 |
နိဒါန္း
သင္ဟာ စိမ္းစို အုပ္ဆိုင္းေနျပီး ေက်းငွက္တို႔ ေပ်ာ္ျမဴးကာ ေတးသီဆိုေနေသာ ေတာအုပ္ၾကီး တစ္ခုကို ေရာက္ဖူးပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္. . . အဲဒီလို စိမ္းစိုျပီး ေက်းငွက္သံေတြနဲ႔ သာယာေနေသာ ရုပ္ရွင္ ၊ ဗီဒီယို ဇာတ္ဝင္ခန္းမ်ား ၾကည္႔ဖူးပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္. . . ေက်းငွက္ သံေတြနဲ႔ သာယာေနေသာ ေတာအုပ္တစ္ခု အေၾကာင္းကို ေရးထားေသာ ဝတၳဳတစ္ခုကို ဖတ္ဖူးပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္. . . ေက်းငွက္သံေတြနဲ႔ ၾကည္ႏူးဖြယ္ ေကာင္းေသာ ေတာအုပ္တစ္ခု အေၾကာင္းကို တစ္စံုတစ္ေယာက္က ျပန္ေျပာျပတာကို နားေထာင္ဖူးပါသလား။
တကယ္လို႔ အထက္ပါ အေၾကာင္းမ်ား တစ္ခုမွ မခံစားဖူးဘူး ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားမိတဲ႔ အေၾကာင္းအရာေလး တစ္ခု ခ်ျပခ်င္ပါသည္။
ဟိုတေလာက ဘေလာ႔ဂါ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကို ရယ္စရာ ဟာသတစ္ခု ေျပာျပျဖစ္ပါသည္။ ရယ္စရာ ဆိုေပမဲ႔ ေတြးစရာလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါပါ၏။ ထိုဟာသေလးက လူသိမ်ားေသာ ဟာသေလး တစ္ခု ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ကံေကာင္းလွစြာပဲ ထိုသူငယ္ခ်င္းက မသိပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ေျပာျပျဖစ္သည္။
တစ္ခါက . . . .
ဆရာက အတန္းထဲမွာ ရွိေသာ ေက်ာင္းသား ၊ ေက်ာင္းသူေတြထဲမွ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္က မတ္တပ္ထရပ္ခိုင္းကာ ေမးခြန္းတစ္ခုကို ေမးသည္။
“ မင္းကို “ ပညာ နဲ႔ ေရႊအိုး ” ေပးရင္ မင္း ဘာယူမလဲကြ ”
ဒီေတာ႔ ေက်ာင္းသားက ေျဖပါသည္။
“ ေရႊအိုးကို ယူမယ္ ဆရာ ”
မေမွ်ာ္လင္႔ဘဲ ေက်ာင္းသားရဲ႕ အေျဖကို ၾကားေတာ႔ ဆရာက အံ့ၾသဟန္နဲ႔ ...
“ ေဟ . . ဘာလို႔ ေရႊအိုးကို ယူခ်င္ရတာလဲ။ ဆရာသာ ဆိုရင္ “ ပညာ ” ကိုပဲ ယူမွာေပါ႔။ ”
လို႔ ေျပာျပီး ဆက္ေမး၏။
“ မင္းက ဘာလို႔ ေရႊအိုးကို ယူခ်င္ရတာလဲကြာ ဆရာ႔ကို ေျပာပါဦး ”
( ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္က သူငယ္ခ်င္းကို သူဆိုရင္ေရာ ဘာကို ယူမလဲ လို႔ ေမးမိေတာ႔ သူကလည္း “ ပညာ ” ကိုပဲ ယူမယ္ လို႔ ေျဖပါတယ္။ )
ဒီလို ဆရာက ေမးေတာ႔ ေက်ာင္းသားက သူ႕စိတ္ထဲမွာ ရွိတဲ႔ အတိုင္း ေျဖပါသည္။
“ ဒါကေတာ႔ ဆရာရယ္ ၊ လူဆိုတာ ကိုယ္႔မွာ လိုအပ္ေနတာေတြကို ကိုယ္လိုခ်င္ၾကတာပဲ မဟုတ္လား ”
တဲ႔။ ေက်ာင္းသားေျပာပံု အရ ဆိုရင္ “ ပညာ ” ကို လိုခ်င္တဲ႔ ဆရာက ပညာပဲ မဲ႔ေနသလိုလို။ သူကပဲ ပညာရွိၾကီး လိုလိုနဲ႔။
ရယ္စရာေလးပါ။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ရယ္စရာ အျပင္ကိုပါ ဆက္ေတြးမိသည္။ တကယ္ေတာ႔ အျပင္ေလာကမွာလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ကိုယ္႔ စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ႔ အတိုင္းပဲ ပံုေဖာ္ခံစား မိေနတတ္ ၾကပါသည္။
ဒီဟာသေလးကို ဖတ္ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဖာသာ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လည္စဥ္းစားမိတာ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပါပဲ။
- ငါ ဘာလို႔ ဘေလာ႔ေရးေနတာလဲ။
- ငါ ဘာလို႔ ဘေလာ႔မွာ စာေတြ ေရးေနတာလဲ။
- ငါ ဘယ္လို စာေတြ ဘေလာ႔မွာ ေရးေနတာလဲ။
ဆိုျပီး အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကိုယ္႔ဖာသာ ဆန္းစစ္မိပါသည္။ ဒီေတာ႔ ထိုဟာသေလးထဲက အတိုင္းပဲ အေျဖ ထြက္လာပါေတာ႔၏။ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ႔ေရးတယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈ အေတြး ၊ အျမင္ကို ခ်ေရးတာလို႔ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္လာပါေတာ႔သည္။
- ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ထဲမွာ ဟာသေတြ ျဖစ္ေနတယ္ / လိုေနတယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဟာသ ေရးမိ၏။
- ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ထဲမွာ ရသေတြ ခံစားမိတယ္ / ဖတ္မိေနတယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ရသေတြ ေရးမိ၏။
- ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ထဲမွာ ဗဟုသုတေတြ ေတြးမိတယ္ / ဖတ္မိတယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဗဟုသုတေတြ ေရးမိ၏။
- ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ထဲမွာ အေတြးေတြ ေတြးမိတယ္ / ဖတ္မိတယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ အေတြးေတြ ေရးမိ၏။
- ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ထဲမွာ စကားလံုးေတြ ကြန္႔ျမဴးမိတယ္ / သူမ်ား စကားလံုးေတြကို ဖတ္မိတယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေတြ ေရးမိ၏။
ဒါ . . . ကၽြန္ေတာ္႔ ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ရႈ႕ျမင္ထားမိတာပါပဲ။ သို႔ေသာ္. . . .
သို႔ေသာ္ မ်ားေသာ အားျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္က “ အေတြး ” မ်ားတတ္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင္႔ သမားရိုးက် ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္က တျခားေသာ အေၾကာင္းအရာ ဘက္မွ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ခပ္ႏံုႏံု ဦးေႏွာက္ကေလးျဖင္႔ ေလွ်ာက္ေတြးမိေလ႔ ရွိပါ၏။
ဥပမာ - ငယ္လင္ = ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက အတူတကြ အိမ္ေထာင္ ထမ္းရြက္ခဲ႔ေသာ ခင္ပြန္း။ ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္က ေျပာင္းျပန္ေတြ ေလွ်ာက္ေတြးမိေတာ႔ “ လင္ငယ္ ” ျဖစ္သြားျပီး အဓိပၸါယ္ေတြက ေဇာက္ထိုးေတြ ျဖစ္တတ္ကုန္သည္။
သို႔ေသာ္ မ်ားေသာ အားျဖင္႔ ဘေလာ႔ေပၚမွာ ခ်ေရးေလ႔ မရွိပါ။ တဖန္ တခ်ိဳ႕ေသာ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကိုေတာ႔ ေဖ်ာ႔ေတာ႔ေသာ စကားလံုးမ်ားျဖင္႔ ေရးမိပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ “ လူရိုင္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ နားၾကပ္တံက မိဖုရား လက္ဖဝါးေတာ္ ႏုႏု ေသြးေျခဥကာ လက္ရွတယ္ ” ဆိုသလိုေတာ႔ ျဖစ္ေနႏိုင္ပါသည္။
ဥပမာ - ငယ္လင္ = ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက အတူတကြ အိမ္ေထာင္ ထမ္းရြက္ခဲ႔ေသာ ခင္ပြန္း။ ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္က ေျပာင္းျပန္ေတြ ေလွ်ာက္ေတြးမိေတာ႔ “ လင္ငယ္ ” ျဖစ္သြားျပီး အဓိပၸါယ္ေတြက ေဇာက္ထိုးေတြ ျဖစ္တတ္ကုန္သည္။
သို႔ေသာ္ မ်ားေသာ အားျဖင္႔ ဘေလာ႔ေပၚမွာ ခ်ေရးေလ႔ မရွိပါ။ တဖန္ တခ်ိဳ႕ေသာ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကိုေတာ႔ ေဖ်ာ႔ေတာ႔ေသာ စကားလံုးမ်ားျဖင္႔ ေရးမိပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ “ လူရိုင္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ နားၾကပ္တံက မိဖုရား လက္ဖဝါးေတာ္ ႏုႏု ေသြးေျခဥကာ လက္ရွတယ္ ” ဆိုသလိုေတာ႔ ျဖစ္ေနႏိုင္ပါသည္။
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က နဂိုကတည္းက စကားလံုးေတြ သိပ္ျပီး ေပ်ာ႔ေပ်ာ႔ေျပာင္းေျပာင္း သံုးစြဲတတ္သူ မဟုတ္လို႔ပါပဲ။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ေျပာင္းျပန္ အေတြးေတြက ကိုယ္႔ရဲ႕ စကားလံုး ေပ်ာ႔အိအိေတြနဲ႔ လူငယ္ ေခ်ာ႔သိပ္ေတးလို မေရးတတ္မႈမွာ ေစာင္းေတြ ပါသြားႏိုင္ျပီး ရွတတ ေတြျဖစ္ကာ ထိရွမႈမ်ား ျဖစ္လာမလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ကို စိုးထိတ္မိခဲ႔တာေတာ႔ အမွန္ပါပဲ။
ဤ ဘေလာ႔ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ အျမဲတမ္း ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာစြာ မွတ္တမ္းတင္မိေသာ ဘေလာ႔ဂါ စာဖတ္သူ ႏွစ္ေယာက္ ရွိပါသည္။
ဒီေနရာေလးကို ဘယ္သူမွ မသိေအာင္ ကၽြန္ေတာ္႔ဖာသာ လုပ္ေနတဲ႔ အခ်ိန္ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္ အရင္ Multiply မွာ ေရးထားေသာ ပို႔စ္ေတြကို ေျပာင္းတင္ေနပါသည္။ ထို႔အတူ အသစ္ေရးေသာ ပို႔စ္မ်ားကိုလည္း ဒီမွာ တစ္ခါတည္း တင္ေနပါသည္။ ဒါေပမဲ႔ ဒီေနရာကို ဘယ္သူ႔မွ မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ဒီေနရာကို သူ႕ဖာသာ သိျပီး ပထမဦးဆံုး လာလည္သြားသူကေတာ႔ “ ႏွင္းဆီတစ္ခင္း ပန္းတစ္ျခင္း ” ဘေလာ႔ကို ေရးေသာ “ သိဂၤါေက်ာ္ ” ပါ။ ဘယ္သူ႔မွ မသိေသးေသာ ကၽြန္ေတာ္႔ ဘေလာ႔ေလးကို သူက သူ႕ဖာသာသူ ေရာက္လာျပီး အားေပးကာ Comment ေပးသြားတာ ျဖစ္ပါ၏။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ေယာက်္ားေလးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ဆီကို ပထမဦးဆံုး လာျပီးေတာ႔ စီေဘာက္မွာ လာေအာ္သြားေသာ ဘေလာ႔ဂါ “ ဏီလင္းညိဳ ” ပါပဲ။ တျခားလူေတြလည္း ေရာက္ခ်င္ ေရာက္လာပါလိမ္႔မည္။ သုိ႔ေသာ္ ေျခရာခ်န္ခဲ႔ေသာ သူေတြထဲက ပထမဦးဆံုးမို႔ ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္တရ ရွိေနခဲ႔သူ ႏွစ္ေယာက္ပါ။
ဘာလို႔ ဒီလို ေျပာရလည္း ဆိုေတာ႔ အရင္က ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ အခ်ိန္ ရွားပါးမႈေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ ဘေလာ႔ လည္ေလ႔ မရွိပါဘူး။ ကိုယ္ေရးခ်င္တာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာကိုသာ တိုက္ရိုက္ ခ်ေရးလိုက္တာပါ။ အခ်ိန္ရွားပါးလို႔ ေရးခ်င္တာေရး ျပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အခ်ိန္ေလးေတြကို အိပ္စက္ျခင္း နဲ႔ စာအုပ္ကို ဖတ္ျခင္းျဖင္႔ အခ်ိန္ကုန္ခဲ႔မိပါသည္။
မည္သုိ႔ပင္ ျဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ္႔ ဘေလာ႔ကို ပထမဦးဆံုး လာလည္သြားေသာ မိန္းကေလး ဘေလာ႔ဂါထဲမွ “ သိဂၤါေက်ာ္ ” ႏွင္႔ ေယာက်္ားေလး ဘေလာ႔ဂါထဲမွ “ ဏီလင္းညိဳ ” ကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနမွာ ထာဝရပါပဲ။
အခု ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔ အင္တာနက္ထဲမွာ ေနရခ်ိန္ေလး ပိုမ်ားလာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ တျခားေသာ ဘေလာ႔ဂါ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေရးေသာ စာမ်ားကိုလည္း ဖတ္ခြင္႔ ရခဲ႔ပါသည္။ လူတန္းစား မ်ိဳးစံု ၊ အေျခအေန မ်ိဳးစံုမွ ျဖတ္သန္း လာခဲ႔ၾကရေသာ လူမ်ိဳးစံု ဆီမွ စာမ်ိဳးစံုကို ဖတ္ခြင္႔ရပါေလေတာ႔သည္။
ဒီေနရာမွာ ဘေလာ႔ တစ္ခု ေကာင္းသည္ ၊ ဆိုးသည္ ဆိုတာကေတာ႔ ကိုယ္နဲ႔ အပ္စပ္မႈ ၊ မအပ္စပ္မႈ ဆိုတာနဲ႔ပဲ သက္ဆိုင္မယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံယူမိသည္ ၊ ထင္ျမင္ မိသည္။ ျပီးေတာ႔ “ အေတြးအေခၚ ”
ဟိုေန႔က ကၽြန္ေတာ္ ထာဝရ ခင္မင္ရေသာ သူငယ္ခ်င္း “ ဏီလင္းညိဳ ” ဆီကို စာသြားဖတ္ ျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ သူက က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႕တဲ႔ေသာ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေၾကာင္း သူ႕စာေတြမွာ ေတြ႔ရတတ္သည္။ အလုပ္ခ်ိန္မ်ားသည္ ၊ စက္ကိရိယာေတြျဖင္႔ မထိုင္ရဘဲ အလုပ္လုပ္ေနရသည္ ဆိုေသာ စိတ္ပင္ပန္း လူပင္ပန္းမႈေၾကာင္႔ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနခဲ႔ရသူ ၊ သူ၏ က်န္းမာေရးက အခုေနာက္ပိုင္း အညံ့ပိုင္းသို႔ ေရာက္ခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္ အခုေတာ႔ ေဆးကို စြဲျပီး စားေသာက္ေနျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ျပန္ျပီး ထူထူေထာင္ေထာင္ ျဖစ္လာခဲ႔ေခ်ျပီ။
ဒီလို က်န္းမာေရး နည္းနည္း ေကာင္းလာတာနဲ႔ သူကလည္း သူ႔ရဲ႕ စိတ္ကူးေလးမ်ား ၊ အေတြးေလးမ်ားကို ခ်ေရးေလ႔ ရွိသည္။ ဟိုေန႔က သူေရးထားေသာ “ ညာ ” ဆိုေသာ ပို႔စ္ေလး တစ္ခုကို ဖတ္ခဲ႔ရသည္။ ဖတ္ျပီးျပီးခ်င္း လူအထင္ၾကီးေအာင္ ဘေလာ႔ေရးျပီး မိန္းကေလးမ်ားကို ေတြ႕မေရွာင္ ခ်စ္တမ္း ကစားေနသူ နာမည္ၾကီး ဘေလာ႔ဂါ တစ္ေယာက္ကို သူ သတိေပးေသာ အေနနဲ႔ ေရးတာလားလို႔ ထင္ေနမိပါေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာခဲ႔မိ။ သို႔ေသာ္ သူေရးထားေသာ စာကို ဖတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္မွာ တျခားေသာ အေၾကာင္းအရာ ၊ အခ်က္အလက္မ်ားကိုလည္း သြားစဥ္းစား မိေလေတာ႔သည္။
ဆရာမ “ ဂ်ဴး ” က “ ဆရာဝန္ မလုပ္ေသာ ဆရာဝန္မ်ားႏွင္႔ ဦးေႏွာက္ျပဳန္းတီးမႈ ” ဆိုေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ထုတ္ဖူးပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူမလည္း ဆရာဝန္ မဟုတ္ပါေလာ။ သူမက ဘာကို ဆိုလိုပါသနည္း။ ဆရာဝန္ေတြသည္ ဆရာဝန္ ဘာလို႔ မလုပ္ၾကသနည္း ဆိုေသာ ေမးခြန္းကို တည္ၾကက္ထားကာ ဆိုလိုရင္းကို ေရးသြားခဲ႔တာ ျဖစ္သည္။ ( ထိုစာအုပ္ေပၚ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ ) ထားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ အခုေတာ႔ စဥ္းစားစရာ မ်ားစြာ ေပၚလာပါေတာ႔သည္။
သူငယ္ခ်င္း “ ဏီလင္းညိဳ ” ရဲ႕“ ညာ ” ပို႔စ္ အရ ဆိုရင္ ကိုယ္က ဒီအေၾကာင္းအရာကို လက္ေတြ႕ လိုက္နာ မက်င္႔သံုးႏိုင္ေသာ အေၾကာင္းအရာ ၊ သေဘာတရားမ်ားကို မေရးသင္႔ဘူး ဟု ဆိုလုိထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒါကို သူက “ ညာ ” ျပီးေရးသည္ ဟု ဆိုသည္။ ဥပမာ - ကိုယ္တိုင္က ၾကီးပြား တိုးတတ္ေနတာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ၾကီးပြား တိုးတတ္ေရး က်မ္းေတြကို ေရးေနသူမ်ား။
ဒီမွာ အေတြးမ်ားေသာ ကၽြန္ေတာ္႔ အတြက္ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္လာပါေတာ႔သည္။
ဒါဆိုရင္. . . .
ကၽြန္ေတာ္ ပထမဦးဆံုးကတည္းက ေျပာထားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အလြန္ အေတြးေခါင္ေသာ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဖာသာ ေလွ်ာက္ေတြးမိတာ ျဖစ္ပါသည္။ အခု ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္ေတြးမိတာကို ခ်ေရးမိတာကလည္း ခင္မင္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္း “ ဏီလင္းညိဳ ” ကို ထိခိုက္ေစလိုျခင္း လံုးဝ မပါရွိပါ။ အခု ဒီပို႔စ္ဟာ သူငယ္ခ်င္း “ ဏီလင္းညိဳ ” ကို ေရးခြင္႔ ေတာင္းျပီးမွသာ ေရးခဲ႔တာ ျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ . . . . . .
“ ညာ ” ဆိုေသာ ထိုပို႔စ္ ႏွင္႔ ပတ္သတ္၍ အခုမွ အစို႔အေညွာက္မ်ား ပမာ စာေရးခ်င္ေနၾကေသာေၾကာင္႔ ေလ႔က်င္႔ေနၾကေသာ ဘေလာ႔ဂါ ေမာင္ႏွမငယ္မ်ား အတြက္ ထိုပို႔စ္ဟာ လြန္စြာမွ ထက္ျမက္လွေသာ “ တံစဥ္ ” တစ္လက္ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ လူတိုင္းကို သူုတုိ႔ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ စကားေတြကို စာအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ေရးသား ျဖစ္ဖို႔ အျမဲတမ္း အားေပးခဲ႔သူ တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ တတ္ၾကြကာ စာေရးခ်င္ေသာ စိတ္ကူးေလးကို “ ကိုယ္တိုင္က လက္ေတြ႕ လိုက္နာက်င္႔သံုးျခင္း မဟုတ္ဘဲ စိတ္ကူးယဥ္ျပီး ေရးရင္ အဲဒါ “ ညာ ” တာ ” ဆိုေသာ ထိုပို႔စ္ေၾကာင္႔ သူတို႔ရဲ႕ စာေရးခ်င္ေသာ စိတ္ကူးေလးမ်ားကို ထက္ျမက္လွေသာ “ တံစဥ္ ” ျဖင္႔ ဆုပ္ကိုင္ကာ ပိုင္းျဖတ္ျခင္း ခံၾကရပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါက ေရးခဲ႔ဖူးေသာ “ ဓါးေသြးျခင္း အတတ္ပညာ ” ဆိုေသာ ပို႔စ္မွာ ကဲ႔သို႔ ကၽြန္ေတာ္က အၾကိမ္ေပါင္း ရာႏွင္႔ခ်ီကာ စာေရးေစဖို႔ ဘယ္လိုပင္ အားေပးခဲ႔ပါေစ ၊ ထိုကဲ႔သို႔ေသာ စိတ္ဓါတ္ကို ရိုက္ခ်ိဳးေသာ ပို႔စ္ တစ္ခုေၾကာင္႔ တစ္ၾကိမ္တည္းနဲ႔ ပ်က္ဆီးေစပါသည္။ ဓါးတစ္ေခ်ာင္းကို ေသြးတယ္ ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေသြးေနမိပါေစ ၊ တစ္ခ်က္ကေလး ဓါးေသြးေက်ာက္နဲ႔ ေဒါင္လိုက္ ျခစ္မိကာ ေသြးမိတယ္ ဆိုပါစို႔ ပထမ အၾကိမ္ တစ္ရာမက ေသြးထားခဲ႔ေသာ ထက္ျမက္မႈေတြဟာ ပ်က္ဆီး ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေစခဲ႔ေတာ႔တာပါပဲ။
အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ စာေရးခ်င္စိတ္ ရွိလာေအာင္ အားေပးထားခဲ႔ေသာ တတ္သစ္စ လူငယ္မ်ားကို ကိုယ္တိုင္က ဘာမွ လိုက္နာ က်င္႔သံုးႏိုင္တာ မဟုတ္ဘဲ စိတ္ကူးျပီး ေရးရင္ ဒါ “ ညာ ” တာပဲ ၊ လူအထင္ၾကီးေအာင္ လုပ္တာပဲ ဆိုေသာ စကားလံုးေၾကာင္႔ သူတို႔ အားလံုး ရွက္ရြံ႕ ၊ ေၾကာက္တြန္႕စြာ အလဲလဲ အကြဲကြဲ ျဖစ္ခဲ႔ရပါသည္။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီစာကို ကၽြန္ေတာ္ ေရးရျခင္းပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ( သူတို႔ဆီမွာ ပို႔စ္ အသစ္ေတြ တတ္မလာၾကေတာ႔ပါ။ )
ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ဖူးထားေသာ စကားပံုေလး တစ္ခု ရွိသည္။
တဲ႔။ ကိုယ္က ဆီဦးေထာပတ္ စားေနရတယ္ ဆိုတိုင္း သူမ်ားေတြ စားဖို႔ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနတာကို ဝင္ေရာက္ခံစား နားလည္မႈ မေပးႏိုင္ေတာ႔ဘူးလား ၊ ေက်ာက္ခဲကို ႏွလံုးသား လုပ္ကာ မသိက်ိဳးကၽြံ ျပဳေနႏိုင္ျပီလား။ ကိုယ္က ဆန္ျပဳတ္ ေသာက္ေနရတိုင္း သူမ်ားေတြ ဒံေပါက္စားႏိုင္တယ္ ဆိုတာကို မယံုမရဲ ျဖစ္ေနသင္႔ပါသလား။
ကၽြန္ေတာ္ ထပ္၍ ေလးစားစြာ ေျပာလိုသည္မွာ ခင္မင္ရေသာ သူငယ္ခ်င္း “ ဏီလင္းညိဳ ” ကို ထိခုိက္လိုျခင္း မရွိပါ။ ဒီေနရာမွာ “ ဏီလင္းညိဳ ” မဟုတ္ဘဲ တျခားေသာ လူ တစ္ေယာက္ ဆိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေရးမွာပဲ ျဖစ္ပါသည္။ အခု ဒီပို႔စ္ဟာ သူငယ္ခ်င္း “ ဏီလင္းညိဳ ” ကို ေရးခြင္႔ ေတာင္းျပီးမွ သူက ၾကည္ျဖဳစြာ ေရးပါ ဟု ဆို၍သာ ေရးခဲ႔တာ ျဖစ္ပါသည္။ အဓိက ေရးရေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္က လူငယ္မ်ား ၊ ဘေလာ႔ဂါ လက္သစ္မ်ား၏ စိတ္ကူးမ်ားကို လိုသလို ကြန္႔ျမဴးကာ ေဖာ္ျပ ေရးဖြဲ႔ႏိုင္ေစဖို႔သာ ျဖစ္ပါသည္။
ဟုတ္ျပီ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာေရးၾကမည္။ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာေရးၾကမလဲ။
ႏွမ လိုပဲ ခင္ရပါေသာ အြန္လိုင္းေပၚက ႏွမေလး တစ္ေယာက္က အေတာ္ကို ၾကာျပီ ျဖစ္ေသာ အခ်ိန္ တစ္ခါက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေမးခဲ႔ဖူးသည္။ ဒီေနရာမွာ သူ႔အေၾကာင္းကို နည္းနည္းေတာ႔ ေျပာခ်င္ပါေသးသည္။ သူက တစ္ဦးတည္းေသာ သမီး ျဖစ္သလို သူ႔ရဲ႕ မိဘမ်ားကလည္း တစ္ေန႔ကို လက္တစ္ဘက္တည္းက ၅ ပံုး ၊ ၆ ပံုး ဆြဲႏိုင္ေအာင္ ၾကြယ္ဝပါသည္။ ( သေဘာေပါက္ၾကမွာပါ ) ထို႔ေၾကာင္႔ သူက စိတ္ထင္ရာ လုပ္ခ်င္ပါသည္။ အိမ္မွာ အေဖ နဲ႔ အေမ ပဲ သူ႔မွာ ရွိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို အစ္ကို အရင္း ကဲ႔သို႔ ခင္မင္ပါသည္။
သူက ကၽြန္ေတာ္႔ကို တစ္ေန႔ေတာ႔ ေမးသည္။
“ အစ္ကို ညီမလည္း စာေရးခ်င္တယ္ ”
“ ေအး . . ေရးေပါ႔ကြ ”
“ ဘယ္လို ေရးရမွာလဲ ”
“ အင္. . . စာေရးတာပဲကြယ္ ၊ ကိုယ္႔စိတ္ကူးကို ခ်ေရးလိုက္ေပါ႔ ”
“ အာ . . မေရးတတ္လို႔ဟာကို ၊ ေရးနည္း သင္ေပး ”
အဲဒီမွာ ဒီဘက္က ကၽြန္ေတာ္က ေခါင္းကုတ္ရေတာ႔တာပါပဲ။ စာကို ဘယ္လို ေရးရမယ္ ဆိုေသာ ေရးနည္း ဆိုေသာ “ ေဘာင္ ” ေတြကို ကၽြန္ေတာ္က သိပ္ျပီးေတာ႔ လိုက္နာခ်င္သူ မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ သူ႔ကို အေကာင္းဆံုး အၾကံေပးလိုက္မိပါသည္။
“ ဒါဆိုလည္း ညီမရယ္ စာေရးနည္း သင္တန္း ဆိုတာေတြ ရွိတယ္။ အဲဒါ သြားတတ္လိုက္ပါလား ”
“ ဟုတ္လား ၊ ရွိလား ဒါဆိုရင္ ရေအာင္ စံုစမ္းျပီး တတ္မယ္ ”
ကၽြန္ေတာ္က ေပါ႔ေပါ႔ ေျပာလိုက္ေပမဲ႔ သူကေတာ႔ တကယ္ကို ရွာတတ္္ျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ ေနာက္ထပ္ သံုးလေလာက္ ၾကာေတာ႔ သူမ သင္တန္းက ဆင္းလာပါ၏။ ဒီေတာ႔ . . . .
“ အစ္ကို ေျပာတဲ႔ သင္တန္းကို သြားတတ္တာပဲ ၊ ဒါေပမဲ႔. . . . ”
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညီမရဲ႕ ”
“ ဘာမွလည္း မတတ္ဘူး ”
“ ဟာ . . . အဲဒီလို မေျပာရဘူးေလ။ သူတို႔ သင္တာနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ မအပ္စပ္လို႔ ျဖစ္မွာပါ ”
“ မသိဘူးေလ . . . အဲဒီလိုပဲ ေျပာမွာေပါ႔ ဘာမွ မွ မတတ္တာ။ သင္တန္း မတတ္ခင္ကနဲ႔ သင္တန္း တတ္ျပီး အတူတူပဲ ၊ ဘယ္က စေရးရမွန္းကို မသိဘူး။ ”
သူ႔ရဲ႕ စကားဆံုးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ စဥ္းစားစရာ အေတြးေတြ ဝင္လာျပန္ေတာ႔တာပါပဲ။ သင္တန္း ဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုေသာ အဓိပၸါယ္ ဖြင္႔ဆိုခ်က္က အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ အေတာ္ အေရးၾကီးခဲ႔၏။ သင္တန္း ဆိုတာ ဘယ္က စသလဲ လို႔လည္း ဟိုးေရွး ဇစ္ျမစ္ကို လိုက္ေတြးျဖစ္ျပန္သည္။ ကမၻာဦး အစမွာ သင္တန္း ဆိုတာေတြ ဘယ္ရွိပါ႔မလဲ။ ဒီလိုပဲ ေနာက္ထပ္ ေပါက္ဖြားလာေသာ လူမ်ားက ဆင္႔ကာ ဆင္႔ကာ တိုးတတ္လာရင္း သင္တန္း ဆိုတာ ျဖစ္လာခဲ႔ၾကတာလို႔ ယူဆမိပါသည္။
တကယ္လို႔ သင္တန္းက သင္ေပးတိုင္းသာ စာေရးဆရာေတြ ျဖစ္ၾကေၾကး ဆိုရင္ စာေရးဆရာေတြ ဆိုတာ အရမ္းမ်ား လြယ္ကူေနလိမ္႔မလား။ ဒါဆို ဒီေခတ္မွာ ဆိုရင္ ပိုေတာင္မွ လြယ္ပါေသးသည္။ ေဆာ႔ဝဲလ္ ကုမၸဏီတစ္ခုကို စာေရးဖို႔ ေဆာ႔ဝဲလ္ တစ္ခု အပ္လိုက္ ၊ ဒီေဆာ႔ဝဲလ္ ျပီးရင္ ကြန္ပ်ဴတာထဲ ထည္႔ျပီး ဝတၳဳေခါင္းစဥ္ေလး ေရးလိုက္တာနဲ႔ ဟိုဘက္ ပရင္႔တာ ကေန စာရြက္ေတြ တစ္ရြက္ျပီး တစ္ရြက္ ရႊတ္ခနဲ ရႊတ္ခနဲ က်လာေလလိမ္႔မလား။
သို႔ေသာ္ . . . .
မေမွ်ာ္လင္႔ပါနဲ႔။ စာေရးဖို႔ ကိစၥ ဆိုတာ ဒီလို ဘယ္ေတာ႔မွ လြယ္လြယ္ကူကူ ျဖစ္ေျမာက္ လာလိမ္႔မယ္ မဟုတ္ပါ။ တကယ္လို႔ ဒီလိုသာ ျဖစ္လာမယ္ ဆိုရင္လည္း စာေပကို အမ်ားၾကီး လိုက္ဖတ္ေနစရာ မလိုေတာ႔ပါ။ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံမွာ ရွိေနတဲ႔ Windows 7 နဲ႔ ပါပူအာ နယူးဂီနိ ကၽြန္းမွာ ရွိေနတဲ႔ Windows 7 က အတူတူပါပဲ။ ေဆာ႔ဝဲလ္ တစ္ခုတည္းက ထြက္လာတဲ႔ စာေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္စာေရးဆရာေဟ႔ ဆိုကာ ေရြးျခယ္ ဖတ္ေနစရာ မလိုေတာ႔ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ စာေရးတယ္ ဆိုတာ “ စိတ္ကူး စိတ္သန္း ” ကသာ အဓိက လို႔ ေျပာလိုပါသည္။
တကယ္လို႔ . . . . .
ကၽြန္ေတာ္သာ ေလးစား ရိုက်ိဳးစြာ ေမးခြင္႔ရမည္ ဆိုရင္ ဟိုးေခတ္ ဆရာၾကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ၊ ေရႊဥေဒါင္းတို႔က အစျပဳျပီး ယေန႔ေခတ္ စာေရးဆရာ ၊ ဆရာမမ်ားကို တန္းစီကာ ေမးျမန္းလိုပါသည္။
“ ဆရာ ၊ ဆရာမမ်ား စာေရးတယ္သာ ဆိုတယ္။ စာေရးနည္း သင္တန္းကို တတ္ေရာ တတ္ခဲ႔ၾကလား။ တကယ္လို႔ မတတ္ဘဲ စာေရးေနတယ္ ဆိုရင္ စာေရးနည္းလည္း မတတ္ဘဲနဲ႔ “ ညာ ” ေရးေနၾကတာ မဟုတ္ဘူးလား ”
လို႔ ရိုေသ ေလးစားစြာ ေမးျမန္းလိုပါ၏။
ဆိုျပီး ဘယ္ႏွစ္ရာခိုင္ႏႈန္းကမ်ား ျပန္ျပီး ေျဖႏိုင္ပါလိမ္႔မလဲ။
ဒီလိုသာ ေျပာၾကေၾကး ဆိုရင္ ခင္မင္ရေသာ သူငယ္ခ်င္း “ ဏီလင္းညိဳ ” ကို ကၽြန္ေတာ္ မေမးမိေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေမးမိပါသည္။ ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ရွက္မိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ စာေရးနည္း သင္တန္း လံုးဝကို မတတ္ဖူးခဲ႔ပါ။ စာတစ္ပုဒ္ကို ဘယ္လိုကေန ဘယ္လို “ ေဘာင္ ” နဲ႔ ေရးရတယ္ ဆိုေသာ သင္တန္း ၊ နည္းနာမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ မတတ္ခဲ႔ဖူးပါ။ ထိုသို႔ေသာ ေအာင္လက္မွတ္မ်ားလည္း ကၽြန္ေတာ္႔မွာ မရွိပါ။ ထိုသို႔ ေရးနည္း စာမ်ားကိုေတာ႔ အနည္းငယ္ေတာ႔ ဖတ္ဖူးတာ ရိုးသားစြာ ဝန္ခံလိုပါသည္။ သင္တန္းဆင္း လက္မွတ္ မရွိလို႔ စာမေရးရဘူး ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ယခု ေရးေနမိေသာ စာမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ “ ညာ ” ျပီး ေရးေနတာလို႔ ေျပာရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဝန္ခံရမွာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ သိသမွ် ဘေလာ႔ ေပၚမွာ အရွိကို အရွိအတိုင္း သူတို႔ ဘဝကို ေပၚလြင္ေအာင္ အရိုးသားဆံုး ေရးသူကို ကၽြန္ေတာ္ သိသမွ်ျဖင္႔ နည္းပါးလွပါသည္။
သူတို႔က လြဲျပီး က်န္ေသာ သူမ်ားကို မပြင္႔လင္းဘူး လို႔ ကၽြန္ေတာ္ မဆိုလိုေပမဲ႔ သူတို႔ကေတာ႔ သူတို႔မွာ ရွိသမွ် ျဖစ္သမွ်ကို ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း မကြယ္မဝွက္ ခ်ေရးျပတတ္သူမ်ားပါ။ သူတို႔စာေတြ ဖတ္ျပီး ကိုယ္႕ရဲ႕ မွတ္တမ္း အတၳဳပၸတိၱေလး လိုမ်ိဳး ေရးဖို႔ေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္ အင္အားေတြ ရခဲ႔ပါ၏။
အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ . . .
တျခားသူေတြကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဘေလာ႔မွာ စာလာဖတ္ေသာ စာဖတ္ ပရိတ္သတ္ အားလံုးကို “ ညာ ” မိသလို ျဖစ္ခဲ႔ပါေရာလား။ ကၽြန္ေတာ္ စာေရးနည္း သင္တန္း လံုးဝ မတတ္ဖူးပါ။ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ စာဆက္ေရးဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး ထင္သည္။ စာေရးဖို႔ လက္မွတ္ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ အရင္ သင္တန္းတတ္မွ စာေရးခြင္႔ ရပါေတာ႔မည္ ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ႔ေပၚမွာ စာေရးျခင္း ရပ္ရပါေတာ႔မည္ ထင္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ကို ေဖာ္ျပခ်င္ပါသည္။ ဒီကဗ်ာေလးကေတာ႔ ကဗ်ာဆရာ “ ဆရာျငိမ္းစိုးဦး ” ဆီကေနျပီး ထပ္ဆင္႔ ကူးယူေဖာ္ျပတာ ျဖစ္ပါသည္။ ကဗ်ာေလးက ဒီလို ဆို၏။
လက္တစ္ဆုပ္စာ အနုပညာ
လက္တစ္ဆုပ္စာ ေဒၚလာ ဇာတ္ကား ထဲက ေကာင္းဘိြဳင္ေတြ အရဆိုရင္ေတာ့
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျပတ္ရွင္းမွ ျဖစ္မယ္
မင္း မေသရင္ ငါ ေသမွ ျဖစ္မယ္
ငါ မေသရင္ မင္း ေသမွ ျဖစ္မယ္ ။
အခုဟာ က အနုပညာ
ပီကာဆို ႀကိဳက္တာ ပီကာဆို ေရး
ဂ်က္ဆင္ေပါေလာ့ ႀကိဳက္တာ ဂ်က္ဆင္ေပါေလာ့ ေရး
တစ္ေယာက္ နဲ႔ တစ္ေယာက္ မညစ္ပတ္ေၾကး ။ ။
သုခမိန္လိႈင္
Idea မဂၢဇင္း
ေအာက္တိုဘာလ ၊ ၂၀၁၀ - ျပည့္နွစ္ ။
သင္ဟာ စိမ္းစို အုပ္ဆိုင္းေနျပီး ေက်းငွက္တို႔ ေပ်ာ္ျမဴးကာ ေတးသီဆိုေနေသာ ေတာအုပ္ၾကီး တစ္ခုကို ေရာက္ဖူးပါသလား။ ထိုေတာအုပ္ၾကီးထဲမွာ ေက်းငွက္ကေလးေတြ ေတးဆို ေနၾကပါလိမ္႔မည္။ ရံဖန္ရံခါ သူတို႔ဖာသာ မ်ိဳးတူသူ အခ်င္းခ်င္း စၾက ၊ ေနာက္ၾကရင္း စိတ္မခန္႔ မသင္႔ေသာ အခါမွာ ခိုက္ရန္ ျဖစ္ၾကလိမ္႔မည္။ တစ္ခါတေလ တစ္ေကာင္ ေနမေကာင္းေသာ အခါ က်န္ေသာ အေကာင္ေတြက သြားကာ သတင္းေမး အားေပးလိမ္႔မည္။ တစ္ခါတေလ သတၱဝါမ်ား ပီပီ သူမွားသည္ ၊ ငါမွန္သည္ ဟု ဆိုကာ သူတို႔ စကားေတြ တြတ္ထိုး ၾကလိမ္႔မည္။
ဒါ. . . .
ဒါ. . . သဘာဝပဲ ျဖစ္သည္။
ဒီမွာ . . . .
လွမ္းၾကည္႔လိုက္ပါဦး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခု ေနထိုင္ေနတဲ႔ “ ဘေလာ႔ ” ဆိုေသာ ေတာအုပ္ၾကီးကို။ စိမ္းစို လန္းဆန္းကာ သဘာဝအတိုင္း ျဖစ္တည္လို႔။ ေက်းငွက္ကေလးေတြလို ဘေလာ႔ဂါ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေကာင္ ထိုးလိုက္ၾက ၊ ဆိတ္လိုက္ၾက ၊ ေနာက္လိုက္ၾက ၊ ေျပာင္လိုက္ၾက ၊ ေျပးလိုက္ၾကနဲ႔။ ခန္႔ခန္႔ျငားျငား ဘေလာ႔ဂါ ငွက္ၾကီးေတြကေန တီတီတာတာ ၊ ဘေလာ႔ဂါ ငွက္ကေလးေတြ အဆံုး ဘေလာ႔ တေတာလံုး သူ႔ဟာနဲ႔သူ ၊ သူ႕အသံေလးနဲ႔ သူ ဘေလာ႔ ေတာအုပ္ၾကီး တစ္ခုလံုးကို အလွဆင္ေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူးလား။
ဒီေနရာေလးကို ဘယ္သူမွ မသိေအာင္ ကၽြန္ေတာ္႔ဖာသာ လုပ္ေနတဲ႔ အခ်ိန္ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္ အရင္ Multiply မွာ ေရးထားေသာ ပို႔စ္ေတြကို ေျပာင္းတင္ေနပါသည္။ ထို႔အတူ အသစ္ေရးေသာ ပို႔စ္မ်ားကိုလည္း ဒီမွာ တစ္ခါတည္း တင္ေနပါသည္။ ဒါေပမဲ႔ ဒီေနရာကို ဘယ္သူ႔မွ မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ဒီေနရာကို သူ႕ဖာသာ သိျပီး ပထမဦးဆံုး လာလည္သြားသူကေတာ႔ “ ႏွင္းဆီတစ္ခင္း ပန္းတစ္ျခင္း ” ဘေလာ႔ကို ေရးေသာ “ သိဂၤါေက်ာ္ ” ပါ။ ဘယ္သူ႔မွ မသိေသးေသာ ကၽြန္ေတာ္႔ ဘေလာ႔ေလးကို သူက သူ႕ဖာသာသူ ေရာက္လာျပီး အားေပးကာ Comment ေပးသြားတာ ျဖစ္ပါ၏။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ေယာက်္ားေလးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ဆီကို ပထမဦးဆံုး လာျပီးေတာ႔ စီေဘာက္မွာ လာေအာ္သြားေသာ ဘေလာ႔ဂါ “ ဏီလင္းညိဳ ” ပါပဲ။ တျခားလူေတြလည္း ေရာက္ခ်င္ ေရာက္လာပါလိမ္႔မည္။ သုိ႔ေသာ္ ေျခရာခ်န္ခဲ႔ေသာ သူေတြထဲက ပထမဦးဆံုးမို႔ ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္တရ ရွိေနခဲ႔သူ ႏွစ္ေယာက္ပါ။
ဘာလို႔ ဒီလို ေျပာရလည္း ဆိုေတာ႔ အရင္က ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ အခ်ိန္ ရွားပါးမႈေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ ဘေလာ႔ လည္ေလ႔ မရွိပါဘူး။ ကိုယ္ေရးခ်င္တာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာကိုသာ တိုက္ရိုက္ ခ်ေရးလိုက္တာပါ။ အခ်ိန္ရွားပါးလို႔ ေရးခ်င္တာေရး ျပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အခ်ိန္ေလးေတြကို အိပ္စက္ျခင္း နဲ႔ စာအုပ္ကို ဖတ္ျခင္းျဖင္႔ အခ်ိန္ကုန္ခဲ႔မိပါသည္။
မည္သုိ႔ပင္ ျဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ္႔ ဘေလာ႔ကို ပထမဦးဆံုး လာလည္သြားေသာ မိန္းကေလး ဘေလာ႔ဂါထဲမွ “ သိဂၤါေက်ာ္ ” ႏွင္႔ ေယာက်္ားေလး ဘေလာ႔ဂါထဲမွ “ ဏီလင္းညိဳ ” ကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနမွာ ထာဝရပါပဲ။
အခု ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔ အင္တာနက္ထဲမွာ ေနရခ်ိန္ေလး ပိုမ်ားလာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ တျခားေသာ ဘေလာ႔ဂါ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေရးေသာ စာမ်ားကိုလည္း ဖတ္ခြင္႔ ရခဲ႔ပါသည္။ လူတန္းစား မ်ိဳးစံု ၊ အေျခအေန မ်ိဳးစံုမွ ျဖတ္သန္း လာခဲ႔ၾကရေသာ လူမ်ိဳးစံု ဆီမွ စာမ်ိဳးစံုကို ဖတ္ခြင္႔ရပါေလေတာ႔သည္။
ဒီေနရာမွာ ဘေလာ႔ တစ္ခု ေကာင္းသည္ ၊ ဆိုးသည္ ဆိုတာကေတာ႔ ကိုယ္နဲ႔ အပ္စပ္မႈ ၊ မအပ္စပ္မႈ ဆိုတာနဲ႔ပဲ သက္ဆိုင္မယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံယူမိသည္ ၊ ထင္ျမင္ မိသည္။ ျပီးေတာ႔ “ အေတြးအေခၚ ”
ဟိုေန႔က ကၽြန္ေတာ္ ထာဝရ ခင္မင္ရေသာ သူငယ္ခ်င္း “ ဏီလင္းညိဳ ” ဆီကို စာသြားဖတ္ ျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ သူက က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႕တဲ႔ေသာ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေၾကာင္း သူ႕စာေတြမွာ ေတြ႔ရတတ္သည္။ အလုပ္ခ်ိန္မ်ားသည္ ၊ စက္ကိရိယာေတြျဖင္႔ မထိုင္ရဘဲ အလုပ္လုပ္ေနရသည္ ဆိုေသာ စိတ္ပင္ပန္း လူပင္ပန္းမႈေၾကာင္႔ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနခဲ႔ရသူ ၊ သူ၏ က်န္းမာေရးက အခုေနာက္ပိုင္း အညံ့ပိုင္းသို႔ ေရာက္ခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္ အခုေတာ႔ ေဆးကို စြဲျပီး စားေသာက္ေနျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ျပန္ျပီး ထူထူေထာင္ေထာင္ ျဖစ္လာခဲ႔ေခ်ျပီ။
ဒီလို က်န္းမာေရး နည္းနည္း ေကာင္းလာတာနဲ႔ သူကလည္း သူ႔ရဲ႕ စိတ္ကူးေလးမ်ား ၊ အေတြးေလးမ်ားကို ခ်ေရးေလ႔ ရွိသည္။ ဟိုေန႔က သူေရးထားေသာ “ ညာ ” ဆိုေသာ ပို႔စ္ေလး တစ္ခုကို ဖတ္ခဲ႔ရသည္။ ဖတ္ျပီးျပီးခ်င္း လူအထင္ၾကီးေအာင္ ဘေလာ႔ေရးျပီး မိန္းကေလးမ်ားကို ေတြ႕မေရွာင္ ခ်စ္တမ္း ကစားေနသူ နာမည္ၾကီး ဘေလာ႔ဂါ တစ္ေယာက္ကို သူ သတိေပးေသာ အေနနဲ႔ ေရးတာလားလို႔ ထင္ေနမိပါေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာခဲ႔မိ။ သို႔ေသာ္ သူေရးထားေသာ စာကို ဖတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္မွာ တျခားေသာ အေၾကာင္းအရာ ၊ အခ်က္အလက္မ်ားကိုလည္း သြားစဥ္းစား မိေလေတာ႔သည္။
ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ သိသေလာက္ကို သိသလိုသာ ေျပာခ်င္ပါသည္။
ဆရာမ “ ဂ်ဴး ” က “ ဆရာဝန္ မလုပ္ေသာ ဆရာဝန္မ်ားႏွင္႔ ဦးေႏွာက္ျပဳန္းတီးမႈ ” ဆိုေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ထုတ္ဖူးပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူမလည္း ဆရာဝန္ မဟုတ္ပါေလာ။ သူမက ဘာကို ဆိုလိုပါသနည္း။ ဆရာဝန္ေတြသည္ ဆရာဝန္ ဘာလို႔ မလုပ္ၾကသနည္း ဆိုေသာ ေမးခြန္းကို တည္ၾကက္ထားကာ ဆိုလိုရင္းကို ေရးသြားခဲ႔တာ ျဖစ္သည္။ ( ထိုစာအုပ္ေပၚ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ ) ထားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ အခုေတာ႔ စဥ္းစားစရာ မ်ားစြာ ေပၚလာပါေတာ႔သည္။
သူငယ္ခ်င္း “ ဏီလင္းညိဳ ” ရဲ႕“ ညာ ” ပို႔စ္ အရ ဆိုရင္ ကိုယ္က ဒီအေၾကာင္းအရာကို လက္ေတြ႕ လိုက္နာ မက်င္႔သံုးႏိုင္ေသာ အေၾကာင္းအရာ ၊ သေဘာတရားမ်ားကို မေရးသင္႔ဘူး ဟု ဆိုလုိထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒါကို သူက “ ညာ ” ျပီးေရးသည္ ဟု ဆိုသည္။ ဥပမာ - ကိုယ္တိုင္က ၾကီးပြား တိုးတတ္ေနတာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ၾကီးပြား တိုးတတ္ေရး က်မ္းေတြကို ေရးေနသူမ်ား။
ဒီမွာ အေတြးမ်ားေသာ ကၽြန္ေတာ္႔ အတြက္ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္လာပါေတာ႔သည္။
ဒါဆိုရင္. . . .
- ဆရာဝန္မဟုတ္ေသးဘဲ လံုးဝ ေဆးထိုးအပ္ မကိုင္ရဘူးလား။ ေဆးလံုးဝ မကုသရဘူးလား။
- ေဗဒင္ သင္တန္း မဆင္းေသးဘဲနဲ႔ လကၡဏာ မၾကည္႔ရ ၊ မဟာဘုတ္ မတြက္ရဘူးလား။
- ယဥ္ေက်းမႈ တကၠသိုလ္ဆင္း မဟုတ္ဘဲ ေျခလႈပ္ ေခါင္းလႈပ္ေလးေတာင္ မကရေတာ႔ဘူးလား။
- အဆိုသင္တန္းဆင္းမွ သီခ်င္းညည္းရေတာ႔မွာလား။
- ကားေမာင္းလိုင္စင္ မရေသးဘဲနဲ႔ ကားေပၚ မတတ္ရဘူးလား။
- ဆရာအတတ္သင္ မေအာင္ေသးဘဲနဲ႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ကၾကီး ၊ ခေခြး မသင္ေပးရေတာ႔ဘူးလား။
- ေရေၾကာင္းသိပၸံ လက္မွတ္ မရေသးဘဲနဲ႔ ေလွ ၊ သဗၺာန္ေတာင္မွ ေလွာ္ခတ္ခြင္႔ မရွိေတာ႔ဘူးလား။
- စားဖိုမွဴးသင္တန္း မဆင္းေသးဘဲနဲ႔ မုန္႔ဟင္းခါး ခ်က္ခြင္႔ မရွိေတာ႔ဘူးလား။
- စာေရးဆရာ သင္တန္း မဆင္းေသးဘဲနဲ႔ စာမေရးရေတာ႔ဘူးလား။
- ဓါတုေဗဒနဲ႔ ေက်ာင္းမျပီးဘဲနဲ႔ ေစ်းထဲမွာ ပရေဆးဆိုင္ မဖြင္႔ရေတာ႔ဘူးလား။
- ေနာက္ဆံုးဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ စဥ္းစားမိလဲ ဆိုေတာ႔. . . သံုးလူထြဋ္ထား ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘုရားဟာ သာမာန္ လူဘဝမွာ တရား မေဟာခဲ႔ဘူး။ ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘုရားျဖစ္မွ တရားေဟာခဲ႔တယ္။ ဒါဆိုရင္ ဗုဒၶရဲ႕ သာသနာေတာ္ ျပန္႔ပြားေရး အတြက္ ဦးေဆာင္ ဦးရြက္ျပဳေနေသာ ရဟန္း ၊ သံဃာေတာ္ေတြကို “ တရားေဟာခ်င္ရင္ ဘုရား အရင္ျဖစ္ေအာင္ က်င္႔ရမယ္ ” ဆိုျပီးေတာ႔ ေျပာသလို ျဖစ္ေနပါေရာလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိပါေတာ႔တယ္။ ဘုရား မျဖစ္ေသးဘဲ တရား မေဟာနဲ႔။ တရားေဟာခ်င္ရင္ ကိုယ္က အရင္ လိုက္နာက်င္႔သံုးျပီး ဘုရား ျဖစ္ေအာင္ အရင္လုပ္ ျပီးမွ တရားေဟာ။ ဘုရားမျဖစ္ေသးဘဲ တရားေဟာရင္ ဒါဟာ “ ညာ ” တာပဲ ဆိုရင္ ဒါဟာ လြန္စြာ လြဲမွားေသာ ကိစၥ ျဖစ္သြားလိမ္႔မည္ ဟု ကၽြန္ေတာ္ ျမင္မိပါေတာ႔သည္။ ( တျခား ဘာသာဝင္မ်ားလည္း သူတို႔ဖာသာ ဆက္လက္ စဥ္းစားေစခ်င္ပါသည္။ )
ကၽြန္ေတာ္ ပထမဦးဆံုးကတည္းက ေျပာထားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အလြန္ အေတြးေခါင္ေသာ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဖာသာ ေလွ်ာက္ေတြးမိတာ ျဖစ္ပါသည္။ အခု ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္ေတြးမိတာကို ခ်ေရးမိတာကလည္း ခင္မင္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္း “ ဏီလင္းညိဳ ” ကို ထိခိုက္ေစလိုျခင္း လံုးဝ မပါရွိပါ။ အခု ဒီပို႔စ္ဟာ သူငယ္ခ်င္း “ ဏီလင္းညိဳ ” ကို ေရးခြင္႔ ေတာင္းျပီးမွသာ ေရးခဲ႔တာ ျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ . . . . . .
“ ညာ ” ဆိုေသာ ထိုပို႔စ္ ႏွင္႔ ပတ္သတ္၍ အခုမွ အစို႔အေညွာက္မ်ား ပမာ စာေရးခ်င္ေနၾကေသာေၾကာင္႔ ေလ႔က်င္႔ေနၾကေသာ ဘေလာ႔ဂါ ေမာင္ႏွမငယ္မ်ား အတြက္ ထိုပို႔စ္ဟာ လြန္စြာမွ ထက္ျမက္လွေသာ “ တံစဥ္ ” တစ္လက္ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ လူတိုင္းကို သူုတုိ႔ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ စကားေတြကို စာအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ေရးသား ျဖစ္ဖို႔ အျမဲတမ္း အားေပးခဲ႔သူ တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ တတ္ၾကြကာ စာေရးခ်င္ေသာ စိတ္ကူးေလးကို “ ကိုယ္တိုင္က လက္ေတြ႕ လိုက္နာက်င္႔သံုးျခင္း မဟုတ္ဘဲ စိတ္ကူးယဥ္ျပီး ေရးရင္ အဲဒါ “ ညာ ” တာ ” ဆိုေသာ ထိုပို႔စ္ေၾကာင္႔ သူတို႔ရဲ႕ စာေရးခ်င္ေသာ စိတ္ကူးေလးမ်ားကို ထက္ျမက္လွေသာ “ တံစဥ္ ” ျဖင္႔ ဆုပ္ကိုင္ကာ ပိုင္းျဖတ္ျခင္း ခံၾကရပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါက ေရးခဲ႔ဖူးေသာ “ ဓါးေသြးျခင္း အတတ္ပညာ ” ဆိုေသာ ပို႔စ္မွာ ကဲ႔သို႔ ကၽြန္ေတာ္က အၾကိမ္ေပါင္း ရာႏွင္႔ခ်ီကာ စာေရးေစဖို႔ ဘယ္လိုပင္ အားေပးခဲ႔ပါေစ ၊ ထိုကဲ႔သို႔ေသာ စိတ္ဓါတ္ကို ရိုက္ခ်ိဳးေသာ ပို႔စ္ တစ္ခုေၾကာင္႔ တစ္ၾကိမ္တည္းနဲ႔ ပ်က္ဆီးေစပါသည္။ ဓါးတစ္ေခ်ာင္းကို ေသြးတယ္ ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေသြးေနမိပါေစ ၊ တစ္ခ်က္ကေလး ဓါးေသြးေက်ာက္နဲ႔ ေဒါင္လိုက္ ျခစ္မိကာ ေသြးမိတယ္ ဆိုပါစို႔ ပထမ အၾကိမ္ တစ္ရာမက ေသြးထားခဲ႔ေသာ ထက္ျမက္မႈေတြဟာ ပ်က္ဆီး ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေစခဲ႔ေတာ႔တာပါပဲ။
အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ စာေရးခ်င္စိတ္ ရွိလာေအာင္ အားေပးထားခဲ႔ေသာ တတ္သစ္စ လူငယ္မ်ားကို ကိုယ္တိုင္က ဘာမွ လိုက္နာ က်င္႔သံုးႏိုင္တာ မဟုတ္ဘဲ စိတ္ကူးျပီး ေရးရင္ ဒါ “ ညာ ” တာပဲ ၊ လူအထင္ၾကီးေအာင္ လုပ္တာပဲ ဆိုေသာ စကားလံုးေၾကာင္႔ သူတို႔ အားလံုး ရွက္ရြံ႕ ၊ ေၾကာက္တြန္႕စြာ အလဲလဲ အကြဲကြဲ ျဖစ္ခဲ႔ရပါသည္။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီစာကို ကၽြန္ေတာ္ ေရးရျခင္းပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ( သူတို႔ဆီမွာ ပို႔စ္ အသစ္ေတြ တတ္မလာၾကေတာ႔ပါ။ )
ထိုပို႔စ္ အရ ဆိုရင္ အခ်စ္ဝတၳဳ ေရးေသာ စာေရးဆရာ / ဆရာမမ်ားဟာ သူတို႔ ေရးထားေသာ ဝတၳဳအေရအတြက္အလိုက္ ခ်စ္တမ္းကစားကာ ကုန္ၾကမ္း ရွာေနၾကသလို ျဖစ္ေနပါေတာ႔သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ဖူးထားေသာ စကားပံုေလး တစ္ခု ရွိသည္။
“ သူေတာင္းစားကလည္း နတ္သမီး အိပ္မက္ေတာ႔ မက္ခြင္႔ ရွိသည္။ ”
တဲ႔။ ကိုယ္က ဆီဦးေထာပတ္ စားေနရတယ္ ဆိုတိုင္း သူမ်ားေတြ စားဖို႔ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနတာကို ဝင္ေရာက္ခံစား နားလည္မႈ မေပးႏိုင္ေတာ႔ဘူးလား ၊ ေက်ာက္ခဲကို ႏွလံုးသား လုပ္ကာ မသိက်ိဳးကၽြံ ျပဳေနႏိုင္ျပီလား။ ကိုယ္က ဆန္ျပဳတ္ ေသာက္ေနရတိုင္း သူမ်ားေတြ ဒံေပါက္စားႏိုင္တယ္ ဆိုတာကို မယံုမရဲ ျဖစ္ေနသင္႔ပါသလား။
ကၽြန္ေတာ္ ထပ္၍ ေလးစားစြာ ေျပာလိုသည္မွာ ခင္မင္ရေသာ သူငယ္ခ်င္း “ ဏီလင္းညိဳ ” ကို ထိခုိက္လိုျခင္း မရွိပါ။ ဒီေနရာမွာ “ ဏီလင္းညိဳ ” မဟုတ္ဘဲ တျခားေသာ လူ တစ္ေယာက္ ဆိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေရးမွာပဲ ျဖစ္ပါသည္။ အခု ဒီပို႔စ္ဟာ သူငယ္ခ်င္း “ ဏီလင္းညိဳ ” ကို ေရးခြင္႔ ေတာင္းျပီးမွ သူက ၾကည္ျဖဳစြာ ေရးပါ ဟု ဆို၍သာ ေရးခဲ႔တာ ျဖစ္ပါသည္။ အဓိက ေရးရေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္က လူငယ္မ်ား ၊ ဘေလာ႔ဂါ လက္သစ္မ်ား၏ စိတ္ကူးမ်ားကို လိုသလို ကြန္႔ျမဴးကာ ေဖာ္ျပ ေရးဖြဲ႔ႏိုင္ေစဖို႔သာ ျဖစ္ပါသည္။
ဟုတ္ျပီ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာေရးၾကမည္။ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာေရးၾကမလဲ။
ႏွမ လိုပဲ ခင္ရပါေသာ အြန္လိုင္းေပၚက ႏွမေလး တစ္ေယာက္က အေတာ္ကို ၾကာျပီ ျဖစ္ေသာ အခ်ိန္ တစ္ခါက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေမးခဲ႔ဖူးသည္။ ဒီေနရာမွာ သူ႔အေၾကာင္းကို နည္းနည္းေတာ႔ ေျပာခ်င္ပါေသးသည္။ သူက တစ္ဦးတည္းေသာ သမီး ျဖစ္သလို သူ႔ရဲ႕ မိဘမ်ားကလည္း တစ္ေန႔ကို လက္တစ္ဘက္တည္းက ၅ ပံုး ၊ ၆ ပံုး ဆြဲႏိုင္ေအာင္ ၾကြယ္ဝပါသည္။ ( သေဘာေပါက္ၾကမွာပါ ) ထို႔ေၾကာင္႔ သူက စိတ္ထင္ရာ လုပ္ခ်င္ပါသည္။ အိမ္မွာ အေဖ နဲ႔ အေမ ပဲ သူ႔မွာ ရွိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို အစ္ကို အရင္း ကဲ႔သို႔ ခင္မင္ပါသည္။
သူက ကၽြန္ေတာ္႔ကို တစ္ေန႔ေတာ႔ ေမးသည္။
“ အစ္ကို ညီမလည္း စာေရးခ်င္တယ္ ”
“ ေအး . . ေရးေပါ႔ကြ ”
“ ဘယ္လို ေရးရမွာလဲ ”
“ အင္. . . စာေရးတာပဲကြယ္ ၊ ကိုယ္႔စိတ္ကူးကို ခ်ေရးလိုက္ေပါ႔ ”
“ အာ . . မေရးတတ္လို႔ဟာကို ၊ ေရးနည္း သင္ေပး ”
အဲဒီမွာ ဒီဘက္က ကၽြန္ေတာ္က ေခါင္းကုတ္ရေတာ႔တာပါပဲ။ စာကို ဘယ္လို ေရးရမယ္ ဆိုေသာ ေရးနည္း ဆိုေသာ “ ေဘာင္ ” ေတြကို ကၽြန္ေတာ္က သိပ္ျပီးေတာ႔ လိုက္နာခ်င္သူ မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ သူ႔ကို အေကာင္းဆံုး အၾကံေပးလိုက္မိပါသည္။
“ ဒါဆိုလည္း ညီမရယ္ စာေရးနည္း သင္တန္း ဆိုတာေတြ ရွိတယ္။ အဲဒါ သြားတတ္လိုက္ပါလား ”
“ ဟုတ္လား ၊ ရွိလား ဒါဆိုရင္ ရေအာင္ စံုစမ္းျပီး တတ္မယ္ ”
ကၽြန္ေတာ္က ေပါ႔ေပါ႔ ေျပာလိုက္ေပမဲ႔ သူကေတာ႔ တကယ္ကို ရွာတတ္္ျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ ေနာက္ထပ္ သံုးလေလာက္ ၾကာေတာ႔ သူမ သင္တန္းက ဆင္းလာပါ၏။ ဒီေတာ႔ . . . .
“ အစ္ကို ေျပာတဲ႔ သင္တန္းကို သြားတတ္တာပဲ ၊ ဒါေပမဲ႔. . . . ”
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညီမရဲ႕ ”
“ ဘာမွလည္း မတတ္ဘူး ”
“ ဟာ . . . အဲဒီလို မေျပာရဘူးေလ။ သူတို႔ သင္တာနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ မအပ္စပ္လို႔ ျဖစ္မွာပါ ”
“ မသိဘူးေလ . . . အဲဒီလိုပဲ ေျပာမွာေပါ႔ ဘာမွ မွ မတတ္တာ။ သင္တန္း မတတ္ခင္ကနဲ႔ သင္တန္း တတ္ျပီး အတူတူပဲ ၊ ဘယ္က စေရးရမွန္းကို မသိဘူး။ ”
သူ႔ရဲ႕ စကားဆံုးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ စဥ္းစားစရာ အေတြးေတြ ဝင္လာျပန္ေတာ႔တာပါပဲ။ သင္တန္း ဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုေသာ အဓိပၸါယ္ ဖြင္႔ဆိုခ်က္က အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ အေတာ္ အေရးၾကီးခဲ႔၏။ သင္တန္း ဆိုတာ ဘယ္က စသလဲ လို႔လည္း ဟိုးေရွး ဇစ္ျမစ္ကို လိုက္ေတြးျဖစ္ျပန္သည္။ ကမၻာဦး အစမွာ သင္တန္း ဆိုတာေတြ ဘယ္ရွိပါ႔မလဲ။ ဒီလိုပဲ ေနာက္ထပ္ ေပါက္ဖြားလာေသာ လူမ်ားက ဆင္႔ကာ ဆင္႔ကာ တိုးတတ္လာရင္း သင္တန္း ဆိုတာ ျဖစ္လာခဲ႔ၾကတာလို႔ ယူဆမိပါသည္။
တကယ္လို႔ သင္တန္းက သင္ေပးတိုင္းသာ စာေရးဆရာေတြ ျဖစ္ၾကေၾကး ဆိုရင္ စာေရးဆရာေတြ ဆိုတာ အရမ္းမ်ား လြယ္ကူေနလိမ္႔မလား။ ဒါဆို ဒီေခတ္မွာ ဆိုရင္ ပိုေတာင္မွ လြယ္ပါေသးသည္။ ေဆာ႔ဝဲလ္ ကုမၸဏီတစ္ခုကို စာေရးဖို႔ ေဆာ႔ဝဲလ္ တစ္ခု အပ္လိုက္ ၊ ဒီေဆာ႔ဝဲလ္ ျပီးရင္ ကြန္ပ်ဴတာထဲ ထည္႔ျပီး ဝတၳဳေခါင္းစဥ္ေလး ေရးလိုက္တာနဲ႔ ဟိုဘက္ ပရင္႔တာ ကေန စာရြက္ေတြ တစ္ရြက္ျပီး တစ္ရြက္ ရႊတ္ခနဲ ရႊတ္ခနဲ က်လာေလလိမ္႔မလား။
သို႔ေသာ္ . . . .
မေမွ်ာ္လင္႔ပါနဲ႔။ စာေရးဖို႔ ကိစၥ ဆိုတာ ဒီလို ဘယ္ေတာ႔မွ လြယ္လြယ္ကူကူ ျဖစ္ေျမာက္ လာလိမ္႔မယ္ မဟုတ္ပါ။ တကယ္လို႔ ဒီလိုသာ ျဖစ္လာမယ္ ဆိုရင္လည္း စာေပကို အမ်ားၾကီး လိုက္ဖတ္ေနစရာ မလိုေတာ႔ပါ။ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံမွာ ရွိေနတဲ႔ Windows 7 နဲ႔ ပါပူအာ နယူးဂီနိ ကၽြန္းမွာ ရွိေနတဲ႔ Windows 7 က အတူတူပါပဲ။ ေဆာ႔ဝဲလ္ တစ္ခုတည္းက ထြက္လာတဲ႔ စာေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္စာေရးဆရာေဟ႔ ဆိုကာ ေရြးျခယ္ ဖတ္ေနစရာ မလိုေတာ႔ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ စာေရးတယ္ ဆိုတာ “ စိတ္ကူး စိတ္သန္း ” ကသာ အဓိက လို႔ ေျပာလိုပါသည္။
တကယ္လို႔ . . . . .
ကၽြန္ေတာ္သာ ေလးစား ရိုက်ိဳးစြာ ေမးခြင္႔ရမည္ ဆိုရင္ ဟိုးေခတ္ ဆရာၾကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ၊ ေရႊဥေဒါင္းတို႔က အစျပဳျပီး ယေန႔ေခတ္ စာေရးဆရာ ၊ ဆရာမမ်ားကို တန္းစီကာ ေမးျမန္းလိုပါသည္။
“ ဆရာ ၊ ဆရာမမ်ား စာေရးတယ္သာ ဆိုတယ္။ စာေရးနည္း သင္တန္းကို တတ္ေရာ တတ္ခဲ႔ၾကလား။ တကယ္လို႔ မတတ္ဘဲ စာေရးေနတယ္ ဆိုရင္ စာေရးနည္းလည္း မတတ္ဘဲနဲ႔ “ ညာ ” ေရးေနၾကတာ မဟုတ္ဘူးလား ”
လို႔ ရိုေသ ေလးစားစြာ ေမးျမန္းလိုပါ၏။
“ ဆရာ / ဆရာမ ကေတာ႔ စာေရးနည္း သင္တန္း တတ္ဖူးခ႔ဲပါတယ္။ ”
ဆိုျပီး ဘယ္ႏွစ္ရာခိုင္ႏႈန္းကမ်ား ျပန္ျပီး ေျဖႏိုင္ပါလိမ္႔မလဲ။
ဒီလိုသာ ေျပာၾကေၾကး ဆိုရင္ ခင္မင္ရေသာ သူငယ္ခ်င္း “ ဏီလင္းညိဳ ” ကို ကၽြန္ေတာ္ မေမးမိေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေမးမိပါသည္။ ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ရွက္မိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ စာေရးနည္း သင္တန္း လံုးဝကို မတတ္ဖူးခဲ႔ပါ။ စာတစ္ပုဒ္ကို ဘယ္လိုကေန ဘယ္လို “ ေဘာင္ ” နဲ႔ ေရးရတယ္ ဆိုေသာ သင္တန္း ၊ နည္းနာမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ မတတ္ခဲ႔ဖူးပါ။ ထိုသို႔ေသာ ေအာင္လက္မွတ္မ်ားလည္း ကၽြန္ေတာ္႔မွာ မရွိပါ။ ထိုသို႔ ေရးနည္း စာမ်ားကိုေတာ႔ အနည္းငယ္ေတာ႔ ဖတ္ဖူးတာ ရိုးသားစြာ ဝန္ခံလိုပါသည္။ သင္တန္းဆင္း လက္မွတ္ မရွိလို႔ စာမေရးရဘူး ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ယခု ေရးေနမိေသာ စာမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ “ ညာ ” ျပီး ေရးေနတာလို႔ ေျပာရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဝန္ခံရမွာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ သိသမွ် ဘေလာ႔ ေပၚမွာ အရွိကို အရွိအတိုင္း သူတို႔ ဘဝကို ေပၚလြင္ေအာင္ အရိုးသားဆံုး ေရးသူကို ကၽြန္ေတာ္ သိသမွ်ျဖင္႔ နည္းပါးလွပါသည္။
သူတို႔က လြဲျပီး က်န္ေသာ သူမ်ားကို မပြင္႔လင္းဘူး လို႔ ကၽြန္ေတာ္ မဆိုလိုေပမဲ႔ သူတို႔ကေတာ႔ သူတို႔မွာ ရွိသမွ် ျဖစ္သမွ်ကို ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း မကြယ္မဝွက္ ခ်ေရးျပတတ္သူမ်ားပါ။ သူတို႔စာေတြ ဖတ္ျပီး ကိုယ္႕ရဲ႕ မွတ္တမ္း အတၳဳပၸတိၱေလး လိုမ်ိဳး ေရးဖို႔ေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္ အင္အားေတြ ရခဲ႔ပါ၏။
အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ . . .
တျခားသူေတြကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဘေလာ႔မွာ စာလာဖတ္ေသာ စာဖတ္ ပရိတ္သတ္ အားလံုးကို “ ညာ ” မိသလို ျဖစ္ခဲ႔ပါေရာလား။ ကၽြန္ေတာ္ စာေရးနည္း သင္တန္း လံုးဝ မတတ္ဖူးပါ။ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ စာဆက္ေရးဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး ထင္သည္။ စာေရးဖို႔ လက္မွတ္ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ အရင္ သင္တန္းတတ္မွ စာေရးခြင္႔ ရပါေတာ႔မည္ ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ႔ေပၚမွာ စာေရးျခင္း ရပ္ရပါေတာ႔မည္ ထင္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ကို ေဖာ္ျပခ်င္ပါသည္။ ဒီကဗ်ာေလးကေတာ႔ ကဗ်ာဆရာ “ ဆရာျငိမ္းစိုးဦး ” ဆီကေနျပီး ထပ္ဆင္႔ ကူးယူေဖာ္ျပတာ ျဖစ္ပါသည္။ ကဗ်ာေလးက ဒီလို ဆို၏။
လက္တစ္ဆုပ္စာ အနုပညာ
လက္တစ္ဆုပ္စာ ေဒၚလာ ဇာတ္ကား ထဲက ေကာင္းဘိြဳင္ေတြ အရဆိုရင္ေတာ့
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျပတ္ရွင္းမွ ျဖစ္မယ္
မင္း မေသရင္ ငါ ေသမွ ျဖစ္မယ္
ငါ မေသရင္ မင္း ေသမွ ျဖစ္မယ္ ။
အခုဟာ က အနုပညာ
ပီကာဆို ႀကိဳက္တာ ပီကာဆို ေရး
ဂ်က္ဆင္ေပါေလာ့ ႀကိဳက္တာ ဂ်က္ဆင္ေပါေလာ့ ေရး
တစ္ေယာက္ နဲ႔ တစ္ေယာက္ မညစ္ပတ္ေၾကး ။ ။
သုခမိန္လိႈင္
Idea မဂၢဇင္း
ေအာက္တိုဘာလ ၊ ၂၀၁၀ - ျပည့္နွစ္ ။
နိဂံုး
သင္ဟာ စိမ္းစို အုပ္ဆိုင္းေနျပီး ေက်းငွက္တို႔ ေပ်ာ္ျမဴးကာ ေတးသီဆိုေနေသာ ေတာအုပ္ၾကီး တစ္ခုကို ေရာက္ဖူးပါသလား။ ထိုေတာအုပ္ၾကီးထဲမွာ ေက်းငွက္ကေလးေတြ ေတးဆို ေနၾကပါလိမ္႔မည္။ ရံဖန္ရံခါ သူတို႔ဖာသာ မ်ိဳးတူသူ အခ်င္းခ်င္း စၾက ၊ ေနာက္ၾကရင္း စိတ္မခန္႔ မသင္႔ေသာ အခါမွာ ခိုက္ရန္ ျဖစ္ၾကလိမ္႔မည္။ တစ္ခါတေလ တစ္ေကာင္ ေနမေကာင္းေသာ အခါ က်န္ေသာ အေကာင္ေတြက သြားကာ သတင္းေမး အားေပးလိမ္႔မည္။ တစ္ခါတေလ သတၱဝါမ်ား ပီပီ သူမွားသည္ ၊ ငါမွန္သည္ ဟု ဆိုကာ သူတို႔ စကားေတြ တြတ္ထိုး ၾကလိမ္႔မည္။
ဒါ. . . .
ဒါ. . . သဘာဝပဲ ျဖစ္သည္။
ဒီမွာ . . . .
လွမ္းၾကည္႔လိုက္ပါဦး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခု ေနထိုင္ေနတဲ႔ “ ဘေလာ႔ ” ဆိုေသာ ေတာအုပ္ၾကီးကို။ စိမ္းစို လန္းဆန္းကာ သဘာဝအတိုင္း ျဖစ္တည္လို႔။ ေက်းငွက္ကေလးေတြလို ဘေလာ႔ဂါ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေကာင္ ထိုးလိုက္ၾက ၊ ဆိတ္လိုက္ၾက ၊ ေနာက္လိုက္ၾက ၊ ေျပာင္လိုက္ၾက ၊ ေျပးလိုက္ၾကနဲ႔။ ခန္႔ခန္႔ျငားျငား ဘေလာ႔ဂါ ငွက္ၾကီးေတြကေန တီတီတာတာ ၊ ဘေလာ႔ဂါ ငွက္ကေလးေတြ အဆံုး ဘေလာ႔ တေတာလံုး သူ႔ဟာနဲ႔သူ ၊ သူ႕အသံေလးနဲ႔ သူ ဘေလာ႔ ေတာအုပ္ၾကီး တစ္ခုလံုးကို အလွဆင္ေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူးလား။
- ဘုရား တရား အားသန္သူက တရားေတာ္ထဲက အေၾကာင္းေတြ ေရးတယ္ ၊
- ႏို္င္ငံကို တိုးတတ္ေစခ်င္သူေတြက ႏိုင္ငံေရး အေၾကာင္း တင္ျပၾကတယ္ ၊
- ခရီးသြား အားသန္သူမ်ားက သူတို႔ ခရီးသြားမႈေတြကို တင္ဆက္ၾကတယ္ ၊
- အေတြ႔အၾကံဳ အားသန္ သူမ်ားက အေတြ႔အၾကံဳမ်ား ေဖာက္သယ္ခ်တယ္ ၊
- နည္းပညာ သမားက နည္းပညာ အေၾကာင္းေရးတယ္ ၊
- ကဗ်ာ အားသန္သူကလည္း ကဗ်ာေလးေတြ ေရးတယ္ ၊
- ရသ အားသန္သူက ရသ ေရးတယ္ ၊
- ဟာသ အားသန္သူက ရယ္ရႊင္ဖြယ္ေလးေတြ ေရးတယ္ ၊
- သရုပ္ေဖာ္ အားသန္သူက သရုပ္ေဖာ္ ေရးတယ္ ၊
- အေတြး အားသန္သူက အေတြးေရးတယ္ ၊
- ဗဟုသုတ အားသန္သူက ဗဟုသုတ ေရးတယ္ ၊
- သတင္း အားသန္ သူက သတင္း ေရးတယ္ ၊
- သီခ်င္း အားသန္သူက သီခ်င္း အေၾကာင္းေရးတယ္ ၊
- ရုပ္ရွင္ အားသန္သူက ရုပ္ရွင္ အေၾကာင္း ေရးတယ္ ၊
သူ႕ဖာသာ စိတ္ဝင္စားရာမွာ က်င္လည္ေနၾကတဲ႔ ဘေလာ႔ ေတာအုပ္ကေလးဟာ သူ႔ဖာသာ အသံေလးေတြနဲ႔ အားလံုး စုေပါင္းလိုက္ေတာ႔ “ သံစံုတီးဝိုင္းၾကီး ” လို ျဖစ္ကာ အလြန္ကို သာယာ နာေပ်ာ္ဖြယ္ ျဖစ္လာေတာ႔တာပါပဲ။
ဒါကို . . . .
ငါက စကားတတ္တဲ႔ “ သာလိကာ ” ကြ။ ငါကေတာ႔ အသံသာတဲ႔ “ ဥၾသ ” ကြ။ ငါကေတာ႔ နားစည္ထဲကို စိမ္႔ဝင္သြားေစႏိုင္တဲ႔ “ ၾကိဳးၾကာ ” ကြ။ ငါကေတာ႔. . . . ဟု အစခ်ီကာ ကိုယ္ အသံသာတယ္ ဆိုတိုင္း အခုမွ အသံထြက္ဖို႔ ေလ႔က်င္႔ေနေသာ ငွက္ေပါက္ေလးေတြကို ႏွိမ္လိုက္တာကေတာ႔ မသင္႔ေတာ္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ျမင္မိတာပါပဲ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ စကားပံုေလး တစ္ခု ဖတ္ဖူးတယ္ဗ်ာ။
တဲ႔။ ဒါဆို အခု . . .
ဖတ္ေစခ်င္ေသာ အညႊန္းမ်ား
*** ဘေလာ႔ဂါ ငယ္ေတြကို အားေပးေသာ ဤပို႔စ္ကို ေရးခြင္႔ေပးေသာ သူငယ္ခ်င္း “ ဏီလင္းညိဳ ” ကို ေက်းဇူး အထူး တင္ရွိပါတယ္။ ***
ေလးစားစြာျဖင္႔
.
ဒါကို . . . .
ငါက စကားတတ္တဲ႔ “ သာလိကာ ” ကြ။ ငါကေတာ႔ အသံသာတဲ႔ “ ဥၾသ ” ကြ။ ငါကေတာ႔ နားစည္ထဲကို စိမ္႔ဝင္သြားေစႏိုင္တဲ႔ “ ၾကိဳးၾကာ ” ကြ။ ငါကေတာ႔. . . . ဟု အစခ်ီကာ ကိုယ္ အသံသာတယ္ ဆိုတိုင္း အခုမွ အသံထြက္ဖို႔ ေလ႔က်င္႔ေနေသာ ငွက္ေပါက္ေလးေတြကို ႏွိမ္လိုက္တာကေတာ႔ မသင္႔ေတာ္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ျမင္မိတာပါပဲ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ စကားပံုေလး တစ္ခု ဖတ္ဖူးတယ္ဗ်ာ။
“ အသံေကာင္းတဲ႔ ငွက္ေတြသာ ေတးဆိုရမယ္ ဆိုရင္ တေတာလံုး တိတ္ဆိတ္ေနရမွာေပါ႔။ ”
တဲ႔။ ဒါဆို အခု . . .
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘေလာ႔ ေတာအုပ္ၾကီး တစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ ေနရေတာ႔ မွာလားဗ်ာ။
ဖတ္ေစခ်င္ေသာ အညႊန္းမ်ား
*** ဘေလာ႔ဂါ ငယ္ေတြကို အားေပးေသာ ဤပို႔စ္ကို ေရးခြင္႔ေပးေသာ သူငယ္ခ်င္း “ ဏီလင္းညိဳ ” ကို ေက်းဇူး အထူး တင္ရွိပါတယ္။ ***
ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
22.10.2010
22.10.2010
.
26 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ဟင္းးးးးးးးးးးးး
ဘာမန္႕ေပးရမလဲ
ဘယ္လုိမန္႕ရင္ ပုိေကာငး္မလဲ ဟင္
ပညာနဲ႕ ေရႊအုိး ဟာသ ကုိေနာက္မလို႕ဟာ ေနာက္ခ်င္စိတ္ေတာင္ ဘယ္ေပ်ာက္သြားလဲမသိဘူး ကဲကဲ အခု ျပန္ေပၚဘီ ျပန္ေနာက္မယ္
ေက်ာင္းသားေရြးတာမွန္တယ္ေလ
“ေရႊအုိးရွိမွ ပညာရ” တဲ႕ ဒီေတာ႕ ေရႊအုိးကုိ ေရြးတာ မွားလား မွားလား ကဲ ေျပာ
စိတ္ေထြေထြနဲ႕ ေျပာသြားတယ္ တာ႕တာ
ေတာ ဖတ္သြားပါတယ္။ ေနာက္မွ ညာကုိ သြားဖတ္ပါအံုးမယ္ရွင္။
ေဟ ့..
အခု ပို ့(စ) က ေတြးစရာေတြ ပါေနတယ္၊
စြတ္ မန္ ႔ လို ့မရဘူး၊
ၿပန္မွ ဝင္မယ္..၊
ဘိုင္.....
ကိုေဇာ္ေရ ဖတ္ေတာ့ဖတ္သြားတယ္... ရံုးမွာမို႔ ေအးေဆးေတာ့ မဖတ္ရဘူး ...ေနာက္ထပ္တေခါက္ေသခ်ာလာဖတ္ပါရေစဦး...
ကိုေဇာ္ ေရ
ဏီလင္းညိဳ ေရးတဲ့ ညာ ကိုလည္းဖတ္ပီးပါပီ
သူေဖာ္ျပထားတဲ့ဂ်ာနယ္ထဲက ဟာသ ကေတာ့
ဂ်ာနယ္မွာ မထည္႕သင့္တဲ့စာမ်ိဳးလုိ႕ထင္မိပါတယ္
(အယ္ဒီတာေတြ စီစစ္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္) ဒါဟာ ဟာသ လုပ္စရာမဟုတ္ဘူးလုိ႕ထင္ပါတယ္..
ဆရာၾကီးပီမိုးနင္းဆိုရင္လည္း သူကိုယ္တုိင္တက္က်မ္း
ေပါင္းမ်ားစြာေရးခဲ့ေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္ ၾကီးပြားခ်မ္းသာသူ
မဟုတ္ပါဘူး..ဒါေပမယ့္ ၾကီးပြားတိုးတက္ေရးနဲ႕
ပတ္သက္တဲ့ အေတြးအေခၚအယူအဆေတြဟာ တိုးတက္ခ်င္စိတ္ရွိသူေတြအတြက္ အားျဖစ္ေစတာအမွန္ပါပဲ..စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕
တန္ဘိုးကို သူ႕ရဲ႕ေနထုိင္မႈဘ၀နဲ႕ တုိင္းတာလုိ႕မရပါဘူး..(ေလွာင္ေျပာင္စရာလည္း မလုိအပ္ပါဘူး)သူေရးတဲ့စာေတြက သူ႕တန္ဘိုးပါ..
သူရဲ႕ အေတြး ၊သူရဲ႕ခံယူခ်က္ေတြကို ယံုၾကည္မႈရွိ လို႕ခ်ျပ ေရးျပတာဟာ ညာ တာမဟုတ္ပါဘူး..
ကိုေဇာ္ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ကိုေတာ့ တကယ္ေလးစားမိပါတယ္..စာေရးခ်င္သူေတြကို
ဆက္ပီးအားေပးပါအံုး..
ကိုေဇာ္ ရဲ ့ ေတာ ကို ဖတ္ျပီး ေမာ သြား တာ ပဲ..
ေရးတဲ့သူက ပို ေမာ မွာ ေသခ်ာတယ္..
ဒီမွာကေတာ့ ဗြက္ေတာ ထဲ က မရုန္းနိုင္ေသးဘူး..ဗြက္ အျပင္ ႏြံပါ နစ္ ေနတာ ေလ..
ခင္တဲ့
မကိ
အမေလး...ေတာထဲမွာ သမင္လိုက္မလားလို႔..
သမင္မေတြက ဂမၻီက အေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ သမင္မဆိုဒုကၡ ....သားသားေက်ာက္..ေၾကာက္..
ကိုေဇာ္ေရ
ေတြးစရာေတြ ပါတဲ႕ စာအရွည္ႀကီး ကို ေတြး ေတြးၿပီး ဖတ္သြားတယ္ ဒါေပမဲ႕ ေတာႀကီး ၾကည္႕ၿပီးေတာ႔ ေက်ာက္ ေျပာသလိုဘဲ ေၾကာက္စ္စစစစစ
အင္း ကိုေဇာ္ေျပာတာေတြ ကို လက္ခံပါတယ္ အင္ဂ်င္နီယာ ေတြ ဆရာဝန္ ေတြကို ေမြးထုတ္လို႕ရတယ္ စာေရးဆရာေတြ ကို ေမြးထုတ္လို႕ မရဘူး
စာဖတ္ျခင္း စာေရးျခင္းနဲ႕သာ ေလ႔က်င္႔လို႕ရမယ္ထင္ပါတယ္ အားလံုးေရးျခင္ရာေရးၾကပါ တေယာက္ကေတာ႔ အနဲဆံုးဖတ္မွာဘဲ ကိုယ္တုိင္ေလ
စတာပါဗ်ာ ပိုစ္႔ ေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါ
ကိုဏီ ကလည္း အျမင္တမ်ိဳးနဲ႕ ေရးလိုက္တာ ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး
Post အသစ္ေလးေတာ့ ဖတ္သြားပါတယ္ စာေရးသူ ဆုိလုိရင္းကုိ သေဘာမေပါက္လုိ့ ဘာမွမေျပာေတာ့ပါဘူး ဒီတခါေတာ့ ဖတ္ျပန္သြားပါတယ္...ေတာဆုိေတာ့ ေျကာက္တာလည္ပါပါတယ္...
ကိုေဇာ္ေရ..
ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ စာေရးတာကို အကန္႕အသတ္ ေဘာင္ေတြနဲ႕ ေရးရတာ သေဘာမက်ဘူးဗ်ာ.. စိတ္ထဲရိွတာကို ရိွတဲ့အတိုင္းခ်ေရးလိုက္ႏိုင္တာ ပိုေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္။
ဘယ္စာ အမ်ိဳးအစားပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စာဖတ္သူ နား၀င္ သေဘာေပါက္ေအာင္ ေရးႏိုင္ရင္ စာေရးရက်ိဳးနပ္မယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ျမင္ပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ
ကိုကိုေဇာ္....
ရိုးရိုးသားသား ပြင္ ့ပြင့္လင္းလင္းေရးေနတဲ ့အထဲမွာ
မမကီ ကိုလဲ ကြ်န္ေတာ္တင္သြင္းခ်င္ပါတယ္၊
ေတြးသင္ ့သေလာက္ပဲ ေတြးေစခ်င္တယ္၊
အစြန္းကိုမေရာက္ေစခ်င္၊မေက်ာ္ေစခ်င္..၊
လူဆိုတာကေတာ ့ ေက်ာ္ၾကားမႈရေအာင္နည္းမ်ိဳးစံုသံုး
တတ္သလို ၊ မရိုးသားတဲ ့နည္းနဲ ့ ေက်ာ္ၾကားသူမ်ား
က်ေတာ ့လဲ သိပ္မၾကာခင္မွာ ေၿခမွန္ေတြ ေပၚလာတတ္
ပါတယ္။ ကိုယ္ ့ဖာကိုယ္ရိုးရင္ၿပီးေရာ မလား... လို ့။
ခင္တဲ ့
အရမ္းကို ေကာင္းလြန္းတဲ့ အားေဆးတစ္ပုဒ္၊
အေတြးအေခၚေကာင္းေတြနဲ ့ျပည့္ေနတဲ့ Post ေကာင္း
ေလးတစ္ခုပါ စာေရးသူ။ ဖတ္ရင္းးးဖတ္ရင္း သေဘာက်
ၿပီးးရင္းးက်ရင္း စာေရးသူရဲ့ ခံယူခ်က္မ်ားကိုလည္း
သေဘာက် ေလးစားမိပါတယ္ရွင္။ သန္ရာ သန္ရာေပါ့ရွင္။ ရသတစ္ခုတည္း စုေနတာထက္ ရသေပါင္းစံု ရွိေနတာက လူေတြကို အသိပိုမို ရေစႏိုင္
တယ္ေလ ဟုတ္တယ္ဟုတ္။ :)
..ခင္မင္ေလးစားလွ်က္...ခင္မာလာေအာင္...:)
လာေတာ႕ဖတ္ၿပီးၿပီ
ညာ ကုိလည္းဖတ္ၿပီးၿပီ
သူက အဲသည္စာေရးဆရာရဲ႕ စာအုပ္ကုိ လုူေကာင္းလူမြန္ေလးေတြ ၿဖစ္ေစခ်င္ဆျိုေပမဲ႕သားသမီးေတ ြက ဆုိးေလေတာ႕ေထာင္ထဲေရာက္ရတယ္။
ဏီလင္းညိဳ႕လည္းသူေတြးခ်င္သလိုေတြးတယ္။
တို႕ေတြကေတာ႕ စာေရးဆရာကို စာေ၇းဆရာလုိ႕ဘဲၿမင္တယ္။ သူေရးခ်င္တာေရးတယ။္ သူ႕သားသမီးေတြ မလုိက္နာတာေတ႕သူမတတ္နုိင္ဘူး. လူဆုိတာ က ကုိယ္႕ ဗီဇနဲ႕ကုိလာတာ. ဒါကုိ ေကာငး္ပါတယ္လုိ႕ဘယ္ေလာက္ႀကီးဘဲညြန္ၿပေပမဲ႕လဲ သူက နားမေထင္ရင္ ေၿပာသမ်ွ သြန္သင္သမွ် သဲထဲေရသြန္ဘဲ ဒါေပမဲ႕လိုက္နာခဲ႕တဲ႕သူရွိခဲ႕ရင္ေတာ႕တစ္ကယ္ႀကီး႔ပြားခ်မး္သာဖဳိ႕အေႀကာငး္ေတြ ကိုသူေရးတာဘဲ။ ဒါကုိ စာေရးဆရာကုိ သဴ႕ကုိ အေကာငး္ၿမင္ေစခ်င္လုိ႕ အထင္ႀကီးေစိခ်င္လို႕ညာၿပီးေရးတယ္လုိ႕သက္မွတ္လုိ႕မရဘူး။ စာေရးဆရာက သူမ်ားကိုလည္းမညာပါဘူး သူ႕ကုိသူလဲ မညာခဲ႕ပါဘူး သားသမီးေတြ မလိမ္မာတာကေတာ႕ူသူလဲမတတ္နိုင္ဘူး သူပ်ိဳးေထာင္တာဘဲ လိုက္မွ မလုိက္နိုင္ႀကတာ. ဒါေပမဲ႕သူေရးတဲ႕စာကိုဖတ္ၿပီးႀကီးပြားသြားမဲ႕လူငယ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါလိမ္႕မယ္။ ပီမုိးနင္းတက္က်မ္းေတြ ေရးတယ္ ပီမုိးနင္းသားဘ ယ္သူလဲ ဆုိတာ ကုိယ္မသိပါဘူး လိမ္မာလား ေထာင္ထဲမွာလား ခ်မ္းသာလား ဆငး္ရဲသာလားကိုယ္မသိပါဘူး ဒါေပမဲ႕လူငယ္ေတ ြဟာ ဒီတက္က်မ္းေတြ ကို မက္မက္ေမာေမာဖတ္ႀကတယ္။ ေလးေလးစားစားဖတ္ႀကတယ္။ ပီမုိးနင္းညာေနတာလား ေမးခ်င္မိေသးလား.
ေဖၿမင္႕ရဲ႕စာအုပ္ေတြ သိတ္ေကာငး္တယ္။
ဘယ္သူေရးတ႕စာအုပ္လဲ စာေရးသူနာမည္ေမ႕သြားၿပီး သင္၏ဝင္ေငြ ၏ ဆယ္ရာခုိင္နွဳန္းကို စုပါဆိုတာ. စာေရးသူကုိယ္တုိင္စုခဲ႕ရဲ႕လားဆုိတာ ကိုယ္တစ္ခါမွ မေမးခဲ႕ပါဘူး သူေရးတဲ႕ ဆယ္ရာခုိင္နွဳိးန္စုနည္းကုိ ေလးေလးစားစားဖတ္ခဲ႕ရတယ ္စာေရးသူရဲ႕ေစတနာေတြ ပါ. ညာေနတာပါလုိ႕ေမးခ်င္ပါေသးလား ဏီလင္းညိဳ.
ဓါးေသြးတာ တုံးတာထက္တာ လား။ ႀကိဳက္သလုိေသြးပါ ေသြးတတ္သလုိ ေသြးပါ. အမွားမ်ားစြာထဲက အမွန္ယူပါ ေနာက္ဆံုးမွာ မွန္ကန္စြာေသြးတတ္သြားပါလိမ္႕မယ္။ ဒါကေတာ႕ တုိ႕ရဲ႕ဓါးေသြးၿခင္းအနုပညာအေပၚခံစားတဲ႕ခံစာခ်က္ပါ ဘဝတံုးတယ္လုိ႕ေတာ႕မခံယူခ်င္ပါဘူး အမွားကို ၿမင္ရင္ အမွန္ၿပင္လုိ႕ရါပတယ္။ ဒါေပမဲ႕လဲ ၿပင္လို႕မရတဲ႕အမွားေတြ ေတာ႕လည္းရွိလိမ္႕မယ္။ ဒါမ်ိဳးဆိဳရင္ေတာ႕လဲခက္ရခ်ည္ရဲ႕။
တုိ႕ရဲ႕ေတာကေတာ႕ငွက္ကေးလေပါင္းစံုရွိတယ္ အေကာင္ေလးေပါင္းစံုရွိပါတယ္ သူတုိ႕ေနတတ္သလုိေန ေပ်ာ္သလိုေန. ရွင္သန္သလိုေန. ဒီ ငွက္ကေလးေတြ အေကာင္ကေလးေတြ နဲ႕ဒီေတာ႕ကို အလွဆင္ထားေလေတာ႕ သူတို႕ေလးေတြ ဘယ္လိုဘဲေနေန. မက္ခ်င္တဲ႕အိမ္မက္ မက္ပါေစ. ေပ်ာ္ရြင္စလုိေနပါေစ. ေပ်ာ္ရြင္မွဳနဲ႕ ဒီေတာကို ရွင္သန္ေစမယ္။
ဒီပုိစ္ေခါငး္သိတ္စားတယ္။ ပံုမွန္အာၿဖင္႕တုိ႕က ေခါငး္စားတဲ႕ပိုစ္ေတြ ကိုသိတ္ကြန္မက္ေရးခ်င္တာဟုတ္ဘးူး ဒါခင္လြန္းလို႕ေရးလုိက္တာ.။
ကြန္မက္ကေတာ႕ေရးပါတယ္။ အရမး္စဥ္းစားၿပီးမေရးတာကိုေၿပာတာ။
တခုခုေတာ႔ တခုခုပဲ...
အဓိပၸါယ္ရွိတဲ႔ ပို႕စ္တခုပါပဲ...
ဘာမွမေၿပာသြားေတာ႔ဘူး...
ဟုတ္ကဲ႔ ကိုအျဖဴေလး...
က်ေနာ္ကလည္း မမကိ ရဲ႕ အေရးအသားေတြကို ေလးစားႏွစ္သက္ သေဘာက်ပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ တင္ျပပံုေတြကိုလည္း ၾကိဳက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အခု ေနရာမွာက ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကို ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း ေရးသားသူမ်ားကိုသာ ဆိုလိုတာပါ။ မမကိ ကို က်ေတာ႔ အႏၱရာယ္ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ သူေရးထားတာေတြ ဒီအတိုင္းေလးပဲ ေကာင္းပါတယ္ ကိုအျဖဴေလး။ အခုလို ေျပာျပလို႔ ေက်းဇူးပါပဲ။
ေတာထဲကုိ ဝင္လာတယ္။
ေတာထဲေရာက္သြားတယ္၊
ေတာကမနက္ေပမဲ့ က်ယ္ျပန္႔တယ္
ေတာနဲ႔တူေအာင္ ပင္ေတြႏြယ္ေတြရွိမယ္ အေကာင္ဗေလာင္ေတြရွိမယ္၊
မုဆုိးေတြ ေတြ႔ႏုိင္တယ္ သားေကာင္ေတြရွိတယ္၊
လူဆုိးဒျမေတြရွိႏုိင္တယ္ သူေတာ္ေကာင္းေတြ တရားက်င့္ၾကမယ္၊
သာယာတဲ့ငွက္ေက်းသံလုိ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ က်ားဟိန္းသံလဲၾကားမယ္
တစ္ခါတစ္ေလမွာတိတ္ဆိတ္မယ္ တစ္ခါတစ္ေလမွာပြက္ေလာညံေနမယ္
ေတာျမဴးတာရွိသလုိ ေတာေၿခာက္တာလဲရွိမယ္၊
ၾကည့္လုိက္ရင္ တူသလုိလုိနဲ႔ မတူတာေတြ ေတြ႔ႏုိင္တယ္ တူတယ္ဆုိတာေတြလည္းမတူၾကျပန္ဘူး၊
ေခၚသံလုိလုိၾကားမယ္ သူေယာင္မယ္ေတြကျပသလုိ ထင္မိမယ္
ပကတိကုိေတြ႔လိမ့္မယ္ မိတ္ေဆြရင္းဆုိတာရွိေနမယ္၊
သာဘဝပဲေလ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု မတူၾကဘူး၊
ေတာပီသ မသ ေတာထဲကုိ ဝင္ၾကည့္မွသိမယ္၊
ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ေတာထဲကုိ ဝင္လာပါသည္။
အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ပါပဲ။ဘေလာ့ေပၚမွတိုက္ခိုက္ျခင္းေ၀းပါေစ။ညာပို႔စ္ကလည္းသူ႔အေတြးနဲ့သူပဲ။လူတိုင္းကိုယ့္အေတြးနဲ့ကိုယ္ေသာက္ၾကသည္တဲ့။(ကယ္လ္ဆီယမ္္ေကြကာ.)
ဖတ္ၿပီးေတာ့ ေတြးမိတာက ညာ က
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္စစ္ ဆိုတဲ့ သေဘာ
"Think Before you ink " ဆိုတဲ့သေဘာနဲ ့ေရးထားတယ္လို ့ပဲ ၿမင္တယ္ ။
ဒီစာေရာ ညာ ဆိုတဲ႔ စာေရာ ဖတ္ၾကည့့္ျပီး ေတြးၾကည့္မိတယ္... ဒီစာကေတာ႔ မွ်တတဲ႔ ကိုယ္႔ကိုၾကည့္ျပီး အမ်ားအတြက္ ေတြးေပးတဲ႔ စာလို႕ထင္တယ္.. ( ညာ ) ဆိုတဲ႔ စာကေတာ႔ သူေျပာခ်င္တာထက္ အပိုေတြနဲ႔ ေလရွည္ျပီး ဆြဲဆန္႕ထားတဲ႔ စာလို႕ျမင္တယ္... တိုတိုထိထိမိမိ မရွိဘူး... ေလမ်ားေနတယ္... ဒီစာမွာကို သူေရးခ်င္တာ ဒီလိုပါလား ဆိုရင္ ဘာမွမေျပာလိုေပမဲ႔ ဂြင္းစဂြင္းပိတ္ထဲမွာ ထည့္ျပီး ေရးထားတဲ႔ ( လူအထင္ၾကီးေအာင္ လူရွိန္ေအာင္ ေရးေသာ ) လို႔ ထည့္ျပီး ကြန္႔ေရးလိုက္တာမွာ မွားသြားေတာ႔တာပဲ.... ေနာက္တစ္ခ်က္က သူက ဒီဟာကို လူတစ္ေယာက္ကို ရည္ရြယ္ျပီး ေရးတယ္... ဒါမွမဟုတ္ လူအမ်ားကို ရည္ရြယ္ျပီး ေရးတယ္ ဆိုတာ အရမ္းသိသာတယ္.. ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ စာရဲ႕ေခါင္းစဥ္ေၾကာင္႔ပဲ....( ညာ ) ဆိုျပီး ေပးထားတယ္... ဒါေပမဲ႔ က်ေတာ္ အေတြ႕အၾကံဳ အရေတာ႔ ဒီလို ေရးတတ္သူ ေျပာတတ္သူေတြက ပိုျပီးေတာ႔ လိမ္တတ္ ညာတတ္ပါတယ္ေလ..
ဒီ ( ေတာ ) ဆိုတဲ႔ စာမွာေတာ႔ ဟိုက စာေရးသူ နာမည္ ထည့္ေရးတာကိုပဲ အျပစ္ေျပာရမွာပဲ... သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္တယ္ ေရးခြင္႔ျပဳထားတယ္ ဆုိေပမဲ႔ ထည့္မေရးသင္႔ဘူး ထင္တယ္...
ဒါေလးပါပဲေလ. . ျမင္တာကို ခ်ေျပာမိတာပါ...
အခုညေန အလုပ္ကအျပန္မွာ အကိုတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားဆက္မိျပီးေျပာျဖစ္တယ္.. ဒါေၾကာင္႔ သူ႕ကိုလည္း ဒီစာ၂ခုကို ျပလိုက္တယ္.. သူက ေျပာတယ္.. ညာ ဆိုေသာစာက brainwash စာပဲလို႔ ေျပာတယ္.. အနီးဆံုး ေျပာရရင္ အခု အစုိးရသံုးေနသလို စာမ်ိဳးေပါ႔... သိတ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုတယ္.. ဒါကို ျပန္ရွင္းေပးတဲ႔ လူကိုေတာင္မွ ေက်းဇူးတင္ရမယ္တဲ႔.. အားလံုးအစား သူက ဝင္ျပီး အမုန္းခံေနတာတဲ႔ ..
ပထမက ေျပာခဲ႔တာေတြကို ျပန္လာေတာင္းပန္သြားတယ္ေနာ္.. ဟိုစာေရးတဲ႔လူကိုေတာ႔ သတိထားေစာင့္ၾကည့္ရေတာ႔မွာေပါ႔.. သူက ဘာလဲ မသိဘူးေလ..
အသံေကာင္းတဲ့ ငွက္ေတြပဲ ေတးဆိုရမယ္ ဆိုရင္ တစ္ေတာလံုး တိတ္ဆိတ္ေနရမွာေပါ့ ဆိုတာေလး သေဘာက်တယ္..
စာေရးတယ္ ဆိုတာ သူ႕နဂို ဗီဇ ဓါတ္ခံရွိမွ ျဖစ္တာပါ။ သင္ေပးလို႕ ရတဲ့ ပညာ မဟုတ္ဘူးေလ..။ ေကာင္း မေကာင္း ဆိုတာကေတာ့ သူ႕မွာ ရွိတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳ၊ စိတ္ကူးစိတ္သန္း၊ အေရးအသား ေပၚမူတည္တာေပါ့။ စာေရးသူေတြဟာ သူတို႕ ဘဝတေလွ်ာက္ စာလည္း မ်ားမ်ား ဖတ္ခဲ့သူေတြပဲ။
ဘေလာ့ဂါ ေတြ ဆိုတာကလည္း မေရးပဲ မေနႏိုင္လို႕ကို အခ်ိန္မရွိတဲ့ ၾကားထဲက ကိုယ္ေရးခ်င္တာေလးေတြ ေရးေနတဲ့ လူေတြပဲေလ..။ ဘယ္သူ ဘာပဲ ေျပာေျပာ ရပ္မပစ္ၾကပါနဲ႕လို႕။ ကိုယ္ေရးတဲ့ စာက သူတစ္ပါးကို မထိခိုက္ရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့ေနာ္..။
လူေျပာမ်ားေနတဲ႔ ေတာ နဲ႔ ညာ ဆိုတဲ႔ စာဆိုလို႔ လာဖတ္တာပါရွင္။ ေရးထားတဲ႔ ၂ ခုကေတာ႔ ပြင္႕ပြင္႕လင္းလင္း ေျပာရရင္ နံ႕သာဆီ နဲ႔ အီး လိုပါပဲ။ ဟာသတိုေလး တစ္ခုကို ေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္ကာ သူမ်ားကို ပုတ္ခတ္ထားတဲ႔ စာႏွင္႔ အခုလို ခ်က္က် လက္က် ျပန္ျပီး ေျဖရွင္းျပထားတာ အားရ ေက်နပ္ လိုက္တာရွင္။
သူေရးတဲ႔ စာေတြ ၃ ခုေလာက္ ဖတ္လိုက္မိပါတယ္။ အားလံုးက သူ႕ကိုယ္သူ ညႊန္ထားတဲ႔ စာေတြခ်ည္းပါပဲလား။ အတၱသမား ထင္ပါရဲ႕ရွင္။
အားေပးပါတယ္။ ဒီေနရာကေတာ႔ ေနာက္လည္း အျမဲတမ္း လာဖတ္ျဖစ္မွာပါပဲ။
Post a Comment