" စာအန္ျခင္း (၂) "
မ်ိဳသိပ္ရလြန္းလို႔
" အ " သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။
ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာ ဆိုတာ
အျပစ္ေရး ၊ အျပစ္ရွာေလာက္
မလြယ္ေၾကာင္း လူတခ်ိဳ႕ကို
မ . . .ရွင္း . . . ျပ . . . မိ . . . ဘူး။
မ်ိဳသိပ္ရလြန္းလို႔
" အ " သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။
ခ်စ္ရသူရဲ႕ မ်က္ႏွာ ျမင္ရျခင္းဟာ
ေက်ာက္ေခတ္က လူေတြ " လ " ကို ျမင္ရသလိုပဲ လို႔
ရင္ဖြင့္ အသံထြက္ကာ
မ . . . ရွင္း . . . ျပ . . . မိ. . . ဘူး။
မ်ိဳသိပ္ရလြန္းလို႔
" အ " သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။
လက္ခုပ္ ဆိုတာ
ႏွစ္ဘက္ တီးမွ ျမည္ႏိုင္ေပမယ့္
အခ်စ္ ဆိုတာက အသံျမည္စရာ မလိုေၾကာင္း
မ . . . ရွင္း . . . ျပ . . . မိ . . . ဘူး။
မ်ိဳသိပ္ရလြန္းလို႔
" အ " သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။
သုေတသီေတြရဲ႕ အဆိုအရ
ငါးေတြဟာ ငိုေၾကြး တတ္ၾကေၾကာင္း သိခဲ့ရျပီး
ဘာေၾကာင့္ မိုးေရထဲ ခဏခဏ ထြက္ေလွ်ာက္ေၾကာင္း
မ . . . ရွင္း . . . ျပ . . . မိ . . . ဘူး။
မ်ိဳသိပ္ရလြန္းလို႔
" အ " သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။
လက္နဲ႔ ယက္ျပီး ႏွင္ႏွင္
မ်က္စိမ်က္ႏွာနဲ႔ ႏွင္ႏွင္
အႏွင္ခံရသူရဲ႕ခံစားမႈ ဆိုတာကို
မ . . . ရွင္း . . . ျပ . . . မိ . . . ဘူး။
မ်ိဳသိပ္ရလြန္းလို႔
" အ " သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။
ကိုယ့္ကို ျမင္ေနေပမယ့္
မမွတ္မိေတာ့တာထက္ စာရင္
မွတ္မိေနမယ္ ထင္ျပီး မေတြ႔ေတာ့တာက သာေၾကာင္း
မ . . . ရွင္း . . . ျပ . . . မိ . . . ဘူး။
မ်ိဳသိပ္ရလြန္းလို႔
" အ " သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။
ဇီဝဇီုးေတြ အန္ပါမ်ားရင္
ေသြးစ ေသြးနေတြ ပါလာတတ္သလို
လူက ရင္ထဲမွာ ႏွလံုးကြဲကာ ေသြးလြန္ ႏိုင္ေၾကာင္း
မ . . . ရွင္း . . . ျပ . . . မိ . . . ဘူး။
မ်ိဳသိပ္ရလြန္းလို႔
" အ " သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။
ရပါတယ္ ၊ အဆင္ေျပပါတယ္
သေဘာပါပဲ ၊ အိုေကေလ လို႔ ဆိုျပီး
အခု က်ေနာ္ မိုးေရထဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ အေၾကာင္း
မ . . . ရွင္း . . . ျပ . . . ေတာ့ . . . ဘူး။
ကိုေဇာ္
5-Jun-2016
( http://zaw357.blogspot.com/2013/03/blog-post_21.html?m=1 မွာေတာ့ " စာအံျခင္း ( ၁) " ကို ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။ )
.
05 June 2016
08 November 2014
4 အိပ္ပ်က္သြားတဲ့ည ( Tag )
ကိုယ့္ဖာသာလည္း အံ့ၾသေနမိသည္။ အိပ္ယာထဲ ေရာက္ျပီး ငါးမိနစ္ အၾကာတြင္ က်ေနာ့္ ေဟာက္သံ ထြက္လာေလ့ရွိသည္ ဟု အိမ္သားေတြက ေျပာေလ့ရွိသည္။ ဒီေလာက္ က်ေနာ္က အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ လြယ္ကူေသာသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ဒီညေတာ့ အေဝးမွ ကားလမ္းေပၚရွိ ကားမ်ား အရွိန္ျပင္းစြာ ျဖတ္ေမာင္းသြားသံမ်ားကို ၾကားေနရသည္။ နံရံမွ နာရီကလည္း သံုးၾကိမ္ေျမာက္ တီးလံုးသံၾကားသည္ အထိ က်ေနာ္ အလူးလူး အလွိမ့္လွိမ့္ျဖင့္သာ ရွိေနခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ဒီညေတာ့ အေဝးမွ ကားလမ္းေပၚရွိ ကားမ်ား အရွိန္ျပင္းစြာ ျဖတ္ေမာင္းသြားသံမ်ားကို ၾကားေနရသည္။ နံရံမွ နာရီကလည္း သံုးၾကိမ္ေျမာက္ တီးလံုးသံၾကားသည္ အထိ က်ေနာ္ အလူးလူး အလွိမ့္လွိမ့္ျဖင့္သာ ရွိေနခဲ့သည္။
က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမေတြမွာ က်ေနာ္က အၾကီးဆံုး ျဖစ္သည္။ ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ က်ေနာ့္မွာ ရွိသည္။ အိမ္မွာ အေဖ ၊ အေမ ၊ အဖိုး ၊ အဖြား ၊ ဦးေလး ၊ အေဒၚတို႔ ကိုယ့္ထက္ အၾကီး ရွိေနေပမယ့္ ေမာင္ႏွမထဲမွာ ကိုယ့္ထက္ အၾကီး မရွိ။ ဒီအေျခအေနက က်ေနာ့္ကို တျခား သူငယ္ခ်င္း ၊ ကိုယ့္ထက္ အၾကီး အစ္ကို ၊ အစ္မေတြ အေပၚ ပိုခင္တြယ္မိေစသည္။
က်ေနာ့္မွာ သူက ကိုယ့္အေပၚ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္က သူ႔အေပၚ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ရွိခဲ့ဖူးသည္။ ရွစ္တန္းေက်ာင္းသား ဘဝ ခပ္ကဲကဲ ၊ ခပ္ရြတ္ရြတ္ေတြ စုမိရာမွ သူႏွင့္ က်ေနာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ တတြဲတြဲ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုသူငယ္ခ်င္းသည္ က်ေနာ့္ထက္ အရပ္ပုသူ ျဖစ္၏။ တျခားသူႏွင့္ ယွဥ္ရင္လည္း ပု၏။ သို႔ေသာ္ အလြန္ ရုပ္ေခ်ာသူ တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္သည္။
သူနဲ႔ က်ေနာ္ ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလ အတြင္း သူက ရုပ္ေခ်ာသူတို႔ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ခ်စ္္ေရးခ်စ္ရာ ကိစၥေတြ မ်ားသေလာက္ က်ေနာ္ကေတာ့ ေဘာလံုးကန္ဖို႔ ၊ သူမ်ားကို စိတ္ညစ္ေအာင္ စဖို႔ ေနာက္ဖို႔ ေလာက္သာ အာရုံရွိေနခဲ့သည္။ သူ သူ႔ေကာင္မေလးေတြဆီကို သြားတိုင္း ၊ လိုက္စကားေျပာတိုင္း က်ေနာ္က ေဘးကေန အေဖာ္လိုက္ေပးေလ့ ရွိသလို ၊ က်ေနာ္ ေဘာလံုးခ်ိန္းကန္တိုင္း သူက အေဖာ္ လိုက္ေလ့ ရွိသည္။ တစ္ခါတေလ လူလိုရင္ စိတ္လိုလက္ရ ဂိုးဝင္ဖမ္းေလ့ ရွိသည္။ သူ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ခပ္ရႈပ္ရႈပ္ေနတာကို က်ေနာ္ကလည္း ဘာမွ မေဝဖန္သလို ၊ က်ေနာ္ ေပါက္ကရ ေလွ်ာက္လုပ္သမွ်ကိုလည္း သူက ျငိီးျငဴးျခင္း အလ်င္းမရွိခဲ့။
တစ္ေန႔ေတာ့ သူက က်ေနာ့္ကို တိုက္တြန္းမႈ တစ္ခု ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
“ ေဟ့ေကာင္ ငါတို႔ ေက်ာင္းကို နယ္က ေျပာင္းလာတဲ့ မမၾကီး ေလးေယာက္ မိုက္တယ္။ အဲဒီ့ အထဲမွာမွ အရပ္ရွည္ရွည္နဲ႔ တစ္ေယာက္က အရမ္းမိုက္တယ္။ မင္း လိုက္ပါလား။ "
အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တို႔က ၉ တန္း ၊ ထိုအစ္မေတြက ၁၀ တန္းကို နယ္ကေန ရန္ကုန္ကို လာေျဖသူေတြ။ အဲဒီကိစၥေတြကို သိပ္စိတ္မဝင္စားတဲ့ က်ေနာ္က သတိမထားမိတာ သိပ္ေတာ့ မဆန္း။
“ အာ . . . မင္းဖာသာ လုိက္ပါလားကြ။ ငါက ဘာလိုက္လုပ္ရမွာလဲ။ ”
“ အဲဒီ့ အစ္မၾကီးက အရမ္းမိုက္တယ္ကြ။ ငါလည္း လိုက္မလို႔ဘဲ ၊ လိုက္ဖုိ႔ ျပင္ေတာ့ သူက ငါ့ထက္ အရပ္ အရမ္းျမင့္ေနလို႔ကြ။ ”
“ ဟားဟားဟား . . . .”
က်ေနာ္ ေအာ္ရယ္လိုက္မိသည္။
“ မင္းကြာ . . . မင္းထက္ အရပ္ျမင့္တာနဲ႔ မင္းက ငါ့ကို လိုက္ခိုင္းတာ ဘာဆိုင္လို႔လဲ။ ”
“ မင္းက ငါ့ အခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းထဲက တစ္ေယာက္ပဲေလ၊ ဒီလို ခပ္မိုက္မိုက္ မမၾကီး တျခားလူနဲ႔ ျငိတာထက္စာရင္ ငါ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ျငိတာကို ငါက ပိုသေဘာက်တယ္။ ”
“ ေနစမ္းပါကြာ။ ျပီးေတာ့ ငါကလည္း လိုက္မေျပာရဲပါဘူး။ ကိုယ့္ဖာသာ ေအးေဆး ေဘာလံုးပဲ ကန္ေနမယ္ ေဟ့ေကာင္ . . . ”
သူက စိတ္ပ်က္သြားသလို တစ္ခ်က္ ကၽြတ္စုတ္ျပီး က်ေနာ့္ဘက္ကို လက္ခါျပသည္။ ျပီးမွ . . . .
“ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မင္း လိုက္ေတာ့ ၾကည့္လိုက္ ေဟ့ေကာင္ . .”
က်ေနာ္ ျငင္းမလို လုပ္ျပီးမွ သူ႕ရဲ႕ တက္ၾကြေနမႈကို အားနာသြားလို႔ . . .
“ ေအးပါကြာ . . . ငါ လိုက္ၾကည့္ပါ့မယ္။ မင္းကလဲ . . ”
ေျပာေျပာဆိုဆို က်ေနာ္က သူ႕ပခံုးကို လွမ္းဖက္လိုက္ရင္း တြန္းထိုးလိုက္၏။ သိပ္ေတာ့ မၾကည္လင္ေပမယ့္ သူ အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္ေျပသြားပံုေပၚသည္။
ေနာက္ေန႔ က်ေနာ္ လိုက္ၾကည့္ေတာ့ သူေျပာတဲ့ မမက အရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ လြန္ကဲေနတဲ့ ပံုေပၚသည္။ လွတာကေတာ့ လွလား ဘာလား က်ေနာ္ မ်က္လံုးထဲ မၾကည့္တတ္။
“ အဲဒီ့ မမပဲ ၊ မိုက္တယ္ မလား။ ”
အင္းးးးး ဆိုျပီး သံရွည္ဆြဲျပီး က်ေနာ္ ေထာက္ခံသလိုလို အသိအမွတ္ျပဳသလိုလို အသံျပဳလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူ ညႊန္ျပတဲ့ မမထက္ ေဘးက မမက က်ေနာ့္ အၾကည့္ထဲ ပိုဝင္လာသည္။ အဓိက က ထိုမမရဲ႕ အျပံဳး ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
“ ငါကေတာ့ မင္းျပတဲ့ မမထက္ သူ႕တစ္ေယာက္ေက်ာ္က မမကို ပိုသေဘာက်တယ္။ အဲဒီ့ မမ အျပံဳးက ေအးခ်မ္းတယ္ကြ။ ”
သူက က်ေနာ့္ကို နားမလည္ႏိုင္သလို ၾကည့္ျပီး . . .
“ မင္းကေတာ့ ေတာက်တဲ့ ေကာင္ပဲ။ ”
လို႔ မွတ္ခ်က္ျပဳ၏။ က်ေနာ္ ရယ္က်ဲက်ဲသာ ေနျဖစ္ခဲ့သည္။
သိပ္မၾကာခင္ အခ်ိန္မွာပဲ က်ေနာ္ႏွင့္ ထိုမမ ခင္မင္ရင္းႏွီးခြင့္ရလာခဲ့သည္။ မမ နာမည္ကို က်ေနာ္က “ မေႏြး ” ဟု ေခၚသည္။ မမက က်ေနာ့္ကို “ ေမာင္ေလး ” ဟုသာ ေခၚသည္။ သူ႕ကုိယ္သူေတာ့ “ မမ ” ဟု သံုးစြဲေလသည္။
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ၊ ေက်ာင္းမတက္ခင္ ၊ မုန္႔စားလႊတ္ခ်ိန္ေတြမွာ ေဘာလံုး အျမဲတမ္း မကန္ဖို႔ မမက ေျပာေလ့ရွိသည္။ ျပီးေတာ့ က်ေနာ့္ လက္ေရးကလည္း အလြန္လွသူမို႔ ေက်ာင္းမွာ က်ေနာ္က ရည္းစားစာ အျမဲေရးေပးရေလ့ ရွိသည္။ ကူးေရးေပးသည္ ဆိုပါေတာ့။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း သူတို႔ ေကာင္မေလးရဲ႕ ပံုပန္းသ႑ာန္ေတြ ၊ အက်င့္စရိုက္ေတြ ေျပာျပရင္ က်ေနာ္က စိတ္ကူးစာစီကာ ရည္းစားစာ ေရးေပးျဖစ္သည္။ ဒီအတြက္ ရည္းစားစာကို ကိုင္ကာ ဆရာမထံ သြားတိုင္၍ ျပႆနာျဖစ္ျပီ ဆုိရင္ က်ေနာ္ အျမဲတမ္း အဆူခံရေလ့ ရွိသည္။
က်ေနာ့္ လက္ေရးကို ဆရာ / ဆရာမေတြ အားလံုးက အလြတ္ရေနတာကိုး။ ဒီအတြက္လည္း မမက ဆံုးမေလ့ ရွိသည္။
မမ ႏွင့္ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးက ဘာလဲလို႔ ေမးရင္ က်ေနာ္လည္း မေျဖတတ္။ ကိုယ့္ထက္ အၾကီး မရွိေသာ က်ေနာ့္ အတြက္ သြန္သင္ဆံုးမေသာ အစ္မၾကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ခင္မင္မႈ ထက္မကတာေတာ့ သိေပမယ့္ မေႏြး ကို ဖြင့္ေတာ့ မေျပာျဖစ္ေသး။ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာမွာ ကၽြမ္းက်င္သူ မဟုတ္တာေၾကာင့္ ဘယ္ကေန ဘယ္လို ေျပာရမယ္ ဆိုတာကိုလည္း က်ေနာ္ မသိ။ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေမးျမန္းရင္လည္း ဟားလႊတ္ခံရေပဦးမည္။
က်ေနာ့္ အတြက္လည္း မေႏြးဆီက အခ်စ္ကို ရဖို႔ထက္ က်ေနာ့္ေဘးမွာ ရွိေနတဲ့ ကိုယ့္ထက္ ၾကီးေသာ အစ္မၾကီး တစ္ေယာက္ပံုစံက ပိုျပည္စံုသလို ျဖစ္ေနခ့ဲသည္။
“ ဒါနဲ႔ ငါ ေမးပါဦးမယ္ ၊ မင္းနဲ႔ မေႏြး နဲ႔က ၾကိဳက္ေနၾကျပီလား။ ”
က်ေနာ့္ကို ေတြ႕ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ေမး၏။
“ ဘယ္လို ေျပာရမလဲ။ အခုေတာ့ မၾကိဳက္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူလည္း ငါ့အေပၚ သံေယာဇဥ္ေတာ့ ရွိပံု ရပါတယ္။ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ငါ ဖြင့္ေျပာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျပန္ခ်စ္လာႏိုင္ပါရဲ႕။ ”
“ ဘာ . . . မင္းက အခုထိ မေျပာရေသးဘူး ဟုတ္လား။ ”
“ ေအး . . ဟုတ္တယ္။ ငါကလည္း ဘယ္က စေျပာရမွန္း မသိတာရယ္။ ျပီးေတာ့ အခု လက္ရွိ အေျခအေနေလးကို မပ်က္ဆီးေစခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ မေျပာျဖစ္ေသးတာ။ ”
“ မင္း ေတာ္ေတာ္ ေပါတဲ့ ေကာင္။ အဲဒီလို စကားေတြက ေတာမွာပဲ သြားေျပာေတာ့ ေဟ့ေကာင္။ အခုေခတ္မွာ မင္း ေျပာသလို ဘယ္သူ႕မွ ေစာင့္မေနၾကေတာ့ဘူး။ ငါ့ အျမင္အတိုင္း ေျပာရရင္ေတာ့ မင္း မေႏြးက မင္းကို တကယ္ ၾကိဳက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႕မ်က္ႏွာက ျပံဳးစစ နဲ႔ ေယာက်္ားေတြကို အရူးလုပ္မယ့္ ရုပ္ကြ။ ”
သူ႕စကားၾကားေတာ့ က်ေနာ္ ရွဴးရွဴးရွားရွားျဖစ္သြား၏။
“ မင္း ဒီလိုေတာ့ မေျပာနဲ႔ ေဟ့ေကာင္။ မင္း ငါ့ကို ေဝဖန္လို႔ ရတယ္။ မင္း မေႏြးကိုေတာ့ ဒီလို မပုတ္ခတ္သင့္ဘူး။ သူ ငါ့အေပၚ ခင္မင္ ဆက္ဆံေနတာေတြက မင္း ေျပာသလို မဟုတ္ဘူး။ ေအး . . . တကယ္လို႔ ဟုတ္ခဲ့ရင္လည္း ငါ့ထိုက္နဲ႔ငါ့ကံပဲ ငါပဲ ခံမယ္။ မင္း ဝင္ေျပာစရာ မလိုဘူး။ ”
က်ေနာ္ တကယ္ ေဒါသထြက္သြားတာကို သူ သိလိုက္လို႔ ထင္တယ္ ေျပရာ ေျပေၾကာင္း သူ ဟိုဟုိဒီဒီ ေျပာရွာပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႕ကို က်ေနာ္ စိတ္မဆိုးေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ အဖု အထစ္ တစ္ခုေတာ့ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ သူက စကားလမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းျပီး ဟိုဟိုဒီဒီ ေျပာေနေပမယ့္လည္း က်ေနာ္က ဘာမွ ဆက္မေျပာျဖစ္ေတာ့ . . . ခဏၾကာမွ . . .
“ ငါ သြားေတာ့မယ္ ေဟ့ေကာင္”
ဟု ဆိုကာ လွည့္ထြက္လာခဲ့သည္။
ဒီေနာက္မွာေတာ့ သူနဲ႕ က်ေနာ္ သိပ္စကား မေျပာျဖစ္ေတာ့။ က်ေနာ္ကလည္း ေက်ာင္းခ်ိန္ျပီးရင္ ေဘာလံုးကန္ရင္ ကန္ ၊ မကန္ရင္ မေႏြး နဲ႔ စကားသြားေျပာေနခဲ့သည္။ မလႊဲသာ မေရွာင္သာ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေတြ႕ရင္ေတာ့ ဟန္မပ်က္ ေမးထူးေခၚေျပာက လြဲလို႔ သူ႕ကို က်ေနာ္ သိပ္စကားမေျပာျဖစ္ေတာ့။ သူကလည္း က်ေနာ္ ေရွာင္ေနမွန္း သိလို႔ ခပ္ခြာခြာပဲ ေနေပးပါသည္။
ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ၉ တန္းေတြ စာေမးပြဲေျဖဖို႔ တစ္လေလာက္ အလိုမွာ မေႏြးကို က်ေနာ္ ခ်စ္ေၾကာင္း စာေရးကာ ေျပာျပျဖစ္သည္။ မေႏြး စိတ္မ်ား ဆိုးမလားလို႔ ပထမေတာ့ က်ေနာ္ ေၾကာက္ေနခဲ့ေသး၏။ မေႏြး စိတ္မဆိုးပါ။ စာသင္ေနစဥ္မွာ ဒီလိုေတြ ေလွ်ာက္ေတြးေနတာ မေကာင္းေၾကာင္း ၊ ေက်ာင္းစာကိုသာ အာရံုစိုက္သင့္ေၾကာင္း ၊ က်ေနာ့္ အတြက္ အေျဖကို စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း က်ေနာ္ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပသည္။
ဒီေနာက္မွာေတာ့ မေႏြး နဲ႔ က်ေနာ့္ ဆက္ဆံေရးက ပံုမွန္ပင္ ျပန္လည္ လည္ပတ္ေနခဲ့သည္။ စာေမးပြဲကလည္း ေျဖဖို႔ နီးသထက္ နီးလာျပီ။ က်ေနာ့္ ရင္ခုန္သံေတြကလည္း ျမန္သထက္ ျမန္လာခဲ့သည္။ ေက်ာင္းေတြကလည္း ပိတ္ေနျပီ။ မေႏြးတို႔လို ၁၀ တန္းေျဖမယ့္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ အဖို႔ ေက်ာင္းမတတ္ေတာ့ဘဲ အိမ္မွာပဲ စာက်က္ၾကေတာ့သည့္ အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။
က်ေနာ္ စာေမးပြဲေျဖေသာ ေန႔တိုင္း အျပန္မွာ မေႏြးက လာၾကိဳေလ့ ရွိသည္။ ဘာေတြ ေမးသလဲ ၊ ဘယ္လိုေတြ ေျဖသလဲ က်ေနာ့္ကို ေန႔တိုင္း စစ္ေဆးေပးေလ့ ရွိသည္။ တစ္ရက္ျပီး တစ္ရက္ ေျဖလာခဲ့တာ စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးရက္မွာ က်ေနာ္ အျမန္ဆံုး ေျဖခဲ့သည္။ အေျဖစာရြက္ကို ျပန္အပ္ျပီး က်ေနာ္ စာေမးပြဲခန္းထဲက ထြက္လာေတာ့ ေက်ာင္းေရွ႕ က်ေနာ့္ကို ေစာင့္ေနက်ေနရာမွာ မေႏြးက သူ႕ထံုးစံ အျပံဳးျဖင့္ ရပ္ေစာင့္ေနသည္။
“ ေျဖႏိုင္လား ေမာင္ေလး ”
“ ဟုတ္ ေျဖႏိုင္ပါတယ္။ ေအးေဆးပါ။ ”
က်ေနာ့္ဆီက ေမးခြန္းကို သူက ေတာင္းယူျပီး ဖတ္ကာ ဘယ္ေမးခြန္းကို ဘယ္လို ေျဖလဲ ဆိုျပီး က်ေနာ့္ကို ထပ္ေမး၏။ မေႏြးကိုသာ ျပန္ေျဖေနရတာ က်ေနာ္က စာေမးပြဲ ေမးခြန္း အေပၚ သိပ္စိတ္မပါေတာ့။ မေႏြး ေပးမယ့္ က်ေနာ့္ အတြက္ အေျဖကိုသာ စိတ္ေရာက္ေနခဲ့သည္။ မေႏြး နဲ႔ က်ေနာ္ လမ္းအတူ တဲြေလွ်ာက္လာရင္း ကားမွတ္တိုင္ဘက္ကို ေရာက္ခါနီးေတာ့ . . . .
“ မေႏြး . . . က်ေနာ့္ကို အေျဖ ေပးရဦးမယ္ေလ။ ”
ဒီေတာ့ မေႏြးက လွပစြာ ျပံဳးျပီး . . .
“ အင္း . . ေမ့မ်ား ေမ့ျပီး ျပန္သြားမလားလို႔ . . ”
“ အာ. . . မေႏြးကလည္း ေမ့စရာလား။ ဒီေလာက္ အေရးၾကီးတာကို . . . ”
“ ဟုတ္ပါျပီ။ ဒီမွာ စာတစ္ေစာင္ ၊ ျပီးေတာ့ ဒီမွာ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ အသစ္ေလး တစ္အုပ္။ ”
မေႏြး လွမ္းေပးတာကို က်ေနာ္က လွမ္းယူလိုက္ျပီး . . . ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
“ ဒီစာက မမ မင္းအတြက္ ေရးေပးထားတာေတြ ပါတယ္။ အခု မဖတ္ရဘူး။ အိမ္ေရာက္မွ ေအးေဆး ဖတ္ ၊ ဟုတ္ျပီလား။ ဒီဒိုင္ယာရီေလးကေတာ့ စာေမးပြဲျပီးသြားလို႔ မမလည္း ေမာ္လျမိဳင္ကို ခဏျပန္ေနတုန္းမွာ ေမာင္ေလးက ဒိုင္ယာရီထဲမွာ သတိရတာေတြ ၊ လြမ္းတာေတြ ေရးထားေပါ့။ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္ဆံုရင္ မမ ျပန္ဖတ္မယ္။”
က်ေနာ္ မေႏြးေျပာေနတာေတြကို ေငးၾကည့္ေနရင္း အညိွဳ႕ခံရသူလို ျငိမ္သက္ေနမိသည္။
“ ကဲ သြားေတာ့ ေမာင္ေလး စီးမယ့္ ဘတ္စ္ လာေနျပီ။ ”
က်ေနာ္ စီးျပီး ျပန္လာတဲ့ ဘတ္စ္က မေႏွးလွေပမယ့္ က်ေနာ့္ စိတ္ေတြက ဘတ္စ္ထက္ ျမန္ေနခဲ့၏။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ အခန္းထဲကို ေျပးဝင္ျပီး မေႏြး ေပးေသာ စာကို ဖြင့္ဖတ္မိသည္။
စာၾကိဳးစားဖို႔ ၊ ေက်ာင္းေနစဥ္ စာသင္ခ်ိန္ အရြယ္မွာ ဒီလို စိတ္မကစားဖို႔ ၊ အရြယ္ေရာက္လာမွ ဒီလို ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာေတြကို စဥ္းစားဖို႔ . . . အစရွိသျဖင့္ စာ ၅ မ်က္ႏွာကို က်ေနာ္ နားဝင္ေလ့ ရွိေသာ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ေရးထားသည္။ အဲဒီ စာမ်က္ႏွာ ၅ မ်က္ႏွာထဲမွာ က်ေနာ္ အထပ္ထပ္ ဖတ္မိျပီး အနာက်င္ဆံုး စကားလံုးကေတာ့ . . . .
“ ေမာင္ေလး မင္း ငယ္ပါေသးတယ္။ ဒီအရြယ္မွာ အခ်စ္ေရးေၾကာင့္ လမ္းမလြဲေစခ်င္ဘူး။ ဒီအရြယ္မွာ ပညာေရးကိုပဲ ဂရုစိုက္ပါ။ ”
ဆိုတဲ့ စကားလံုးပဲ။ ရင္ႏွင့္အမွွ် က်ေနာ္ နာက်င္ခံစားရပါသည္ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္ ညဘက္ေတာ့ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ပါသည္။
“ မင္း ေျပာတာ မွန္တယ္ သူငယ္ခ်င္း။ တကယ္ေတာ့ သူက ငါ့ကို ကေလးတစ္ေယာက္ ကစားသလို ကစားသြားတာပဲ။ ငါကို ငယ္ပါေသးတယ္တဲ့။ သူကေတာ့ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာမွာ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားေနတယ္ေပါ့။ ”
က်ေနာ္က နာနာက်င္က်င္ ေျပာေနေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းက ျငိမ္သက္စြာပဲ နားေထာင္ေနခဲ့သည္။ သူ႕ဆီက အျမဲရေလ့ ရွိေသာ ေဝဖန္ခ်က္မ်ိဳး မၾကားရ။
“ ျပီးေတာ့ ငါ့ကို ေျပာသြားေသးတယ္။ ကံမကုန္ရင္ ျပန္ဆံုၾကတာေပါ့ တဲ့။ အဲဒါ ဘာအဓိပၸါယ္လဲ မင္းသိလား။ ”
သူက က်ေနာ့္ကုိ နားမလည္ႏိုင္သလိုမ်ိဳး ေငးၾကည့္ေန၏။
“ ဘုရင္ေတြ ေသတာကို ကံေတာ္ကုန္တယ္လို႔ ဆိုတယ္ကြ။ ကံကုန္တယ္ ဆုိေတာ့ ေသတယ္ ဆိုပါေတာ့ ကံမကုန္ရင္ ျပန္ဆံုမယ္ ဆိုေတာ့ မေသရင္ ျပန္ဆံုမယ္ လို႔ ေျပာတာပဲ ဟားဟားဟား . . . ”
က်ေနာ့္ရဲ႕ နာက်င္ အက္ကြဲစြာ ရယ္သံကို သူက ေငးနားေထာင္ေနရင္း က်ေနာ့္ကို တစ္ခု ေျပာ၏။
“ ဒီလို ရွိတယ္ သူငယ္ခ်င္း။ ငါ အရင္က မင္း မေႏြး နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး အျမင္လြဲခဲ့ဖူးတယ္။ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာ နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး အေတြ႕အၾကံဳမွာ မင္း ငါ့ကုိ မမွီပါဘူးကြာ။ ငါက မင္းထက္ အမ်ားၾကီး ပိုပါတယ္။ ”
သူက က်ေနာ္ နားေထာင္ေနလားလို႔ က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာကို အကဲခတ္ၾကည့္၏။ ျပီးမွ ဆက္ေျပာသည္။
“ ငါ အရင္က မင္း မေႏြး မင္းကို ကစားသြားမွာ စိုးလို႔ မင္းကုိ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းက သတိမထားမိေပမယ့္ ငါကို မင္းတို႔ကို အျမဲ အကဲခတ္ေနတာပါ။ မေႏြးက မင္းအေပၚ သံေယာဇဥ္ ရွိရွာပါတယ္။ အခု အေျခအေနက သူ ေျပာတာလည္း အမွန္ပဲ။ ငါတို႔က ငယ္ေသးတာကိုး။ ဘာလို႔ ငါ ဒီစကားေျပာတာလဲ ဆိုေတာ့ ဥပမာ ငါကြာ။ ငါက ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာလို႔ လူၾကားေကာင္းေအာင္ ေျပာေနေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ငါက ရည္းစားပဲ ထားတာကြ။ ငါ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မယူခ်င္ေသးဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ငါကလည္း ဘယ္သူ႕ကိုမွ တကယ္ မခ်စ္ေသးဘူးေလ။
မင္းကေတာ့ မတူဘူး။ မင္းက မေႏြးကို တကယ္ခ်စ္သြားတာ ဆိုေတာ့ မင္းက နီးစပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေတာ့မယ္။ ငါတို႔က အခုမွ ၉ တန္းရယ္ . . . မင္း မရရေအာင္ နီးဖို႔ ၾကိဳးစားရင္ မင္းလည္း ပညာ တစ္ပိုင္းတစ္စ ျဖစ္မယ္။ ဘဝဒဏ္ေတြကိုလည္း မင္း ေစာေစာစီးစီး ခံစားရမွာပဲ။ ”
သူ ေျပာေနတဲ့ စကားေတြက က်ေနာ့္နားထဲကို အေဝးမွ လွမ္းေျပာေနသလို ၾကားေနရသည္။
“ ငါ အခု ေျပာေနတာေတြကို မင္း လက္ခံႏိုင္ခ်င္မွ လက္ခံႏိုင္လိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ မွာေတာ့ မင္း နားလည္ သေဘာေပါက္လာလိမ့္မယ္။ ”
သူ ေျပာတာေတြ တကယ္လည္း က်ေနာ္ လက္မခံႏိုင္ပါ။ က်ေနာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ကို လွည့္စားကာ ငယ္ပါေသးတယ္ ဆိုတဲ့ မေႏြး အေပၚ က်ေနာ္ နာၾကည္းေနမိသည္။
“ ကဲပါကြာ ငါတို႔ ျပန္ၾကပါစို။ မင္းကို ငါ ေနာက္ဆံုး စကားတစ္ခြန္း ေျပာမယ္။ ဘုရင္ေတြ ေသတာကို ကံကုန္တယ္လို႔ ေခၚလို႔ ကံမကုန္ရင္ ျပန္ဆံုမယ္ ဆိုတာ မေသရင္ ျပန္ဆံုမယ္ လို႔ ေျပာတာ ျဖစ္ႏိုင္သလို ၊ ဗုဒၶဘာသာ အရ ကံ ကံ၏အက်ိဳး ၊ အတိတ္ကုသိုလ္ကံ မကုန္ရင္လည္း လူမေသေပမယ့္ ျပန္ဆံုႏိုင္ပါေသးတယ္ကြာ။
ကဲ . . သြားစို႔။ ”
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ပါျပီ။
က်ေနာ္လည္း အသက္ေတြ ၾကီးလာျပီး ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ ေရာက္ကာ အလုပ္လုပ္ရင္း အင္တာနက္ ဆိုတာကို ျမန္ႏႈန္းျမင့္ေသာ ႏိုင္ငံမွာ သံုးစဲြခြင့္ ရခဲ့သည္။ က်ေနာ့္ အလုပ္ အရ အင္တာနက္ကို သံုးကာ ရွာေဖြေပးရျခင္း ၊ အလုပ္မမ်ားေသာေၾကာင့္ အင္တာနက္ကို အခ်ိန္ျပည့္နီးပါး က်ေနာ္ သံုးျဖစ္ခဲ့သည္။ အင္တာနက္ထဲမွာ ေမႊေႏွာက္ရွာေဖြရင္း အေတြ႕အၾကံဳ ဗဟုသုတမ်ား မွ်ေဝကာ blog ေရးၾကတာကို က်ေနာ္ သေဘာက်မိသည္။ က်ေနာ္ကလည္း ငယ္ငယ္ကတည္းက စာေရးရတာကို ဝါသနာပါသူ မဟုတ္လား။
ဒါေၾကာင့္ အင္တာနက္မွာ blog ေလး တစ္ခု လုပ္၍ က်ေနာ္ စာေတြ အမ်ားၾကီး ေရးျဖစ္ခဲ့သည္။ က်ေနာ္ ဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ စာမ်ား ၊ ေတြးခဲ့ဖူးေသာ အေတြးမ်ား ၊ ၾကံဳခဲ့ဖူးေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ၊ ခံစားခဲ့ရေသာ ရသမ်ားကို က်ေနာ္ ေရးျဖစ္ခဲ့သည္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာ ဆိုေတာ့ အေၾကာင္း တစ္ခုနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး က်ေနာ့္ ရင္ထဲမွာ ၊ စိတ္ထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံစား ေမ့ေပ်ာက္ထားေသာ မေႏြးႏွင့္ အေၾကာင္းက က်ီးေပါင္းထကာ ႏိုးၾကြလာခဲ့သည္။
က်ေနာ့္ အေပၚမွာ လွည့္စားသူ ၊ က်ေနာ့္ အခ်စ္ကို လ်စ္လ်ဴရႈ႕သူ ၊ ငယ္ရြယ္သူ ဆိုကာ အေလးမထားသူ ဆိုျပီး က်ေနာ္ မေႏြးကို ဦးတည္ကာ စာေတြ မ်ားစြာ ေရးသားမိခဲ့သည္။ က်ေနာ္ ေနာက္ဆံုး ေရးသားေသာ စာထဲမွာေတာ့ မေႏြးေရးထားေသာ “ ကံမကုန္ရင္ ျပန္ဆံုတာေပါ့ ” ဆိုေသာ စာကို ရည္ညႊန္းျပီး က်ေနာ္ ေရးသားခဲ့၏။ ထိုစာသားကေတာ့ . . . .
“ ကံမကုန္ေသးေပမယ့္ ျပန္မဆံုခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ”
ဟု ဆိုကာ က်ေနာ့္ နာက်ည္းခ်က္ကို အျမင့္ဆံုး က်ေနာ္ ရင္ဖြင့္ခ်ခဲ့သည္။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ ဘာမွန္း မသိေပမယ့္ က်ေနာ္ ရင္ထဲ အေတာ္ ေပါ့သြားခဲ့သည္။ အခ်စ္ကို ငယ္ေသးလို႔ မေလးစားျခင္း ဆိုေသာ သေဘာလား ဆိုေသာ အဲလက္စ္ ရဲ႕ သီခ်င္းထဲက “ ငယ္ေသးတဲ့ အခ်စ္မို႔ မေလးစားတာလား ေျပာပါ ” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းထဲက အတိုင္း က်ေနာ္ ခံစားခဲ့ရတာပါ ဆိုရင္ တိုင္းသိ ျပည္သိ က်ေနာ္ အသည္းကြဲျပခဲ့သည္။
ဒီေနာက္မွာေတာ့ က်ေနာ္ မေႏြးကိုေရာ ၊ သူနဲ႔ ပတ္သတ္ေသာ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာေတြကိုပါ လံုးဝ . . . လံုးဝ ေမ့ထားလိုက္ပါေတာ့သည္။
တစ္ေန႔ေတာ့ က်ေနာ့္ဆီကို စာတစ္ေစာင္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ရန္ကုန္မွ လွမ္းပို႔လိုက္ေသာ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ စာပါပဲ။
မင္း ေနေကာင္းမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ကြာ။ ေပ်ာ္ေရာ ေပ်ာ္ေနရဲ႕လား သူငယ္ခ်င္း။
မင္းကိုေတာ့ ငါ တကယ္ကို နားမလည္ေတာ့ဘူး။ မင္းရဲ႕ တစ္ဖက္သတ္ စြတ္စြဲခ်က္ေတြက အရမ္းျပင္းထန္ လြန္းတယ္ကြာ။ ငယ္ရြယ္ေသးတယ္ ဆိုတဲ့ အရာဟာ အသက္ကိုတင္ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး သူငယ္ခ်င္း . . . အေတြ႕အၾကံဳ ၊ အေတြးအေခၚေတြပါ ပါတယ္။ အခု မင္း လူလတ္တန္း အရြယ္ ေရာက္ေနျပီေပါ႔။ ဟုတ္တယ္ မင္း မငယ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ မင္းရဲ႕ အသက္အရြယ္ကိုပဲ ကိုယ္စား ျပဳေနလိမ့္မယ္။ မင္း အသက္သာ ၾကီးလာတာ မင္းရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြက ရင့္က်က္မလာဘူး။ ငယ္ေနတုန္းပါပဲလား။
မင္းကြာ . . . ဘာလို႔ မင္း အေပၚ ဒီေလာက္ ေကာင္းခဲ့တဲ့ မေႏြး အေပၚ ရက္စက္ခ်င္ရတာလဲ။ မင္း ဘဝကို မနစ္မြန္းေစခ်င္လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားအေပၚ မင္း ဘာလို႔ ကေလးဆိုးၾကီးလို႔ စိတ္ေကာက္ေနရတာလဲ။
မင္း အင္တာနက္မွာ ေရးတဲ့ စာေတြ ငါလည္း ဖတ္ရတယ္။ ဒီလိုပဲ ေမာ္လျမိဳင္က မေႏြးကလည္း ဖတ္ရတယ္။ မင္း blog နဲ႔ မင္းစာဖတ္ ပရိတ္သတ္ အရ မင္း ေအာင္ျမင္တယ္ လို႔ ဆိုရမယ္ေလ။ စာဖတ္သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရထားတာကိုး။ ေအး . . . ဒါေပမယ့္ မင္းရဲ႕ စာဖတ္ ပရိတ္သတ္က မင္း ေရးသမွ်ကိုပဲ သိမွာေပါ႔။ အမွန္တရား ဆိုတာ သူတို႔ ဘယ္လိုလုပ္ သိပါ့မလဲ။
ေစတနာရဲ႕ ေျပာတဲ့ စကား တစ္ခြန္းရဲ႕ ရလာဒ္က ဒါလားကြာ။ ကိုယ့္ ေစတနာအတြက္ မင္း ေရးတဲ့ စာေတြကို တိတ္တဆိတ္ ဖတ္ေနရတဲ့ မေႏြး ဘယ္လို ခံစားရမလဲ မင္း သိရဲ႕လား။ မင္းကေတာ့ ေျပာမွာေပါ့။ မင္းေရးတဲ့ စာေတြ မေႏြး မဖတ္မိႏိုင္ပါဘူးလို႔။ ဒါေပမယ့္ သူ ဖတ္ေနရတယ္ ဆိုတာ ငါလည္း တဆင့္ ျပန္ၾကားလို႔ အခုလို မင္းဆီကို စာေရးလိုက္တာပဲ။ မင္းေတာ္ေတာ္ ရက္စက္တဲ့ ေကာင္လို႔ပဲ မင္းကို ငါ ေျပာခ်င္တယ္။
မင္း စာေတြထဲမွာ ေရးခဲ့သလို ဆုေတာင္း ျပည့္မွာပါ။ ဘာတဲ့ " ကံမကုန္ေသးေပမယ့္ ျပန္မဆံုခ်င္ေတာ့ပါဘူး ” ဆိုတာေလ။ မင္းကို ေစာင့္ေနခဲ့တဲ့ မေႏြးေနရာမွာ ငါဆိုရင္ေတာ့ ျပန္ဆံုခ်င္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။
အသက္ေသမွ မဟုတ္ဘူးကြ။ အခ်စ္ေသ ၊ ဘဝေသသြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကလည္း ကံေတာ္ကုန္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ျပန္မဆံုခ်င္ေတာ့ဘူးေပါ့ကြာ။
ဒါပါပဲကြာ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ သူငယ္ခ်င္း။
ခင္တဲ့
ေနေဇာ္ေအာင္
က်ေနာ့္မွာ သူက ကိုယ့္အေပၚ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္က သူ႔အေပၚ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ရွိခဲ့ဖူးသည္။ ရွစ္တန္းေက်ာင္းသား ဘဝ ခပ္ကဲကဲ ၊ ခပ္ရြတ္ရြတ္ေတြ စုမိရာမွ သူႏွင့္ က်ေနာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ တတြဲတြဲ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုသူငယ္ခ်င္းသည္ က်ေနာ့္ထက္ အရပ္ပုသူ ျဖစ္၏။ တျခားသူႏွင့္ ယွဥ္ရင္လည္း ပု၏။ သို႔ေသာ္ အလြန္ ရုပ္ေခ်ာသူ တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္သည္။
သူနဲ႔ က်ေနာ္ ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလ အတြင္း သူက ရုပ္ေခ်ာသူတို႔ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ခ်စ္္ေရးခ်စ္ရာ ကိစၥေတြ မ်ားသေလာက္ က်ေနာ္ကေတာ့ ေဘာလံုးကန္ဖို႔ ၊ သူမ်ားကို စိတ္ညစ္ေအာင္ စဖို႔ ေနာက္ဖို႔ ေလာက္သာ အာရုံရွိေနခဲ့သည္။ သူ သူ႔ေကာင္မေလးေတြဆီကို သြားတိုင္း ၊ လိုက္စကားေျပာတိုင္း က်ေနာ္က ေဘးကေန အေဖာ္လိုက္ေပးေလ့ ရွိသလို ၊ က်ေနာ္ ေဘာလံုးခ်ိန္းကန္တိုင္း သူက အေဖာ္ လိုက္ေလ့ ရွိသည္။ တစ္ခါတေလ လူလိုရင္ စိတ္လိုလက္ရ ဂိုးဝင္ဖမ္းေလ့ ရွိသည္။ သူ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ခပ္ရႈပ္ရႈပ္ေနတာကို က်ေနာ္ကလည္း ဘာမွ မေဝဖန္သလို ၊ က်ေနာ္ ေပါက္ကရ ေလွ်ာက္လုပ္သမွ်ကိုလည္း သူက ျငိီးျငဴးျခင္း အလ်င္းမရွိခဲ့။
တစ္ေန႔ေတာ့ သူက က်ေနာ့္ကို တိုက္တြန္းမႈ တစ္ခု ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
“ ေဟ့ေကာင္ ငါတို႔ ေက်ာင္းကို နယ္က ေျပာင္းလာတဲ့ မမၾကီး ေလးေယာက္ မိုက္တယ္။ အဲဒီ့ အထဲမွာမွ အရပ္ရွည္ရွည္နဲ႔ တစ္ေယာက္က အရမ္းမိုက္တယ္။ မင္း လိုက္ပါလား။ "
အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တို႔က ၉ တန္း ၊ ထိုအစ္မေတြက ၁၀ တန္းကို နယ္ကေန ရန္ကုန္ကို လာေျဖသူေတြ။ အဲဒီကိစၥေတြကို သိပ္စိတ္မဝင္စားတဲ့ က်ေနာ္က သတိမထားမိတာ သိပ္ေတာ့ မဆန္း။
“ အာ . . . မင္းဖာသာ လုိက္ပါလားကြ။ ငါက ဘာလိုက္လုပ္ရမွာလဲ။ ”
“ အဲဒီ့ အစ္မၾကီးက အရမ္းမိုက္တယ္ကြ။ ငါလည္း လိုက္မလို႔ဘဲ ၊ လိုက္ဖုိ႔ ျပင္ေတာ့ သူက ငါ့ထက္ အရပ္ အရမ္းျမင့္ေနလို႔ကြ။ ”
“ ဟားဟားဟား . . . .”
က်ေနာ္ ေအာ္ရယ္လိုက္မိသည္။
“ မင္းကြာ . . . မင္းထက္ အရပ္ျမင့္တာနဲ႔ မင္းက ငါ့ကို လိုက္ခိုင္းတာ ဘာဆိုင္လို႔လဲ။ ”
“ မင္းက ငါ့ အခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းထဲက တစ္ေယာက္ပဲေလ၊ ဒီလို ခပ္မိုက္မိုက္ မမၾကီး တျခားလူနဲ႔ ျငိတာထက္စာရင္ ငါ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ျငိတာကို ငါက ပိုသေဘာက်တယ္။ ”
“ ေနစမ္းပါကြာ။ ျပီးေတာ့ ငါကလည္း လိုက္မေျပာရဲပါဘူး။ ကိုယ့္ဖာသာ ေအးေဆး ေဘာလံုးပဲ ကန္ေနမယ္ ေဟ့ေကာင္ . . . ”
သူက စိတ္ပ်က္သြားသလို တစ္ခ်က္ ကၽြတ္စုတ္ျပီး က်ေနာ့္ဘက္ကို လက္ခါျပသည္။ ျပီးမွ . . . .
“ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မင္း လိုက္ေတာ့ ၾကည့္လိုက္ ေဟ့ေကာင္ . .”
က်ေနာ္ ျငင္းမလို လုပ္ျပီးမွ သူ႕ရဲ႕ တက္ၾကြေနမႈကို အားနာသြားလို႔ . . .
“ ေအးပါကြာ . . . ငါ လိုက္ၾကည့္ပါ့မယ္။ မင္းကလဲ . . ”
ေျပာေျပာဆိုဆို က်ေနာ္က သူ႕ပခံုးကို လွမ္းဖက္လိုက္ရင္း တြန္းထိုးလိုက္၏။ သိပ္ေတာ့ မၾကည္လင္ေပမယ့္ သူ အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္ေျပသြားပံုေပၚသည္။
ေနာက္ေန႔ က်ေနာ္ လိုက္ၾကည့္ေတာ့ သူေျပာတဲ့ မမက အရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ လြန္ကဲေနတဲ့ ပံုေပၚသည္။ လွတာကေတာ့ လွလား ဘာလား က်ေနာ္ မ်က္လံုးထဲ မၾကည့္တတ္။
“ အဲဒီ့ မမပဲ ၊ မိုက္တယ္ မလား။ ”
အင္းးးးး ဆိုျပီး သံရွည္ဆြဲျပီး က်ေနာ္ ေထာက္ခံသလိုလို အသိအမွတ္ျပဳသလိုလို အသံျပဳလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူ ညႊန္ျပတဲ့ မမထက္ ေဘးက မမက က်ေနာ့္ အၾကည့္ထဲ ပိုဝင္လာသည္။ အဓိက က ထိုမမရဲ႕ အျပံဳး ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
“ ငါကေတာ့ မင္းျပတဲ့ မမထက္ သူ႕တစ္ေယာက္ေက်ာ္က မမကို ပိုသေဘာက်တယ္။ အဲဒီ့ မမ အျပံဳးက ေအးခ်မ္းတယ္ကြ။ ”
သူက က်ေနာ့္ကို နားမလည္ႏိုင္သလို ၾကည့္ျပီး . . .
“ မင္းကေတာ့ ေတာက်တဲ့ ေကာင္ပဲ။ ”
လို႔ မွတ္ခ်က္ျပဳ၏။ က်ေနာ္ ရယ္က်ဲက်ဲသာ ေနျဖစ္ခဲ့သည္။
သိပ္မၾကာခင္ အခ်ိန္မွာပဲ က်ေနာ္ႏွင့္ ထိုမမ ခင္မင္ရင္းႏွီးခြင့္ရလာခဲ့သည္။ မမ နာမည္ကို က်ေနာ္က “ မေႏြး ” ဟု ေခၚသည္။ မမက က်ေနာ့္ကို “ ေမာင္ေလး ” ဟုသာ ေခၚသည္။ သူ႕ကုိယ္သူေတာ့ “ မမ ” ဟု သံုးစြဲေလသည္။
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ၊ ေက်ာင္းမတက္ခင္ ၊ မုန္႔စားလႊတ္ခ်ိန္ေတြမွာ ေဘာလံုး အျမဲတမ္း မကန္ဖို႔ မမက ေျပာေလ့ရွိသည္။ ျပီးေတာ့ က်ေနာ့္ လက္ေရးကလည္း အလြန္လွသူမို႔ ေက်ာင္းမွာ က်ေနာ္က ရည္းစားစာ အျမဲေရးေပးရေလ့ ရွိသည္။ ကူးေရးေပးသည္ ဆိုပါေတာ့။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း သူတို႔ ေကာင္မေလးရဲ႕ ပံုပန္းသ႑ာန္ေတြ ၊ အက်င့္စရိုက္ေတြ ေျပာျပရင္ က်ေနာ္က စိတ္ကူးစာစီကာ ရည္းစားစာ ေရးေပးျဖစ္သည္။ ဒီအတြက္ ရည္းစားစာကို ကိုင္ကာ ဆရာမထံ သြားတိုင္၍ ျပႆနာျဖစ္ျပီ ဆုိရင္ က်ေနာ္ အျမဲတမ္း အဆူခံရေလ့ ရွိသည္။
က်ေနာ့္ လက္ေရးကို ဆရာ / ဆရာမေတြ အားလံုးက အလြတ္ရေနတာကိုး။ ဒီအတြက္လည္း မမက ဆံုးမေလ့ ရွိသည္။
မမ ႏွင့္ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးက ဘာလဲလို႔ ေမးရင္ က်ေနာ္လည္း မေျဖတတ္။ ကိုယ့္ထက္ အၾကီး မရွိေသာ က်ေနာ့္ အတြက္ သြန္သင္ဆံုးမေသာ အစ္မၾကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ခင္မင္မႈ ထက္မကတာေတာ့ သိေပမယ့္ မေႏြး ကို ဖြင့္ေတာ့ မေျပာျဖစ္ေသး။ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာမွာ ကၽြမ္းက်င္သူ မဟုတ္တာေၾကာင့္ ဘယ္ကေန ဘယ္လို ေျပာရမယ္ ဆိုတာကိုလည္း က်ေနာ္ မသိ။ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေမးျမန္းရင္လည္း ဟားလႊတ္ခံရေပဦးမည္။
က်ေနာ့္ အတြက္လည္း မေႏြးဆီက အခ်စ္ကို ရဖို႔ထက္ က်ေနာ့္ေဘးမွာ ရွိေနတဲ့ ကိုယ့္ထက္ ၾကီးေသာ အစ္မၾကီး တစ္ေယာက္ပံုစံက ပိုျပည္စံုသလို ျဖစ္ေနခ့ဲသည္။
“ ဒါနဲ႔ ငါ ေမးပါဦးမယ္ ၊ မင္းနဲ႔ မေႏြး နဲ႔က ၾကိဳက္ေနၾကျပီလား။ ”
က်ေနာ့္ကို ေတြ႕ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ေမး၏။
“ ဘယ္လို ေျပာရမလဲ။ အခုေတာ့ မၾကိဳက္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူလည္း ငါ့အေပၚ သံေယာဇဥ္ေတာ့ ရွိပံု ရပါတယ္။ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ငါ ဖြင့္ေျပာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျပန္ခ်စ္လာႏိုင္ပါရဲ႕။ ”
“ ဘာ . . . မင္းက အခုထိ မေျပာရေသးဘူး ဟုတ္လား။ ”
“ ေအး . . ဟုတ္တယ္။ ငါကလည္း ဘယ္က စေျပာရမွန္း မသိတာရယ္။ ျပီးေတာ့ အခု လက္ရွိ အေျခအေနေလးကို မပ်က္ဆီးေစခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ မေျပာျဖစ္ေသးတာ။ ”
“ မင္း ေတာ္ေတာ္ ေပါတဲ့ ေကာင္။ အဲဒီလို စကားေတြက ေတာမွာပဲ သြားေျပာေတာ့ ေဟ့ေကာင္။ အခုေခတ္မွာ မင္း ေျပာသလို ဘယ္သူ႕မွ ေစာင့္မေနၾကေတာ့ဘူး။ ငါ့ အျမင္အတိုင္း ေျပာရရင္ေတာ့ မင္း မေႏြးက မင္းကို တကယ္ ၾကိဳက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႕မ်က္ႏွာက ျပံဳးစစ နဲ႔ ေယာက်္ားေတြကို အရူးလုပ္မယ့္ ရုပ္ကြ။ ”
သူ႕စကားၾကားေတာ့ က်ေနာ္ ရွဴးရွဴးရွားရွားျဖစ္သြား၏။
“ မင္း ဒီလိုေတာ့ မေျပာနဲ႔ ေဟ့ေကာင္။ မင္း ငါ့ကို ေဝဖန္လို႔ ရတယ္။ မင္း မေႏြးကိုေတာ့ ဒီလို မပုတ္ခတ္သင့္ဘူး။ သူ ငါ့အေပၚ ခင္မင္ ဆက္ဆံေနတာေတြက မင္း ေျပာသလို မဟုတ္ဘူး။ ေအး . . . တကယ္လို႔ ဟုတ္ခဲ့ရင္လည္း ငါ့ထိုက္နဲ႔ငါ့ကံပဲ ငါပဲ ခံမယ္။ မင္း ဝင္ေျပာစရာ မလိုဘူး။ ”
က်ေနာ္ တကယ္ ေဒါသထြက္သြားတာကို သူ သိလိုက္လို႔ ထင္တယ္ ေျပရာ ေျပေၾကာင္း သူ ဟိုဟုိဒီဒီ ေျပာရွာပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႕ကို က်ေနာ္ စိတ္မဆိုးေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ အဖု အထစ္ တစ္ခုေတာ့ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ သူက စကားလမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းျပီး ဟိုဟိုဒီဒီ ေျပာေနေပမယ့္လည္း က်ေနာ္က ဘာမွ ဆက္မေျပာျဖစ္ေတာ့ . . . ခဏၾကာမွ . . .
“ ငါ သြားေတာ့မယ္ ေဟ့ေကာင္”
ဟု ဆိုကာ လွည့္ထြက္လာခဲ့သည္။
ဒီေနာက္မွာေတာ့ သူနဲ႕ က်ေနာ္ သိပ္စကား မေျပာျဖစ္ေတာ့။ က်ေနာ္ကလည္း ေက်ာင္းခ်ိန္ျပီးရင္ ေဘာလံုးကန္ရင္ ကန္ ၊ မကန္ရင္ မေႏြး နဲ႔ စကားသြားေျပာေနခဲ့သည္။ မလႊဲသာ မေရွာင္သာ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေတြ႕ရင္ေတာ့ ဟန္မပ်က္ ေမးထူးေခၚေျပာက လြဲလို႔ သူ႕ကို က်ေနာ္ သိပ္စကားမေျပာျဖစ္ေတာ့။ သူကလည္း က်ေနာ္ ေရွာင္ေနမွန္း သိလို႔ ခပ္ခြာခြာပဲ ေနေပးပါသည္။
ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ၉ တန္းေတြ စာေမးပြဲေျဖဖို႔ တစ္လေလာက္ အလိုမွာ မေႏြးကို က်ေနာ္ ခ်စ္ေၾကာင္း စာေရးကာ ေျပာျပျဖစ္သည္။ မေႏြး စိတ္မ်ား ဆိုးမလားလို႔ ပထမေတာ့ က်ေနာ္ ေၾကာက္ေနခဲ့ေသး၏။ မေႏြး စိတ္မဆိုးပါ။ စာသင္ေနစဥ္မွာ ဒီလိုေတြ ေလွ်ာက္ေတြးေနတာ မေကာင္းေၾကာင္း ၊ ေက်ာင္းစာကိုသာ အာရံုစိုက္သင့္ေၾကာင္း ၊ က်ေနာ့္ အတြက္ အေျဖကို စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း က်ေနာ္ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပသည္။
ဒီေနာက္မွာေတာ့ မေႏြး နဲ႔ က်ေနာ့္ ဆက္ဆံေရးက ပံုမွန္ပင္ ျပန္လည္ လည္ပတ္ေနခဲ့သည္။ စာေမးပြဲကလည္း ေျဖဖို႔ နီးသထက္ နီးလာျပီ။ က်ေနာ့္ ရင္ခုန္သံေတြကလည္း ျမန္သထက္ ျမန္လာခဲ့သည္။ ေက်ာင္းေတြကလည္း ပိတ္ေနျပီ။ မေႏြးတို႔လို ၁၀ တန္းေျဖမယ့္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ အဖို႔ ေက်ာင္းမတတ္ေတာ့ဘဲ အိမ္မွာပဲ စာက်က္ၾကေတာ့သည့္ အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။
က်ေနာ္ စာေမးပြဲေျဖေသာ ေန႔တိုင္း အျပန္မွာ မေႏြးက လာၾကိဳေလ့ ရွိသည္။ ဘာေတြ ေမးသလဲ ၊ ဘယ္လိုေတြ ေျဖသလဲ က်ေနာ့္ကို ေန႔တိုင္း စစ္ေဆးေပးေလ့ ရွိသည္။ တစ္ရက္ျပီး တစ္ရက္ ေျဖလာခဲ့တာ စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးရက္မွာ က်ေနာ္ အျမန္ဆံုး ေျဖခဲ့သည္။ အေျဖစာရြက္ကို ျပန္အပ္ျပီး က်ေနာ္ စာေမးပြဲခန္းထဲက ထြက္လာေတာ့ ေက်ာင္းေရွ႕ က်ေနာ့္ကို ေစာင့္ေနက်ေနရာမွာ မေႏြးက သူ႕ထံုးစံ အျပံဳးျဖင့္ ရပ္ေစာင့္ေနသည္။
“ ေျဖႏိုင္လား ေမာင္ေလး ”
“ ဟုတ္ ေျဖႏိုင္ပါတယ္။ ေအးေဆးပါ။ ”
က်ေနာ့္ဆီက ေမးခြန္းကို သူက ေတာင္းယူျပီး ဖတ္ကာ ဘယ္ေမးခြန္းကို ဘယ္လို ေျဖလဲ ဆိုျပီး က်ေနာ့္ကို ထပ္ေမး၏။ မေႏြးကိုသာ ျပန္ေျဖေနရတာ က်ေနာ္က စာေမးပြဲ ေမးခြန္း အေပၚ သိပ္စိတ္မပါေတာ့။ မေႏြး ေပးမယ့္ က်ေနာ့္ အတြက္ အေျဖကိုသာ စိတ္ေရာက္ေနခဲ့သည္။ မေႏြး နဲ႔ က်ေနာ္ လမ္းအတူ တဲြေလွ်ာက္လာရင္း ကားမွတ္တိုင္ဘက္ကို ေရာက္ခါနီးေတာ့ . . . .
“ မေႏြး . . . က်ေနာ့္ကို အေျဖ ေပးရဦးမယ္ေလ။ ”
ဒီေတာ့ မေႏြးက လွပစြာ ျပံဳးျပီး . . .
“ အင္း . . ေမ့မ်ား ေမ့ျပီး ျပန္သြားမလားလို႔ . . ”
“ အာ. . . မေႏြးကလည္း ေမ့စရာလား။ ဒီေလာက္ အေရးၾကီးတာကို . . . ”
“ ဟုတ္ပါျပီ။ ဒီမွာ စာတစ္ေစာင္ ၊ ျပီးေတာ့ ဒီမွာ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ အသစ္ေလး တစ္အုပ္။ ”
မေႏြး လွမ္းေပးတာကို က်ေနာ္က လွမ္းယူလိုက္ျပီး . . . ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
“ ဒီစာက မမ မင္းအတြက္ ေရးေပးထားတာေတြ ပါတယ္။ အခု မဖတ္ရဘူး။ အိမ္ေရာက္မွ ေအးေဆး ဖတ္ ၊ ဟုတ္ျပီလား။ ဒီဒိုင္ယာရီေလးကေတာ့ စာေမးပြဲျပီးသြားလို႔ မမလည္း ေမာ္လျမိဳင္ကို ခဏျပန္ေနတုန္းမွာ ေမာင္ေလးက ဒိုင္ယာရီထဲမွာ သတိရတာေတြ ၊ လြမ္းတာေတြ ေရးထားေပါ့။ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္ဆံုရင္ မမ ျပန္ဖတ္မယ္။”
က်ေနာ္ မေႏြးေျပာေနတာေတြကို ေငးၾကည့္ေနရင္း အညိွဳ႕ခံရသူလို ျငိမ္သက္ေနမိသည္။
“ ကဲ သြားေတာ့ ေမာင္ေလး စီးမယ့္ ဘတ္စ္ လာေနျပီ။ ”
က်ေနာ္ စီးျပီး ျပန္လာတဲ့ ဘတ္စ္က မေႏွးလွေပမယ့္ က်ေနာ့္ စိတ္ေတြက ဘတ္စ္ထက္ ျမန္ေနခဲ့၏။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ အခန္းထဲကို ေျပးဝင္ျပီး မေႏြး ေပးေသာ စာကို ဖြင့္ဖတ္မိသည္။
စာၾကိဳးစားဖို႔ ၊ ေက်ာင္းေနစဥ္ စာသင္ခ်ိန္ အရြယ္မွာ ဒီလို စိတ္မကစားဖို႔ ၊ အရြယ္ေရာက္လာမွ ဒီလို ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာေတြကို စဥ္းစားဖို႔ . . . အစရွိသျဖင့္ စာ ၅ မ်က္ႏွာကို က်ေနာ္ နားဝင္ေလ့ ရွိေသာ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ေရးထားသည္။ အဲဒီ စာမ်က္ႏွာ ၅ မ်က္ႏွာထဲမွာ က်ေနာ္ အထပ္ထပ္ ဖတ္မိျပီး အနာက်င္ဆံုး စကားလံုးကေတာ့ . . . .
“ ေမာင္ေလး မင္း ငယ္ပါေသးတယ္။ ဒီအရြယ္မွာ အခ်စ္ေရးေၾကာင့္ လမ္းမလြဲေစခ်င္ဘူး။ ဒီအရြယ္မွာ ပညာေရးကိုပဲ ဂရုစိုက္ပါ။ ”
ဆိုတဲ့ စကားလံုးပဲ။ ရင္ႏွင့္အမွွ် က်ေနာ္ နာက်င္ခံစားရပါသည္ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္ ညဘက္ေတာ့ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ပါသည္။
“ မင္း ေျပာတာ မွန္တယ္ သူငယ္ခ်င္း။ တကယ္ေတာ့ သူက ငါ့ကို ကေလးတစ္ေယာက္ ကစားသလို ကစားသြားတာပဲ။ ငါကို ငယ္ပါေသးတယ္တဲ့။ သူကေတာ့ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာမွာ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားေနတယ္ေပါ့။ ”
က်ေနာ္က နာနာက်င္က်င္ ေျပာေနေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းက ျငိမ္သက္စြာပဲ နားေထာင္ေနခဲ့သည္။ သူ႕ဆီက အျမဲရေလ့ ရွိေသာ ေဝဖန္ခ်က္မ်ိဳး မၾကားရ။
“ ျပီးေတာ့ ငါ့ကို ေျပာသြားေသးတယ္။ ကံမကုန္ရင္ ျပန္ဆံုၾကတာေပါ့ တဲ့။ အဲဒါ ဘာအဓိပၸါယ္လဲ မင္းသိလား။ ”
သူက က်ေနာ့္ကုိ နားမလည္ႏိုင္သလိုမ်ိဳး ေငးၾကည့္ေန၏။
“ ဘုရင္ေတြ ေသတာကို ကံေတာ္ကုန္တယ္လို႔ ဆိုတယ္ကြ။ ကံကုန္တယ္ ဆုိေတာ့ ေသတယ္ ဆိုပါေတာ့ ကံမကုန္ရင္ ျပန္ဆံုမယ္ ဆိုေတာ့ မေသရင္ ျပန္ဆံုမယ္ လို႔ ေျပာတာပဲ ဟားဟားဟား . . . ”
က်ေနာ့္ရဲ႕ နာက်င္ အက္ကြဲစြာ ရယ္သံကို သူက ေငးနားေထာင္ေနရင္း က်ေနာ့္ကို တစ္ခု ေျပာ၏။
“ ဒီလို ရွိတယ္ သူငယ္ခ်င္း။ ငါ အရင္က မင္း မေႏြး နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး အျမင္လြဲခဲ့ဖူးတယ္။ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာ နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး အေတြ႕အၾကံဳမွာ မင္း ငါ့ကုိ မမွီပါဘူးကြာ။ ငါက မင္းထက္ အမ်ားၾကီး ပိုပါတယ္။ ”
သူက က်ေနာ္ နားေထာင္ေနလားလို႔ က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာကို အကဲခတ္ၾကည့္၏။ ျပီးမွ ဆက္ေျပာသည္။
“ ငါ အရင္က မင္း မေႏြး မင္းကို ကစားသြားမွာ စိုးလို႔ မင္းကုိ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းက သတိမထားမိေပမယ့္ ငါကို မင္းတို႔ကို အျမဲ အကဲခတ္ေနတာပါ။ မေႏြးက မင္းအေပၚ သံေယာဇဥ္ ရွိရွာပါတယ္။ အခု အေျခအေနက သူ ေျပာတာလည္း အမွန္ပဲ။ ငါတို႔က ငယ္ေသးတာကိုး။ ဘာလို႔ ငါ ဒီစကားေျပာတာလဲ ဆိုေတာ့ ဥပမာ ငါကြာ။ ငါက ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာလို႔ လူၾကားေကာင္းေအာင္ ေျပာေနေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ငါက ရည္းစားပဲ ထားတာကြ။ ငါ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မယူခ်င္ေသးဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ငါကလည္း ဘယ္သူ႕ကိုမွ တကယ္ မခ်စ္ေသးဘူးေလ။
မင္းကေတာ့ မတူဘူး။ မင္းက မေႏြးကို တကယ္ခ်စ္သြားတာ ဆိုေတာ့ မင္းက နီးစပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေတာ့မယ္။ ငါတို႔က အခုမွ ၉ တန္းရယ္ . . . မင္း မရရေအာင္ နီးဖို႔ ၾကိဳးစားရင္ မင္းလည္း ပညာ တစ္ပိုင္းတစ္စ ျဖစ္မယ္။ ဘဝဒဏ္ေတြကိုလည္း မင္း ေစာေစာစီးစီး ခံစားရမွာပဲ။ ”
သူ ေျပာေနတဲ့ စကားေတြက က်ေနာ့္နားထဲကို အေဝးမွ လွမ္းေျပာေနသလို ၾကားေနရသည္။
“ ငါ အခု ေျပာေနတာေတြကို မင္း လက္ခံႏိုင္ခ်င္မွ လက္ခံႏိုင္လိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ မွာေတာ့ မင္း နားလည္ သေဘာေပါက္လာလိမ့္မယ္။ ”
သူ ေျပာတာေတြ တကယ္လည္း က်ေနာ္ လက္မခံႏိုင္ပါ။ က်ေနာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ကို လွည့္စားကာ ငယ္ပါေသးတယ္ ဆိုတဲ့ မေႏြး အေပၚ က်ေနာ္ နာၾကည္းေနမိသည္။
“ ကဲပါကြာ ငါတို႔ ျပန္ၾကပါစို။ မင္းကို ငါ ေနာက္ဆံုး စကားတစ္ခြန္း ေျပာမယ္။ ဘုရင္ေတြ ေသတာကို ကံကုန္တယ္လို႔ ေခၚလို႔ ကံမကုန္ရင္ ျပန္ဆံုမယ္ ဆိုတာ မေသရင္ ျပန္ဆံုမယ္ လို႔ ေျပာတာ ျဖစ္ႏိုင္သလို ၊ ဗုဒၶဘာသာ အရ ကံ ကံ၏အက်ိဳး ၊ အတိတ္ကုသိုလ္ကံ မကုန္ရင္လည္း လူမေသေပမယ့္ ျပန္ဆံုႏိုင္ပါေသးတယ္ကြာ။
ကဲ . . သြားစို႔။ ”
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ပါျပီ။
က်ေနာ္လည္း အသက္ေတြ ၾကီးလာျပီး ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ ေရာက္ကာ အလုပ္လုပ္ရင္း အင္တာနက္ ဆိုတာကို ျမန္ႏႈန္းျမင့္ေသာ ႏိုင္ငံမွာ သံုးစဲြခြင့္ ရခဲ့သည္။ က်ေနာ့္ အလုပ္ အရ အင္တာနက္ကို သံုးကာ ရွာေဖြေပးရျခင္း ၊ အလုပ္မမ်ားေသာေၾကာင့္ အင္တာနက္ကို အခ်ိန္ျပည့္နီးပါး က်ေနာ္ သံုးျဖစ္ခဲ့သည္။ အင္တာနက္ထဲမွာ ေမႊေႏွာက္ရွာေဖြရင္း အေတြ႕အၾကံဳ ဗဟုသုတမ်ား မွ်ေဝကာ blog ေရးၾကတာကို က်ေနာ္ သေဘာက်မိသည္။ က်ေနာ္ကလည္း ငယ္ငယ္ကတည္းက စာေရးရတာကို ဝါသနာပါသူ မဟုတ္လား။
ဒါေၾကာင့္ အင္တာနက္မွာ blog ေလး တစ္ခု လုပ္၍ က်ေနာ္ စာေတြ အမ်ားၾကီး ေရးျဖစ္ခဲ့သည္။ က်ေနာ္ ဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ စာမ်ား ၊ ေတြးခဲ့ဖူးေသာ အေတြးမ်ား ၊ ၾကံဳခဲ့ဖူးေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ၊ ခံစားခဲ့ရေသာ ရသမ်ားကို က်ေနာ္ ေရးျဖစ္ခဲ့သည္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာ ဆိုေတာ့ အေၾကာင္း တစ္ခုနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး က်ေနာ့္ ရင္ထဲမွာ ၊ စိတ္ထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံစား ေမ့ေပ်ာက္ထားေသာ မေႏြးႏွင့္ အေၾကာင္းက က်ီးေပါင္းထကာ ႏိုးၾကြလာခဲ့သည္။
က်ေနာ့္ အေပၚမွာ လွည့္စားသူ ၊ က်ေနာ့္ အခ်စ္ကို လ်စ္လ်ဴရႈ႕သူ ၊ ငယ္ရြယ္သူ ဆိုကာ အေလးမထားသူ ဆိုျပီး က်ေနာ္ မေႏြးကို ဦးတည္ကာ စာေတြ မ်ားစြာ ေရးသားမိခဲ့သည္။ က်ေနာ္ ေနာက္ဆံုး ေရးသားေသာ စာထဲမွာေတာ့ မေႏြးေရးထားေသာ “ ကံမကုန္ရင္ ျပန္ဆံုတာေပါ့ ” ဆိုေသာ စာကို ရည္ညႊန္းျပီး က်ေနာ္ ေရးသားခဲ့၏။ ထိုစာသားကေတာ့ . . . .
“ ကံမကုန္ေသးေပမယ့္ ျပန္မဆံုခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ”
ဟု ဆိုကာ က်ေနာ့္ နာက်ည္းခ်က္ကို အျမင့္ဆံုး က်ေနာ္ ရင္ဖြင့္ခ်ခဲ့သည္။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ ဘာမွန္း မသိေပမယ့္ က်ေနာ္ ရင္ထဲ အေတာ္ ေပါ့သြားခဲ့သည္။ အခ်စ္ကို ငယ္ေသးလို႔ မေလးစားျခင္း ဆိုေသာ သေဘာလား ဆိုေသာ အဲလက္စ္ ရဲ႕ သီခ်င္းထဲက “ ငယ္ေသးတဲ့ အခ်စ္မို႔ မေလးစားတာလား ေျပာပါ ” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းထဲက အတိုင္း က်ေနာ္ ခံစားခဲ့ရတာပါ ဆိုရင္ တိုင္းသိ ျပည္သိ က်ေနာ္ အသည္းကြဲျပခဲ့သည္။
ဒီေနာက္မွာေတာ့ က်ေနာ္ မေႏြးကိုေရာ ၊ သူနဲ႔ ပတ္သတ္ေသာ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာေတြကိုပါ လံုးဝ . . . လံုးဝ ေမ့ထားလိုက္ပါေတာ့သည္။
တစ္ေန႔ေတာ့ က်ေနာ့္ဆီကို စာတစ္ေစာင္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ရန္ကုန္မွ လွမ္းပို႔လိုက္ေသာ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ စာပါပဲ။
မင္း ေနေကာင္းမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ကြာ။ ေပ်ာ္ေရာ ေပ်ာ္ေနရဲ႕လား သူငယ္ခ်င္း။
မင္းကိုေတာ့ ငါ တကယ္ကို နားမလည္ေတာ့ဘူး။ မင္းရဲ႕ တစ္ဖက္သတ္ စြတ္စြဲခ်က္ေတြက အရမ္းျပင္းထန္ လြန္းတယ္ကြာ။ ငယ္ရြယ္ေသးတယ္ ဆိုတဲ့ အရာဟာ အသက္ကိုတင္ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး သူငယ္ခ်င္း . . . အေတြ႕အၾကံဳ ၊ အေတြးအေခၚေတြပါ ပါတယ္။ အခု မင္း လူလတ္တန္း အရြယ္ ေရာက္ေနျပီေပါ႔။ ဟုတ္တယ္ မင္း မငယ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ မင္းရဲ႕ အသက္အရြယ္ကိုပဲ ကိုယ္စား ျပဳေနလိမ့္မယ္။ မင္း အသက္သာ ၾကီးလာတာ မင္းရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြက ရင့္က်က္မလာဘူး။ ငယ္ေနတုန္းပါပဲလား။
မင္းကြာ . . . ဘာလို႔ မင္း အေပၚ ဒီေလာက္ ေကာင္းခဲ့တဲ့ မေႏြး အေပၚ ရက္စက္ခ်င္ရတာလဲ။ မင္း ဘဝကို မနစ္မြန္းေစခ်င္လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားအေပၚ မင္း ဘာလို႔ ကေလးဆိုးၾကီးလို႔ စိတ္ေကာက္ေနရတာလဲ။
မင္း အင္တာနက္မွာ ေရးတဲ့ စာေတြ ငါလည္း ဖတ္ရတယ္။ ဒီလိုပဲ ေမာ္လျမိဳင္က မေႏြးကလည္း ဖတ္ရတယ္။ မင္း blog နဲ႔ မင္းစာဖတ္ ပရိတ္သတ္ အရ မင္း ေအာင္ျမင္တယ္ လို႔ ဆိုရမယ္ေလ။ စာဖတ္သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရထားတာကိုး။ ေအး . . . ဒါေပမယ့္ မင္းရဲ႕ စာဖတ္ ပရိတ္သတ္က မင္း ေရးသမွ်ကိုပဲ သိမွာေပါ႔။ အမွန္တရား ဆိုတာ သူတို႔ ဘယ္လိုလုပ္ သိပါ့မလဲ။
ေစတနာရဲ႕ ေျပာတဲ့ စကား တစ္ခြန္းရဲ႕ ရလာဒ္က ဒါလားကြာ။ ကိုယ့္ ေစတနာအတြက္ မင္း ေရးတဲ့ စာေတြကို တိတ္တဆိတ္ ဖတ္ေနရတဲ့ မေႏြး ဘယ္လို ခံစားရမလဲ မင္း သိရဲ႕လား။ မင္းကေတာ့ ေျပာမွာေပါ့။ မင္းေရးတဲ့ စာေတြ မေႏြး မဖတ္မိႏိုင္ပါဘူးလို႔။ ဒါေပမယ့္ သူ ဖတ္ေနရတယ္ ဆိုတာ ငါလည္း တဆင့္ ျပန္ၾကားလို႔ အခုလို မင္းဆီကို စာေရးလိုက္တာပဲ။ မင္းေတာ္ေတာ္ ရက္စက္တဲ့ ေကာင္လို႔ပဲ မင္းကို ငါ ေျပာခ်င္တယ္။
မင္း စာေတြထဲမွာ ေရးခဲ့သလို ဆုေတာင္း ျပည့္မွာပါ။ ဘာတဲ့ " ကံမကုန္ေသးေပမယ့္ ျပန္မဆံုခ်င္ေတာ့ပါဘူး ” ဆိုတာေလ။ မင္းကို ေစာင့္ေနခဲ့တဲ့ မေႏြးေနရာမွာ ငါဆိုရင္ေတာ့ ျပန္ဆံုခ်င္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။
အသက္ေသမွ မဟုတ္ဘူးကြ။ အခ်စ္ေသ ၊ ဘဝေသသြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကလည္း ကံေတာ္ကုန္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ျပန္မဆံုခ်င္ေတာ့ဘူးေပါ့ကြာ။
ဒါပါပဲကြာ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ သူငယ္ခ်င္း။
ခင္တဲ့
ေနေဇာ္ေအာင္
ကိုယ့္ဖာသာလည္း အံ့ၾသေနမိသည္။ အိပ္ယာထဲ ေရာက္ျပီး ငါးမိနစ္ အၾကာတြင္ က်ေနာ့္ ေဟာက္သံ ထြက္လာေလ့ရွိသည္ ဟု အိမ္သားေတြက ေျပာေလ့ရွိသည္။ ဒီေလာက္ က်ေနာ္က အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ လြယ္ကူေသာသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ဒီညေတာ့ အေဝးမွ ကားလမ္းေပၚရွိ ကားမ်ား အရွိန္ျပင္းစြာ ျဖတ္ေမာင္းသြားသံမ်ားကို ၾကားေနရသည္။ နံရံမွ နာရီကလည္း သံုးၾကိမ္ေျမာက္ တီးလံုးသံၾကားသည္ အထိ က်ေနာ္ အလူးလူး အလွိမ့္လွိမ့္ျဖင့္သာ ရွိေနခဲ့သည္။
ထိုညသည္ က်ေနာ့္ ဘဝအတြက္ အိပ္ပ်က္ည တစ္ည ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္ ဒီလို ျဖစ္ေနခဲ့သည္ ဆိုတာကို ဘယ္သူမွ သိလိမ့္မည္ မဟုတ္။ ယုတ္စြအဆံုး Blog မွာ စာလာဖတ္ေသာ က်ေနာ့္ စာဖတ္သူေတြလည္း သိလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။
*** ပစ္ပစ္ရဲ႕ Tag ပို႔စ္ပါ။ ***
*** ပစ္ပစ္ရဲ႕ Tag ပို႔စ္ပါ။ ***
ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုေဇာ္
.
အိပ္ပ်က္သြားတဲ့ည ( Tag )
29 September 2014
5 ကေလး အေတြး
နိဒါန္း
က်ြန္ေတာ္ ကေလးေတြကို ခ်စ္တယ္။ ကေလးေတြရဲ႕ ကေလးဆန္ေသာ အေတြး ၊ ကေလးဆန္ေသာ လႈပ္ရွားမႈ ၊ ကေလးဆန္ေသာ တံု႔ျပန္မႈကိုေတြကို ခ်စ္တယ္။ ကေလးေတြနဲ႔ အားတိုင္း စကားေျပာျဖစ္ျပီး ကေလးေတြရဲ႕ အေတြးေလးေတြက္ုိ အမွတ္မထင္ မွတ္ထားျဖစ္ခဲ့တယ္။
ကေလးအေတြး ဆိုတာ လြတ္လပ္တယ္ မဟုတ္လား။
ျဖစ္စဥ္ (၁)
Channel 7 ကေန အစီအစဥ္ တစ္ခု အေနနဲ႔ ထုတ္လႊင့္ေနတဲ့ " ငါးတန္းႏွင့္ျပိဳင္ ဘယ္သူႏိုင္ " မွာ ႏိုင္ငံသိ အႏုပညာရွင္မ်ားကို ဖိတ္ေခၚျပီး ကေလးမ်ား ႏွင့္ ေမးခြန္းမ်ားကို ေမးကာ အေျဖ ေျဖခိုင္းျပီး ယွဥ္ျပိဳင္ေစတာ အားလံုးလည္း သိျပီးသား ျဖစ္မွာပါ။
တစ္ေန႔မွာေတာ့ ေမးခြန္း တစ္ခုကို ေမးပါတယ္။ ကြက္လပ္ျဖည့္ပါေလးေပါ့။ အေမးက . . .
" ------- ကို သူ႔အေမ ရိုက္ပါလို႔
ေမွာင္မိုက္မွာ ငို "
ဆိုျပီး ကြက္လပ္ကို ျဖည့္ခိုင္းတာပါ။ အေျဖကေတာ့ အားလံုးလည္း သိေနေတာ့ လြယ္ပါတယ္ေပါ့။ ကြက္လပ္မွာ " ဂ်ာေအး " ပဲ ျဖည့္လိုက္ရမွာကိုး။ ဒီလိုပဲ အေမးခံရသူကလည္း " ဂ်ာေအး " လို႔ ေျဖလိုက္တာပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ တကယ့္ အေျဖထြက္လာေတာ့ "ဂ်ာေအး " မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ " ၾကာေအး " ပါတဲ့။ က်ြန္ေတာ္တို႔ေရာ ေျဖေနသူေရာ ဟာ ခနဲ ျဖစ္ျပီး အားလံုး မွားၾကေတာ့တာပါပဲ။
" ဂ်ာေအး " ကေန " ၾကာေအး " ကို ဘယ္တုန္းက နာမည္ေျပာင္းလုိက္တာလည္း က်ြန္ေတာ္တို႔လည္း မသိလိုက္ဘူး။ ကေလးေတြ အသိ ၊ ကေလးေတြ အေတြးနဲ႔ က်ြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ ကြာျခားေနျပီလဲ။ သမိုင္းေၾကာင္းေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လြဲကုန္ျပီလဲ ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ဘူး။
ျဖစ္စဥ္ ( ၂ )
တစ္ေန႔ေတာ့ က်ြန္ေတာ့္ အသိအိမ္တစ္အိမ္ကို အလည္သြားပါတယ္။ အဲ့ဒီအိမ္မွာ ၃ ႏွစ္ေလာက္ ရွိတဲ့
ကေလးမေလး တစ္ေယာက္လည္း ရွိပါတယ္။ က်ြန္ေတာ္ ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ ကေလးမေလးက တီဗီက လာေနတဲ့ ေၾကာ္ျငာ သီခ်င္းေတြကို လိုက္ဆို ၊ သူကိုယ္တိုင္လည္း လိုက္သရုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ။
က်ြန္ေတာ္ ေရာက္လာေတာ့ သူ႔အေမက "သမီးေရ ခဏေလး ျငိမ္ျငိမ္ေနေနာ္ ဒီမွာ ဧည့္သည္ေရာက္ေနတယ္ေလ။ " ဆိုေတာ့ ခဏေတာ့ ျငိမ္သြားျပီး ေၾကာ္ျငာေတြထဲမွာ သူစိတ္ဝင္စားတဲ့ ေၾကာ္ျငာ ပါလာေတာ့ ျပန္အသံ ထြက္လာျပန္တယ္။ သူ႕အေမက ဟန္႔မလို လုပ္ေတာ့. . . " ေနပါေစ အစ္မ ၊ ကေလးပဲ " ဆိုျပီး လႊတ္ထားလိုက္တယ္။
သူကလည္း က်ြန္ေတာ္တို႔ကို သိပ္သတိမထားမိပါဘူး။ သူ႔ဖာသာ တီဗီက အစီအစဥ္ေတြက္ုိပဲ ပိုစိတ္ဝင္စားတာပါ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါ တစ္ခါေတာ့ တီဗီထဲက သူမရွင္းတာေလး ဆိုရင္ သူက လွမ္းလွမ္းေမးတတ္တယ္။ ျပီးရင္ သူ႔ဖာသာ ဆက္ၾကည့္ ၊ လိုက္ဆို ၊ သရုပ္ေဆာင္ေနတာပါပဲ။
ခဏေနေတာ့ ေၾကာ္ျငာ တစ္ခု လာပါတယ္။ အဲဒီ့ ေၾကာ္ျငာက ခေနာ ၾကက္သားမႈန္႔ ေၾကာ္ျငာပါ။ သမီး လုပ္သူက ဟင္းခ်က္မို႔ ျပင္ေနတုန္း အေမျဖစ္သူက ေခါင္းၾကီး ေပၚေပၚလာျပီး အခ်ိဳမႈန္႔ထည့္ဦး ၊ ဆားမေမ့နဲ႔ ဆိုျပီး ဝင္ေျပာ သမီးက က်မကေတာ့ က်မ ယံုၾကည္တာပဲ အျမဲသံုးတယ္ ဆိုျပီး ေျပာတဲ့ အခန္း ၊ ဟင္းလည္း ခ်က္ျပီးေရာ အေမျဖစ္သူကို သမီးက သူခ်က္ထား တာေလးေတြ ေက်ြးလိုက္ေတာ့ အေမျဖစ္သူက မွတ္ခ်က္ ေပးတယ္။
" အေမ့ လက္ရာ အတိုင္းပါပဲလား။ "
တဲ့။ ဒီေၾကာ္ျငာေလးပါ။က်ြန္ေတာ္တို႔လည္း ေတြ႔ေနျမင္ေနရတာ ၾကာေနပါျပီ။ ဘာမွလည္း မထူးျခားပါဘူး။ အခုေတာ့ ေၾကာ္ျငာေတြ လိုက္ဆိုေနတဲ့ ကေလးမေလးက အဲဒီ့ ေၾကာ္ျငာကို ၾကည့္ေနရင္း မ်က္ခံုးကို အတြန္႔ခ်ိဳးျပီး သူ႔အေမကို လွမ္းေမးတယ္။
" ေမေမ . . . ေမေမ . . ."
" ဘာလဲ သမီးရယ္ ၊ ဒီမွာ လူၾကီးေတြ စကားေျပာေနတယ္ေလ။ မရႈပ္ရဘူးလို႔ ေမေမ ေျပာထားတယ္ေလ။ "
" မရႈပ္ပါဘူး ေမေမရဲ႕ ေမးမလို႔ပါ။ "
က်ြန္ေတာ္ကလည္း ကေလး ခ်စ္တတ္သူ ဆိုေတာ့ . . ျပီးေတာ့ ကေလးေတြရဲ႕ ဆႏၵကို လ်စ္လ်ဴရႈ႕တာမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့ က်ြန္ေတာ္ကပဲ ၾကားဝင္ ေမးလိုက္တယ္။
" ေမး ေမး ဘာေမး မလို႔လဲ မီးမီးရဲ႕။ "
ဒီေတာ့ သူက ေခါင္းေလးကို ကုတ္ျပီး . . .
" အခုနက ေျပာသြားတယ္ေလ။ အေမ့လက္ရာ အတိုင္းပဲတဲ့။ "
" ေအးေလ ဘာျဖစ္လို႔လဲ မီးမီးရဲ႕ "
" အဲဒါေလ အေမ့လက္ရာ အတိုင္းပဲ ဆိုတာ ေကာင္းတာကို ေျပာတာလား ၊ မေကာင္းတာကို ေျပာတာလား ေမးခ်င္လို႔ "
သူ႔စကား ဆံုးေတာ့ က်ြန္ေတာ္တို႔မွာ ျငိမ္က်သြားျပီး ခဏေနမွ တဟားဟားနဲ႔ ဝိုင္းရယ္ မိၾကတယ္။ ေအးေလ ဟုတ္သားပဲ အေမ့လက္ရာ ဆိုတာကိုက ေကာင္းမွန္း မသိ ၊ မေကာင္းမွန္း မသိၾကီးကိုးးး
အဲဒီလို ကေလး အေတြးေလးေတြ က်ြန္ေတာ္ သေဘာက်တယ္။
ျဖစ္စဥ္ ( ၃ )
ဟိုတေလာက ဘတ္စ္ကားစီးျပီး ျမိဳ႕ထဲသြားေတာ့ က်ြန္ေတာ္စီးတဲ့ ဘတ္စ္က တာေမြ ရဲစခန္းကို ျဖတ္သြားရပါတယ္။ က်ြန္ေတာ္ ထိုင္ခံုေနာက္မွာ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ ပါလာခဲ့တယ္။ ကေလးေလးက ေယာက်္ားေလးပါ။ေယာက်္ားေလးလည္း ျဖစ္ေတာ့ လံုးဝ မျငိမ္ဘူးေပါ့။ ဟိုဟာေမး ဒီဟာေမးနဲ႔ တစ္လမ္းလံုးကို ေမးေနသူပါ။
တာေမြ ရဲစခန္းေရွ႕ကလည္း ျဖတ္ေရာ သူက ရဲစခန္းကို လွမ္းၾကည့္ျပီး သူ႔အေဖကို ေမးပါေလေရာ။
" ေဖေဖ . . . ရဲ လို႔ ဘာလို႔ ေခၚတာလဲ။ "
ရုတ္တရက္ ဆိုေတာ့ သူ႔အေဖလည္း ျပန္မေျဖႏိုင္ဘူး။ က်ြန္ေတာ္လည္း တစ္ခါမွ မစဥ္းစားမိဘူး။ သူ႔အေဖ ဘယ္လို ျပန္ေျဖမလဲ လို႔ နားစြင့္ေနမိတယ္။
" ျပည္သူေတြကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ကာကြယ္ေပးလို႔ ရဲ လို႔ ေခၚတာေပါ့ သားရဲ႕။ "
သူ႔အေဖ အေျဖကို ၾကားေတာ့ မဆိုးဘူးဟ ဆိုျပီး သေဘာက်ေနမိတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေကာင္ေလးက ဆက္ေျပာတယ္။
" သူတို႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ဘာလို႔ သဲအိတ္ေတြနဲ႔ ကာထားရတာလဲ။ "
ရဲစခန္းကို အိမ္လို႔ ထင္ေနပံုရတယ္။ သူ႕အေဖက ဆက္ေျဖတယ္။
" လူဆိုးေတြ ဝင္လာရင္ ပုန္းျပီး ေသနတ္နဲ႔ ပစ္လို႔ ရေအာင္ေပါ့ကြ။ "
" အာာ ေဖေဖပဲ ခုနက ေျပာေတာ့ ရဲဝံ့တယ္ ဆို ဒါဆို ဘာလို႔ သဲအိတ္ေတြ ေနာက္မွ ပုန္းေနရမွာလဲ။ ပုန္းတယ္ ဆိုတာ သတၱိ မရွိသူမွ ပုန္းတာဆို . . "
" #%#&@&#)?/&#* "
သူ႕ အေဖ လုပ္သူ ဘယ္လို ဆက္ရွင္းျပေနတယ္ က်ြန္ေတာ္ သတိမထားမိေတာ့ဘဲ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ အေမး နဲ႔ အေတြးေလးေတြ အေပၚ က်ြန္ေတာ္ ျပန္ေတြးျပီး သေဘာက်ေနမိတယ္။
ျဖစ္စဥ္ ( ၄ )
အခုေခတ္ ကေလးေတြ က်ြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကလို ေျပးလႊား ခုန္ေပါက္ ကစားတယ္ ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ကို ရွားသြားခဲ့ပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ဟိုတေလာက လမ္းထဲမွာ ကေလးေတြက မိုးေတြ အရမ္းရြာ အျပီး ေျမာင္းထဲကို ေရအစီးမ်ားေနတုန္း စကၠဴေလွကေလးေတြ ၊ သဗၺာန္ေလးေတြ ေမွ်ာခ်င္တယ္ ဆိုျပီး က်ြန္ေတာ့္ကို ေလွေလးေတြ လာလုပ္ခိုင္းတယ္။
သူတို႔ ေပ်ာ္ေနရင္ ျပီးတာပါပဲ ဆိုျပီး က်ြန္ေတာ္ စကၠဴေလွေလးေတြ လုပ္ေပးေနတယ္။ သူတို႔ကလည္း ေရထဲ ေမွ်ာခ်ျပီး အျပိဳင္ေအာ္ဟစ္ ေပ်ာ္ရႊင္ ေက်နပ္ေနၾကတယ္။ တေျဖးေျဖး ကေလးေတြ မ်ားလာျပီး စကၠဴေလွ လုပ္ေပးရတဲ့ က်ြန္ေတာ္လည္း မႏိုင္ဘူး ျဖစ္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ အခ်ိန္ဆြဲလို႔ ရေအာင္ စကား စေျပာ လိုက္တယ္ . . .
" ဒါနဲ႔ မင္းတို႔ ဒီလို စကၠဴေလွေလး လႊတ္ဖို႔ ဘယ္လို အၾကံရတာလဲ။ "
ဟုတ္တယ္ ဒါက အေရးၾကီးတယ္။ က်ြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္ကဆို ဒီလို ကစားနည္းေတြနဲ႔ပဲ ၾကီးျပင္းခဲ့ၾကရတာေလ။ ဖုန္းက ဂိမ္းေတြ ၊ PS 2 , 3 ေတြ ၊ ဘာေတြ ရွိမွ မရွိတာပဲ။ က်ြန္ေတာ္ ေမးေတာ့ သူတို႔ ျပန္ေျဖတယ္။
" တီဗီက လာတဲ့ သြားတိုက္ေဆး ေၾကာ္ျငာ ထဲကေန ေတြ႔တာ. . ."
ေၾသာ္ Signal သြားတိုက္ေဆးကို ေျပာေနတာကိုး ဆိုျပီး က်ြန္ေတာ္ သိလိုက္တယ္။ က်ြန္ေတာ္ ဒီေၾကာ္ျငာ ေတြ႔ေနတာကိုး။ က်ြန္ေတာ္ ေတြးေနတုန္း သူတို႔ထဲက ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ ေမးတယ္။
" ဦးေဇာ္ . . . အဲဒီ့ သြားတိုက္ေဆးက သြားပိုးေပါက္ေလးေတြကို ဖာေပးတယ္ ဆို "
" ေအးေလ အဲဒီလိုပဲ ေၾကာ္ျငာတာပဲေလ။ "
" တားလည္း အဲဒီ့ သြားတိုက္ေဆးကိုနဲ႔ တိုက္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူက တားသြားေတြကို က်ေတာ့ ဖာမေပးဘူး။ "
" ေဟ . . . မင္းမွာ သြားပိုးေပါက္ ရွိေနလို႔လားကြ။ "
" ရွိတာေပါ့ဂ် ဒီမွာၾကည့္ . . . "
ဆိုျပီး သူ႔ပါးစပ္ေလးကို ဟျပတယ္။ သူ႔သြားေတြက သြားပိုးေပါက္တင္ မကဘဲ သြားေတြပါ ကုန္ေအာင္ ပိုးက စားထားတယ္။
" အာ မင္းသြားက သြားပိုးေပါက္ေတာင္မွ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ေခ်ာင္းလံုးေတာင္ ပိုးစားလို႔ ကုန္ေတာ့မယ္။ သူက ဘယ္လိုလုပ္ ဖာေပးႏိုင္မလဲကြ။ "
" ဒါဆို သူက ဘယ္လိုကို ဖာေပးတာလဲ။ "
" သူေျပာတာကေတာ့ မ်က္စိနဲ႔ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အေပါက္ေသးေသးေလးေတြကုိ ဖာေပးတယ္လို႔ ေျပာတာပဲ။ "
" အာ ဦးေဇာ္ကလဲ ၊ မ်က္စိနဲ႔ မျမင္ႏိုင္တာကို သူက ဖာေပးတယ္ ဆိုေတာ့ သူ ဖာတယ္ မဖာတယ္ ဆိုတာေရာ က်ြန္ေတာ္တို႔က ဘယ္လိုလုပ္ သိပါေတာ့မလဲ။ "
အဲ ဟုတ္သားပဲ။ က်ြန္ေတာ္လည္း ဒီေတာ့မွ ကေလးေတြ ေျပာသလို သြားစဥ္းစားမိတယ္။
" ေအးကြာ ဒါေတာ့ ငါလည္း မသိဘူး။ "
ဒီေတာ့ သူတို႔ဖာသာ ဆက္ေျပာတယ္။
" ဒါဆို ငါတို႔ သြားေတြကို တကယ္ ဖာေပးေနတာမွ ဟုတ္ပါ့မလား မသိဘူးကြာ "
တဲ့။
အင္းးးးးး
Signal သြားတိုက္ေဆး က်ြန္ေတာ္တို႔ဘက္ကို ပရိုမိုးရွင္း လာရင္ေတာ့ ဒီကာင္ေလးေတြနဲ႔ ေတြ႔ေပးဦးမွပဲ လို႔ က်ြန္ေတာ္ ေတးထားလိုက္တယ္။
အင္းးးးးး
Signal သြားတိုက္ေဆး က်ြန္ေတာ္တို႔ဘက္ကို ပရိုမိုးရွင္း လာရင္ေတာ့ ဒီကာင္ေလးေတြနဲ႔ ေတြ႔ေပးဦးမွပဲ လို႔ က်ြန္ေတာ္ ေတးထားလိုက္တယ္။
ျဖစ္စဥ္ ( ၅ )
ေလာေလာလတ္လတ္ပါပဲ။ မေန႔က ကားစီးသြားရင္း က်ြန္ေတာ့္ အေနာက္ဘက္မွာ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ သူ႔အေမနဲ႔ အေဖနဲ႔ အတူ ပါလာျပန္တယ္။ ေကာင္ေလးက ၁ တန္းေလာက္ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ လမ္းမွာ ေတြ႔သမွ် ေၾကာ္ျငာ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ေအာ္ဖတ္လာခဲ့တယ္။
" သင္ဟာ VIP ပါ "
ဖတ္ျပီးတာနဲ႔ သူ႕အေဖကို ေမးေတာ့တာပဲ။
" ေဖေဖ VIP ဆိုတာ ဘာလဲ။ "
" အေရးၾကီးတဲ့ လူေပါ့ ၊ ဒီေကာ္ဖီကို ေသာက္ရသူကလည္း အေရးပါတဲ့ လူလို႔ ေျပာခ်င္တာ . . ."
သူနားလည္ သြားရင္ အျပင္ကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း ဖတ္ေနျပန္ပါတယ္။
" ေရာဂါပိုး ၁၀ မ်ိဳးကို ကာကြယ္ေပးတဲ့ လိုက္ဘိြဳင္ ဆပ္ျပာ "
တကယ္ေတာ့ ဒီေနရာမွာ သူ ေသခ်ာ မဖတ္ႏိုင္ဘူး။ အေဖ လုပ္သူက ေဘးကေန လိုက္ဖတ္ေပးလို႔ သူ ဖတ္ႏိုင္သြားတယ္။ ဖတ္ျပီးတာနဲ႔ ေမးေတာ့တာပဲ။
" သူက ဘာလို႔ ၁၀ မ်ိဳးပဲ ကာကြယ္ေပးရတာလဲ။ "
" တျခားပိုးေတြကို သူ မကာကြယ္ႏိုင္လို႔ေပါ့ သားရယ္ "
" ေၾသာ္ "
ဆိုျပီး ျငိမ္သြားျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေနရာ ေရာက္ေတာ့ သူ ေၾကာ္ျငာ တစ္ခုကို အသံထြက္ ဖတ္လိုက္တယ္။
" ဥ ေကာ္ဖီ "
တဲ့။ က်ြန္ေတာ္ ၾကားၾကားခ်င္း ေၾကာင္သြားတယ္။ ဒီေကာ္ဖီ တံဆိပ္ ၾကားမွ မၾကားဖူးတာကိုး။ ေခြးတံဆိပ္ ၊ ေမ်ာက္တံဆိပ္ေတြ ရွိေနေပမယ့္ အခုလို " ဥ " တံဆိပ္ကေတာ့ တကယ္ မသိဘူးေလ။ သူ ဖတ္ေနတဲ့ ေနရာကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ နားလည္သြားရေတာ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူ႔ အေဖကလည္း ရွင္းျပပါတယ္။
" ဥ ေကာ္ဖီ မဟုတ္ပါဘူးကြ ၊ 2 ( တူး ) ေကာ္ဖီ ပါ။ "
ေအးေလ ကေလး ဖတ္မယ္ ဆိုလည္း ဖတ္ခ်င္စရာပဲ သူတို႔ေရးထားတာကလည္း " ဥ " လိုလို " 2 " လိုလို နဲ႔ကိုး။
ျဖစ္စဥ္ ( ၆ )
က်ြန္ေတာ္ အႏွစ္သက္ဆံုး အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခု ရွိပါတယ္။ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြးပါပဲ။ ဒီလို . . .
က်ြန္ေတာ္နဲ႔ သိတဲ့ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ သူက Red Bull Energy Drink ဆိုေသာ " က်ြဲရိုင္း " အခ်ိဳရည္ကို အလြန္ ႏွစ္သက္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္။ သူအခ်ိဳရည္ေသာက္ျပီ ဆိုရင္ က်ြဲရိုင္း ကိုသာ ေသာက္ေလ့ရွိတယ္။ က်ြဲရိုင္း အခ်ိဳရည္ မရွိေတာ့ဘူး ဆိုမွသာလွ်င္ တျခား အခ်ိဳရည္ကို ေသာက္ေလ့ရွိတယ္။
သူ႔မွာ ၄ ႏွစ္ အရြယ္ တူေလး တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူ႔အစ္မရဲ႕ သား ။ တစ္အိမ္ထဲ အတူတူ ေနၾကတယ္။ သူ အေအးေသာက္တိုင္း တစ္ေယာက္ တစ္ဘူးေသာ္ လည္းေကာင္း ၊ သူ႔ဘူးထဲက ခြဲျပီးေတာ့ေသာ္ လည္းေကာင္း ထိုေကာင္ေလးကို တိုက္ေလ့ရွိတယ္။ ၾကာလာေတာ့ ေကာင္ေလးကလည္း က်ြဲရိုင္းဘူး ဆိုတာကို သိလာသလို သူ႕ဦးေလး ေသာက္ရင္လည္း က်ြဲရိုင္းမွ ေသာက္ေလ့ရွိတာ သိေနျပီေပါ့။ က်ြဲရိုင္းဘူးကိုလည္း သူ မွိတ္မိေနျပီ။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ တစ္ေန႔ . . .
သူ အျပင္က ျပန္လာေတာ့ အေအး ေသာက္ခ်င္လာတာနဲ႔ ထံုးစံအတိုင္း သူ႔တူကို အိမ္နားက ဆိုင္က က်ြဲရိုင္း ႏွစ္ဘူး သြားဝယ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ သူတစ္ဘူး ၊ သူ႕တူကို တစ္ဘူး ဆိုပါေတာ့။ သူ႔တူ သြားဝယ္ေနခ်ိန္မွာ သူက အဝတ္အစားလဲ ေနတယ္။
သူလည္း အဝတ္အစားလဲ ျပီးခ်ိန္မွာ သူ႕တူက ဆိုင္ကေန . . . က်ြဲရိုင္း သြားဝယ္ရာကေန ျပန္ေရာက္ လာတယ္။ လက္ထဲမွာလည္း က်ြဲရိုင္း ဘူး အေရာင္ ေရႊေရာင္ သံဘူး ႏွစ္ဘူးကို ပလတ္စတစ္ ထဲမွာ ထည့္ျပီး ဆြဲလ်က္ ျပန္ဝင္လာတယ္။
အိမ္ထဲကို အေျပးဝင္လာရင္း သူ႔ဦးေလးကို ျမင္ေတာ့ အေမာတေကာနဲ႔ လွမ္းေျပာတယ္။
" ေလးေလး . . . ဆိုင္မွာက က်ြဲရိုင္း ကုန္ေနတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ သား " ငါးရိုင္း " ပဲ ဝယ္လာခဲ့တယ္။ "
ရုတ္တရက္ ဆိုေတာ့ သူလည္း နားမလည္လိုက္ဘူး။ ျပီးေတာ့ ငါးရိုင္း အခ်ိဳရည္ ဆိုတာ ၾကားမွ မၾကားဖူးတာ။
" ဘာ . . . မင္း ဘာဝယ္လာတယ္။ "
" ငါးရိုင္းေလ ေလးေလးကလဲ။ ငါးရိုင္း ကလည္း ေကာင္းပါတယ္ က်ြဲရိုင္းလိုပဲေလ။ "
က်ြဲရိုင္း မရွိဘူး ဆိုရင္ သူလည္း မေသာက္ရမွာ စိုးလို႔ ရွိတာ ဝယ္လာပံုပါပဲ။ ေကာင္ေလးက ပိုစိတ္ရႈပ္သြားျပီး . . .
" ေပးစမ္းပါကြာ. . . မင္းဝယ္လာတာ ဘာလဲ "
ဆိုျပီး လွမ္းယူလိုက္ျပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ကေလးေလး ဝယ္လာတာက. . . .
" Shark အခ်ိဳရည္ေလ။ "
ဒီေတာ့မွ ေကာင္ေလးလည္း တဟားဟား ေအာ္ရယ္ မိေတာ့တယ္။ ကေလး ဆိုေတာ့လည္း " က်ြဲ " ပံုပါတာကို " က်ြဲရိုင္း " လို႔ ေခၚတယ္ ဆိုေတာ့ " ငါး" ပံု ပါတာကို " ငါးရိုင္း " ဆိုျပီး သူ႕ဖာသာ နာမည္ေပးလိုက္တာပါပဲ။
အဲဒီလိုပါ။ ကေလးေတြရဲ႕ အေတြးေတြက အလြန္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။
နိဂံုး
ကေလးေတြကို က်ြန္ေတာ္ အလြန္ခ်စ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဟန္ေဆာင္မႈ မရွိေသာ ၊ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေတာႏိုင္စြမ္း ၊ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုႏိုင္စြမ္းကို က်ြန္ေတာ္ ေလးစားစြာ ပိုခ်စ္တယ္။
ကေလးမ်ား အားလံုး လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆို ေတြးေတာ ေပ်ာ္ႏိုင္ၾကပါေစ။
ေအးေလ ကေလး ဖတ္မယ္ ဆိုလည္း ဖတ္ခ်င္စရာပဲ သူတို႔ေရးထားတာကလည္း " ဥ " လိုလို " 2 " လိုလို နဲ႔ကိုး။
ျဖစ္စဥ္ ( ၆ )
က်ြန္ေတာ္ အႏွစ္သက္ဆံုး အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခု ရွိပါတယ္။ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြးပါပဲ။ ဒီလို . . .
က်ြန္ေတာ္နဲ႔ သိတဲ့ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ သူက Red Bull Energy Drink ဆိုေသာ " က်ြဲရိုင္း " အခ်ိဳရည္ကို အလြန္ ႏွစ္သက္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္။ သူအခ်ိဳရည္ေသာက္ျပီ ဆိုရင္ က်ြဲရိုင္း ကိုသာ ေသာက္ေလ့ရွိတယ္။ က်ြဲရိုင္း အခ်ိဳရည္ မရွိေတာ့ဘူး ဆိုမွသာလွ်င္ တျခား အခ်ိဳရည္ကို ေသာက္ေလ့ရွိတယ္။
သူ႔မွာ ၄ ႏွစ္ အရြယ္ တူေလး တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူ႔အစ္မရဲ႕ သား ။ တစ္အိမ္ထဲ အတူတူ ေနၾကတယ္။ သူ အေအးေသာက္တိုင္း တစ္ေယာက္ တစ္ဘူးေသာ္ လည္းေကာင္း ၊ သူ႔ဘူးထဲက ခြဲျပီးေတာ့ေသာ္ လည္းေကာင္း ထိုေကာင္ေလးကို တိုက္ေလ့ရွိတယ္။ ၾကာလာေတာ့ ေကာင္ေလးကလည္း က်ြဲရိုင္းဘူး ဆိုတာကို သိလာသလို သူ႕ဦးေလး ေသာက္ရင္လည္း က်ြဲရိုင္းမွ ေသာက္ေလ့ရွိတာ သိေနျပီေပါ့။ က်ြဲရိုင္းဘူးကိုလည္း သူ မွိတ္မိေနျပီ။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ တစ္ေန႔ . . .
သူ အျပင္က ျပန္လာေတာ့ အေအး ေသာက္ခ်င္လာတာနဲ႔ ထံုးစံအတိုင္း သူ႔တူကို အိမ္နားက ဆိုင္က က်ြဲရိုင္း ႏွစ္ဘူး သြားဝယ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ သူတစ္ဘူး ၊ သူ႕တူကို တစ္ဘူး ဆိုပါေတာ့။ သူ႔တူ သြားဝယ္ေနခ်ိန္မွာ သူက အဝတ္အစားလဲ ေနတယ္။
သူလည္း အဝတ္အစားလဲ ျပီးခ်ိန္မွာ သူ႕တူက ဆိုင္ကေန . . . က်ြဲရိုင္း သြားဝယ္ရာကေန ျပန္ေရာက္ လာတယ္။ လက္ထဲမွာလည္း က်ြဲရိုင္း ဘူး အေရာင္ ေရႊေရာင္ သံဘူး ႏွစ္ဘူးကို ပလတ္စတစ္ ထဲမွာ ထည့္ျပီး ဆြဲလ်က္ ျပန္ဝင္လာတယ္။
အိမ္ထဲကို အေျပးဝင္လာရင္း သူ႔ဦးေလးကို ျမင္ေတာ့ အေမာတေကာနဲ႔ လွမ္းေျပာတယ္။
" ေလးေလး . . . ဆိုင္မွာက က်ြဲရိုင္း ကုန္ေနတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ သား " ငါးရိုင္း " ပဲ ဝယ္လာခဲ့တယ္။ "
ရုတ္တရက္ ဆိုေတာ့ သူလည္း နားမလည္လိုက္ဘူး။ ျပီးေတာ့ ငါးရိုင္း အခ်ိဳရည္ ဆိုတာ ၾကားမွ မၾကားဖူးတာ။
" ဘာ . . . မင္း ဘာဝယ္လာတယ္။ "
" ငါးရိုင္းေလ ေလးေလးကလဲ။ ငါးရိုင္း ကလည္း ေကာင္းပါတယ္ က်ြဲရိုင္းလိုပဲေလ။ "
က်ြဲရိုင္း မရွိဘူး ဆိုရင္ သူလည္း မေသာက္ရမွာ စိုးလို႔ ရွိတာ ဝယ္လာပံုပါပဲ။ ေကာင္ေလးက ပိုစိတ္ရႈပ္သြားျပီး . . .
" ေပးစမ္းပါကြာ. . . မင္းဝယ္လာတာ ဘာလဲ "
ဆိုျပီး လွမ္းယူလိုက္ျပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ကေလးေလး ဝယ္လာတာက. . . .
" Shark အခ်ိဳရည္ေလ။ "
ဒီေတာ့မွ ေကာင္ေလးလည္း တဟားဟား ေအာ္ရယ္ မိေတာ့တယ္။ ကေလး ဆိုေတာ့လည္း " က်ြဲ " ပံုပါတာကို " က်ြဲရိုင္း " လို႔ ေခၚတယ္ ဆိုေတာ့ " ငါး" ပံု ပါတာကို " ငါးရိုင္း " ဆိုျပီး သူ႕ဖာသာ နာမည္ေပးလိုက္တာပါပဲ။
အဲဒီလိုပါ။ ကေလးေတြရဲ႕ အေတြးေတြက အလြန္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။
နိဂံုး
ကေလးေတြကို က်ြန္ေတာ္ အလြန္ခ်စ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဟန္ေဆာင္မႈ မရွိေသာ ၊ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေတာႏိုင္စြမ္း ၊ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုႏိုင္စြမ္းကို က်ြန္ေတာ္ ေလးစားစြာ ပိုခ်စ္တယ္။
ကေလးမ်ား အားလံုး လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆို ေတြးေတာ ေပ်ာ္ႏိုင္ၾကပါေစ။
ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုေဇာ္
29/9/2014
29/9/2014
.
ကေလး အေတြး
Subscribe to:
Posts (Atom)