မႏွစ္က သၾကၤန္ မက်ခင္မွာ ေရးထားခဲ႔တာပါ။ အခုေတာ့ “ သၾကၤန္ေရ ၊ ပိေတာက္ေငြ႕နဲ႔ ေရးတဲ႔ ဇာတ္လမ္း ( ၂ ) ” ကို မေရးခင္မွာ ျပန္ႏူးရင္း ဖတ္လို႔ ရေအာင္ တင္လိုက္ပါတယ္။ မႏွစ္က ေရးထားတဲ႔ စာကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္မိေတာ့လည္း အေတာ္ကို ဟာတာတာ ျမင္ရပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး။
ကၽြန္ေတာ္ သၾကၤန္ကို ခ်စ္တယ္။ သၾကၤန္ေရာက္ရင္ ေပ်ာ္တယ္။ သၾကၤန္ ဆိုျပီး အသံၾကားလိုက္တာနဲ႔ သူနဲ႔ အတူတူ ယွဥ္တြဲ ျမင္တတ္တဲ႔ “ ပိေတာက္ပန္း ” ေလးေတြကိုလည္း ျမင္မိတယ္။ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တယ္။ သို႕ေသာ္ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္ မႏွစ္သက္ ၊ မၾကိဳက္မိေတာ႔ပါ။
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ပိေတာက္နဲ႔ ပတ္သတ္ေသာ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခု ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ရွိခဲ႔ဖုူးတယ္။ ျပန္မေျပာျပခ်င္ေပမဲ႔ သၾကၤန္ ဆိုေသာ ၊ ပိေတာက္ေတြ ပြင္႔ခ်ိန္ တန္ခူးလ ဆိုေသာ အခ်ိန္ေရာက္လာရင္ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ထဲ သတိတရ အသံေတြ ျမည္လာတတ္ စျမဲ ျဖစ္တယ္။
ဧျပီလရဲ႕ ၁၀ ရက္ေန႕မွာ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာ္ငုိသံ “ အူဝဲ ” လား ၊ “ ဥဝဲ ” လား တစ္ခုခုကို ကၽြန္ေတာ္ ႏႈတ္က ေရရြတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ လူ႔ေလာကၾကီးကို ေရာက္လာတယ္။ ေဆးရံုမွာ သံုးရက္ေနျပီး ေဆးရံုက ဆင္းေတာ႔ ဧျပီ ၁၃ ရက္ေန႕ ။ ဒါ သၾကၤန္ အၾကိဳေန႔။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က သၾကၤန္ ဆိုျပီး ေရစ ကစားခြင္႔ရတာ အက်ေန႔မွပါ။ ဒါေပမဲ႔ ကေလးေတြကေတာ႔ အၾကိဳေန႕ကတည္းက စျပီး ၾကိဳေနၾကျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဆးရံုက ဆင္းလာျပီး အိမ္ထဲအေရာက္ ကားေမာင္းဝင္လာတာေတာင္မွ အိမ္ေရွ႕မွာ ေရကစားေနၾကတဲ႔ အစ္မ ၊ အစ္ကို ဝမ္းကြဲေတြက သၾကၤန္ေရ ထိရင္ ေနမေကာင္းသူေတာင္မွ ေနေကာင္းတယ္ ဆိုျပီး သူ တဖတ္ဖတ္ ၊ ငါ တဖတ္ဖတ္ နဲ႔ ဝိုင္းျပီး လက္က ေရေလးေတြနဲ႔ စြတ္ျပီး ရိုက္သြားလိုက္ၾကတာ သံုးရက္သား ကၽြန္ေတာ္ ေရေတြ စိုိစုိရႊဲကုန္တဲ႔ အထိ ဆိုပဲ။
ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သံုးရက္ေလးသားေလးနဲ႔ သၾကၤန္ေရ ထိခဲ႔ေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မျဖစ္ခဲ႔ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာေပါ႔။ သံုးရက္သားေလးနဲ႔ သၾကၤန္ ေရေဆာ႔ရခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေလာက္ ဘယ္သူက သၾကၤန္ကို ျမတ္ႏိုး သံေယာဇဥ္ ၾကီးမလဲ ဆိုတာ. . . ။
သၾကၤန္ကို ကၽြန္ေတာ္ သံေယာဇဥ္ ၾကီးေပမဲ႔ သၾကၤန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ပင္ကိုယ္စိတ္ေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ သူမ်ားေတြလို မေပ်ာ္တတ္ပါ။ သူမ်ားေတြ သၾကၤန္မွာ ေရပက္ခံကား ထြက္ၾကတယ္။ အိမ္က ဆိုလည္း ဟိုးအရင္က ေလးဘီးကားေတြ အိမ္က ေထာင္တုန္းက ေလးဘီးကားေတြနဲ႔ ေရပက္ခံ ထြက္ၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ဦးေလး ဂ်စ္ကားနဲ႔ ေရပက္ခံ ထြက္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မေပ်ာ္။ ေနာက္ေတာ႔ မေပ်ာ္မဲ႔ အတူတူ ကၽြန္ေတာ္ မလိုက္ျဖစ္ေတာ႔ . . ။
ကားတစ္စီးထဲမွာ ရွိေနတဲ႔ အုတ္ေရာေရာ ၊ ေက်ာက္ေရာေရာ လူေတြကို မ႑ပ္ေပၚမွာ ရွိေနတဲ႔ အုတ္ေရာေရာ ေက်ာက္ေရာေရာ လူေတြက ေရပိုက္ေလးေတြနဲ႔ ထိုးေနတာကို ေရပက္တယ္ ၊ ေရကစားတယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ မျမင္မိဘူး။ ၾကံေခ်ာင္းေတြမွာ နားေနတဲ႔ ခပ္မည္းမည္း ယင္ေကာင္ေတြကို သားေရကြင္းနဲ႔ ထိမိထိရာ ထိကြာ ဆိုျပီး ပစ္လိုက္သလိုပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားရတယ္။
ဒီလိုပထမဦးဆံုးတစ္ေယာက္ကိုေရေလာင္းျပီးမွကၽြန္ေတာ္ ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ေရကစားေတာ႔တယ္။ ေက်ာက္ေျမာင္း လမ္းမေပၚမွာ ေနေတာ႔ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ ကားသြား ကားလာေတြကို ပက္ဖို႔ တိုင္ကီသံုးလံုး လမ္းေပၚမွာ ခ်ျပီး လာသမွ်ကားေတြကို မည္းမည္းျမင္ရာ ပံုးတစ္လံုးနဲ႔ တဝုန္းဝုန္း ေရေတြ ပစ္လႊတ္ျပီး ကစားတယ္။
ဒီကေန နည္းနည္းပ်င္းလာျပီ ဆိုရင္ စတီးျပြတ္ တစ္ေခ်ာင္း ကို ေက်ာမွာ ေရပံုးလြယ္ျပီး ရွိသမွ် လမ္းေတြကို လိုက္ျပီး ေရပက္ ျဖစ္တယ္။ ျပြတ္သမားခ်င္း ေတြ႕ျပီ ဆိုရင္ သူႏိုင္ ကိုယ္ႏိုင္ မ်က္ႏွာကို ေတ႔ျပီး စတီးျပြတ္နဲ႔ ထိုးရတဲ႔ အရသာကိုလည္း အခုထိ ျပန္လည္ တမ္းတ မိေနတုန္းပါပဲ။ ထိုးရင္းနဲ႔ပဲ ေက်ာမွာ ပိုးထားတဲ႔ ပံုးထဲက ေရပိုက္က ေရကုန္သြားလို႔ ေရအားနဲ႔ မထိုးပဲ ျပြတ္နဲ႔ မ်က္ႏွာကို ထိုးမိျပီး ရန္ေတြလည္း ျဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ပါေစ ေရျပြတ္နဲ႔ ေရပက္ရတာကို ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ျခိဳက္လာခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လက္ႏွစ္ဖက္က စတီးေရျပြတ္ကေလးနဲ႔ ေရထိုးကာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေရပက္ ကစားတာကို ႏွစ္သက္လာခဲ႔တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ မကပဲ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ အပင္ေပၚကို ေမာ႔ၾကည္႔လိုက္ေပမဲ႔ အဖူးေတြက ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲ။ ေၾသာ္. . . ပိေတာက္ေလးရယ္ မပြင္႔ေသးပါလား။
ပိေတာက္ ဆိုတာ သၾကၤန္မိုး ထိမွ ပြင္႔တာတဲ႔။ အခုလို သၾကၤန္မိုး ေနာက္က်တဲ႔ အခ်ိန္ေတြမွာ ဆို ပိေတာက္ေလးေတြလည္း တိတ္တဆိတ္ပဲ အိပ္ေနတတ္ၾကတယ္။
“ ေဖေဖ ေအာက္ကေန ေရျပြတ္နဲ႔ မိုးရြာ သလို ေရေတြ ျဖန္းေပးရင္ေရာ ပိေတာက္ေလးေတြ ပြင္႔လာမလား. . . ဟင္။ ”
“ စမ္းၾကည္႔ေလ သား။ ”
ေဖေဖကေတာ႔ ဒီလိုပဲ ျပံဳးျပီး ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔အရပ္ ကၽြန္ေတာ္ ေရျပြတ္အားနဲ႔ ခပ္ဖားဖား အုပ္ဆိုင္းေနတဲ႔ ပိေတာက္ပင္ၾကီးကို ေအာက္ကေန ကၽြန္ေတာ္ အစြမ္းကုန္ လွမ္းျပီး ေရျပြတ္နဲ႔ မိုးေတြ ရြာခ်သလို ေရျဖန္းေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ေဘး ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိ။ ဘယ္သူ႕မွလည္း မကူညီၾက။ ဖာသိဖာသာပဲ ေဘးနားက ျဖတ္သြားျဖတ္လာေနၾကတဲ႔ လူေတြ တခ်ိဳကေတာ႔ ဒီကေလး ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဆိုျပီး မသိမသာ ေငးသြားၾကတယ္။
ေရးပုန္းထဲက ေရေတြကို ၅ ၾကိမ္ေလာက္ ျဖည္႔ထည္႔ျပီး ပိေတာက္ပင္ၾကီးကို ေရျဖန္း အျပီးမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ လက္ေတြ ဆက္မထိုးႏိုင္ေတာ႔ ၊ ကၽြန္ေတာ္႕ေခါင္းေတြ ေမာ႔ထားရလြန္းလို႔ ခပ္ေညာင္းေညာင္း ေလးလံေနတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေရ ၅ ပံုးရဲ႕ အားကေတာ႔ မေသးလွပါဘူး။ ပိေတာက္ရြက္ကေလးေတြ ၊ အဖူးေလးေတြကေန ေရေတြ တေပါက္ေပါက္ ျပန္လည္ စီးဆင္းေနၾကျပီ။
“ ကိုေဇာ္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ။ ပိေတာက္ဖူးေတြကို ေရျဖန္းေတာ႔ ေနပူရွိန္နဲ႔ဆို အပြင္႔ပြင္႔ဖို႔ အ သြားမွာေပါ႔။ ”
“ မဟုတ္တာပဲ ေဒၚေလးကလဲ။ အခု ပိေတာက္ေတြ မပြင္႔လို မိုးေရတု ကၽြန္ေတာ္က ရြာခ်ေပးေနတာေလ။ ”
“ ဒီေကာင္ေလး ေပါက္ေပါက္ရွာရွာကို လုပ္တယ္။ ”
သူက ဒီလိုပါပဲ။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ သူမပါရင္ မျပီးဘူး။ ေတြ႔သမွ်လည္း သူ႕စိတ္နဲ႔ မကိုက္ဘူး။ သူ႕ကိုေတာ႔ ရပ္ကြက္ထဲမွာ “ ဆူးလွည္း ” လို႔ ေခၚၾကတယ္။ သူနဲ႔ ထိသမွ် ျငိတယ္ ေပါ႔ေလ။ ဒါေပမဲ႔ သူ မျငိပဲ အပ်ိဳၾကီး ျဖစ္ေနတာကေတာ႔ ထူးဆန္းတယ္။
ေၾသာ္. . . သၾကၤန္ေတာင္မွ ေရာက္ေတာ႔မွာ ပါလား။ သၾကၤန္ ဆိုတာနဲ႔ ရင္ဘတ္ခ်င္း အနီးဆံုး လူေတြကို ေရြးပါ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္႔ အပါအဝင္ ဘယ္သူေတြ ရွိဦးမွာလဲ။
ဧျပီလရဲ႕ ၁၀ ရက္ေန႕မွာ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာ္ငုိသံ “ အူဝဲ ” လား ၊ “ ဥဝဲ ” လား တစ္ခုခုကို ကၽြန္ေတာ္ ႏႈတ္က ေရရြတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ လူ႔ေလာကၾကီးကို ေရာက္လာတယ္။ ေဆးရံုမွာ သံုးရက္ေနျပီး ေဆးရံုက ဆင္းေတာ႔ ဧျပီ ၁၃ ရက္ေန႕ ။ ဒါ သၾကၤန္ အၾကိဳေန႔။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က သၾကၤန္ ဆိုျပီး ေရစ ကစားခြင္႔ရတာ အက်ေန႔မွပါ။ ဒါေပမဲ႔ ကေလးေတြကေတာ႔ အၾကိဳေန႕ကတည္းက စျပီး ၾကိဳေနၾကျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဆးရံုက ဆင္းလာျပီး အိမ္ထဲအေရာက္ ကားေမာင္းဝင္လာတာေတာင္မွ အိမ္ေရွ႕မွာ ေရကစားေနၾကတဲ႔ အစ္မ ၊ အစ္ကို ဝမ္းကြဲေတြက သၾကၤန္ေရ ထိရင္ ေနမေကာင္းသူေတာင္မွ ေနေကာင္းတယ္ ဆိုျပီး သူ တဖတ္ဖတ္ ၊ ငါ တဖတ္ဖတ္ နဲ႔ ဝိုင္းျပီး လက္က ေရေလးေတြနဲ႔ စြတ္ျပီး ရိုက္သြားလိုက္ၾကတာ သံုးရက္သား ကၽြန္ေတာ္ ေရေတြ စိုိစုိရႊဲကုန္တဲ႔ အထိ ဆိုပဲ။
ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သံုးရက္ေလးသားေလးနဲ႔ သၾကၤန္ေရ ထိခဲ႔ေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မျဖစ္ခဲ႔ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာေပါ႔။ သံုးရက္သားေလးနဲ႔ သၾကၤန္ ေရေဆာ႔ရခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေလာက္ ဘယ္သူက သၾကၤန္ကို ျမတ္ႏိုး သံေယာဇဥ္ ၾကီးမလဲ ဆိုတာ. . . ။
ကားတစ္စီးထဲမွာ ရွိေနတဲ႔ အုတ္ေရာေရာ ၊ ေက်ာက္ေရာေရာ လူေတြကို မ႑ပ္ေပၚမွာ ရွိေနတဲ႔ အုတ္ေရာေရာ ေက်ာက္ေရာေရာ လူေတြက ေရပိုက္ေလးေတြနဲ႔ ထိုးေနတာကို ေရပက္တယ္ ၊ ေရကစားတယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ မျမင္မိဘူး။ ၾကံေခ်ာင္းေတြမွာ နားေနတဲ႔ ခပ္မည္းမည္း ယင္ေကာင္ေတြကို သားေရကြင္းနဲ႔ ထိမိထိရာ ထိကြာ ဆိုျပီး ပစ္လိုက္သလိုပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားရတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ခပ္ရြတ္ရြတ္ျမည္စြာ ကၽြန္ေတာ္ ေရေလာင္းခ်င္သူ တစ္ေယာက္ကို မေလာင္းရမခ်င္း ဘယ္သူ႕ကိုမွ ေရမေလာင္းတတ္သူ တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္တယ္။ သူမ်ားေတြလို “ ေရာ႔. . အင္႔ ” ဆိုျပီး ခြက္ကေလးနဲ႔ ကမန္းကတန္း ပက္ျပီး ျပန္လာတတ္သူလည္း မဟုတ္။ ဒါေၾကာင္႔ ေရပက္ တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ မဆိုခ်င္။ ကၽြန္ေတာ္ ေရေလာင္းခ်င္သူကို ကၽြန္ေတာ္႕ပံုးေလးထဲက ေရကို တစိမ္႔စိမ္႔ေစာင္႔ေလာင္းျပီး စကားေတြလည္း ေျပာေနတတ္သူ။ ေလာင္းခ်င္သူကို မေလာင္းရ မခ်င္း ကၽြန္ေတာ္က ေရပံုးေလး ေဘးခ်ျပီး ထိုင္ရာမထ တတ္သူလည္း ျဖစ္တယ္။
ဒီလိုပထမဦးဆံုးတစ္ေယာက္ကိုေရေလာင္းျပီးမွကၽြန္ေတာ္ ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ေရကစားေတာ႔တယ္။ ေက်ာက္ေျမာင္း လမ္းမေပၚမွာ ေနေတာ႔ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ ကားသြား ကားလာေတြကို ပက္ဖို႔ တိုင္ကီသံုးလံုး လမ္းေပၚမွာ ခ်ျပီး လာသမွ်ကားေတြကို မည္းမည္းျမင္ရာ ပံုးတစ္လံုးနဲ႔ တဝုန္းဝုန္း ေရေတြ ပစ္လႊတ္ျပီး ကစားတယ္။
ဒီကေန နည္းနည္းပ်င္းလာျပီ ဆိုရင္ စတီးျပြတ္ တစ္ေခ်ာင္း ကို ေက်ာမွာ ေရပံုးလြယ္ျပီး ရွိသမွ် လမ္းေတြကို လိုက္ျပီး ေရပက္ ျဖစ္တယ္။ ျပြတ္သမားခ်င္း ေတြ႕ျပီ ဆိုရင္ သူႏိုင္ ကိုယ္ႏိုင္ မ်က္ႏွာကို ေတ႔ျပီး စတီးျပြတ္နဲ႔ ထိုးရတဲ႔ အရသာကိုလည္း အခုထိ ျပန္လည္ တမ္းတ မိေနတုန္းပါပဲ။ ထိုးရင္းနဲ႔ပဲ ေက်ာမွာ ပိုးထားတဲ႔ ပံုးထဲက ေရပိုက္က ေရကုန္သြားလို႔ ေရအားနဲ႔ မထိုးပဲ ျပြတ္နဲ႔ မ်က္ႏွာကို ထိုးမိျပီး ရန္ေတြလည္း ျဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ပါေစ ေရျပြတ္နဲ႔ ေရပက္ရတာကို ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ျခိဳက္လာခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လက္ႏွစ္ဖက္က စတီးေရျပြတ္ကေလးနဲ႔ ေရထိုးကာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေရပက္ ကစားတာကို ႏွစ္သက္လာခဲ႔တယ္။
ပိေတာက္ ဆိုတာ သၾကၤန္မိုး ထိမွ ပြင္႔တာတဲ႔။ အခုလို သၾကၤန္မိုး ေနာက္က်တဲ႔ အခ်ိန္ေတြမွာ ဆို ပိေတာက္ေလးေတြလည္း တိတ္တဆိတ္ပဲ အိပ္ေနတတ္ၾကတယ္။
“ ေဖေဖ ေအာက္ကေန ေရျပြတ္နဲ႔ မိုးရြာ သလို ေရေတြ ျဖန္းေပးရင္ေရာ ပိေတာက္ေလးေတြ ပြင္႔လာမလား. . . ဟင္။ ”
“ စမ္းၾကည္႔ေလ သား။ ”
ေဖေဖကေတာ႔ ဒီလိုပဲ ျပံဳးျပီး ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔အရပ္ ကၽြန္ေတာ္ ေရျပြတ္အားနဲ႔ ခပ္ဖားဖား အုပ္ဆိုင္းေနတဲ႔ ပိေတာက္ပင္ၾကီးကို ေအာက္ကေန ကၽြန္ေတာ္ အစြမ္းကုန္ လွမ္းျပီး ေရျပြတ္နဲ႔ မိုးေတြ ရြာခ်သလို ေရျဖန္းေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ေဘး ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိ။ ဘယ္သူ႕မွလည္း မကူညီၾက။ ဖာသိဖာသာပဲ ေဘးနားက ျဖတ္သြားျဖတ္လာေနၾကတဲ႔ လူေတြ တခ်ိဳကေတာ႔ ဒီကေလး ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဆိုျပီး မသိမသာ ေငးသြားၾကတယ္။
ေရးပုန္းထဲက ေရေတြကို ၅ ၾကိမ္ေလာက္ ျဖည္႔ထည္႔ျပီး ပိေတာက္ပင္ၾကီးကို ေရျဖန္း အျပီးမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ လက္ေတြ ဆက္မထိုးႏိုင္ေတာ႔ ၊ ကၽြန္ေတာ္႕ေခါင္းေတြ ေမာ႔ထားရလြန္းလို႔ ခပ္ေညာင္းေညာင္း ေလးလံေနတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေရ ၅ ပံုးရဲ႕ အားကေတာ႔ မေသးလွပါဘူး။ ပိေတာက္ရြက္ကေလးေတြ ၊ အဖူးေလးေတြကေန ေရေတြ တေပါက္ေပါက္ ျပန္လည္ စီးဆင္းေနၾကျပီ။
“ ကိုေဇာ္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ။ ပိေတာက္ဖူးေတြကို ေရျဖန္းေတာ႔ ေနပူရွိန္နဲ႔ဆို အပြင္႔ပြင္႔ဖို႔ အ သြားမွာေပါ႔။ ”
“ မဟုတ္တာပဲ ေဒၚေလးကလဲ။ အခု ပိေတာက္ေတြ မပြင္႔လို မိုးေရတု ကၽြန္ေတာ္က ရြာခ်ေပးေနတာေလ။ ”
“ ဒီေကာင္ေလး ေပါက္ေပါက္ရွာရွာကို လုပ္တယ္။ ”
သူက ဒီလိုပါပဲ။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ သူမပါရင္ မျပီးဘူး။ ေတြ႔သမွ်လည္း သူ႕စိတ္နဲ႔ မကိုက္ဘူး။ သူ႕ကိုေတာ႔ ရပ္ကြက္ထဲမွာ “ ဆူးလွည္း ” လို႔ ေခၚၾကတယ္။ သူနဲ႔ ထိသမွ် ျငိတယ္ ေပါ႔ေလ။ ဒါေပမဲ႔ သူ မျငိပဲ အပ်ိဳၾကီး ျဖစ္ေနတာကေတာ႔ ထူးဆန္းတယ္။
“ သား . . ထ . . . ထ . . ထေတာ႔ကြ။ ထၾကည္႔စမ္း။ ”
ကမန္းကတန္း ကၽြန္ေတာ္ ႏိုးလာေတာ႔ ကိုယ္ေတြ လက္ေတြကိုက္ေနဆဲ။ မေန႕က အေပၚကို ေမာ႔ျပီး ေရျပြတ္နဲ႔ ေရထိုးထားတဲ႔ အရွိန္ေၾကာင္႔ ကိုယ္ေတြ လက္ေတြ နာေနတာ. . .
“ ဗ်ာ . . ဘာလဲ ေဖေဖ။ ”
“ ထ . . ထၾကည္႔စမ္း။ ”
ေဖေဖ လက္ညိႈးညႊန္ျပရာကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ . . .၊ ပိေတာက္ပင္ၾကီး ။
“ ဟာ . . ပိေတာက္ပန္းေတြ ပြင္႔ေနျပီေဟ႔ ။ ”
ကၽြန္ေတာ္ ဝုန္းခနဲ အိပ္ယာက ခုန္ဆင္းျပီး အိပ္ယာ အဝတ္အစားနဲ႔ပဲ ပိေတာက္ပင္ၾကီး ရွိရာကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေျပးသြားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕မွာ လူေတြ ေရာက္ႏွင္႔ေနၾကျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ပိေတာက္ပင္ၾကီးကို ပြင္႔ေစခ်င္တာ ကၽြန္ေတာ္ ပိေတာက္ပန္းေတြကို လိုခ်င္လိုလည္း မဟုတ္။ သၾကၤန္ ဆိုရင္ ပိေတာက္ပန္း ပြင္႔တာဟာ ျဖစ္စဥ္ထဲက တစ္ခုလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံယူထားမိလို႔ပဲ။
ပိေတာက္ပင္ၾကီးေအာက္ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္သြားေတာ႔ အပင္တတ္ျပီး အကိုင္းကို ဓါးနဲ႔ ခုတ္ခ်ေနသူေတြ ၊ ေအာက္ကေန ျခဴတံနဲ႔ ထိုးျခဴေနသူေတြ ၊ ေအာက္ကေန မွီရာကို လွမ္းဆြဲျပီး ခူးေနသူေတြကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူတို႔ ၾကားထဲမွာ လူတစ္ေယာက္. . .
“ ေဒၚေလး ဘာလုပ္ေနတာလဲ။ ေရျဖန္းရင္ အပူရွပ္ျပီး ပိေတာက္ေတြ အ ကုန္မယ္ ဆို။ ”
“ ေအးေလ . . အခု ပိေတာက္ပြင္႔တာက ညက မိုးရြာလို႔ ပြင္႔တာေလ။ နင္ ေရျဖန္းလို႔ ပြင္႔တာမွ မဟုတ္တာ။ ”
“ ဗ်ာ . . . ”
ကၽြန္ေတာ္ ဝါးတားတား နဲ႔ အိမ္ဘက္ကို ျပန္လွည္႔ျပီး လမ္းေလွ်ာက္လာေတာ႔ လမ္းမွာ ေဖေဖ နဲ႔ ေတြ႕တယ္။
“ ေဖေဖ ညက မိုးရြာလား ဟင္ ”
“ မရြာပါဘူး သားရဲ႕။ ”
ဒီအခ်ိန္မွာ ေဘးက ျဖတ္သြားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သိေနတဲ႔ ဓမၼရံုက ဘၾကီးစံ ကိုလည္း ေမးလိ္ုက္တယ္။
“ ဘၾကီးစံ ညက မိုးရြာလား ဟင္ ”
“ မရြာပါဘူး ကေလးရဲ႕ ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ”
“ ေၾသာ္ . . ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။ ေမးၾကည္႔တာပါ။ ”
ကၽြန္ေတာ္႕မ်က္ႏွာကို အျမဲ မွန္ေအာင္ ဖတ္ေနႏိုင္တဲ႔ ေဖေဖကေတာ႔ . . .
“ မိုးရြာလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ သားေရျဖန္းလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အခု သား ျဖစ္ေစခ်င္ေနတဲ႔ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြ ပြင္႔ေနျပီေလ။ ဒါဆို သားေပ်ာ္လို႔ ရတာေပါ႔။ ”
“ ဟာ . . . ဟုတ္တယ္။ ေဝ . . ေဟး . . ေဟး. . . . ေပ်ာ္တယ္ ၊ ေပ်ာ္တယ္ . . ”
ကၽြန္ေတာ္ ေအာ္ျပီး ပိေတာက္ပင္ၾကီး ရွိရာကို ျပန္ေျပးသြားမိတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ႔ အလုအယက္ ပိေတာက္ကိုင္းေတြကို ခုတ္ခ် ၊ ခ်ိဳးခ်လို႔ ဟိုးအျမင္႔မွာမို႔ အမွီပဲ က်န္ေနခဲ႔တဲ႔ ပိေတာက္ကိုင္းေတြက လြဲလို႔ ပိေတာက္ပင္ၾကီးက ဝိုင္းအရိုက္ခံထားရတဲ႔ လူမမာ တစ္ေယာက္လို ခပ္အိုအို။ သူ႕အပင္ေအာက္မွာတင္ က်ေၾကြ ေနခဲ႔တဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ပြင္႔ခ်ပ္မ်ားစြာ။ ေျမျပာျပာမွာ အခုေတာ႔ အဝါေရာင္ ေကာ္ေဇာေတြ ခင္းထားလို႔။
လူေတြ . . လူေတြ . . သူတို႔ လိုခ်င္တာပဲ သိတယ္။ အျပိဳင္အဆိုင္ အလုအယက္ ခူးသြားလိုက္ၾကတာ။ လိုခ်င္တာ ယူျပီးေတာ႔ အခု ၾကည္႔စမ္း။ ပိေတာက္ပင္ၾကီး ေအာက္ေျခမွာ သူ႕ရဲ႕ ရြက္ဖတ္ေတြ ၊ အကိုင္းက်ိဳးေၾကေတြ ၊ အပြင္႔ေၾကြေၾကြ ေတြနဲ႔ . . . . . ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕နားသြားျပီး ခပ္တိုးတိုး ေျပာလိုက္တယ္။
“ ပိေတာက္ပင္ၾကီးရယ္ ငါေလ ေနာက္ဆို ပိေတာက္ပြင္႔ေတြ ပြင္႔ေအာင္ ေရမျဖန္းေတာ႔ပါဘူး။ လူေတြက ပင္ယံမွာ ပြင္႔ျပီး လွေနတာထက္ သူတို႔ လိုခ်င္တာ တစ္ခုေလး ရဖို႔ က်န္တာေတြ ပ်က္ဆီးသြားပါေစ ဆိုျပီး ခ်နင္းသြားၾကတယ္။ ငါ ေနာက္ဆို မင္းကို ေရမျဖန္းေတာ႔ဘူးကြာ။ မင္းဖာသာ အအ ၊ ျမံဳျမံဳ ၊ နန ငါ ဒီအတိုင္းပဲ ေစာင္႔ၾကည္႔ေနမယ္။ မင္းဖာသာ ပြင္႔ခ်င္မွပဲ ပြင္႔ပါေတာ႔ကြာ။ ”
အဲဒီေန႕က ကၽြန္ေတာ္ ေျမျပင္မွာ က်ေၾကြ ေနတဲ႔ ပိေတာက္ဖူးေတြ ေကာက္သိမ္းခဲ႔တာ ဇကာေလးတစ္လံုးရတယ္။ အကိုင္းလိုက္ ရွိေနတဲ႔ ပိေတာက္ပန္းမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ပန္းေၾကြပြင္႔ ဆိုတဲ႔ ပိေတာက္ပန္းေတြကလည္း “ ထံုပ်ံ႕ေမႊးၾကိဳင္ေနဆဲပါပဲ။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ခံစားတတ္သူ အဖို႔ေပါ့။ ” ကၽြန္ေတာ္ အပ္ခ်ည္ၾကိဳးေလးနဲ႔ သီထားခဲ႔ပါတယ္။ အားလံုးေပါင္း ပိေတာက္ အေၾကြေတြကို သီကံုးထားတာ ၆ ကံုး ရခဲ႔ပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ သၾကၤန္ က်ခါနီးတိုင္း ပိေတာက္ပင္ၾကီးေတြကို ေမာ႔ၾကည္႔ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရမျဖန္း ျဖစ္ခဲ႔ေတာ႔ဘူး။ ျပီးေတာ႔ သူမ်ားေတြ ကိုင္လာတဲ႔ ပိေတာက္ကိုင္းေတြကို ျမင္တိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ေျမမွာ က်ေၾကြ ေနခဲ႔မဲ႔ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြ နဲ႔ ပိေတာက္ကိုင္းေတြကို ျမင္မိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္စိ မိွတ္လိုက္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ျမင္ေယာင္ေနမိဆဲ။
ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ပိေတာက္ပန္းေတြကို ခ်စ္ပါတယ္။ သို႕ေသာ္ ပိေတာက္ပန္းေတြကို မႏွစ္သက္ ၊ မၾကိဳက္မိေတာ႔ပါ။
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြကို သနားတယ္။ ပင္ထက္ယံမွာလည္း ေငးၾကည္႔ကာ သူ႕ရဲ႕ လွပမႈ နဲ႔ ပိေတာက္ရနံ႕ေလးေတြကို သၾကၤန္မိုးေရ နဲ႔ အတူ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခံစားလို႔ ရေနတာပဲေလ။ ေၾကြက် ေျမခမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္႔လက္ထဲ ေရာက္မွ မဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ပိေတာက္ေတြကို ကိုယ္႔လက္ထဲကို ေရာက္လာမွ ဆိုတာထက္ ပင္ယံေပၚမွာ လွပေမႊးျမ ေနတယ္ ဆိုယံုနဲ႔ပဲ ပိုျပီး ခ်စ္တတ္ခဲ႔႔ပါတယ္။
ကမန္းကတန္း ကၽြန္ေတာ္ ႏိုးလာေတာ႔ ကိုယ္ေတြ လက္ေတြကိုက္ေနဆဲ။ မေန႕က အေပၚကို ေမာ႔ျပီး ေရျပြတ္နဲ႔ ေရထိုးထားတဲ႔ အရွိန္ေၾကာင္႔ ကိုယ္ေတြ လက္ေတြ နာေနတာ. . .
“ ဗ်ာ . . ဘာလဲ ေဖေဖ။ ”
“ ထ . . ထၾကည္႔စမ္း။ ”
ေဖေဖ လက္ညိႈးညႊန္ျပရာကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ . . .၊ ပိေတာက္ပင္ၾကီး ။
“ ဟာ . . ပိေတာက္ပန္းေတြ ပြင္႔ေနျပီေဟ႔ ။ ”
ကၽြန္ေတာ္ ဝုန္းခနဲ အိပ္ယာက ခုန္ဆင္းျပီး အိပ္ယာ အဝတ္အစားနဲ႔ပဲ ပိေတာက္ပင္ၾကီး ရွိရာကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေျပးသြားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕မွာ လူေတြ ေရာက္ႏွင္႔ေနၾကျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ပိေတာက္ပင္ၾကီးကို ပြင္႔ေစခ်င္တာ ကၽြန္ေတာ္ ပိေတာက္ပန္းေတြကို လိုခ်င္လိုလည္း မဟုတ္။ သၾကၤန္ ဆိုရင္ ပိေတာက္ပန္း ပြင္႔တာဟာ ျဖစ္စဥ္ထဲက တစ္ခုလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံယူထားမိလို႔ပဲ။
ပိေတာက္ပင္ၾကီးေအာက္ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္သြားေတာ႔ အပင္တတ္ျပီး အကိုင္းကို ဓါးနဲ႔ ခုတ္ခ်ေနသူေတြ ၊ ေအာက္ကေန ျခဴတံနဲ႔ ထိုးျခဴေနသူေတြ ၊ ေအာက္ကေန မွီရာကို လွမ္းဆြဲျပီး ခူးေနသူေတြကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူတို႔ ၾကားထဲမွာ လူတစ္ေယာက္. . .
“ ေဒၚေလး ဘာလုပ္ေနတာလဲ။ ေရျဖန္းရင္ အပူရွပ္ျပီး ပိေတာက္ေတြ အ ကုန္မယ္ ဆို။ ”
“ ေအးေလ . . အခု ပိေတာက္ပြင္႔တာက ညက မိုးရြာလို႔ ပြင္႔တာေလ။ နင္ ေရျဖန္းလို႔ ပြင္႔တာမွ မဟုတ္တာ။ ”
“ ဗ်ာ . . . ”
ကၽြန္ေတာ္ ဝါးတားတား နဲ႔ အိမ္ဘက္ကို ျပန္လွည္႔ျပီး လမ္းေလွ်ာက္လာေတာ႔ လမ္းမွာ ေဖေဖ နဲ႔ ေတြ႕တယ္။
“ ေဖေဖ ညက မိုးရြာလား ဟင္ ”
“ မရြာပါဘူး သားရဲ႕။ ”
ဒီအခ်ိန္မွာ ေဘးက ျဖတ္သြားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သိေနတဲ႔ ဓမၼရံုက ဘၾကီးစံ ကိုလည္း ေမးလိ္ုက္တယ္။
“ ဘၾကီးစံ ညက မိုးရြာလား ဟင္ ”
“ မရြာပါဘူး ကေလးရဲ႕ ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ”
“ ေၾသာ္ . . ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။ ေမးၾကည္႔တာပါ။ ”
ကၽြန္ေတာ္႕မ်က္ႏွာကို အျမဲ မွန္ေအာင္ ဖတ္ေနႏိုင္တဲ႔ ေဖေဖကေတာ႔ . . .
“ မိုးရြာလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ သားေရျဖန္းလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အခု သား ျဖစ္ေစခ်င္ေနတဲ႔ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြ ပြင္႔ေနျပီေလ။ ဒါဆို သားေပ်ာ္လို႔ ရတာေပါ႔။ ”
“ ဟာ . . . ဟုတ္တယ္။ ေဝ . . ေဟး . . ေဟး. . . . ေပ်ာ္တယ္ ၊ ေပ်ာ္တယ္ . . ”
ကၽြန္ေတာ္ ေအာ္ျပီး ပိေတာက္ပင္ၾကီး ရွိရာကို ျပန္ေျပးသြားမိတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ႔ အလုအယက္ ပိေတာက္ကိုင္းေတြကို ခုတ္ခ် ၊ ခ်ိဳးခ်လို႔ ဟိုးအျမင္႔မွာမို႔ အမွီပဲ က်န္ေနခဲ႔တဲ႔ ပိေတာက္ကိုင္းေတြက လြဲလို႔ ပိေတာက္ပင္ၾကီးက ဝိုင္းအရိုက္ခံထားရတဲ႔ လူမမာ တစ္ေယာက္လို ခပ္အိုအို။ သူ႕အပင္ေအာက္မွာတင္ က်ေၾကြ ေနခဲ႔တဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ပြင္႔ခ်ပ္မ်ားစြာ။ ေျမျပာျပာမွာ အခုေတာ႔ အဝါေရာင္ ေကာ္ေဇာေတြ ခင္းထားလို႔။
လူေတြ . . လူေတြ . . သူတို႔ လိုခ်င္တာပဲ သိတယ္။ အျပိဳင္အဆိုင္ အလုအယက္ ခူးသြားလိုက္ၾကတာ။ လိုခ်င္တာ ယူျပီးေတာ႔ အခု ၾကည္႔စမ္း။ ပိေတာက္ပင္ၾကီး ေအာက္ေျခမွာ သူ႕ရဲ႕ ရြက္ဖတ္ေတြ ၊ အကိုင္းက်ိဳးေၾကေတြ ၊ အပြင္႔ေၾကြေၾကြ ေတြနဲ႔ . . . . . ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕နားသြားျပီး ခပ္တိုးတိုး ေျပာလိုက္တယ္။
“ ပိေတာက္ပင္ၾကီးရယ္ ငါေလ ေနာက္ဆို ပိေတာက္ပြင္႔ေတြ ပြင္႔ေအာင္ ေရမျဖန္းေတာ႔ပါဘူး။ လူေတြက ပင္ယံမွာ ပြင္႔ျပီး လွေနတာထက္ သူတို႔ လိုခ်င္တာ တစ္ခုေလး ရဖို႔ က်န္တာေတြ ပ်က္ဆီးသြားပါေစ ဆိုျပီး ခ်နင္းသြားၾကတယ္။ ငါ ေနာက္ဆို မင္းကို ေရမျဖန္းေတာ႔ဘူးကြာ။ မင္းဖာသာ အအ ၊ ျမံဳျမံဳ ၊ နန ငါ ဒီအတိုင္းပဲ ေစာင္႔ၾကည္႔ေနမယ္။ မင္းဖာသာ ပြင္႔ခ်င္မွပဲ ပြင္႔ပါေတာ႔ကြာ။ ”
အဲဒီေန႕က ကၽြန္ေတာ္ ေျမျပင္မွာ က်ေၾကြ ေနတဲ႔ ပိေတာက္ဖူးေတြ ေကာက္သိမ္းခဲ႔တာ ဇကာေလးတစ္လံုးရတယ္။ အကိုင္းလိုက္ ရွိေနတဲ႔ ပိေတာက္ပန္းမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ပန္းေၾကြပြင္႔ ဆိုတဲ႔ ပိေတာက္ပန္းေတြကလည္း “ ထံုပ်ံ႕ေမႊးၾကိဳင္ေနဆဲပါပဲ။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ခံစားတတ္သူ အဖို႔ေပါ့။ ” ကၽြန္ေတာ္ အပ္ခ်ည္ၾကိဳးေလးနဲ႔ သီထားခဲ႔ပါတယ္။ အားလံုးေပါင္း ပိေတာက္ အေၾကြေတြကို သီကံုးထားတာ ၆ ကံုး ရခဲ႔ပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ သၾကၤန္ က်ခါနီးတိုင္း ပိေတာက္ပင္ၾကီးေတြကို ေမာ႔ၾကည္႔ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရမျဖန္း ျဖစ္ခဲ႔ေတာ႔ဘူး။ ျပီးေတာ႔ သူမ်ားေတြ ကိုင္လာတဲ႔ ပိေတာက္ကိုင္းေတြကို ျမင္တိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ေျမမွာ က်ေၾကြ ေနခဲ႔မဲ႔ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြ နဲ႔ ပိေတာက္ကိုင္းေတြကို ျမင္မိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္စိ မိွတ္လိုက္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ျမင္ေယာင္ေနမိဆဲ။
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြကို သနားတယ္။ ပင္ထက္ယံမွာလည္း ေငးၾကည္႔ကာ သူ႕ရဲ႕ လွပမႈ နဲ႔ ပိေတာက္ရနံ႕ေလးေတြကို သၾကၤန္မိုးေရ နဲ႔ အတူ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခံစားလို႔ ရေနတာပဲေလ။ ေၾကြက် ေျမခမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္႔လက္ထဲ ေရာက္မွ မဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ပိေတာက္ေတြကို ကိုယ္႔လက္ထဲကို ေရာက္လာမွ ဆိုတာထက္ ပင္ယံေပၚမွာ လွပေမႊးျမ ေနတယ္ ဆိုယံုနဲ႔ပဲ ပိုျပီး ခ်စ္တတ္ခဲ႔႔ပါတယ္။
ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
11.4.2010 - 3.42 PM
11 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ကိုေဇာ္ေရ ငါဖတ္သြားပါတယ္.. သၾကၤန္ကို သတိရတယ္ဟာ.. ငါလည္း ေရပက္ခံထြက္တာ ၀ါသနာမပါေပမယ့္ သၾကၤန္က်ျပီဆိုတာနဲ႕ သၾကၤန္ရဲ႕ အေငြ႕ အသက္ေလးေတြကေတာ့ ငါ႕စိတ္ကို အျမဲလန္းဆန္းေစတယ္ဟ...
လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြး ပိေတာက္ပန္းေႀကြေလးေတြ အေႀကာင္း ဖတ္သြားပါတယ္..။
သႀကၤန္ရဲ႕ၿပဳစားၿခင္းကို ပိေတာက္ကခံရတာလား...
ပိေတာက္ရဲ႕ၿပဳစားၿခင္းကို သႀကၤန္ကခံရတာလား..
ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္...ခံစားတတ္သူေတြအဖို႕မွာေတာ႔...
သူတို႕ႏွစ္ဦးေႀကာင္႔ ...
သႀကၤန္ဇာတ္လမ္းေတြၿဖစ္လာႀကတယ္...
ပိေတာက္ကဗ်ာေတြ ၿဖစ္လာႀကတယ္...
ဧၿပီ တဲ႔လား..
သႀကၤန္ တဲ႔လား...
ပိေတာက္ တဲ႔လား....
ပိေတာက္ဟာ သၾကၤန္ရဲ႕ သေကၤတပါ။
လူတိုင္းမွာ ပိေတာက္ဇာတ္လမ္းေလးေတြ ကိုယ္စီရွိၾကမွာပါေနာ္။
ပင္ယံေပၚမွာ ပန္းေလး လန္းပါေစ..............
ပန္းဆုိတာလဲ ေသတတ္တယ္ အခ်စ္ေလးရယ္
အာဇာနည္သီခ်င္းကုိ ဆလူးဝက္ ခံစားျပီး ဆုိသြားပါသည္ ဒန္တန္တန္
ပိေတာက္ပန္း အေႀကြေလးေတြကို အျမတ္တႏိုး သိမ္းျပီး ပိေတာက္ပင္ႀကီး သူမ်ား ခ်နင္း သြားမွာ စိုးရိမ္တ့ဲ အေႀကာင္းေလး ေရးဖြဲ႕ထားတာ ေကာင္းလိုက္တာ။ အမ်ားနဲ႕ မတူနဲ႕ အေတြးေလးေတြမို႕ ႏွစ္သက္တယ္။
သၾကၤန္မင္းသားၾကီး.. ကိုေဇာ္(ဝမ္း)..
၃ ရက္သား နဲ့ ေဆာ့ ရတာ ကံေကာင္းတာ ေပါ့ ။ ဒါေၾကာင့္ ခုထိ မစံြေသးတာ ။
ပိေတာက္ နဲ့ အေျခာက္ ဘယ္သူ ့ ပိုခ်စ္လည္း....အဟိ .. ( ပိေတာက္ပန္း အစို နဲ့ အေျခာက္ ကို ေျပာတာ ..)
သၾကၤန္တိုင္း ဦးဆံုးေရ ပက္ ဖို ့ေစာင့္ေနတဲ့ တေယာက္ ေရာ... .. ဇာတ္လမ္း ဆက္ရန္ က်န္ေနေသး၏ ။ ေမွ်ာ္...
ပိေတာက္ဆုိတာအပင္ေပၚမွာဒီအတုိင္းထားရင္ပုိလွပုိေမႊးတယ္လုိ႔ထင္တာပဲ..
ဒီေနရာက ဘယ္စာကိုဖတ္ဖတ္ လူ႕သရုပ္ကို ထင္ဟတ္ တယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ေတြးမိတာပဲ ဦးေဇာ္ရယ္။
ေမြးကတည္းက သႀကၤန္နဲ႕ စတဲ့ဇတ္လမ္းကို အခု လို သႀကၤန္ေပါင္းမ်ားစြာထိ အထီးက်န္ေနတာကို မနာလိုျဖစ္ပါသည္။ သားတြဲေလာင္း သမီးတြဲေလာင္းႏွင့္ အိမ္တည္း ဟူ ေသာ ေထာင္ထဲတြင္ ျမင္ခ်င္လွၿပီ။
မႏွစ္ကေရးထားတဲ႔ ေကာမန္႔ေတြ႕လို႕ ထပ္မေရးခဲ႔ေတာ႔ဘူး.. ကိုေဇာ္ေရ..။
* All blogger မွာ ဒီဇိုင္းအသစ္ ေၿပာင္းလိုက္တာလား..၊
ပို႕စ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား up to date အစဥ္အတိုင္း တက္မလာဘူးေနာ္..။
ဘယ္သူ ပို႕စ္အသစ္တင္တယ္ဆိုတာ မသိရဘူးၿဖစ္ေနတယ္..။
အရင္ပံုစံကုိ ပိုႀကိဳက္တယ္..။
အခုဟာက ဘေလာ႔ဂ္နာမည္ကုိ လိုက္ရွာေနရတယ္..။
ကိုေဇာ္ ေရ
မဂၤလာႏွစ္ကူးပါ သႀကၤန္မင္းသားေလး ေမြးေန႕တိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးႏိုင္ပါေစ
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး
ကိုေဇာ္ေရ
မဂၤလာႏွစ္သစ္ပါခင္ဗ်ာ
Post a Comment