုရားစာကို ရြတ္ေနမိေပမဲ႔ အခ်ိန္ၾကလာတာနဲ႔ အမွ် ကားေပၚက သူမ်ားေတြ ေသာက္စားေနျပီး သူတို႔ကုိလည္း လာပါကြ ၊ ေသာက္ပါကြ လို႔ ေခၚေလေတာ႔ ဆာဒူးၾကီး စကားအေပၚ သံသယ ဝင္ေနမိတဲ႔ ညီအစ္ကိုက ျပဇာတ္သမားေတြနဲ႔ အတူတူ ဝင္ေရာက္ ေသာက္စား မူးရစ္ေလေတာ႔သည္။
ဒီအခ်ိန္မွာေတာ႔ တျခားကား တစ္စီးေပၚမွာ ပါလာတဲ႔ ညီအစ္ကို တစ္ေယာက္ကေတာ႔ သူတို႔သြားရမဲ႔ လမ္းခရီးက အေမ႔အိမ္ အျပန္ခရီးသာ ျဖစ္တယ္။ ဒီခရီးကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ေရာက္ေရးကိုသာ ဦးတည္ထားေလေတာ႔ သူ႕မွာ ျပဇာတ္သမားေတြက ဝင္ေရာက္ေသာက္စား မူးရစ္ဖို႔ ေခၚေတာ႔ အျပံဳးမပ်က္ျငင္းကာ ဆာဒူးၾကီး ေျပာသြားေသာ စကားကို ၾကားေယာင္ရင္း ဘုရားစာကိုသာ အဆက္မျပတ္ ရြတ္ဖတ္လာခဲ႔တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ခရီးက ေတာင္တတ္ လမ္းတစ္ခုကို ေရာက္လာျပီး ကုန္းအတတ္မွာ အရွိန္ျမွင္႔ကာ ေမာင္းလာရေတာ႔၏။ သူတို႔ရဲ႕ ျပဇာတ္ကား ႏွစ္စီးကလည္း ေရွ႔ဆင္႔ေနာက္ဆင္႔ ကပ္ကာ ေမာင္းလာခဲ႔ေလသည္။ ကုန္းတတ္ လမ္းေကြ႕တစ္ခု အေရာက္မွာေတာ႔ သူတို႔ရဲ႕ ကားေရွ႕မွာ ေတာင္ေျမသားေတြ ျပိဳက်ထားလို႔ လမ္းမေပၚမွာ ေျမသားေတြ ၊ ေက်ာက္တုန္းေတြ မ်ားစြာကို ရုတ္တရက္ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
သြားျမဲ သြားေနက်လမ္းဆိုေတာ႔ သူတို႔လည္း စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ေသာက္စားမူးရစ္ ထားမိၾက၏။ ဒါေၾကာင္႔ ရုတ္တရက္ အတတ္လမ္းမွာ ေတြ႔လိုက္ရတာ ဆိုေတာ႔ ဘယ္လိုမွ မေရွာင္ႏိုင္ေတာ႔ဘဲ ျပိဳက်ကာ ျပန္႔က်ဲေနေသာ ေက်ာက္ခဲေျမသားမ်ားကို နင္းမိျပီး အေရွ႕မွကားက ေခ်ာက္ထဲသို႔ ထိုးက် သြားေလေတာ႔သည္။ ေရွ႕ကားက ရုတ္တရက္ ေခ်ာက္ထဲ ထိုးက်သြားတာ ဆိုေတာ႔ ေနာက္က လိုက္လာတဲ႔ ကားကလည္း လမ္းေပၚမွာ ေက်ာက္ခဲေျမသားမ်ားကို ျမင္လိုက္ေသာ္လည္း ျမန္ေနတဲ႔ အတတ္အရွိန္ေၾကာင္႔ သူပါ မထိန္းႏိုင္ေတာ႔ဘဲ ေခ်ာက္ထဲသို႔ ထိုးက်သြားေလေတာ႔သည္။
လမ္းမေပၚမွ ေခ်ာက္ထဲသို႔ ထိုးက်သြားေသာ ကားႏွစ္စီးကို ေနာက္မွ ပါလာေသာ တျခားကားမ်ားက ျမင္လိုက္ရေလသည္။ လူေတြရဲ႕ တတ္အားသမွ်ေသာ ကူညီမႈ ၊ သက္ဆိုင္ရာကို သတင္းေပးကာ ေခ်ာက္ထဲသို႔ က်သြားေသာ ကားႏွစ္စီးေပၚမွ လူမ်ားကို ကယ္ဆယ္ရန္ ၾကိဳးစားၾကေလသည္။ ကယ္ဆယ္ေရးမ်ား ေရာက္လာျပီး ကယ္ဆယ္ေသာအခါမွာ ကားတစ္စီးက ေခ်ာက္ေအာက္ေျခထိ ျပဳတ္က်သြားျပီး တစ္ေယာက္မက်န္ ေသဆံုးကာ ေနာက္တစ္စီးကေတာ႔ ေခ်ာက္ရဲ႕ အလယ္မွာေပါက္ေနတဲ႔ သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ အေပၚမွာ တင္ကာ ကားေပၚမွ လူေတြ အားလံုး အသက္ရွင္ က်န္ေနခဲ႔ပါသည္။
ေသဆံုးသြားၾကေသာ လူမ်ားထဲက ကားေပၚမွာ ပါသြားသူ ညီအစ္ကို တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ဘုရားစာကို ရြတ္ဖတ္ဖို႔ ေမ႕ေလ်ာ႔ကာ ေသာက္စားမူးရစ္မိျပီး ျပဇာတ္သမားေတြနဲ႔ အတူတူပဲ ျဖစ္ကာ ကံဆိုးသြားခဲ႔ရေသာ ကားျဖစ္ျပီး ၊ သစ္ပင္ၾကီးေပၚမွာ တင္က်န္ျပီး အသက္ရွင္က်န္သူေတြထဲမွာ ပါလာသူကေတာ႔ သူမ်ားေတြ အရက္ေသာက္ေနေပမဲ႔ သူက သူ႕ဖာသာ ဘယ္သူ ဘုရားစာ ရြတ္ရြတ္ မရြတ္ရြတ္ ကိုယ္႕ဖာသာ ရြတ္စရာ ရွိတာကို ဆက္ျပီး ရြတ္ေနခဲ႔တဲ႔ ညီအစ္ကိုထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။
ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ကၽြန္ေတာ္႔ အဖြားက ေျပာျပခဲ႔တာပါ။ တကယ္႕အျဖစ္အပ်က္လား ဘာလားေတာ႔ မသိပါဘူး။ မေန႔က ရူပေဗဒ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ ဖတ္မိလို႔ သတိရျပီး ျပန္ခ်ေရးလိုက္တာပါ။ ရူပေဗဒ သေဘာတရားေတြ ဘာေတြကေတာ႔ ထားလိုက္ပါေတာ႔ေလ ၊ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္မိတာကေတာ႔. . .
မွ်ေျခ ဆိုေသာ အေျခအေန တစ္ရပ္မွာ တခ်ိဳ႕အရာေတြက တည္ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ဒီအေျခအေနမွာ ဘာမွ မလုပ္ရင္ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။ သူတို႔ဖာသာ သူတို႔ စီးေမွ်ာမဲ႔ ပံုစံအတိုင္းပဲ စီးေမွ်ာသြားမွာပါ။ ဒီအေျခအေနကို ခ်ိန္ခြင္ေလး တစ္ခု အေနနဲ႔ ျမင္ၾကည္႔တဲ႔ အခါမွာ အရမ္းကို သိသာလွပါတယ္။ ခ်ိန္ခြင္ တစ္ခုမွာ ဟိုဘက္ ဒီဘက္မွာ တစ္ဆယ္သားစီ ေလးတဲ႔ အရာ ဆယ္ခုစီကို ထည္႔ထားတယ္ ဆိုပါစို႔။ ဒါဆိုရင္ ခ်ိန္ခြင္ဟာ ဘက္ညီေနျပီး တစ္ဘက္ကို တစ္ပိႆာစီ ရွိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို . . . .
၁။ တစ္ဘက္ကို တစ္ဆယ္သား ထပ္ထည္႔လိုက္တယ္ ဆိုရင္ ခ်ိန္ခြင္ရဲ႕ လွ်ာက ေဇာက္ထိုးျဖစ္သြားျပီး ထပ္ထည္႔လိုက္တဲ႔ ဘက္ကို ေစာင္းက်သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ တစ္ဘက္မွာ ၁၁၀ ရွိေနျပီး တစ္ဘက္မွာေတာ႔ ၁၀၀ ရွိေနမွာပါ။
၂။ ဘက္ညီေနတဲ႔ ခ်ိန္ခြင္ရဲ႕ တစ္ဘက္က တစ္ဆယ္သားကို ထုတ္ျပီး တျခား တစ္ဘက္မွာ ထည္႔လိုက္တယ္ ဆိုရင္ ခ်ိန္ခြင္ရဲ႕ လွ်ာကလည္း ေဇာက္ထိုး ျဖစ္သြားျပီး ထပ္ထည္႔လိုက္တဲ႔ ဘက္ကို ေစာင္းက်သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ပထမမွာလိုေတာ႔ မဟုတ္ဘဲ တစ္ဘက္မွာ ၉၀ သာက်န္ျပီး တစ္ဘက္မွာေတာ႔ ၁၁၀ ျဖစ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
၃။ ဒီေနရာမွာ သတိမထားမိတာေလး တစ္ခုကေတာ႔ ဘက္ညီေနတဲ႔ ခ်ိန္ခြင္ရဲ႕ တစ္ဘက္မွ ၁၀ ကို ထုတ္လိုက္တယ္ ဆိုတာနဲ႔လည္း ညီေနတဲ႔ ခ်ိန္ခြင္ လွ်ာက ေစာင္းသြားျပီး ေဇာက္ထိုး ျဖစ္သြားမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဒီအခ်ိန္မွာ ရွိေနတဲ႔ အေလးခ်ိန္ကေတာ႔ အထက္က အေျခအေန ႏွစ္ရပ္နဲ႔ မတူပါဘူး။ တစ္ဘက္က ၉၀ ရွိေနျပီး တျခား တစ္ဘက္ကေတာ႔ မူရင္း အတိုင္းပဲ ၁၀၀ ရွိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ထဲမွာေတာ႔ ၁၀ နဲ႔ေပါ႔ေလ။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဒါကို လူမႈဘဝမွာ က်င္လည္ေနတဲ႔ ကုသုိလ္ နဲ႔ ေကာင္းမႈ ၊ အကုသိုလ္ နဲ႔ မေကာင္းမႈ အျဖစ္ အခု ကၽြန္ေတာ္ ျမင္မိတာေလးပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔ အဖြားေျပာျပတာကို ျပန္သတိရျပီး ေရးတာ ဆိုေတာ႔ အရမ္းကို ေရွးေဟာင္းျပီး က်မ္းဆန္ဆန္ ေရးထားမိတဲ႔ အတြက္ စာဖတ္သူမ်ား ပ်င္းရိစြာ ဖတ္ေနရမွာကို အားနာမိပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔လည္း စိတ္ရူးက ေပါက္မိလို႔ ေရးမိတာပါ။ အက်ယ္အက်ယ္ မျငိမ္းဖြယ္ အေနနဲ႔လည္း မရွင္းျပေတာ႔ပါဘူး။
.
အေမရဲ႕ က်န္းမာေရး အေျခအေန အရ ဆိုေတာ႔ သူတို႔လည္း ကားဂိတ္မွာ တစ္ညတာေတာင္မွ အခ်ိန္မျဖဳန္းႏိုင္ေသာ အျဖစ္။ ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက္ျပီး စံုစမ္းလိုက္ေတာ႔ သူတို႔ အေမေနတဲ႔ နယ္ကို ေရာက္ႏိုင္တဲ႔ ကားဆိုလို႔ ထိုနားကို ျဖတ္ျပီး သြားမဲ႔ နယ္လွည္႔ ျပဇာတ္အဖြဲ႔ရဲ႕ ကားႏွစ္စီးသာ ရွိတယ္လို႔ သိရ၏။ ဒီျပဇာတ္ကားကေတာ႔ ညေနေစာင္းတာနဲ႔ ထြက္မဲ႔အေၾကာင္းကိုပါ ခဲ႔ရေလသည္။ ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔လည္း သူတို႔ ကားၾကံဳလိုက္ခ်င္ေၾကာင္းနဲ႔ သင္႔ေတာ္ေသာ ယာဥ္စီးခကိုလည္း ေပးပါရေစ ဆိုျပီး အကူအညီ ေတာင္းေလသည္။
ဒီေတာ႔ ျပဇာတ္ရဲ႕ တာဝန္ခံက လိုက္လို႔ေတာ႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ တကယ္တမ္း ထံုးစံအရ ဆိုရင္ ကားက ထြက္မယ္ဆို ေနရာပိုဆိုတာ မရွိေၾကာင္းနဲ႔ ျပဇာတ္ပိုင္ရွင္ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္က ကားတစ္စီးစီမွာ တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီ စီးတတ္ၾကေၾကာင္း ၊ ဒါေပမဲ႔ ဒီေန႕ေတာ႔ သူတို႔ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ မလိုက္ေသးဘဲ။ ေနာက္ေန႔မွ သူတို႔ဖာသာ တျခားကားနဲ႔ လိုက္လာမွာ ျဖစ္၍ ခရီးသြား ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္လွ်င္ လြတ္ေနေသာ တစ္ေနရာဆီမွာ လိုက္ပါႏိုင္ေၾကာင္း ခြင္႔ျပဴေသာေၾကာင္႔ သင္႔ေတာ္တဲ႔ ကားခကို ေပးျပီး စီးဖို႔ သေဘာတူခဲ႔ၾကသည္။
သူတို႔ကား မထြက္ခင္ တစ္နာရီေလာက္ အလိုမွာ သူတို႔ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ အနားကို စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ ေပေပေရေရ ဆာဒူးၾကီး တစ္ပါး ေရာက္လာျပီး သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ဆီက အလွဴခံေလသည္။ သူတို႔ ညီအကို ႏွစ္ေယာက္ကလည္း အလွဴေငြတခ်ိဳ႕ကို လွဴလို႔ျပီးေရာ ဆာဒူးၾကီးက သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေရွ႕မွာ ခဏမွ် ျငိမ္သြားျပီး သူတို႔ ညီအကိုကုိ စကားေျပာေလ၏။
“ ဒကာတို႔ အခု ဒကာတို႔ သြားမဲ႔ ကားႏွစ္စီးမွာ တစ္စီးဟာ လႊဲေရွာင္လို႔ မရႏိုင္ေသာ ပ်က္ဆီး ရံႈးဆံုးမႈမ်ိဳးနဲ႔ ၾကံဳရလိမ္႔မယ္။ ဘယ္ကားက ျဖစ္မယ္ ဆိုတာကေတာ႔ အတိအက် မေျပာႏိုင္ေပဘူး။ ဒါကို ကယ္တင္ဖို႔ ဆိုတာ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းပဲ ရွိတယ္။ ဒါကေတာ႔ ဒကာေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘုရားစာကို ရြတ္ဆိုေနဖို႔ပါပဲ။ ခက္ခဲလွတာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကားေပၚကို တတ္တဲ႔ အခ်ိန္က စရြတ္ျပီး ကားေပၚက ဆင္းတယ္ ဆိုတာနဲ႔ ရြတ္စရာ မလိုေတာ႔ပါဘူး။ ဒါေလးကို လုပ္ေဆာင္သြားမယ္ ဆိုရင္ ဒကာတို႔မွာ က်ေရာက္လာမဲ႔ အႏၱရာယ္ကေန လြတ္ေျမာက္ပါလိမ္႔မယ္။ ”
ဒီလိုလည္း ေျပာဆိုျပီးေတာ႔ သူ႕ဖာသာ လွည္႔ထြက္သြားေတာ႔သည္။ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္မွ တစ္ေယာက္က ဆာဒူးၾကီးရဲ႕ စကားအတြက္ ျပဇာတ္တာဝန္ခံေတြကို သြားေမးေတာ႔ ျပဇာတ္တာဝန္ခံ အပါအဝင္ ျပဇာတ္အဖြဲ႔က လူေတြက ဤဆာဒူးၾကီးက ရူးေနတာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုၾကသည္။ ဒီလိုပဲ တစ္ခါတစ္ေလ ဘယ္မွာ ဘာျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဆိုျပီး ေျပာတတ္ျပီး တစ္ခါတစ္ေလ တိုက္ဆိုင္ကာ ၾကံဳၾကိဳက္တတ္ေၾကာင္း ၊ သို႔ေသာ္ ယခု ခရီးမွာေတာ႔ မိမိတို႔က သြားေနၾက ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ဘာမွ စိတ္ပူဖို႔ မရွိေၾကာင္း ေအးေဆးစြာ ျပန္လည္ေျပာၾကားေလသည္။
ျပဇာတ္အဖြဲ႔က လူေတြကို သြားေရာက္ေမးျမန္းခဲ႔တဲ႔ ညီအစ္ကိုက က်န္ေနခဲ႔တဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ညီအစ္ကိုဆီကို ျပန္လာရင္း သူသိခဲ႔ရတဲ႔ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ျပန္ေျပာျပေလေတာ႔သည္။ ထိုအခါမွာ က်န္ေနခဲ႔တဲ႔ ညီအစ္ကိုက . . .
“ ဒီဆာဒူးၾကီး စကားကို ယံုရရ မယံုရရေပါ႔ဗ်ာ။ လမ္းခရီးမွာ ဘုရားစာရြတ္သြားလို႔ အက်ိဳးေတာ႔ မယုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ဆိုရင္ေတာင္မွ ကုသိုလ္ေတာ႔ ရတာပါပဲ။ ”
ဒီလို ေျပာေတာ႔ ပထမတစ္ေယာက္က . . . .
“ ဟုတ္ေတာ႔ ဟုတ္ပါတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ႔ သူေျပာတဲ႔ စကားကို ယံုျပီး စိတ္ထဲမွာ အႏၱရာယ္ က်ေရာက္လာေတာ႔မယ္ ဆိုျပီး ၾကိဳတင္ ျပင္ဆင္ ေတြးေတာျပီး စိတ္ရႈပ္ေနရမွာ စိုးလို႔ ေျပာတာပါ။ ”
ဒီလို သူတို႔ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ ညေနေစာင္းေတာ႔ ျပဇာတ္ကား ႏွင္႔အတူ တစ္ေယာက္ လြတ္ေနတဲ႔ ေနရာမွာ အစားထိုး စီးလာခဲ႔ၾကသည္။ ဒီမွာ ျပဇာတ္သမားေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ျပဇာတ္ မကရေသးတဲ႔ အခ်ိန္ဆိုေတာ႔ ကားေပၚမွာ လိုက္ပါလာရင္း တစ္ေယာက္မက်န္ အရက္ေသစာမ်ားကို ေသာက္စားမူးရစ္ လာၾကေလသည္။ ကားတစ္စီးမွာ အေရးအၾကီးဆံုးဆိုေသာ ယာဥ္ေမာင္းသမားေတာင္မွ ေသာက္စား ထားေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူတို႔က ဒီခရီးကို သြားေနၾက ဆိုေတာ႔ ဘာမွ စိတ္ပူဖို႔ မလိုေၾကာင္း ထပ္ေလာင္း ေသခ်ာစြာ ေျပာၾကားေလသည္။
ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် ျပဇာတ္ကားေတြကလည္း သူ႕ဖာသာ အဆင္ေျပေျပ နဲ႔ သြားေနေလသည္။ ခရီးစစခ်င္းမွာ ဆာဒူးၾကီးစကားကို နားထဲမွာ ရွိေနျပီး ဘုရားစာကို ရြတ္ေနမိေပမဲ႔ အခ်ိန္ၾကလာတာနဲ႔ အမွ် ကားေပၚက သူမ်ားေတြ ေသာက္စားေနျပီး သူတို႔ကုိလည္း လာပါကြ ၊ ေသာက္ပါကြ လို႔ ေခၚေလေတာ႔ ဆာဒူးၾကီး စကားအေပၚ သံသယ ဝင္ေနမိတဲ႔ ညီအစ္ကိုက ျပဇာတ္သမားေတြနဲ႔ အတူတူ ဝင္ေရာက္ ေသာက္စား မူးရစ္ေလေတာ႔သည္။
ဒီအခ်ိန္မွာေတာ႔ တျခားကား တစ္စီးေပၚမွာ ပါလာတဲ႔ ညီအစ္ကို တစ္ေယာက္ကေတာ႔ သူတို႔သြားရမဲ႔ လမ္းခရီးက အေမ႔အိမ္ အျပန္ခရီးသာ ျဖစ္တယ္။ ဒီခရီးကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ေရာက္ေရးကိုသာ ဦးတည္ထားေလေတာ႔ သူ႕မွာ ျပဇာတ္သမားေတြက ဝင္ေရာက္ေသာက္စား မူးရစ္ဖို႔ ေခၚေတာ႔ အျပံဳးမပ်က္ျငင္းကာ ဆာဒူးၾကီး ေျပာသြားေသာ စကားကို ၾကားေယာင္ရင္း ဘုရားစာကိုသာ အဆက္မျပတ္ ရြတ္ဖတ္လာခဲ႔တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ခရီးက ေတာင္တတ္ လမ္းတစ္ခုကို ေရာက္လာျပီး ကုန္းအတတ္မွာ အရွိန္ျမွင္႔ကာ ေမာင္းလာရေတာ႔၏။ သူတို႔ရဲ႕ ျပဇာတ္ကား ႏွစ္စီးကလည္း ေရွ႔ဆင္႔ေနာက္ဆင္႔ ကပ္ကာ ေမာင္းလာခဲ႔ေလသည္။ ကုန္းတတ္ လမ္းေကြ႕တစ္ခု အေရာက္မွာေတာ႔ သူတို႔ရဲ႕ ကားေရွ႕မွာ ေတာင္ေျမသားေတြ ျပိဳက်ထားလို႔ လမ္းမေပၚမွာ ေျမသားေတြ ၊ ေက်ာက္တုန္းေတြ မ်ားစြာကို ရုတ္တရက္ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
သြားျမဲ သြားေနက်လမ္းဆိုေတာ႔ သူတို႔လည္း စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ေသာက္စားမူးရစ္ ထားမိၾက၏။ ဒါေၾကာင္႔ ရုတ္တရက္ အတတ္လမ္းမွာ ေတြ႔လိုက္ရတာ ဆိုေတာ႔ ဘယ္လိုမွ မေရွာင္ႏိုင္ေတာ႔ဘဲ ျပိဳက်ကာ ျပန္႔က်ဲေနေသာ ေက်ာက္ခဲေျမသားမ်ားကို နင္းမိျပီး အေရွ႕မွကားက ေခ်ာက္ထဲသို႔ ထိုးက် သြားေလေတာ႔သည္။ ေရွ႕ကားက ရုတ္တရက္ ေခ်ာက္ထဲ ထိုးက်သြားတာ ဆိုေတာ႔ ေနာက္က လိုက္လာတဲ႔ ကားကလည္း လမ္းေပၚမွာ ေက်ာက္ခဲေျမသားမ်ားကို ျမင္လိုက္ေသာ္လည္း ျမန္ေနတဲ႔ အတတ္အရွိန္ေၾကာင္႔ သူပါ မထိန္းႏိုင္ေတာ႔ဘဲ ေခ်ာက္ထဲသို႔ ထိုးက်သြားေလေတာ႔သည္။
လမ္းမေပၚမွ ေခ်ာက္ထဲသို႔ ထိုးက်သြားေသာ ကားႏွစ္စီးကို ေနာက္မွ ပါလာေသာ တျခားကားမ်ားက ျမင္လိုက္ရေလသည္။ လူေတြရဲ႕ တတ္အားသမွ်ေသာ ကူညီမႈ ၊ သက္ဆိုင္ရာကို သတင္းေပးကာ ေခ်ာက္ထဲသို႔ က်သြားေသာ ကားႏွစ္စီးေပၚမွ လူမ်ားကို ကယ္ဆယ္ရန္ ၾကိဳးစားၾကေလသည္။ ကယ္ဆယ္ေရးမ်ား ေရာက္လာျပီး ကယ္ဆယ္ေသာအခါမွာ ကားတစ္စီးက ေခ်ာက္ေအာက္ေျခထိ ျပဳတ္က်သြားျပီး တစ္ေယာက္မက်န္ ေသဆံုးကာ ေနာက္တစ္စီးကေတာ႔ ေခ်ာက္ရဲ႕ အလယ္မွာေပါက္ေနတဲ႔ သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ အေပၚမွာ တင္ကာ ကားေပၚမွ လူေတြ အားလံုး အသက္ရွင္ က်န္ေနခဲ႔ပါသည္။
ေသဆံုးသြားၾကေသာ လူမ်ားထဲက ကားေပၚမွာ ပါသြားသူ ညီအစ္ကို တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ဘုရားစာကို ရြတ္ဖတ္ဖို႔ ေမ႕ေလ်ာ႔ကာ ေသာက္စားမူးရစ္မိျပီး ျပဇာတ္သမားေတြနဲ႔ အတူတူပဲ ျဖစ္ကာ ကံဆိုးသြားခဲ႔ရေသာ ကားျဖစ္ျပီး ၊ သစ္ပင္ၾကီးေပၚမွာ တင္က်န္ျပီး အသက္ရွင္က်န္သူေတြထဲမွာ ပါလာသူကေတာ႔ သူမ်ားေတြ အရက္ေသာက္ေနေပမဲ႔ သူက သူ႕ဖာသာ ဘယ္သူ ဘုရားစာ ရြတ္ရြတ္ မရြတ္ရြတ္ ကိုယ္႕ဖာသာ ရြတ္စရာ ရွိတာကို ဆက္ျပီး ရြတ္ေနခဲ႔တဲ႔ ညီအစ္ကိုထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ကၽြန္ေတာ္႔ အဖြားက ေျပာျပခဲ႔တာပါ။ တကယ္႕အျဖစ္အပ်က္လား ဘာလားေတာ႔ မသိပါဘူး။ မေန႔က ရူပေဗဒ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ ဖတ္မိလို႔ သတိရျပီး ျပန္ခ်ေရးလိုက္တာပါ။ ရူပေဗဒ သေဘာတရားေတြ ဘာေတြကေတာ႔ ထားလိုက္ပါေတာ႔ေလ ၊ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္မိတာကေတာ႔. . .
မွ်ေျခ ဆိုေသာ အေျခအေန တစ္ရပ္မွာ တခ်ိဳ႕အရာေတြက တည္ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ဒီအေျခအေနမွာ ဘာမွ မလုပ္ရင္ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။ သူတို႔ဖာသာ သူတို႔ စီးေမွ်ာမဲ႔ ပံုစံအတိုင္းပဲ စီးေမွ်ာသြားမွာပါ။ ဒီအေျခအေနကို ခ်ိန္ခြင္ေလး တစ္ခု အေနနဲ႔ ျမင္ၾကည္႔တဲ႔ အခါမွာ အရမ္းကို သိသာလွပါတယ္။ ခ်ိန္ခြင္ တစ္ခုမွာ ဟိုဘက္ ဒီဘက္မွာ တစ္ဆယ္သားစီ ေလးတဲ႔ အရာ ဆယ္ခုစီကို ထည္႔ထားတယ္ ဆိုပါစို႔။ ဒါဆိုရင္ ခ်ိန္ခြင္ဟာ ဘက္ညီေနျပီး တစ္ဘက္ကို တစ္ပိႆာစီ ရွိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို . . . .
၁။ တစ္ဘက္ကို တစ္ဆယ္သား ထပ္ထည္႔လိုက္တယ္ ဆိုရင္ ခ်ိန္ခြင္ရဲ႕ လွ်ာက ေဇာက္ထိုးျဖစ္သြားျပီး ထပ္ထည္႔လိုက္တဲ႔ ဘက္ကို ေစာင္းက်သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ တစ္ဘက္မွာ ၁၁၀ ရွိေနျပီး တစ္ဘက္မွာေတာ႔ ၁၀၀ ရွိေနမွာပါ။
၂။ ဘက္ညီေနတဲ႔ ခ်ိန္ခြင္ရဲ႕ တစ္ဘက္က တစ္ဆယ္သားကို ထုတ္ျပီး တျခား တစ္ဘက္မွာ ထည္႔လိုက္တယ္ ဆိုရင္ ခ်ိန္ခြင္ရဲ႕ လွ်ာကလည္း ေဇာက္ထိုး ျဖစ္သြားျပီး ထပ္ထည္႔လိုက္တဲ႔ ဘက္ကို ေစာင္းက်သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ပထမမွာလိုေတာ႔ မဟုတ္ဘဲ တစ္ဘက္မွာ ၉၀ သာက်န္ျပီး တစ္ဘက္မွာေတာ႔ ၁၁၀ ျဖစ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
၃။ ဒီေနရာမွာ သတိမထားမိတာေလး တစ္ခုကေတာ႔ ဘက္ညီေနတဲ႔ ခ်ိန္ခြင္ရဲ႕ တစ္ဘက္မွ ၁၀ ကို ထုတ္လိုက္တယ္ ဆိုတာနဲ႔လည္း ညီေနတဲ႔ ခ်ိန္ခြင္ လွ်ာက ေစာင္းသြားျပီး ေဇာက္ထိုး ျဖစ္သြားမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဒီအခ်ိန္မွာ ရွိေနတဲ႔ အေလးခ်ိန္ကေတာ႔ အထက္က အေျခအေန ႏွစ္ရပ္နဲ႔ မတူပါဘူး။ တစ္ဘက္က ၉၀ ရွိေနျပီး တျခား တစ္ဘက္ကေတာ႔ မူရင္း အတိုင္းပဲ ၁၀၀ ရွိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ထဲမွာေတာ႔ ၁၀ နဲ႔ေပါ႔ေလ။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဒါကို လူမႈဘဝမွာ က်င္လည္ေနတဲ႔ ကုသုိလ္ နဲ႔ ေကာင္းမႈ ၊ အကုသိုလ္ နဲ႔ မေကာင္းမႈ အျဖစ္ အခု ကၽြန္ေတာ္ ျမင္မိတာေလးပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔ အဖြားေျပာျပတာကို ျပန္သတိရျပီး ေရးတာ ဆိုေတာ႔ အရမ္းကို ေရွးေဟာင္းျပီး က်မ္းဆန္ဆန္ ေရးထားမိတဲ႔ အတြက္ စာဖတ္သူမ်ား ပ်င္းရိစြာ ဖတ္ေနရမွာကို အားနာမိပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔လည္း စိတ္ရူးက ေပါက္မိလို႔ ေရးမိတာပါ။ အက်ယ္အက်ယ္ မျငိမ္းဖြယ္ အေနနဲ႔လည္း မရွင္းျပေတာ႔ပါဘူး။
*** ကၽြန္ေတာ္ မအားတဲ႔ အခ်ိန္မွာ စာေတြ အသစ္ မတင္ႏိုင္ေပမဲ႔ ပံုမွန္ လာဖတ္သူမ်ားကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ***
ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္.
14 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ပံုျပင္ေလးကိုဖတ္ျပီးေတာ့ Equilibrium ဆိုတဲ့အေျခအေနနဲ႕ ကုသိုလ္အကုသိုလ္ကို ဘယ္လိုဆိုလိုခ်င္တယ္ဆိုတာ အေတာ္ကို စဥ္းစားယူသြားတယ္...
ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္
how could you possibly know the other brother was not doing the religious praying, while he and everyone on that car were already dead?
ေရးတဲ႕စာနဲ႕စာေရးသူရဲ႕စိတ္ကုိ ျမင္လုိ႕ရပါတယ္
ပုထုဇဥ္ဆုိေတြမို႕တခါတေလ ေဒါသသံ မာနသံမကင္းတဲ႕
အသံေတြေတာ႕ရွိမွာေပါ႕ဗ်ာ။
ကုိေဇာ္ရဲ႕postေတြ ဖတ္ရတာ အျခားဘာမဟုတ္တဲ႕အိမ္မွာဟင္းခ်က္စားတာကုိတင္တဲ႕post
ထက္၊သူတုိ႕ပုဂၢလိက ကိစၥေတြကုိ ဘေလာ႕စာမ်က္နွာမွာ
တင္ေနတဲ႕postေတြထက္ တန္ဖုိးရွိတာ အမွန္ပါ။
ကုိေဇာ္႕ရဲ႕ ပုိ႕စ္ ေခါင္းစည္းစာပုိဒ္ေလးအစား "ေရးတဲ႕စာနဲ႕ စာေရးသူ ထပ္တူျဖစ္ေစ"လုိ႕
ခင္တဲ႕
ckေရ စာကုိစာလုိဘဲဖတ္ပါလား ကေလးအေတြးနဲ႕
အဲဒီလုိ ေလွ်ာက္ကပ္သပ္ေမးမေနပါနဲ႕ဗ်ာ။
ပုံျပင္၊ဇာတ္နိပါတ္တုိ႕ ေရွးလူႀကီးေတြရဲ႕ယုံတမ္းစကားေတြ
က အသိေလးေတြ သတိေလးေတြကုိ အုတ္ျမစ္ခ်ေပးတဲ႕သေဘာဗ်။
ဖတ္သြားတယ္ ကိုေဇာ္ ေရ
ေက်းဇူးပါ
ေရႊစင္ဦး
ကုိေဇာ္ ခြဲျခမ္းျပထားတာက ေတာ္ေတာ္ထိေရာက္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ဗ် ... ရသေကာင္းေကာင္းေတြ ေပးတတ္လို္က္တာဗ်ာ .. ခ်ီးက်ဴးပါဧ။္ ..
ကုိေဇာ္ပုံေဖာ္သီကုံးထားတဲ႔ စာေတြကုိအျမဲအားေပးေနပါတယ္ း)
ကိုေဇာ္ ေရ စာလာဖတ္သြားပါတယ္။
ပုံျပင္ထဲကလို မျဖစ္ရေအာင္ လို ့သတိေလး တစ္လုံးတိုးလာတာမို ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
အေတြးေတြ ခ်ဲ ့ျပီး ခ်ေရးျပတာ ကိုလဲ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။
အားေပးေနတဲ့။
ေမာင္ေမာင္
အာဖဂန္ျပည္
စာေတြ ဖတ္သြားတယ္ ကုိေဇာ္ေရ
ခင္မင္လ်က္ ...
ေမာင္ေလးေဇာ္ ဖတ္မွတ္သြားပါတယ္
ေနာင္လည္း post ေတြမ်ားမ်ားေရးႏိူင္ပါေစ...
ဖတ္သြားပါသည္၊ အေၾကာင္းအရာေလးကုိ ကုသုိလ္နွင့္ အကုသုိလ္ ခၽိန္ခြင္ နဲ႔ ထင္ျမင္ခ်က္ေပးထားတာၾကိဳက္မိပါ၏
အေရာက္လာလုိ႔ဖတ္မွတ္
သြားပါတယ္။
မွ်ေျခနဲ႔ေတာ့ ယွဥ္မစဥ္းစားတတ္ေပမယ့္ အရာရာကို သတိတရားလက္ကိုင္ထားရင္ ကံတရားက ကိုယ့္ဘက္မွာ မ်က္ႏွာသာေပးတတ္တယ္ဆိုတဲ့ ဗဟုသုတေလး ယူသြားပါတယ္..
Post a Comment