3 ပြဲ

---

နံနက္ခင္းဟာ မိုးရိပ္ေတြေၾကာင့္ အုံ႕အုံ႕ဆိုင္းဆိုင္း ရွိလွသည္။ မိုးရိပ္ေတြေၾကာင့္ ရပ္ကြက္တြင္းမွာ ရွိေသာ လူေတြ အတြက္ တြန္းအား တစ္ရပ္လို သြားလာလႈပ္ရွားမႈကို ပို၍ သြက္လက္ျမန္ဆန္ ေနေစသည္။ မၾကာခင္ မုိးရြာေတာ့မွာလား ဟု မိုးေကာင္းကင္ကို မၾကာခဏ ေမာ့ေမာ့ၾကည့္ေနမိၾကေလသည္။ 

ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ေနေသာ အသုတ္ဆိုင္ေလးကေန အသုတ္စားရင္း မ်က္ႏွာေရွ႕ရႈရာမွာ လမ္းတိုေလး ႏွစ္ခုဆံုေနတဲ့ လမ္းဆုံေလး တစ္ခု ရွိ၏။ လမ္းတိုေလး တစ္ခုကေန ေရွ႕ဆက္သြားရင္ ေစ်းကို ေရာက္ႏိုင္သလို ဒီဘက္က လမ္းတုိေလးဘက္ကို ခ်ိဳးေကြ႕ကာ ဝင္လာရင္ ဟိုဘက္ရပ္ကြက္ႏွင့္ ဘံုလမ္းမၾကီးေပၚကို ေရာက္ႏိုင္သည္။ ထိုလမ္းတိုကေလးရဲ႕ လမ္းကေတာ့ ႏိုင္လြန္လမ္းခင္းလည္း မဟုတ္ ၊ ကြန္ကရင္ ခင္း လမ္းလည္း မဟုတ္ ၊ အုတ္ခဲက်ိဳးမ်ားျဖင့္ ခင္းထားေသာ လမ္းမွ်သာ ျဖစ္သည္။ လမ္းၾကမ္းေသာေၾကာင့္ ထိုလမ္းကို ေရာက္ရင္ စက္ဘီးသမားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဆင္းတြန္းၾကရေလသည္။ 

ကၽြန္ေတာ္က ထိုဘံုလမ္းမၾကီးေပၚမွာ ဖြင့္ထားေသာ အသုတ္ဆိုင္ေလးမွာ ထိုင္စားေနျခင္းျဖစ္၏။ 

ထိုအသုတ္ဆိုင္ေလးရဲ႕ သက္တမ္းက ဘယ္ေလာက္ ရွိျပီလဲ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ မေျပာတတ္ေတာ့ပါ။ ထိုအသုတ္ဆုိုင္ေလးမွ လင္မယားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ႏွမေတြလို ခင္မင္ရင္းႏွီး ေနခဲ့တာေတာင္မွ ၁၂ ႏွစ္မက ရွိေနခဲ့ျပီ။ တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ ခင္မင္မႈ တိုးလာျပီး အခုဆိုရင္ ေမာင္ႏွမ အရင္းေတြေလာက္ကို ခင္မင္ေနခဲ့ျပီ။ ထိုဆိုင္ေလးမွာ အေျခတည္၍ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ့အတြက္ ၊ ပို႔စ္ေပါင္းမ်ားစြာကို အေထာက္အကူ ျဖစ္ေနေသာ ကုန္ၾကမ္းမ်ားစြာ ရခဲ့ပါသည္။

အခုလို ႏွစ္ အတန္ၾကာေဝးကြာ ေနခဲ့ရျပီးေတာ့မွ ဤအသုတ္ဆိုင္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္လာမိျပီး မုန္႔စားကာ ဆုိင္ရွင္ လင္မယားႏွင့္ စကားစျမည္ ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။ သာေၾကာင္း ၊ မာေၾကာင္း အျပင္ အေတြ႕အၾကံဳ အေျပာင္းအလဲမ်ား ၊ ေဝးကြာ ေျပာင္းလဲ သြားေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ထိုထိုဤဤ ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။ ေျပာရင္း နားေထာင္ရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ေတြ အတိတ္မွ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ ခ့ဲတာေတြဆီကို ေရာက္သြားမိသည္။

ဤလမ္း ဤပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အခုလို မိုးေလး တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္က်ေနေသာ အခ်ိန္ဆိုရင္ လမ္းမေပၚမွာ ေဘာလံုးတစ္လံုးနဲ႔ တဖုန္းဖုန္း ကန္ေနၾကျပီ။ ဒီ့ထက္ လူမ်ားျပီ ဆိုရင္ ဒဂံုတကၠသိုလ္နားမွ လယ္ကြင္းေတြဆီ သြားကာ အုပ္စုလိုက္ ေဘာလံုးကန္ၾက၏။ လယ္ပုစြန္လံုး ႏႈိက္ၾက၏။ ျပီးရင္ ဘာမွန္းမသိ ရပ္ကြက္ကို ေလွ်ာက္ေျပးေနတတ္ၾကသည္။ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ေသာ လူငယ္ဘဝရဲ႕ အမွတ္တရ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ မ်ားစြာထဲက တစ္ခုဟု ဆိုရေပမည္။

အခုေတာ့ " ေငြၾကည္ " ရာ ၊ " ကုန္ေစ်းႏႈန္း ႏု" ရာ ေနရာေတြကို ေျပာင္းေရႊ႕ၾကရင္း သူငယ္ခ်င္းေတြ က်ကြဲသြားေသာ ပလာစတာ အရုပ္ကဲ့သို႔ ေနရာ အႏွံ႔သို႔ ျပန္႔က်ဲသြားကာ အသီးသီး ေဝးကြာ သြားခဲ့ၾကျပီ။ အရင္လို ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘဝမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ျပီ။ အေဝးၾကီးကို မျမင္ေပမယ့္ အေဝးၾကီးကို ေငးေနမိ၏။

လမ္းတိုေလး ႏွစ္ခုဆံုရာ လမ္းမွ ညာဘက္ကို ခ်ိဳးေကြ႕လိုက္မယ္ ဆိုရင္ ဘံုလမ္းမၾကီးေပၚမွာ ေမးတင္ကာ ဖြင့္ထားေသာ အသုတ္ဆိုင္ေလးဆီကို ေရာက္လာႏိုင္၏။ ကၽြန္ေတာ္ အခု ထုိဆိုင္ေလးမွာ ထိုင္ကာ မုန္႔စားေနရင္း မ်က္ႏွာမူထားတာက လမ္းတို လမ္းဆံုေလးကို ျဖစ္သည္။ အတြင္းလမ္းေပမယ့္ ေစ်းကို ေရာက္ေသာ လမ္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အတြင္းလမ္းေလးကလည္း လူသြားလူလာ နည္းတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ရပ္ကြက္ထဲက လူေတြကလည္း မ်ားေသာ အားျဖင့္ ရင္းႏွီးျပီးသား လူေတြ ဆိုေတာ့ မနက္မိုးလင္းရင္ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေအာ္ဟစ္ ႏႈတ္ဆက္ေနတာနဲ႔ နံနက္ခင္းဟာ လွပေနေလ့ရွိတယ္။

---

ဒီေန႔ နံနက္ခင္းဟာလည္း အရင္ေန႔ေတြလိုပဲ ပံုမွန္ ႏိုးထလာခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အသုတ္ဆိုင္ေလးမွာ ထိုင္စားရင္း မ်က္ႏွာမူမိထားေသာ လမ္းဆံုေလးကို ရည္ရြယ္ခ်က္ မရွိဘဲ ဖာသိဖာသာ ၾကည့္ေနမိသည္။ မနက္ ရံုးမီေအာင္ ေစ်းသြားဝယ္သူကလည္း ေျပးေျပးလႊားလႊား ေစ်းကို သြားေန၏ ၊ ေစ်းက ျပန္ေန၏။ မနက္ ေစာေစာ ရံုးတက္ရသူေတြကလည္း ခပ္သုတ္သုတ္ ေလွ်ာက္ေနၾက၏ ၊ မနက္ပိုင္း ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေလးေတြကလည္း သူတို႔ရဲ႕ လြယ္အိတ္ ၊ ေက်ာပိုးအိတ္ ကိုယ္စီနဲ႔ လႈပ္လီလႈပ္လ့ဲျဖင့္ သြားေနၾက၏။

ဒီလို ျမင္ကြင္းႏွင့္ ၁၀ ႏွစ္နီးပါးေလာက္ အဆက္ျပတ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ဒါဟာ နံနက္ခင္း ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ ျဖစ္သည္။ အႏုပညာေျမာက္ေသာ နံနက္ခင္းေလးပဲ ျဖစ္၏။ နံနက္ခင္းကို အသက္သြင္းေနသူမ်ားကို ၾကည့္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ အသက္မဲ့ေနသလို ေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္။

---

ဒီအခ်ိန္မွာပဲ လမ္းတို လမ္းဆံုေလးကေန ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ေနတဲ့ အသုတ္ဆိုင္ေလး ရွိရာ ဘံုလမ္းမ လမ္းခ်ိဳးဘက္ကို စက္ဘီးေလး တစ္စီးတြန္းကာ လူတစ္ေယာက္ ခ်ိဳးေကြ႕ ဝင္လာေလသည္။ သူ႕ရဲ႕ ေျခလွမ္း နဲ႔ စက္ဘီးတြန္းလာပံုမွာ ဘာမွ မထူးျခား။ စက္ဘီး တစ္ခုခု ျဖစ္လို႔ ၊ ဥပမာ - ဘီးေပါက္လို႔ ၊ စေပါ့ကတ္ဝွီး ေခ်ာ္လို႔ တြန္းလာတယ္ လို႔သာ စိတ္ထဲက ေတြးမိျပီး ခ်က္ခ်င္း သူ႕ဆီမွ အာရံု လႊင့္ပ်ံ႕ကာ တျခား ေနရာကို ေငးေနမိသည္။ သူကလည္း သာမာန္ လူေတြထဲက လူတစ္ေယာက္ ပံုစံ ဆိုေတာ့ ဘာမွ သိပ္ထူးျခားပံု မေပၚဘူးေလ။

မထင္မွတ္ေသာ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ စက္ဘီးတြန္းလာသူက လမ္းတို လမ္းဆံုေလးရဲ႕ အကြယ္ကို ေရာက္ျပီး ဘံုလမ္းမေပၚကို လာေသာ လမ္းေပၚကို ေရာက္တယ္ ဆိုတာနဲ႔ စက္ဘီးကို ရုတ္တရက္ အျမန္ တြန္းေလေတာ့သည္။ သာမာန္ လႈပ္ရွားေနတဲ့ အေျခအေနကေန ရုတ္တရက္ သြက္လက္ျမန္ဆန္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အပါအဝင္ အနီးအနားက လူေတြ အားလံုးကလည္း ဘာျဖစ္တာလဲ ဆိုကာ လူေတြ အားလံုးရဲ႕ အာရံုေတြက ထုိ စက္ဘီး သမားေပၚကို က်ေရာက္သြားခဲ့သည္။

ဒီလို စက္ဘီး သမားက လမ္းတိုေလးမွာ ခပ္သြက္သြက္ တြန္းကာ ဘံုလမ္းမေပၚသို႔ တက္ရန္ တြန္းလာသည္ကို နားမလည္စြာ ၾကည့္ေနမိသည္။ ထိုလမ္းတိုေလးကေတာ့ လမ္းဆိုးေသာေၾကာင့္ အျမန္ နင္း၍ မရတာ လူတိုင္း သိၾကေလသည္။ သူ ဒီလို အျမန္တြန္းတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ လမ္းဆံုရဲ႕ ဟိုဘက္ျခမ္းမွ လူေတြ မျမင္ရေသာ္လည္း ေအာ္သံ ဟစ္သံမ်ားႏွင့္ ေျပးသံ လႊားသံမ်ားကို ၾကားလိုက္ရသည္။ သို႔ေသာ္ ဘာကို ေအာ္ၾက ဟစ္ၾကသည္ကို သဲသဲကြဲကြဲ မၾကားရ။

ေဟး ေဟး . . . ဟု ေအာ္သံပါသည္။

လိုက္ၾက လိုက္ၾက . . . . ဟု ေအာ္သံပါသည္။

မိရင္ေတာ့ အေသပဲ . . . . ဟု က်ိန္းဝါးသံ ပါသည္။

ေဟ့ေကာင္. . . မေျပးနဲ႔ . . . ဟု အမိန္႔သံပါသည္။

ထိုအသံေတြ အားလံုး ေပါင္းလိုက္ေတာ့ သူတို႔ ေအာ္ဟစ္ေနသံေတြက ဝူး ဝူး ေဝါ ေဝါ နဲ႔ ဘာသံမွန္း ျပတ္ျပတ္သားသား မၾကားရေတာ့။

ေရွ႕မွ စက္ဘီးတြန္းသူက အျမန္တြန္းလာရင္း ဘံုလမ္းမေပၚကို တက္ရန္ ေျမာင္းကူး ကြန္ကရစ္ တံတားေလးေပၚသို႔ အေရာက္မွာေတာ့ အေနာက္က လိုက္လာသူ အေယာက္ ၂၀ ေလာက္က လမ္းဆံုေလး နားကို ေရာက္လာၾကေလေတာ့သည္။ အေရွ႕မွ သြားေနသူ တစ္ေယာက္ နဲ႔ အေနာက္မွ ေနာက္ေနသူ လူအုပ္ၾကီးကို ဘာမွန္း မသိစြာျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ အပါအဝင္ လူေတြ အားလံုး ရုတ္တရက္ ေၾကာင္ကာ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ အေနာက္က လိုက္သူေတြ လက္ထဲမွာလည္း တုတ္ေတြ ၊ ဓါးေတြ ၊ ထင္းေခ်ာင္းေတြ နဲ႔ ရရာ ဆြဲကိုင္ကာ ရုိက္မယ္ ႏွက္မယ္ ဆိုေသာ ပံုစံေတြက အထင္းသား။

ဒီအခ်ိန္မွာ အေရွ႕က စက္ဘီးတြန္းလာသူက ေျမာင္းကူး ကြန္ကရစ္ တံတားေပၚမွာ ရပ္ကာ စက္ဘီးကို ေျမာင္းထဲကို တြန္းခ်လိုက္ျပီးေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ပုဆိုးကို ခပ္တိုတိုကို ျပင္ဝတ္ကာ . . .

“ ေဟ့ေကာင္ေတြ မင္းတို႔ အုပ္စုလိုက္ ဆိုျပီးေတာ့ အႏိုင္ မက်င့္နဲ႔။ မိုက္ရင္ တစ္ေယာက္ခ်င္း လာခဲ့။ ”

သူက ဒီလို ေအာ္ေျပာရင္း အနီးမွာ ရွိေသာ အုတ္ခဲက်ိဳး တစ္ခုနဲ႔ လူအုပ္ထဲကို ေကာက္ပစ္လိုက္ေလသည္။ သူ႕ရဲ႕ အုတ္ခဲက်ိဳး ေလထဲမွာ ပ်ံဝဲလာေသာေၾကာင့္ အေနာက္က လိုက္လာေသာ လူအုပ္က . .

“ အုတ္ခဲနဲ႔ ပစ္ေနျပီ။ ေရွာင္ေဟ့ ’’

“ ေခြးမသား မိုက္ရိုင္းလို႔ ျပန္ပစ္ကြာ ’’

ဟု ဆိုကာ အုတ္ခဲက်ိဳးကို ေရွာင္သူ ေရွာင္ ၊ ျပန္ပစ္သူ ပစ္နဲ႔ ။ အေျခအေနက အေတာ္ ရႈပ္ေထြးသြားေလေတာ့သည္။ စက္ဘီး တြန္းလာသူရဲ႕ စက္ဘီးေလးကေတာ့ ေရေျမာင္းထဲကို ဦးစိုက္ကာ က်ေနေလသည္။

“ မင္းတို႔ မိုက္ရင္ ေစာင့္ေန ေဟ့ေကာင္ေတြ ၊ ငါ့လူေတြ သြားေခၚျပီး ျပန္လာခဲ့မယ္။ ’’

စက္ဘီးတြန္းလာသူက ဒီလို ေျပာလည္း ေျပာ ၊ ျပီးေတာ့ ဘံုလမ္းမေပၚကို တက္ကာ ဟိုဘက္ ရပ္ကြက္ဆီသို႔ ေျပးေလေတာ့သည္။ ဒီေတာ့မွ အေနာက္က လူေတြကလည္း . . .

“ ဖမ္းထားပါဗ်ိဳ႕ . . . အဲဒီလူကို ဖမ္းထားပါ။ ’’

“ အဲဒီေကာင္ သူခုိးဗ်ိဳ႕ . . ဖမ္းထားၾကပါ။ ’’

“ ဟုတ္တယ္ . . ဒီေကာင့္ကို တားထားၾကပါ။ ’’

လို႔ အေနာက္ကေန ေအာ္ကာ လိုက္လာၾကေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အပါအဝင္ ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြကလည္း သူတို႔ အခ်င္းခ်င္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ မျမင္ကြယ္ရာမွာ ဘာေတြ ျဖစ္ခဲ့မွန္း မသိ ၊ ဘယ္ကေန ရန္စ ျဖစ္ခဲ့မွန္း မသိ ၊ ဘာျပႆနာမွန္း မသိတာကို အခုမွ သူခိုးေအာ္ျပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဖမ္းခိုင္းတာေတာ့ မေကာင္းဘူး ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေနမိသည္။

အေရွ႕က ေျပးသြားတဲ့ လူကလည္း . . . .

“ ေခြးမသားေတြ မင္းတို႔ မမိုက္ရိုင္းနဲ႔ ၊ ေစာင့္ေန ေဟ့ေကာင္ေတြ ၊ ငါ့လူေတြ ေခၚျပီး ျပန္လာခဲ့မယ္။ ’’

လို႔ ျပန္ေအာ္ကာ ေျပးေလေတာ့သည္။ သူ႕လက္ထဲမွာလည္း ခုနက ဟိုဘက္က လူအုပ္ကို ပစ္လက္စ အုတ္ခဲက်ိဳး ႏွစ္ခုကို ကိုင္လ်က္သား ျဖစ္၏။ သာမာန္ ရန္ျဖစ္ေသာ ပံုစံမို႔ ၊ သူ႕ကိုလည္း ဘယ္သူမွ အုတ္ခဲက်ိဳးနဲ႔ ထုမွာကို ရင္းကာ မတားဆီးမိၾက။

ထိုင္ေနရာမွ မတ္တပ္ရပ္ကာ သူတို႔ရဲ႕ ျဖစ္ရပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္ေနမိ၏။ သို႔ေသာ္ ေသခ်ာေတာ့ မရွင္းလင္းေသး။ သာမာန္ ရန္ျဖစ္ျခင္း ဟုသာ စိတ္ထဲက ထင္ျမင္ေနမိသည္။ ဒါေပမယ့္ ဘာလို႔ စက္ဘီးကို ေျမာင္းထဲ တြန္းခ်သြားတာလဲ ဆိုတာေတာ့ မရွင္း။ အေနာက္က လူအုပ္ေၾကာင့္ အသက္ကို ငဲ့ကာ ပစၥည္းကို စြန္႔ခဲ့ျခင္းမ်ားလား။ ကိုယ္လြတ္ရုန္းေျပးရသည္ မဟုတ္လား။

ဟိုဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ ဒီဘက္ကို ၾကည့္လိုက္နဲ႔ ၾကည့္ေနရင္း စက္ဘီးတြန္းလာသူက ေျပးကာ ေျပးကာ နဲ႔ ေဝးရာ ေဝးရာကို ေရာက္သြားသလို ၊ အေနာက္က လိုက္လာသူေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရပ္ေနရာ ဘံုလမ္းေပၚကို နီးကာ နီးကာျဖင့္ ေရာက္လာေလသည္။ သူတို႔ လက္ထဲမွာလည္း တုတ္ေတြ ၊ ဓါးေတြ ၊ သံတုတ္ေတြ အစ ရွိသျဖင့္ ကိုင္ဆြဲထားၾကသည္။

“ ဖမ္းထားပါ ဆိုတာကိုဗ်ာ။ ဘာလို႔ ရပ္ၾကည့္ေနၾကတာလဲ။ ’’

လူအုပ္ထဲမွ တစ္ေယာက္က ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကေသာ လူေတြကို အျပစ္တင္သလို လွမ္းေျပာ၏။

“ ေတာက္ . . လြတ္သြားတာ နာသကြာ။ အမုန္းဆြဲမလို႔ဟာကို ’’

ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ကလည္း ျမည္တြန္ ေတာက္တီး ေျပာေလသည္။

တခ်ိဳ႕ေသာ လူေတြကေတာ့ ေျမာင္းထဲ က်ေနေသာ စက္ဘီးကို ဆယ္ယူရန္ ၾကိဳးစားေနၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဟိုလူ ေျပးသြားေသာ ဘက္ကို မခ်ိတင္ကဲ လွမ္းၾကည့္ေနတုန္း။ သူတို႔ဖာသာ အလုပ္ရႈပ္ေနတာရယ္ ၊ မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္ေနတာရယ္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘက္ အျပစ္တင္သံ ေရာက္မလာခင္ မသိမသာဘဲ ကၽြန္ေတာ္ အသုတ္ဆိုင္ေလးထဲ ျပန္ဝင္ကာ ထိုင္ေနလိုက္သည္။

“ ဘာျဖစ္တာတဲ့လဲ ေမာင္ေလး ’’

အသုတ္ေရာင္းေသာ အစ္မၾကီးက ေမး၏။

“ ရန္ျဖစ္တာလို႔ပဲ ထင္တယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာ မသိဘူး။ သူတို႔ဖာသာ ရွဴးရွဴးရွားရွား ျဖစ္ေနေတာ့ ဘာမွန္းကို မသိဘူး။ ေျပးသြားတဲ့ လူကို ဖမ္းမထားလို႔ ဆိုျပီးေတာ့ သူတို႔ကေတာင္မွ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အျပစ္တင္ေနေသးတယ္။ သူတို႔ ဖာသာ ဘာျဖစ္လာတယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူမွေတာင္မွ မသိဘူး။ ’’

“ အမေလး . . . သူတို႔ ရန္ျဖစ္တာမွာ ကိုယ္က လက္ဝင္လွ်ိဳစရာလား။ ကိုယ့္ဖာသာ ခပ္ေဝးေဝး ေနပါ။ ဟိုက ဓါးမဟုတ္ေပမယ့္ လက္ထဲမွာ အုတ္ခဲက်ိဳးနဲ႔ မေတာ္လို႔ ကိုယ့္ကို ထုသြားမွ ကိုယ္ပဲ ေခါင္းကြဲေနပါဦးမယ္ ေမာင္ေလးေရ။ ခပ္ေဝးေဝးသာ ေန။ ’’

အသုတ္ေရာင္းေသာ အစ္မၾကီးက ဒီလို ေျပာ၏။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အသုတ္ဆိုင္ထဲကို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သိေသာ အစ္ကိုၾကီး တစ္ေယာက္ ဝင္လာသည္။ သူက အေနာက္က လိုက္လာေသာ လူအုပ္ရဲ႕ အေနာက္က ထပ္လိုက္ပါသူထဲက တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပံု ရ၏။ အသုတ္ဆိုင္ထဲ ဝင္ကာ ေရဝင္ေသာက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

“ ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ ကိုေမာင္ၾကီး ၊ ရန္ျဖစ္ၾကတာလား။ ’’

ကၽြန္ေတာ္ ေမးလိုက္ေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္လံုးျပဴးၾကည့္ျပီးေတာ့ . . .

“ သူခိုးေလ . . . သူခိုး လိုက္တာ ’’

“ ဗ်ာ . . . သူခိုး ဟုတ္လား။ မနက္ ေစာေစာစီးစီးၾကီးဗ်ာ။ ’’

“ ေအးေလ . . ဒီလို လူေတြ မထင္တဲ့ အခ်ိန္မို႔ သူက ခိုးတာေပါ႔။ ’’

“ သူက ဘာခိုးတာလဲ ကိုေမာင္ၾကီး။ ’’

“ စက္ဘီးေလကြာ။ စက္ဘီး သူခိုး . . . ’’

သူ႕ဆီက အေျဖသံ ၾကားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသသြား၏။

“ ဒါဆို သူက ေျမာင္းထဲ တြန္းခ်သြားတဲ့ စက္ဘီးကို ခိုးလာတာလား။ ’’

“ ဟုတ္တယ္ကြ။ ’’

သူ ေျပာလိုက္မွ ကၽြန္ေတာ္ ရွင္းသလို ရွိေပမယ့္ ေဝေလေလေတာ့ ျဖစ္ေနေသးသည္။

“ ျဖစ္သမွ် ေသခ်ာ ရွင္းျပစမ္းပါ ကိုေမာင္ၾကီးရာ။ ’’

“ ဒီလိုကြ။ သူက ကိုလွေမာင္အိမ္ေရွ႕မွာ ခဏရပ္ထားတဲ့ စက္ဘီးကို သူ႕စက္ဘီးလိုလိုနဲ႔ ေဒါက္ျဖဳတ္ျပီးေတာ့ ခပ္တည္တည္ တြန္းသြားတာကြ။ ကိုွလွေမာင္က အိမ္ထဲကေန သူ႕စက္ဘီးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မေတြ႕ေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ထြက္ၾကည့္ေတာ့ သူက သူ႕စက္ဘီးလိုလုိနဲ႔ ဟန္မပ်က္ တြန္းသြားတာ ဒီေတာ့မွ သူက သူခိုးလို႔ ေအာ္ေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြ ဝိုင္းလိုက္ေတာ့ သူက လမ္းဆံုေလးကို ခ်ိဳးေကြ႕သြားျပီ။

ဒါနဲ႔ ေနာက္က တုတ္ေတြ ဆြဲျပီး လိုက္ၾကေတာ့တာေပါ႔။ အားလံုးကလည္း ထံုးစံ အတိုင္း ေအာ္ၾက ဟစ္ၾကတာေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ သူခုိးကလည္း သူ႕ဘီးလိုလုိနဲ႔ လမ္းမေပၚကို ဟန္မပ်က္ တြန္းသြားတာ။ ငါတို႔ လမ္းဆံုကို ေရာက္လာလို႔သာ သူက မလြတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုတာ သိလို႔ စက္ဘီးကို ေရေျမာင္းထဲ တြန္းခ်ျပီးေတာ့ သူနဲ႔ ငါတို႔ ရန္ျဖစ္သလိုလို လုပ္သြားတာ။ ’’

“ ေၾသာ္ . . . ဒါေပမယ့္ . . . ’’

“ ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လဲ။ ’’

“ ကိုေမာင္ၾကီးတို႔ အေနာက္က လူေတြကလည္း သူ႕ကို စက္ဘီး သူခိုး ဆိုလည္း သူခိုးလို႔ ေသခ်ာ မေအာ္ဘူး။ ျပီးေတာ့ ေအာ္တာေတြကလည္း ဆဲတာေတြ ၊ ဖမ္းခိုင္းတာေတြပဲ မ်ားေနတယ္။ ဘာမွ ေသခ်ာ မၾကားရဘူး။ ’’

ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလိုက္ေတာ့ သူ ေတြခနဲ ျငိမ္သြား၏။ ျပီးမွ . . . .

“ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ကြ။ ငါတို႔ကလည္း ေဒါသထြက္ျပီးေတာ့ ရွဴးရွဴးရွားရွား ျဖစ္ျပီး အေနာက္က လိုက္ေနရတာကိုး။ ဒီေကာင္ကို ဆံုးမဖို႔ပဲ အာရံုက ရေနတာ ဆိုေတာ့ အားလံုးက တစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္ ေအာ္ေနမိတာေပါ႔။ ’’

“ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အနားကို ေရာက္ေတာ့ စက္ဘီး သူခိုးက သူနဲ႔ ကိုေမာင္ၾကီးတို႔ပဲ ရန္ျဖစ္သလိုလို ၊ သူ႕ကိုပဲ ကိုေမာင္ၾကီးတို႔ အုပ္စုက ဝိုင္း အႏိုင္က်င့္သလိုလိုနဲ႔ ေအာ္သြားတာဗ်။ သူကလည္း သူ႕လူေတြ ေခၚျပီးေတာ့ ျပန္လာခဲ့မယ္ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း “ ရန္ပြဲ ’’ လို႔ပဲ ထင္တာေပါ႔ဗ်ာ။ ’’

“ ဘယ္ကလာ ရန္ပြဲ ျဖစ္ရမွာလဲကြာ။ တကယ္က “ သူခိုးဖမ္းပြဲ ’’ ကြ။ ဒါေပမယ့္ သူကလည္း သူလြတ္ေအာင္လို႔ ျပီးေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြ အားလံုး သူ႕ကို ဝိုင္းမဖမ္းေအာင္လို႔ “ သူခိုးဖမ္းပြဲ ’’ ကို “ ရန္ပြဲ ’’ ပံုစံ ျဖစ္ေအာင္ ပံုေျပာင္းလိုက္တာကြ။ ’’

“ အင္း . . ဟုတ္တယ္ဗ်ာ။ သူခိုး ဆိုေပမယ့္လည္း ဒီသူခိုးရဲ႕ ရုတ္တရက္ ျဖတ္ထိုးဥာဏ္ကိုေတာ့ ေလ်ာ့တြက္လို႔ မရဘူးဗ်။ ’’

“ ဟုတ္တယ္ . . . ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြ အားလံုးကို လွည့္စားသြားႏိုင္တယ္ေလ။ မဟုတ္ရင္ ဒီေကာင့္ကို အားလံုးက ဝိုင္းဖမ္းျပီးေနျပီေပါ႔ကြာ။ အခုေတာ့ . . . .ေတာက္ . . . ’’

ကိုေမာင္ၾကီးရဲ႕ စကားဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အေတြးေတြနဲ႔ ျငိမ္သြားမိသည္။

“ ပြဲ ’’ တစ္ပြဲရဲ႕ ေနာက္မွာ မျမင္ႏိုင္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား ရွိေနႏိုင္တယ္ မဟုတ္ပါလား။

ျပီးေတာ့ . . . . .

ဟိုတေလာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္သြားေသာ ရခိုင္ - ဘဂၤလီ အဓိကရုဏ္းပြဲ ဆိုလည္း ဒီလိုပါပဲ။ ဒီပြဲ မျဖစ္ခင္ကတည္းက BBC က ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျမပံုမွာ ရခိုင္ေဒသကို " ရခိုင္ " လို႔ မေရးဘဲ “ ရိုဟင္ဂ်ာ ’’ လို႔ ေရးကာ ကမၻာကို ဝါဒျဖန္႔ပြဲ က်င္းပခဲ့ျပီးေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာေတြက ရခိုင္ေတြကို သတ္ေနတာ ၊ မီးရွိဳ႕ေနတာကိုေတာင္မွ မြတ္စလင္ မီဒီယာေတြက ရခိုင္ေတြက ဘဂၤလီေတြကို သတ္ေနပါတယ္ ဆိုတဲ့ လုပ္ၾကံ အသံလႊင့္ပြဲေတြ ဆင္ႏြဲသြားၾကေသး၏။ ႏိုင္ငံကို က်ဴးေက်ာ္ကာ လူမ်ိဳးေရး အဓိကရုဏ္းပြဲကို မြတ္စလင္ ႏိုင္ငံေတြက မီဒီယာ အားကိုး နဲ႔ “ ဘာသာေရး အဓိကရုဏ္းပြဲ ’’ ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္ပါလား။ ***

ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြမွာလည္း အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိခဲ့ပါသည္။

- ေျပာတာကို ျပတ္ျပတ္သားသား မေျပာျခင္း
- ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္ဘူး ၊ ကိုယ့္ကို မထိဘူး ဆိုျပီး ေနၾကျခင္း
- တစ္ဖက္သားကို အခြင့္အေရးေပးျခင္း
- ဟိုဖက္က စမွ ဒီဘက္က ျပန္ခ်ျခင္း
- ပြဲတစ္ပြဲရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို မျမင္ၾကျခင္း
- ၾကိဳတင္ ျပင္ဆင္မႈ မရွိျခင္း

အစရွိသျဖင့္ေပါ႔ဗ်ာ။

ဒါေၾကာင့္ “ ပဲြ ’’ တစ္ပြဲရဲ႕ ေနာက္မွ မျမင္ႏိုင္ေသာ အေၾကာင္းအရာ မ်ားစြာ ၊ တကယ့္ ျဖစ္ရပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနမယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ယူဆေနမိပါေတာ့သည္။

*** MMG သံုးႏွစ္ျပည့္ ေတြ႕ဆံုပြဲေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာမယ္ လို႔ စဥ္းစားထားတာေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ အခုမွပဲ ဘေလာ့ေပၚ တင္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ရခိုင္ အေရးျဖစ္ကတည္းက ေရးဖို႔ ေတြးထားတာေလးပါ။ ***

ေလးစားစြာျဖင့္

ကိုေဇာ္

ပြဲ