24 ေနပူက ေစာင္႔သူမ်ား

---

           ကၽြန္ေတာ္မွာ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း ဆိုျပီး ငယ္သူငယ္ခ်င္း တစ္ဦးသာ ရွိခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို သိမ္ငယ္မႈေတြ နဲ႔ ၾကီးျပင္းလာၾကတဲ႔ ေပစုတ္စုတ္ လူငယ္ေလးေတြကို ေပါင္းသင္းခ်င္သူကလည္း ရွားပါးလွတယ္။ သူရဲ႕ အေဖက ကုန္တိုက္တစ္ခုေအာက္မွာ အာဖရိကရဲ႕ ေလပူဒဏ္ကို အံတုျပီး ဖိနပ္ခ်ဳပ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖက ေစ်းၾကီးတစ္ေစ်းရဲ႕ လူသူဆူညံမႈ နဲ႔ အာဖရိက ေလပူေတြကို ရင္ဆိုင္ျပီး ဖိနပ္ခ်ဳပ္တယ္။

         အာဖရိကရဲ႕ အပူဒဏ္ကေတာ႔ ေနသားမက်သူ အဖို႔ ခ်က္ခ်င္း ထြက္ေျပးခ်င္စရာ။ ဘယ္ကို ၾကည့္ၾကည့္ တလွပ္လွပ္နဲ႔ အေငြ႕ေတြ ၾကြတယ္။ တဖြားဖြားနဲ႔ သဲေတြ ေရြ႕လ်ားတယ္။ အရပ္ ရွစ္မ်က္ႏွာမွာ ဘယ္ကို ၾကည့္ၾကည့္ လြင္တီးေခါင္ေခါင္မွာ သစ္ပင္ဆိုတာ ရွားတယ္။

         အေျခအေန လွျပီး ၾကြယ္ဝသူေတြကေတာ႔ အေျခက်တဲ႔ ျမိဳ႔ေပၚမွာ အိမ္ၾကီး အိမ္ေကာင္းေတြနဲ႔ ဆိုေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို သာမာန္ လူတန္းစားေတြ အတြက္ေတာ႔ ေနပူ က်ဲတဲထဲမွာ ေခါင္းေပၚ အဝတ္ေလး တင္ျပီး စက္ဘီးစီး သြားရတာကိုက အေတာ္ကို ဟုတ္လွျပီ။

        ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းက သူ႕မွာလည္း ခင္စရာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ပဲ ရွိသူ။ သူက စာေတာ္ေသာ လူတန္းစား မဟုတ္ေပမဲ႔ စာလိုက္ႏိုင္ေသာ လူတန္းစားေတာ႔ ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ သူ႔ေလာက္ေတာင္မွ စာမလိုက္ႏိုင္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ ဘယ္သူမွ က်ဴရွင္ မယူႏိုင္ဘဲ ကိုယ္ဒူးကိုပဲ အခ်ိန္ျပည္႔ ခၽြန္ၾကရတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ လမ္းေလွ်ာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသြားတတ္ရာမွာ ေဘာင္းဘီတိုေတြ ေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒူးေတြက ေငါင္လြန္းလွစြာ. . ။

        စာလိုက္ႏိုင္ေသာ ရစ္ခ်က္က ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သလို ကၽြန္ေတာ္႕ကို စာျပန္ သင္ေပးရေသာ “ က်ဴရွင္ ဆရာ ” လည္း ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္းသြားတိုင္း ၊ ေက်ာင္းက ျပန္လာတိုင္း လမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာေနၾက တိုင္ပင္ေနၾက စကားေတြကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘဝေတြက အျမဲတမ္း အရိပ္မဲ႔ေသာ ကႏာၱရ တစ္ခုလို ပူေလာင္ျပင္းျပလြန္းတယ္ ဆိုေသာ အလကၤာမ်ား။

       “ ငါတို႕ ဘဝကလည္းကြာ။ အျမဲတမ္း ေနပူထဲမွာပဲ ေလွ်ာက္လွမ္း ေနရတာပါပဲလား။ သူမ်ားေတြလို အရိပ္ အာဝါသေလးထဲမွာ ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ ေနရပါ႔မလဲ မသိဘူးကြာ။ ”

      “ ဒါကေတာ႔ကြာ. . ငါတို႕မွာလည္း အခ်ိန္ မက်ေသးလို႔ပါ။ ငါတို႕လည္း အခ်ိန္က်လာတဲ႔ တစ္ေန႕ အရိပ္ထဲမွာ ေနရမွာေပါ႔ကြာ။ အခုေတာ႔ ငါတို႔ဘဝေတြက ေနပူထဲမွာပဲ ဆက္ျပီး ျဖတ္သန္းရမွာပဲ။ ”

        ဒီလို ကၽြန္ေတာ္က ေျပာမိရင္ သူက အားေပးတယ္။ သူက ေျပာမိရင္ ကၽြန္ေတာ္က အားေပးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူ႔ကၽြန္းကို ကိုယ္က မွီျပီး ၊ ကိုယ္႔ကိုင္းကို သူက မီွတြယ္ကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသား အျဖစ္ က်င္လည္ ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေဖေတြကေတာ႔ တစ္ေနကုန္ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ျပီး ေနဝင္မွ ျပန္လာၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေမေတြကလည္း တစ္ေနကုန္ နီးရာ အလုပ္ရံုေလးေတြမွာ အခ်ိန္ဆိုင္း အလုပ္ေလးေတြ လုပ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ေစာင္႔ၾကည့္ ေပးမဲ႔သူ မရွိ။

        တစ္ေန႔ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတန္းက ေက်ာင္းဆရာက အဂၤလိပ္လိုေလး တစ္ခု ရြတ္ျပျပီး အဓိပၸါယ္ကို ရွင္းျပတယ္။

        “ Waiting in the sun to shade. ”

       တဲ႔။ ဒါထက္ မပို။ ဒါေပမဲ႔ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အေတြးေတြ အမ်ားၾကီး ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ သူကလည္း အိမ္ေရာက္ေတာ႔ ဒီစာေလးကို စာရြက္ေပၚမွာ ၾကီးၾကီးေရးျပီး သူစာက်က္တဲ႔ နံရံမွာ ကပ္ထားတယ္။ သူက ေျပာတယ္။ ဒီစာေလးကို အရမ္းၾကိဳက္တယ္ တဲ႔။

         “ အရိပ္ကို လိုခ်င္ရင္ ေနပူထဲက ေစာင္႔ပါ။ ”

         လို႔ ဆိုေသာ ဆရာ႔ စကားသံကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လည္ ၾကားေယာင္ မိတယ္။ စာသားေလးက အေတာ္ လွပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဝိဉာဥ္ထဲမွာ လက္ခံလို႔ မရ။ အရိပ္ ျဖစ္မလာႏိုင္ေသာ ေနရာတစ္ခုမွာ အရိပ္ကို ေနပူထဲက ေစာင္႔ေနရင္ ေနဝင္သြားလို႔သာ ေနေရာင္ ေပ်ာက္သြားမယ္ ၊ အရိပ္ကေတာ႔ ျဖစ္လာလိမ္႔မည္ မဟုတ္။

       ပူျပင္း ေတာက္ေလာင္ေနေသာ ေနပူ က်ဲက်ဲေတာက္ေတာက္ ထဲမွာ ထိုင္ေစာင္႔ေနရင္း အရိပ္အလာကို ေစာင္႔ေနမွာထက္ အရိပ္က အေရွ႕ဘက္မွာ ရွိေနလား ၊ အေနာက္ဘက္မွာ ရွိေနလား ၊ ေတာင္ဘက္မွာ ရွိေနမလား ၊ ဘယ္အရပ္ မ်က္ႏွာဘက္မွာ ရွိေနမလဲ။ ဒါကို ျမင္ေအာင္ရွာျပီး အရိပ္ရွိရာကို ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းလိုက္ျခင္းက အရိပ္ကို ထိုင္ေစာင္႔ေနသူထက္ ပိုျပီး အရိပ္နဲ႔ နီးမယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ အေတြးရခဲ႔တယ္။

         ဆရာ ရြတ္ျပခဲ႔တဲ႔ စာေၾကာင္းေလးက ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းလို ကၽြန္ေတာ္ နံရံမွာ ကပ္မထားမိေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ ကိုယ္ေပၚက ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း အက်ႌအိတ္ထဲမွာ အျမဲရွိေနခဲ႔တယ္။ သူနဲ႔ မတူညီေသာ အေတြးေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပးတယ္။ မေနႏိုင္တဲ႔ အဆံုးတစ္ေန႕မွာ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ဖြင္႔ေျပာမိတယ္။

       “ သူငယ္ခ်င္း အရိပ္ကို လိုခ်င္ရင္ ေနပူထဲက ေစာင္႔ပါ ဆိုတဲ႔ စကားကို ငါ ခံစားလို႔ မရဘူးကြာ။ အရိပ္ကို လိုခ်င္ရင္ အရိပ္ရွိရာကို သြားရမွာေပါ႔။ ဆာဟာရလို ကႏာၱရ ေဒသမွာ အရိပ္ကို ထိုင္ေစာင္႔ ေနလို႔ကေတာ႔ ေနသာ ဝင္သြားမယ္ ဘယ္ေတာ႔မွ အရိပ္က ျဖစ္လာမွ မဟုတ္ဘူး။ အရိ္ပ္ရွိတဲ႔ ေနရာကို သြားမွ အရိပ္ရမယ္ လို႔ ငါကေတာ႔ ေတြးမိတယ္။ ”

       သူကေတာ႔ တူးတူးခါးခါးပါပဲ ျငင္းတယ္။

       “ ဒါက လူေတြရဲ႕ တည္ျငိမ္မႈ မရွိတာ ၊ သမာဓိ မရွိတာကို ျပတာပဲ။ ကိုယ္ကသာ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ ၾကိဳးစား လုပ္ေနမယ္ ဆို ဒီေန႕ ပူေလာင္ေနရေပမဲ႔ ေနာင္တစ္ေန႕ ေအးျမျခင္းဆိုတဲ႔ အရိပ္ကို ရလာမွာပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီေန႔ ပူေလာင္ေနရတာကို လက္ခံျပီး ေအးျမလာမဲ႔ အရိပ္ကို တည္ျငိမ္စြာ ေစာင္႔ေနႏိုင္ရမယ္။ ”

       “ X X X X X X X X X ”

       “ X X X X X X X X X ”

       ေနာက္ထပ္ စကား သံုးေလးခြန္း ေျပာအျပီး မွာေတာ႔ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေဘးခ်င္း  ကပ္ေနလွ်က္နဲ႔ အေဝးဆံုးမွာ ေရာက္ေနရသလို အေတြးေတြက ကြဲျပားသြားတယ္။

    ဒီေနာက္မွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ ယံုၾကည္ခ်က္ အတိုင္း ေနပူထဲမွာ ရပ္ေစာင္႔ ေနတာထက္ အရိပ္ရွိရာကိုသာ တစိုက္မတ္မတ္ လိုက္ရွာခဲ႔တယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္တတ္ေနတဲ႔ ေက်ာင္းက သာမာန္ေက်ာင္း ၊ ပညာေတာ္သင္ ဘယ္ေတာ႔မွ မရနိုင္တဲ႔ ေက်ာင္း ၊ ဒါဆို ပညာေတာ္ သင္ရျပီး အရိပ္ေကာင္းေလး ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားျပီး ေက်ာင္းေျပာင္းခဲ႔တယ္။

       ေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ တကၠသိုလ္ ေရာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေက်ာင္းမွာ ျပီးရင္ ဘာျဖစ္မလဲ စဥ္းစားတယ္။ ဘာမွ မျဖစ္ႏိုင္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အတိုင္း ေက်ာင္းမွ ထြက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ သေဘၤာ လိုက္ခဲ႔တယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ၅ ႏွစ္တာမွာ ကၽြန္ေတာ္ ႏိုင္ငံစံု ေရာက္ခဲ႔တယ္။ အရိပ္စံုကိုလည္း ေတြ႕ခဲ႔တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ၅ ႏွစ္တာ စုေဆာင္း ထားတာေလးေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ႏိုင္ငံေျပာင္းျပီး ႏိုင္ငံသား အျဖစ္ ခံယူခဲ႔တယ္။

         ႏိုင္ငံျခားသား အေနအထားကေန ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ေပမဲ႔ အႏွိမ္ခံ ဘဝကေနေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ မလြတ္ေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္႔ ကိုယ္ေပၚမွာ ေနေတြ ပူေနဆဲ။ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ က်ေရာက္လာတဲ႔ ေနပူဒဏ္လို အရာေတြကိုလည္း ဘယ္ေတာ႔ အရိပ္မ်ား က်ေရာက္ လာေလလိမ္႔မလဲ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေစာင္႔မေနခဲ႔ ၊ ဘယ္မွာ အရိပ္ရွိမလဲ ဟုသာ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးျပီး အရိပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ရွာေဖြခဲ႔တယ္။ အရိပ္ကို ရွာသူအဖို႔ အရိပ္ကို ေတြ႕ရတာ တကယ္ေတာ႔ မဆန္းလွပါ။

      ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျခံေျမပြဲစား အလုပ္ေလးနဲ႔ နည္းနည္း တည္ျငိမ္လာေတာ႔ ပညာဆိုေသာ တင္႔တယ္ေသာ အရိပ္ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ လိုလာျပန္တယ္။ အရင္က ရပ္ထားခဲ႔တဲ႔ ေက်ာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ဒီမွာ ဆက္တတ္တယ္။ ေက်ာင္းျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ပိုမိုၾကီးမားေသာ အရိပ္တစ္ခု ရလာတယ္။

       သို႔ေသာ္ သူမ်ား လက္ေအာက္ခံမွာ လုပ္ေနရတဲ႔ ပူေလာင္မႈက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ခဏခဏ လာရိုက္ခတ္တယ္။ သူမ်ား လက္ေအာက္က လြတ္ေစတဲ႔ ေအးျမတဲ႔ အရိပ္က ဘယ္မွာလဲ ၊ ဘယ္အရာလည္း ကၽြန္ေတာ္ ရွာၾကည္႔ေတာ႔ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္း လုပ္ဖို႔ပဲ အေျဖရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အရိပ္ကို ႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ အရိပ္ရွိရာကို ေလွ်ာက္ခဲ႔ပါတယ္ . . ခပ္ရဲရဲပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္ပိုင္ အလုပ္ေလး လုပ္ခဲ႔တယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေအာင္ျမင္ခဲ႔တယ္။

        ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အိမ္ျခံေျမ အက်ိဳးေဆာင္ လုပ္ငန္းက အခုဆိုရင္ ဒီေလာကမွာ အသိုင္းအဝိုင္း ေကာင္းတစ္ခု အျဖစ္ ရပ္တည္ေနခဲ႔ျပီ။ ဒီလို ေအးျမတဲ႔ အရိပ္စစ္တစ္ခု ရလာဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္မ်ား အခ်ိန္ ရင္းခဲ႔ရလဲ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္တြက္ၾကည္႔ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္ ၁၇ ႏွစ္လံုးလံုး ဒီအရိပ္ေနာက္ကို လိုက္ခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ေစာင္႔ မေနခဲ႔။ အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ကိုယ္ေပၚမွာ ေအးျမတဲ႔ အရိပ္ေပါင္းမ်ားစြာ က်ေရာက္ေနခဲ႔ပါျပီ။

       တစ္ေန႕ ကၽြန္ေတာ္႕ အေဖက ေျပာလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုလိုက္ အာဖရိကသို႔ အလည္ ျပန္လာေတာ႔ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္႕သူငယ္ခ်င္းကို သတိရတယ္။ အိုေဟာင္းေနတဲ႔ အတိုင္းပဲ အိမ္ေလးကို အေစာင္႔အေရွာက္နဲ႔ မျပဳမျပင္ အမွတ္တရ ထားတာတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အာဖရိက က အိမ္ေလးကို အေရာက္ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္း အေၾကာင္း ေမးမိတယ္။

       သူတို႔ ညႊန္ျပတာက . . . . ဟိုး အေဝးက ေနပူထဲမွာ ေဆာက္ထားတဲ႔ ကုန္တိုက္ တစ္ခုဆီကို။ ဟင္. . . ဒါ . . ဒါ . . . သူ႔အေဖ အရင္က ဖိနပ္ခ်ဳပ္တဲ႔ ကုန္တိုက္။ ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ေမးေတာ႔ အားလံုးက ေျဖတယ္။

       “ ဟုတ္တယ္ေလ . . သူလည္း သူ႔အေဖလိုပဲ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ေနတယ္။ ”

    တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ဆို႔သြားတယ္။ မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္ေတြ ေဝ႔သီ လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းရွိရာသို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေနပူထဲမွာ ငယ္ငယ္က လွမ္းခဲ႔တဲ႔ ေျခလွမ္းမ်ိဳးေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းထြက္ခဲ႔တယ္။

       ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေတြ႕ေတာ႔ သူက ေျပာတယ္။

       “ မင္းက ကံေကာင္းတယ္ကြာ။ အတူတူ ေနလာ ၊ အတူတူ ကစားလာ ၊ အတူတူ ေက်ာင္းတတ္ လာတာခ်င္း အတူတူ မင္းက ၾကီးပြားသြားတယ္။ ငါ႔မွာေတာ႔ အခုခ်ိန္အထိ ေအးခ်မ္းတဲ႔ အရိပ္ကေတာ႔ ေရာက္မလာ ေသးဘူးကြ။ ဒါေပမဲ႔ တစ္ေန႕ေတာ႔ ေအးခ်မ္းတဲ႔ အရိပ္ေလး ေရာက္လာမွာပါ။ ”

        လို႔ဆိုျပီး ဟိုးငယ္ငယ္က ဆရာ ရြတ္ျပခဲ႔တဲ႔ စာသားေလး ရြတ္ျပတယ္။

        “ Waiting in the sun to shade. ”

        “ အရိပ္ကို လိုခ်င္ရင္ ေနပူထဲက ေစာင္႔ပါ။ ”

        တဲ႔။ ျငင္းခုန္ ေျပာဆိုရေတာ႔မဲ႔ အခ်ိန္အခါေတြလည္း မဟုတ္ေတာ႔ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာျဖစ္ခဲ႔။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခြင္႔ရမယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းကို ေျပာခဲ႔ခ်င္တယ္။

       “ သူငယ္ခ်င္း . . . . အရိပ္ကို လိုခ်င္လို႔ ေနပူထဲက ေစာင္႔ပါ ဆိုရင္ အရိပ္ မက်လာႏိုင္တဲ႔ ေနရာမွာ ဆိုရင္ ေနသာ ဝင္သြားမယ္ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး အရိပ္ရေတာ႔မလဲ။ ငါကေတာ႔ အရိပ္ကို လိုခ်င္ရင္ အရိပ္ရွိရာကိုပဲ သြားရတယ္ လို႔ ယူဆမိပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ငါ အရိပ္ရွိရာကိုပဲ သြားမယ္။

       ေနဝင္ခ်ိန္ဆိုတဲ႔ ဘဝနိဂံုး ခ်ဳပ္ေတာ႔မွ ရလာမဲ႔ အရိပ္မ်ိဳးကို ငါ မလိုခ်င္ဘူး သူငယ္ခ်င္း။ အရိပ္ကို လိုခ်င္ရင္ ေနပူထဲမွာ ေစာင္႔မေနပါနဲ႔ ၊ အရိပ္ရွိရာကိုပဲ သြားလိုက္တာ အရိပ္ကို ေစာင္႔ေနတာထက္ ပိုျပီး နီးတယ္ မဟုတ္လား သူငယ္ခ်င္း။ ”

         ဒါေပမဲ႔. . . . 

         ကၽြန္ေတာ္ မေျပာျဖစ္ခဲ႔ေတာ႔ပါ။


Source; Best Advice I Ever Had
ကိုေဇာ္ ခံစားတင္ျပသည္။

.

ေနပူက ေစာင္႔သူမ်ား