သူလည္း ဘုန္းၾကီး ေရွ႕သို႔ သြားကာ အရိုအေသ ေပးလိုက္ျပီး သူ႕ကိုယ္သူ မိတ္ဆက္လိုက္သည္။
“ အရွင္ဘုရား ၊ တပည္႔ေတာ္က ဟိုး အလြန္ေဝးလွတဲ႔ တိုင္းျပည္တစ္ခုက ဘုရင္႔သားေတာ္ တစ္ပါးပါ။ အခုေတာ႔ ခမည္းေတာ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကို သံုးေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ကို ထီးနန္း လႊဲေပးခ်င္ေနလို႔ ထူးျခား ရွားပါးျပီး အဖုိးထိုက္တန္တဲ႔ ပစၥည္းတစ္ခုကို သြားရွာဖို႔ လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီလို ပစၥည္းရလာတဲ႔ အထဲက အရွားပါးဆံုးသူကို သူက ထီးနန္းလႊဲေပးမယ္လို႔ ေျပာခဲ႔ပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကို သံုးေယာက္လည္း အတူတူ ရွာေဖြရာက ရွာလို႔ မေတြ႔တဲ႔ ေနာက္ဆံုး တစ္ေယာက္ တကြဲျပားစီ ထြက္လာျပီး ရွာတာပါ။ အခုေတာ႔ တပည္႔ေတာ္ စံုစမ္းလို႔ရသေလာက္ သတင္းအရေတာ႔ ဆရာေတာ္ထံမွာ ထူးျခား ရွားပါးျပီး အဖုိးထိုက္တန္တဲ႔ ပစၥည္းတစ္ခု ရွိေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဒီေတာ႔ တပည္႔ေတာ္ကို ဒီပစၥည္းေလး ေရာင္းႏိုင္မလား လို႔ လာေမးတာပါ။ ”
ဒီေတာ႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက ညင္သာစြာ ျပံဳးျပီး. . .
“ တကယ္႕ ထူးျခား ရွားပါးျပီး အဖုိးထိုက္တန္တဲ႔ ပစၥည္းဆိုတာ ေငြအသျပာနဲ႔ ေရာင္းခ်လို႔မရဘူး. . ဒကာၾကီး။ ”
“ ဒါဆိ္ုရင္ တပည္႔ေတာ္ ဘယ္လို နည္းနဲ႔ဆိုရင္ ရမလဲဗ်။ ”
ဘုန္းေတာ္ၾကီးက တစ္ခ်က္ စဥ္းစားလိုက္ျပီး. .
“ ေကာင္းျပီေလ။ ဒကာၾကီးက ဒီပစၥည္းကို အရမ္း လိုခ်င္ေနတယ္ ဆိုတာ သိသာတယ္။ ဒီေတာ႔ ဒီပစၥည္းကို အရင္ျပဦးမယ္။ ”
လို႔ ေျပာျပီး ဘုန္းေတာ္ၾကီးက လက္ခုပ္တီးလိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ။ ေဘးနားက ဦးဇင္းေလး တစ္ပါး ထြက္လာတယ္။ ဒီေတာ႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက . .
“ ပစၥည္း ယူခဲ႔ေဟ႔ ”
လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ႔ ဦးဇင္းေလး ျပန္လည္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီး ခဏၾကာေတာ႔ ေရႊေရာင္ ေသတၱာေလး တစ္လံုးနဲ႔ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိလာေလသည္။ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက လွမ္းၾကည္႔ျပီး ဖြင္႔ခိုင္း လိုက္ေတာ႔ အထဲမွာ “ ေရႊေရာင္ဝင္းေနတဲ႔ ပန္းသီး ” တစ္လံုးကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။
“ ဒါက ပန္းသီးပဲ။ ဘာမ်ားထူးျခားလို႔လဲ။ ”
သူက ဒီလို ေျပာလိုက္ေတာ႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက . . .
“ ဒကာၾကီး အျမင္မွာ ရိုးရိုးပန္းသီးေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ မဟုတ္ဘူး။ ဒါဟာ ရိုးရိုး ပန္းသီး မဟုတ္ဘူး။ အရမ္း ထူးျခားတဲ႔ ပန္းသီး။ ဘယ္လို ေဝဒနာ ခံစားေနရတဲ႔ လူနာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပ်ာက္ကင္းျပီး အသက္ရွည္ေစတဲ႔ ပန္းသီးပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီကမာၻမွာ ဒီပန္းသီး ဒီတစ္လံုးပဲ က်န္ေတာ႔တယ္။ ”
ဒီေတာ႔ သားၾကီးလည္း ဝမ္းသာသြားျပီး.. .
“ ဒါဆိုရင္ ဒီပန္းသီးကို ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေရာင္းပါလားဗ်ာ။ ”
ဘုန္းေတာ္ၾကီးက ေခါင္းကို ခါရမ္းလိုက္ျပီး . .
“ ဒါ ေရာင္းလို႔ရတဲ႔ ပစၥည္း မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခုေတာ႔ ရွိတယ္။ ေမတၱာနဲ႔ေတာ႔ ေပးလို႔ရတယ္။ ”
“ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္႕ကို ဘယ္လို အေျခအေနမွ ေပးမွာလဲ။ ”
“ ဒကာၾကီးမွာ ကၽြမ္းက်င္တာ ဘာရွိလဲ။ ”
“ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြမ္းက်င္တာကေတာ႔ ေလးပစ္တာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ႏိုင္တဲ႔သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူးဗ်။ ”
“ ေကာင္းျပီေလ။ ဒကာၾကီးကို စမ္းသပ္ၾကည္႔လို႔ ရမလား။ ”
ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဆီက ဒီစကား ၾကားရေတာ႔ သားၾကီး အရမ္း ဝမ္းသာသြား၏။ ေလးပစ္ အတတ္မွာ သူ႕ကို ယွဥ္ႏိုင္သူမွ မရွိတာ။ ဒါနဲ႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက သူ႕ကို ဖေယာင္းတိုင္ တစ္တိုင္ ဟိုးခပ္ေဝးေဝးမွာ ထြန္းေပးထား၏။ ေနာက္ေတာ႔ သူ႕ကို ပစ္ေစသည္။
သူ တစ္ခ်က္ပဲ ၾကည္႔ျပီး ေလးနဲ႔ျမားကို ခ်ိန္ေတာင္မွ မခ်ိန္ဘူး . . သူ ပစ္ျပလိုက္သည္။ ျမားတံက ဖေယာင္းတိုင္ကို မဟုတ္ဘူး။ ဖေယာင္းတိုင္ မီးစာကို တိတိက်က် ထိျပီး ဖေယာင္းတိုင္ လႈပ္ခါခ်င္းမရွိဘဲ မီးျငိမ္းသြား၏။
ေနာက္ေတာ႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက သစ္သားတန္း ေပၚမွာ လိေမၼာ္သီးေလးကို တင္ထားလိုက္ျပီး သူ႕ကို ေသခ်ာၾကည္႔ေစကာ မ်က္လံုးကို အဝတ္စည္းလိုက္ျပီး ပစ္ေစသည္။ သူ႕အတြက္က ဒါေတြက အလြယ္ေလးပါ။ သူ သင္တန္းမွာ ဒီလိုပဲ မ်က္စိမွိတ္ျပီး ပစ္ေနၾကပါ။ သူ႕ျမားတံက တိမ္းေစာင္းခ်င္း မရွိပဲ ရႊတ္ခနဲ ထြက္သြားေလ၏။ ျပီးေတာ႔ လိေမၼာ္သီးရဲ႕ အလယ္မွာ စိုက္ဝင္လွ်က္။ ဒီေတာ႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက ေျပာတယ္။
“ ေနာက္ဆံုး စမ္းသပ္မႈပါပဲ။ ဒီမွာ ဒကာၾကီး လိုခ်င္ေနတဲ႔ ပန္းသီး ၊ ဒီပန္းသီးက ဒီအတိုင္းထားရင္ ႏွစ္ေပါင္းရာနဲ႔ ခ်ီျပီး ထားလို႔ရတယ္။ သူ႕ အခြံလႊာေလး ကြာသြားရင္ေတာ႔ တစ္နာရီအတြင္း ပုပ္သြားလိမ္႕မယ္။
အခု ဒကာၾကီးက ဒီပန္းသီးကို မထိေအာင္ ပန္းသီးနဲ႔. . . .”
ဆိုျပီး စကားကို ရပ္ထားလိုက္ျပီး သူ႕နားမွာ ရွိေနတဲ႔ ဆယ္ႏွစ္သားေလာက္ပဲ ရွိေသးတဲ႔ ကိုရင္ေလးကို ရပ္ေစလိုက္ျပီး ကိုရင္ေလး ေခါင္းေပၚမွာ ပန္းသီးကို တင္လိုက္ေလသည္။ ျပီးမွ. .
“ သူ႕ေခါင္းေပၚက ပန္းသီးနဲ႔ ဒီကုိရင္ေလးရဲ႕ ေခါင္းၾကားထဲကို ပစ္ရမယ္။ ကိုရင္ကိုပဲ ျမားက မွန္မွန္ ၊ ပန္းသီးကိုပဲ မွန္မွန္ ဒကာၾကီး ရံႈးသြားျပီ။ အခု စပစ္လို႔ရျပီ ။ ဒီအတိုင္းေတာ႔ မပစ္ရဘူးေနာ္။ ဒကာၾကီး မ်က္လံုးေတြကို အဝတ္နဲ႔ စည္းျပီး ပိတ္လိုက္ေတာ႔. . . ”
သူ ဒီလို ၾကားလိုက္ရေတာ႔ သူ ကိုရင္ေလးကို ေသခ်ာ ၾကည္႔ျပီး မ်က္လံုးကို အဝတ္နဲ႔ စည္း လိုက္ေလ၏။ ေနာက္ေတာ႔ သူ မွတ္ထားတဲ႔ ပံုရိပ္ရွိရာသို႕ မွန္းျပီး ျမားကို လႊတ္ဖို႔ လက္ကို ဆန္႕တန္း လိုက္သည္။ သူ႕ဘဝမွာ ဘယ္တုန္းကမွ မျဖစ္ဘူးတဲ႔ သူ႕ကိုယ္သူ ယံုၾကည္မႈ နည္းျခင္း မဟုတ္ဘဲ လူ႕အသက္နဲ႔ ရင္းျပီး အေလာင္းအစား လုပ္ေနရတာပါလား ဆိုေသာ အေတြးေၾကာင္႔ လက္ေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာ၏။ ထို႔ေနာက္ အျပစ္ကင္းစင္တဲ႔ ကိုရင္ေလးကိုမ်ား ထိသြားရင္ ဆိုျပီး သူ႕ကို သူ မယံုတဲ႔ အေတြးေတြ ဝင္လာသည္။
“ ဒါကေတာ႔ အလြန္ မိုက္မဲရာ က်ပါတယ္ အရွင္ဘုရား။ ဒီလိုၾကီးေတာ႔ မစမ္းသင္႔ပါဘူး။ ”
သူ မ်က္လံုးကို စည္းထားေသာ အဝတ္စကို မဖယ္ဘဲ ဆြဲထားေသာ ေလးညိႈ႕ကို ေအာက္ခ်ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
“ ဒါဆိုရင္ ဒကာၾကီး အရံႈး ေပးျပီလား။ ဒါဆိုရင္ေတာ႔ လိုခ်င္တဲ႔ ပန္းသီး မပါဘဲ ၊ အခု ျပန္သြားေပေတာ႔ ”
သူ ဆတ္ခနဲ ျဖစ္သြားျပီး ေအာက္ခ်ထားတဲ႔ လက္ကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ျပီး အေပၚကို မတင္လိုက္ျပီး ေလးမွ ျမားတံကို ဆြဲျပီး ပန္းသီးေလး ရွိေနတဲ႔ ကိုရင္ေလးဆီကို ခ်ိန္လိုက္၏။ ဒီလို ခ်ိန္လိုက္တိုင္း သူ႕လက္ေတြက တဆတ္ဆတ္ ျဖစ္လာသည္။ သူ႕အတြက္ ပန္းသီးက အေရးၾကီးတယ္ ဆိုေပမဲ႕ ကိုရင္ေလး အသက္ေလာက္ အေရးမၾကီးေသး။ ဒီပန္းသီး မရလည္း သူ တျခားေသာေနရာမွ ထူးျခားေသာ ပစၥည္းရွာႏို္င္ေသးတာပဲ လို႔ သူစဥ္းစားမိသည္။
သူ ေလးနဲ႔ျမားကို ေအာက္ခ်လိုက္ျပီး မ်က္ႏွာကို စည္းထားတဲ႔ အဝတ္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆြဲခၽြတ္လိုက္၏။
“ တပည္႔ေတာ္ အရံႈးေပးပါျပီ အရွင္ဘုရား။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္နဲ႔ ရင္းျပီးေတာ႔မွ ဒီပန္းသီးကို ရမယ္ ဆိုရင္ တပည္႔ေတာ္ မလိုခ်င္ေတာ႔ပါဘူး ဘုရား။ ”
ဒီေတာ႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက သူ႕ကို ျပံဳးၾကည္႔ျပီး. . .
“ ဒကာၾကီး ႏိုင္သြားပါျပီ ၊ ဒီ ပန္းသီးကို ရသြားပါျပီ။ ”
“ ဗ်ာ . . . . ဘယ္လို။ ”
“ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒကာၾကီးရဲ႕ သူတစ္ပါး အေပၚထားတဲ႔ ေမတၱာစိတ္ေၾကာင္႔ပဲ ဒကာၾကီး ဒီပန္းသီးကို ရသြားပါျပီ။ တကယ္ေတာ႔ ဒကာၾကီးလိုပဲ ဒီပန္းသီးကို လိုခ်င္လို႔ လာခဲ႔သူေတြက သူတို႔ ပန္းသီးရရင္ ဘာမဆို လုပ္မယ္ ဆိုတဲ႔ စိတ္နဲ႔ ပစ္တတ္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ႔ အခု ဒကာၾကီး ေရွ႕က ကိုရင္ေလးက သိုင္းပညာကို အထူး ကၽြမ္းက်င္ေအာင္ တတ္ေျမာက္သူပါ။ လာေနတဲ႔ ျမားတံကိုေတာင္မွ မိေအာင္ ဖမ္းႏိုင္ပါတယ္။
ေလာဘကို ေရွ႕ထားျပီး ေမတၱာစိတ္ ေပ်ာက္ေနသူေတြ အတြက္ေတာ႔ အရာရာဟာ လြဲေခ်ာ္ တတ္ပါတယ္။ ဒကာၾကီးကေတာ႔ လိုခ်င္စိတ္ထက္ သူမ်ားကို ပိုျပီး ေမတၱာထားလို႔ အခု ဒီပန္းသီးကို ဒကာၾကီး ပိုင္ဆိုင္ပါျပီ။ ”
ဒီလို ေျပာျပီး ပန္းသီးေလးကို ေသတၱာထဲထည္႔ျပီး သူ႕ကို ေပးလိုက္သည္။ ဒါနဲ႔ သူလည္း အံ့ၾသတၾကီးနဲ႔ ပန္းသီးေလးကို ပိုက္ျပီး တိဗက္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွ ျပန္လာခဲ႔ေလသည္။
သားၾကီး ဒီလို ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ “ သားလတ္ ” ကေတာ႔ ေရွးေဟာင္း ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ႔ တိုင္းျပည္ တစ္ခုကို ေရာက္သြားခဲ႔ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုတိုင္းျပည္သည္ ထူးထူးျခားျခား တိတ္ဆိတ္ေန၏။
ဒီတိုင္းျပည္မွာ ရွိေနသူေတြ အားလံုးက ေပ်ာ္ရႊင္မႈ မရွိဘူးလို႔ သူခံစားရ၏။ ဘာလို႔လဲေတာ႔ သူမသိ။ သူတို႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာက တိတ္တဆိတ္ ေၾကကြဲေနၾကသလိုပဲ။ သားလတ္လည္း ဒီ တိုင္းျပည္မွာ ထူးဆန္းတဲ႔ ပစၥည္းကို ရွာဖို႔ လိုက္စံုစမ္းရင္း ဒီတိုင္းျပည္ အေၾကာင္းကို တေျဖးေျဖး သိလာရ ေလေတာ႔သည္။ ဒီတိုင္းျပည္ မွာ ေနသူေတြ အားလံုး သူတို႔ ဘုရင္ၾကီး အတြက္ စိတ္ေသာက ေရာက္ေနၾကသည္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ သူတို႔ ဘုရင္ၾကီးကို ဘယ္ကေန ေရာက္လာမွန္း မသိတဲ႔ ေမွာ္ဆရာ တစ္ေယာက္က စိတ္ေျပာင္းေစတဲ႔ ေဆးေတြ ေကၽြးျပီး ထိန္းခ်ဳပ္ထား၏။
သူ႕ကို ေတာ္လွန္ပံုကန္ဖို႔ ဆိုတာလည္း ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ၾကဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ဒီေမွာ္ဆရာက ေအာက္လမ္းနည္းေတြနဲ႔ သူ႕ရဲ႕ ေမွာ္လူသားေတြကို ေခၚျပီး ေတာ္လွန္သူေတြကို သုတ္သင္ ပစ္ေလ႔ရွိ၏။ ဒီတိုင္းျပည္ မွာ ရွိေနတဲ႔ သူေတြကလည္း သဘာဝက ေပးထားတဲ႔ အတားအဆီးေတြက တိုင္းျပည္ကို အကာအကြယ္ ေပးေသာေၾကာင္႔ ဘယ္သူမွ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ ကိုယ္ခံပညာ မတတ္ၾကဘူး။ သူတို႔တိုင္းျပည္ ကို ဘယ္သူကမွ လာေရာက္ မတိုက္ခိုက္ၾကဘူး ၊ သူတို႔လည္း ခုခံကာကြယ္ဖို႔ရာ ေလ႔က်င္႔စရာ မလိုေလေတာ႔ သူတို႔မွာ ကိုယ္ခံပညာ ည့ံဖ်င္းၾကသည္။
အခုလို သူတို႕ ဘုရင္ၾကီးကို စိတ္ေျပာင္းေဆး ေကၽြးျပီး သူတို႕တိုင္းျပည္ကို ေမွာ္ဆရာက ၾကီးစိုးေနတာကို သိသိၾကီးနဲ႔ ဒီအတိုင္း လက္ပိုက္ၾကည့္ ေနၾကရ၏။ ဒီအေၾကာင္းေတြကို သိေတာ႔ သားလတ္က သူရဲ႕စိတ္မွာ ေမတၱာစိတ္ ျဖစ္ေပၚကာ ငါေသခ်င္ ေသသြားပါေစ ဒီတိုင္းျပည္က ဘုရင္ၾကီးနဲ႔ ျပည္သူျပည္သားေတြကို ကယ္တင္မယ္ လို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ႔သည္။ ထူးျခား ဆန္းျပားေသာ ပစၥည္းကို ရွာေဖြဖို႔ ဆိုတာကိုပါ ေမ႔ေလ်ာ႔သြား၏။ ဒါေၾကာင္႔ သူက သူ႕သေဘာထား ၊ သူ႕ရဲ႕ လက္ေဝွ႔အတတ္ စြမ္းရည္ေတြကို ထုတ္ျပျပီး ျပည္သူျပည္သားေတြကို စည္းရံုး၏။ တျဖည္းျဖည္း သူ႕ကို ေထာက္ခံသူေတြ မ်ားလာေလေတာ့သည္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
.
12 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
အုိ ဖတ္လုိ႕ေကာင္းေနမွ.. ရပ္ျပစ္လုိက္တယ္ေနာ္...ဆက္လက္ဖက္ရန္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္ရွင္။
...
ဟလို…
ေမတၱာရွင္ အပိုင္း ၂ ကို လာၿပီး အားေပးသြားပါတယ္ …
ကိုရီးယား ဇာတ္လမ္းေတြထက္ ဆိုးမယ္ထင္တယ္ ..
အပိုင္းေတြေတာ္ေတာ္ခြဲဖို႕ရည္ရြယ္ထားတယ္နဲ႕ တူတယ္..
ဇာတ္လမ္းေကာင္းတုန္း အပိုင္းၿဖတ္လိုက္တယ္…..
ဆက္ရန္ကို ေမ်ွာ္လ်က္…
ကြာေစ့ေလး
“ ေထာက္ခံသူေတြ မ်ားလာတယ္ ” ဆုိပဲ ကုိေဇာ္ ဟုိ ျမန္မာႏိုင္ငံကလုိေတာ႕ ပုိက္ခ်ံ ေပးတာ မဟုတ္တန္ေကာင္းပါဘူးေနာ္ ခစ္ခစ္
ဖတ္သြားတယ္ ေမွ်ာ္........ ရမွာလား ဂယ္ပဲ ဂယ္ပဲ
ထြန္းထြန္းလုိ စိတ္ေကာက္ပလုိက္မယ္ ...
ဒုန္းးးးးးးဒုန္းးးးးးးးးးးးးဒုန္းးးးးးးးးးးးးးးး (ဝက္ လိမ္႕သံ)
ဆက္လွ်က္ေစာင့္ေမွ်ာ္လွ်က္ပါ။
ဟ..
ေတာက္ေရွာက္ဖတ္လာတာ..
ေအာက္ဆံုးက်မွ ဆက္လက္ေဖၚၿပပါမယ္တဲ ့ေကာင္းေရာ..
ဘာပဲေရးေရး ဒသန နဲ ့ေရးေနတာကိုး..၊
ဆက္တငံငံနဲ ့ပဲ ...
ေမွ်ာ္ - သြား -ပါ -တယ္ - ဗ်ာ ..
ဟြန္ ့..ဖတ္လို ့ေကာင္းေနကာမွကြာ....
"""ကေတာက္"""
ေခါင္းစဥ္ၾကည့္ျပီး လူပ်ိဳၾကီး ဖူးစာရွာတာမွတ္ေနတာ ပံုျပင္ေျပာေန တာကိုး.. ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္.. အဆက္လာဖတ္ဦးမယ္
ဆန္႔တငံ႔င႔ံျဖစ္ရေအာင္ကုိ
လက္သံေျပာင္တယ္ဗ်ာ
ကုိေဇာ္ေရ....
ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနပါေၾကာင္း
ပိုၿပီးဆြဲေခၚေနျပန္ပါၿပီ ။ ခပ္ျမန္ျမန္ ေနာ္ ...
ေစာင့္ပါ့မယ္ ...
ၿငိမ္းစိုးဦး
ပံုျပင္မို႕လားမသိ..ဒုတိယပိုင္းေလးလည္းအေတာ္ကိုကို စိတ္၀င္စားသြားတယ္.. း)))
ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္
အခုမွ ဒုတိယပိုင္းဖတ္ၿပီးတယ္..။
တတိယပိုင္းကို မနက္ၿဖန္မွထပ္ဖတ္မယ္..။
အလုပ္ေတြရႈပ္ရွက္ခတ္ေနလို႕..။
Post a Comment