ေမတၱာ ရွာပံုေတာ္
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက တိုင္းျပည္ တစ္ျပည္မွာ ဘုရင္ၾကီး တစ္ပါး အုပ္ခ်ဳပ္သတဲ႔။ သူ႕မွာ သားေတာ္ အမႊာ ( ၃ ) ပါး ရွိသတဲ႔။ သားေတာ္ သံုးပါးဟာ အမႊာေတြသာ ဆိုတယ္။ စိတ္ခ်င္းလည္း မတူၾက ၊ ရုပ္ရည္ လကၡဏာကလည္း ကြာျခားၾက၏။ အက်င္႔စရိုက္ကလည္း တျခားစီ။ ကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္ေသာ အတတ္ပညာေတြကလည္း မတူၾက။ ဒါေပမဲ႔ . . သူတို႕မွာ တူတာ တစ္ခုပဲ ရွိ၏။ ဒါကေတာ႔ သူတို႔ အခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မတည့္ၾကတာပါပဲ။
သူတို႕ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေတြ႔ၾကျပီ ဆိုျပီဆိုရင္ မင္းက အသံုးမက်ဘူး ၊ ငါက မင္းထက္ သာတယ္ ဆိုျပီး ျငင္းခုန္ၾကရင္း ခိုက္ရန္ ျဖစ္ပြားေတာ႔တာပါပဲ။ သားၾကီးက ေယာက်္ားတို႔ တတ္အပ္တဲ႔ ကိုယ္ခံပညာေတြ အားလံုး တတ္ေျမာက္ထားျပီး သူ႕အစြမ္း အထက္ဆံုးက ေလးပစ္ ကၽြမ္းက်င္တာပဲ။ သားလတ္ကေတာ႔ ကိုယ္ခံပညာေတြ အားလံုးတတ္ေျမာက္ထားျပီး သူ႔အစြမ္း အထက္ဆံုးက လက္ေဝွ႕ပညာ ျဖစ္၏။ သားငယ္ကေတာ႔ ကိုယ္ခံပညာေတြ အားလံုးတတ္ေျမာက္ထားျပီး သူ႕အစြမ္းအထက္ဆံုးက ဓါးခုတ္ကၽြမ္းက်င္တာ ျဖစ္သည္။
ဒီလို တစ္ေယာက္တစ္ခု ကၽြမ္းက်င္ေပမဲ႔ သူတို႔ က်န္တဲ႔ ကိုယ္ခံပညာေတြ အားလံုးလည္း ကၽြမ္းက်င္ၾကေတာ႔ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႕ကိုမွ ႏိုင္ေအာင္ မတိုက္ႏိုင္သလို ဘယ္သူမွလည္း ဒဏ္ရာ အနာတရ မရၾကဘူး။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႕ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္တာနဲ႔ ခိုက္ရန္ ျဖစ္ပြားေတာ႔ မင္းၾကီး အပါအဝင္ နန္းေတာ္ထဲက ဘယ္သူမွ စိတ္မခ်မ္းသာၾကဘူး။ မင္းၾကီးလည္း ေျပာလို႔ မရသလို ၊ မိဖုရားၾကီးလည္း ေျပာလို႔မရဘူး။ သူတို႔ကို ထိန္းေက်ာင္းသူေတြဆို ဘယ္လိုလုပ္ေျပာလို႔ ႏိုင္ေတာ႔မလဲ။
ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာေတာ႔ ကေလးအရြယ္ မင္းသားေလးေတြက လူငယ္မင္းသား ျဖစ္လာ၏။ ေနာက္ေတာ႔ လူငယ္ မင္းသားေလးေတြကေန အရြယ္ေရာက္တဲ႔ မင္သားေတြ ျဖစ္လာၾကသည္။ သူတို႕ခႏၶာကိုယ္ေတြသာ အရြယ္ေရာက္လာၾကတာ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ေတြက အရြယ္ မေရာက္လာၾကဘူး။ သူတို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အႏိုင္ယူ ရန္လိုေနတုန္းပါပဲ။ သူတို႕ အရြယ္ေရာက္လာသလို သူတို႔ရဲ႕ ခမည္းေတာ္ၾကီးကလည္း အိုမင္းျပီး အရြယ္လြန္လာခဲ႔ၾက၏။
ဒီေတာ႔ မခမည္းေတာ္က စဥ္းစား၏။ “ ငါ႔သား သံုးေယာက္မွာ ဘယ္သူ႔ကို ငါ နန္းေတာ္ကို လႊဲေပးရင္ ေကာင္းမလဲ ၊ သားေတာ္ေတြမွာ စြမ္းရည္ေတြကလည္း အတူတူ ၊ တစ္ေယာက္ကို နန္းေတာ္ကို လြဲေပးလိုက္ရင္လည္း ေနာက္တစ္ေယာက္က ရန္ရွာလာႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီလိုေတာ႔ နန္းလြဲေပးလို႔ မျဖစ္ေခ်ဘူး ” ဆိုျပီး တစ္ေန႕ေတာ႔ သူ႕သား သံုးေယာက္ကုိ သူ႕ဆီလာေရာက္ဖို႔ အေခၚလႊတ္လိုက္သည္။ မၾကာမွီ သူ႕သားသံုးေယာက္ ေရာက္လာခဲ႔၏။ ဒါေပမဲ႔လည္း စိတ္ခ်မ္းသာစရာ မေကာင္းခဲ႔ဘူး။ သူ႔ဆီကို နင္အရင္ေရာက္မယ္ ၊ ငါအရင္ေရာက္မယ္ ဆိုျပီး သူတို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ထိုးၾကိတ္ဝင္ေရာက္ လာေလသည္။
မင္းၾကီးလည္း အလြန္ စိတ္ပ်က္သြားျပီး သူ႕သားေတြကို ခဏၾကည့္ ေနလိုက္သည္။ ခမည္းေတာ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ႔ သူတို႕တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ၾကည့္ျပီး ကိုယ္ရွိန္ေတာ႔ နည္းနည္း သတ္လိုက္သည္။ ခဏေနေတာ႔ မင္းၾကီးက သူတို႕ကို ၾကည္႔ျပီး. . .
“ ကဲ သားေတာ္တို႔ အခု ဆိုရင္ ခမည္းေတာ္လည္း အသက္ၾကီးလာျပီ။ ဒါေၾကာင္႔ သားေတာ္တို႔ထဲက တစ္ေယာက္ကို ထီးနန္း လႊဲေပးဖို႔ စိတ္ကူးရွိတယ္။ ဒါေပမဲ႔လည္း သားေတာ္တို႔က စြမ္းရည္ကလည္း အတူတူဆိုေတာ႔ ေရြးရခက္ေနတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ အခု အခ်ိန္ကစျပီး သားေတာ္တို႔ ဒီကမာၻေပၚမွာ တန္ဖိုး အထိုက္တန္ဆံုး ၊ ရွားပါးပစၥည္းဆံုး ပစၥည္း တစ္ခုကို ရွာေဖြလာခဲ႔ပါ။ သားေတာ္တို႔ထဲက တန္ဖိုး ထိုက္တန္ျပီး အရွားပါးဆံုး ကို ရွာေဖြလာႏိုင္သူကို ခမည္းေတာ္ ထီးနန္းကို လႊဲေပးေတာ္မူမယ္။
ဒီလိုမွ မဟုတ္ပဲ သားေတာ္တို႔ထဲက တစ္ေယာက္မွ မရွာေဖြႏိုင္ရင္ေတာ႔ ျပည္သူလူထုထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ထီးနန္းလႊဲေပးမယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သားေတာ္တို႔ အခုပဲ ခရီးထြက္ျပီး ထီးနန္း အတြက္ ထူးျခားဆန္းျပားျပီး ရွားပါးအဖိုးတန္ဆံုး ပစၥည္းကို သြားရွာေပေတာ႔။ ခမည္းေတာ္ တစ္ႏွစ္တိတိ အခ်ိန္ေပးမယ္။ ဒီအေတာအတြင္းမွာ ရေအာင္ ရွာခဲ႔ႏိုင္သူကို ထီးနန္လႊဲေပးမယ္။ တကယ္လို႔ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္သြားလို႔ ျပန္ေရာက္မလာဘူး ၊ မရွာခဲ႔ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ႔ ခမည္းေတာ္ တျခား တိုင္းသူျပည္သား တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ထီးနန္း လႊဲေပးလိုက္ေတာ႔မယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သားေတာ္တို႔ ထူးျခားရွားပါး အဖိုးတန္တဲ႔ ပစၥည္းကို ရဖို႔ အခုပဲ ခရီးထြက္ၾကေပေတာ႔။ ”
လို႔ ေျပာလိုက္သတဲ႔။ ဖခင္လည္း စကားဆံုးေရာ သားေတာ္သံုးပါးက သူ႔ထက္ငါ အရင္ တိုးၾကိတ္တြန္းထိုးရင္း ထံုးစံအတိုင္း ေျပးထြက္သြားၾက၏။ သူတို႔ မေမ႔မေလ်ာ႔ လုပ္ၾကတာ ဆိုလို႔ သူတို႔ မယ္ေတာ္ကို သြားႏႈတ္ဆက္ၾကတာပဲ။ ျပီးေတာ႔ ရွားပါးျပီး အဖိုးထိုက္တန္တဲ႔ ပစၥည္းကို ရွာဖို႔ သူထက္ငါ အလ်င္အျမန္ ျမင္းကိုယ္စီနဲ႔ ထြက္သြားၾကေလသည္။
ဒီလိုနဲ႔ သူထက္ငါ ေရွ႕ေရာက္ေအာင္ ျမင္းကို အျပိဳင္စီးရင္း သူတို႔ ခရီးႏွင္ခဲ႔ၾက၏။ ရက္ေပါင္း အေတာ္ၾကာေတာ႔ သူတို႔ ႏိုင္ငံကေန အလြန္ေဝးတဲ႔ ေဒသတစ္ခုကို သူတို႔ေရာက္လာသည္။ ဒီေနရာက ဘယ္ကိုပဲ ၾကည္႔ၾကည္႔ သဲ ကႏာၱရၾကီး မွ်သာျဖစ္သည္။ ဒီေတာ႔ သူတို႔ ဘယ္ကို ဘယ္လို ခရီးဆက္ရမွန္း မသိၾကေတာ႔ဘူး။ ဒါနဲ႔ ေက်ာက္ေဆာင္ၾကီး တစ္ေဆာင္နားမွာ ခဏထိုင္ေနရင္း သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ေျပာၾကေလသည္။
“ ငါတို႔ တိုင္းျပည္ကေန ထြက္လာတာ ရက္ေပါင္းလည္း အေတာ္ၾကခဲ႔ျပီ။ ငါတို႔လိုခ်င္တာကိုလည္း ရွာမေတြ႕ၾကေသးဘူး။ ”
“ တကယ္လို႔ ရွာေတြ႕ရင္လည္း ငါတို႔ တစ္ေယာက္တည္းရဖို႔ ငါတို႔ အခ်င္းခ်င္း လုယူၾကရဦးမွာေလ။ ”
“ ဟုတ္တယ္။ ဒီေတာ႔ ငါတို႔ လုမယူရေအာင္ ဒီေနရာကေနစျပီး ငါတို႔ လမ္းခြဲၾကမယ္။ ”
“ ေကာင္းတယ္။ ငါတို႔ လမ္းခြဲျပီး ကိုယ္ၾကိဳက္ရာ ေနရာကို သြားျပီး ရွာခ်င္တာ ရွာခဲ႔ၾက။ ”
“ ဟုတ္ျပီ ၊ ဒါေပမဲ႔ တစ္ႏွစ္ အေတာအတြင္း ဆိုေတာ႔ ငါတို႔ အိမ္ျပန္ဖို႔ အခ်ိန္လည္း လိုေသးတယ္။
“ ဒါေၾကာင္႔ . . ဘယ္သူပဲ ထူးဆန္းရွားပါတဲ႔ ဘာပစၥည္းကို ရခဲ႔ရခဲ႔ ၊ တစ္ႏွစ္ျပည္႔ဖို႔ တစ္လ အလိုမွာ ငါတို႔ အားလံုး ဒီေနရာမွာ ျပန္ဆံုၾကမယ္။ ”
“ ေကာင္းတယ္။ ဒီေနရာမွာ တစ္ပတ္ေစာင္႔လို႔မွ ေရာက္မလာဘူးဆိုရင္ေတာ႔ ကိုယ္႔ဖာသာ အိမ္ျပန္ခရီးကို ဆက္ၾကမယ္။ ”
“ ဟုတ္တယ္။ ျပီးေတာ႔မွ ငါတို႔ နန္းေတာ္ထဲကို ေရာက္ျပီး ခမည္းေတာ္ကို ငါတို႔ရလာတဲ႔ ပစၥည္းေတြကို အပ္ၾကမယ္။ ဘယ္သူ႕ပစၥည္းက အရွားပါးဆံုးနဲ႔ တန္ဖိုး အထိုက္တန္ဆံုးဆိုတာကိုေတာ႔ ခမည္းေတာ္ပဲ ဆံုးျဖတ္ပါေစ။ ”
“ အင္း ေကာင္းတယ္။ ဒါေကာင္းတယ္။ ဒါဆိုရင္ ဘယ္လိုမွ လမ္းမွာ ငါတို႔ ျပႆနာ တတ္စရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ႔ဘူး။ ”
“ ေကာင္းျပီ။ ဒါဆို ငါတို႔ အခုအခ်ိန္က စျပီး လမ္းခြဲၾကမယ္။ တစ္ႏွစ္ျပည္႔ဖို႔ တစ္လ အလုိမွာ ဘယ္သူ ဘာပစၥည္းပဲ ရခဲ႔ရခဲ႔။ ဒီေနရာကို ျပန္လာစုျပီး ငါတို႔ အတူတူျပန္ၾကမယ္။ ”
ဒီလို သူတို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ညွိႏႈိင္း တိုင္ပင္ျပီး ခြဲခြာဖို႔ ျပင္ဆင္သည္။ ဒါဟာ သူတို႔ဘဝမွာ ပထမဆံုး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေျပေျပလည္လည္ ညွိႏႈိင္းတိုင္ပင္ၾကတာလည္း ျဖစ္၏။ ဘာပဲေျပာေျပာ ညီအကိုဆိုတဲ႔ “ သံေယာဇဥ္ ေမတၱာ ” ေတာ႔ သူတို႔မွာ ရွိေနၾကတယ္ေလ။
ဒါနဲ႔ သူတို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ လမ္းခြဲျပီး ကိုယ္စိတ္ထင္တဲ႔ အရပ္ေဒသကို ျမင္းကိုယ္စီနဲ႔ ခရီးထြက္သြားလိုက္ၾကတာ. . ေနရာေဒသေတြ မ်ားစြာ ေရာက္ခဲ႔ၾကသည္။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔ လိုခ်င္ေနတဲ႔ ထူးျခားရွားပါးျပီး အဖုိးထိုက္တန္တဲ႔ ပစၥည္းဆိုတာကို လူေတြ မသိခဲ႔ၾကဘူး။ လူေတြ ထူးဆန္းတယ္ လို႔ ထင္ေနတဲ႔ ပစၥည္း က်ေတာ႔လည္း သူတို႔လို မင္းညီမင္းသားေတြ အတြင္ မထူးဆန္းလွ။ ဒါနဲ႔ ရက္ေတြကေန လေျပာင္း ၊ လေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေအာင္ သူတို႔ ေနရာေဒသ မ်ိဳးစံုကို ေရာက္ခဲ႔ၾကသည္္။
လေပါင္း အေတာ္မ်ားမ်ား ၾကာေတာ႔ “ သားၾကီး ” က ေတာင္တန္းေဒသ တစ္ခုကို ေရာက္သြားသည္။ ဒီေဒသမွာ အရမ္းေအးေဆး ျငိမ္သက္ျပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြသာ ရွိသည္။ ဒီေဒသကို “ တိဗက္ႏိုင္ငံ ” လို႔ေခၚၾက၏။ မ်ားေသာ အားျဖင္႔က ဒီေနရာမွာ သာမာန္လူေတြ မေနၾကဘူး။ ဘုန္းၾကီးေတြသာ သီတင္းသံုး ေနထိုင္ၾက၏။ သူတို႕ကလည္း တိတ္ဆိတ္စြာနဲ႔ပဲ ေကာင္းေသာ အက်င္႔ထူးကို က်င္႔ၾကသည္။
သူေရာက္သြားျပီး တစ္ပတ္ေလာက္ သူ လိုက္စံုစမ္းသည္။ ထူးျခားရွားပါးျပီး အဖိုးတန္ေသာ ပစၥည္း ဘယ္ေနရာမွာ ရွိမလဲ ဆိုတာကုိ ဘယ္သူ႕မွ မသိၾကဘူး။ ဒါနဲ႔ သူလည္း စိတ္မပ်က္ပဲ ဆက္လက္ စံုစမ္းရွာေဖြရင္း တစ္ေန႕မွာ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးဆီကေန သတင္းတစ္ခုကို ရခဲ႔၏။ သူတို႔ေနထိုင္ရာ တိဗက္ေဒသမွာ အၾကီးမားဆံုးနဲ႔ ၾသဇာအရွိဆံုး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းရွိတယ္။ ဒီဘုန္းၾကီးေက်ာင္း မွာေတာ႔ သူလိုခ်င္ေနတဲ႔ ထူးျခား ရွားပါးျပီး အဖုိးထိုက္တန္တဲ႔ ပစၥည္း ရွိေနတယ္လို႔ သိခဲ႔ရေလသည္။
လေပါင္းမ်ားစြာ အပင္ပန္းခံခဲ႔ရတဲ႔ သူ႕အတြက္ ဒီလို သတင္းကလည္း လြန္စြာ အဖိုးတန္ေနျပီ။ ဒါေၾကာင္႔ သူ ဒီဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ထြက္လာခဲ႔၏။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ေရာက္ေတာ႔ သူေက်ာင္းထိုင္ ဆရာေတာ္နဲ႔ ေတြ႕ခြင္႔ ေတာင္းလိုက္သည္။ ခဏၾကာေတာ႔ သူ႕ကို ဦးဇင္းေလး တစ္ပါးက လာေရာက္ျပီး ေခၚသြားျပီး ၾကီးမားျပီး သန္႔ျပန္႔တဲ႔ အခန္းထဲလည္း ေရာက္ေရာ သူ႕ကို ဦးဇင္းေလးက
“ အထဲမွာ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေစာင္႔ေနပါတယ္ ၊ ဝင္သြားပါ။ ”
လို႔ေျပာတယ္။ သူဝင္သြားလိုိက္ေတာ႔ သူရဲ႕ေရွ႕မွာ ထိုင္ေနတဲ႔ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။
မၾကာမွီ ဆက္လက္ ေဖာ္ျပပါမည္။
ကၽြန္ေတာ္ ၆ လေလာက္ ေရးခဲ႔ရတဲ႔ မွီျငမ္းျပဳ ဝတၳဳလတ္ တစ္ပုဒ္ပါ။ အရင္က ကၽြန္ေတာ္ အပိုင္း တစ္ပုိင္း ေဖာ္ျပဖူးပါတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုစည္းျပီး စာအုပ္ အျဖစ္ထုတ္ဖို႔ အစ္မ တစ္ေယာက္ကို စာမူအျဖစ္ ေပးထားလို႔ ဆက္လက္ မေဖာ္ျပႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ အခုေတာ႔ အားလံုး ဖတ္ရေအာင္ ေဖာ္ျပေပးပါ႔မယ္။
ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
ကိုေဇာ္
.
10 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ဆက္လက္ဖတ္ရွဴ႕ရန္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါသည္။
...
hello....
ဆက္ရန္ကို ေစာင့္ေမ်ွာ္လ်က္.....
၆ လေလာက္ၾကာေအာင္ေရးထားတာဆိုေတာ့
ကိုရီးယား ဇာတ္လမ္းလိုေတာ့ မလုပ္နဲ႕ေနာ္..
အားေပးလ်က္..
လုပ္ဘီ ဒီလူဂ်ီးးးး
မ်ားဂါကုိ လည္ပင္းရွည္ေအာင္လုိ႕
ဆက္ေတာ႕ေရးေနာ္ မ်ားက စိတ္သိပ္မရွည္ဘူးရယ္ ဟြင္႕
ဆက္ရန္ေမွ်ာ္ေနပါသည္။
ကိုးရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲလိုေတာ႕တစ္ပါတ္တစ္ပိုင္းမလုပ္နဲ႕
ေနာ္။ဖတ္ခ်င္ေနတယ္ေနာက္တစ္ပိုင္းကိုဆက္ရန္ရီွသည္
ဆိုေတာ႕..ဇာတ္သိမ္းမလာေသးဘူးဆိုတဲ႕သေဘာေပါ႕။
ဟဲဟဲ....။
ခင္မင္စြာျဖင္႕
ေဒါင္းမင္း
စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းတယ္.... တရားထူး အသိထူး ေတြကို ရွာေတြ႔သြားမွာလား မသိဘူးေနာ္ ဘုန္းႀကီးေတြဆီေရာက္တယ္ဆိုလို႔ မွန္းႀကည့္လိုက္တာပါ...
အင္း ေစာင္႔ဖတ္ေနမယ္ ကိုေဇာ္ေရ
ခင္တဲ႕
ေရႊစင္ဦး
တကယ္စိတ္ဝင္စားေနၿပီ
ဒုတိယအပုိင္းကုိေျပးဖတ္အုံးမယ္ဗ်ာ
ကိုေဇာ္ ကေတာ့ ဆြဲေခၚေနပါၿပီ ။ စိတ္၀င္စားလို႔ လိုက္
ရပါဦးမယ္ ...
ၿငိမ္းစိုးဦး
ပံုၿပင္ေလး ေကာင္းဧ။္
Post a Comment