“ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ” ဆိုျပီး လက္ခံတဲ႔ သူေရာ . . . .
“ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးကြာ ” ဆိုျပီး လက္မခံတဲ႔ သူေရာ ၊ အားလံုးရဲ႕ အသံေတြ စုျပီး ဝူးဝူးဝါးဝါးနဲ႔ လမ္းေဘးက အုတ္ခံုုုေဘာင္ေလးမွာ သြက္သြက္ခါေအာင္ ဆူညံသြားသည္။ နားေထာင္သူ ပရိတ္သတ္က ဒီလို တုံ႕ျပန္ေနေပမဲ႔ သူကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ကိုသက္ဆီက ေဆးေပါ့လိပ္တိုကို လွမ္းယူျပီး မီးခိုးထြက္ေအာင္ တစ္ဖြာျပီး တစ္ဖြာ ဖြာယူလိုက္၏။ သူေျပာတာကို ျငိမ္နားေထာင္ေနတဲ႔ အတြက္ လက္ထဲမွာ ညွပ္ကာ ကိုင္ထားတဲ႔ ေဆးေပါ့လိပ္ကလည္း မီးေသခ်င္ေနသလို ျဖစ္ေနေလျပီ။
မီးခိုးအူျပီး ထြက္လာတဲ႔ ေဆးေပါ့လိပ္ကို သူက လက္မွာ ကိုင္ထားျပီးေတာ့ မီးရဲလာတဲ႔ ေဆးေပါ့လိပ္ ထိပ္ဖ်ားကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ျပီးမွ ပါးစပ္ထဲမွ အဆုပ္ထဲကို ရွိဳက္သြင္း ထားတဲ႔ ေဆးလိပ္ မီးခိုးေငြ႕ေတြကို ေျဖးေျဖးခ်င္း မႈတ္ထုတ္လိုက္၏။
“ ငါက မင္းတို႔ရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို ယူေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ငါ့ရဲ႕ အျမင္နဲ႔ ေတြးမိတဲ႔ အယူအဆေလးကို ေျပာျပေနတာ . . ”
သူက ဒီလို ေျပာေတာ့ သူေျပာတာ နားေထာင္ ထားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထဲမွ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း သူ႕ကို ထပ္ေျပာျပန္၏။
“ ေအးေလ. . . ငါတို႔ကလည္း ဘာေျပာေနလို႔လဲ ၊ မင္း ေျပာသလိုပဲ မင္းရဲ႕ အျမင္ကို မင္းက ခ်ျပသလို ၊ ငါတို႔ကလည္း ငါတို႔ရဲ႕ အျမင္ကို ခ်ျပတာပဲေလ။ ”
“ ေအးေလ . . . ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ငါ ေျပာခ်င္တာက မင္းတို႔ရဲ႕ အျမင္ေတြေၾကာင့္ ငါ့ အျမင္ကေတာ့ ေျပာင္းလဲ သြားမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာပဲ။ ”
“ ဒါကေတာ့ မင္း သမိုင္းနဲ႔ မင္းပဲေလ။ ”
“ ဒါေပါ႔ . . . ”
ဒီစကားေတြ အသီးသီး ေျပာျပီးတဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ့ အားလံုးမွာ ေျပာစရာ စကား မရွိေတာ့သလို ျငိမ္သက္ကာ စကားသံေတြ ရွားပါးကုန္ေတာ့၏။ ညေနခင္းရဲ႕ ေလႏုေအး ခပ္စိပ္စိပ္ တိုက္ခတ္ေနတဲ႔ အရသာကို ခပ္ျငိမ့္ျငိမ့္ေလး ခံစားျပီး အတန္ၾကာေတာ့မွ ဘယ္သူမွ ဘာမွ မေျပာဘဲ အသီးသီး လမ္းခြဲကာ အိမ္ျပန္ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကေတာ့သည္။ သူနဲ႔ အိမ္အျပန္ လမ္းေၾကာင္းသင့္ရာ ကၽြန္ေတာ္က သူနဲ႔ အတူတူ ပခံုးခ်င္း ယွဥ္ေလွ်ာက္လာခဲ႔၏။
“ မင္းကေရာ ငါေျပာတာကို ဘယ္လို ျမင္လဲ။ ”
အျမဲတမ္း သူတို႔ ေျပာတာကို ျငိမ္ပဲ နားေထာင္ေနတတ္ျပီး ေျပာသမွ်ကို ကိုယ့္ဖာသာ ေတြးေနမိတတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒီလို သီးသန္႔ မေမးဘဲ သူတို႔ရဲ႕ ေျပာဆို ျငင္းခုန္ပြဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္ အသံကုိ သူက ၾကားရလိမ့္မည္ မဟုတ္ ဆိုတာ သူက သိေနႏွင့္ျပီေလ။
“ ငါလား . . .”
“ ေအးေပါ႔ . . . ငါ့ အယူအဆကို မင္းက ဘယ္လို ျမင္လဲ။ ”
“ အပြင့္လင္းဆံုး ေျပာရရင္ မင္း အယူအဆက မင္းအတြက္ေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ . . . ”
သူ႕ကို မွန္တယ္ လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းက ျပံဳးသြားေပမဲ႔ ေနာက္ဆက္တြဲ ဒါေပမဲ႔ ေၾကာင့္ သူ ဆတ္ခနဲ လွည့္ၾကည့္လာ၏။
“ ဒါေပမဲ႔ ဘာျဖစ္လဲ။ ”
“ ဒါေပမဲ႔ . . . အဲဒီ မွန္တယ္ ဆိုတဲ႔ အယူအဆက မင္း တစ္ေယာက္ အတြက္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ”
“ ေအးေလ . . . ငါကလည္း သူမ်ားေတြကိုပါ လို္က္နာပါလို႔ မေျပာပါဘူး။ ငါ့ အတြက္ မွန္ရင္ ေတာ္ျပီေပါ႔။ ”
“ မဟုတ္ေသးဘူး ၊ မင္းအတြက္ မွန္တယ္ ဆိုေပမဲ႔ တစ္ဘက္က မိဘေတြ အတြက္ ၾကည့္ရင္ေတာ့ မင္း အလြန္ကို မွားေနျပီ။ ”
“ - - - - - ”
“ ျပီးေတာ့ ငါတို႔လို ေဘးၾကည့္ ပရိတ္သတ္ အေနနဲ႔ ၾကည့္ရင္ေတာ့ . . . မင္းက . . . ”
“ ငါက . . . . ၊ ငါက ဘာျဖစ္ျပန္ျပီလဲ ”
“ ဟုတ္တယ္ . . ၊ မင္းက အရမ္း အတၱ ၾကီးေနတယ္။ ”
ကၽြန္ေတာ့္ စကား ဆံုးေတာ့ သူက ရုတ္တရက္ ေၾကာင္ေငးသြားျပီးမွ . . တဟားဟား ေအာ္ရယ္သည္။
“ ဟား ဟား ဟား . . . ျဖစ္ရေလကြာ။ သူတို႔ အတြက္ ဒီလို လုပ္တာကို ငါကပဲ အတၱၾကီးတယ္ ျဖစ္ရဦးမလား။ ”
“ ဟုတ္တယ္။ ငါကေတာ့ ဒီလိုပဲ ျမင္တယ္။ ”
“ ေအးေလ . . ထားပါေတာ့ . . ငါ အခု ေျပာတဲ႔ အျမင္ကေရာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။ ”
“ ငါ ေျပာျပီးျပီေလ ၊ မင္း တစ္ဘက္တည္း အျမင္နဲ႔ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ လို႔ . . .”
“ ငါ တကယ္ေျပာတာကြ ၊ သန္႔ဇင္ရဲ႕ ကိစၥ ျဖစ္ျပီးကတည္းက ငါ့မွာ သူ႕ကို ၾကည့္ျပီး ေသြးလန္႔သလို ျဖစ္က်န္ခဲ႔တယ္။ အိပ္ရင္လည္း အိပ္မက္ထဲမွာ ၊ တစ္ေနရာရာမွာ တစ္ခုခုကို ျမင္ျပီးရင္လည္း သူ႔အေၾကာင္း ငါျပန္ျမင္ေနမိတယ္။ သူ႔အေၾကာင္းကို ေတြးမိရင္ စိတ္မေကာင္းသလို ၊ သူ႕ကို ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ႔ သူ႕အေမရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကို ေတြးမိျပန္ေတာ့ ပိုျပီး စိတ္မေကာင္းဘူး။ သားလိမၼာ တစ္ေယာက္ကို ေမွ်ာ္လင့္ထားျပီးမွ ဆံုးရံႈးရတယ္ ဆိုတဲ႔ ခံစားမႈကို ငါ့ရင္ထဲက အလိုလို ခံစားလာရတာ . . ”
“ ဒါနဲ႔ပဲ မင္းက ဒီလို ေတြးလိုက္တာေပါ႔ . . ဒီလိုလား . . ”
“ အင္း . . ဟုတ္တယ္။ ”
အတူတူ လွမ္းေနတဲ႔ ေျခလွမ္းေတြမွာေတာင္မွ သူ႕ေျခလွမ္းေတြက ေျမကို မထိေတာ့သလို သူ႕ရဲ႕ အေတြးေတြက သူ႕ကို ပင့္တင္ ခ်ီပိုးထား၏။ ညေနခင္းကလည္း ေလေျပႏုႏုေတြနဲ႔ လဲ့ရီျပာႏွမ္းလို႔ . . .။
“ ငါ ေတြးၾကည့္မိတယ္ကြာ။ မိဘ ဆိုတာ ေျပာသမွ် နားေထာင္ေနတဲ႔ သားသမီးကို ပိုခ်စ္တတ္ၾကမွာပဲ။ လိမၼာတဲ႔ သားသမီးကို ပိုခ်စ္မွာပဲ။ ဥပမာ - သန္႔ဇင္ လိုေပါ႔ကြာ။ ”
“ - - - - - - - ”
“ ဒီလို လိမၼာတဲ႔ သားတစ္ေယာက္ ၊ ေျပာစကား နားေထာင္ေနတဲ႔ သားတစ္ေယာက္ ဆံုးရံႈးရလိမ့္မယ္ လို႔ သူတို႔ဘယ္တုန္းကမွ ေတြးမိမွာ မဟုတ္ဘူး။ အခုလို ရုတ္တရက္ ျဖစ္သြားေတာ့ သူ႔အေမ ဘယ္ေလာက္ အလူးအလွိမ့္ ခံစားရလဲ ဆိုတာ မင္းလည္း အျမင္ပဲ။ ”
“ ဒါနဲ႔ပဲ မင္းက သားလိမၼာ မလုပ္ခ်င္ဘဲ သားဆိုး လုပ္ခ်င္သြားတာေပ႔ါ။ ”
“ ဟုတ္တယ္။ လိမၼာေနတဲ႔ သားထက္ ဆိုးေနတဲ႔ သား တစ္ေယာက္ ဒီလို ျဖစ္သြားရင္ သူတို႔အတြက္ ထိခို္က္မႈ ပိုနည္းမယ္ လို႔ ငါ ထင္တယ္။ ”
သူ႕ကို ဘာမွ ဆက္မေျပာျဖစ္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းကိုပဲ တြင္တြင္ ခါယမ္းမိေလ၏။ သူကေတာ့ သူ႔ဖာသာ တစ္ေယာက္တည္း ညေနခင္းမွာ အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္း အေတြးေတြနဲ႔ ေဝဝဲေနသည္။ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းခြဲရမဲ႔ ေနရာေရာက္ေတာ့ တိတ္တဆိတ္ လမ္းခြဲဖို႔ ေျခလွမ္းကိုယ္စီ ဦးတည္ျပီးမွ ကၽြန္ေတာ့္ သူ႕ကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။
“ ရွမ္းေလး . . . ”
ကၽြန္ေတာ့္ အသံကုိ သူက အသံမဲ႔ တိတ္တဆိတ္ မ်က္ခံုးပင့္တင္က ထူးဟန္ ျပဳ၏။
“ ငါ အမ်ားၾကီးလည္း မေျပာတတ္သလို အမ်ားၾကီးလည္း မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ”
“ - - - - - ”
“ ငါ့ စိတ္ထဲမွာ ရွိတဲ႔ အတိုင္း ေျပာရရင္ မင္း အေတြးက မွားေနတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဘာကို မွားေနတယ္ ဆိုတာလည္း ငါ့မွာ သက္ေသ ျပစရာ မရွိဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ”
“ - - - - - - ”
“ ငါ့ အထင္ေတာ့ ကိုယ္ ရုတ္တရက္ ေသသြားရင္ မိဘ ခံစားရမွာ စိုးလို႔ သားဆိုး လုပ္စရာ မလိုပါဘူးကြာ။ မိဘနဲ႔ အတူ ရွိေနတဲ႔ အခ်ိ္န္မွာ သူတို႔ကို စိတ္ေက်နပ္မႈ ေပးႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ အဆင္ေျပ လံုေလာက္မယ္ လို႔ ထင္ပါတယ္။ ကဲ . . ဒိုးျပီကြာ။ ”
ေျပာလည္း ေျပာ ၊ ႏႈတ္လည္း ဆက္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ဘက္ကို ေျခလွမ္းလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ အေတြးေတြ အံုျပန႔္ေနသည္။ သူကလည္း ေဘာင္းဘီထဲ လက္ႏႈိက္ျပီး အေတြးေတြနဲ႔ ျပာႏွမ္းကာ လွမ္းေလွ်ာက္သြား၏။
သန္႔ဇင္ . . . .
သန္႔ဇင္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက တစ္ေယာက္။ အဖြဲ႔ထဲမွာ အရိုးဆံုး ၊ အေအးဆံုး။ ရယ္ရင္ေတာင္မွ ေယာက်္ားၾကီး တန္မဲ႔ ပါးစပ္ကို လက္ကေလး ပိတ္ျပီး တခိြခိြ ရယ္တတ္တဲ႔ ေကာင္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ဖို႔ အိမ္ကို တစ္ပတ္ေလာက္ ၾကိဳေျပာရတယ္ ဆိုတဲ့ ေကာင္ ၊ တစိမ္း မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႕ရင္ သူက မ်က္ႏွာၾကီး နီျမန္းျပီး အရွက္သည္းတတ္တဲ႔ ေကာင္ ၊ မိဘက ဒါဆိုရင္ ဟိုဟာ ဆိုျပီးေတာ့ ေတာင္မွ မေတြးမိတဲ႔ ေကာင္ ၊ သရုပ္ပ်က္ ေနထိုင္မႈ ဆိုတာ သူ႕ နားမလည္ေသာ ဘာသာရပ္ ျဖစ္ေနတတ္တဲ႔ ေကာင္။
ဒီလိုေကာင္ ကိုမွ ကားလမ္း အကူးမွာ ကားက တိုက္မိသြားျပီး ေဆးရံု အသြားလမ္းမွာတင္ အသက္ဆံုးရံႈးသြားတဲ႔ ေကာင္ ၊ သူ႕ကို ၾကည့္ၾကည့္ျပီး တတ္ ၊ တတ္ သြားတဲ႔ သူ႕အေမရဲ႕ လက္ကို အရင္လို ေႏြးေႏြေထြးေထြး မကိုင္ႏိုင္ေတာ့တဲ႔ ေကာင္ ၊ သူ႕အေမ အတြက္ ဘြဲ႔ သံုးခုေလာက္ေတာ့ ရေအာင္ ယူေပးမယ္ ဆိုျပီး ရည္ရြယ္ထားတဲ႔ ေကာင္ ၊ ဒီလိုေကာင္ရဲ႕ ရက္လည္ အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဝိုင္းလုပ္ေပးျပီးေတာ့ သန္႔ဇင္ အေမရဲ႕ မေျဖဆည္ႏိုင္မႈကို ၾကည့္ျပီး “ ရွမ္းေလး ” က သူ႕ရဲ႕ ခံစားမႈမွာ စိတၱဇ ရလာတာ ျဖစ္သည္။
သူ႕စိတၱဇက ရိုးရွင္းေသာ္လည္း ဆန္းျပားစြာပဲ လက္ခံႏိုင္ဖို႔ေတာ့ အေတာ္ ခက္၏။ မိဘေတြက လိမၼာတဲ႔ သားသမီးကို ပိုခ်စ္တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရွမ္းေလးက သူ႕ရဲ႕ အေတြးကို ရိုးရွင္းစြာ ခ်ျပတာကေတာ့ “ တကယ္လို႔ သူသာ ရုတ္တရက္ ေသဆံုးသြားမယ္ ဆိုရင္ ေနာက္မွာ က်န္ေနခဲ႔မဲ႔ မိဘေတြ သိပ္မခံစားရေအာင္ သူ သားလိမၼာ မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘဲ ၊ သားဆိုးသာ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့တယ္။ ” လို႔ ဆို၏။
သူကေတာ့ သူ႕အတြက္ သူ႕အေတြးက မွန္တယ္ ဆိုေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မွားေနတယ္ လို႔သာ ျမင္၏။ သို႔ေသာ္ ဘယ္အရာက မွားေနတယ္ ဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိ။ သူေျပာသြားတဲ႔ အေၾကာင္းကို ျပန္ေတြးမိျပီး ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းအနည္းငယ္ ငံု႔ကာ ရွမ္းေလး လွမ္းေလွ်ာက္သြားတာကို ျမင္ေနရသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာမွ ရုတ္တရက္ဆို ေခါင္းက မထြက္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေျပာစရာ စကား တစ္ခုက ထြက္လာ၏။
“ စကားေနာက္ တရားပါ ျဖစ္ပါဦးမယ္ကြာ ” လို႔ ငါ ဘာလို႔ သူ႕ကို မေျပာလိုက္မိပါလိမ့္ လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းထဲ အေတြးတစ္ခ်က္ လက္ခနဲ ဝင္လာခဲ႔ျပီးေတာ့ လွမ္းေျပာဖို႔ သူ႕ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အေတာ္ ခပ္လွမ္းလွမ္းကို ေရာက္သြားခဲ႔ျပီ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း အဖြဲ႔က လူအင္အား ေတာင့္သလို အလြန္လည္း ညီပါသည္။ ျပီးေတာ့ အလြန္လည္း ေပ်ာ္တတ္သူေတြ ျဖစ္၏။ ႏွစ္တိုင္း သၾကၤန္မ႑ပ္ မလုပ္ျဖစ္ေသာ ႏွစ္ဆိုတာ မရွိ။ လုပ္တဲ႔ ႏွစ္တိုင္းလည္း ခင္မင္ရင္းႏွီးေနေသာ ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြကို စိတ္ညစ္ေအာင္ အေတာ္ကို လုပ္တတ္သူေတြ ျဖစ္၏။
“ ငါ ေျပာျပီးျပီေလ ၊ မင္း တစ္ဘက္တည္း အျမင္နဲ႔ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ လို႔ . . .”
“ ငါ တကယ္ေျပာတာကြ ၊ သန္႔ဇင္ရဲ႕ ကိစၥ ျဖစ္ျပီးကတည္းက ငါ့မွာ သူ႕ကို ၾကည့္ျပီး ေသြးလန္႔သလို ျဖစ္က်န္ခဲ႔တယ္။ အိပ္ရင္လည္း အိပ္မက္ထဲမွာ ၊ တစ္ေနရာရာမွာ တစ္ခုခုကို ျမင္ျပီးရင္လည္း သူ႔အေၾကာင္း ငါျပန္ျမင္ေနမိတယ္။ သူ႔အေၾကာင္းကို ေတြးမိရင္ စိတ္မေကာင္းသလို ၊ သူ႕ကို ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ႔ သူ႕အေမရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကို ေတြးမိျပန္ေတာ့ ပိုျပီး စိတ္မေကာင္းဘူး။ သားလိမၼာ တစ္ေယာက္ကို ေမွ်ာ္လင့္ထားျပီးမွ ဆံုးရံႈးရတယ္ ဆိုတဲ႔ ခံစားမႈကို ငါ့ရင္ထဲက အလိုလို ခံစားလာရတာ . . ”
“ ဒါနဲ႔ပဲ မင္းက ဒီလို ေတြးလိုက္တာေပါ႔ . . ဒီလိုလား . . ”
“ အင္း . . ဟုတ္တယ္။ ”
အတူတူ လွမ္းေနတဲ႔ ေျခလွမ္းေတြမွာေတာင္မွ သူ႕ေျခလွမ္းေတြက ေျမကို မထိေတာ့သလို သူ႕ရဲ႕ အေတြးေတြက သူ႕ကို ပင့္တင္ ခ်ီပိုးထား၏။ ညေနခင္းကလည္း ေလေျပႏုႏုေတြနဲ႔ လဲ့ရီျပာႏွမ္းလို႔ . . .။
“ ငါ ေတြးၾကည့္မိတယ္ကြာ။ မိဘ ဆိုတာ ေျပာသမွ် နားေထာင္ေနတဲ႔ သားသမီးကို ပိုခ်စ္တတ္ၾကမွာပဲ။ လိမၼာတဲ႔ သားသမီးကို ပိုခ်စ္မွာပဲ။ ဥပမာ - သန္႔ဇင္ လိုေပါ႔ကြာ။ ”
“ - - - - - - - ”
“ ဒီလို လိမၼာတဲ႔ သားတစ္ေယာက္ ၊ ေျပာစကား နားေထာင္ေနတဲ႔ သားတစ္ေယာက္ ဆံုးရံႈးရလိမ့္မယ္ လို႔ သူတို႔ဘယ္တုန္းကမွ ေတြးမိမွာ မဟုတ္ဘူး။ အခုလို ရုတ္တရက္ ျဖစ္သြားေတာ့ သူ႔အေမ ဘယ္ေလာက္ အလူးအလွိမ့္ ခံစားရလဲ ဆိုတာ မင္းလည္း အျမင္ပဲ။ ”
“ ဒါနဲ႔ပဲ မင္းက သားလိမၼာ မလုပ္ခ်င္ဘဲ သားဆိုး လုပ္ခ်င္သြားတာေပ႔ါ။ ”
“ ဟုတ္တယ္။ လိမၼာေနတဲ႔ သားထက္ ဆိုးေနတဲ႔ သား တစ္ေယာက္ ဒီလို ျဖစ္သြားရင္ သူတို႔အတြက္ ထိခို္က္မႈ ပိုနည္းမယ္ လို႔ ငါ ထင္တယ္။ ”
သူ႕ကို ဘာမွ ဆက္မေျပာျဖစ္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းကိုပဲ တြင္တြင္ ခါယမ္းမိေလ၏။ သူကေတာ့ သူ႔ဖာသာ တစ္ေယာက္တည္း ညေနခင္းမွာ အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္း အေတြးေတြနဲ႔ ေဝဝဲေနသည္။ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းခြဲရမဲ႔ ေနရာေရာက္ေတာ့ တိတ္တဆိတ္ လမ္းခြဲဖို႔ ေျခလွမ္းကိုယ္စီ ဦးတည္ျပီးမွ ကၽြန္ေတာ့္ သူ႕ကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။
“ ရွမ္းေလး . . . ”
ကၽြန္ေတာ့္ အသံကုိ သူက အသံမဲ႔ တိတ္တဆိတ္ မ်က္ခံုးပင့္တင္က ထူးဟန္ ျပဳ၏။
“ ငါ အမ်ားၾကီးလည္း မေျပာတတ္သလို အမ်ားၾကီးလည္း မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ”
“ - - - - - ”
“ ငါ့ စိတ္ထဲမွာ ရွိတဲ႔ အတိုင္း ေျပာရရင္ မင္း အေတြးက မွားေနတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဘာကို မွားေနတယ္ ဆိုတာလည္း ငါ့မွာ သက္ေသ ျပစရာ မရွိဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ”
“ - - - - - - ”
“ ငါ့ အထင္ေတာ့ ကိုယ္ ရုတ္တရက္ ေသသြားရင္ မိဘ ခံစားရမွာ စိုးလို႔ သားဆိုး လုပ္စရာ မလိုပါဘူးကြာ။ မိဘနဲ႔ အတူ ရွိေနတဲ႔ အခ်ိ္န္မွာ သူတို႔ကို စိတ္ေက်နပ္မႈ ေပးႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ အဆင္ေျပ လံုေလာက္မယ္ လို႔ ထင္ပါတယ္။ ကဲ . . ဒိုးျပီကြာ။ ”
ေျပာလည္း ေျပာ ၊ ႏႈတ္လည္း ဆက္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ဘက္ကို ေျခလွမ္းလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ အေတြးေတြ အံုျပန႔္ေနသည္။ သူကလည္း ေဘာင္းဘီထဲ လက္ႏႈိက္ျပီး အေတြးေတြနဲ႔ ျပာႏွမ္းကာ လွမ္းေလွ်ာက္သြား၏။
သန္႔ဇင္ . . . .
သန္႔ဇင္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက တစ္ေယာက္။ အဖြဲ႔ထဲမွာ အရိုးဆံုး ၊ အေအးဆံုး။ ရယ္ရင္ေတာင္မွ ေယာက်္ားၾကီး တန္မဲ႔ ပါးစပ္ကို လက္ကေလး ပိတ္ျပီး တခိြခိြ ရယ္တတ္တဲ႔ ေကာင္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ဖို႔ အိမ္ကို တစ္ပတ္ေလာက္ ၾကိဳေျပာရတယ္ ဆိုတဲ့ ေကာင္ ၊ တစိမ္း မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႕ရင္ သူက မ်က္ႏွာၾကီး နီျမန္းျပီး အရွက္သည္းတတ္တဲ႔ ေကာင္ ၊ မိဘက ဒါဆိုရင္ ဟိုဟာ ဆိုျပီးေတာ့ ေတာင္မွ မေတြးမိတဲ႔ ေကာင္ ၊ သရုပ္ပ်က္ ေနထိုင္မႈ ဆိုတာ သူ႕ နားမလည္ေသာ ဘာသာရပ္ ျဖစ္ေနတတ္တဲ႔ ေကာင္။
ဒီလိုေကာင္ ကိုမွ ကားလမ္း အကူးမွာ ကားက တိုက္မိသြားျပီး ေဆးရံု အသြားလမ္းမွာတင္ အသက္ဆံုးရံႈးသြားတဲ႔ ေကာင္ ၊ သူ႕ကို ၾကည့္ၾကည့္ျပီး တတ္ ၊ တတ္ သြားတဲ႔ သူ႕အေမရဲ႕ လက္ကို အရင္လို ေႏြးေႏြေထြးေထြး မကိုင္ႏိုင္ေတာ့တဲ႔ ေကာင္ ၊ သူ႕အေမ အတြက္ ဘြဲ႔ သံုးခုေလာက္ေတာ့ ရေအာင္ ယူေပးမယ္ ဆိုျပီး ရည္ရြယ္ထားတဲ႔ ေကာင္ ၊ ဒီလိုေကာင္ရဲ႕ ရက္လည္ အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဝိုင္းလုပ္ေပးျပီးေတာ့ သန္႔ဇင္ အေမရဲ႕ မေျဖဆည္ႏိုင္မႈကို ၾကည့္ျပီး “ ရွမ္းေလး ” က သူ႕ရဲ႕ ခံစားမႈမွာ စိတၱဇ ရလာတာ ျဖစ္သည္။
သူ႕စိတၱဇက ရိုးရွင္းေသာ္လည္း ဆန္းျပားစြာပဲ လက္ခံႏိုင္ဖို႔ေတာ့ အေတာ္ ခက္၏။ မိဘေတြက လိမၼာတဲ႔ သားသမီးကို ပိုခ်စ္တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရွမ္းေလးက သူ႕ရဲ႕ အေတြးကို ရိုးရွင္းစြာ ခ်ျပတာကေတာ့ “ တကယ္လို႔ သူသာ ရုတ္တရက္ ေသဆံုးသြားမယ္ ဆိုရင္ ေနာက္မွာ က်န္ေနခဲ႔မဲ႔ မိဘေတြ သိပ္မခံစားရေအာင္ သူ သားလိမၼာ မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘဲ ၊ သားဆိုးသာ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့တယ္။ ” လို႔ ဆို၏။
သူကေတာ့ သူ႕အတြက္ သူ႕အေတြးက မွန္တယ္ ဆိုေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မွားေနတယ္ လို႔သာ ျမင္၏။ သို႔ေသာ္ ဘယ္အရာက မွားေနတယ္ ဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိ။ သူေျပာသြားတဲ႔ အေၾကာင္းကို ျပန္ေတြးမိျပီး ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းအနည္းငယ္ ငံု႔ကာ ရွမ္းေလး လွမ္းေလွ်ာက္သြားတာကို ျမင္ေနရသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာမွ ရုတ္တရက္ဆို ေခါင္းက မထြက္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေျပာစရာ စကား တစ္ခုက ထြက္လာ၏။
“ စကားေနာက္ တရားပါ ျဖစ္ပါဦးမယ္ကြာ ” လို႔ ငါ ဘာလို႔ သူ႕ကို မေျပာလိုက္မိပါလိမ့္ လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းထဲ အေတြးတစ္ခ်က္ လက္ခနဲ ဝင္လာခဲ႔ျပီးေတာ့ လွမ္းေျပာဖို႔ သူ႕ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အေတာ္ ခပ္လွမ္းလွမ္းကို ေရာက္သြားခဲ႔ျပီ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း အဖြဲ႔က လူအင္အား ေတာင့္သလို အလြန္လည္း ညီပါသည္။ ျပီးေတာ့ အလြန္လည္း ေပ်ာ္တတ္သူေတြ ျဖစ္၏။ ႏွစ္တိုင္း သၾကၤန္မ႑ပ္ မလုပ္ျဖစ္ေသာ ႏွစ္ဆိုတာ မရွိ။ လုပ္တဲ႔ ႏွစ္တိုင္းလည္း ခင္မင္ရင္းႏွီးေနေသာ ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြကို စိတ္ညစ္ေအာင္ အေတာ္ကို လုပ္တတ္သူေတြ ျဖစ္၏။
အခုလို သၾကၤန္ ေရာက္တိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကားလမ္းမေပၚမွာ သၾကၤန္ ေရကစား မ႑ပ္ကို ထိုးေလ့ ရွိပါ၏။ ေရကစား မ႑ပ္က ကားလမ္းမၾကီးေပၚမွာ ရွိတယ္ ဆိုေပမဲ႔ တကယ္ေတာ့ လမ္းမၾကီးကို ထြက္ရေသာ တစ္ဆစ္ခ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္တို႔ လမ္းသြယ္ေလးကို ပိတ္ျပီးေတာ့ ကားလမ္းမၾကီးကို မ်က္ႏွာမူထားတာ ျဖစ္၏။ ဘယ္သူ႕ရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္မွ မယူဘဲ မ႑ပ္ အရင္ ၾကိဳေဆာက္ၾကတာ ျဖစ္၏။ ျပီးေတာ့မွသာ ရပ္ကြက္မွ ရံုးခန္းကို သြားျပီး ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းယူၾကသည္။ ဒီလို မလႊဲမေရွာင္သာေအာင္ လုပ္ျပီးေတာ့မွ လူၾကီးေတြရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ကို ရယူၾကတာ ျဖစ္၏။
ခင္မင္ရင္းႏီွးေနေသာ ရပ္ကြက္ လူၾကီးမ်ားကလည္း ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္ ေျပာၾကေပမဲ႔ ခြင့္ျပဳခ်က္ လက္မွတ္ ထိုးေပးလိုက္တာပဲ ျဖစ္သည္။ ရပ္ကြက္ရဲ႕ ေရကစား မ႑ပ္ ဆိုလို႔ အထင္မေသးလိုက္ေလႏွင့္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ႑ပ္က သီခ်င္းတတ္ဆိုဖို႔ စင္ပါ၏။ ေအာက္ေျခမွာ ေရကစားဖို႔ ေနရာပါ၏။ စင္ရဲ႕ ေရွ႕မွာ မူးရူးျပီး ကဖို႔ ေနရာပါ၏။ ဒီလိုေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေအာင္ အၾကီးၾကီး ေဆာက္ထားတာ ျဖစ္သည္။ ဒီထက္ ကားလမ္းမက သြားေနတဲ႔ ဘတ္စ္ေတြကို ေရပံုးေတြနဲ႔ ေရလွမ္းပက္ဖို႔ မ႑ပ္ေရွ႕မွာ ေရတိုင္ကီေတြ ခ်ထားေသး၏။
ေရလာကစားၾကတဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲက အစ္မ ၊ ႏွမငယ္မ်ားကိုေတာ့ ေရသြယ္ယူထားရတဲ႔ အတြက္ ေရဖိုး ေကာက္ခံသည္။ ဒါေပမဲ႔ ဒီလို ေရလာကစားရတဲ႔ အတြက္ အႏၱရာယ္ မရွိေအာင္ ကာကြယ္ေပးတဲ႔ မ႑ပ္ထိန္း အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက တစ္ရက္ကို ႏွစ္ေယာက္က်စီ တာဝန္ယူေပး၏။ တျခားမွ မူးရူးလာေသာ ေယာက်္ားေလးမ်ားကလည္း မ႑ပ္ထဲမွာ မိန္းကေလးေတြ မ်ားေနလို႔ လာျပီး အူေၾကာင္က်ား လာလုပ္ျခင္းကိုလည္း အသာအယာ ေျဖရွင္းျပီးေတာ့ လမ္းေၾကာင္း လႊဲေပးလိုက္ေလ့ရွိ၏။ ဒါေၾကာင့္ ရပ္ကြက္ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ႑ပ္ကို လူၾကီးေတြက စိတ္ခ်ၾကသည္။ မိန္းကေလး မိဘမ်ားကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ႑ပ္မွာ သူတို႔ သမီးေတြ ေရကစားမည္ ဆိုရင္ စိတ္ခ်ၾက၏၊
ဒါေပမဲ႔ ဒီလို မ႑ပ္ထိန္းေနေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေသာက္အစား မရွိဘူး မထင္ပါနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ႑ပ္ကို စပြန္ဆာ ေပးထားတဲ႔ ကုမၸဏီကိုက အရက္ကုမၸဏီ ျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္ မ႑ပ္ပတ္လည္မွာ သူတို႔ ေၾကာ္ျငာေတြနဲ႔ ဆင္ယင္ေပးထားသလို ၊ သူတို႔ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ စပြန္ဆာေငြ နဲ႔ အရက္မ်ားကို ကဒ္လိုက္ခ်ေပး၏။ စပြန္ဆာေငြကို မ႑ပ္အတြက္ လိုတဲ႔ သစ္ေတြ ၊ ဝါးေတြ ဝယ္ျပီး စပြန္ဆာ အရက္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက အားေပးၾက၏။ အေရွ႕မွာ ေရကစားသူက ကစားေနျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ မ႑ပ္နဲ႔ ေနာက္မွာ ေရပံုးထဲ ပုလင္းထဲမွ အရည္မ်ားကို သြန္ထည့္ကာ ဂလုၾကေလသည္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ေရခ်ိန္မကိုက္ဘဲ ေလ်ာ့ေသာက္ရသူမ်ားကေတာ့ ေန႔စဥ္ အလွည့္က် မ႑ပ္ထိန္း ႏွစ္ေယာက္ပါပဲ။ ဟုတ္တယ္ေလ သူတို႔ကိုယ္တိုင္က မူးရူးေနမွေတာ့ သူမ်ားကို ဘယ္လိုလုပ္ လိုက္ထိန္းမလဲ။ သီခ်င္းသံ တျမိဳင္ျမိဳင္နဲ႔ သၾကၤန္ေရ တရႊဲရႊဲထဲမွာ ဘာမွ မေသာက္ဘဲ ေရကစားျပီး လိုက္ထိန္းဖို႔က်ေတာ့လည္း အေတာ္ကို ေၾကာင္တဲ႔ ကိစၥ ျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ေသာက္ေတာ့ေသာက္ ၊ ေမွာက္လို႔ေတာ့ မ႑ပ္ထိန္းေတြမွာ မျဖစ္။
ဒီလို အခ်ိန္မွာ မူးရူးျပီး ဆြဲလား ရမ္းလား လုပ္ခ်င္တဲ႔ သေကာင့္သားေတြကလည္း အမ်ားသားလား။ အသာတၾကည္ ေျပာမရရင္ နည္းနည္းေတာ့လည္း အၾကမ္းဖက္ေပးရ၏။ မ႑ပ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္ရတာ ရွိသလို ၊ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ဝိုင္းခ်ဳပ္ျပီး တြန္းထုတ္ရတာလည္း ရွိ၏။ ဒါမွ မရရင္ မ်က္ႏွာကို ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ျဖတ္ရိုက္ျပီး ေမာင္းထုတ္ရတာလည္း ရွိသည္။ ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ေဆာက္ထားျပီး ပတ္ဝန္းက်င္ ရပ္ကြက္မွာ အစည္ဆံုး မ႑ပ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ႑ပ္ကို ရဲကင္းမွ လံုျခံဳေရးေတြကလည္း မလွမ္း မကမ္းမွာ ရွိေနတတ္၏။ သူတို႔ မရွိရင္လည္း ျပႆနာေတာ့ မရွိလွပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက အားလံုး အေယာက္ ၄၀ ေလာက္ရွိ၍ အင္အားက ေတာင့္ပါသည္။
ေရကစားေနေသာ ၊ မ႑ပ္ေနာက္မွ ေသာက္ေနေသာ ၊ တျခားဟိုဟိုဒီဒီ သြားေနေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ဟိတ္ ဆိုရင္ ညီျပီးသား ၊ စီဆို မီးေသျပီးသား ၊ အားလံုးကလည္း ပြဲေတြ႕ေတြ သိပ္ေတာ့ မနည္းလွ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ရပ္ကြက္ မ႑ပ္က ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ရွိလွပါသည္။ တစ္ခါတေလ တျခားေသာ ေဒသမွ အလည္ေရာက္လာသူမ်ား ရပ္ကြက္ထဲ ေရာက္လာျပီး သၾကၤန္ေရနဲ႔ မူးရူးခဲ႔ျပီး ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ လာလုပ္သူ တခ်ိဳ႕ေလာက္ကိုသာ သူတို႔ အေဖ ၊ အေမေတြ ကိုယ္စား အနည္းငယ္ ဆံုးမေပးရ၏။ အရမ္းဆိုးလာရင္ေတာ့ မလွမ္းမကမ္း ရဲကင္းမွ ခင္မင္ေနေသာ တာဝန္က် ရဲသားမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆံုးမ အျပီးမွာ သူတို႔ကို လာေခၚကာ ထိန္းသိမ္းထားလိုက္ေလေတာ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ႑ပ္က စီကားသလို ေအးခ်မ္းလွပါသည္။
“ ေျဖာင္း . . . .ေျဖာင္း . . .”
ခပ္အုပ္အုပ္ အသံနဲ႔အတူ ေနာက္ဆက္တြဲ အျဖစ္ . . . .
“ ေဟ့ေကာင္ေတြ ေရွ႕မွာ ခ်ကုန္ျပီ ”
တစ္ေယာက္ရဲ႕ လွမ္း အသိေပးသံ အဆံုးမွာ မ႑ပ္ေနာက္မွာ အရက္ေသာက္ျပီး မွိန္းေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဝုန္းခနဲ ထျပီး မ႑ပ္ေရွ႕ကို အဆင္သင့္ ျပင္ဆင္ ယူထားတဲ႔ လက္နက္ေတြကို ယူျပီး ထြက္လို္က္ေတာ့ မ႑ပ္မွာ ေရကစားေနတဲ႔ မိန္းကေလးေတြ အေတာ္ ေနရာရွဲသြားျပီး မ႑ပ္ေရွ႕မွာ မားမားၾကီး ေတြ႕လိုက္ရတာက “ ရွမ္းေလး ”။
“ ဒီေန႔ ဘယ္သူ မ႑ပ္ထိန္းတာလဲ။ ”
ေဘးနားက ကိုသက္ကို လွမ္းေမးလိုက္ေတာ့ သူက . . . . .
“ ရွမ္းေလး နဲ႔ ဖိုးလျပည့္ေလ ”
ျငာသံေပးလို႔သာ အားလံုးက အဆင္သင့္ သေဘာနဲ႔ ထြက္လာတာ ၊ သူတို႔ အနားကို ေရာက္ေတာ့ ရွမ္းေလးတို႔ နားမွာတင္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၁၅ ေယာက္ေလာက္ ျဖစ္ေနျပီ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေပစုတ္စုတ္နဲ႔ ျပဲေၾကာင္ေၾကာင္ ငနဲေတြကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၅ ေယာက္ေလာက္ေတာ့ ရွိသည္။ တစ္ေယာက္က ကြဲသြားပံု ရျပီး ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ မ်က္ကြင္းၾကီး ညိဳသြား၏။
“ ဘာျဖစ္တာလဲ ရွမ္းေလး ”
သူတို႔ အနားကို ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က လွမ္းေမးလိုက္၏။
“ ဒီလိုပါပဲကြာ ၊ ျပဲျပီး လာရစ္တာ ”
“ ဘာကိုလဲ ”
“ မ႑ပ္ထဲမွာ မိန္းကေလးေတြ မ်ားေနေတာ့ ရမလားလို႔ လာရစ္တာ ၊ ဦးထြန္းေအး သမီးကို လိုက္ျပီးေတာ့ ေရေလာင္းခ်င္တယ္ လုပ္ျပီး ခြက္လိုက္လုေနတယ္ကြာ ”
“ ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ။ ”
“ ငါလည္း ဒီေလာက္ေတာ့ ဘာမွ မေျပာေသးပါဘူး။ သူတို႔ဖာသာ ကာယကံရွင္ေတြ အခ်င္းခ်င္း အဆင္ေျပရင္ ျပီးေရာ ဆိုျပီး မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ျပီး လႊတ္ထားလိုက္တာ။ သူက ကြဲျပဲျပီး အတင္းလိုက္လံုး ၊ ဟိုေကာင္မေလးကလည္း မူးရူးေနေတာ့ ေရွာင္တာေပါ႔။ ဒါနဲ႔ ဟိုသြားဒီသြားနဲ႔ ျဖစ္ေနလို႔ ငါကေတာင္မွ “ ညီမ အေလာင္းခံလိုက္ပါ ” လို႔ ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ ႏို႕မို႕ဆို ျပီးေတာ့မွ မဟုတ္ဘူး။ ”
“ အင္းေလ. . .ဒီေတာ့ . . . . ”
“ ဒီေတာ့ ဟုိေကာင္မေလးက ေရေလာင္းလဲ ခံေရာ သူက မျပီးေတာ့ဘူးကြ။ ေရကို တစ္ခြက္ျပီး တစ္ခြက္ ေလာင္းျပီး စကားေတြ ေျပာျပီး ရစ္ေနတာ။ ဟိုေကာင္မေလးကလည္း ငါ့ကိုပဲ ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္ လုပ္ေနတာေပါ႔။ အေတာ္ ၾကာလာလို႔ ငါက သူငယ္ခ်င္း မင္း ေတာ္ဖို႔ ေကာင္းျပီ လို႔ ေျပာေတာ့ သူက ငါ့ကို ျပဲေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ၾကည့္ျပီး မင္းက ဘာေကာင္လဲ တဲ႔။ ငါကလည္း ငါက ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ မ႑ပ္မွာ ကေလးေတြ ေအးေဆး ေဆာ့လို႔ ရေအာင္ ထိန္းေပးတာပါ လို႔ ေျပာတာကို ၊ ငါ့ကို ဂရုမစိုက္သလို ဟိုဘက္လွည့္ျပီး ေရဆက္ေလာင္းေနတယ္ကြာ။ ”
“ ဒါနဲ႔ မင္းက တြယ္ လိုက္တာေပါ႔ေလ ”
“ မဟုတ္ဘူး ငါက စမတြယ္ဘူးကြ။ ဖိုးလျပည့္က စတြယ္လိုက္တာ . . . . .”
“ ၾသ . . ဒီလိုလား။ ”
ဒီေတာ့မွ အားလံုးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက ဖိုးလျပည့္ဆီကို ေရာက္သြားေတာ့ ဖိုးလျပည့္က ရယ္ျပီး ေျပာသည္။
“ ေအးေလကြာ ၊ ဒီေလာက္ ရွင္းျပေနတာကို စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး။ ရွမ္းေလးကို ေျပာတယ္။ ေျပာမရရင္ ဖဲ႔လုိက္ေတာ့ ဆိုတာကို ဒီေကာင္က အခ်ိန္ၾကာေအာင္ ရွင္းျပေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ငါလည္း စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ စကိုင္ လိုက္ေတာ့တာပဲ။ ဒီေတာ့မွ သူတို႔ အဖြဲ႔က ငါးေယာက္ လာတယ္ ဆိုတာ သိေတာ့တာ။ အျပင္မွာ သံုးေယာက္ေနခဲ႔ျပီး မ႑ပ္ထဲကို ႏွစ္ေယာက္ ဝင္လာတာ။ ျဖစ္ေတာ့မွ အကုန္လံုးဝင္လာတာ။ ဒါေပမဲ႔ ငါတို႔ အင္အားကို သူတို႔ မသိတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ေရကစားေနတဲ႔ ေကာင္ေတြပါ ရပ္ျပီးေတာ့ ဝိုင္းက်ဳံးေတာ့မွ ဒီေကာင္ေတြ ထြက္ေပါက္ ပိတ္သလို ျဖစ္ျပီး ေခြးေျပး ဝက္ေျပး ေျပးၾကရေတာ့တာ။ ”
“ ဒီေကာင္ေတြ ဘယ္ကလဲကြ ”
“ ငါေတာ့ ေသခ်ာ မသိဘူး။ ဒါေပမဲ႔ အစာေၾကေဆး လုပ္တဲ႔ အညာသားေတြ အိမ္ကို ေရာက္ေနတဲ႔ ေကာင္ေတြ ထင္တယ္။ ရွမ္းေလး . . . မင္းတို႔ လမ္းထိပ္ကေလကြာ ”
“ ငါတို႔ လမ္းထိပ္က အစာေၾကေဆး လုပ္တဲ႔ အညာသားေတြ အိမ္ကလား ”
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ရွမ္းေလးက တစ္လမ္းထဲ ဆိုေတာ့ ေျပာလာတဲ႔ ေက်ာ္ေဇယ်ကို ျပန္ေမးလိုက္မိသည္။
“ ေအးေလ . . . သူတို႔ အမ်ိဳးေတြလား မသိပါဘူး။ ငါတို႔ အၾကိဳေန႔ စျပီး ေရကစားတဲ႔ ေန႔ကမွ စေရာက္လာတာ ေတြ႕လိုက္တာပဲ။ မင္းတို႔က တခ်ိန္လံုး မ႑ပ္မွာ အခ်ိန္ကုန္ေနလို႔ မသိလိုက္တာ ျဖစ္မယ္။ ”
သူေျပာတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း အၾကိဳေန႔ မတိုင္ခင္ တစ္ရက္က မ႑ပ္ေဆာက္ျပီးကတည္းက အၾကိဳေန႔ကို ၾကိဳတဲ႔ အေနနဲ႔ တစ္ညလံုး မ႑ပ္မွာ အဖြဲ႔လိုက္ အိပ္လိုက္ၾကတာ ျဖစ္သည္။ ေသာက္လည္း ေသာက္ေနၾကသည္ေပါ႔။ ေနာက္ေန႔ အၾကိဳေန႔ကတည္းက ေရကစားသူက ကစား ၊ မူးသူက မူး ၊ ျပဲသူက ျပဲ ၊ ကြဲသူက ကြဲ နဲ႔ ေန႔လည္စာေတာင္မွ အိမ္မွာ ျပန္စားျဖစ္ၾကတာ မဟုတ္။ မ႑ပ္နဲ႔ နီးရာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကေနသာ ဝယ္ျပီး ၾကံဳသလို စားလိုက္ၾကတာပဲ ျဖစ္သည္။
သၾကၤန္ေရနဲ႔ ေသာက္ထားသမွ်ေတြေၾကာင့္ သိပ္ေတာ့ ဆာလွတယ္ မဟုတ္။ ျပီးေတာ့ ဟိုမွ ဒီမွ ခင္မင္ေသာ အသိအိမ္မ်ားမွ လုပ္ေသာ မုန္႔လံုးေရေပၚ ၊ ေရႊရင္ေအး ၊ တျခားေသာ မုန္႔မ်ိဳးစံုကို သြားယူစားေနေတာ့မွ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ဗိုက္ကလည္း ဆာေတာ့မလဲ။
“ ဒါဆို ဒီေကာင္ေတြ နဲ႔ ကိစၥက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပီးဦးမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔နဲ႔ မင္းကလည္း ျငိထားဖူးတယ္ မဟုတ္လား။ ”
ကိုသက္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးဆတ္ျပျပီး ေျပာလာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ခပ္ဆိတ္ဆိတ္သာ ျငိမ္ေနလိုက္သည္။ ဆိတ္ဆိတ္ ေနျခင္းကလည္း ဝန္ခံျခင္း တမ်ိဳးပဲ မဟုတ္လား။ သူတို႔နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္တုန္းကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ အလြန္ မဟုတ္။ သၾကၤန္နားမွာ ေမြးျပီး သၾကၤန္ကို ခ်စ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သၾကၤန္ရဲ႕ အတတ္ေန႔ ဆိုတာ ရန္ျဖစ္ရမယ္ လို႔ ဇာတာမွာမ်ား ေရးထားသလား ထင္ရေအာင္ သၾကၤန္ အတတ္ေန႔ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အျမဲတမ္း ရံုးေရာက္ ဂတ္ေရာက္ ျဖစ္တတ္သည္။
မႏွစ္က သၾကၤန္မွာေတာ့ ဒီလို ႏွစ္တိုင္းရဲ႕ သၾကၤန္ အတတ္ေန႔ေတြမွာ ရန္ျဖစ္ေနရလို႔ ရန္မျဖစ္ရေအာင္ သၾကၤန္အတတ္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္မွမသြား။ သူငယ္ခ်င္းေတြ လာေခၚလို႔ လမ္းထိပ္မွာ လုပ္ထားတဲ႔ မ႑ပ္ကိုေတာင္မွ ခဏပဲ သြားျပီး သူတို႔ အလစ္မွာ အိမ္ကို အသာေလး ျပန္လာျပီး အိမ္မွာပဲ ထိုင္ကာ အိမ္ေရွ႕က ျဖတ္သြားသူေတြကို ေရလွမ္းပက္ ကစားေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ ညီမေတြ အစ္မေတြနဲ႔ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကိုပဲ ထို္င္ၾကည့္ေနမိသည္။ ဒါေပမဲ႔ အကုသုိလ္ဆိုတာ ဖိတ္စာ ပါစရာ မလိုဘူး ၊ သူ႕ဖာသာ ေရာက္လာတတ္တာပါပဲ။
ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕မွာ ေရကစားျပီး လမ္းကို ျဖတ္သြားတဲ႔ လူေလာက္ကိုသာ ေရပက္ကစားေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အစ္မ ဝမ္းကြဲ ႏွစ္ေယာက္ကို ျပဲေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ေဘာင္းဘီေအာက္ရွဴး ဝတ္ထားတဲ႔ ထိုအစာေၾကေဆး လုပ္တဲ႔ အိမ္က ငေၾကာင္ ႏွစ္ေကာင္က ေရေလာင္းခ်င္တယ္ ဆိုျပီး ရိသဲ႔သဲ႔ ေျပာေနတာ ျမင္ရသည္။ သၾကၤန္မွာ အပ်ိဳကို လူပ်ိဳက ေရေလာင္းတာ ဆန္းတယ္ေတာ့ မဟုတ္ရပါ။ ေလာင္းပါေစ ဆိုျပီး လႊတ္ထားေပမဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ဟန္ပန္ေတြက သာမာန္ကို ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရစ္မူးေနၾက၏။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕မွာ ေရကစားေနၾကတဲ႔ အစ္မနဲ႔ ညီမေတြကလည္း သူတို႔ သြားပါေစ ဆိုျပီး ေရဆက္မကစားေတာ့ပဲ ျခံထဲကို ဝင္လာတာ ျမင္လိုက္ရသည္။
ဒါေပမဲ႔လည္း ထိုႏွစ္ေယာက္မွာ မျပန္။ ျခံျပင္ကေန ေရေလး ေလာင္းယံုပါပဲ အန္တီ ဘာညာဆိုကာ ေမေမ့ကို ေျပာေနတာ ေတြ႕ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ဝင္မေျပာပါ။ ေတာ္ယံုနဲ႔ မျပန္ဘူး ဆိုတာ သိေတာ့ ေဖေဖက ေရအေလာင္းခံလိုက္ပါလို႔ ေျပာေတာ့ အစ္မ ႏွစ္ေယာက္က ေရထြက္ အေလာင္းခံသည္။ တစ္ခြက္နဲ႔လည္း မျပီး ႏွစ္ခြက္နဲ႔လည္း မျပီး ၊ လူၾကီးရဲ႕ စကားကို နားေထာင္ျပီး ျငိမ္ ေရေလာင္းခံေနတာကို ဘယ္လို သေဘာေပါက္ကာ ထင္သြားသည္ မသိ။ ေရေလာင္းရာမွ လက္ပါ လာျပီး ဆံပင္ေတြကို ကိုင္သည္ပါ ျဖစ္လာသည္။
ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ မေနႏိုင္ေတာ့။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ထြက္သြားျပီး အစ္မ ႏွစ္ေယာက္ကို အိမ္ထဲ ဝင္ေတာ့လို႔ ခပ္ေငါက္ေငါက္ ေျပာလိုက္မိသည္။ သူတို႔ကလည္း နဂိုကတည္းက ဝင္ခ်င္ေနတာ ဆိုေတာ့ လွစ္ခနဲ ေျပးဝင္သြားေတာ့ ေရေလာင္းက အူေၾကာင္ေၾကာင္ လုပ္ေနေသာ ငနဲ ႏွစ္ေကာင္က ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ကာ သူတို႔ ေရေလာင္းေနေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပလတ္စတစ္ ေရခြက္ကို ေပါက္ခြဲကာ လမ္းမေပၚတတ္ျပီး စိန္ေခၚေလေတာ့၏။
ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္မွ ေၾကာင္သြားေသးသည္။ ဒီေကာင္ေတြ ဘာျဖစ္တာလဲေပါ႔။ ေနာက္မွ သူတို႔က ကၽြန္ေတာ့္ကို မေက်နပ္လို႔ စိန္ေခၚေနတယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ ေဒါသက ဝုန္းခနဲ ျဖစ္ျပီး အျမဲတမ္း အသင့္ အေခ်ာသပ္ထားတဲ႔ လက္စြဲေတာ္ကို စြဲျပီး လမ္းမေပၚတတ္ကာ ရိုက္မိေတာ့သည္။ အမူးသမားကို ရိုက္ရတာ အေတြ႕အၾကံဳ မရွိလည္း အလြန္လြယ္ပါသည္။ သူတို႔ ေခါင္းကို ရိုက္မယ္ ဆိုကာ ဟန္ျပလိုက္တာနဲ႔ သူတို႔က လက္နဲ႔ ကာျပီးသား ၊ ဒီေတာ့မွ ကိုယ္က ေခါင္းကို မရိုက္ဘဲ သူတို႔ ညိဳသက်ီးကို ရိုက္လိုက္ယံုမွ်သာ။ ညိဳသက်ိီးကို ရိုက္မိျပီ ဆိုေတာ့မွ ညိဳသက်ိီးကို အုပ္ကိုင္ျပီး ငိုက္က်လာတဲ႔ ေခါင္းကို ရိုက္လိုက္ယံုပါပဲ။
ဘယ္ႏွစ္ခ်က္မွ မရိုက္လိုက္ရပါ ၊ သူတို႔လည္း အမူးေတြပါ အညာျပန္ သြားပံုရသည္။ ေလးဘက္ေထာက္ကာ ေျပးေလေတာ့၏။ လူက ေဒါသေတြ ထြက္ျပီး မႊန္ေနတာ ဆိုေတာ့ သူတို႔ သြားရာ ေနာက္ကို လိုက္ရိုက္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရာက္လာျပီး သူတို႔ျခံထဲကိုပါ လိုက္ရိုက္လိုက္ၾက ၊ အၾကမ္းခင္းဆဲ လမ္းမွ ေက်ာက္ခဲေတြနဲ႔ ပစ္ၾက ျဖစ္ကာ အိမ္ေရွ႕က တရုတ္ကပ္မွန္ေတြလည္း ကြဲ ၊ အိမ္လည္း တစ္ျခမ္း ျပိဳမလို ျဖစ္သြားေတာ့၏။ သူတို႔ ျခံထဲမွာလည္း လမ္းခင္းဖို႔ အၾကမ္းယာထားတဲ႔ လိပ္သည္းေက်ာက္ေတြက အႏွံ႔အျပား ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အင္အားကလည္း အဲဒီလို ေကာင္းသည္။
ေနာက္ေတာ့ သက္ဆိုင္ရာ မိဘေတြက လာဆြဲသြားလို႔ ရန္ပြဲက ျပီးသြားေပမဲ႔ အဲဒီအထဲက ထိုအစာေၾကေဆး လုပ္တဲ႔ အိမ္က အညာသားေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိပ္ျပီးေတာ့ အေစးမကပ္ေတာ့တာ ျဖစ္သည္။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္က အညာသားလို႔ ေခၚတာ ႏွိမ္ေခၚတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ ကိုယ္တိုင္ကိုက အညာသားလို႔ သူတို႔ဖာသာ နာမည္ေပးကာ ေက်ေက်နပ္နပ္ ေခၚရင္း ဒီလိုပဲ တစ္ရပ္ကြက္လံုးက ႏႈတ္က်ိဳးသြားတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွ မဟုတ္ပါဘူး ၊ တစ္ရပ္ကြက္လံုးကလည္း အညာသားအိမ္ပဲ ေခၚၾကတာပါ။ အခုေတာ့ မႏွစ္က ရန္ေၾကြးလက္က်န္က ဒီႏွစ္မွာ ျပန္စလာျပန္ျပီ။ ျပီးေတာ့ ရွမ္းေလးနဲ႔ ျဖစ္တဲ႔ ဒီေန႔က သၾကၤန္ အတတ္ေန႔ ျဖစ္ေန၏။
“ ကဲပါကြာ . . . ျဖစ္ျပီးေတာ့လည္း ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ ၊ ကိုယ့္ဖာသာပဲ ေနလိုက္ေတာ့ ဒီေကာင္ေတြနဲ႔လည္း သြားမေရာနဲ႔ေတာ့ ၊ ျပီးေတာ့ သူတို႔လည္း လူသစ္ေတြမို႔ ထင္တယ္။ အခုေလာက္ဆို ဒီေကာင္ေတြ ငါတို႔ အေၾကာင္း သိေလာက္ပါျပီ။ ထားလိုက္ပါေတာ့ကြာ ၊ ႏို႕မို႔ဆို အက်ယ္အက်ယ္ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။ ”
ကိုမုိးၾကီးက ေျပရာေျပေၾကာင္း ေျပာေနတုန္း . . .
“ ဟဲ႔ ရွမ္းေလး . . . အခု အိမ္ကို ျပန္လာစမ္း ၊ ေရာက္ရာ ေနရာမွာ ရန္ျဖစ္ဖို႔ ေလာက္ပဲ သိတယ္။ စီခနဲဆို နင့္အသံခ်ည္းပဲ။ ”
အသံလာရာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရွမ္းေလးရဲ႕ အေမ့ ေဒၚေဌးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
“ ဟာ . . . အေမကေတာ့ လုပ္ျပီ။ ကၽြန္ေတာ္က ဘာမွ လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ေအးေဆး မ႑ပ္ထိန္းေနတာ ၊ သူတို႔ဖာသာ မူးျပီး မိန္းကေလးေတြကို လာဆြဲေနလို႔ ေျပာတာ ၊ မရလို႔ နည္းနည္းဆံုးမ လိုက္တာ။ ”
“ ဆံုးမရေအာင္ နင့္က သူတို႔ အေဖမို႔လား ၊ လာ နင္ ျပန္လာေတာ့။ အခု အိမ္ကို ျပန္လာေတာ့ ၊ ေရာက္ေလရာ အရပ္မွာ ရန္ျဖစ္သံခ်ည္းပဲ ၾကားေနရပါလား။ မင္းတို႔လည္း သိမ္းေတာ့ ေနလည္း ျမင့္ေနျပီ။ ညေနမွ ျပန္ကစားရင္ ကစားေတာ့။ ”
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ၾကည့္လိုက္မိ၏။ ခုနက ရန္ပြဲေၾကာင့္ ေရကစားေနတဲ႔ ကေလးေတြ ၊ မိန္းကေလးေတြ ရဲ႕ မိဘေတြကလည္း သူတို႔ရဲ႕ သက္ဆိုင္ရာ လူေတြကို လာျပန္ေခၚသြားလို႔ မ႑ပ္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေလာက္ပဲ က်န္ပါေတာ့သည္။ ေန႔လည္ ၂ နာရီထိုးလုျပီဟု နာရီရဲ႕ လက္တံေတြက ညႊန္ျပေန၏။ တကယ္ဆို အိမ္ကို ျပန္ျဖစ္မည္ မဟုတ္ပါ။ ကိုယ့္ဖာသာပဲ မ႑ပ္ေအာက္က အရိပ္မွာ အရက္ေသာက္ေနၾကမည္။ တေရးတေမာ အိပ္ေနၾကမည္။ ဒီလိုပဲ စီစဥ္ထားတာ။
“ လာ . . . . အားလံုး လိုက္ခဲ႔ၾက ၊ မင္းတို႔ အားလံုး စားဖို႔ အန္တီ ထမင္းနဲ႔ ဟင္းေတြ ခ်က္ေနတာ ၊ ခ်က္လို႔ ျပီးမယ္ပဲ ရွိေသး ၊ လမ္းထိပ္မွာ ရွမ္းေလး ရန္ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုလို႔ ေျပးလာတာ . . . ”
“ ဟာ . . . အေမကလည္း ရန္ျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူးဆိုေနမွ ၊ သူတို႔ လာ မူးရမ္းေနလို႔ ဆံုးမတာပါဆို . . ”
“ ေတာ္ . . .ဘာမွ မေျပာနဲ႔ ၊ လာ အားလံုး လိုက္ခဲ႔ၾက ”
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာမွ မေျပာဘဲ အသာတၾကည္ ေခါင္းဆတ္ျပကာ ရွမ္းေလးတို႔ အိမ္ကို လိုက္သြားဖို႔ ျပင္ၾကသည္။ မ႑ပ္မွာေတာ့ အိမ္နားမွ လူၾကီး ၃ ၊ ၄ ေယာက္ကို အရက္ဝိုင္းေတြျဖင့္ ထားခဲ႔မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ေနျမင့္ေနခ်ိန္ ခဏ ရွမ္းေလးတို႔ အိမ္မွာ သူ႕အေမ ခ်က္ထားတာေတြ စားေသာက္ကာ တေရးတေမာ အိပ္ျပီး နားၾကမည္ ဟု အားလံုးက သေဘာတူလိုက္သည္။ သေဘာမတူ မျဖစ္္ေသာ ကိစၥ တစ္ရပ္ကလည္း အသာအယာ ရွိေန၏။ ဒါကေတာ့ ရွမ္းေလး အေမမွာ မျပင္းထန္လွေသာ္လည္း သိသာေသာ ႏွလံုးေရာဂါက ခပ္မိန္႔မိန္႔ၾကီး ရွိေန၏။
ရွမ္းေလးတို႔ အိမ္ေရာက္ေတာ့လည္း ခုနက ရန္ျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ႔ စိတ္ေတြ ဘယ္ကို ေရာက္လို႔ ေရာက္သြားမွန္း မသိ။ ရွမ္ေလး အေမ ခ်က္ထားေသာ ထမင္းနဲ႔ ဟင္းကို အလုအယက္ စားၾကတာ အေတာ္ကို ေပ်ာ္ဖို႔ ေကာင္းပါသည္။ ဝက္သားနဲ႔ မွ်စ္ခ်ဥ္ ၊ ပုန္းရည္ၾကီးသုတ္ ၊ ငါးပိေထာင္း ၊ ဗလေခ်ာင္ေၾကာ္ ဒါေတြနဲ႔တင္ သၾကၤန္တြင္း တစ္ခုလံုး ျဖစ္သလို စားေနေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ နတ္သုဒၶါ တမွ်ပင္ ျဖစ္ေစသည္။
“ မဟုတ္ပါဘူး ဆို . . . ဒါပဲ ထပ္ခါ ထပ္ခါ ေျပာေနတယ္ အေမရာ။ သူတို႔က လာမူးရမ္းတာပါ ဆိုေနမွ . . ”
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထမင္းစားေနခ်ိန္ထိေအာင္ ရွမ္းေလးကို သူ႕အေမက ဆူလို႔ မျပီး။ ဒါကို ျပန္ေျဖရွင္းေနေသာ ရွမ္းေလး အသံကလည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အိမ္ေပၚမွ ထြက္လာတုန္း။ ထမင္းစားေနရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မ်က္စပစ္ျပရင္း ရွမ္းေလးရဲ႕ အျဖစ္ကို ရယ္မိၾကသည္။ ခဏေနေတာ့ ရွမ္းေလး အေမက အိမ္ေပၚထပ္မွ ဆင္းလာကာ ေမး၏။
“ ဘယ္လိုလဲ စားေကာင္းရဲ႕လား ၊ အားမနာၾကနဲ႔ အကုန္သာ စားေနာ္။ ”
“ စားေကာင္းတာေပါ႔ အန္တီရာ ကၽြန္ေတာ္တု႔ိက ေရေဆာ့ေနတာနဲ႔ ထမင္းကို ေကာင္းေကာင္းမွ မစားျဖစ္တာ . . . . ”
“ ေရေဆာ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အန္တီ မင္းတို႔ မ႑ပ္ လာၾကည့္ရင္ေတာ့ မင္းတို႔ ေသာက္ေနတာပဲ ေတြ႕တာပဲ ၊ ေရေဆာ့ေနတာ တစ္ခါမွကို မေတြ႕ဘူး။ ”
“ အဟီး . . . ဒါကေတာ့ အန္တီရယ္ ၊ သၾကၤန္ ဆိုတာ ေရနဲ႔ ဆိုေတာ့ ေအးတယ္ မဟုတ္လား။ အေအးဒဏ္ ခံႏိုင္ေအာင္ပါ။ ”
“ ေတာ္ပါကြယ္. . . ဆင္ေျခေတြပါ။ မင္းတို႔ သူငယ္ခ်င္း ရွမ္းေလးကိုလည္း ၾကည့္ေျပာၾကဦး။ အခု ေနာက္ပိုင္း ဘယ္လိုမွကို ေျပာလို႔ မရဘူး။ ဆိုးလာခ်က္ကလည္း ေအာ့ေၾကာကို လန္ေနတာပဲ။ ”
“ - - - - - -- - ”
တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး ျပံဳးမိၾကသည္။ ဒီလူနဲ႔ ဒီလူ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး သြားေျပာမည္မလဲ။ နဂိုကတည္းက တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စကားေတြ အတင္ခံခ်င္ၾကတာမွ မဟုတ္တာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အခ်င္းခ်င္း ေျပာမနာ ဆိုမနာ ဆိုေပမဲ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ဆရာလုပ္စရာမွ မဟုတ္တာ။
“ ကဲ . . ကဲ . . စားၾက။ ျပီးရင္ တေရးတေမာ အိပ္ေလ။ အန္တီလည္း အိပ္လိုက္ဦးမယ္။ ေနပူေနတယ္ ဘယ္မွေတာ့ မသြားၾကနဲ႔။ ”
ေျပာလည္း ေျပာ ၊ အိပ္ဖို႔လည္း အိမ္ေအာက္ထပ္က ၾကမ္းခင္းေပၚမွာ သင္ျဖဴးဖ်ာေလး ခင္းျပီး ေခါင္းအံုးေပ်ာ့ေလးနဲ႔ အိပ္ဖို႔ ျပင္ေနေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ရက္မ်ားစြာ တစ္ေနလံုး ေသာက္စား ထားျပီး ထမင္းက နပ္မမွန္ေလေတာ့ အခုလို ေကာင္းေကာင္းေလး စားလိုက္ရေတာ့ အိမ္ေဘးမွာ ၊ အိမ္ေအာက္မွာ ၊ အိမ္ေရွ႕မွာ ဖ်ာၾကမ္းေတြနဲ႔ အားလံုး အတံုး အရံုးလဲွကာ အိပ္ေနၾက၏။ သၾကၤန္ရဲ႕ ေန႔လယ္ခင္းကလည္း ဗိုက္တင္းတင္းနဲ႔ ပင္ပန္းမႈေတြေၾကာင့္ ဘယ္လို အိပ္ေပ်ာ္မွန္း မသိေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္။
ေခၚသံ ၊ စကားေျပာသံ တခ်ိဳ႕က အိပ္မက္လိုလို ၊ တကယ္လိုိလိုနဲ႔ ဝိုးတဝါး ၾကားေနရ၏။ ေသေသခ်ာခ်ာလည္း နားမေထာင္ျဖစ္ပါ။ ညေန မေစာင္းေသးဘူး ဆိုတာ သိေနေသာ စိတ္ေၾကာင့္ အသာအယာျပန္ျပီး ေမွးေနမိသည္။ ေႏြေနပူမွာ အရိပ္ေကာင္းေသာ ေနရာ၌ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ားကို ဗိုက္ကားေအာင္ စားျပီး အိပ္ရေသာ အရသာမွာ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းမွန္း ပထမဦးဆံုး အၾကိမ္ သိရျခင္းပါပဲ။
“ ကိုေဆြဦး ရွိလား မသိဘူး။ ”
ခပ္အုပ္အုပ္ အေမးသံကို ၾကားလိုက္ရ၏။ ကိုေဆြဦး ဆိုတာ ရွမ္းေလးရဲ႕ အထက္က အစ္ကို ျဖစ္၏။ သူတို႔နဲ႔ ပတ္သတ္တဲ႔ လူေတြ လာတာ ငါနဲ႔ မဆိုင္ဘူး ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခပ္တည္တည္ပင္ ျပန္ႏွပ္ေနမိသည္။
“ ဘာကိစၥ ရွိလို႔လဲ ”
ရွမ္းေလးရဲ႕ အေမးသံက သူ႕အေမကို တင္းေနေသာ အသံေရာပါက ခပ္ျပတ္ျပတ္ျဖစ္ေနသည္။
“ ဟို . . . ညက ဂစ္တာတီးျပီးေတာ့ က်န္ခဲ႔တဲ႔ သီခ်င္းစာအုပ္ေတြ လာျပန္ေပးတာပါ။ ”
ေၾသာ္ . . ဒါဆို ငါတို႔နဲ႔ ဘာမွေတာင္မွ ပိုမဆိုင္ေသးတယ္ ဆိုျပီး တေရးေလာက္ ထပ္ရေအာင္ ေမွးေနမိ၏။ ကိုေဆြဦးက ဂစ္တာ အတီးေကာင္းေတာ့ ေနရာတကာမွာ ပြဲက်ေနတတ္သည္။ ျပီးေတာ့ သူက ေရာ့ခ္ ၊ ေအာ္တာ ၊ အညာ ၊ ေတာ ၊ ေရွးသီခ်င္း အကုန္ရသည္။ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ကို တီးတတ္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ေရာက္ေလရာမွာ ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔ အေတာ္ကို မ်က္ႏွာပြင့္ရသူ ျဖစ္၏။
“ ဘယ္သူလဲ ရွမ္းေလး . . . ”
ရွမ္းေလး အေမ ႏိုးလာပံု ရ၏။ လွဲေနရာမွ မထေသးဘဲ ရွမ္းေလးကို လွမ္းေမး၏။
“ ဟုိအိမ္က အေမ။ ကိုေလး ဂစ္တာ သြားတီးရင္း က်န္ခဲ႔တဲ႔ သီခ်င္း စာအုပ္ လာေပးတာလို႔ ေျပာတာပဲ။ ”
ရွမ္းေလး အေမက ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ျပီး . . .
“ ေနေန ဒါဆို အေမပဲ ထယူလိုက္ေတာ့မယ္။ ”
“ ရပါတယ္ အေမ့ဖာသာ လွဲေနပါ။ သီခ်င္းစာအုပ္ေလး ယူတာပဲ ျပႆနာ မရွိပါဘူး ၊ သားဖာသာ ယူထားလို္က္ပါ႔မယ္။ ”
ေျပာလည္း ေျပာ အိမ္ေပၚထပ္ ေလွကားကေန ဆင္းလာျပီး သီခ်င္းစာအုပ္ လာေပးတဲ႔ လူဆီကို ေလွ်ာက္လာသည္။ အိမ္ေဘးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အိပ္ေနတဲ႔ အတြက္ သီခ်င္းစာအုပ္ကို လာေပးတဲ႔႔ လူရဲ႕ မ်က္ႏွာကို မျမင္ရပါ။
“ ဘယ္သူလဲ မသိဘူး ”
လို႔ ဝင္းထြန္းက အိပ္ေနရာ ဒီဘက္မွ ဟိုဘက္ကို ေျပာင္းေစာင္းရင္း လွမ္းေမး၏။ ကၽြန္ေတာ့္ ေနရာကေတာ့ လံုးဝ မျမင္ရပါ။ ျမင္ႏိုင္ေသာ လူက ထထိုင္ၾကည့္ျပီး . . .
“ အစာေၾကေဆး လုပ္တဲ႔ အိမ္က အညာသားကြ ၊ ဟိုႏွစ္က ကိုေဇာ္နဲ႔ ျဖစ္တဲ႔ ေကာင္ေလကြာ။ မနက္က ျဖစ္တဲ႔ ေကာင္ေတြရဲ႕ အမ်ိဳး ထင္တယ္။ ”
“ ဟင္ . . . ဟုတ္လား ”
ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ အပါအဝင္ အားလံုး လွဲအိပ္ေနရာမွ ေခါင္းေထာင္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထိုလူ႕လက္ထဲမွာ သီခ်င္းစာအုပ္ကို ရွမ္းေလးက လွမ္းယူျပီး အိပ္ေပၚကို ျပန္တတ္ရန္ လွည့္ထြက္သည္။ ဒီလို သူ႕ကို ေနာက္ေက်ာ အေပးမွာ သူက သူ႕ေနာက္ခါးၾကားထဲကို လက္ကို လွ်ိဳႏွိက္လိုက္ကာ ျပန္ထုတ္လာေတာ့ လက္ထဲမွာ ဓါးတို တစ္ေခ်ာင္းကို ျမင္လိုက္ရ၏။ သူ႕ကို ေနာက္ေၾကာေပးထားေသာေၾကာင့္ ရွမ္းေလးကေတာ့ လံုးဝ မျမင္ ၊ မသိေပ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး လွမ္းျမင္လိုက္ၾကေသာ္လည္း ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူ႕မွ မထင္မိၾက။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုပဲ ရွမ္းေလး ေနာက္ေၾကာမွာ ဓါးကိုင္ကာ ရွမ္းေလးကို ထိုးဖို႔ ျပင္ေနတာကို ျမင္လိုက္သူ ေနာက္တစ္ေယာက္လည္း ရွိေသးသည္။
သူကေတာ့ ရွမ္းေလးရဲ႕ အေမ . . . .
“ သား . . . ရွမ္းေလး ၊ မင္းေနာက္မွာ ဓါးနဲ႔. . . . အမေလး . . . လုပ္ၾကပါဦး။ ”
သူ႕အေမရဲ႕ ေအာ္သံက အျဖစ္အပ်က္ သံုးခုကို ေအာ္သံ တစ္ခုတည္းနဲ႔ တဆက္တည္း ေဖာ္ျပသြား၏။ ထိုလူ ဓါးထုတ္တာ ၊ ရွမ္းေလးကို လွမ္းသတိေပးတာ ၊ ရွမ္းေလးက လွည့္အၾကည့္မွာ ဟိုလူထိုးလိုက္ေသာ ဓါးက ရွမ္းေလး နံၾကားထဲကို ဝင္သြားတာ ၊ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြ အားလံုးကို ျမင္လိုက္ရေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ရုတ္တရက္ ဆိုေတာ့ ေၾကာင္ေငးေနမိသည္။
“ အမေလး လုပ္ၾကပါဦး ”
ရွမ္းေလး အေမရဲ႕ အသံက ထပ္ထြက္လာ၏။ ျပီးေတာ့ သူ အိပ္ေနရာမွ ထထိုင္ ၊ ထထိုင္ေနရာမွ မတ္တပ္ ရပ္ကာ ရွမ္းေလး ဆီကို အေျပးလာ၏။ ရွမ္းေလးက သူ႕အေမ သူ႕ဆီကို ေျပးလာတာ ျမင္ေတာ့ ဓါးနဲ႔ အထိုးခံေနရာကေန လွမ္းေအာ္သည္။
“ အေမ . . . မလာနဲ႔ ၊ မလာနဲ႔။ ”
သူက ေနာက္ကို လွည့္ကာ အေအာ္ ၊ ဟိုတစ္ဘက္လူကို ပိုျပီး အခြင့္အေရး ေပးသလို ျဖစ္ကာ ဟိုက သူ႔ကို ေနာက္ထပ္ ဓါးခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ နံၾကားထဲ ၊ ဗိုက္ထဲကို ဆက္ကာ ဆက္ကာ ထိုးေတာ့သည္။
အျဖစ္အပ်က္က မွတ္ထင္ မထားေသာေၾကာင့္ လြန္စြာမွ ျမန္လွ၏။ ရုတ္တရက္ ေၾကာင္ေငးကာ ၾကည့္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ သတိဝင္လာေတာ့ ရွမ္းေလးကို ၇ ခ်က္ေလာက္ ဆက္ကာ ထိုးမိသြားျပီ။ ရွမ္းေလးနားကို သူ႕အေမ ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မတ္တပ္ ထရပ္မိကာ ဒီလူ႔ေနာက္ကို လိုက္ေတာ့ သူက လက္ထဲက ဓါးကို ေဝ့ရမ္းကာ အေရွ႕က လူေတြကို ရမ္းကားျပီး ထြက္ေျပးေလေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး လမ္းေပၚကို ေရာက္ေတာ့ သူက ဓါတ္တိုင္ ၃ တိုင္စာေလာက္ ေဝးေနျပီ။
“ ရွမ္းေလး . . . . အမေလး . . .သား . . . .”
ရွမ္းေလး အေမရဲ႕ အသံကို ၾကားေတာ့ ေျပးလိုက္ေနတဲ႔ လူေတြ ရပ္သြားျပီး ရွမ္းေလးဆီကို ျပန္ေျပးလာကာ ၾကည့္မိသည္။ တစြတ္စြတ္ နဲ႔ ေနာက္ေၾကာက ထိုးသြားေသာေၾကာင့္ ဓါးဒဏ္ရာက ၇ ခ်က္ ထိထိမိမိ ရွိသည္။ အားလံုး ျပာသြားၾကသည္။ ကားေခၚသူက ေျပးေခၚ ၊ ရွမ္းေလး ဒဏ္ရာေတြမွ ေသြးသိပ္မထြက္ေအာင္ အဝတ္ေတြနဲ႔ ဖိထားသူက ဖိ ၊ ရွမ္းေလး အေမကို ႏွစ္သိမ့္သူက ႏွစ္သိမ့္။ ဒါေပမဲ႔ ရွမ္းေလးက သူ႕အေမလက္ကို လွမ္းကိုင္ရင္း ခပ္ယဲ႔ယဲ႔ျပံဳးသည္။
“ သား ဘာမွ မျဖစ္ဘူး အေမ ၊ ဘာမွ မစုိးရိမ္နဲ႔။ နည္းနည္းေလး . . . အဟြတ္ . .အဟြတ္ . . ”
သူကသာ နည္းတယ္ ေျပာေနတာ . . . သူ႕ပါးစပ္ကပါ ေသြးေတြက ပြက္ခနဲ ပြက္ခနဲ ထြက္လာသည္။ ရွမ္းေလးကို ၾကည့္ရတာ သူ႕ထက္ သူ႕အေမကို ပိုျပီးေတာ့ စိုးရိမ္ပံု ရသည္။ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနတဲ႔ လက္နဲ႔ သူ႕အေမကို ကိုင္ထားရင္းနဲ႔ သူ႕အေမကို ေခၚသြားဖို႔ မ်က္စက ပစ္ေနေသးသည္။ ဘယ္ကေန ဘယ္လို ေခၚလာလဲ မသိေသာ ဒက္ဆန္း ကားတစ္စီးေရာက္လာ၏။ ေရာက္တယ္ ဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး ရွမ္းေလးကို ေပြ႔ျပီး တင္ၾကသည္။ ျပီးေတာ့ ေဆးရံုကို ခ်က္ခ်င္း ေမာင္းၾကသည္။
အဲဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏိုင္ေသာ . . . ျပီးေတာ့ နားမလည္ႏိုင္ေသာ ျဖစ္ရပ္ တစ္ခုကို ၾကံဳခဲ႔ရပါသည္။ ျမိဳ႕နယ္ ေဆးရံုကို ေရာက္ေတာ့ ေဆးရံုက ဆရာဝန္ေတြက ဘာျဖစ္လာတာလဲ ဆိုျပီး ေမးသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း လိမ္စရာ မလိုေသာေၾကာင့္ အမွန္ အတိုင္း ေျဖလိုက္ပါသည္။ ဒိီေတာ့ သူတို႔႕ ဒီလို ရန္ျဖစ္ျပီး ဓါးထိုးခံရတာ ဆိုရင္ သူတို႔ ကုသလို႔ မရဘူးတဲ႔။ ေဆးရံုၾကီးကို သြားပါ ဆိုပဲ။ ဒီလို အျဖစ္အပ်က္က သူတို႔ အမႈပတ္လာႏိုင္တယ္ ဟု ဆိုသည္။
ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ကို နားမလည္ပါ။ ေသလုေမ်ာပါး ျဖစ္ေနေသာ လူနာတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္ကို မကယ္ဘဲ ၊ ဟိုကို လႊဲ ၊ ဒီကို လႊဲနဲ႔ ဘာလို႔မ်ား အခ်ိန္ျဖဳန္းရတာလဲ ဆိုတာ အခုထိ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာမေပါက္ခဲ႔ပါ။ ဒီလူကို ဓါးနဲ႔ ထိုးတာ ဒီဆရာဝန္ မဟုတ္မွန္း အားလံုးက သိေနၾကတာပဲေလ။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔ မကယ္ႏိုင္ပါဘူးတဲ႔။ ဒါနဲ႔ပဲ ေဆးရံုကားေပၚေျပာင္းျပီး ရန္ကုန္ ေဆးရံုၾကီးကို ဒလၾကမ္း ေမာင္းရေတာ့သည္။ ဒါေပမဲ႔ ကံဆိုးစြာပဲ လမ္းမွာတင္ ေသြးထြက္လြန္ကာ ရွမ္းေလး ဆံုးသြားပါေတာ့သည္။ ဓါးထိုးခံထားရတဲ႔ အခ်က္ေပါင္းကလည္း ၇ ခ်က္ေတာင္ ၊ ျပီးေတာ့ အထိုးခံရတဲ႔ ေနရာေတြကလည္း ေသကြင္း ေသကြက္ေတြခ်ည္းပဲလို႔ ဆို၏။
ဒါေတာင္မွ ရသေလာက္ေလး အသက္ကို မကယ္တင္ဘဲနဲ႔ ဟိုက ေဆးရံုကို သြားမွ ဆိုျပီး လက္လႊဲရက္ေသာ ဆရာဝန္မ်ားကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ခုထိ နားမလည္ႏိုင္ေသးပါ။ သူတို႔ရဲ႕ အမႈပတ္မွာ စိုးလို႔ ဆိုလား ၊ ျပႆနာ တတ္မွာ စိုးလို႔ ဆိုလား ၊ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိတဲ႔ ဆင္ေျခေၾကာင့္ ရန္ကုန္ေဆးရံုၾကီးကို မေရာက္ခင္မွာဘဲ ရွမ္းေလး တစ္ေယာက္ အသက္ထြက္သြားရရွာေတာ့သည္။
ရွမ္းေလး ဆံုးတဲ႔ ရက္က ျမန္မာႏွစ္ တစ္ႏွစ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးရက္ ဆိုေတာ့ ေနာက္ေန႔ ႏွစ္သစ္ကို မကူးေကာင္းဘူး ဆိုကာ အသုဘကို ခ်က္ခ်င္းခ်ဖို႔ ျပင္ဆင္ရျပန္ေတာ့သည္။ တကယ္လို႔ ေနာက္ႏွစ္ကို ကူးသြားရင္ ရြာနာတယ္ လို႔ ဆိုၾကျပန္သည္။ ရြာက ဘယ္ေနရာက နာသြားတာလည္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မသိေပမဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲက လူၾကီးေတြ ေျပာတဲ႔ အတိုင္း အလ်င္အျမန္ ရွမ္းေလး အသုဘ ကို က်င္းပလိုက္ရေလေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး အတြက္ အျဖစ္အပ်က္က လြန္စြာမွပဲ ျမန္ဆန္လွပါသည္။ မနက္ကတင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ အတူတူ ေရကစားေနေသာ ရွမ္းေလး ၊ မ႑ပ္ကို အလွည့္က် ထိန္းေနေသာ ရွမ္းေလး ၊ အညာသား အဖြဲ႔နဲ႔ ရန္ျဖစ္ခဲ႔ေသာ ရွမ္းေလး ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ အရက္ အတူတူ ေသာက္ထားေသာ ရွမ္းေလး ၊ သူူ႕အေမကို သူ႕ေၾကာင့္ စိတ္ပူျပီး က်န္ခဲ႔ရမွာ စိုးလို႔ သားဆိုးပဲ ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ ရွမ္းေလး ၊ ေန႔လည္မွာေတာင္မွ ထမင္းစားရင္း သူ႔အေမနဲ႔ စကားမ်ားေနတဲ႔ ရွမ္းေလး ၊ အရပ္ကလန္ကလားနဲ႔ အိမ္ေပၚက ဆင္းလာတဲ႔ ရွမ္းေလး . . . . . ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ရွမ္းေလး ရုတ္တရက္ကို မရွိေတာ့ပါဘူး။
မနက္က အတူတူ ရွိေနျပီး ညေနက်ေတာ့ သူ႕ရဲ႕အသုဘကို အျမန္က်င္းပကာ သျဂိဳဟ္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ရွမ္းေလး ဆိုတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းက ေသဆံုးသြားတယ္ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္မခံႏိုင္ေသးဘဲ လမ္းထိပ္ကိုပဲ သြားသလိုလို ျမိဳ႕ထဲပဲ သြားသလိုလို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနခဲ႔ရပါသည္။ ရွမ္းေလး အေမကလည္း သူ႕သား သူ႕ကို ကာကြယ္ဖို႔ ေနာက္ျပန္လွည့္ရင္း ျဖစ္တာ ဟု ဆိုကာ ေျဖမဆည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။
ရဲစခန္းကလည္း တရားခံ ျဖစ္ေသာ အညာသားကို လိုက္ဖမ္းေနသလို အဲဒီေန႔ညမွာတင္ ကၽြန္ေတာ္ ရွမ္းေလး အိမ္မွာ ေနျပီး သူ႔အေမကို ႏွစ္သိမ့္ေနစဥ္မွာပဲ ၊ တျခားေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြက အညာသားတို႔ အိမ္ကို ဝင္ျပီး တစ္အိမ္သားလံုးကို ရိုက္ၾက ႏွက္ၾက ျဖစ္ေသး၏။ ဒီအညာသား အိမ္မွာ မိသားစု ဆိုလို႔ သူတို႔ ညီအစ္ကို ၃ ေယာက္နဲ႔ အစ္မအၾကီးဆံုး တစ္ေယာက္သာ ရွိပါသည္။ ဒါေပမဲ႔ အခု သၾကၤန္တြင္းမွာ ဧည့္သည္ အျဖစ္ ေရာက္လာတဲ႔ ေနာက္တိုး ၄ ေယာက္ေၾကာင့္သာ လူမ်ားေနတာ ျဖစ္၏။ ဒါေပမဲ႔လည္း လူအင္အားေတာင့္ျပီး ေဒါသေတြ ထြက္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ သူတို႔ အိမ္ေပၚကို တတ္ျပီး ေတြ႕သမွ် ရိုက္ႏွက္ၾကတာ သူတို႔ လူေတြ အားလံုး ဆင္းေျပးရတဲ႔ အထိပါပဲ။
တစ္ရပ္ကြက္လံုးကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးကို ခင္မင္မႈ ၊ မ႑ပ္မွာ ျဖစ္ရတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ ၊ ရွမ္းေလး ေသဆံုးရတဲ႔ ကိစၥေတြေၾကာင့္ သူတို႔ အားလံုးကို မ်က္မုန္း အေတာ္ကို က်ိဳးေနၾကပါသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔လည္း ဒီအိမ္ကို ပိတ္ထားျပီးေတာ့ တျခားကို ေျပာင္းသြားၾကသည္။
ခင္မင္ရင္းႏီွးေနေသာ ရပ္ကြက္ လူၾကီးမ်ားကလည္း ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္ ေျပာၾကေပမဲ႔ ခြင့္ျပဳခ်က္ လက္မွတ္ ထိုးေပးလိုက္တာပဲ ျဖစ္သည္။ ရပ္ကြက္ရဲ႕ ေရကစား မ႑ပ္ ဆိုလို႔ အထင္မေသးလိုက္ေလႏွင့္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ႑ပ္က သီခ်င္းတတ္ဆိုဖို႔ စင္ပါ၏။ ေအာက္ေျခမွာ ေရကစားဖို႔ ေနရာပါ၏။ စင္ရဲ႕ ေရွ႕မွာ မူးရူးျပီး ကဖို႔ ေနရာပါ၏။ ဒီလိုေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေအာင္ အၾကီးၾကီး ေဆာက္ထားတာ ျဖစ္သည္။ ဒီထက္ ကားလမ္းမက သြားေနတဲ႔ ဘတ္စ္ေတြကို ေရပံုးေတြနဲ႔ ေရလွမ္းပက္ဖို႔ မ႑ပ္ေရွ႕မွာ ေရတိုင္ကီေတြ ခ်ထားေသး၏။
ေရလာကစားၾကတဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲက အစ္မ ၊ ႏွမငယ္မ်ားကိုေတာ့ ေရသြယ္ယူထားရတဲ႔ အတြက္ ေရဖိုး ေကာက္ခံသည္။ ဒါေပမဲ႔ ဒီလို ေရလာကစားရတဲ႔ အတြက္ အႏၱရာယ္ မရွိေအာင္ ကာကြယ္ေပးတဲ႔ မ႑ပ္ထိန္း အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက တစ္ရက္ကို ႏွစ္ေယာက္က်စီ တာဝန္ယူေပး၏။ တျခားမွ မူးရူးလာေသာ ေယာက်္ားေလးမ်ားကလည္း မ႑ပ္ထဲမွာ မိန္းကေလးေတြ မ်ားေနလို႔ လာျပီး အူေၾကာင္က်ား လာလုပ္ျခင္းကိုလည္း အသာအယာ ေျဖရွင္းျပီးေတာ့ လမ္းေၾကာင္း လႊဲေပးလိုက္ေလ့ရွိ၏။ ဒါေၾကာင့္ ရပ္ကြက္ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ႑ပ္ကို လူၾကီးေတြက စိတ္ခ်ၾကသည္။ မိန္းကေလး မိဘမ်ားကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ႑ပ္မွာ သူတို႔ သမီးေတြ ေရကစားမည္ ဆိုရင္ စိတ္ခ်ၾက၏၊
ဒါေပမဲ႔ ဒီလို မ႑ပ္ထိန္းေနေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေသာက္အစား မရွိဘူး မထင္ပါနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ႑ပ္ကို စပြန္ဆာ ေပးထားတဲ႔ ကုမၸဏီကိုက အရက္ကုမၸဏီ ျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္ မ႑ပ္ပတ္လည္မွာ သူတို႔ ေၾကာ္ျငာေတြနဲ႔ ဆင္ယင္ေပးထားသလို ၊ သူတို႔ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ စပြန္ဆာေငြ နဲ႔ အရက္မ်ားကို ကဒ္လိုက္ခ်ေပး၏။ စပြန္ဆာေငြကို မ႑ပ္အတြက္ လိုတဲ႔ သစ္ေတြ ၊ ဝါးေတြ ဝယ္ျပီး စပြန္ဆာ အရက္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက အားေပးၾက၏။ အေရွ႕မွာ ေရကစားသူက ကစားေနျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ မ႑ပ္နဲ႔ ေနာက္မွာ ေရပံုးထဲ ပုလင္းထဲမွ အရည္မ်ားကို သြန္ထည့္ကာ ဂလုၾကေလသည္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ေရခ်ိန္မကိုက္ဘဲ ေလ်ာ့ေသာက္ရသူမ်ားကေတာ့ ေန႔စဥ္ အလွည့္က် မ႑ပ္ထိန္း ႏွစ္ေယာက္ပါပဲ။ ဟုတ္တယ္ေလ သူတို႔ကိုယ္တိုင္က မူးရူးေနမွေတာ့ သူမ်ားကို ဘယ္လိုလုပ္ လိုက္ထိန္းမလဲ။ သီခ်င္းသံ တျမိဳင္ျမိဳင္နဲ႔ သၾကၤန္ေရ တရႊဲရႊဲထဲမွာ ဘာမွ မေသာက္ဘဲ ေရကစားျပီး လိုက္ထိန္းဖို႔က်ေတာ့လည္း အေတာ္ကို ေၾကာင္တဲ႔ ကိစၥ ျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ေသာက္ေတာ့ေသာက္ ၊ ေမွာက္လို႔ေတာ့ မ႑ပ္ထိန္းေတြမွာ မျဖစ္။
ဒီလို အခ်ိန္မွာ မူးရူးျပီး ဆြဲလား ရမ္းလား လုပ္ခ်င္တဲ႔ သေကာင့္သားေတြကလည္း အမ်ားသားလား။ အသာတၾကည္ ေျပာမရရင္ နည္းနည္းေတာ့လည္း အၾကမ္းဖက္ေပးရ၏။ မ႑ပ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္ရတာ ရွိသလို ၊ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ဝိုင္းခ်ဳပ္ျပီး တြန္းထုတ္ရတာလည္း ရွိ၏။ ဒါမွ မရရင္ မ်က္ႏွာကို ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ျဖတ္ရိုက္ျပီး ေမာင္းထုတ္ရတာလည္း ရွိသည္။ ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ေဆာက္ထားျပီး ပတ္ဝန္းက်င္ ရပ္ကြက္မွာ အစည္ဆံုး မ႑ပ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ႑ပ္ကို ရဲကင္းမွ လံုျခံဳေရးေတြကလည္း မလွမ္း မကမ္းမွာ ရွိေနတတ္၏။ သူတို႔ မရွိရင္လည္း ျပႆနာေတာ့ မရွိလွပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက အားလံုး အေယာက္ ၄၀ ေလာက္ရွိ၍ အင္အားက ေတာင့္ပါသည္။
ေရကစားေနေသာ ၊ မ႑ပ္ေနာက္မွ ေသာက္ေနေသာ ၊ တျခားဟိုဟိုဒီဒီ သြားေနေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ဟိတ္ ဆိုရင္ ညီျပီးသား ၊ စီဆို မီးေသျပီးသား ၊ အားလံုးကလည္း ပြဲေတြ႕ေတြ သိပ္ေတာ့ မနည္းလွ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ရပ္ကြက္ မ႑ပ္က ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ရွိလွပါသည္။ တစ္ခါတေလ တျခားေသာ ေဒသမွ အလည္ေရာက္လာသူမ်ား ရပ္ကြက္ထဲ ေရာက္လာျပီး သၾကၤန္ေရနဲ႔ မူးရူးခဲ႔ျပီး ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ လာလုပ္သူ တခ်ိဳ႕ေလာက္ကိုသာ သူတို႔ အေဖ ၊ အေမေတြ ကိုယ္စား အနည္းငယ္ ဆံုးမေပးရ၏။ အရမ္းဆိုးလာရင္ေတာ့ မလွမ္းမကမ္း ရဲကင္းမွ ခင္မင္ေနေသာ တာဝန္က် ရဲသားမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆံုးမ အျပီးမွာ သူတို႔ကို လာေခၚကာ ထိန္းသိမ္းထားလိုက္ေလေတာ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ႑ပ္က စီကားသလို ေအးခ်မ္းလွပါသည္။
“ ေျဖာင္း . . . .ေျဖာင္း . . .”
ခပ္အုပ္အုပ္ အသံနဲ႔အတူ ေနာက္ဆက္တြဲ အျဖစ္ . . . .
“ ေဟ့ေကာင္ေတြ ေရွ႕မွာ ခ်ကုန္ျပီ ”
တစ္ေယာက္ရဲ႕ လွမ္း အသိေပးသံ အဆံုးမွာ မ႑ပ္ေနာက္မွာ အရက္ေသာက္ျပီး မွိန္းေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဝုန္းခနဲ ထျပီး မ႑ပ္ေရွ႕ကို အဆင္သင့္ ျပင္ဆင္ ယူထားတဲ႔ လက္နက္ေတြကို ယူျပီး ထြက္လို္က္ေတာ့ မ႑ပ္မွာ ေရကစားေနတဲ႔ မိန္းကေလးေတြ အေတာ္ ေနရာရွဲသြားျပီး မ႑ပ္ေရွ႕မွာ မားမားၾကီး ေတြ႕လိုက္ရတာက “ ရွမ္းေလး ”။
“ ဒီေန႔ ဘယ္သူ မ႑ပ္ထိန္းတာလဲ။ ”
ေဘးနားက ကိုသက္ကို လွမ္းေမးလိုက္ေတာ့ သူက . . . . .
“ ရွမ္းေလး နဲ႔ ဖိုးလျပည့္ေလ ”
ျငာသံေပးလို႔သာ အားလံုးက အဆင္သင့္ သေဘာနဲ႔ ထြက္လာတာ ၊ သူတို႔ အနားကို ေရာက္ေတာ့ ရွမ္းေလးတို႔ နားမွာတင္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၁၅ ေယာက္ေလာက္ ျဖစ္ေနျပီ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေပစုတ္စုတ္နဲ႔ ျပဲေၾကာင္ေၾကာင္ ငနဲေတြကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၅ ေယာက္ေလာက္ေတာ့ ရွိသည္။ တစ္ေယာက္က ကြဲသြားပံု ရျပီး ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ မ်က္ကြင္းၾကီး ညိဳသြား၏။
“ ဘာျဖစ္တာလဲ ရွမ္းေလး ”
သူတို႔ အနားကို ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က လွမ္းေမးလိုက္၏။
“ ဒီလိုပါပဲကြာ ၊ ျပဲျပီး လာရစ္တာ ”
“ ဘာကိုလဲ ”
“ မ႑ပ္ထဲမွာ မိန္းကေလးေတြ မ်ားေနေတာ့ ရမလားလို႔ လာရစ္တာ ၊ ဦးထြန္းေအး သမီးကို လိုက္ျပီးေတာ့ ေရေလာင္းခ်င္တယ္ လုပ္ျပီး ခြက္လိုက္လုေနတယ္ကြာ ”
“ ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ။ ”
“ ငါလည္း ဒီေလာက္ေတာ့ ဘာမွ မေျပာေသးပါဘူး။ သူတို႔ဖာသာ ကာယကံရွင္ေတြ အခ်င္းခ်င္း အဆင္ေျပရင္ ျပီးေရာ ဆိုျပီး မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ျပီး လႊတ္ထားလိုက္တာ။ သူက ကြဲျပဲျပီး အတင္းလိုက္လံုး ၊ ဟိုေကာင္မေလးကလည္း မူးရူးေနေတာ့ ေရွာင္တာေပါ႔။ ဒါနဲ႔ ဟိုသြားဒီသြားနဲ႔ ျဖစ္ေနလို႔ ငါကေတာင္မွ “ ညီမ အေလာင္းခံလိုက္ပါ ” လို႔ ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ ႏို႕မို႕ဆို ျပီးေတာ့မွ မဟုတ္ဘူး။ ”
“ အင္းေလ. . .ဒီေတာ့ . . . . ”
“ ဒီေတာ့ ဟုိေကာင္မေလးက ေရေလာင္းလဲ ခံေရာ သူက မျပီးေတာ့ဘူးကြ။ ေရကို တစ္ခြက္ျပီး တစ္ခြက္ ေလာင္းျပီး စကားေတြ ေျပာျပီး ရစ္ေနတာ။ ဟိုေကာင္မေလးကလည္း ငါ့ကိုပဲ ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္ လုပ္ေနတာေပါ႔။ အေတာ္ ၾကာလာလို႔ ငါက သူငယ္ခ်င္း မင္း ေတာ္ဖို႔ ေကာင္းျပီ လို႔ ေျပာေတာ့ သူက ငါ့ကို ျပဲေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ၾကည့္ျပီး မင္းက ဘာေကာင္လဲ တဲ႔။ ငါကလည္း ငါက ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ မ႑ပ္မွာ ကေလးေတြ ေအးေဆး ေဆာ့လို႔ ရေအာင္ ထိန္းေပးတာပါ လို႔ ေျပာတာကို ၊ ငါ့ကို ဂရုမစိုက္သလို ဟိုဘက္လွည့္ျပီး ေရဆက္ေလာင္းေနတယ္ကြာ။ ”
“ ဒါနဲ႔ မင္းက တြယ္ လိုက္တာေပါ႔ေလ ”
“ မဟုတ္ဘူး ငါက စမတြယ္ဘူးကြ။ ဖိုးလျပည့္က စတြယ္လိုက္တာ . . . . .”
“ ၾသ . . ဒီလိုလား။ ”
ဒီေတာ့မွ အားလံုးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက ဖိုးလျပည့္ဆီကို ေရာက္သြားေတာ့ ဖိုးလျပည့္က ရယ္ျပီး ေျပာသည္။
“ ေအးေလကြာ ၊ ဒီေလာက္ ရွင္းျပေနတာကို စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး။ ရွမ္းေလးကို ေျပာတယ္။ ေျပာမရရင္ ဖဲ႔လုိက္ေတာ့ ဆိုတာကို ဒီေကာင္က အခ်ိန္ၾကာေအာင္ ရွင္းျပေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ငါလည္း စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ စကိုင္ လိုက္ေတာ့တာပဲ။ ဒီေတာ့မွ သူတို႔ အဖြဲ႔က ငါးေယာက္ လာတယ္ ဆိုတာ သိေတာ့တာ။ အျပင္မွာ သံုးေယာက္ေနခဲ႔ျပီး မ႑ပ္ထဲကို ႏွစ္ေယာက္ ဝင္လာတာ။ ျဖစ္ေတာ့မွ အကုန္လံုးဝင္လာတာ။ ဒါေပမဲ႔ ငါတို႔ အင္အားကို သူတို႔ မသိတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ေရကစားေနတဲ႔ ေကာင္ေတြပါ ရပ္ျပီးေတာ့ ဝိုင္းက်ဳံးေတာ့မွ ဒီေကာင္ေတြ ထြက္ေပါက္ ပိတ္သလို ျဖစ္ျပီး ေခြးေျပး ဝက္ေျပး ေျပးၾကရေတာ့တာ။ ”
“ ဒီေကာင္ေတြ ဘယ္ကလဲကြ ”
“ ငါေတာ့ ေသခ်ာ မသိဘူး။ ဒါေပမဲ႔ အစာေၾကေဆး လုပ္တဲ႔ အညာသားေတြ အိမ္ကို ေရာက္ေနတဲ႔ ေကာင္ေတြ ထင္တယ္။ ရွမ္းေလး . . . မင္းတို႔ လမ္းထိပ္ကေလကြာ ”
“ ငါတို႔ လမ္းထိပ္က အစာေၾကေဆး လုပ္တဲ႔ အညာသားေတြ အိမ္ကလား ”
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ရွမ္းေလးက တစ္လမ္းထဲ ဆိုေတာ့ ေျပာလာတဲ႔ ေက်ာ္ေဇယ်ကို ျပန္ေမးလိုက္မိသည္။
“ ေအးေလ . . . သူတို႔ အမ်ိဳးေတြလား မသိပါဘူး။ ငါတို႔ အၾကိဳေန႔ စျပီး ေရကစားတဲ႔ ေန႔ကမွ စေရာက္လာတာ ေတြ႕လိုက္တာပဲ။ မင္းတို႔က တခ်ိန္လံုး မ႑ပ္မွာ အခ်ိန္ကုန္ေနလို႔ မသိလိုက္တာ ျဖစ္မယ္။ ”
သူေျပာတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း အၾကိဳေန႔ မတိုင္ခင္ တစ္ရက္က မ႑ပ္ေဆာက္ျပီးကတည္းက အၾကိဳေန႔ကို ၾကိဳတဲ႔ အေနနဲ႔ တစ္ညလံုး မ႑ပ္မွာ အဖြဲ႔လိုက္ အိပ္လိုက္ၾကတာ ျဖစ္သည္။ ေသာက္လည္း ေသာက္ေနၾကသည္ေပါ႔။ ေနာက္ေန႔ အၾကိဳေန႔ကတည္းက ေရကစားသူက ကစား ၊ မူးသူက မူး ၊ ျပဲသူက ျပဲ ၊ ကြဲသူက ကြဲ နဲ႔ ေန႔လည္စာေတာင္မွ အိမ္မွာ ျပန္စားျဖစ္ၾကတာ မဟုတ္။ မ႑ပ္နဲ႔ နီးရာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကေနသာ ဝယ္ျပီး ၾကံဳသလို စားလိုက္ၾကတာပဲ ျဖစ္သည္။
သၾကၤန္ေရနဲ႔ ေသာက္ထားသမွ်ေတြေၾကာင့္ သိပ္ေတာ့ ဆာလွတယ္ မဟုတ္။ ျပီးေတာ့ ဟိုမွ ဒီမွ ခင္မင္ေသာ အသိအိမ္မ်ားမွ လုပ္ေသာ မုန္႔လံုးေရေပၚ ၊ ေရႊရင္ေအး ၊ တျခားေသာ မုန္႔မ်ိဳးစံုကို သြားယူစားေနေတာ့မွ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ဗိုက္ကလည္း ဆာေတာ့မလဲ။
“ ဒါဆို ဒီေကာင္ေတြ နဲ႔ ကိစၥက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပီးဦးမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔နဲ႔ မင္းကလည္း ျငိထားဖူးတယ္ မဟုတ္လား။ ”
ကိုသက္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးဆတ္ျပျပီး ေျပာလာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ခပ္ဆိတ္ဆိတ္သာ ျငိမ္ေနလိုက္သည္။ ဆိတ္ဆိတ္ ေနျခင္းကလည္း ဝန္ခံျခင္း တမ်ိဳးပဲ မဟုတ္လား။ သူတို႔နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္တုန္းကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ အလြန္ မဟုတ္။ သၾကၤန္နားမွာ ေမြးျပီး သၾကၤန္ကို ခ်စ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သၾကၤန္ရဲ႕ အတတ္ေန႔ ဆိုတာ ရန္ျဖစ္ရမယ္ လို႔ ဇာတာမွာမ်ား ေရးထားသလား ထင္ရေအာင္ သၾကၤန္ အတတ္ေန႔ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အျမဲတမ္း ရံုးေရာက္ ဂတ္ေရာက္ ျဖစ္တတ္သည္။
မႏွစ္က သၾကၤန္မွာေတာ့ ဒီလို ႏွစ္တိုင္းရဲ႕ သၾကၤန္ အတတ္ေန႔ေတြမွာ ရန္ျဖစ္ေနရလို႔ ရန္မျဖစ္ရေအာင္ သၾကၤန္အတတ္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္မွမသြား။ သူငယ္ခ်င္းေတြ လာေခၚလို႔ လမ္းထိပ္မွာ လုပ္ထားတဲ႔ မ႑ပ္ကိုေတာင္မွ ခဏပဲ သြားျပီး သူတို႔ အလစ္မွာ အိမ္ကို အသာေလး ျပန္လာျပီး အိမ္မွာပဲ ထိုင္ကာ အိမ္ေရွ႕က ျဖတ္သြားသူေတြကို ေရလွမ္းပက္ ကစားေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ ညီမေတြ အစ္မေတြနဲ႔ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကိုပဲ ထို္င္ၾကည့္ေနမိသည္။ ဒါေပမဲ႔ အကုသုိလ္ဆိုတာ ဖိတ္စာ ပါစရာ မလိုဘူး ၊ သူ႕ဖာသာ ေရာက္လာတတ္တာပါပဲ။
ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕မွာ ေရကစားျပီး လမ္းကို ျဖတ္သြားတဲ႔ လူေလာက္ကိုသာ ေရပက္ကစားေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အစ္မ ဝမ္းကြဲ ႏွစ္ေယာက္ကို ျပဲေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ေဘာင္းဘီေအာက္ရွဴး ဝတ္ထားတဲ႔ ထိုအစာေၾကေဆး လုပ္တဲ႔ အိမ္က ငေၾကာင္ ႏွစ္ေကာင္က ေရေလာင္းခ်င္တယ္ ဆိုျပီး ရိသဲ႔သဲ႔ ေျပာေနတာ ျမင္ရသည္။ သၾကၤန္မွာ အပ်ိဳကို လူပ်ိဳက ေရေလာင္းတာ ဆန္းတယ္ေတာ့ မဟုတ္ရပါ။ ေလာင္းပါေစ ဆိုျပီး လႊတ္ထားေပမဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ဟန္ပန္ေတြက သာမာန္ကို ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရစ္မူးေနၾက၏။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕မွာ ေရကစားေနၾကတဲ႔ အစ္မနဲ႔ ညီမေတြကလည္း သူတို႔ သြားပါေစ ဆိုျပီး ေရဆက္မကစားေတာ့ပဲ ျခံထဲကို ဝင္လာတာ ျမင္လိုက္ရသည္။
ဒါေပမဲ႔လည္း ထိုႏွစ္ေယာက္မွာ မျပန္။ ျခံျပင္ကေန ေရေလး ေလာင္းယံုပါပဲ အန္တီ ဘာညာဆိုကာ ေမေမ့ကို ေျပာေနတာ ေတြ႕ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ဝင္မေျပာပါ။ ေတာ္ယံုနဲ႔ မျပန္ဘူး ဆိုတာ သိေတာ့ ေဖေဖက ေရအေလာင္းခံလိုက္ပါလို႔ ေျပာေတာ့ အစ္မ ႏွစ္ေယာက္က ေရထြက္ အေလာင္းခံသည္။ တစ္ခြက္နဲ႔လည္း မျပီး ႏွစ္ခြက္နဲ႔လည္း မျပီး ၊ လူၾကီးရဲ႕ စကားကို နားေထာင္ျပီး ျငိမ္ ေရေလာင္းခံေနတာကို ဘယ္လို သေဘာေပါက္ကာ ထင္သြားသည္ မသိ။ ေရေလာင္းရာမွ လက္ပါ လာျပီး ဆံပင္ေတြကို ကိုင္သည္ပါ ျဖစ္လာသည္။
ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ မေနႏိုင္ေတာ့။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ထြက္သြားျပီး အစ္မ ႏွစ္ေယာက္ကို အိမ္ထဲ ဝင္ေတာ့လို႔ ခပ္ေငါက္ေငါက္ ေျပာလိုက္မိသည္။ သူတို႔ကလည္း နဂိုကတည္းက ဝင္ခ်င္ေနတာ ဆိုေတာ့ လွစ္ခနဲ ေျပးဝင္သြားေတာ့ ေရေလာင္းက အူေၾကာင္ေၾကာင္ လုပ္ေနေသာ ငနဲ ႏွစ္ေကာင္က ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ကာ သူတို႔ ေရေလာင္းေနေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပလတ္စတစ္ ေရခြက္ကို ေပါက္ခြဲကာ လမ္းမေပၚတတ္ျပီး စိန္ေခၚေလေတာ့၏။
ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္မွ ေၾကာင္သြားေသးသည္။ ဒီေကာင္ေတြ ဘာျဖစ္တာလဲေပါ႔။ ေနာက္မွ သူတို႔က ကၽြန္ေတာ့္ကို မေက်နပ္လို႔ စိန္ေခၚေနတယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ ေဒါသက ဝုန္းခနဲ ျဖစ္ျပီး အျမဲတမ္း အသင့္ အေခ်ာသပ္ထားတဲ႔ လက္စြဲေတာ္ကို စြဲျပီး လမ္းမေပၚတတ္ကာ ရိုက္မိေတာ့သည္။ အမူးသမားကို ရိုက္ရတာ အေတြ႕အၾကံဳ မရွိလည္း အလြန္လြယ္ပါသည္။ သူတို႔ ေခါင္းကို ရိုက္မယ္ ဆိုကာ ဟန္ျပလိုက္တာနဲ႔ သူတို႔က လက္နဲ႔ ကာျပီးသား ၊ ဒီေတာ့မွ ကိုယ္က ေခါင္းကို မရိုက္ဘဲ သူတို႔ ညိဳသက်ီးကို ရိုက္လိုက္ယံုမွ်သာ။ ညိဳသက်ိီးကို ရိုက္မိျပီ ဆိုေတာ့မွ ညိဳသက်ိီးကို အုပ္ကိုင္ျပီး ငိုက္က်လာတဲ႔ ေခါင္းကို ရိုက္လိုက္ယံုပါပဲ။
ဘယ္ႏွစ္ခ်က္မွ မရိုက္လိုက္ရပါ ၊ သူတို႔လည္း အမူးေတြပါ အညာျပန္ သြားပံုရသည္။ ေလးဘက္ေထာက္ကာ ေျပးေလေတာ့၏။ လူက ေဒါသေတြ ထြက္ျပီး မႊန္ေနတာ ဆိုေတာ့ သူတို႔ သြားရာ ေနာက္ကို လိုက္ရိုက္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရာက္လာျပီး သူတို႔ျခံထဲကိုပါ လိုက္ရိုက္လိုက္ၾက ၊ အၾကမ္းခင္းဆဲ လမ္းမွ ေက်ာက္ခဲေတြနဲ႔ ပစ္ၾက ျဖစ္ကာ အိမ္ေရွ႕က တရုတ္ကပ္မွန္ေတြလည္း ကြဲ ၊ အိမ္လည္း တစ္ျခမ္း ျပိဳမလို ျဖစ္သြားေတာ့၏။ သူတို႔ ျခံထဲမွာလည္း လမ္းခင္းဖို႔ အၾကမ္းယာထားတဲ႔ လိပ္သည္းေက်ာက္ေတြက အႏွံ႔အျပား ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အင္အားကလည္း အဲဒီလို ေကာင္းသည္။
ေနာက္ေတာ့ သက္ဆိုင္ရာ မိဘေတြက လာဆြဲသြားလို႔ ရန္ပြဲက ျပီးသြားေပမဲ႔ အဲဒီအထဲက ထိုအစာေၾကေဆး လုပ္တဲ႔ အိမ္က အညာသားေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိပ္ျပီးေတာ့ အေစးမကပ္ေတာ့တာ ျဖစ္သည္။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္က အညာသားလို႔ ေခၚတာ ႏွိမ္ေခၚတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ ကိုယ္တိုင္ကိုက အညာသားလို႔ သူတို႔ဖာသာ နာမည္ေပးကာ ေက်ေက်နပ္နပ္ ေခၚရင္း ဒီလိုပဲ တစ္ရပ္ကြက္လံုးက ႏႈတ္က်ိဳးသြားတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွ မဟုတ္ပါဘူး ၊ တစ္ရပ္ကြက္လံုးကလည္း အညာသားအိမ္ပဲ ေခၚၾကတာပါ။ အခုေတာ့ မႏွစ္က ရန္ေၾကြးလက္က်န္က ဒီႏွစ္မွာ ျပန္စလာျပန္ျပီ။ ျပီးေတာ့ ရွမ္းေလးနဲ႔ ျဖစ္တဲ႔ ဒီေန႔က သၾကၤန္ အတတ္ေန႔ ျဖစ္ေန၏။
“ ကဲပါကြာ . . . ျဖစ္ျပီးေတာ့လည္း ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ ၊ ကိုယ့္ဖာသာပဲ ေနလိုက္ေတာ့ ဒီေကာင္ေတြနဲ႔လည္း သြားမေရာနဲ႔ေတာ့ ၊ ျပီးေတာ့ သူတို႔လည္း လူသစ္ေတြမို႔ ထင္တယ္။ အခုေလာက္ဆို ဒီေကာင္ေတြ ငါတို႔ အေၾကာင္း သိေလာက္ပါျပီ။ ထားလိုက္ပါေတာ့ကြာ ၊ ႏို႕မို႔ဆို အက်ယ္အက်ယ္ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။ ”
ကိုမုိးၾကီးက ေျပရာေျပေၾကာင္း ေျပာေနတုန္း . . .
“ ဟဲ႔ ရွမ္းေလး . . . အခု အိမ္ကို ျပန္လာစမ္း ၊ ေရာက္ရာ ေနရာမွာ ရန္ျဖစ္ဖို႔ ေလာက္ပဲ သိတယ္။ စီခနဲဆို နင့္အသံခ်ည္းပဲ။ ”
အသံလာရာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရွမ္းေလးရဲ႕ အေမ့ ေဒၚေဌးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
“ ဟာ . . . အေမကေတာ့ လုပ္ျပီ။ ကၽြန္ေတာ္က ဘာမွ လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ေအးေဆး မ႑ပ္ထိန္းေနတာ ၊ သူတို႔ဖာသာ မူးျပီး မိန္းကေလးေတြကို လာဆြဲေနလို႔ ေျပာတာ ၊ မရလို႔ နည္းနည္းဆံုးမ လိုက္တာ။ ”
“ ဆံုးမရေအာင္ နင့္က သူတို႔ အေဖမို႔လား ၊ လာ နင္ ျပန္လာေတာ့။ အခု အိမ္ကို ျပန္လာေတာ့ ၊ ေရာက္ေလရာ အရပ္မွာ ရန္ျဖစ္သံခ်ည္းပဲ ၾကားေနရပါလား။ မင္းတို႔လည္း သိမ္းေတာ့ ေနလည္း ျမင့္ေနျပီ။ ညေနမွ ျပန္ကစားရင္ ကစားေတာ့။ ”
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ၾကည့္လိုက္မိ၏။ ခုနက ရန္ပြဲေၾကာင့္ ေရကစားေနတဲ႔ ကေလးေတြ ၊ မိန္းကေလးေတြ ရဲ႕ မိဘေတြကလည္း သူတို႔ရဲ႕ သက္ဆိုင္ရာ လူေတြကို လာျပန္ေခၚသြားလို႔ မ႑ပ္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေလာက္ပဲ က်န္ပါေတာ့သည္။ ေန႔လည္ ၂ နာရီထိုးလုျပီဟု နာရီရဲ႕ လက္တံေတြက ညႊန္ျပေန၏။ တကယ္ဆို အိမ္ကို ျပန္ျဖစ္မည္ မဟုတ္ပါ။ ကိုယ့္ဖာသာပဲ မ႑ပ္ေအာက္က အရိပ္မွာ အရက္ေသာက္ေနၾကမည္။ တေရးတေမာ အိပ္ေနၾကမည္။ ဒီလိုပဲ စီစဥ္ထားတာ။
“ လာ . . . . အားလံုး လိုက္ခဲ႔ၾက ၊ မင္းတို႔ အားလံုး စားဖို႔ အန္တီ ထမင္းနဲ႔ ဟင္းေတြ ခ်က္ေနတာ ၊ ခ်က္လို႔ ျပီးမယ္ပဲ ရွိေသး ၊ လမ္းထိပ္မွာ ရွမ္းေလး ရန္ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုလို႔ ေျပးလာတာ . . . ”
“ ဟာ . . . အေမကလည္း ရန္ျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူးဆိုေနမွ ၊ သူတို႔ လာ မူးရမ္းေနလို႔ ဆံုးမတာပါဆို . . ”
“ ေတာ္ . . .ဘာမွ မေျပာနဲ႔ ၊ လာ အားလံုး လိုက္ခဲ႔ၾက ”
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာမွ မေျပာဘဲ အသာတၾကည္ ေခါင္းဆတ္ျပကာ ရွမ္းေလးတို႔ အိမ္ကို လိုက္သြားဖို႔ ျပင္ၾကသည္။ မ႑ပ္မွာေတာ့ အိမ္နားမွ လူၾကီး ၃ ၊ ၄ ေယာက္ကို အရက္ဝိုင္းေတြျဖင့္ ထားခဲ႔မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ေနျမင့္ေနခ်ိန္ ခဏ ရွမ္းေလးတို႔ အိမ္မွာ သူ႕အေမ ခ်က္ထားတာေတြ စားေသာက္ကာ တေရးတေမာ အိပ္ျပီး နားၾကမည္ ဟု အားလံုးက သေဘာတူလိုက္သည္။ သေဘာမတူ မျဖစ္္ေသာ ကိစၥ တစ္ရပ္ကလည္း အသာအယာ ရွိေန၏။ ဒါကေတာ့ ရွမ္းေလး အေမမွာ မျပင္းထန္လွေသာ္လည္း သိသာေသာ ႏွလံုးေရာဂါက ခပ္မိန္႔မိန္႔ၾကီး ရွိေန၏။
ရွမ္းေလးတို႔ အိမ္ေရာက္ေတာ့လည္း ခုနက ရန္ျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ႔ စိတ္ေတြ ဘယ္ကို ေရာက္လို႔ ေရာက္သြားမွန္း မသိ။ ရွမ္ေလး အေမ ခ်က္ထားေသာ ထမင္းနဲ႔ ဟင္းကို အလုအယက္ စားၾကတာ အေတာ္ကို ေပ်ာ္ဖို႔ ေကာင္းပါသည္။ ဝက္သားနဲ႔ မွ်စ္ခ်ဥ္ ၊ ပုန္းရည္ၾကီးသုတ္ ၊ ငါးပိေထာင္း ၊ ဗလေခ်ာင္ေၾကာ္ ဒါေတြနဲ႔တင္ သၾကၤန္တြင္း တစ္ခုလံုး ျဖစ္သလို စားေနေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ နတ္သုဒၶါ တမွ်ပင္ ျဖစ္ေစသည္။
“ မဟုတ္ပါဘူး ဆို . . . ဒါပဲ ထပ္ခါ ထပ္ခါ ေျပာေနတယ္ အေမရာ။ သူတို႔က လာမူးရမ္းတာပါ ဆိုေနမွ . . ”
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထမင္းစားေနခ်ိန္ထိေအာင္ ရွမ္းေလးကို သူ႕အေမက ဆူလို႔ မျပီး။ ဒါကို ျပန္ေျဖရွင္းေနေသာ ရွမ္းေလး အသံကလည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အိမ္ေပၚမွ ထြက္လာတုန္း။ ထမင္းစားေနရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မ်က္စပစ္ျပရင္း ရွမ္းေလးရဲ႕ အျဖစ္ကို ရယ္မိၾကသည္။ ခဏေနေတာ့ ရွမ္းေလး အေမက အိမ္ေပၚထပ္မွ ဆင္းလာကာ ေမး၏။
“ ဘယ္လိုလဲ စားေကာင္းရဲ႕လား ၊ အားမနာၾကနဲ႔ အကုန္သာ စားေနာ္။ ”
“ စားေကာင္းတာေပါ႔ အန္တီရာ ကၽြန္ေတာ္တု႔ိက ေရေဆာ့ေနတာနဲ႔ ထမင္းကို ေကာင္းေကာင္းမွ မစားျဖစ္တာ . . . . ”
“ ေရေဆာ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အန္တီ မင္းတို႔ မ႑ပ္ လာၾကည့္ရင္ေတာ့ မင္းတို႔ ေသာက္ေနတာပဲ ေတြ႕တာပဲ ၊ ေရေဆာ့ေနတာ တစ္ခါမွကို မေတြ႕ဘူး။ ”
“ အဟီး . . . ဒါကေတာ့ အန္တီရယ္ ၊ သၾကၤန္ ဆိုတာ ေရနဲ႔ ဆိုေတာ့ ေအးတယ္ မဟုတ္လား။ အေအးဒဏ္ ခံႏိုင္ေအာင္ပါ။ ”
“ ေတာ္ပါကြယ္. . . ဆင္ေျခေတြပါ။ မင္းတို႔ သူငယ္ခ်င္း ရွမ္းေလးကိုလည္း ၾကည့္ေျပာၾကဦး။ အခု ေနာက္ပိုင္း ဘယ္လိုမွကို ေျပာလို႔ မရဘူး။ ဆိုးလာခ်က္ကလည္း ေအာ့ေၾကာကို လန္ေနတာပဲ။ ”
“ - - - - - -- - ”
တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး ျပံဳးမိၾကသည္။ ဒီလူနဲ႔ ဒီလူ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး သြားေျပာမည္မလဲ။ နဂိုကတည္းက တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စကားေတြ အတင္ခံခ်င္ၾကတာမွ မဟုတ္တာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အခ်င္းခ်င္း ေျပာမနာ ဆိုမနာ ဆိုေပမဲ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ဆရာလုပ္စရာမွ မဟုတ္တာ။
“ ကဲ . . ကဲ . . စားၾက။ ျပီးရင္ တေရးတေမာ အိပ္ေလ။ အန္တီလည္း အိပ္လိုက္ဦးမယ္။ ေနပူေနတယ္ ဘယ္မွေတာ့ မသြားၾကနဲ႔။ ”
ေျပာလည္း ေျပာ ၊ အိပ္ဖို႔လည္း အိမ္ေအာက္ထပ္က ၾကမ္းခင္းေပၚမွာ သင္ျဖဴးဖ်ာေလး ခင္းျပီး ေခါင္းအံုးေပ်ာ့ေလးနဲ႔ အိပ္ဖို႔ ျပင္ေနေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ရက္မ်ားစြာ တစ္ေနလံုး ေသာက္စား ထားျပီး ထမင္းက နပ္မမွန္ေလေတာ့ အခုလို ေကာင္းေကာင္းေလး စားလိုက္ရေတာ့ အိမ္ေဘးမွာ ၊ အိမ္ေအာက္မွာ ၊ အိမ္ေရွ႕မွာ ဖ်ာၾကမ္းေတြနဲ႔ အားလံုး အတံုး အရံုးလဲွကာ အိပ္ေနၾက၏။ သၾကၤန္ရဲ႕ ေန႔လယ္ခင္းကလည္း ဗိုက္တင္းတင္းနဲ႔ ပင္ပန္းမႈေတြေၾကာင့္ ဘယ္လို အိပ္ေပ်ာ္မွန္း မသိေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္။
ေခၚသံ ၊ စကားေျပာသံ တခ်ိဳ႕က အိပ္မက္လိုလို ၊ တကယ္လိုိလိုနဲ႔ ဝိုးတဝါး ၾကားေနရ၏။ ေသေသခ်ာခ်ာလည္း နားမေထာင္ျဖစ္ပါ။ ညေန မေစာင္းေသးဘူး ဆိုတာ သိေနေသာ စိတ္ေၾကာင့္ အသာအယာျပန္ျပီး ေမွးေနမိသည္။ ေႏြေနပူမွာ အရိပ္ေကာင္းေသာ ေနရာ၌ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ားကို ဗိုက္ကားေအာင္ စားျပီး အိပ္ရေသာ အရသာမွာ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းမွန္း ပထမဦးဆံုး အၾကိမ္ သိရျခင္းပါပဲ။
“ ကိုေဆြဦး ရွိလား မသိဘူး။ ”
ခပ္အုပ္အုပ္ အေမးသံကို ၾကားလိုက္ရ၏။ ကိုေဆြဦး ဆိုတာ ရွမ္းေလးရဲ႕ အထက္က အစ္ကို ျဖစ္၏။ သူတို႔နဲ႔ ပတ္သတ္တဲ႔ လူေတြ လာတာ ငါနဲ႔ မဆိုင္ဘူး ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခပ္တည္တည္ပင္ ျပန္ႏွပ္ေနမိသည္။
“ ဘာကိစၥ ရွိလို႔လဲ ”
ရွမ္းေလးရဲ႕ အေမးသံက သူ႕အေမကို တင္းေနေသာ အသံေရာပါက ခပ္ျပတ္ျပတ္ျဖစ္ေနသည္။
“ ဟို . . . ညက ဂစ္တာတီးျပီးေတာ့ က်န္ခဲ႔တဲ႔ သီခ်င္းစာအုပ္ေတြ လာျပန္ေပးတာပါ။ ”
ေၾသာ္ . . ဒါဆို ငါတို႔နဲ႔ ဘာမွေတာင္မွ ပိုမဆိုင္ေသးတယ္ ဆိုျပီး တေရးေလာက္ ထပ္ရေအာင္ ေမွးေနမိ၏။ ကိုေဆြဦးက ဂစ္တာ အတီးေကာင္းေတာ့ ေနရာတကာမွာ ပြဲက်ေနတတ္သည္။ ျပီးေတာ့ သူက ေရာ့ခ္ ၊ ေအာ္တာ ၊ အညာ ၊ ေတာ ၊ ေရွးသီခ်င္း အကုန္ရသည္။ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ကို တီးတတ္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ေရာက္ေလရာမွာ ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔ အေတာ္ကို မ်က္ႏွာပြင့္ရသူ ျဖစ္၏။
“ ဘယ္သူလဲ ရွမ္းေလး . . . ”
ရွမ္းေလး အေမ ႏိုးလာပံု ရ၏။ လွဲေနရာမွ မထေသးဘဲ ရွမ္းေလးကို လွမ္းေမး၏။
“ ဟုိအိမ္က အေမ။ ကိုေလး ဂစ္တာ သြားတီးရင္း က်န္ခဲ႔တဲ႔ သီခ်င္း စာအုပ္ လာေပးတာလို႔ ေျပာတာပဲ။ ”
ရွမ္းေလး အေမက ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ျပီး . . .
“ ေနေန ဒါဆို အေမပဲ ထယူလိုက္ေတာ့မယ္။ ”
“ ရပါတယ္ အေမ့ဖာသာ လွဲေနပါ။ သီခ်င္းစာအုပ္ေလး ယူတာပဲ ျပႆနာ မရွိပါဘူး ၊ သားဖာသာ ယူထားလို္က္ပါ႔မယ္။ ”
ေျပာလည္း ေျပာ အိမ္ေပၚထပ္ ေလွကားကေန ဆင္းလာျပီး သီခ်င္းစာအုပ္ လာေပးတဲ႔ လူဆီကို ေလွ်ာက္လာသည္။ အိမ္ေဘးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အိပ္ေနတဲ႔ အတြက္ သီခ်င္းစာအုပ္ကို လာေပးတဲ႔႔ လူရဲ႕ မ်က္ႏွာကို မျမင္ရပါ။
“ ဘယ္သူလဲ မသိဘူး ”
လို႔ ဝင္းထြန္းက အိပ္ေနရာ ဒီဘက္မွ ဟိုဘက္ကို ေျပာင္းေစာင္းရင္း လွမ္းေမး၏။ ကၽြန္ေတာ့္ ေနရာကေတာ့ လံုးဝ မျမင္ရပါ။ ျမင္ႏိုင္ေသာ လူက ထထိုင္ၾကည့္ျပီး . . .
“ အစာေၾကေဆး လုပ္တဲ႔ အိမ္က အညာသားကြ ၊ ဟိုႏွစ္က ကိုေဇာ္နဲ႔ ျဖစ္တဲ႔ ေကာင္ေလကြာ။ မနက္က ျဖစ္တဲ႔ ေကာင္ေတြရဲ႕ အမ်ိဳး ထင္တယ္။ ”
“ ဟင္ . . . ဟုတ္လား ”
ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ အပါအဝင္ အားလံုး လွဲအိပ္ေနရာမွ ေခါင္းေထာင္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထိုလူ႕လက္ထဲမွာ သီခ်င္းစာအုပ္ကို ရွမ္းေလးက လွမ္းယူျပီး အိပ္ေပၚကို ျပန္တတ္ရန္ လွည့္ထြက္သည္။ ဒီလို သူ႕ကို ေနာက္ေက်ာ အေပးမွာ သူက သူ႕ေနာက္ခါးၾကားထဲကို လက္ကို လွ်ိဳႏွိက္လိုက္ကာ ျပန္ထုတ္လာေတာ့ လက္ထဲမွာ ဓါးတို တစ္ေခ်ာင္းကို ျမင္လိုက္ရ၏။ သူ႕ကို ေနာက္ေၾကာေပးထားေသာေၾကာင့္ ရွမ္းေလးကေတာ့ လံုးဝ မျမင္ ၊ မသိေပ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး လွမ္းျမင္လိုက္ၾကေသာ္လည္း ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူ႕မွ မထင္မိၾက။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုပဲ ရွမ္းေလး ေနာက္ေၾကာမွာ ဓါးကိုင္ကာ ရွမ္းေလးကို ထိုးဖို႔ ျပင္ေနတာကို ျမင္လိုက္သူ ေနာက္တစ္ေယာက္လည္း ရွိေသးသည္။
သူကေတာ့ ရွမ္းေလးရဲ႕ အေမ . . . .
“ သား . . . ရွမ္းေလး ၊ မင္းေနာက္မွာ ဓါးနဲ႔. . . . အမေလး . . . လုပ္ၾကပါဦး။ ”
သူ႕အေမရဲ႕ ေအာ္သံက အျဖစ္အပ်က္ သံုးခုကို ေအာ္သံ တစ္ခုတည္းနဲ႔ တဆက္တည္း ေဖာ္ျပသြား၏။ ထိုလူ ဓါးထုတ္တာ ၊ ရွမ္းေလးကို လွမ္းသတိေပးတာ ၊ ရွမ္းေလးက လွည့္အၾကည့္မွာ ဟိုလူထိုးလိုက္ေသာ ဓါးက ရွမ္းေလး နံၾကားထဲကို ဝင္သြားတာ ၊ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြ အားလံုးကို ျမင္လိုက္ရေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ရုတ္တရက္ ဆိုေတာ့ ေၾကာင္ေငးေနမိသည္။
“ အမေလး လုပ္ၾကပါဦး ”
ရွမ္းေလး အေမရဲ႕ အသံက ထပ္ထြက္လာ၏။ ျပီးေတာ့ သူ အိပ္ေနရာမွ ထထိုင္ ၊ ထထိုင္ေနရာမွ မတ္တပ္ ရပ္ကာ ရွမ္းေလး ဆီကို အေျပးလာ၏။ ရွမ္းေလးက သူ႕အေမ သူ႕ဆီကို ေျပးလာတာ ျမင္ေတာ့ ဓါးနဲ႔ အထိုးခံေနရာကေန လွမ္းေအာ္သည္။
“ အေမ . . . မလာနဲ႔ ၊ မလာနဲ႔။ ”
သူက ေနာက္ကို လွည့္ကာ အေအာ္ ၊ ဟိုတစ္ဘက္လူကို ပိုျပီး အခြင့္အေရး ေပးသလို ျဖစ္ကာ ဟိုက သူ႔ကို ေနာက္ထပ္ ဓါးခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ နံၾကားထဲ ၊ ဗိုက္ထဲကို ဆက္ကာ ဆက္ကာ ထိုးေတာ့သည္။
အျဖစ္အပ်က္က မွတ္ထင္ မထားေသာေၾကာင့္ လြန္စြာမွ ျမန္လွ၏။ ရုတ္တရက္ ေၾကာင္ေငးကာ ၾကည့္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ သတိဝင္လာေတာ့ ရွမ္းေလးကို ၇ ခ်က္ေလာက္ ဆက္ကာ ထိုးမိသြားျပီ။ ရွမ္းေလးနားကို သူ႕အေမ ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မတ္တပ္ ထရပ္မိကာ ဒီလူ႔ေနာက္ကို လိုက္ေတာ့ သူက လက္ထဲက ဓါးကို ေဝ့ရမ္းကာ အေရွ႕က လူေတြကို ရမ္းကားျပီး ထြက္ေျပးေလေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး လမ္းေပၚကို ေရာက္ေတာ့ သူက ဓါတ္တိုင္ ၃ တိုင္စာေလာက္ ေဝးေနျပီ။
“ ရွမ္းေလး . . . . အမေလး . . .သား . . . .”
ရွမ္းေလး အေမရဲ႕ အသံကို ၾကားေတာ့ ေျပးလိုက္ေနတဲ႔ လူေတြ ရပ္သြားျပီး ရွမ္းေလးဆီကို ျပန္ေျပးလာကာ ၾကည့္မိသည္။ တစြတ္စြတ္ နဲ႔ ေနာက္ေၾကာက ထိုးသြားေသာေၾကာင့္ ဓါးဒဏ္ရာက ၇ ခ်က္ ထိထိမိမိ ရွိသည္။ အားလံုး ျပာသြားၾကသည္။ ကားေခၚသူက ေျပးေခၚ ၊ ရွမ္းေလး ဒဏ္ရာေတြမွ ေသြးသိပ္မထြက္ေအာင္ အဝတ္ေတြနဲ႔ ဖိထားသူက ဖိ ၊ ရွမ္းေလး အေမကို ႏွစ္သိမ့္သူက ႏွစ္သိမ့္။ ဒါေပမဲ႔ ရွမ္းေလးက သူ႕အေမလက္ကို လွမ္းကိုင္ရင္း ခပ္ယဲ႔ယဲ႔ျပံဳးသည္။
“ သား ဘာမွ မျဖစ္ဘူး အေမ ၊ ဘာမွ မစုိးရိမ္နဲ႔။ နည္းနည္းေလး . . . အဟြတ္ . .အဟြတ္ . . ”
သူကသာ နည္းတယ္ ေျပာေနတာ . . . သူ႕ပါးစပ္ကပါ ေသြးေတြက ပြက္ခနဲ ပြက္ခနဲ ထြက္လာသည္။ ရွမ္းေလးကို ၾကည့္ရတာ သူ႕ထက္ သူ႕အေမကို ပိုျပီးေတာ့ စိုးရိမ္ပံု ရသည္။ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနတဲ႔ လက္နဲ႔ သူ႕အေမကို ကိုင္ထားရင္းနဲ႔ သူ႕အေမကို ေခၚသြားဖို႔ မ်က္စက ပစ္ေနေသးသည္။ ဘယ္ကေန ဘယ္လို ေခၚလာလဲ မသိေသာ ဒက္ဆန္း ကားတစ္စီးေရာက္လာ၏။ ေရာက္တယ္ ဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး ရွမ္းေလးကို ေပြ႔ျပီး တင္ၾကသည္။ ျပီးေတာ့ ေဆးရံုကို ခ်က္ခ်င္း ေမာင္းၾကသည္။
အဲဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏိုင္ေသာ . . . ျပီးေတာ့ နားမလည္ႏိုင္ေသာ ျဖစ္ရပ္ တစ္ခုကို ၾကံဳခဲ႔ရပါသည္။ ျမိဳ႕နယ္ ေဆးရံုကို ေရာက္ေတာ့ ေဆးရံုက ဆရာဝန္ေတြက ဘာျဖစ္လာတာလဲ ဆိုျပီး ေမးသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း လိမ္စရာ မလိုေသာေၾကာင့္ အမွန္ အတိုင္း ေျဖလိုက္ပါသည္။ ဒိီေတာ့ သူတို႔႕ ဒီလို ရန္ျဖစ္ျပီး ဓါးထိုးခံရတာ ဆိုရင္ သူတို႔ ကုသလို႔ မရဘူးတဲ႔။ ေဆးရံုၾကီးကို သြားပါ ဆိုပဲ။ ဒီလို အျဖစ္အပ်က္က သူတို႔ အမႈပတ္လာႏိုင္တယ္ ဟု ဆိုသည္။
ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ကို နားမလည္ပါ။ ေသလုေမ်ာပါး ျဖစ္ေနေသာ လူနာတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္ကို မကယ္ဘဲ ၊ ဟိုကို လႊဲ ၊ ဒီကို လႊဲနဲ႔ ဘာလို႔မ်ား အခ်ိန္ျဖဳန္းရတာလဲ ဆိုတာ အခုထိ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာမေပါက္ခဲ႔ပါ။ ဒီလူကို ဓါးနဲ႔ ထိုးတာ ဒီဆရာဝန္ မဟုတ္မွန္း အားလံုးက သိေနၾကတာပဲေလ။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔ မကယ္ႏိုင္ပါဘူးတဲ႔။ ဒါနဲ႔ပဲ ေဆးရံုကားေပၚေျပာင္းျပီး ရန္ကုန္ ေဆးရံုၾကီးကို ဒလၾကမ္း ေမာင္းရေတာ့သည္။ ဒါေပမဲ႔ ကံဆိုးစြာပဲ လမ္းမွာတင္ ေသြးထြက္လြန္ကာ ရွမ္းေလး ဆံုးသြားပါေတာ့သည္။ ဓါးထိုးခံထားရတဲ႔ အခ်က္ေပါင္းကလည္း ၇ ခ်က္ေတာင္ ၊ ျပီးေတာ့ အထိုးခံရတဲ႔ ေနရာေတြကလည္း ေသကြင္း ေသကြက္ေတြခ်ည္းပဲလို႔ ဆို၏။
ဒါေတာင္မွ ရသေလာက္ေလး အသက္ကို မကယ္တင္ဘဲနဲ႔ ဟိုက ေဆးရံုကို သြားမွ ဆိုျပီး လက္လႊဲရက္ေသာ ဆရာဝန္မ်ားကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ခုထိ နားမလည္ႏိုင္ေသးပါ။ သူတို႔ရဲ႕ အမႈပတ္မွာ စိုးလို႔ ဆိုလား ၊ ျပႆနာ တတ္မွာ စိုးလို႔ ဆိုလား ၊ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိတဲ႔ ဆင္ေျခေၾကာင့္ ရန္ကုန္ေဆးရံုၾကီးကို မေရာက္ခင္မွာဘဲ ရွမ္းေလး တစ္ေယာက္ အသက္ထြက္သြားရရွာေတာ့သည္။
ရွမ္းေလး ဆံုးတဲ႔ ရက္က ျမန္မာႏွစ္ တစ္ႏွစ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးရက္ ဆိုေတာ့ ေနာက္ေန႔ ႏွစ္သစ္ကို မကူးေကာင္းဘူး ဆိုကာ အသုဘကို ခ်က္ခ်င္းခ်ဖို႔ ျပင္ဆင္ရျပန္ေတာ့သည္။ တကယ္လို႔ ေနာက္ႏွစ္ကို ကူးသြားရင္ ရြာနာတယ္ လို႔ ဆိုၾကျပန္သည္။ ရြာက ဘယ္ေနရာက နာသြားတာလည္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မသိေပမဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲက လူၾကီးေတြ ေျပာတဲ႔ အတိုင္း အလ်င္အျမန္ ရွမ္းေလး အသုဘ ကို က်င္းပလိုက္ရေလေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး အတြက္ အျဖစ္အပ်က္က လြန္စြာမွပဲ ျမန္ဆန္လွပါသည္။ မနက္ကတင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ အတူတူ ေရကစားေနေသာ ရွမ္းေလး ၊ မ႑ပ္ကို အလွည့္က် ထိန္းေနေသာ ရွမ္းေလး ၊ အညာသား အဖြဲ႔နဲ႔ ရန္ျဖစ္ခဲ႔ေသာ ရွမ္းေလး ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ အရက္ အတူတူ ေသာက္ထားေသာ ရွမ္းေလး ၊ သူူ႕အေမကို သူ႕ေၾကာင့္ စိတ္ပူျပီး က်န္ခဲ႔ရမွာ စိုးလို႔ သားဆိုးပဲ ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ ရွမ္းေလး ၊ ေန႔လည္မွာေတာင္မွ ထမင္းစားရင္း သူ႔အေမနဲ႔ စကားမ်ားေနတဲ႔ ရွမ္းေလး ၊ အရပ္ကလန္ကလားနဲ႔ အိမ္ေပၚက ဆင္းလာတဲ႔ ရွမ္းေလး . . . . . ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ရွမ္းေလး ရုတ္တရက္ကို မရွိေတာ့ပါဘူး။
မနက္က အတူတူ ရွိေနျပီး ညေနက်ေတာ့ သူ႕ရဲ႕အသုဘကို အျမန္က်င္းပကာ သျဂိဳဟ္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ရွမ္းေလး ဆိုတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းက ေသဆံုးသြားတယ္ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္မခံႏိုင္ေသးဘဲ လမ္းထိပ္ကိုပဲ သြားသလိုလို ျမိဳ႕ထဲပဲ သြားသလိုလို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနခဲ႔ရပါသည္။ ရွမ္းေလး အေမကလည္း သူ႕သား သူ႕ကို ကာကြယ္ဖို႔ ေနာက္ျပန္လွည့္ရင္း ျဖစ္တာ ဟု ဆိုကာ ေျဖမဆည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။
ရဲစခန္းကလည္း တရားခံ ျဖစ္ေသာ အညာသားကို လိုက္ဖမ္းေနသလို အဲဒီေန႔ညမွာတင္ ကၽြန္ေတာ္ ရွမ္းေလး အိမ္မွာ ေနျပီး သူ႔အေမကို ႏွစ္သိမ့္ေနစဥ္မွာပဲ ၊ တျခားေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြက အညာသားတို႔ အိမ္ကို ဝင္ျပီး တစ္အိမ္သားလံုးကို ရိုက္ၾက ႏွက္ၾက ျဖစ္ေသး၏။ ဒီအညာသား အိမ္မွာ မိသားစု ဆိုလို႔ သူတို႔ ညီအစ္ကို ၃ ေယာက္နဲ႔ အစ္မအၾကီးဆံုး တစ္ေယာက္သာ ရွိပါသည္။ ဒါေပမဲ႔ အခု သၾကၤန္တြင္းမွာ ဧည့္သည္ အျဖစ္ ေရာက္လာတဲ႔ ေနာက္တိုး ၄ ေယာက္ေၾကာင့္သာ လူမ်ားေနတာ ျဖစ္၏။ ဒါေပမဲ႔လည္း လူအင္အားေတာင့္ျပီး ေဒါသေတြ ထြက္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ သူတို႔ အိမ္ေပၚကို တတ္ျပီး ေတြ႕သမွ် ရိုက္ႏွက္ၾကတာ သူတို႔ လူေတြ အားလံုး ဆင္းေျပးရတဲ႔ အထိပါပဲ။
တစ္ရပ္ကြက္လံုးကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးကို ခင္မင္မႈ ၊ မ႑ပ္မွာ ျဖစ္ရတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ ၊ ရွမ္းေလး ေသဆံုးရတဲ႔ ကိစၥေတြေၾကာင့္ သူတို႔ အားလံုးကို မ်က္မုန္း အေတာ္ကို က်ိဳးေနၾကပါသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔လည္း ဒီအိမ္ကို ပိတ္ထားျပီးေတာ့ တျခားကို ေျပာင္းသြားၾကသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္စဥ္ မ႑ပ္ေတြ ထိုးျမဲျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ရပ္ကြက္ရံုးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြရဲ႕ မ႑ပ္ကို တာဝန္ခံ ဆိုကာ သံုးေယာက္ကို လက္မွတ္ထိုးခိုင္း၏။ တစ္ခုခု ျဖစ္ရင္ ဒီတာဝန္ခံေတြကို အေရးယူၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ႏွစ္စဥ္ က်င္းပေနဆဲ ျဖစ္ျပီး မ႑ပ္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေရကစားေနတဲ႔ လူေတြကို အူေၾကာင္က်ား လာလုပ္သူေတြကို ပိုျပီး ျပတ္ျပတ္သားသား ကိုင္တြယ္ လိုက္ေလ့ ရွိသည္။
ျပီးေတာ့ . . .
ဒီအခ်ိန္က စျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကားထဲမွာ အၾကၤန္ရဲ႕ အတတ္ေန႔ဆိုတာ ရန္ျဖစ္ရမဲ႔ ေန႔ တစ္ေန႔လို႔ သတ္မွတ္ထားသလို ျဖစ္ခဲ႔ရပါေတာ့သည္။ သၾကၤန္ရဲ ေနာက္ဆံုးေန႔ရက္ အတတ္ေန႔ျပီးရင္ မ႑ပ္မွာလည္း တိတ္ဆိတ္ျပီး တာဝန္ခံေတြကလည္း ထိုက္သင့္သလို အျပစ္က်ခံၾကရတာ မ်ားခ႔ဲပါသည္။
အခုေတာ့ အသက္အရြယ္ကပဲ စကားေျပာလာတာလား မသိပါ။ ဟိုးအရင္ကတည္းက သူမ်ားေတြ အရက္မူးျပီး ကရင္ေတာင္မွ မကတတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ပိုလို႔ေတာင္မွ သၾကၤန္ကို ဝင္ကစားဖို႔ ေရွာင္ကာ အသာတၾကည္ပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနမိပါေတာ့သည္။ ျပီးေတာ့ သၾကၤန္ရဲ႕ အတတ္ေန႔ ေရာက္လာျပီ ဆိုရင္ သတိၾကီးစြာ ထားျပီး ေနခဲ႔ပါေတာ့သည္။ ရန္လည္း မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ပါ။
အခုလို သၾကၤန္ အတတ္ေန႔ ၊ အခုလို သၾကၤန္ေရ ၊ အခုလို ပိေတာက္ေတြ ထိန္ထိန္ေဝေနေအာင္ ပြင့္ျပီးေတာ့ ေမႊးပ်ံ႕ကာ က်န္ေနခဲ႔တဲ႔ ပိေတာက္ေငြ႕ေလးေတြ ၾကားထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ရွမ္းေလးနဲ႔ ပတ္သတ္ေသာ ေၾကကြဲဖြယ္ ဇာတ္လမ္း တစ္ပုဒ္ ရွိေနခဲ႔ဖူးပါသည္။
ဒီလိုပဲ ကမၻာ့အႏွံ႕မွာ ေရာက္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း အားလံုးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာလည္း သၾကၤန္ဆိုတာကို ေရာက္တိုင္း လမ္းကို ပိတ္ျပီး ႏွစ္စဥ္ ထိုးခဲ႔ေသာ သၾကၤန္မ႑ပ္ကို လည္းေကာင္း ၊ ေအာ္ဟစ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔ၾကေသာ ေပ်ာ္စရာ သၾကၤန္မ်ားကို လည္းေကာင္း ၊ ေပ်ာ္စရာ သၾကၤန္မ်ားထဲမွ ေၾကကြဲဖြယ္ရာ သၾကၤန္ အတတ္ေန႔နဲ႔ ရွမ္းေလး ဆိုေသာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို လည္းေကာင္း ၊ သူ ေျပာခဲ႔တဲ႔ သူ ရုတ္တရက္ ေသသြားရင္ေတာင္မွ မိဘေတြ သိပ္မခံစားရေအာင္ သားဆိုးပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ဆိုတဲ႔ စကားကို လည္းေကာင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး ဒီ သၾကၤန္ေရ ၊ ပိေတာက္ေငြ႕နဲ႔ အတူ အျမဲတမ္း သတိရေနမွာပါ။
ျမန္မာ့ရိုးရာ သၾကၤန္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အတိျပီးျပီး ေၾကကြဲဖြယ္ရာ အျဖစ္ဆိုးေတြ လံုးဝ မျဖစ္ေစ ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ သၾကၤန္ေရ နဲ႔ လန္းဆန္းျပီး ၊ ပိေတာက္ေငြ႕နဲ႔ တတ္ၾကြႏိုင္ၾကသူေတြသာ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ရွမ္းေလးကို ဓါးနဲ႔ ထိုးသြားသူကို ေနာက္ထပ္ သံုးရက္ ေျမာက္တဲ႔ ေန႔မွာ သူတို႔ အညာမွာ သြားဖမ္းမိခဲ႔ျပီးေတာ့ လူသတ္မႈနဲ႔ တရားစြဲဆို ခံရျပီး ေထာင္က်သြားပါတယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုေဇာ္
16.4.2011 
10 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ရွမ္းေလးရဲ႕ ဒိုင္ကလဲ တစ္မ်ိဳးေလးေတာ့...၊
အဲဒါေၾကာင့္ တစ္ဖက္သတ္ေျပာတာေပါ့ သႀကၤန္ဆိုတာ မေကာင္းပါဘူးဆို ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ အမူးသမား ရိုက္နည္းေလး မွတ္သြားတယ္...။ သိပ္မူးေနတဲ့ ေကာင္ဆို တြယ္ မေကာင္ဘူး မူးဆတ္ဆတ္နဲ႕ ေကာင္မ်ိဳးကို တြယ္ခ်င္တာ။
အဲဒီ လို ေဆးရံုႀကီးကိုပို႕ ခိုင္းရင္ လမ္းမွာ ေသတဲ့ လူနာေတြက ပုသိမ္မွာ 1985 ခုႏွစ္ကေန စၿပီး ေရတြက္ရင္ မေန႕ကအထိ ဆို 5628 ေယာက္ေတာင္ ရွိၿပီ ကိုေဇာ္ေရ။ ကၽြန္ေတာ္လဲ အခုထိ နားကို မလည္ေသးတာ။
ရြာနာတာကုိေတာ့ ရြာသူ ရိုက္လို႕ နာတယ္ မွတ္တာပဲ။
သႀကၤန္မွာ အရက္ေသာက္ရမယ္လို႕ ဘယ္သူက “စ”လိုက္သလဲမသိပါဘူး..။
မူးႀက..ရူးႀကမွေတာ႔ “ခ်” ႀကၿပီေပါ႔..။
တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႕ ၿမန္မာ႔ယဥ္ေက်းမႈ ေပ်ာက္ပ်က္မွာေတာ႔ စိုးရိမ္သားလား။
မွတ္မိေနပါေသးတယ္..
သႀကၤန္တြင္းႀကီး နတ္သမီးရဲ႕ေဖေဖ အသဲအသန္ၿဖစ္လို႕ အေရးေပၚဌါနကိုပို႕တဲ႔အခ်ိန္မွာ မူးရူးၿပီးရန္ၿဖစ္ႀကလို႕ ေသြးရဲရဲ သံရဲရဲနဲ႕ အေရးေပၚဌါနမွာ လူစည္ေနတာကို ၿပန္သတိရမိပါရဲ႕..။
တကယ္ပါ...
သႀကၤန္ဆိုတာ က်မအတြက္ေတာ႔ ...အိပ္မက္ဆိုးတစ္ခုပါပဲ...
း(
ဆိုးတဲ့သားေတြကို မိဘေတြက ပိုစိတ္မခ်ၿဖင့္တယ္... ၉၂ ေလာက္က ေဆာင္းတြင္းမွာ စားအုန္းဆီနဲ့ခ်က္ထားတဲ ့၀က္သားကိုစား၇င္ အဆီပိတ္ၿပီး အသက္ရူမရတဲ ့လူနာကို ရန္ကုန္ေဆးရုံၾကီးကိုပို ့ေတာ့ ေဆးရုံၾကီးကဒီေန့လူနာလက္ခံရက္က ဂ်ပန္ေဆးရုံ ၿဖင့္တဲ့အတြက္ ဂ်ပန္ေဆးရုံသြားတဲ ့၊ ဂ်ပန္ေဆးရုံေရာက္လူနာလဲ ေသ.ဘယ္လိုနားလည္းရမွန္မသိဘူးးး
ဟူးးးး
ဖတ္ျပီး ရွမ္းေလးအစား ရင္နာလုိက္တာ
ခုေနာက္ပိုင္း သၾကၤန္ဆိုရင္ အျပစ္ရွိသူေရာ မျပစ္မရွိသူအတြက္ပါ အႏၱရာယ္က လက္တကမ္း ျဖစ္ေနတယ္
ဒီေန႕ အတက္ေန႕ေနာ္
စည္းလြတ္ဝါးလြတ္ေပ်ာ္ၾကတဲ့ သၾကၤန္ေတြပဲ ျဖစ္ေနၾကပါျပီေလ... အဲ့ဒီအခ်ိန္ဆို မူးရမယ္လို ့ဘယ္သူကမ်ားသတ္မွတ္ထားလို့လည္း မသိပါဘူး...
အေရာ္မေပးတဲ့ အေရးေပၚ .. ေခတ္မွီတိုးတက္ေနေသာ အမိျမန္မာျပည္ၾကီးမွ တာဝန္ရွိသူမ်ားရဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မွဳဆိုတာ အဲ့ဒါပါပဲ ကိုေဇာ္ေရ.. လူ ့အသက္တေခ်ာင္းဆိုတာ သစ္ရြက္တရြက္ထက္ေတာင္ ေၾကြရလြယ္ေသးတယ္ ..
ျမန္မာျပည္ၾကီးရဲ့ သၾကၤန္ေရ မထိရတာ ဆယ္စုႏွစ္တခု ေက်ာ္ခဲ့ျပီဆိုေတာ့ အေဝးကေန လြမ္းေနတာပဲ ေကာင္းပါတယ္...
ႏွစ္သစ္မဂၤလာအခါမွာ အားလံုးပဲ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ ့ၾကပါေစ....
မကိ..
ေဆးရုံမွာ အဲလို မထံုတက္ေတး လုပ္တာကို ေတြ႔ဖူးတယ္။ သိပ္အသည္းယားတာပဲ။ ကိုယ္တိုင္မလုပ္တက္လို႔ သူတို႔ဆီသြားမွ သူတို႔က အထာကိုင္သလို ခံစားရတယ္။ အဲ..အမူးသမား ရိုက္နည္းေတာ့ ေလ့လာသြားတယ္။ ရုိက္ဖို႔မဟုတ္ဘူး။ ေရွာင္ဖုိ႔။ ကိုရွမ္းေလး အတြက္ေတာ့ ရင္နာစရာပဲ။ မိဘဆိုတာ လိမၼာသည္၊ ဆိုးသည္ မဟုတ္ဘဲ သား တစ္ေယာက္ဆံုးပါးရင္ ေျဖမဆည္ႏုိင္ေအာင္ ခံစားရတယ္ဆိုတာ ကိုရွမ္းေလး သိသြားရဲ႔လား မသိဘူးေနာ္။
အင္း ကိုေဇာ္ ေရ
ေပ်ာ္စရာမဟုတ္တဲ႕ သႀကၤန္ပို႕စ္ ေလးဖတ္သြားတယ္ ဘယ္လို အညာသားမ်ားပါလိမ္႔ေနာ္ လုပ္ရက္လိုက္တာ
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေပ်ာ္စရာသႀကၤန္ျဖစ္ပါေစ
ေရႊစင္ဦး
ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ဥပါဒ္(စာလံုးေပါင္း ဟုတ္ရဲ့လားမသိ)ေရာက္တဲ့ ကိုေဇာ္ ေရ...ေဖ်ာက္ႏိုင္ပါေစ...ဒီႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစ
အမူးသမားေတြနဲ႔ ေဟာ့ေဟာ့ရမ္းရမ္းမိန္းကေလးေတြ ကိုစိတ္ပ်က္လို႔ သၾကၤန္မလည္တတ္ေတာ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းလည္းမနည္းေတာ့ပါဘူး...သၾကၤန္မွာအမူးသမားအၿမင္ကပ္ပါတယ္ဆို ဒီေန႔ အတက္ေန႔ေရာက္မွ အမူးသမားေရေလာင္းတာ ခံလိုက္ရတယ္....
ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစလို႔
အကိုေရ ပို႕စ္ေလးဖတ္ၿပီးဘာေၿပာရမွန္းမသိေတာ့ ဘူး.ေကာင္းေသာမဂၤလာနွစ္သစ္ေလးၿဖစ္ပါေစလို႕ ဆႏၵၿပဳ ရင္း.....
Post a Comment