မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


31 October 2010

11 “ ပုစာၦမ်ား ” ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္




“ ပုစာၦမ်ား ” ဆိုတဲ႔ ပို႔စ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေရးျဖစ္တာ တကယ္ကို ဟာသအျမင္ေလးနဲ႔ပါ။ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး အဲဒီေန႔က ဥာဏ္ပုစာၦေလးေတြ ေျဖၾကည့္ေနရင္း အေတြးေလး ရလို႔ သီတင္းလည္း ကၽြတ္ျပီ ဆိုေတာ႔ ရယ္ျပံဳးမိေစဖို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ ထံုးစံ အတိုင္း ခပ္ေသာ႔ေသာ႔ေလးနဲ႔ ေရးလိုက္တာပါ။

ဒါေပမဲ႔ဗ်ာ မေမွ်ာ္လင္႔ဘဲ ရယ္ျပံဳးစရာ ဟာသေလးကေန ထိရွသြားမႈေတြ ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ ေမးလ္ထဲကို ရင္ဖြင္႔စာ ခုနစ္ေစာင္ေတာင္မွ လက္ခံရတယ္။ ဒီပို႔စ္ေလးကို အျပစ္ မေျပာၾကေပမဲ႔ သူတို႔ ဒဏ္ရာေတြကို သီတင္းကၽြတ္ ဆိုတဲ႔ အရာကပဲ အနာေဖး ခြာေပးလိုက္သလား မသိပါ။ ဒဏ္ရာေဟာင္းေတြက ျပန္လည္ ႏိုးထလာၾကတယ္။ ရင္ဖြင္႔လာသူမ်ားကို တစ္ေယာက္ မက်န္ ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္ယူျပီး ေလးစားစြာ ေမးလ္ ျပန္ခဲ႔ပါတယ္။

ပုစာၦ . . . .

ပုစာၦ . . . .

ပုစာၦ ဆိုတာ တကယ္ေတာ႔ ဟိုေန႔က ကၽြန္ေတာ္ ရယ္ျပံဳးမိေစဖို႔ ေရးခဲ႔တဲ႔ ပုစာၦမ်ား ပို႔စ္ထက္ မက က်ယ္ဝန္းပါတယ္။ အေၾကာင္းအရာေတြ မ်ားျပီး ဟံုသြားမွာ စိုးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထိုေန႔က ပို႔စ္ေလးမွာ ရပ္ထား လိုက္တာပါ။ တကယ္ေတာ႔ ပုစာၦ တစ္ပုဒ္ကို ေျဖဆိုတယ္ ဆိုရာမွာ ေျဖဆိုသူမ်ားက ဘက္တူဖို႔လည္း လိုပါေသးတယ္။ ဥပမာ - မူလတန္းေက်ာင္းသား အတြက္ ပုစာၦတစ္ပုဒ္ကို ေျဖရင္ မူလတန္းေက်ာင္းသား အတြက္ ခက္ေနႏိုင္ေပမဲ႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအတြက္ေတာ႔ လြယ္လြယ္ေလး ျဖစ္ေနႏိုင္ပါတယ္။

“ အခ်စ္ ဆိုတာ တြက္၍ မရေသာ ပုစာၦ တစ္ပုဒ္ေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ တြက္ရခက္ေသာ ပုစာၦ တစ္ပုဒ္မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္ ” ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေရးခဲ႔ပါတယ္။ ပုစာၦ ဆိုတာကို အခ်စ္ ဆိုျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ဖြဲ႕တည္ခ်င္လို႔ တင္စားခဲ႔တာပါ။

ဒါဆို အခုလည္း ပုစာၦတစ္ပုဒ္ကို အေျဖရွာတယ္ ဆိုရင္ ဘက္တူညီဖို႔ လိုသလို အခ်စ္ကို အေျဖရွာရင္လည္း ဘက္တူညီဖို႔ လိုပါတယ္။ ဘက္မညီရင္ ကိုယ္က အရာအားလံုး ပံုျပီး ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြနဲ႔ ခ်စ္ခဲ႔ေပမဲ႔ သူတို႔ အတြက္က်ေတာ႔ အေပ်ာ္ေဆာ႔ေနၾက အရုပ္ကေလး တစ္ရုပ္လို ၊ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ကစားေနၾက ဂိမ္းတစ္ခုလို ျဖစ္ေနႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္က ေလးနက္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္အတြက္က ပ်င္းဖို႔ ေကာင္းေနတယ္ ဆိုတာေတြက အခ်စ္ကို ခံစားမႈ ဘက္မတူ လို႔ ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ 


*** ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ကို အခ်စ္ နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ဆရာၾကီးလို႔ မထင္ပါနဲ႔ဦး *** 

ထင္မွာလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဒီလိုပဲ ၾကားဖူးနားဝေတြ ရြတ္ျပတာပါ။ အခ်စ္ဆိုတာ စိတၱဇနာမ္ လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ မျမင္ ၊ မေတြ႕ ၊ မထိ ၊ မကိုင္ႏိုင္ဘူး လို႔ ဆိုတယ္။ ဒါေပမဲ႔ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ျမင္ေနရတဲ႔ ရင္ဘတ္ထဲကိုေတာ႔ ျပင္းျပင္းရွရွ ထိုးေဖာက္ ေမႊေႏွာက္ႏိုင္ပါတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ အသက္အရြယ္ ၊ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ ၊ အခ်ိန္အခါ ၊ ေနရာ မေရြးဘဲ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ ရႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလို ရင္ဆိုင္ခဲ႔ရေသာ လူေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ေရာ မပါဘူးလို႔ ဘယ္သူ ေျပာႏိုင္မွာမို႔လို႔လဲ။

ကၽြန္ေတာ္ ဥပမာ ေပးေနၾက အျဖစ္အပ်က္ေလး ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘဝကတည္းက လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ ေလ႔က်င္႔ခဲ႔ၾကတယ္။ ေနာက္က်ေတာ႔ လမ္းေလွ်ာက္ တတ္လာၾကတယ္။  အခုလို လူၾကီး ျဖစ္လာတဲ႔ အထိကို လမ္းေလွ်ာက္ခဲ႔ၾကျပီ။ ငယ္ငယ္ ကေလးဘဝကေတာ႔ လမ္း မေလွ်ာက္တတ္ ၊ ေလွ်ာက္တတ္နဲ႔ ေလွ်ာက္စဥ္ အခါတုန္းက ခဏခဏ ခလုတ္တိုက္ ခဲ႔ၾကတယ္။ ခဏခဏလည္း ေခ်ာ္လဲခဲ႔ၾကတယ္။ အရွိန္ျပင္းရင္ နဖူးကြဲ ၊ ဒူးျပဲ ၊ ျဗဴးျဗဲ ေအာ္ငိုခဲ႔ၾကရတယ္။

အခုလို လမ္းေလွ်ာက္ ကၽြမ္းက်င္လာေသာ လူၾကီး ဘဝမွာေတာင္မွ တစ္ခါတေလ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သတိမမူမိတဲ႔ အခါမွာ ခလုတ္ေတာ႔ တိုက္မိတတ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ငယ္ငယ္ကလိုေတာ႔ ဝုန္းခနဲ ပစ္လဲက် မသြားဘူးေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ တစ္ခါတေလေတာ႔ လက္ေထာက္ မိရံုေလာက္ေတာ႔ လဲက်မိမွာပါ။ နဖူးကြဲ ၊ ဒူးျပဲ ၊ ျဗဴးျဗဲ ဆိုျပီးေတာ႔ ေအာ္ငုိတဲ႔ အထိေတာ႔ ဘယ္ေရာက္မလဲေလ။ 

ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ။ အခ်စ္ဆိုတာကလည္း ခလုတ္တိုက္ သလိုပါပဲ ၊ အသက္ၾကီးငယ္ ၊ လူမ်ိဳးမေရြး ၊ ဘာသာမေရြး ခလုတ္တိုက္ မိႏိုင္ပါတယ္။ ဝုန္းခနဲ ေခ်ာ္လဲ မက်သြားဘူး ဆိုရင္ေတာင္မွ သြားေနတဲ႔ ခရီးလမ္းမွာ ဟန္ခ်က္ေလးေတာ႔ ပ်က္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ဒဏ္ရာ မရခဲ႔ရင္ပဲ ေတာ္လွျပီလို႔ ဆိုရမွာပါ။

“ ပုစာၦမ်ား ” ပို႔စ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေရးသည္မွာ အားလံုးကို ရယ္ျပံဳးေစလို၍သာ ျဖစ္ေသာ္လည္း အနာေဟာင္းကို ဆြမိသလို ၊ ေရႏူးျပီး ရွဴမိသလို ျဖစ္ခဲ႔ရသူမ်ားကို ေတာင္းပန္ေသာ အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဝတၳဳေလး တစ္ပုဒ္ အမွတ္တရ ေရးေပးပါ႔မယ္။ ဒီဝတၳဳက စိတ္ကူးယဥ္လား ၊ ဆင္႔ပြား ခံစားတာလား ၊ ကိုယ္ေတြ႕လား ဆိုတာကေတာ႔ မေမးပါနဲ႔ဗ်ာ။ ဖတ္ၾကည့္ျပီးမွ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သလို ခံစား ဆံုးျဖတ္ေပးပါ။

သို႔ေသာ္. . . 

လက္ရွိ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ လက္ေဆာင္ေရးေပးဖို႔ ပို႔စ္ေလး အခ်ိဳ႕ေတာ႔ က်န္ေနပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီပို႔စ္ေလးေတြကို ေရးရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အဆင္ေျပသလို ေရးသြားပါ႔မယ္။ လက္ရွိေရးဖို႔ က်န္ေနတဲ႔ အေၾကြးေတြက - 
  • သူငယ္ခ်င္း ဏီလင္းညိဳ ရဲ႕ “ ညာ ” ပို႔စ္ အဆက္ “ ေတာ ”
  • ညီမေလး ဒီဒီ  Inspiration ေပးေသာ “ ဆင္စီး ျမင္းရံ ” 
  • နန္းေလေျပႏု အမွတ္တရ ေရးခိုင္းေသာ “ Correction Pen လို ေယာက်္ား ”
  • သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္ေက်ာ္လြင္ ေရးခိုင္းေသာ “ အယူ - အေပး ”
  • သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္အတြက္ “ ရွန္တိန္ ” 
ဒါေပမဲ႔လည္း ဒါေတြကို ဆက္တိုက္ ေရးျဖစ္မယ္ လို႔ေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီၾကားထဲမွာ စိတ္ကူးေပါက္ရာ စိတ္ထဲ ရွိရာကိုေတာ႔ အရင္ ေရးျဖစ္မွာပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ခင္ေသာ ကၽြန္ေတာ္႔ အတြက္ကေတာ႔ ဒီလိုေရးရတာ ေပ်ာ္ပါတယ္။ အမွတ္တရေပါ႔ေလ။

အဲ . . စကားမ်ားျပီး ေလေပါေနတာနဲ႔ ေရးမယ္ ဆိုတဲ႔ ဝတၳဳနာမည္ေလး မေျပာရေသးဘူး။ ဝတၳဳနာမည္က 

“ ႏွလံုးသား ရွိရာ ” 

တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း လူသားထဲက လူသား တစ္ေယာက္ပါပဲဗ်ာ။ ဘဝ ဆိုတဲ႔ ခရီးလမ္းကို ျဖတ္သန္း ေလွ်ာက္လမ္းေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း နဖူးျပဲ ၊ ဒူးကြဲ ၊ မူးလဲသာ မက်ရင္ေနမယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း “ ခလုတ္ ” ေတာ႔ တိုက္ခဲ႔ဖူးတာပါပဲ။ အဲ . . . လဲေတာ႔ မလဲေပမဲ႔ လဲေတာ႔ မလိုလိုေလာက္ပါပဲ။


ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္

.

Share/Bookmark

30 October 2010

11 ဓါးေသြးျခင္း အတတ္ပညာ



သင္ ဓါးေသြးဖူးပါသလား..?

ကၽြန္ေတာ္ ဒီလို ေမးလိုက္ရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ႔ ဒါေလးမ်ားဗ်ာ ေသြးဖူးတာေပါ႔ လို႔ ေျပာၾကပါလိမ္႕မယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဘယ္သူမဆိုေတာ႔ ဓါးေလးကေတာ႔ ေသြးဖူးၾကမွာပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ငယ္ငယ္က ကၽြန္ေတာ္ အေဖက ဓါးေလးတစ္ေခ်ာင္း ေပးလို႔ ေသြးဖူးခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕အေဖက “ သားေရ ဓါးေသြးတယ္ ဆိုတာ မလြယ္ဘူးကြ။ ” တဲ႔ေလ။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မခံခ်င္စိတ္ နဲ႔ ေသြးမိတာေပါ႔ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ေသြးတဲ႔ ဓါးေလးဟာ ေသြးေလ ထက္လာလိုက္ ၊ တုန္းသြားလိုက္ ျဖစ္ေနပါေတာ႔တယ္။

ဘာလုိ႕ပါလိမ္႔ ၊ ေသြးရင္းနဲ႔ ေက်ာက္ေတြလည္း ပြန္း ၊ ဓါးေလးလည္း စားသြားျပီး ဓါးသြားေလးေတာင္မွ လွလွပပ မရွိေတာ႔ပါဘူး။ ဒီလို ဓါးေလး ေသြးတာေတာင္မွ ဘာလို႔ ဓါးက မထက္ပဲနဲ႔ ထက္လိုက္ တုန္းလိုက္ ျဖစ္ေနတာပါလိမ့္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ဓါးေသြးျခင္းက စိတ္တိုင္းမက်ပဲနဲ႔ ရပ္သြားပါေတာ႔တယ္။ ဒီေတာ႔မွ ေဖေဖက ေျပာတယ္။

“ ငါ႔သား ဓါးေသြးတာ ဘာလို႔ ထက္လာလိုက္ ၊ တုန္းသြားလိုက္ ျဖစ္ေနတာလဲ သိလား။ ” 

 
“ မသိဘူး ေဖေဖ..။ ” 
 
“ ေအး ဒါက ဓါးေသြးတယ္ ဆိုေပမဲ႔ လူေလာကမွာ ရွိေနတဲ႔ လူမႈ ဆက္ဆံေရး လိုပဲ သားရဲ႕။ ငါ႕သားက ဓါးကို ျမန္ျမန္ထက္ေအာင္ အစုန္အဆန္ ေသြးတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ငါ႔သားေသြးတဲ႔ ဓါးသြားေနရာက ေက်ာက္နဲ႕ ထိခ်က္ဟာ ပံုမွန္ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ သူရဲ႕ ထိခ်က္ဟာ ပံုေသ မထိေတာ႔ဘူး။ ထိခ်က္မွန္လို႔ ဓါးသြားေလး ထက္လာေပမဲ႔ ဒီလို ထိခ်က္ေလးေတြ အၾကိမ္ ၁၀၀ ေသြးထားတယ္ ဆိုပါေတာ႔ ဒါကို ထိခ်က္မွားျပီး ဓါးေလး ေစာင္းသြားလို႔ ဓါးသြားက ေက်ာက္ေပၚမွာ ဒဲ႔ၾကီး ျဖစ္သြားတာနဲ႔ အရင္က ေသြးထားတဲ႔ အၾကိမ္ ၁၀၀ ကို ဒီတစ္ၾကိမ္ထဲက ဖ်က္ျပီး ဓါးသြားကို ျပန္တုံး သြားေစတာပါပဲ။

ဒါဟာ ေလာကရဲ႕ လူမႈ ဆိုင္ရာ ေနထိုင္မႈလည္း ျဖစ္တယ္ သား။ တကယ္လို႔ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေကာင္းတာေတြ သူ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္ထားတယ္ပဲ ထား။ သူ မဟုတ္တာ ၊ မေကာင္းတာ တစ္ခု လုပ္လိုက္တာနဲ႔ သူအရင္က ေကာင္းတာေတြ လုပ္ထားတာေတြကို ဖ်က္လိုက္တာပါပဲ။ ဒါဟာ ဓါးေသြးျခင္းက ေပးတဲ႔ လူမႈဘဝေနထိုင္နည္း ေလး ဆိုပါေတာ႔ကြာ။ ”

ဒီစကားေလးကို ကၽြန္ေတာ္ အျမဲ အမွတ္ရေနခဲ႔ပါတယ္။

ဘဝဆိုတာ ဓါးေသြးသလိုပါပဲ။ အတိမ္းအေစာင္း တစ္ခုခု ျဖစ္လို႔ကေတာ႔ ဘယ္လိုမွ ျပန္ျပီး အရင္က ေကာင္းတာေတြကို အဖတ္ဆယ္လို႔မရေတာ႔ပါဘူး။ ဒါကို ေျပာတာေပါ႔ဗ်ာ။

“ ဘဝ တုံးတယ္ ” ဆိုတာ......


ေလးစားစြာျဖင္႔

ကိုေဇာ္


http://zaw357.multiply.com/journal/item/682
မွာ 10.10.2009 က ေရးထားတာပါ။

.

Share/Bookmark

28 October 2010

14 ပုစာၦမ်ား



လူတိုင္း လူတိုင္း ပုစာၦေျဖျခင္းကို ဝါသနာပါၾကတယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုရင္ လက္ခံႏိုင္ၾကပါ႔မလား။ မဟုတ္ဘူး ငါတို႔ကေတာ႔ ပုစာၦေျဖ ရမွာ အရမ္းမုန္းတယ္ ဆိုသူမ်ားက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ျပန္လည္ကာ ေခ်ပၾကမည္လား။ မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ပါေစ ကၽြန္ေတာ္ ဥပမာ အေနျဖင္႔ နည္းနည္းေတာ႔ ေျပာၾကည္႔ပါဦးမည္။

တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသို႔ ကားစီးသြား၍ လည္းေကာင္း ၊ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္းျဖင္႔ လည္းေကာင္း လမ္းမ၏ ေဘးတစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္စီမွာ ေထာင္ထားေသာ ေၾကာ္ျငာမ်ားတြင္ ျမင္ေတြ႔ႏိုင္ပါသည္။ ၁ + ၂ = ဆိုကာ ဒီဘက္မွာ သြားတိုက္ေဆးဘူးကို ထည္႔ထားတတ္ သလိုမ်ိဳး။ သူ ဆိုလိုခ်င္တာက သာမာန္ သြားတိုက္ေဆးထက္ ဘယ္အရာေတြ ပိုျပီး ေပါင္းစပ္ ထားတယ္ေပါ႔။ သူ႕ဖာသာ ဘယ္လိုပဲ ရည္ညႊန္းပါေစ ၁ + ၂ = ရဲ႕ ဒီဘက္က အေျဖက ၃ ဆိုတာ အားလံုးလိုလို သိၾကပါ၏၊ ထို႔ေၾကာင္႔ ထိုပုစာၦရဲ႕ အေျဖ ၃ ဆိုတာကို သိပ္ျပီးေတာ႔ စိတ္မဝင္စားၾကပါ။ အဘယ႔္ေၾကာင္႔ ဆိုေသာ္ “ လြယ္ကူေသာ ” ေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္။

တစ္ခါတေလေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မဂၢဇင္း ၊ ဂ်ာနယ္ေတြထဲမွ ဥာဏ္စမ္းပုစာၦေတြ ေျဖၾကရပါ၏။ အေတာ္လည္း စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းပါသည္။ ခက္ခက္ခဲခဲေတြ မဟုတ္ေတာင္မွ လြယ္လြယ္ကူကူေတာ႔ မဟုတ္။ အစျပဳမိကာ ထိုပုစာၦမ်ားကို ေျဖၾကည္႔မိလ်င္ လူက စိတ္ဝင္စားမိကာ အေျဖမရမခ်င္း ေျဖေနမိေတာ႔သည္။ ေနာက္ေတာ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေျဖတစ္ခုကို မိမိရရ ဆုပ္ကိုင္မိပါေတာ႔သည္။ ဒီအခါမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ခုခုကို ေက်နပ္သလို ခံစားရမိတတ္ပါသည္။ အဘယ္႔ေၾကာင္႔ ဆိုေသာ္ “ သင္႔ေတာ္ေသာ ” ေၾကာင္႔ ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ တစ္ေနရာရာမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျဖရွင္း၍ မရေသာ ပုစာၦမ်ားႏွင္႔ ၾကံဳေတြ႔ ရတတ္ပါသည္။ စိတ္ကေတာ႔ ဝင္စားပါသည္ ၊ သို႔ေသာ္ အခ်ိန္ အေတာ္ေပးကာ ထိုပုစာၱ၏ အေျဖကို ရရန္ ေခါင္းပူခံ၍ ေလ႔လာ တြက္ခ်က္ေသာ္လည္း အေျဖ မထြက္ေသာ အခါမွာ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ႔စြာ လက္ေလ်ာ႔ေနာက္တြန္႕ သြားၾကေလ႔ရွိပါသည္။ ထိုအခ်ိန္ ထိုအခါမွ စ၍ ထိုသူမ်ားသည္ “ ပုစာၦၱ ” ကို ေၾကာက္ရြံေသာ လူမ်ား ျဖစ္သြားၾကပါေတာ႔သည္။ အဘယ္႔ေၾကာင္႔ ဆိုေသာ္ “ ခက္ခဲလြန္းေသာ ” ေၾကာင္႔ ျဖစ္ပါသည္။



“ အခ်စ္ ” ဆိုတာ “ ပုစာၦ ” တစ္ပုဒ္ဟု ကၽြန္ေတာ္ တင္စားခ်င္ပါသည္။

အခ်စ္ဆိုသည္မွာ တြက္၍ မရေသာ ပုစာၦတစ္ပုဒ္ေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ အခ်စ္ဆိုသည္မွာ တြက္ရခက္ေသာ ပုစာၦၱတစ္ပုဒ္ မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင္႔  . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .



ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အပ်ိဳၾကီး သူငယ္ခ်င္း မ်ားစြာ ရွိသလို ၊ ကၽြန္ေတာ္ အပါအဝင္ ( ဒါကေတာ႔ ပါေအာင္ကို ေျပာရတယ္ ၊ မေျပာရင္လည္း လာဖဲ႔မွာ စိုးလို႔  :P ) လူပ်ိဳၾကီး သူငယ္ခ်င္း မ်ားစြာလည္း ရွိပါသည္။ သူတို႔သည္ သူတို႔ ကိုယ္တိုင္လည္း ပုစာၦမ်ားကို ေျဖခဲ႔ဖူးပါသည္။ ထုိ႔အတူ သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔လည္း ဆရာလုပ္ကာ သူမ်ားကို ပုစာၦမ်ားစြာ ထုတ္ခဲ႔ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔သည္ သူမ်ားထုတ္ေသာ ပုစာၦမ်ားကိုလည္း မေျဖႏိုင္ခဲ႔ ၊ သူမ်ားကိုလည္း ကုိယ္ထုတ္ေသာ ပုစာၦကို လြယ္လြယ္ ေျဖႏိုင္သြားလ်င္ ကိုယ္မ်ား သိကၡာမ်ား က်ေလမလား ဆိုေသာ တလြဲအေတြးျဖင္႔ ခက္ခဲ နက္နဲေသာ ပုစာၦမ်ားကို ထုတ္တတ္ၾကပါသည္။

အပ်ိဳၾကီး

ဝယ္သူ ဝယ္လက္ ရွိပါလ်က္နဲ႔
တတ္ေစ်းေစာင္႔ရင္း
ကုန္ပုပ္သူ။

ကၽြန္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္း အပ်ိဳၾကီး တစ္ေယာက္ကို ဥပမာ ေပးလိုပါသည္။ သူသည္ အလြန္ကို ေခ်ာေမာ လွပေသာ မိန္းမပ်ိဳ တစ္ေယာက္ ဆိုေသာ ဂုဏ္ထူးကို ၈ တန္းေက်ာင္းသူ ဘဝမွာ ကတည္းက စျပီး ရခဲ႔ပါသည္။ ဝုိင္းဝိုင္းလည္ေနေသာ သူ႔ေဘးမွ လူမ်ားႏွင္႔ သူ႔ဆီသို႔ ေရာက္လာေသာ ခ်စ္သဝဏ္လႊာမ်ားကို သူက နည္းနည္းေလးမွ ဂရုမစိုက္။ သူမက မခ်စ္တတ္၍ေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ အခ်စ္ရဲ႕ တန္ဖိုးကို ျမႇင္႔ခ်င္သလို ၊ သူမရဲ႕ တန္ဖိုးကိုလည္း ျမင္႔ေစခ်င္သည္။

ထို႔ေၾကာင္႔ သူမကို လြယ္လြယ္ မရဘူး ၊ သူမက အညွာမလြယ္ဘူး ဆိုေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ကို ပိုင္ဆုိင္ခ်င္ေသာ မာနေၾကာင္႔ သူမထံ ခ်ည္းကပ္လာသူမ်ားကို ခက္ခဲေသာ ပုစာၦမ်ားကို ထုတ္ကာ ေျဖေစ၏။ သူမကို တကယ္ခ်စ္ရင္ သံုးႏွစ္သံုးမိုး ရိုးရိုးသားသား ေစာင္႔ရမည္ ဆိုတာလည္း ပါသည္။ အလုပ္ၾကိဳးစားရမည္ ဆိုတာလည္း ပါသည္။ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အျမဲတမ္း တိုးတတ္ေအာင္ ျဖည္႔ဆည္းေနရမည္ ဆိုတာလည္း ပါသည္။ တျခား. . . . တျခားေသာ ပုစာၦမ်ားလည္းပါသည္။

ဒါနဲ႔ သူမကို ခ်စ္မိေသာ သူေတြသည္ သံုးႏွစ္သံုးမိုးကို ခါးက်ိဳးမတတ္ ေစာင္႔ၾကရ ေလေတာ႔သည္။ ထိုအထဲမွ တစ္ေယာက္က သူ႕အေပၚ အလြန္ အႏြံအတာ ခံသည္။ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ၊ ႏွစ္ႏွစ္ခြဲခန္႔ ၾကာေသာ အခါမွာ ေၾသာ္. .  ဒီလူ မဆိုးပါဘူး ၊ ငါ႔အေပၚ အႏြံတာ ခံႏိုင္တယ္ ဆို၍ သူ႔ဘက္က ပုစာၦအတြက္ အမွတ္ေပးမည္ ဟု ၾကံကာ ရွိေသး ၊ ထိုသူသည္ သူမ၏ တြက္ရခက္ေသာ ပုစာၦမ်ားရဲ႕ အေျဖကို မေစာင္႔ဆိုင္းႏိုင္၍ ထင္ပါသည္ တျခားေသာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ႏွင္႔ အိမ္ေထာင္ျပဳ သြားေလေတာ႔သည္။

ထုိအခါမွာ ေယာက်္ားေတြက သစၥာမရွိဘူး ဆိုကာ “ က်ာပြတ္ကို အမဲဆီ ” သုတ္ကာ ရမ္းပါ ေလေတာ႔သည္။ ထိမိ ၊ ခိုက္မိသူမ်ားက အမဲဆီလည္း ေပေသး ၊ က်ာပြတ္ဒဏ္လည္း ခံရေသးျဖစ္ကာ ပို၍ ေဝးရာသို႔ ေရွာင္ရွားၾက ေလေတာ႔သည္။ သူတို႔ကေတာ႔ သူတို႔ နားကပ္လာသူမ်ားကို အေပြးကုန္ေနေသာ သနပ္ခါးတံုးၾကီး ကဲ႔သို႔ ေျပာင္တင္း မာေက်ာစြာျဖင္႔ ဆက္ဆံၾက ေလေတာ႔သည္။ သူတို႔ကို ခ်စ္ေရးဆို သူမ်ားကိုလည္း သံုးႏွစ္သံုးမိုးေစာင္႔ ရမယ္ ဆိုေသာ ပုစာၦခက္ခဲ ႏွင္႔သာ ရင္ဆိုင္ေစသည္။ ထိုအခါ သူတို႔ကို ခ်ည္းကပ္သူမ်ားသည္ “ တြက္ရခက္ခဲေသာ ပုစာၦမ်ား ” ေၾကာင္႔ မၾကာခင္မွာ ေၾကာက္ရြံ႕ကာ ေနာက္ဆုတ္ သြားတတ္ၾက ေပေတာ႔သည္။

ထိုအခါ ပုစာၦထုတ္ေသာ မိန္းမပ်ိဳသည္ မေျပာင္းလဲေသာ သူမ၏ ပုစာၦအတြက္ ေျပာင္းလဲလာေသာ အခ်ိန္ကို အံမတု ႏိုင္ေသာေၾကာင္႔ “ အပ်ိဳၾကီး ” မ်ား ျဖစ္လာၾက ေလေတာ႔သည္။

လူပ်ိဳၾကီး

ပါး နဲ႔ လက္ဝါး 
မညားဖူးဘဲ
အေတြးထဲမွာ ဖ်ားေနသူ။

တကယ္ေတာ႔ ေယာက်္ားတုိင္းက ရဲရင္႔ၾကပါ၏။ သို႔ေသာ္ စကားပံုေလး တစ္ခုကိုေတာ႔ ေယာက်္ားတိုင္းက မလြန္ဆန္ႏိုင္ၾက။ ထိုစကားပံုက “ အခ်စ္နဲ႔ ေတြ႕ရင္ သူရဲေကာင္းေတြေတာင္မွ ေၾကာက္ရြံ႕တြန္႔ဆုတ္ သြားၾကတယ္ ” လို႔ ဆို၏။

လူတိုင္း လူတိုင္း အခ်စ္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ မဟုတ္ေတာင္မွ သြယ္ဝိုက္ျပီး ဆံုေတြ႔ဖူး ၾကပါလိမ္႔မည္။ ဒီလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကလည္း အခ်စ္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ ဆံုေတြ႕ခဲ႔ဖူးပါသည္။ သူက အေတာ္ကို ေခ်းမ်ားသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ သူခ်စ္ၾကိဳက္ေသာ မိန္းကေလးက ေတာ္ရံုအလွနဲ႔ ေက်နပ္သူ မဟုတ္ပါ။ ထို႔ေၾကာင္႔ ထိပ္ဆိုမွ ထိပ္ ၊ ေခါင္ဆိုမွ ေခါင္ ဆိုသလို “ ထိပ္ေခါင္ ”  ဆိုကာ အလွဆံုး ဆိုမွ သူေရြးသည္။ အမ်ိဳးအစား ေကာင္းေသာ ပစၥည္းတို႔သည္ တန္ဖိုး ျမင္႔မားသည္ ဆိုေသာ လူသဘာဝအတိုင္း ထိုမိန္းကေလးကလည္း မာနၾကီးျမင္႔သည္။

သို႔ေသာ္ သူကလည္း ထိုမိန္းကေလးမွ မရရင္ ေသေတာ႔ မလိုလို ျဖစ္ကာ ထိုမိန္းကေလးမွ ထိုမိန္းကေလး ျဖစ္ေနေလေတာ႔သည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ခ်ည္းကပ္ေသာ အခါမွာ ထိုမိန္းကေလးက သူ႕ကို ခ်စ္တယ္ ဆိုရင္ သံုးႏွစ္သံုးမုိး ေစာင္႔ ဆိုေသာ ခက္ခဲေသာ ပုစာၦျဖင္႔ တြယ္ေလေတာ႔သည္။ ထိုအခါ သေကာင္႔သားကလည္း “ ငါကြ ေယာက်္ား ” ဟု ဆိုကာ လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းျပီး ေစာင္႔မည္ ဟု ေၾကြးေၾကာ္ေလေတာ႔သည္။

သို႔ေသာ္ ထိုသံုးႏွစ္သံုးမိုး ဆိုသည္မွာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေစာင္႔ၾကည္႔ ေလ႔လာ အကဲျဖတ္ေသာ အခ်ိန္ဟု ဆိုသည္။ ထို႔ေနာက္မွ သူ႕ကို အေျဖေပးသင္႔ ၊ မေပးသင္႔ကို စဥ္းစားမည္ဟု ဆိုသည္။ ထုိအေျဖမွာလည္း သူ႕ကို ခ်စ္မည္ ၊ မခ်စ္မည္ ဆိုသည္ကို မေသခ်ာဟု ဆိုသည္။ ထို႔ေနာက္. . . ထို႔ေနာက္မွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းသည္ အခ်ိန္ ႏွစ္ႏွစ္မွ် ကုန္လြန္ျပီးေနာက္ အသာအယာ ေနာက္ဆုတ္ခဲ႔ ေလေတာ႔သည္။ ဟိုဘက္ မိန္းကေလးက ဘယ္လို ေနလဲ မသိေပမဲ႔ သူကေတာ႔ ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ကို ထပ္ကာ ခ်စ္မိသည္ ဟု ဆိုျပန္ေလေတာ႔သည္။

ထို႔ေနာက္မွာလည္း သူ ပုစာၦ ခက္ခက္ကို ထပ္မံ ေျဖဆိုရျပန္ ေလေတာ႔သည္။ ထို႔ေနာက္. . . . ထုိ႔ေနာက္. . . အခ်ိန္ေတြ တစ္ႏွစ္ျပီး တစ္ႏွစ္ကုန္ကာ သူလည္း တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ ေျပာင္းရင္း ဘယ္သူ႔ဆီကမွ ပုစာၦရဲ႕ အေျဖကို ရေအာင္ သူ မေျဖႏိုင္ခဲ႔ပါ။ သုိ႔ေသာ္ သူကေတာ႔ ဘာမွ မေျပာင္းလဲဘဲ တစ္ေယာက္နဲ႔ အဆင္မေျပရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ ေျပာင္းေနပါသည္။

သူကသာ မေျပာင္းလဲ ေပမဲ႔ အခ်ိန္ကေတာ႔ ေျပာင္းလဲ ေနေသာေၾကာင္႔ သူ႕ကို တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ အျမင္မွာေတာ႔ ေျပာင္းလဲကာ “ လူပ်ိဳၾကီး ” ဟု ေခၚဆိုေနၾက ေလေတာ႔သည္။



ပုစာၦရဲ႕ သေဘာတရားကိုက “ လြယ္လြန္းေသာ ၊ သင္႔ေတာ္ေသာ ၊ ခက္ခဲလြန္းေသာ ” ဆိုေသာ အေျခအေန သံုးရပ္ရွိပါသည္။

  • လြယ္ကူေသာ အခါမွာ လူေတြ တန္ဖိုးမထား ျဖစ္တတ္ပါသည္။
  • သင္႔ေတာ္ေသာ အခါမွာေတာ႔ လူေတြ စိတ္ဝင္တစား တြက္ခ်က္ၾကသည္။ အေျဖရေသာ အခါမွာ သူတို႔ ကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္ေက်နပ္ၾကသည္။ ေျဖဆိုသူမ်ား ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသလို ပုစာၦေမးသူမ်ားလည္း ၾကည္ႏူးရသည္။
  • ခက္ခဲလြန္းေသာ ပုစာၦကို ေျဖရေသာအခါ ပထမပိုင္းေတြ စိတ္ပါဝင္စားေသာ္လည္း အခ်ိန္ၾကာ လာတာႏွင္႔ အမွ် စိတ္ဝင္စားမႈ ေလ်ာ႔နည္းကာ အေျဖကို ဆက္လက္ျပီး တြက္ခ်က္ဖို႔ စိတ္ဓါတ္ အင္အား ေလ်ာ႔နည္း သြားတတ္ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္မွေတာ႔ ထိုပုစာၦႏွင္႔ ေဝးရာသို႔ ေရွာင္ဖယ္ သြားတတ္ၾကသည္။
သို႔ေသာ္ . . . . 

တခ်ိဳ႕ေသာ သူမ်ားက လြယ္ကူေသာ ပုစာၦကို တြက္ခ်က္ရေသာ္လည္း စိတ္ဝင္တစား တြက္ခ်က္တတ္ ၾကပါသည္။ သင္႔ေတာ္ေသာ ပုစာၦကို တြက္ရေသာ အခါမွာလည္း သူတို႔ စိတ္ပါဝင္စားစြာျဖင္႔ တြက္ခ်က္ျပီး အေျဖရေသာ အခါမွာ ဂုဏ္ယူဝမ္းေျမာက္ တတ္ၾကပါသည္။ ခက္ခဲေသာ ပုစာၦႏွင္႔ ၾကံဳရေသာ အခါမွာလည္း မရမခ်င္း အားၾကိဳးမာန္တတ္ ေလ႔လာကာ တြက္ခ်က္တတ္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိန္မ်ားစြာ ေပးရရင္း ဘဝရဲ႕ တျခားေသာ တန္ဖိုးရွိေသာ ကိစၥမ်ား လုပ္ေဆာင္ရန္ ေႏွာင္႔ေႏွး သြားတတ္ၾကပါသည္။ ဒါေပမဲ႔ ထိုသူမ်ားသည္ ထိုကဲ႔သို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ ပုစာၦမ်ားကို တြက္ခ်က္ေနရျခင္းကိုပင္ ဂုဏ္ယူ ေနတတ္ၾက ပါေသးသည္။ အေျဖကေတာ႔ မထြက္ေသး။

ယခု  အခါမွာေတာ႔ ဝါလကင္းလြတ္၍ သီတင္းကၽြတ္ခဲ႔ပါျပီ။ မဂၤလာ ခန္းမေတြမွာလည္း သူမ်ားေတြ အသီးသီး အခမ္းအနားေတြ က်င္းပကာ လက္ဆက္ၾကပါေတာ႔မည္။

  • လြယ္ကူေသာ ပုစာၦမ်ားကို ထုတ္သူႏွင္႔ လြယ္ကူေသာ ပုစာၦကို ေျဖခြင္႔ရသူတို႔ အခ်ိန္တိုအတြင္း အာဝါဟ ဝိဝါဟ ျပဳကာ ဘဝရဲ႕ တန္ဖိုးရွိေသာ အခ်ိန္မ်ားကို ရင္ဆိုင္ ေျဖရွင္းေနၾကပါျပီ။ 
  •  သင္႔ေတာ္ေသာ ပုစာၦထုတ္သူႏွင္႔ သင္႔ေတာ္ေသာ ပုစာၦမ်ားကို ေျဖဆိုႏိုင္သူမ်ားကလည္း သိပ္မၾကာခင္ အခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္ ရက္သားက်ကာ ဘဝကို ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ရင္ဆိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ ေနၾကပါျပီ။
  • သို႔ေသာ္ ဒီလို သီတင္းကၽြတ္ အခ်ိန္ကို ေရာက္တိုင္း ကိုယ္ထုတ္ထားေသာ ပုစာၦခက္ခက္ေၾကာင္႔ အေျဖ မရွာႏိုင္သူကိုပဲ စိတ္ဆိုး ရေလမလား ၊ ပုစာၦခက္ခက္ကို ေမးထားေသာေၾကာင္႔ အေျဖ မေပးႏိုင္၍ ပုစာၦထုတ္သူကိုပဲ အျပစ္ တင္ရေလမလား ဆိုတာ မသဲကြဲေလေသာ “ လူပ်ိဳၾကီး ၊ အပ်ိဳၾကီး ” မ်ားကေတာ႔ အိမ္ကို မဂၤလာဖိတ္စာ လာေလတိုင္း အံတၾကိတ္ၾကိတ္ႏွင္႔ သူတို႔ ေျပာတတ္ၾကပံုကျဖင္႔. . .

“ အို . . အပူေတာင္မွ ျငိမ္းေသး ” ဆိုပဲ။

ဒါေပမဲ႔ သူတို႔ ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ ပူပန္ေနလိမ္႔မလဲ ဆိုတာေတာ႔ သူတို႔က လြဲျပီး တျခားလူ သိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

သီတင္းကၽြတ္တိုင္း . . .

သီတင္းကၽြတ္တိုင္း . . .

သီတင္းကၽြတ္တိုင္း . . .

သူတို႔ တစ္လၾကိဳကာ ကထိန္လ ေရာက္ေနသလို  မီးပံုးပံု လႊတ္ပြဲ က်င္းပေနေသာ သူတို႔ ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေတာ႔မွ အေပၚကို ပ်ံမတတ္ႏိုင္ေသာ မီးပံုပ်ံမွ မီးစ တစ္စက တစစ ေလာင္းကၽြမ္း ရင္းနဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ။

 ဝါလ ကင္းလြတ္ သီးတင္းကၽြတ္ ခဲ႔ပါျပီ။ 
ေပးသူ ၊ ယူသူ မွ်တူညီေသာ 
“ ပုစာၦမ်ား ” ထုတ္ႏိုင္ ၊ ေျဖႏိုင္ သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။


ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္

.

Share/Bookmark

27 October 2010

15 ကိုယ္ ကူညီတာ အရာ ေရာက္ရဲ႕လား


အလြန္ကို ၾကာလွျပီ ျဖစ္ေသာ ပို႔စ္အေဟာင္းတစ္ခုပါ။ အဲဒီတုန္းက မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္နဲ႔ ေဆြးေႏြးျဖစ္ရင္း တင္မိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလည္း မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ကူညီမႈ ( အလွဴ ) နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး စိတ္ထဲမွာ ခံစားေနရတာ ေတြ႕လို႔ ျပန္တင္ေပးလိုက္တာပါ။ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ရည္ရြယ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကို ခ်ျပထားတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။



လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဆိုတယ္. . . .

“ ကိုယ္က စိတ္သန္႔သန္႔နဲ႔ ကူညီလိုက္တာပဲ ျပီးျပီေပါ႔။ ”

တဲ႔။ ဒီလို တကယ္ ျဖစ္ႏိုင္ပါ႔မလား။ ကိုယ္က စိတ္သန္႔သန္႕နဲ႔ ကူညီေသာ္လည္း ကူညီရာ မေရာက္ေသာ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ ရွိေနပါတယ္။

၁) တခ်ိဳ႕ကူညီမႈက ကိုယ္႕အေပၚ ဝန္ထုပ္ ၊ ဝန္ပိုး အျဖစ္ သက္ေရာက္လာႏိုင္ပါတယ္။
၂) တခ်ိဳ႕ ကူညီမႈက သူ႕ကို ကူညီရာ မေရာက္ပဲ ပိုျပီး ႏွစ္ရာ ေရာက္သြားတတ္တယ္။
၃)
တခ်ိဳ႕ ကူညီမႈက သူ႕ကို ႏွစ္ရံုတင္မကဘူး သူ႕ကို ဘဝပါ ပ်က္သြားေစႏိုင္တယ္။



၁။ ပံုျပင္ေလး တစ္ပုဒ္က ဒီလို ေဖာ္ညႊန္းတယ္။

တစ္ခါက . . .

ႏြားနဲ႔ ျမင္း ဟာ စားက်က္တဲ တစ္ခုထဲမွာ အတူတူေနၾကရတယ္။ တစ္ေန႕ေတာ႔ ႏြားက လယ္ယာ လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ျပီး ျပန္လာေတာ႔ ေညာင္းညာ ကိုက္ခဲလာတာေပါ႔။ ဒီေတာ႔ သူနဲ႔ အတူတူေနတဲ႔ ျမင္းကို ေျပာတယ္။

“ မင္းမွာေတာ႔ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ဘာမွ မလုပ္ရဘူးေနာ္။ သခင္က သြားစရာ ရွိမွ ျခံဳလႊာလွလွေလးတင္ျပီး စီးသြားရံုပဲ။ ျပီးရင္ေတာ႔ တစ္ေန႕ကုန္ ျမက္ႏုေလးေတြ စားခ်င္တိုင္း စားေပေတာ႔ပဲ။

ငါ႔မွာေတာ႔ တစ္ေနကုန္ ထြန္ယက္ စိုက္ပ်ိဳးလိုက္ရတာ စားရေတာ႔လည္း ေကာက္ရိုးနဲ႔ ျမက္ၾကမ္းပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလမွ ပဲဖတ္ေလး စားရတာ။ နည္းနည္းေလာက္ သက္သာေအာင္ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ ကူညီပါဦး သူငယ္ခ်င္း ။ ”

ဒီေတာ႔ ျမင္းကလည္း ေဒါသထြက္တဲ႔ အခ်ိန္သာ ခြာနဲ႔ ေပါက္တတ္ေပမဲ႔ သာမာန္အခ်ိန္ကေတာ႔ သေဘာေကာင္းေလေတာ႔ သူကလည္း ဝိုင္းျပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေပးတယ္။

“ ေအးကြာ. . မင္း အျဖစ္က ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပဲ။ က်ဳပ္ ဝိုင္းစဥ္းစား ကူညီေပးပါ႔မယ္။ ”

လို႔ သူကဆိုတယ္။ ဒါနဲ႔ တစ္ေန႕ သူအၾကံရေတာ႔. . .

“ ဒီလို လုပ္ဗ်. . . ေနာက္ေန႕ မနက္မိုးလင္းလို႔ လယ္စာရင္းငွားက လယ္ထြန္ဖို႔ ခင္ဗ်ားကို လာေခၚတဲ႔ အခါမွာေျမေပၚမွာ လွဲအိပ္ျပီး ေအာ္ေနဗ်ာ။ ဒါဆို ခင္ဗ်ား ေနမေကာင္းဘူး ထင္ျပီး ခင္ဗ်ားကို သူတို႔ ခိုင္းေတာ႔မွာ မဟုတ္ဘူး။ ”

ဒါနဲ႔ ျမင္းရဲ႕ အၾကံေပးခ်က္ အတိုင္းပဲ ေနာက္ေန႕ သူရင္းငွားလာေတာ႔ ႏြားက ေျမေပၚမွာ အိပ္ျပီး လူးလွိမ္႔ျပီး ေအာ္ေနတယ္။ ဒီေတာ႔ သူရင္းငွားကလည္း ႏြားေနမေကာင္းဘူး ထင္ျပီး လယ္ပိုင္ရွင္ကို သြားေျပာတယ္။ လယ္ပိုင္ရွင္က . . .

“ ႏြားေနမေကာင္းတာေတာ႔ အေၾကာင္း မဟုတ္ဘူး။ လယ္က ရပ္ထားလို႔ မရဘူးကြ။ ႏြားေနမေကာင္းရင္ ျမင္းကို တပ္ျပီး ထြန္ကြာ။ ”

လို႔ ဆံုးျဖတ္ေပးလိုက္တယ္။ ဒီေတာ႔ ျမင္းခမ်ာ သူမ်ားကို ကူညီခ်င္တဲ႔ အတြက္ေၾကာင္႔ ႏြားလုပ္ရမဲ႔ အလုပ္ သူ ဝင္လုပ္ရသလို ျဖစ္သြားေတာ႔တာပါပဲ။ ဒါနဲ႔ ညေနေစာင္းလို႔ အလုပ္လည္း သိမ္းေရာ ျမင္းခမ်ာမွာ တစ္ေနကုန္ လယ္ထြန္ ထားရလို႔ တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ေညာင္းညာ ကိုက္ခဲေနတယ္။ ကုတ္ပိုးကလည္း ထြန္တံ ထမ္းထားရလို႔ ျပဲေနျပီ။ ေဒါသကလည္း အေတာ္ထြက္ေနျပီေပါ႔။

ဒါနဲ႔ သူလည္း တဲထဲ ေရာက္လာေရာ ျမင္းကို ႏြားက ေျပာတယ္. . .

“ မိတ္ေဆြ ျမင္းရယ္ ၊ ခင္ဗ်ား အၾကံေပးတဲ႔ အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ လုပ္လိုက္တာ ဒီေန႕တစ္ေန႕လံုး အလုပ္မလုပ္ရပဲ ေအးေဆး သက္သာစြာ ေနရပါတယ္။ ဒီအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ”

လို႔ ေျပာေတာ႔ ျမင္းက . . .

“ ေအး မင္းသက္သာေပမဲ႔ ငါ မသက္သာဘူးကြ။ မင္းကို သနားလို႔ ကူညီလိုက္ေပမဲ႔ မင္းဝန္ထုပ္ကို ငါက ဝင္ထမ္းေနသလို ျဖစ္ေတာ႔တာပဲ။ ေနာက္ေန႕ကစျပီး မင္း အလုပ္မင္းလုပ္ေတာ႔. .။ ေအး. . မလုပ္လို႔လည္း မရေတာ႔ဘူး။ သခင္ ေျပာေနတာ ဒီေန႕ ၾကားလိုက္ရတယ္။

ဒီႏြားက ခဏခဏ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနတာပဲတဲ႔။ ေနာက္ေန႕ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနေသးတယ္ ဆိုရင္ေတာ႔ တစ္ခါတည္း သားသတ္ရံုသာ ပို႔လိုက္ေတာ႔။ ေအးေလ . . မင္းကလည္း အလုပ္လုပ္ခ်င္တဲ႔ ေကာင္မွ မဟုတ္တာ။

တဲ႔။ ဒီလို ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေျပာျပီး ျမင္းက အဲဒီအခ်ိန္ထဲက ႏြားကို စကား မေျပာေတာ႔ဘူးတဲ႔။ ဒါေၾကာင္႔ ကူညီတာကေတာ႔ ဟုတ္ပါတယ္ ကိုယ္က မကူညီတတ္ရင္ သူဝန္ထုပ္ ဝန္ပိုး ကိုယ္က ယူထမ္းသလို ျဖစ္ေနလိမ္႔မယ္ လို႔ ဒီပံုျပင္ေလးက ေျပာပါတယ္။ 




၂။ ကူညီမႈ အတြက္ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုက ဒီလို သင္ၾကားတယ္။

တစ္ခါက . . .

လူတစ္ေယာက္ဟာ ပင္လယ္ကမ္းစပ္ကေန ေက်ာက္ပုစြန္ေတြကို ဝယ္ယူျပီး ျမိဳ႔မွာ ျပန္လည္ ေရာင္းခ်တယ္။ သူ႕မွာ ပိုက္ဆံက မ်ားမ်ား စားစား မရွိေတာ႔ သူ႕မွာ ရွိတဲ႔ ပိုက္ဆံေလးနဲ႔ တတ္ႏိုင္သေလာက္သာ ဝယ္ယူျပီး ျပန္လည္ ေရာင္းခ်ႏိုင္တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ သူက လည္ပတ္ေနတယ္။

တစ္ေန႕ေတာ႔ သူက ဒီလို စဥ္းစားမိတယ္။

“ ငါ႔မွာ ပိုက္ဆံ အရင္းက မ်ားမ်ား မရွိလို႔ ၊ မ်ားမ်ားသာ ရွိခဲ႔ရင္ ငါ ေက်ာက္ပုစြန္ေတြ မ်ားမ်ား ဝယ္ျပီး မ်ားမ်ား ေရာင္းခ်ရင္ အျမတ္မ်ားမ်ား ရမွာပဲ။ ”

လို႔ ေတြးမိတယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႕အိမ္နားမွာ ရွိေနတဲ႔ ေငြေၾကးေတာင္႔တင္းသူ ထံမွာ အကူအညီေတာင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ပိုက္ဆံ မ်ားမ်ား နဲ႔ အရင္းမ်ားမ်ား ရင္းခ်င္လို႔ မ်ားမ်ားရင္းရင္ မ်ားမ်ား ျမတ္လာမယ္ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္လည္း အဆင္ေျပသလို အန္တီ ကိုလည္း အျမတ္အေနနဲ႔ အတိုးေပးပါ႔မယ္ေပါ႔။

ဒီစကားၾကားေတာ႔ အရင္းထုတ္ေပးမဲ႔ အန္တီၾကီးက ဝမ္းသာ အားရ သေဘာတူတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေဘးမွာ ရွိေနတဲ႔ သူ႔သားကေတာ႔ သေဘာမတူပဲ. . .

“ မဟုတ္ေသးဘူး ေမေမ။ မ်ားမ်ား ရင္းတိုင္း မ်ားမ်ား ျမတ္မယ္ ဆိုျပီး ေနရာ တကာမွာ မေတြးသင္႔ဘူး။ သူလုပ္မဲ႔ အလုပ္ရဲ႕ ဝယ္လိုအားကို ၾကည္႔ရေသးတယ္။ ဝယ္လိုအားကို မၾကည္႔ပဲ သူ႕က မ်ားမ်ား ရင္းရင္ ကုန္ပစၥည္းေတြ ဆံုးရံႈးတာပဲ ရွိေတာ႔မွာေပါ႔။ ”

သူက ဒီလို ေျပာေပမဲ႔ ေငြရွင္အန္တီ နဲ႔ ေက်ာက္ပုစြန္ ေရာင္းသူေလးဟာ သေဘာမတူၾကဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ေငြရွင္ အန္တီၾကီး ဆီက ေငြေၾကးေတြ ေခ်းငွားျပီး ေက်ာက္ပုစြန္ေတြ အေျမာက္အမ်ား ဝယ္ယူျပီး ျမိဳ႕မွာ ေရာင္းခ်ပါေလေရာ။ ဒီမွာ အရင္က သူ႔ဆီက ပံုမွန္ ဝယ္ယူသူေတြေလာက္သာ ဝယ္ယူႏိုင္ျပီး က်န္တဲ႔ သူေတြက ေက်ာက္ပုစြန္ရဲ႕ ေစ်းျမင္႔မႈေၾကာင္႔ ဝယ္ယူ မစားသံုးႏိုင္ဘူး။

တစ္ေန႕စာ အားလံုးစုျပီး ေရာင္းခ်ရေငြကို စာရင္းခ်ဳပ္ၾကည္႔ေတာ႔ သာမာန္ထက္ အနည္းငယ္သာ ပိုေရာင္းခ်ရတယ္။ က်န္ေနတဲ႔ ပိုေနေသာ ေက်ာက္ပုစြန္မ်ားကို ေရာင္းခ်ရဖို႔ တျခားဆိုင္ၾကီးေတြမွာ သူ အေၾကြးထားခဲ႔ရတယ္။ လက္ရင္း ရလာတဲ႔ ေငြေလးနဲ႔ထပ္ျပီး ရင္းႏွီးတယ္။ ပံုမွန္ထပ္ အနည္းငယ္သာ ပိုလည္ပတ္ႏိုင္ျပီး ပထမသူ အေၾကြးထားခဲ႔ေသာ ေက်ာက္ပုစြန္မ်ားက မေရာင္းရေသးေသာေၾကာင္႔ ေငြေတြက အိပ္ကုန္တယ္။

အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် သူရဲ႕ ဝယ္လိုအားကလည္း နည္းလာသလို ျဖစ္ျပီး လက္က်န္ အေၾကြးထားထားတဲ႔ ေက်ာက္ပုစြန္ေတြလည္း ေရာင္းခ်ဖို႔ ရွိေသးတယ္။ လက္ရွိသယ္လာတဲ႔ ေက်ာက္ပုစြန္ေတြကလည္း လက္ရွိေရာင္းရမွ သူ႕လက္ရွိ သံုးစြဲဖို႔ ၊ လည္ပတ္ဖို႔က အဆင္ေျပမယ္။

သူ႕မွာ သူမ်ားက သူ႕ကို တိုက္တာ မဟုတ္ပဲ ကိုယ္ရဲ႕ ေရာင္းလိုအားနဲ႔ ကိုယ္႕ဖာသာ ပိတ္မိျပီး လက္ရွိ ေက်ာက္ပုစြန္ေတြလည္း ေရာင္းမရ ၊ အရင္ ေက်ာက္ပုစြန္ေတြလည္း ေရာင္းမထြက္ ဆိုေသာ ဝယ္လိုအားနည္းမႈ နဲ႔ ခံစားရတယ္။

ေနာက္ဆံုးမွာ ဘာပဲ ေျပာေျပာ အရင္းထုတ္ေပးထားတဲ႔ အန္တီၾကီးကလည္း သူ႔ပိုက္ဆံ သူျပန္လိုခ်င္လာတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ အေၾကြးေပးထားတဲ႔ ေက်ာက္ပုစြန္ေတြကလည္း ေရာင္းမထြက္ေသး ၊ လက္ရွိေရာင္းေနရတဲ႔ ေက်ာက္ပုစြန္ေတြကလည္း သူ႕ရဲ႕ ေနထိုင္ စားေသာက္စရိတ္က ရွိေသးတယ္။

ေနာက္ေတာ႔. . . လည္ရင္း ပတ္ရင္းနဲ႔ မလည္ပတ္ေတာ႔ပဲ။ အေၾကြးပိုက္ဆံ ယူထားတဲ႔ အန္တီၾကီး ေငြေတြကို ျပန္မေပးႏိုင္ေတာ႔ပဲ သူ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ သြားခဲ႔ရတယ္။ အန္တီၾကီး အေနနဲ႔က ကူညီတယ္ ဆိုေပမဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ေစတနာပါပါ ကူညီမႈက ကူညီရာ မေရာက္ပဲ တစ္ဖက္သားရဲ႕ အေျခအေန မၾကည္႔တတ္မႈေၾကာင္႔ သူရဲ႕ ပံုမွန္လည္ပတ္မႈေလးပါ ကိုယ္႔ရဲ႕ ကူညီမႈေၾကာင္႔ ပ်က္ဆီးျပီး ကိုယ္လည္း ဆံုးရႈံးသြားခဲ႔တယ္။


 

၃။ ဒါနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ခါးခါးသီးသီး အေတြ႔အၾကံဳ တစ္ခုက ဒီလို မွတ္တမ္းတင္တယ္။

တစ္ခါက . . .

ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ ရင္ၾကပ္ေရာဂါ ပါလာတဲ႔ လူၾကီး တစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ အျမဲတမ္း ၾကပ္ေနတာ မဟုတ္ေပမဲ႔ သူက ေအးရင္ ၾကပ္တယ္။ ဖုန္ထူ ၊ ရွဴမိရင္ ၾကပ္တယ္။ ရင္ၾကပ္ရင္လည္း ရင္ဘတ္တစ္လံုးက ဖားဖို ဆြဲေနရသလိုပါပဲ။ သူ႕သားသမီးေတြမွာလည္း သူ႕ေလာက္ မဆိုးေပမဲ႔ ရင္ၾကပ္ေရာဂါေတာ႔ အေမြ ရွိၾကတယ္။

တစ္ေန႕ေတာ႔ သူ႕သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔တယ္။ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း သူ အံ့ၾသသြားတယ္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းက က်န္းမာ ဝျဖိဳး အလွတိုးေနတယ္။ အရင္က သူ ဘာမွ မျဖစ္တဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာင္မွ အျမဲတမ္း “ တဂြမ္ဂြမ္ ” နဲ႔ ရင္ၾကပ္ေနတဲ႔ သူ။ အခုေတာ႔ က်န္းမာ ပကတိ ခ်မ္းသာစြာ ရွိေနတယ္။

ဒါကို သူကလည္း ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း သိလိုက္တယ္။ အားနာစရာ မလိုတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုေတာ႔ သူကလည္း ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း ေမးတယ္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းက လက္ထဲက ကြမ္းဗူးၾကီးကို သူ႕ဆီကို ထိုးထည္႔တယ္။ ေနာက္မွ. . .

“ ငါ ေျပာရင္ မင္း ယံုပါ႔မလား။ ဗမာေဆး နည္းနည္းေလးကို ငံုထားျပီး ထြက္လာတဲ႔ အရည္ေလးကို မျမိဳခ်နဲ႔ ေထြးထုတ္ ၊ အဲဒီကမွ အလိုလို ျမိဳခ်မိတဲ႔ အရည္နည္းနည္းေလးက ပန္းနာရင္ၾကပ္ကို ေပ်ာက္ေစတယ္လို႔ သမားေတာ္ တစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။

ဒါနဲ႔ ငါလည္း ငံုၾကည္႔တာ ငံုရခက္တယ္ကြာ။ ဒါေၾကာင္႔ ကြမ္းကို ဗမာေဆးနဲ႔ စားလိုက္တာ .. ၊ အဲဒီကတည္းက ငါ႔ရဲ႕ ပန္းနာရင္ၾကပ္က ေပ်ာက္ေတာ႔တာပဲေဟ႔။ ”

မယံုရင္ မရဲဘူး ဆိုသလိုပဲ သူလည္း မယံုမရဲ နဲ႔ စမ္းစားၾကည္႔တယ္။ သူ႕ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ေျမြေတြ တြန္သလို ျဖစ္ေနတတ္တဲ႔ ရင္ၾကပ္ေစတဲ႔ ခၽြဲသလိပ္ေတြက ကြမ္းယာနဲ႔ ဗမာေဆးေၾကာင္႔ အလိုလိုေပ်ာ္က်ျပီး သူ သက္သာလာခဲ႔တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ကြမ္းကို သူ အျမဲတမ္း စားျဖစ္သြားသလို သူ႕ရင္ၾကပ္ကလည္း ေပ်ာက္သြားခဲ႔တယ္။

ေရာဂါဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ ခံစားရဖူးတဲ႔ သူမွ သိတာ ၊ အခုလို ကိုယ္တိုင္ ခံစားဖူးျပီး ေပ်ာက္ကင္းဖူးေတာ႔ ကိုယ္႕လိုပဲ ခံစားေနရသူေတြကို ခံစားနားလည္ေပးႏိုင္တယ္။ ကုိယ္ေပ်ာက္သလို သူတို႔ကိုလည္း ေပ်ာက္ေစခ်င္တယ္။ ဒါ လူတိုင္းရဲ႕ ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းလွတဲ႔ စိတ္ခံစားမႈ ။

ဒီေတာ႔ သူကလည္း သူ႕လို ရင္ၾကပ္ေရာဂါ ခံစားေနရသူေတြနဲ႔ ေတြ႕ရင္ ဗမာေဆးရြက္ၾကီး ငံုဖို႔ သူကိုယ္တိုင္ ေပ်ာက္ကင္းေစခဲ႔တဲ႔ နည္းနဲ႔ အၾကံေပးတယ္။

“ အမ်ားၾကီး မလိုဘူးေနာ္။ လက္မ လက္သဲခြံ တစ္ဝက္ေလာက္ကို ငံုထား။ အရည္ကို ျမိဳမခ်နဲ႔ ေထြးထုတ္ ၊ သူ႕ဖာသာ ဝင္သြားတဲ႔ အရည္နဲ႔တင္ သလိပ္ေပ်ာ္ ၊ ခၽြဲထြက္ျပီး ရင္ၾကပ္ေပ်ာက္တယ္။ ”

သူ႕နည္းက တကယ္လည္း အဆင္ေျပ ေပ်ာက္ကင္းၾကပါတယ္။ အားလံုးလည္း သူ႕ကို ေက်းဇူးတင္ၾကတယ္။ သူလည္း ဝမ္းေတြ သာလို႔ ။ ေနာက္ထပ္ ရင္ၾကပ္ ပန္းနာ ရွိေနသူေတြကို သူက ထပ္ျပီး လက္ဆင္႔ကမ္းေျပာျပတယ္ . . ေပ်ာက္ေစခ်င္လို႔။

တစ္ေန႕ေတာ႔ . . . သူနဲ႔ မ်က္မွန္းတန္းမိတဲ႔ အိမ္ကို ေတာင္ေပၚျမိဳ႕မွာ ေနတဲ႔ သူတို႕ အေဖက ေရာက္လာတယ္။ ျမင္တာနဲ႔တင္ သိသာတယ္။ ဒီဦးေလးၾကီးက အသက္မၾကီးေသးပဲ လူက ကိုင္းေနတယ္။ အရြယ္ မေရာက္ေသးပဲ လူက ကုန္းေနတယ္။ သူ႕မွာ ပန္းနာ ရင္ၾကပ္ ရွိတယ္။

ဒီေတာ႔ သူနဲ႔ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း သူက သူ႕ကိုယ္တိုင္ ေပ်ာက္ကင္းခဲ႔တဲ႔ ဗမာေဆးရြက္ၾကီးနဲ႔ ပန္းနာ ရင္ၾကပ္ ေပ်ာက္ပံုေပ်ာက္နည္းကို ေျပာျပတယ္။ ဒီေလာက္ အဂၤလိပ္ေဆးေတြ ေသာက္တာေတာင္မွ မသက္သာတာ ဒီလူၾကီးကလည္း မယံု။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕ကို အားနာလို႔ နည္းနည္းေတာ႔ ငံုၾကည္႔တယ္။

ရင္ဘတ္ထဲမွာ ျပည္႔ၾကပ္ေနတဲ႔ ခၽြဲသလိပ္ေတြကို ေဆးရြက္ၾကီး အရည္ေတြက အရည္ေဖ်ာ္ခ်သြားတယ္။ သူ႔သလိပ္ေတြ ထြက္လာျပီး ရင္ထဲမွာ နည္းနည္း ေနလို႔ ေကာင္းသြားတယ္။ သူ႕အိမ္သားေတြကို ေျပာျပေတာ႔ အိမ္သားေတြကလည္း ဝမ္းသာတယ္။ ဒါဆို ဆက္ျပီး ဒီလို ငံုဖို႔ တိုက္တြန္းၾကတယ္။

သူ႔ရဲ႕ ပန္းနာ ရင္ၾကပ္ သက္တမ္းဟာ အနည္းဆံုး အႏွစ္ ၄၀ ေက်ာ္ခဲ႔ျပီ။ သူ႔ရင္ဘတ္ထဲမွာလည္း အစိုင္အခဲ ရင္ၾကပ္ေတြက ျမဲေနခဲ႔ျပီ။ ဒါေတြကို တစ္ေန႕နည္းနည္းစီ ေဖ်ာ္ခ်ဖို႔ သူ မစဥ္းစားအားေတာ႔. . ဒီဗမာေဆးရြက္ၾကီးနဲ႔ သက္သာတယ္ ဆိုေတာ႔ နည္းနည္းေလးေတာင္မွ သက္သာတာ အမ်ားၾကီး ငံုမယ္ကြာ ဆိုျပီး ကြမ္းသီး လံုးလို က်စ္ျပီး ငံုတယ္။ အရည္ကို မျမိဳခ်ေပမဲ႔ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားလာေတာ႔ အရည္ကလည္း မ်ားလာတယ္။

ဒီေတာ႔ လက္သဲခြံတစ္ဝက္ေလာက္က မမူးေပမဲ႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ဆိုေတာ႔ မတရားမူးတယ္။ ရင္ဘတ္ထဲက ခၽြဲသလိပ္ေတြကလည္း မတရားထြက္တယ္။ ေက်ာက္ဆိုင္မွာ ကပ္ေနတဲ႔ ေရညွိေတြကို ေရပိုက္ေလး ေျဖးေျဖးခ်င္း မေဖ်ာ္ခ်ပဲ မီးသတ္ပိုက္နဲ႔ ထိုးခ်သလို သူက အျမန္ေပ်ာက္ခ်င္ ေဇာနဲ႔ ေဖ်ာ္ခ်တယ္။ မ်ားမ်ားေပ်ာ္က်သလို ေက်ာက္သားလည္း အနည္းငယ္ ထိပါးသလိုပါပဲ။

ဒါကို ျမန္မာစကားပံုေလးက “ တန္ေဆး လြန္ေဘး ” လို႔ ေခၚတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ေဆးရြက္ၾကီး မူးတဲ႔ ဒဏ္ကို သူ ၾကိတ္မွတ္ခံစားျပီး ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္က ရင္ၾကပ္ ေရာဂါကို ရက္ပိုင္းနဲ႔ ေပ်ာက္ခ်င္လို႔ လြန္ေဆး အျဖစ္ သူသံုးစြဲတယ္။ စိတ္သာ ရွိတာ လူက ေဆးရြက္ၾကီး ဒဏ္ကို မခံႏိုင္ ။ ျပီးေတာ႔ သူ႔မွာ အစာအိမ္ရွိေနတာပါ သူက သတိမထားေတာ႔။ ေနာက္ေတာ႔ မူးတယ္. . .မူးတယ္ ေအာ္ျပီး ေခြက်တယ္။ ဆရာဝန္ကို ေခၚျပေတာ႔ ဆရာဝန္က ေရာဂါ ရွာမရ။ ေနာက္မွ ပါးစပ္ထဲက ေဆးရြက္ၾကီး အလံုးလိုက္ ထြက္က်တယ္။

သူ႕စိတ္ထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ေရာဂါကို ရက္ပိုင္းနဲ႔ ေပ်ာက္ခ်င္တယ္။ ဒီလို ေရာဂါ သက္သာလာတာကိုလည္း မၾကံဳဖူုးေတာ႔ ပိုျမန္ျမန္ သက္သာခ်င္လာတယ္။ ေနမေကာင္းလို႔ ဆရာဝန္က မငံုနဲ႔ဦး တားထားရင္းကေန သူ လူလစ္တာနဲ႔ ေဆးရြက္ၾကီး ငံုတယ္။ အစာအိမ္ေရာဂါကိုလည္း ဂရုမစိုက္ ၊ သူ ပန္းနာရင္ၾကပ္ မရွိတဲ႔ လူတစ္ေယာက္လို ျဖစ္ခ်င္တယ္။

သူ႕ကို လူလစ္တာနဲ႔ ေတြ႕တဲ႔ ေနရာက ဝယ္ျပီး ငံုတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ မူးလဲတဲ႔ အခါမွာ သူ သတိ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မရေတာ႔ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ဝမ္းနည္းစြာ နဲ႔ပဲ သူ႕မွာ ပန္းနာရင္ၾကပ္က အံ့ၾသစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေပ်ာက္ကင္းေနခဲ႔ျပီ။ သို႕ေသာ္ သူသံုးစြဲေသာ နည္းစနစ္သာ မွားခဲ႕တာ။ သူ သတိျပန္လည္ေတာ႔ ကေယာင္ေျခာက္ျခားမ်ားသာ ေျပာေနခဲ႔တယ္။ ဘာမွလည္း အစား မဝင္ ၊ သူကလည္း မစားခ်င္ ဟုပဲ သတိလည္လာတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ေျပာတယ္။

သူလုပ္ခ်င္တာ တစ္ခုတည္း ၊ သူ႕ပါးစပ္ထဲ သူဝင္ေစခ်င္တာ တစ္ခုတည္း . . . ဒါက ေဆးရြက္ၾကီး သူ ငံုခ်င္တယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ေဆးရြက္ၾကီး ငံုခ်င္တာက လြဲလို႔ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ဘာမွ မရွိေတာ႔ဘူး။ သူ႕ကို လူလစ္မေပးရဲေတာ႔ဘူး။ လူလစ္တာနဲ႔ အျပင္ထြက္ျပီး ေဆးရြက္ၾကီး ေျပးငံုတယ္။ ဘာမွလည္း မစား။ သူ တဖြဖြ ေျပာေနခဲ႔တာ . . .

“ ငါ ရင္ၾကပ္ ေပ်ာက္ခ်င္တယ္။ အခု ေပ်ာက္ဖို႔ နည္း ေတြ႕ေနျပီေလ။ ဒါကို အရင္ ဦးစားေပး လုပ္ရမယ္။ ”

တဲ႔။ တတိယအၾကိမ္ သူ မူးလဲေနတာကို ေတြ႕ရေတာ႔ မနက္ ၅ နာရီမွာ ပဲဲျပဳတ္သည္ အေဒၚၾကီးရဲ႕ အိမ္သားမ်ား ႏိႈးသံနဲ႔ အတူ။ သူဘယ္အခ်ိန္က အိမ္ထဲက လစ္ထြက္သြားမွန္း မသိလိုက္ရ။ မူးလဲေနတာ ဘယ္ေလာက္ ၾကာျပီလဲ မသိ။ သူ႕ေျခေတြ ၊ လက္ေတြ ေအးစက္ျခင္းနဲ႔ ထံုပ်ံ႕ေနတယ္။ သတိမရေတာ႔။

အိမ္ကို လာၾကည္႔တဲ႔ ဆရာဝန္က သူ႕ကို ခ်က္ခ်င္း ေဆးစာနဲ႔ ေဆးရံုတင္ခိုင္းတယ္။ အိမ္ကေန သူထြက္ျပီး ၄ ရက္ၾကာေတာ႔ ေဆးရံုေပၚမွာ သူ ေပ်ာက္ခ်င္လွစြာေသာ ပန္းနာရင္ၾကပ္ကို ေပ်ာက္လိုေဇာၾကီးစြာနဲ႔ မွားယြင္း ကုထံုးေၾကာင္႔ သူ႕အသက္ကို ေပးသြားတယ္။ ဆရာၾကီးဝန္ၾကီးေတြက လူနာ ေသဆံုးမႈ မွတ္တမ္းမွာ ဒီလိုေရးတယ္။

“ အစာငတ္ ၊ အားျပတ္၍ အာဟာရျပတ္ ေသဆံုးျခင္း ”

တဲ႔။ သူဘာေၾကာင္႔ ေသရတာလဲ ဆိုတဲ႔ ေဆးစာကို ဘယ္သူ႕မွ ေသခ်ာမသိေပမဲ႔ အရပ္စကား ၊ အရပ္နားမွာေတာ႔ ရင္ၾကပ္ေရာဂါ ေပ်ာက္ေအာင္ နည္းေပးလိုက္တဲ႔ လူရဲ႕ ေဆးရြက္ၾကီးေၾကာင္႔ မူးလဲ ၊ နဖူးကြဲ ၊ ဒူးျပဲ ၊ အသက္နဲ႔ကိုယ္ အိုးစားကြဲတယ္ လို႔ အရပ္စကား ျဖစ္ခဲ႔ရတယ္။

ပန္းနာရပ္ၾကပ္ကို ေပ်ာက္ေစခ်င္တဲ႔ သူသာ ျပန္ၾကားရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရင္နာ အသည္္းစိမ္႔ ျဖစ္ေလလိမ္႔မလဲ။ ဘယ္ေလာက္မ်ား ကြဲေၾကမလဲ။ ဘယ္ေလာက္မ်ား ဝမ္းနည္း ေလလိမ္႔မလဲ။ အရပ္စကား ၊ အရပ္နားက ေတာ္ေတာ္ ခါးဖို႔ေကာင္းတယ္။ သူရဲ႕ ကူညီမႈ အေပၚ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရင္နင္႔ ခံစား ေနာင္တ ရလိမ္႕မလဲ။

တကယ္ေတာ႔ ကူညီမႈ ဆိုတာ ကူညီသူနဲ႔လည္း မဆိုင္ပါ။ ကူညီမႈကို လက္ခံရသူမွာလည္း သင္႔ေတာ္ေသာ အထိုက္အေလွ်ာက္ ဗဟုသုတ ေတာ႔ ရွိဖို႔ လိုပါေသးတယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ႔ ကိုယ္ကူညီတာက သူမ်ားကို ႏွစ္သလို ျဖစ္ရံုမက သူ႕ဘဝကိုပါ ပ်က္ဆီး သြားေစႏိုင္ပါတယ္။

ဒါဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ႔ လူဆိုတာ “ အတၱ နဲ႔ ေလာဘ ” ကို ေရွ႕တန္း တင္ထားတတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။

ဒါေၾကာင္႔ လူတစ္ေယာက္ကို ကူညီတယ္ဆိုတာ အလြန္ ေကာင္းမြန္ေသာ အေလ႔အက်င္႔ တစ္ခုပါ။ သို႕ေသာ္ ကူညီတာကို အရာ ေရာက္ဖို႔ေတာ႔ လိုပါေသးတယ္။ ဒီလို အရာေရာက္ဖို႔ ဆိုတာ . . .

၁) ကိုယ္႕ရဲ႕ ကူညီမႈ က “ ကိုယ္႔အေပၚ ဝန္ထုပ္ ကိုယ္ဝန္ထုပ္ ” မျဖစ္ေအာင္ ဆင္ျခင္ႏိုင္ရမည္။
၂)
ကိုယ္႔ရဲ႕ ကူညီမႈက သူ႕အတြက္ ႏွစ္ရာ မေရာက္ေအာင္ ဆင္ျခင္ႏိုင္ရမည္။

၃)
ကိုယ္႔ရဲ႕ ကူညီမႈကို သူနားလည္ သေဘာေပါက္ႏိုင္ေသာ အေျခခံ ဗဟုသုတ ေလးေတာ႔ ရွိရမည္။


ဒါမွသာ ကိုယ္ ကူညီလိုက္ေသာ အကူအညီတစ္ခု ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ၊ ရာႏႈန္းျပည္႔ ေအာင္ျမင္ ျပည္႔စံုပါလိမ္႔မည္။

Source;
1) The Richest Man In Babylon ( ေဘဘီလံုမွာ အခ်မ္းသာဆံုး ပုဂၢိဳလ္ )
2) Mon's Voice
3) Dad's Voice
4) Healthy Magazine
5) Future Magazine


ေလးစားစြာျဖင္႔

ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။


.

Share/Bookmark

26 October 2010

5 “ U ”



“ U ” 

A B C D E F
G H I J K L
M N O P Q
R S T V W
   X Y Z

I thought it should be 26 characters.
but now only 25........
What did I miss ? ...............

Oh! . . . I miss " U " .



*** ညီငယ္ တစ္ေယာက္ ေပးပို႔လာေသာ စိတ္ကူးေလးပါ။ ဖတ္ဖူးသူမ်ား ပါခဲ႔ရင္ ဒုတိယအၾကိမ္ ဖတ္ျခင္းေပါ႔ဗ်ာ။***


ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္

.
Share/Bookmark

5 ခက္ဆစ္ ( ၄ )





ဂ်ာနယ္

ခုနစ္မ်က္ႏွာ ေၾကာ္ျငာပါ
ရွစ္မ်က္ႏွာက အတင္းပြဲ
မ်က္ႏွာဝက္က သတင္းပဲ။



ျမားနတ္ေမာင္

လက္တည့္ပံုလည္း မရပါဘူး။
မေကာင္းသူထိပ္ ၊ ေကာင္းသူထိပ္ ဆိုျပီး
သူ မ်က္စိမွိတ္ ပစ္ေနတာပါ။

ဒါေတာင္မွ. . .
နာမည္က ၾကီးေနေသး။



စာအုပ္

သူ႕နာမည္ကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳက္တယ္။
ပညာသားပါပါ ပါပဲ။
မသိသူ ေက်ာ္သြား ၊ သိသူ ေဖာ္စား ဆိုသလို . . .
“ စာ ” တမ္းေတြ အားလံုးကို အသာေလး “ အုပ္ ” ထားတယ္။
တူးေဖာ္ ယူတတ္မွ. . . ။



လူရိုင္း

တကယ္တမ္း ျဖစ္ခြင္႔ရမယ္ ဆိုရင္
ကၽြန္ေတာ္ “ လူရိုင္း ”  ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။
အခၽြန္ ၊ အတတ္ေတြနဲ႔ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္
သူ႔အဝတ္အစားကို ဝတ္ကာ ဘတ္စ္ စီးရင္
ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ဖို႔ ေကာင္းမွာပါ။

“ ဒူးရင္းသီး ” ကိုင္ျပီး ဘတ္စ္ တိုးစီးရသလိုေပါ႔။


ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္

.
Share/Bookmark

25 October 2010

9 ခက္ဆစ္ ( ၃ )





အမွား ၂

ၾကက္ေျခခတ္ျခင္း တူတာေတာင္မွ
သူမ်ားေတြက ကန္႔လန္႔ျဖတ္ေတာ႔ “ ၾကက္ေျခနီ ” တဲ႔။

ေဘးတိုက္ခ်င္း ထူးခတ္ ၊ “ အေျမႇာက္ ” နဲ႔ တူတာေတာင္မွ. .
ငါ႔က်ေတာ႔. . . 
“ အမွား ”  တဲ႔. . . ။



ကား

သူ႕အသံထြက္ အတိုင္းပဲ
ၾကည့္ရတာ ဆင္မယဥ္သာကို မရွိဘူး။
ေျခအစံုကို ေဘးကားထားျပီး
ကို႔ယို႔ကားယား ေျပးလႊားေနတယ္။



အႏုပညာ

“ ဒါ အႏုပညာပဲ ”

“ ဟင္ ဘယ္ဟာလဲ ”

“ ဒါပဲေလ ”

“ အင္းေလ. . ဘယ္ဟာလဲ ”

“ ၾကည္႔တတ္ ၊ ျမင္တတ္ ၊ ခံစားတတ္ရင္ အရာရာဟာ အႏုပညာပဲေပါ႔ ”



ၾကိတ္ၾကံ

သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ စကားေျပာေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ၾကည့္ေနမိတယ္။

၁။ “ ၾကိတ္ၾကံ ဆိုတာကို မၾကိဳက္ဘူး။ တိုင္တိုင္ပင္ပင္ ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း လုပ္ရင္ ဒီထက္ ပိုေကာင္း လာႏိုင္တယ္။ ”

၂။ “ ငါကေတာ႔ ၾကိတ္ၾကံတာကို ပိုၾကိဳက္တယ္။ ကိုယ္႔အၾကံ သူမ်ား မဦးဘူးေပါ႔ ”

“  - - - - - - - - ”

“ - - - - - - - -  ”

“ - - - - - - - - ”

သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အျပင္းအထန္ ျငင္းေနၾကတုန္း တတိယတစ္ေယာက္ ဝင္ေျပာတယ္။

၃။ ငါကေတာ႔ ၾကိတ္ၾကံ ကို ပိုၾကိဳက္တယ္။

၁။ က မဲ႔တယ္။

၂။ က ျပံဳးတယ္။

၃။ က ဆက္ေျပာတယ္။

“ ၾကိတ္ၾကံ ဆိုတာ ရိုးရိုးၾကံထက္ ပိုခ်ိဳတယ္။ ”


ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
.
Share/Bookmark

24 October 2010

20 ကိုၾကီးေက်ာက္ . . . သို႔



ပထမဦးဆံုး ကိုၾကီးေက်ာက္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာကို သိခြင္႔ရတာက ဘေလာ႔ဂ္ဂါ ေမာင္မိုးေၾကာင္႔ပါ။ သူ ကိုၾကီးေက်ာက္ဆီကို ဖုန္းဆက္ျဖစ္တယ္။ ကိုၾကီးေက်ာက္ ေနမေကာင္းဘူး လို႔ ဆိုတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုၾကီးေက်ာက္ရဲ႕ဘေလာ႔မွာ သြားျပီး အားေပးစကား ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ကိုၾကီးေက်ာက္က သူ ေနမေကာင္းတဲ႔ အေၾကာင္းကို ပို႔စ္တင္ေျပာရင္း ရွင္းျပတယ္။ 

ေနာက္ေတာ႔လည္း သာမာန္လူေတြလို ထူထူေထာင္ေထာင္ ျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆမိရေအာင္ကို ကိုၾကီးေက်ာက္က စာေတြ ျပန္ေရးခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ တကယ္ေတာ႔ Online ရဲ႕ ဘေလာ႔ေပၚမွာ ခင္မင္ရတာ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အျမင္မရွိဘဲ အထင္ပဲ ရွိခဲ႔တာပါ။ အဲဒီေတာ႔ . . . အဲဒီ အထင္ဟာ လံုးဝ မွားသြားပါေတာ႔တယ္။ ကိုၾကီးေက်ာက္က ဟန္ေဆာင္ေနခဲ႔ပါတယ္။

ေနာက္ေတာ႔ ကိုေအာင္ ( ပ်ဴနိုင္ငံ ) က ကိုၾကီးေက်ာက္ဆီ ဖုန္းဆက္ျဖစ္တဲ႔ အေၾကာင္းနဲ႔ ကိုၾကီးေက်ာက္ ေနေတာ္ေတာ္ မေကာင္းတဲ႔ အေၾကာင္း သိရျပန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းနံပါတ္ ကိုေအာင္႔ဆီမွာ သိခဲ႔ရတယ္။ ဖုန္းနံပါတ္ကို ႏွိပ္ျပီး Call မဝင္ခင္ ျပန္ျပန္ ပိတ္မိတာ အၾကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာပါပဲ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ခံစားမႈက တကယ္ကို တစ္ခါတေလ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနတတ္လို႔ပါပဲ။

ကိုၾကီးေက်ာက္ေရ. . .

ကိုၾကီးေက်ာက္ သိတဲ႔ အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္က အေတာ္ကို လွ်ာရွည္တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ပါ။ ဘေလာ႔မွာ ပို႔စ္ေရးရင္ေတာင္မွ ခပ္ရွည္ရွည္ေတြ ေရးမိပါတယ္။ ရွင္းျပမိတာေတြ တစ္ခါတေလ မ်ားေနတတ္ျပန္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စကားသံ မထြက္တဲ႔ အေျခအေန ႏွစ္မ်ိဳး ရွိတယ္။

၁။ ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသထြက္ေနရင္ ကၽြန္ေတာ္ စကားသံ မထြက္ျဖစ္ေတာ႔ဘူး။ လက္ကပဲ အရင္ ေရာက္သြားမိတယ္။

၂။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္း ဝမ္းနည္းေနမိရင္ ကၽြန္ေတာ္ စကားသံ မထြက္ျဖစ္ေတာ႔ဘူး။

ဒီလို အေျခအေနေတြ ကိုယ္တိုင္က စိတ္ခံစားမႈ ရွိလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ကိုၾကီးေက်ာက္ ေနမေကာင္းရာကေန ေဆးရံုတတ္ရတယ္ ဆိုတဲ႔ ေနာက္ပိုင္း ကိုၾကီးေက်ာက္က ေဆးရံုက ဆင္းလာျပီးေတာ႔ ဆိုက္႕တကာ႕ဆိုက္ ေနရာတကာ႕ေနရာမွာ လိုက္ျပီးေတာ႔ ျမင္ျမင္သမွ် သူ႕လက္ရာဆိုတာကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ႔ တစ္မ်ိဳးၾကီးပါလားလို႔ ထင္မိပါေသးတယ္။

ေနာက္ေတာ႔မွ ကင္ဆာ ေရာဂါျဖစ္ေနျပီ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္မ်ိဳးၾကီးက တကယ္ၾကီး လို ျဖစ္လာေတာ႔တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ လိုင္းေပၚကို တတ္မယ္ ဆိုရင္ အရင္ကလို ကိုၾကီးေက်ာက္နဲ႔ ေတြ႕ရင္ . . . .

“ ေဝး . . ကိုၾကီးေက်ာက္ ”

“ ေဟ . . ကိုေဇာ္ ”

ဆို ျပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမ်ား ဆက္ေျပာရေတာ႔မလဲ။

“ ေနေကာင္းလား ”

ဆိုေသာ စကားက ဒီအေျခအေနမွာ ေတာ္ေတာ္ ရိုင္းတယ္ လို႔ ခံစားမိျပန္တယ္။

“ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ေပါ႔ ကိုၾကီးေက်ာက္ရာ ၊ က်န္းမာျခင္းဟာ လာဘ္တစ္ပါး ”

ဆိုျပီး ေျပာမိျပန္ရင္လည္း ကိုယ္႔ထက္ ၾကီးတဲ႔ လူကို ကၽြန္ေတာ္ “ မိေက်ာင္းမင္း ေရခင္းျပ ၊ ဘုန္းၾကီး စာခ် ” လုပ္ေနသလိုလို ခံစားမိျပန္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အခု ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ကိုၾကီးေက်ာက္ကို လိုင္းေပၚမွာ ေတြ႕ျပီး စကားေျပာရင္ ဘယ္က စေျပာရမွန္း မသိႏိုင္ခဲ႔။

စာေလးနဲ႔ ေရးျပီး ေျပာတာေတာင္မွ ဒီလို ဆိုေတာ႔ ခုနကလို ဖုန္းေခၚျပီး မဝင္ခင္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ပိတ္မိတာကလည္း “ ဟလို ” ဆိုတဲ႔ အသံၾကားျပီးရင္ ဘယ္လို စကားစေျပာရမွန္းကို မသိလို႔ ဖုန္းကို ေခၚျပီး ျပန္ျပန္ပိတ္ မိခဲ႔တာပါပဲ။ လိုင္းေပၚမွာ ကိုၾကီးေက်ာက္ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို Invisible နဲ႔ ပုန္းေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ပင္မဲ႔လည္း မေခၚျဖစ္ခဲ႔ပါ။ ကိုၾကီးေက်ာက္ စေခၚရင္ေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္ အထစ္ထစ္ အေငါ႔ေငါ႔ ျပန္ေျပာေနမိမွာ စိုးလို႔ အခ်ိန္ျပည္႔ လိုင္းေပၚမွာ ရွိေနတတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ပုန္းေနမိေတာ႔တာပါပဲ။

အခုေတာ႔ . . . ကိုၾကီးေက်ာက္ ရဲ႕ ေရာဂါ အေျခအေနကို အစ္မ ေရႊစင္ဦး ဘေလာ႔မွာ ေတြမိပါတယ္။

“ ကိုၾကီးေက်ာက္ အေျခအေနေကာင္းတယ္ ေရႊစင္ေရ..ေဆးစားျပီး ကင္ဆာ ကို ၾကဳ့့ံေအာင္ လုပ္ျပီး ခြဲရင္ရမယ္။ ”

ေတာ္ပါေသးရဲ႕ လို႔ ေရတြက္မိေပမဲ႔ အခု ေနာက္ပိုင္းေတာ႔ ကိုၾကီးေက်ာက္နဲ႔ စကားမေျပာျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ ေျပာစရာေတြ ဆြံ႔အ ေနခဲ႔တယ္။

ဟိုတစ္ေန႔က ကိုခ်စ္ေဖ ဘေလာ႔မွာ ကိုခ်စ္ေဖက ပို႔စ္ကဒ္ေလးေတြ ပို႔ျပီး အားေပးစကား ေျပာဖို႔ အၾကံေပးလာေတာ႔ ရုတ္တရက္ကို ကၽြန္ေတာ္ ဝမ္းသာသြားမိတယ္။ ကိုယ္႔ဖာသာ အားေပး စကားေလးေတြကို ေရးျပီး ပို႔ေပးလိုက္မယ္ေပါ႔။

ဒါနဲ႔ အဲဒီေန႕ပဲ ပို႔ကဒ္ေလးေတြ သြားဝယ္ပါတယ္။ Happy Birthday ကဒ္ေတြပဲ မ်ားေနလို႔ ၊ ျပီးေတာ႔ အေတြ႕အၾကံဳ ကလည္း မရွိေလေတာ႔ ဘာဝယ္လို႔ ဝယ္ေပးရမွန္း မသိပါဘူး။ ေနာက္မွ အဆင္ေျပမယ္ ထင္တဲ႔ ကဒ္ေလးေတြ ဝယ္လာျပီး စာေရးဖို႔ ျပင္ပါတယ္။







ကၽြန္ေတာ္ ဘာေရးရမလဲ။

ဒါကို စဥ္းစားရင္း အခ်ိန္ ၄ ရက္ေလာက္ ကုန္သြားတယ္။ ဘေလာ႔ေပၚမွာ စာေတြကို အစ္မတစ္ေယာက္ ေျပာသလို စက္က က်လာသလို ေရးေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီပို႔စ္ကဒ္ေလးေပၚမွာ စကားလံုးေတြ ရွာမရဘူး။

“ ကိုၾကီးေက်ာက္ ေနေကာင္းလား ”

ဟာ . . ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီစကားက အရိုင္းဆံုး စကားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ သတ္မွတ္ထားတယ္။

“ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ပါ ၊ ေဆးမွန္မွန္ ေသာက္ ၊ ေနေကာင္းေအာင္ ေန ”

အစရွိသျဖင္႔ ဘယ္စကားလံုးမွ အဆင္မေျပ။ ကိုယ္ကပဲ ဆရာၾကီး လုပ္ေနသလို ျဖစ္ေနမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ စိုးရိမ္မိတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ႔ ကိုယ္႔ထက္ ဒီေလာက္ အေတြ႕အၾကံဳမ်ား လူတစ္ေယာက္ကို အားေပးဖို႔ ဆိုတာ မလြယ္လွဘူးလို႔လည္း ထင္မိပါတယ္။

ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ပါေစ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲ ရင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ႔ အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ပို႔စ္ကဒ္ေလး ႏွစ္ခုေပၚမွာ ခ်ေရးလိုက္ပါတယ္။ ငယ္ငယ္က ရည္းစားစာ ေရးတုန္းကထက္ ဆိုးတယ္ ကိုၾကီးေက်ာက္ေရ။ ေဘာပင္ကိုေတာင္မွ မႏိုင္ေသးတဲ႔ ကေလး တစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး ႏွစ္ခါ လြတ္က်ေသးတယ္။ စာေရးလို႔ ျပီးျပီလို႔ ကိုယ္႔ဖာသာ ျပန္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ထပ္အံ့ၾသမိပါရဲ႕။ ေကာက္တိေကာက္ေကြးနဲ႔ စာေၾကာင္းေတြကလည္း ေအာက္စိုက္ ၊ အေပၚထိုးနဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျဖစ္ေနေတာ႔တာပါပဲ။

ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ထဲက ေျပာမျပတတ္ေသာ ခင္မင္မႈေတြ ပါသြားမယ္ ဆိုတာကိုေတာ႔ အၾကြင္းမဲ႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပီးျပီးေရာ ေျပာလိုက္တာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ထဲမွာ ရွိသမွ်ကို ပံုေဖာ္ မေျပာျပတတ္သူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေက်ာက္ထြင္း အကၡရာေတြပါပဲ။ ေကာက္တိေကာက္ေကြး ႏိုင္ခ်င္ ႏိုင္မယ္ ၊ စာသား ေျပျပစ္ခ်င္မွ ေျပျပစ္မယ္ ၊ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ အဓိက ရည္ရြယ္တာကေတာ႔ ကိုၾကီးေက်ာက္ကို က်န္းမာေနေကာင္းျပီး ေပ်ာ္ရႊင္လန္းဆန္းစြာ အသက္ရွည္ရွည္ ေနရေစခ်င္တာပါပဲ။ 

“ ကိုၾကီးေက်ာက္ က်န္းမာ ရႊင္လန္းကာ အသက္ရွည္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။ ”

“ ကိုၾကီးေက်ာက္ က်န္းမာ ရႊင္လန္းကာ အသက္ရွည္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။ ” 

“ ကိုၾကီးေက်ာက္ က်န္းမာ ရႊင္လန္းကာ အသက္ရွည္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။ ” 

လို႔ ဆုပန္ရင္း ဝါလကင္းလြတ္ သီတင္းကၽြတ္မွာ ကိုၾကီးေက်ာက္ကို ကန္ေတာ႔ လိုက္ပါတယ္ ကိုၾကီးေက်ာက္ေရ...



တစ္ခါတေလ . . . 

ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ဓါတ္ အင္အား ေကာင္းသူ ျဖစ္ေနပါေစ အားငယ္တတ္ပါတယ္။ ဒီလို အခ်ိန္မွာ ကိုယ္႔ကို ဘာရယ္ မဟုတ္တဲ႔ အားေပးမႈေလး တစ္ခုက ထိုလူတစ္ေယာက္ကို ရုတ္ခနဲ အင္အား တိုးသြားေစသလိုမ်ိဳး အားရွိေစကာ ရွင္သန္ေစ ႏိုင္ပါတယ္။ သူမ်ားေတြ ျဖစ္တာ ျမင္ဖူးႏိုင္သလို ၊ ကိုယ္တိုင္လည္း ၾကံဳဖူးၾကမွာပါ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာပါဝင္ေသာ အားေပးမႈက ေလာကၾကီးမွာ အလြန္အင္အား ၾကီးပါတယ္။

အခု စာဖတ္သူမ်ားမွ ကိုၾကီးေက်ာက္ကို အားေပးခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ေအာက္ပါ အတိုင္း ကိုၾကီးေက်ာက္ရဲ႕ ဘေလာ႔ကို သြားျပီး အားေပးခ်င္ရင္လည္း အားေပးလို႔ ရပါတယ္။ ဒါမွ မဟုတ္ ဖုန္းနဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ အမွတ္တရ ပို႔စ္ကဒ္ေလးမ်ား ပို႔ျပီး အားေပးခ်င္တယ္ ဆိုရင္ လည္းေကာင္း အားေပးႏိုင္ၾကပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး ကိုၾကီးေက်ာက္အတြက္ သီခ်င္းေလး တစ္ပုဒ္ အတူတူ ဆိုၾကရေအာင္ဗ်ာ။ 

Michael Jackson - You Are Not Alone




ဘေလာ႔ - http://penai22.blogspot.com

ဖုန္း  - +1 210 787 0932

လိပ္စာ - Nai Pe
            11 Grandin Circle
            Rockville MD 20851
            USA


ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္

.

Share/Bookmark

22 October 2010

20 မာရ္နတ္ရဲ႕ ရုပ္သြင္ျပင္


အမွာ . .

မေရးတာ အေတာ္ကို ၾကာျပီ ျဖစ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ စာေရးဟန္ေလး တစ္ခုကို ျပန္ျပီး ေႏြးမိျခင္းပါ။ ေမ႔သြားမွာ စိုးလို႔လည္း ျပန္ျပီး အစထုတ္ ေရးၾကည္႔မိလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ 



အန္ကယ္ညႊန္႕ အေတာ္ကို “ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ” ျဖစ္ေနသည္။ တကယ္တမ္း အပို မေျပာေၾကး ဆိုရင္ သူ “ စိတ္ပ်က္ ” ေနတာသာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လူေတြရဲ႕ ထံုးစံအရ စကားေတြ အပိုေျပာရင္း ဘယ္ကေန ဘယ္လို “ လက္ပ်က္ ” ဆိုတာက ပါလာလဲ သူလည္း မသိပါ။ တကယ္ေတာ႔ သူ  လက္မျပတ္ပါ ၊ လက္လည္း မပ်က္စီးေသးပါ ၊ သူ “ စိတ္ပ်က္ ” ေနမိျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ 

သူ႔နာမည္က ဦးေက်ာ္ညႊန္႕ ဆိုေပမဲ႔ သူ႕ကို ခင္ေသာ အားလံုးလိုလိုက အန္ကယ္ညႊန္႕ ဟုသာ ေခၚ၏။ သူစိတ္ညစ္ေနရတဲ႔ အေၾကာင္းရင္းကလည္း တျခားေတာ႔ မဟုတ္။ သူမ်ားေတြ ျဖစ္ေနၾက ကိစၥေတြလိုပဲ သူလည္း ကိုယ္႔ပစၥည္းနဲ႔ ကိုယ္ ဒုကၡျဖစ္ကာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ( ပါလာျပန္ျပီ ဒီ လက္ပ်က္က )

သူ႔မွာ ဘိုးဘြားပိုင္ ေျမကြက္ကို ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ ခြဲေဝပိုင္းျဖတ္ဖို႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အခ်ိန္ယူ လိုက္ရေလသည္။ ဘယ္သူက ဘယ္ေလာက္ ပိုင္ဆိုင္သင္႔တယ္ ဆိုတာကို ျငင္းခုန္ေနရင္း ရံုးေၾကး ၊ ကနားေၾကးေတြ ကုန္ကာ ရိုးရိုးခြဲရင္ ျမိဳ႕ထဲမွာ ျခံတစ္ကြက္ ဝယ္ႏိုင္မဲ႔ အေမြပစၥည္းေတြက ပြန္းတီးပ်က္သံုးကာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အတြင္း ပါးလ်ျပီး သူ႕လက္ထဲ ေရာက္လာေတာ႔ ျမိဳ႕စြန္က ျမိဳ႕သစ္မွာသာ ေျမကြက္ကေလး တစ္ကြက္ ဝယ္ႏိုင္ေတာ႔သည္။ ေပ ၂၀ x ၆၀ ဆိုေသာ ေျမကြက္ကေလး။

အိမ္ေလးကို ေအာက္ေျခက အုတ္ဖိနပ္ခံကာ ခပ္ျမင္႔ျမင္႔ေလး ေဆာက္လိုက္သည္။ ျမိဳ႕သစ္က အိမ္ယာေတြ ဆိုေတာ႔ မေတာ္တဆ ေရမ်ားၾကီးလာမလား ၊ ေျမြပါးကင္းပါးပဲ တက္ေလမလား ဆိုေသာ အသက္ၾကီး သူေတြရဲ႕ စိတ္ပူပန္မႈေၾကာင္႔ သူ႕အိမ္ေလးက သူမ်ားေတြထက္ ပိုျမင္႔သည္။ ဒါေၾကာင္႔ သူ႔အိမ္ေလးက ျမင္႔ျမင္႔မားမား ျဖစ္ေနသည္။ သူ႕အိမ္က ျပႆနာ မရွိပါ။ သူ႕မွာ ျပႆနာ တတ္ေနတာက ထိုအိမ္ကို ေဆာက္ထားေသာ ေျမ ျဖစ္သည္။

ေျမက ရြံ႕ဆန္ေသာ ေျမလည္း မဟုတ္ ၊ ဂဝံဆန္ေသာ ေျမလည္း မဟုတ္ ၊ သဲဆန္ေသာ ေျမလည္းမဟုတ္။ ထိုေျမကား ေျမေဆြးဆန္ေသာ ေျမမ်ိဳးသာ ျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင္႔ သူ ဒီေျမကြက္ကို ဝယ္ျပီးကတည္းက ျခံစည္းရိုးကို သံုးေပ အနက္တူးကာ အုတ္ေဖာင္ေဒးရွင္းခ်ျပီးမွ အေပၚမွာ သံေဒါက္တိုင္မ်ား ေထာင္ကာ သံစကာကြက္မ်ားျဖင္႔ ကာလိုက္သည္။ ျခံသည္ အလံုပိတ္ ၊ အျပင္မွ ဘာမွ မျမင္ရ ဆိုျပီး ျဖစ္မေနသလို ၊ အိမ္ထဲမွလည္း အျပင္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ခြင္႔ရသည္။

ထိုျခံကို ေစာင္႔ဖို႔ အင္းေခြးၾကီး ႏွစ္ေကာင္ ေမြးထားသည္။ တေဝါင္းေဝါင္းနွင္႔ ျခေသၤ႔ နားအူေအာင္ ထိုးေဟာင္တတ္ေသာ အေကာင္မ်ား ျဖစ္၏။ အန္ကယ္ညႊန္႔ ျခံနားကို ဘယ္သူမွ မကပ္ရဲၾက။ တရွဴးထိုး ထိုးေဟာင္ကာ အေျပးသြားတတ္သည္။ ျခံတံခါးကို ပိတ္ထားေသာေၾကာင္႔  အျပင္ထြက္ မရေသာ္လည္း ျခံတံခါးကို လက္အစံုကို ပစ္တင္ကာ အစြမ္းကုန္ ျဖဲျပထားေသာ အစြယ္သြားမ်ားျဖင္႔ ထိုးေဟာင္တတ္သည္။ မသိ၍ ျခံနား ကပ္မိသူမ်ားမွာ ေခြးႏွစ္ေကာင္ရဲ႕ ရုတ္တရက္ အေျပးေရာက္လာကာ ထိုးေဟာင္မႈေၾကာင္႔ လန္႔ကာ ေခ်ာ္လဲ ျပဳတ္က်တတ္ၾကသည္။ ( “ လန္႔ ” မွာ ေအာက္ကျမစ္ က်န္ခဲ႔ရင္ ျဖည္႔ဖတ္ပါ။ ထုိအတိုင္း မဖတ္ပါႏွင္႔ )

ဒီလို ျခံလံုေသာ ေခြးႏွစ္ေကာင္ ရွိေသာေၾကာင္႔ အန္ကယ္ညႊန္႕ စိတ္ခ်ရေသာ္လည္း အလြန္ကို ေစ႔ေစ႔စပ္စပ္ ႏိုင္ျပီး စပ္စပ္စုစု လုပ္ေသာေၾကာင္႔ သူ စိတ္ညစ္ရ ျပန္ေလသည္။ တျခားေတာ႔မဟုတ္ သူ႕ျခံထဲမွာ လူသြားလမ္းေလးကုိ အုတ္ခဲေလးေတြ ခင္းထား၏။ ထုိုလမ္းေလးမွ လြဲျပီး က်န္ေသာ ေနရာေတြက ေျမသားမ်ားပင္။ ဒါကို ေျမထဲမွာ မင္းမူကာ ေသာင္းက်န္းေနေသာ ေျမၾကြက္မ်ားက  ေျမထဲမွာ ေဖာက္ထြင္းကာ သူတို႔ရဲ႕ အသုိက္ကို ခ်ဲ႕ထြင္ၾကသည္။ သူတို႔ နယ္ေျမခ်ဲ႕ထြင္ ေအာင္ျမင္မႈ အျဖစ္ ေျမသားေပၚမွာ သူတို႔ ၾကြက္တြင္း အဝေလးမ်ား ေပၚလာတတ္သည္။ 

ဒါကို ျမင္ရင္ အင္းေခြး ႏွစ္ေကာင္က တြင္းထဲကို သူတို႔ ႏွာေခါင္းကို ထိုးသြင္းကာ အနံ႔ခံ၏။ ထိုေနာက္ ထိုတြင္းထဲမွ ၾကြက္နံ႔ကို ရလ်င္ တြင္းထဲမွ ၾကြက္ကို ရေစဖို႔ သူတို႔ လက္အစံုနဲ႔ တူးယက္ေတာ႔သည္။ ထုိအခါ ၾကြက္က ေဖာက္ထားေသာ အေပါက္ ေသးေသးေလးက ေခြးတူးလို႔ တြင္းၾကီးၾကီး ျဖစ္သြားေလေတာ႔သည္။ မနက္ မိုးလင္းလို႔ အန္ကယ္ညႊန္႕ အိပ္ယာမွ ထကာ အိမ္အျပင္ကို ထြက္လိုက္ရင္ ညက ေဖာက္ထားတဲ႔ ၾကြက္တြင္းကို ေခြးက ယက္ထားလို႔ တြင္းၾကီး ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရင္ ေဒါသေတြ အေခ်ာင္းေခ်ာင္း ၊ အလံုးလံုး ထြက္သည္။ ေဒါသေတြ အုံၾကြသည္။ ပံုက်သည္။ သူပုန္ထသည္။

ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ ႏွပ္ေနေလာက္ျပီ ျဖစ္ေသာ အန္ကယ္ညႊန္႕ မျမင္ရတဲ႔ ေျမၾကီးထဲမွ ၾကြက္ကို ေမတၱာ မဟုတ္ေသာ ေျပာင္းျပန္မ်ား ပို႔သည္။ တူးထား ၊ ယက္ထားေသာ ေခြးႏွစ္ေကာင္ကိုလည္း တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ လိုက္ရိုက္သည္။ ဒီေတာ႔ ျငိမ္ျပီး လက္ပိုက္ ရပ္မေနတတ္ေသာ ေခြးေတြက ျခံဝန္းထဲမွာ လွည္႔ပတ္ ေျပးၾက၏။ သူက လိုက္ရိုက္၏။ ေခြးက ေအာ္ကာ ၊ အူကာ ၊ အီကာ ေျပး ၊ သူက ၾကိမ္းေမာင္းကာ လိုက္ရိုက္နဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလံုး နံနက္ခင္းမွာ ႏႈိးစက္မလိုဘဲ ဆူပူမႈနဲ႔ ႏုိးလာခဲ႔ၾကရ၏။

ေန႔စဥ္ ဆိုေတာ႔ ရက္ကလည္း ဆက္လာ၏။ နံနက္ မိုးလင္း ၊ အန္ကယ္ညႊန္႕ ျခံထဲဆင္း ၊ ၾကြက္တြင္းကို ေခြးယက္တာေတြ႕ ၊ လူက ေအာ္ဟစ္ဆူပူ ၊ ေခြးေတြ အူ ၊ ဒါေပမဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း သူ႕စိတ္ၾကိဳက္ ေခြးေတြကို ရိုက္အျပီးမွာေတာ႔ သူ႔ေဒါသေတြ အေတာ္ေျပသြား၏။ တခ်ိဳ႕တဝက္ေသာ ေဒါသေတြကေတာ႔ မေျပေသး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ေျမၾကီးထဲမွ ၾကြက္မ်ားကို သူ လိုက္ရိုက္လို႔ မရ၍ ျဖစ္၏။ သူကလည္း ေျမၾကီးထဲ ဝင္ဖို႔ အစီအစဥ္ မရွိေသး။ ဒါေၾကာင္႔ တူးယက္ထားတဲ႔ ေျမေတြကိုပဲ ေပါက္တူး တစ္လက္ ဆြဲကာ ေျမၾကီးကို ေျမၾကီးထဲ ျပန္ထည္႔ရေတာ႔သည္။ ဖို႔သည္ဟု ဆိုႏိုုင္သည္။

ဒါက အန္ကယ္ညႊန္႕ရဲ႕ ေန႔စဥ္ နံနက္ေစာေစာ ေသြးပူ ေလ႔က်င္႔ခန္းလို ျဖစ္ေနပါေတာ႔သည္။ ေနထိုင္ေကာင္းေအာင္ လႈပ္ရွားမႈ အသားေပး အက္ရွင္ကား တစ္ကား ရိုက္ေနရသလို သူ ေန႔စဥ္ သရုပ္ေဆာင္ ေနရသည္။

“ ကိုေက်ာ္ညႊန္႕ ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲဗ် ”

ေပါက္တူး တစ္လက္ နဲ႔ ေခြးေတြ တူးထားတဲ႔ ေျမေတြကို ျခစ္ဆြဲျပီး တြင္းထဲ ျပန္ဖို႔ေနတဲ႔ သူ႕ကို လမ္းထိပ္မွ ဦးၾကည္ေဝက လွမ္းေမးလိုက္တာ ျဖစ္သည္။ သူ ေမာ႔ၾကည္႔လိုက္ျပီး ေမာေနေသာ ရင္အစံုျဖင္႔. .

“ ေခြး . . . ေခြးေတြေလဗ်ာ။ ၾကြက္တြင္းကို တူးထားလို႔ အခု ျပန္ဖို႔ ေနရတာ ”

“ ေၾသာ္. . ဒါဆို အေပၚက ကြန္ကရစ္ ခင္းလိုက္ပါလားဗ်ာ ၊ ဒါဆို ၾကြက္လည္း မေဖာက္ႏိုင္ေတာ႔သလို ေခြးလည္း မတူးေတာ႔ဘူးေပါ႔ ”

“ ဟာ ဟုတ္တယ္ဗ်ာ ၊ ဒါကို သတိ မထားမိသလို ျဖစ္သြားတယ္ ၊ ေက်းဇူးပဲဗ်ာ။  မဆလာ ဆရာေတြကို ေခၚျပီး လုပ္ဖို႔ ေမးလိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ။ ”

အန္ကယ္ညႊန္႔ ေခြးတူးထားတဲ႔ တြင္းထဲကို ေျမၾကီးေတြကို ေပါက္တူးနဲ႔ ျမန္ျမန္ျခစ္ထည့္ျပီး ကိုယ္လက္ ေဆးေၾကာကာ အျပင္ကို ထြက္သြားေတာ႔သည္။



“ ကၽြန္ေတာ္က ပိုက္ဆံ ရရင္ ျပီးေရာ ဆိုျပီး မလုပ္ခ်င္လို႔ပါ အန္ကယ္ရယ္။ ဒီပတ္ဝန္းက်င္ အားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေပးေနၾကပါ။ ဒီအတိုင္း အေပၚက သံမံသလင္း ခင္းလိုက္ရင္ ေအာက္က ေျမခံက မေကာင္းေတာ႔ ၾကြက္က ေျမထဲကေန တြင္းေဖာက္ရင္ အားလံုး ျပိဳက်ျပီး ခ်ိဳင္႔ခြက္ေတြ ျဖစ္သြားမွာ အန္ကယ္ရဲ႕။ ”

ရပ္ကြက္ထဲမွ မဆလာဆရာကို ေခၚျပီးေတာ႔ ျခံဝန္းထဲမွာ ကြန္ကရစ္ ေလာင္းဖို႔ အန္ကယ္ညႊန္႕ ေမးေတာ႔ မဆလာဆရာက ရွင္းျပ၏။

“ ဒါဆို ဘယ္လိုမွ လုပ္လို႔ မရေတာ႔ဘူးလား ”

“ မရဘူးေတာ႔ မဟုတ္ဘူး အန္ကယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေျမၾကီးထဲက ၾကြက္ မတူးႏိုင္ေအာင္ ဆိုေတာ႔ ေျမနက္နက္ ထဲကို အုတ္ခဲက်ိဳးေတြ ထည့္ျပီး ေအာက္ခံမာမွ အေပၚက ကြန္ကရစ္ေလာင္းတာ ေကာင္းတယ္။ ႏို႔မို႔ဆိုရင္ေတာ႔ အေပၚက ေလာင္းထားတဲ႔ ကြန္ကရစ္ေတြက ေအာက္ေျခက ၾကြက္ တူးတာနဲ႔ အတြင္းကို ကၽြံက်ကုန္မွာပဲဗ်။ ”

“ ဒါဆို ရိုးရိုးအေပၚက ေလာင္းလို႔ မရဘူးေပါ႔ ”

“ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပီပါေရာ ၊ အေပၚက ေလာင္းရင္ အထဲက ၾကြက္က တူးေနေတာ႔ ေျမေတြျပိဳက်ျပီး ကြန္ကရစ္က ျပိဳက်မွာပဲ ၊ ဒါေၾကာင္႔ အေကာင္းဆံုးကေတာ႔ တစ္ေပခြဲေလာက္ အနက္တူးျပီး ေျမၾကီးထဲကို အုတ္ခဲက်ိဳးေတြထည္႔ ၊ ျပီးမွ အေပၚက ကြန္ကရစ္ေလာင္းလိုက္ရင္ စိတ္ခ်ရပါျပီ။ ”

“ ဟ . .  တစ္ေပခြဲ အထိေတာင္မွ အုတ္ခဲက်ိဳးေတြ တူးထည္႔ရရင္ အုတ္ခဲက်ိဳးဖိုးထက္ တူးထည္႔ခက ပိုကုန္မွာေပါ႔။ ျပီးေတာ႔ ကြန္ကရစ္ခင္းမွာက တစ္ျခံလံုးကိုေလ။ ကြန္ကရစ္ဖိုးထက္ လက္ခၾကီး ဆိုသလို ျဖစ္ေနမွာေပါ႔ ”

“ ဟုတ္ပါတယ္ အန္ကယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေျပာျပတာပါ။ တကယ္လို႔ အန္ကယ္ အေပၚယံေလးပဲ ကြန္ကရစ္ခင္းမယ္ ဆိုရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္က လက္ခရလို႔ လုပ္ေပးမွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ အန္ကယ္ သေဘာေပါက္ျပီးမွ လုပ္ေတာ႔ ပိုေကာင္းတာေပါ႔။ ေနာင္တစ္ေန႕ ကၽြံက်ရင္လည္း အန္ကယ္အျပစ္ မေျပာဘူးေပါ႔ဗ်ာ။ ”

“ အင္း . . ဒါဆိုရင္ေတာ႔ ကြန္ကရစ္ ခင္းဖို႔ ကိစၥကို စဥ္းစားဦးမယ္ကြာ ၊ အေရးၾကီးတာက ေျမၾကီးထဲကို အုတ္ခဲေတြ တူးထည္႔တဲ႔ လက္ခစရိတ္က အုတ္ခဲက်ိဳးေစ်းထက္ ၾကီးမွာပဲ ၊ ဒါကို အဓိက စဥ္းစားရမယ္။ ”

“ ဟုတ္ပါတယ္ အန္ကယ္ ၊ ဒါကို အန္ကယ္ သေဘာေပါက္ျပီး စဥ္းစားျပီးျပီ ဆိုရင္ေတာ႔ အန္ကယ္ ၾကိဳက္သလို ေျပာပါ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေပးပါ႔မယ္။ ”

“ ေအးကြာ၊ ဒါဆို အန္ကယ္ စဥ္းစားလိုက္ဦးမယ္။ ျပီးရင္ မင္းဆီကို အေၾကာင္းျပန္ပါ႔မယ္ ”

အဲဒီေန႔က မဆလာဆရာ နဲ႔ အန္ကယ္ညႊန္႕တို႔ ျခံထဲမွာ ေျမကို လက္ညိႈး တထိုးထိုးနဲ႔ ေျပာျပီးေတာ႔ ကြန္ကရစ္ ခင္းဖို႔ အစီအစဥ္ေလးက ခ်က္ခ်င္း မျဖစ္မလာေသးဘဲ ရပ္တန္႔သြား ေလေတာ႔၏။

ဒါေပမဲ႔ မရပ္တန္႔တာကေတာ႔ နံနက္ခင္း မိုးအလင္းမွာ အန္ကယ္ညႊန္႕ ႏိုးလာရင္ ေခြးေတြကို ဆူပူ ၾကိမ္းေမာင္းသံ ၊ ေျမၾကီးထဲက ၾကြက္ေတြကို ေမတၱာေျပာင္းျပန္ ပို႔သံ မ်ားႏွင္႔အတူ တဂ်စ္ဂ်စ္နဲ႔ ေခြးေတြ တူးထားေသာ ေျမတြင္းၾကီးကို ေပါက္တူးနဲ႔ ယက္ျခစ္ကာ ျပန္ဖို႔သံကို ပတ္ဝန္းက်င္က လူမ်ား ၾကားေနရ ေလေတာ႔သည္။



တစ္ေန႔ေတာ႔ . . .

ညေနခင္းမွာ အန္ကယ္ညႊန္႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ကုလားထိုင္ေလး ထုတ္ျပီး ေရေႏြးၾကမ္း ေသာက္ရင္း စာဖတ္ေနတုန္း သူ႕ျခံေရွ႕မွာ တပ္ထားတဲ႔ လူေခၚ ေခါင္းေလာင္းေလးက တခၽြင္ခၽြင္ ထျမည္သည္။ ထိုအသံ ျမည္ျမည္ခ်င္း ေနာက္ဘက္ ျခံထဲမွာ ေခြအိပ္ေနေသာ ေခြးႏွစ္ေကာင္ကလည္း တဝုတ္ဝုတ္ ထိုးေဟာင္ကာ တရွဴးထိုး ထြက္သြားေလေတာ႔သည္။ ျပီးေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္း ျခံစည္းရိုးေပၚကို လက္ ပစ္တင္ကာ ပတတ္ရပ္ျပီး ဆက္ကာ ဆက္ကာ ေဟာင္ေလေတာ႔သည္။

ေခြးေတြ ေဟာင္ရာ အျပင္ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူတို႔ ျခံေရွ႕မွာ လူတစ္ေယာက္က ရပ္ကာ သူတို႔ လူေခၚေခါင္းေလာင္းကို တီးေနေလသည္။ စာၾကည္႔ရာမွာ တပ္ေသာ မ်က္မွန္ကို ခၽြတ္ကာ ျခံဝကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ . . .

“ ဟာ. . .ကိုသိန္းၾကည္ ပါလား ၊ လာလည္တာလား ”

အန္ကယ္ညႊန္႕ အရင္ေနခဲ႔ေသာ ရပ္ကြက္မွ မိတ္ေဆြတစ္ဦးကို ျမင္လိုက္ရ၍ ဝမ္းသာ အားရစြာျဖင္႔ ထကာ ထိုးေဟာင္ေနေသာ ေခြးမ်ားကို ဟန္႔၍ ျခံတံခါးကို သြားဖြင္႔ ေလေတာ႔သည္။ ျပီးေတာ႔ ျခံထဲမွာ သူထိုင္ကာ စာဖတ္ေနေသာ ကုလားထိုင္ေဘးမွ ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္ရန္ ေနရာေပးေလေတာ႔သည္။

“ ေရာ႔ဗ်ာ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔ ၊ အိမ္ေလးက မဆိုးဘူးဘဲ။ ကိုေက်ာ္ညႊန္႕ အတြက္ေတာ႔ ေအးေအးေဆးေဆး ေနရတာေပါ႔ေလ ”

“ ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ။ ရပ္ကြက္ကလည္း ေအးခ်မ္းပါတယ္။ အရင္ ျခံပိုင္ရွင္ေတြကလည္း ျခံထဲမွာ အပင္ၾကီးေတြ စိုက္ထားခဲ႔ေတာ႔ အေတာ္အသင္႔ အရိပ္ရတာေပါ႔ဗ်ာ။ ဒီေတာ႔ ကိုယ္႔ဖာသာ အိမ္ေလး ေဆာက္လိုက္ေတာ႔ အေတာ္ကို အဆင္ေျပပါတယ္ ”

“ ေအးဗ်ာ။ ကိုယ္ပိုင္ ျခံဝန္းေလးနဲ႔ ေနရတဲ႔ အရသာက တိုက္ခန္းမွာ ေနရတာထက္ေတာ႔ သာတာ အမွန္ပါပဲ ”

“ ဟုတ္ပါတယ္ ၊ ျပီးေတာ႔ ေလေကာင္း ေလသန္႔လည္း ရ. . . ရ . . ရ . . ဟာ . . ဒီေကာင္ေတြ ”

ေျပာေနရင္း ဆိုေနရင္း အန္ကယ္ညႊန္႕ ရုတ္တရက္  အာေမဋိတ္သံကို ျပဳကာ ထိုင္ေနရာမွ ထ၍ အနီးမွာ ရွိေသာ တုတ္ကို ဆြဲကာ ေခြးႏွစ္ေကာင္ရွိရာသို႔ ပစ္လိုက္ေလေတာ႔၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေခြးႏွစ္ေကာင္က ေျမၾကီးကို တရွံဴ႕ရွံဴ႕နမ္းကာ သူတို႔ လက္မ်ားျဖင္႔ ကုတ္ျခစ္လ်က္ တူးယက္ေနၾကခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ အန္ကယ္ညႊန္႕ရဲ႕ အသံႏွင္႔အတူ ပ်ံဝဲလာေသာ တုတ္ပစ္လိုက္တဲ႔ ဟန္ကို ေတြ႕လိုက္ရမွ ေခြးႏွစ္ေကာင္လည္း ကုတ္ျခစ္ေနရာမွ ေရွာင္ေျပးကာ သြားျပီး ျခံ အေနာက္ဘက္ကို ေျပးဝင္သြား ေလေတာ႔သည္။

အန္ကယ္ညႊန္႕က ပစ္လိုက္ေသာ တုတ္ကို သြားေကာက္ရင္း . . .

“ အဲဒါပဲဗ်ာ။ ဒီမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း ေကာင္း ၊ ေလေကာင္းေလသန္႔ ကလည္း ရ ၊ တိတ္ဆိတ္ ေအးခ်မ္းမႈလည္း ျဖစ္ပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ႔ စိတ္မေအးခ်မ္း ရတာက အဲဒီေခြးႏွစ္ေကာင္ နဲ႔ ေျမၾကြက္ေတြေၾကာင္႔ပဲ ”

“ ဘယ္လို ေခြးႏွစ္ေကာင္နဲ႔ ေျမၾကြက္ေၾကာင္႔လဲ ”

“ ဒီလိုဗ်ာ ကိုသိန္းၾကည္ေရ။ ဒီပတ္ဝန္းက်င္က ေျမေတြက ေျမခံ မေကာင္းေတာ႔ ေျမထဲမွာ ၾကြက္ေတြက အေတာ္ကို အတြင္းမွာ ေဖာက္သဗ်။ သူတို႔ အေပၚကို ေဖာက္လာတဲ႔ ၾကြက္တြင္းကို အိမ္က ေခြးေတြက ထပ္ယက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာျဖင္႔ မနက္မိုးလင္းတိုင္း အဲဒီတြင္းကို ျပန္ဖို႔ေနရေတာ႔တာပါပဲ ”

“ ဒါဆို အလြယ္ေလးပဲဗ်ာ။ အေပၚက ကြန္ကရစ္ ေလာင္းလိုက္ေပါ႔ဗ်ာ ”

“ အဲဒီမွာလည္း လာခက္ေနျပန္တာပဲ ကိုသိန္းၾကည္။ ဒီေျမက အေပၚကေန ရိုးရိုး ကြန္ကရစ္ ေလာင္းလို႔ မရဘူးတဲ႔။ ေအာက္က ေျမသားက မေကာင္းေတာ႔ ၾကြက္က အထဲမွာ တူးရင္ ေျမၾကီးေတြ ကၽြံက်သြား တတ္တယ္ ဆိုပဲဗ် ”

“ ဒါဆို.. . . . . ”

“ အဲဒီေတာ႔ဗ်ာ။ ကြန္ကရစ္ ခင္းမယ္ ဆိုရင္ ေျမၾကီးအထဲထိ ေရာက္ေအာင္ တူးျပီးေတာ႔ အုတ္ခဲက်ိဳးေတြကို ထည္႔ ၊ ျပီးမွ အေပၚက ကြန္ကရစ္ ခင္းမွ မကၽြံက်ေတာ႔မွာလို႔ မဆလာဆရာက ေျပာတာပဲ ”

“ ဒါဆိုလည္း အဲဒီလို လုပ္လိုက္ေပါ႔ဗ်ာ ”

“ ဒါက အေျပာသာ လြယ္တာေလ ကိုသိန္းၾကည္ရယ္ ၊ တကယ္လို႔ အဲဒီလို လုပ္ျပီ ဆိုရင္ ရိုးရိုးကြန္ကရစ္ ေလာင္းခထက္ ေျမၾကီးကို တူးျပီး အုတ္ခဲက်ိဳးထည္႔ခက ပိုျပီး ကုန္က်မွာဗ်။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ဒါကို ခ်င္႔ခ်ိန္ေနရတာပါဗ်ာ ”

အန္ကယ္ညႊန္႕ စကားလည္း ဆံုးေရာ ဦးသိ္န္းၾကည္က သူ႕ကို အံ့ၾသေသာ မ်က္ႏွာနဲ႔ ၾကည္႔ျပီးေတာ႔ . . .

“ ကိုေက်ာ္ညႊန္႔ ၊ ခင္ဗ်ား ေနာက္မ်ား ေနသလားဗ်ာ ”

“ ဟင္. . . ဘာကိုလဲ ကိုသိန္းၾကည္။ ကၽြန္ေတာ္ မေနာက္ပါဘူး။ တကယ္ကို အတည္ေျပာတာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔ မ်ားလဲ ”

“ အခု ခင္ဗ်ား ျခံထဲက ေျမကြက္ကို ၾကြက္ေတြက တူးေဖာက္ ၊ ေခြးေတြက ေျမတူးလို႔ ခင္ဗ်ား စိတ္ညစ္ေနရတာ မဟုတ္လား ”

“ ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ . . . ဘာျဖစ္လို႔လဲ ”

“ ဒီလို သူတို႔ တူးလို႔ ခင္ဗ်ားက အေပၚက သူတို႔ တူးလို႔ မရေအာင္ ကြန္ကရစ္ ခင္းခ်င္တာေနာ္ ”

“ မွန္ပါတယ္ ကိုသိန္းၾကည္ ”

“ ဒါေပမဲ႔ ကြန္ကရစ္ကို အေပၚယံေလးတင္ ေလာင္းမရဘဲ ကၽြံက်မွာမို႔ ေျမၾကီးထဲအထိ အုတ္ခဲက်ိဳးေတြကို ထည္႔ျပီးမွ အေျခခိုင္ျပီ ဆိုေတာ႔မွ အေပၚက ကြန္ကရစ္ ေလာင္းရမယ္ လို႔ ဆိုတယ္ေနာ္ ”

“ ဟုတ္ပါတယ္ ဒီအတိုင္းပါပဲ။ ဘာမ်ား ျဖစ္လို႔လဲ ကိုသိန္းၾကည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာ မွားလို႔လား ”

အန္ကယ္ညႊန္႕က ခ်ည္တံုခ်တံုနဲ႔ ဒီလိုလည္း ေမးလိုက္ေရာ ဦးသိန္းၾကည္က တဟားဟား ရယ္ျပီးေတာ႔. . .

“ ဟား ဟား ဟား . . ျဖစ္ရေလ ကိုေက်ာ္ညႊန္႔ရယ္။ ခင္ဗ်ားက အခု ဘယ္လို ျဖစ္ေနလဲ ဆိုေတာ႔ ၾကြက္တြင္းေဖာက္တဲ႔ ၾကြက္ေတြနဲ႔ တြင္းကို ပိုၾကီးေအာင္ ယက္ထုတ္ေနတဲ႔ ေခြးေတြ အေပၚမွာ သူတို႔ေၾကာင္႔ စျဖစ္တယ္ ဆိုျပီးေတာ႔ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနတာဗ်။ ”

“ ဒါ အမွန္ပဲေလဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသမထြက္သင္႔ဘူးလား ”

“ ဟုတ္ပါတယ္ ေဒါသထြက္သင္႔ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ခင္ဗ်ားက သူတို႔ အေပၚမွာ ေဒါသထြက္ေနတာနဲ႔ သူတို႔ ခင္ဗ်ားကို အက်ိဳးျပဳေနတယ္ ဆိုတာကို မျမင္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားေတာ႔တာပဲ ”

“ ဗ်ာ . . . ဘယ္လို. . . ဘယ္လို ၊ ဘယ္လို အက်ိဳးျပဳေနတာလဲ ”

“ ဟုတ္တယ္ေလ။ အခု ၾကြက္ေတြက တြင္းေဖာက္တယ္။ ဒီတြင္းကို ေခြးေတြက ယက္ေတာ႔ တြင္းၾကီး ပိုျဖစ္လာတယ္။ ဒါကို ခင္ဗ်ားက တြင္းထဲကို ေျမၾကီးေတြ ျပန္ဖို႔ ဖို႔ပဲ စဥ္းစားေနတာကိုး။ တကယ္ေတာ႔ သူတို႔က ခင္ဗ်ား ေျမတူးခ အကုန္ခံျပီး လူငွား တူးေနရမွာ စိုးလို႔ အစားတူး ေပးေနတာဗ်။ ဒီေတာ႔ ခင္ဗ်ားက အုတ္ခဲက်ိဳးေတြသာ ဝယ္ထားလိုက္။ သူတို႔ မနက္ဘက္ တူးထားတဲ႔ တြင္းထဲကို အုတ္ခဲက်ိဳးေတြ ထည္႔ျပီးမွ အေပၚက ေျမသားေလး ဖံုးလိုက္ရံုပဲ။

ဒါဆိုရင္ အဲဒီ အုတ္ခဲက်ိဳးေတြ ထည္႔ထားတဲ႔ေနရာကို ၾကြက္ကလည္း ထပ္မေဖာက္ေတာ႔ဘူး။ ေခြးကလည္း အုတ္က်ိဳးေတြနဲ႔ ဆိုေတာ႔ ထပ္မတူးေတာ႔ဘူး။ ၾကြက္ကလည္း ေနာက္ထပ္ တစ္ေနရာကို ေရွာင္ေဖာက္လိမ္႔မယ္။ ဒီေနရာကို ေခြးကလည္း ထပ္ျပီး တူးလိမ္႔မယ္။ ေနာက္ထပ္ တစ္တြင္း ျဖစ္လာလိုက္ ခင္ဗ်ားက မနက္ မိုးလင္းလာတာနဲ႔ အုတ္ခဲက်ိဳးေတြ ထည္႔လိုက္နဲ႔။ ၾကာလာရင္ ခင္ဗ်ား တစ္ျခံလံုး ေျမတူးျပီးေတာ႔ အုတ္ခဲက်ိဳးေတြ ထည္႔ျပီးသား ျဖစ္သြားမွာေပါ႔ဗ်ာ။ ”

ဦးသိန္းၾကည္ ရွင္းျပေနတာကို အန္ကယ္ညႊန္႔ ျငိမ္ျပီးေတာ႔ နားေထာင္ေနမိ၏။ ျပီးေတာ႔ လက္ခံ သေဘာတူသူတို႔ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ေခါင္းကိုလည္း ေျဖးညွင္းစြာ ျငိမ္႔ေလသည္။ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ငါ ဘာလို႔ မစဥ္းစားမိတာလဲ ဆိုျပီးေတာ႔လည္း ေတြေတြေဝေဝလည္း ျဖစ္ေနမိသည္။ ခဏၾကာ စဥ္းစားျပီးမွ ရုတ္တရက္ ဦးသိန္းၾကည္ လက္ကို ဆြဲယူခါရမ္းျပီး. . . .

“ ဟုတ္လိုက္တာ ကိုသိန္းၾကည္ရယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလို႔ မစဥ္းစားမိတာလဲ မေျပာတတ္ဘူး။ အခု ကိုသိန္းၾကည္ ေျပာသလို ဆိုေတာ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဒုကၡေပးေနတယ္ လို႔ ဆိုတဲ႔ ၾကြက္ေတြ ၊ ေခြးေတြက ကၽြန္ေတာ္႔ကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ကူညီေနတာပါပဲလား။ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုသိန္းၾကည္ ေျပာတဲ႔ အတိုင္း လုပ္ပါ႔မယ္။ ”

“ - - - - - - - ” 



ႏွစ္လခန္႕ အၾကာ. . .

တစ္ေန႔မွာေတာ႔ အန္ကယ္ညႊန္႔ရဲ႕ ျခံေရွ႕တံခါးေလးမွာ တပ္ထားေသာ လူေခၚ ေခါင္းေလာင္းေလးမွ က်ယ္ေလာင္စြာ အသံထြက္လာသည္။ ေခါင္းေလာင္းေလးမွ အသံထြက္လာေတာ႔ ျခံထဲမွာ လွဲေနေသာ ေခြးႏွစ္ေကာင္ကလည္း ေျပးထြက္သြားကာ ျခံစည္းရိုးမွာ ပတတ္ရပ္ျပီး ျခံအျပင္မွ လူကို ထိုးေဟာင္ ေလေတာ႔သည္။

ေခြးေဟာင္သံ ၾကားလို႔ အန္ကယ္ညႊန္႔ အိမ္ထဲမွ ျခံအျပင္ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ျခံဝမွာ ရပ္ေနသူကို ေတြ႕ရသည္။ သူက ဦးသိန္းၾကည္။

“ လာဗ်ိဳ႕ ကိုသိန္းၾကည္႔၊ ဟဲ႔ ေခြးေတြ သြားၾကစမ္း ”

အန္ကယ္ညႊႊန္႔ရဲ႕ဟန္႔သံအျပီးမွာ ေခြးႏွစ္ေကာင္ အေနာက္ဘက္သို႔ လွည္႔ဝင္သြားၾကသည္။ ျခံတံခါးကို ဖြင္႔ေပးျပီး ဦးသိန္းၾကည္ ျခံထဲ ဝင္ရန္ တံခါးကို လွပ္ေပး လိုက္ေလသည္။ ဦးသိန္းၾကည္ ျခံထဲဝင္ အျပီးမွာေတာ႔ သူက ျခံတံခါးကို ျပန္ပိတ္လိုက္၏။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဦးသိန္းၾကည္က အန္ကယ္ညႊန္႕ရဲ႕ ျခံတစ္ျခံလံုးကို ေဝ႔ဝဲ အကဲခတ္ျပီး ၾကည္႔ေန၏။

“ အခုလို က်ေတာ႔လည္း ကိုေက်ာ္ညႊန္႔ရဲ႕ ျခံတစ္ျခံလံုး ကြန္ကရစ္ခင္းေလး ျဖစ္သြားပါေရာလားဗ်ာ ”

“ ဟုတ္တယ္ ကိုသိန္းၾကည္ေရ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဒီ႔အတြက္ ခင္ဗ်ားကို ေက်းဇူးတင္ေနတာ။ ခင္ဗ်ား ေပးသြားတဲ႔ နည္းအတိုင္း လုပ္လိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ေျမၾကီးတူးျပီး အုတ္ခဲက်ိဳးထည္႔ခ လံုးဝ မကုန္ေတာ႔ဘဲ။ ေန႔တိုင္း ေန႔တိုင္း ၾကြက္ကေဖာက္လိုက္ ၊ ေခြးက တြင္း တူးလိုက္ ၊ ကၽြန္ေတာ္က တြင္ထဲ အုတ္ခဲက်ိဳး ထည္႔လိုက္နဲ႔ ေန႔တိုင္း တပိုင္တႏိုင္ေလး လုပ္ေနရသလို ျဖစ္ေနတာဗ်။

ေခြးေတြကလည္း ၾကြက္ေတြ အနံ႔တိုင္း တူးခ်င္းတဲ႔ ေနရာမွာ အခ်ိန္မေရြး တူးေတာ႔တာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အရင္လို မဟန္႔ေတာ႔တဲ႔ အတြက္ သူတို႔ကလည္း ခပ္ရဲရဲ တူးတယ္။ သူတို႔ တူးျပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အသင္႔လုပ္ထားတဲ႔ အုတ္ခဲက်ိဳးေလးေတြ ထည္႔ျပီး ေျမဖို႔လိုက္တာပါပဲ။ တစ္လခြဲေလာက္လည္း ၾကာေရာ အခုလိုပဲဗ်ာ။ တျခံလံုး ေျမေအာက္ထဲကို အုတ္ခဲက်ိဳး ထည္႔ေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားေတာ႔တာပါပဲ။ ”

“ ေကာင္းတာေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါဆို ေျမတူးျပီး အုတ္ခဲက်ိဳး ထည္႔ခ လံုးဝ မကုန္လိုက္ဘူးေပါ႔ ”

“ အစစ္ေပါ႔ဗ်ာ။ လံုးဝကို မကုန္တာ။ ကၽြန္ေတာ္ အေပၚက ကြန္ကရစ္ ခင္းဖို႔ မဆလာဆရာကို ေခၚေတာ႔ သူကေတာင္မွ အံ့ၾသေနတာဗ်ိဳ႕။ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ေျမၾကီးထဲကို အုတ္ခဲက်ိဳးေတြကို ထည္႔လိုက္တာလဲ လို႔ေတာင္မွ ေမးေနေသးတာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျဖစ္ပ်က္ပံု အားလံုးကို ေျပာျပလိုက္ေတာ႔ သူကလည္း သေဘာက်သြားတယ္။

ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ဒီရပ္ကြက္မွာက ျခံတိုင္းကို ၾကြက္ေတြက ေဖာက္ျပီး အေတာ္ ဒုကၡေပးတယ္ေလဗ်ာ။ ေျမၾကီးကို အနက္တူးျပီး အုတ္ခဲက်ိဳးထည္႔ခ ပိုၾကီးေနလို႔သာ လူေတြ အေပၚက ကြန္ကရစ္ မေလာင္းႏို္င္ၾကတာ။ တကယ္လို႔ အေပၚယံ ကြန္ကရစ္ပဲ ေလာင္းရမယ္ ဆိုရင္ အားလံုးက ေလာင္းႏိုင္တယ္ေလဗ်ာ။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုသိန္းၾကည္ ေပးတဲ႔ နည္းကို ကၽြန္ေတာ္က ေျပာျပေတာ႔ သူကလည္း တျခားလူေတြကို ျပန္ျပီး ေျပာျပ မွ်ေဝ ေနေလရဲ႕ဗ်ာ။ ”

အန္ကယ္ညႊန္႕ ေျပာသမွ်ကို ဦးသိန္းၾကည္က ျပံဳးျပီးေတာ႔ နားေထာင္ေန၏။ ျပီးမွ. . . . . .

“ ေကာင္းတာေပါ႔ ကိုေက်ာ္ညႊန္႔။ တကယ္ေတာ႔ဗ်ာ ေလာကမွာ ဘယ္အရာက ေကာင္းပါတယ္ ၊ အက်ိဳးျပဳပါတယ္ ၊ ဘယ္အရာကေတာ႔ မေကာင္းဘူး ၊ အက်ိဳးမျပဳပါဘူး ဆိုျပီး မရွိပါဘူးဗ်ာ။ ကိုယ္႔အတြက္ အက်ိဳးမျပဳဘူးလို႔ ျမင္ေနတဲ႔ အခ်ိန္ဆိုရင္ မေကာင္းဘူးေပါ႔။ ဒါကို ကိုယ္႔အတြက္ အက်ိဳးျပဳေအာင္ ျမင္တတ္သြားမယ္ ဆိုရင္ ေကာင္းသြားျပန္ေရာဗ်။ ”

“ ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ႕ အမွန္ပဲ ”

“ ဘယ္အရာ ၊ ဘယ္ပစၥည္း ၊ ဘယ္ဥစၥာ ၊ ဘယ္သူ ဘယ္ဝါ ၊ ဘယ္လူ ၊ ဘယ္တိရစာၦန္ ၊ ဘယ္သတၱဝါမွ လံုးဝမေကာင္းဘူး ဆိုတာ မရွိပါဘူးဗ်ာ။ အဲဒီလို မေကာင္းဘူး ဆိုတာကိုေတာင္မွ ကိုယ္က ျမင္တတ္ရင္ ျမင္တတ္သလို ကိုယ္႔အတြက္ ေကာင္းကြက္ေလးေတြ ျဖစ္လာေတာ႔တာပါပဲ။ ”

“ ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ ကိုသိန္းၾကည္ ေျပာတာ အမွန္ပါပဲ ”

“ သိုးေဆာင္း စကားပံုေလး တစ္ခု ရွိတယ္ဗ်။ ၾကားဖူးလား ”

“ ဟုတ္ကဲ႔ ေျပာပါဦး။ ”

“ တကယ္လို႔ ျမင္တတ္မယ္ ဆိုရင္ မာရ္နတ္ေတာင္မွ ထင္သေလာက္ ရုပ္မဆိုးပါဘူး ”  တဲ႔။



*** အရာရာကို ခ်စ္ခင္ေသာ မ်က္စိျဖင္႔ ၾကည္႔ျမင္တတ္ၾကပါေစ။ ***


ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္

.

Share/Bookmark

21 October 2010

10 ခက္ဆစ္ ( ၂ )





ပိုက္ဆံ

“ ငါေတာ႔ ငါတို႔ ပိုက္ဆံကို နာမည္ေျပာင္း ပစ္ခ်င္တယ္ ”

လို႔ သူငယ္ခ်င္း ေျပာတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ သေဘာမေပါက္ခဲ႔ဘူး။
အတီးအတ နဲ႔ သူ႕ကို ၾကည္႔ေနတုန္း သူက ဆက္ေျပာတယ္။

“  ဒီ “ က်ပ္ ” ဆိုတဲ႔ အေခၚေၾကာင္႔ . . .
လူေတြ “ ၾကပ္ ” တည္းေနတာလား လို႔ပါကြာ ” တဲ႔။

ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ႏိုင္စြာ ေယာင္တိေယာင္ေတာင္ ၾကည္႔ေနတုန္း . . .
သူက ဆက္ေျပာတယ္။

“ ေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္ ျဖစ္ေအာင္  . . .
ငါေတာ႔  “ ေခ်ာင္ ” လို႔ ေျပာင္းသံုးခ်င္တယ္ ” တဲ႔။

သူ ရွင္းျပလို႔  ျပီးတာေတာင္မွ . . .
ကၽြန္ေတာ္က နေဝတိမ္ေတာင္ နဲ႔။



အရိပ္

အလင္းမွာ သြားတုန္းက ရဲရင္႔ျခင္းမ်ိဳးနဲ႔
အခု အေမွာင္ထဲမွာလည္း ခပ္ရဲရဲ ေလွ်ာက္စမ္းပါ။
ခင္ဗ်ားေဘးမွာ အခုလည္း “ က်ဳပ္ ” ကပ္ပါေနပါတယ္။
ခင္ဗ်ား မျမင္တတ္လို႔ပါ။



အမွား

သူ႕ဖာသာသူ တိတ္တဆိတ္ ေနခဲ႔တာ
အမွန္ ဆိုတာ ေပၚလာမွ
လက္ညိႈး ဝိုင္းထိုးခံရျပီး ပိုနာမည္ ၾကီးလာေတာ႔တယ္။



ေသြး

Passport လုပ္တုန္းက အေၾကာင္းကို ျပန္သတိရမိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္႔ ေရွ႕မွာက “ ခ်င္း ” အမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္။
ျမန္မာ စကားေတာင္မွ မပီပါ။ ဝဲတဲတဲ နဲ႔ သူ႔အသံကို ၾကားေနရတယ္။
စစ္ေဆးေရးက သူ႔ကို ေမးတယ္။

“ ခင္ဗ်ား ေသြးက ဘာလဲ ”

ေၾသာ္ . . ငါဆိုရင္ A ေသြး လို႔ ေျဖမွ ဆိုျပီး စဥ္းစားေနတုန္း
ထို ခ်င္း အမ်ိဳးသားက ေျဖတယ္။

“ ကၽြန္ေတာ္႔ေသြးက “ အနီေရာင္ ” ပါ ” တဲ႔။

သူ႕ အေျဖနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ အေျဖ ဘယ္သူက ပိုတိက်မယ္ ထင္လဲ။


*** ဟုိေန႔က ခရီးသြားပို႔စ္ ေနာက္ဆက္တြဲေလး ေရးလို႔ ျပီးေတာ႔မွ WiFi က လြတ္ေနတာ မသိဘူး။ ပို႔စ္ကို Save လိုက္တာ အကုန္ေပ်ာက္သြားတယ္။ Back ျပန္ေခၚတာေတာင္မွ မရေတာ႔ဘူး။ ဒါနဲ႔ ႏွေျမာျပီး စိတ္ပ်က္သြားမိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ပို႔စ္အရွည္ ေရးဖို႔ အင္အားေလး ေမြးေနတုန္းမွာ ဒါေလးေတြကို စာအုပ္ထဲကေန ဘေလာ႔ေပၚေလး တင္ခြင္႔ျပဳပါ။ 

ကိုယ္႔ဖာသာ ခက္ဆစ္ ဖြင္႔ထားတဲ႔ စာေလးေတြပါ။ စာအုပ္ထဲမွာ ၊ စာရြက္ အပိုင္းအစမ်ားမွာ ေရးထားမိျပီး အရမ္းကို မ်ားလာလို႔ ဒီမွာ တင္လိုက္တာပါ။ လူတိုင္းနဲ႔ေတာ႔ သဟဇာတ က်မယ္ လို႔ လံုးဝ မေမွ်ာ္လင္႔မိပါဘူး။ ဒါေတြ ဖတ္ရတာ စိတ္အေႏွာင္႔အယွက္ ျဖစ္ရင္   မႏွစ္သက္သူမ်ား ေက်ာ္ဖတ္ၾကပါကုန္။ ***


ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္

.
Share/Bookmark

20 October 2010

11 လြတ္ေျမာက္ခြင့္



ကိုေဇာ္ေရ..

“ မိေက်ာင္းနဲ႕ အိမ္ေျမွာင္ ” အေၾကာင္း ေျပာသြားတဲ့ ပံုျပင္ကို သေဘာက်တယ္ဗ်။ ေလတိုးသံေတြ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ၾကားလာရရင္ ေက်နပ္သင့္ပါတယ္ဗ်ာ။ အျမင့္ပိုင္း ေရာက္လာၿပီလို႕ အသိအမွတ္ျပဳ ခံလာရတဲ့ သေဘာပဲမဟုတ္လား။ ကိုေဇာ္ေရးေလ့ရိွတဲ့ ပံုစံက ကၽြန္ေတာ္ ေရးခ်င္တဲ့ ပံုစံနဲ႕ဆင္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း စာကို သိပ္ရွည္ရွည္ မေရးခ်င္ဘူး။ ႏွလံုးသား အာဟာရ ေလးေတြလုိမ်ိဳး တိုတုိနဲ႕ လုိရင္းးကို တန္းေရာက္တဲ့ စာမ်ိဳးကို သေဘာပိုက်တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကိုေဇာ့္ အေနနဲ႕ ကိုေဇာ့္ေရးဟန္ကုိ မေျပာင္းလဲေစခ်င္လို႕ ဒီေမးလ္ကို ပို႕ျဖစ္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စာေရးတာ ၀ါသနာ ပါတယ္လို႕ ေျပာလို႕ရေပမယ့္ အဲ့ဒီ၀ါသနာက အားသိပ္ေကာင္းပံု မရေတာ့ သိပ္မေရးျဖစ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့ဘူးတဲ့ စာတိုတစ္ပုိဒ္ နမူနာ ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ အခ်ိန္ရခဲ့မယ္ဆိုရင္ အပ်င္းေျပ သေဘာမ်ိဳး ဖတ္လို႕ ရတာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေရးပံု ဆင္တယ္ ဆိုတာကို သိေစခ်င္လို႕ပါ။



လြတ္ေျမာက္ခြင့္

တစ္ေန႕ . . .

ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္က အျပန္ ဆူးေလ မွတ္တိုင္နားမွာ ခ်ိုဳး ၊ ဆက္ရက္ နဲ႕ ဗ်ိဳင္းငွက္ေလးေတြကို ျခင္းတစ္လံုးစီနဲ႕ သယ္လာတာ ေတြ႕မိတယ္။ ေလွာင္အိမ္ အလြတ္ေတြကိုလည္း အျခားတစ္ေယာက္က သယ္လာတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္က ငွက္ကေလးေတြကို စိတ္၀င္စားတယ္။ သူတို႕နဲ႕ နီးနီးကပ္ကပ္ ထိေတြ႕ခ်င္တယ္ေလ။ အဲဒါနဲ႕ ႀကံဳတုန္း ခ်ိဳးငွက္ေလး တစ္ေကာင္ကို ေလွာင္အိမ္ တစ္လံုးနဲ႕ တြဲ၀ယ္လိုက္တယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ငွက္ေလွာင္အိမ္ ကိုးယို႕ကားယားနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမေမက တအံတၾသ ၾကည့္ပါတယ္။ ဘာမွေတာ့ မေျပာပါဘူး။ ငွက္ေလွာင္အိမ္ကို ေနရာခ်ၿပီး အေမာေျဖ နားေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အနားကို ေမေမ ေရာက္လာပါတယ္။ သူဘာေၾကာင့္ ေရာက္လာတယ္ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ တြက္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အျငင္သာဆံုး ကာကြယ္ ေခ်ပႏိုင္ဖို႕ စကားလံုးေတြ စီေနမိတယ္။ မၾကာပါဘူး သူ႕ထံုးစံအတိုင္း ေလသံေအးေအး နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို တိုက္စစ္ဖြင့္လာပါတယ္။

" သားရယ္ တိရိစာၧန္ေလးေတြကို ပိတ္ေလွာင္ထားတာ ေမေမ မႀကိဳက္မွန္း သိရဲ့နဲ႕ကြယ္။ ဘာေၾကာင့္ ေမေမ မႀကိဳက္တာကို လုပ္ခ်င္ရတာလဲ။ "

" အာ ေမေမကလည္း ကၽြန္ေတာ္က သူတို႕ကို ခ်စ္လို႕ပါဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္သာ ၀ယ္မလာခဲ့ရင္ သူတို႕ကို သတ္စားမယ့္သူေတြလည္း ၀ယ္သြားႏိုင္တာပဲ။ အနည္းဆံုးေတာ့ ၾကပ္သိပ္ေနတဲ့ ေလွာင္အိမ္ထဲကေန အခုဆို တစ္ေကာင္တည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနႏိုင္ၿပီပဲ။ "

" အဲဒါဆိုရင္လည္း တစ္ခါတည္း လႊတ္ေပးလိုက္ေပါ့ကြယ္။ ဘာေၾကာင့္ထပ္ၿပီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ ထားခ်င္ရတာလဲ။ သားရဲ့ ခဏတာ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အတြက္ သူ႕တစ္ဘ၀လံုးကို ေလွာင္အိမ္ က်ဥ္းက်ဥ္းေလး ထဲမွာပဲ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေတာ့ မွာလား။ သူ႕မွာလည္း ေမေမတို႕လို မိသားစု ရိွမွာပဲေလ။ ဘာအျပစ္မွ မရိွဘဲနဲ႕ တစ္သက္ တစ္ကၽြန္း ျပစ္ဒဏ္က်ခံရသလို ျဖစ္ေနမွာေပါ့ကြယ္။ "

ဒါကေတာ့ ေမေမ့ရဲ့ ေခ်ာင္ပိတ္ တိုက္ကြက္ေလ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ အႏိုင္ပိုင္းႏိုင္ခဲ့တဲ စကား လက္နက္ေတြေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေခ်ဖ်က္ႏိုင္ဖို႕ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားေနခဲ့မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္....

" ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံပါတယ္။ ဘယ္သူမဆို လြတ္လပ္မႈကိုေတာ့ သေဘာက်ၾကမွပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ လြတ္လပ္မႈနဲ႕ အတူ အႏၱရာယ္ေတြလည္း ကပ္ပါလာႏိုင္တယ္ေလ။ ဒီေလွာင္အိမ္ကေန ထြက္သြားတာနဲ႕ သူ႕မွာ အႏၱရာယ္ေတြက ၀ိုင္းေနႏုိင္တယ္။ သူ႕ကို ဘယ္ေဒသက ဖမ္းေခၚလာမွန္းလဲ သိတာမဟုတ္ဘူး။ သူ႕ကိုလႊတ္လိုက္တယ္။ ပ်ံသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မ်က္ေစ့ေအာက္က ေပ်ာက္သြားရံုနဲ႕ပဲ တာ၀န္ေက်ၿပီလို႕ ေျပာလို႕ဘယ္ရမလဲ။ 

အမ်ားစုကေတာ့ ဒီလုိပဲ ေပါ့ေပါ့ေလး တြက္ၾကမွာပဲ။ သူ႕ကို ကယ္တင္လိုက္ၿပီ။ ငါတို႕ ကုသိုလ္ လုပ္လိုက္ၿပီလို႕ေလ။ အမွန္ေတာ့ သူတို႕မွာလည္း သူ႕နယ္၊ ကိုယ့္နယ္ဆိုတာ ရိွတာပဲ။ ဒီက ပ်ံသြားတာနဲ႕ ဒီနယ္မွာ ဗိုလ္လုပ္ေနတဲ့ နယ္ခံခ်ိဳးငွက္နဲ႕ အေသအေက် တိုက္ပြဲ၀င္ရေတာ့မယ္။ ေနာက္ၿပီး သူမကၽြမ္းတဲ့ နယ္ေျမမွာ ဘယ္ေနရာမွာ သိမ္းငွက္ရိွၿပီး ၊ ဘယ္ေနရာမွာ ငွက္ခတ္သမားရိွမယ္ ဆိုတာကို သူဘယ္လို သိႏိုင္မွာလဲ။ ဒီမွာသာ ေနရင္ အခ်ိန္တန္တာနဲ႕ အဆင္သင့္ အစာစားရမယ္။ အေဖာ္လိုရင္လည္း ေနာက္တစ္ေကာင္ ထည့္ေပးလိုက္မယ္ေလ။ ကဲ ဘယ္ေလာက္ အဆင္ေျပလဲ။ "

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ အရွည္ႀကီးကို ေလးေလးနက္နက္ နားေထာင္ေနရင္း ေမေမၿပံဳး ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အားတက္လာၿပီး ထပ္ကြန္႕ ၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။

" သားတို႕အေနနဲ႕ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ကာယကံရွင္ရဲ့ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ တစ္ခုကိုပဲ ၾကည့္လို႕ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ဘာနဲ႕ တူလဲဆိုေတာ့ ကေလးငယ္ တစ္ေယာက္ ေလာင္စာဆီေတြ အနီးမွာ မီးနဲ႕ ေစာ့ကစားေနရင္ ေတြ႕တဲ့ လူႀကီးက တားရမွာပဲေလ။ သူ႕အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းေနမယ့္ မီးကို မကစားရလို႕ ေအာင္ဟစ္ငိုယို ဂ်ီက်ေနတဲ့ ကေလးကို လူႀကီးက အလုိလိုက္လို႕ ဘယ္ျဖစ္မွာလဲ။ ဒီလိုပဲေပါ့ ေမေမရာ တခ်ိဳ႕ ကိစၥေတြမွာက ကာယကံရွင္ရဲ့ ဆႏၵနဲ႕ ဆန္႕က်င္ေနေပမယ့္ ၊ သူ႕ေကာင္းရာ ေကာင္းေၾကာင္း အတြက္ အမုန္းခံသင့္ရင္ ခံရမွာေပါ့။ ေမေမ သေဘာတူလား ။ "

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ လိုရာဆြဲၿပီး ကိုးကား တင္ျပတာေတြကို ဒီတစ္ခါေတာ့ ေမေမ မေခ်ပႏိုင္ေလာက္ေတာ့ဘူး လို႕ ေတြးၿပီး ေက်နပ္ေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ၾကည္ႏူးမႈေလးက ၾကာရွည္မခံလိုက္ပါဘူး။ ေမေမက ေက်နပ္စြာ ရယ္ေမာရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ပြဲသိမ္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။

" ဟင္း ဟင္း ေမေမ့သားက ေတာ္ေတာ္ ရင့္က်က္လာတာပဲ။ ေမေမ တကယ္ ၀မ္းသာတယ္ကြယ္။ သားတြက္ျပတာေတြ အားလံုးက နည္းလမ္းက်ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သားမစဥ္းမိတာ တစ္ခုရိွတယ္။ ဒါကလည္း ငွက္ကေလးကို ေမြးခ်င္တဲ့ ဆႏၵက သားကို ဖံုးလႊမ္းထားလို႕ပါ။ လူေတြ အမ်ားစုပဲ ခံစားမႈ တစ္ခုခု ၀င္သြားၿပီ ဆိုရင္ အမွန္ကို ျမင္ႏိုင္ဖို႕ ခဲယဥ္း သြားတတ္တယ္။ အေရာင္ပါတဲ့ မ်က္မွန္ကို တပ္လိုက္သလိုေပါ့။ ဘာကိုၾကည့္ၾကည့္ အဲဒီအေရာင္ေတြပဲ ျမင္ေနရမွာေလ။ ဒီကိစၥကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးၾကည့္ပါ သား ။

ဥပမာ - သားကို ဒီအိမ္ထဲမွာပဲ ေနရမယ္။ ဘယ္မွမသြားရဘူး ဆိုရင္ သား ေနႏိုင္မွာလား။ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာ ေနႏိုင္မွာလဲ။ အခုေတာင္ ပိတ္ရက္ေတြဆိုရင္ အိမ္မွာျမဲလို႕လား။ ဒီလိုပဲေပါ့ သားရယ္ ။ သူတို႕လဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္ရွာမွာေပါ့။ ေတာင္ပံပါၿပီး ပ်ံသန္းခြင့္ မရတဲ့ ဘ၀က ဘယ္ေလာက္ ၀မ္းနည္းဖို႕ ေကာင္းလိုက္မလဲ။ 

ေနာင္ ဘာျဖစ္လာမယ္ ဆိုတာေတာ့ သူမေျပာနဲ႕ ေမေမတို႕ေတာင္ ႀကိဳမသိႏိုင္ဘူးေလ။ ငွက္ဆိုတာ ပ်ံရင္း နဲ႕ေသတယ္လို႕ေတာင္ တင္စား တတ္ၾကတာပဲ။ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ေနရင္လည္း တစ္ေန႕ေတာ့ ေသမွာပဲေလ။ ဒါေၾကာင့္ ေသမင္းကို ငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီး စိတ္ပင္ပန္း ၿငီးေငြ႕စြာ ေစာင့္စားေနရမယ့္ အစား ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ၀ဲပ်ံရင္း ရင္ဆိုင္ ခြင့္ျပဳလုိက္ပါ သားရယ္ ေနာ္။ "

ေမေမ့ရဲ့ ေခ်ပရခက္တဲ့ စကားလံုး ကြန္ယက္ေတြ ေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ တိတ္ဆိတ္စြာပဲ အေတြးလြန္ ေနမိေတာ့တယ္။ ခဏအၾကာမွာေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုကို ျပတ္ျပတ္သားသား ခ်လိုက္ႏိုင္ၿပီး ေလွာင္အိမ္ရိွရာ လွမ္းထြက္ ခဲ့ေတာ့တယ္။ အကင္းပါးတဲ့ ခ်ိဳးငွက္ေလး ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ကူးကို ရိပ္မိသြားပံု ရတယ္ဗ်။ 

ေပ်ာ္ရႊင္စြာ က်ဴးရင့္လိုက္ေလရဲ႕ . . . . . .

တကူ . . . ကူး . . . . ကူး . . .


သိုးမဲ (အိမ္မက္ေျမ )


*** ကၽြန္ေတာ္႔ ေမးလ္ထဲကို ပို႔လာတဲ႔ ကိုယ္တိုင္ခံစား ေရးသားထားေသာ ရသ စာေလး တစ္ပုဒ္ပါ။ သူ႕ရဲ႕ အေတြး ၊ အေရးအသား ကို အားလံုးလည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူတူ အားလံုးလည္း ခံစားလို႔ ရေအာင္ မွ်ေဝ လိုက္ပါတယ္။ အပိုဒ္ခြဲ ၊ အျဖတ္အေတာက္ ၊ အထားအသို သင္႔ေတာ္သလို ျပဳျပင္လိုက္တာက လြဲလို႔ စာကို ျပဳျပင္ထားျခင္း မရွိပါဘူး။  ***


ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္

.

Share/Bookmark

19 October 2010

14 ခရီးသြား ရသ



အသစ္မဟုတ္ပါ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေသာ ေနာက္ဆက္တြဲေလး ေရးေနလို႔ ဒါေလးကို ဖတ္ျဖစ္ဖို႔ လိုတယ္ လို႔ ယူဆမိလို႔ ျပန္တင္လိုက္တာပါ။ 9/12/2009 က ေရးထားတာကို ျပန္တင္လိုက္တာပါ။





“ ခရီးတစ္ခု သြားေတာ႔မယ္ ဆိုရင္ ခရီးေဆာင္အိတ္ထဲမွာ မပါမျဖစ္ ပါရမဲ႔ အရာက “ စူးစမ္းမႈ ”  ” တဲ႔။

ဒီလို မွတ္သားစရာ စကားေလးကို ရွိတ္စပီးယားက သူ႕ျပဇာတ္ ဇာတ္လမ္းမွာေတာင္မွ ထည္႔အေရးခံရေအာင္ ေျပာခဲ႔သူက ဆိုကေရးတီး။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ အတြက္ ေဝးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕အေဖက ငယ္ငယ္ကတည္းက ေျပာျပထားတာ တစ္ခုကေတာ႔ ပိုျပီးေတာ႔ တိက်တယ္ လို႔ ခံစားမိတယ္။

ေဖေဖက ဒီလို ေျပာတယ္။

“ ခရီးတစ္ခု သြားမယ္ဆိုရင္ ေလ႔လာစူးစမ္းမႈကို အေျခခံထားျပီး ဒီခရီးကေန ကိုယ္က အရာ (၃) မ်ိဳးကို ရေအာင္ယူတတ္ရမယ္။ ဒီအရာ (၃) မ်ိဳးကေတာ႔. . .

၁။ ဥစၥာ ရမလား။


၂။ ပညာ ရမလား။


၃။ ကုသုိလ္ ရမလား။

ဆိုတာေတြပဲ။ ဒီ(၃)မ်ိဳးထဲက တစ္ခုခုေတာ႔ ရေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ခရီးတစ္ခုသာ သြားလိုက္တယ္။ ကိုယ္႕အတြက္ ဒီ(၃)မ်ိဳးထဲက တစ္ခုမွ မရလိုက္ဘူးဆိုရင္ အရမ္းကို ညံ့သြားျပီ။

၁။ ဥစၥာ ရမလား

ခရီးတစ္ခု ထြက္တယ္ ဆိုကတည္းက ပိုက္ဆံကုန္ဖို႔ ေသခ်ာေနျပီ။ ဒီခရီးထြက္မယ္ ဆိုျပီး ျပင္ဆင္ရတဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ေနျပီ။ ဒီေတာ႔ ဒီခရီးက ကိုယ္႕ကို ပိုက္ဆံဥစၥာ ေပးမွာ မို႔လို႔လား။ ကိုယ္က ဒီခရီးကေန ဥစၥာပိုက္ဆံ ရမွာလား။ ကိုယ္႕ဖာသာကိုယ္ ေမးၾကည္႔.......။

၂။ ပညာ ရမွာလား

ပထမအခ်က္ ဥစၥာမရဘူးဆိုရင္ ကိုယ္႕ခရီးကို အလကားေတာ႔ မျဖစ္မခံနဲ႔ ဒီခရီးလမ္းတေလွ်ာက္မွာ ဘယ္သူေတြ ဘာလုပ္ေနလဲ ေလ႔လာ စူးစမ္း ၊ ျပီးေတာ႔ ပညာယူ ။ ကိုယ္ အခု သြားေနတဲ႔ ခရီးဟာ ဘာပညာသင္ဖို႔သြားေနတာလဲလို႔ စဥ္းစား ၊ ပညာကို တစ္ကူူးတက သြားျပီးသင္ဖို႔ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ သြားရင္းလာရင္းနဲ႔ သူမ်ားေတြ ဘာလုပ္ေနတာလဲဆိုျပီး ပညာယူတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစား ၊ ဒါမွ ကိုယ္႕ခရီးမွာ ပညာရမယ္။

၃။ ကုသိုလ္ ရမွာလား

ေနာက္ဆံုး ကိုယ္သြားေနတဲ႔ ခရီးဟာ ဥစၥာလည္း မရဘူး။ ပညာလည္းမရဘူးဆိုပါေတာ႔. .။ ဒါဆိုရင္ ကိုယ္႔မွာ ဒီသြားတဲ႔ ခရီးမွာ တန္ဖိုးရွိေအာင္ မျဖစ္မေနလုပ္ရမဲ႔ ကိစၥ တစ္ခု ရွိေနတယ္။ ဒါကေတာ႔ “ ကုသိုလ္ ” ရေအာင္ ယူလိုက္တာပဲ။ ကုသုိလ္ယူတယ္ ဆိုလို႔ အမ်ားၾကီး၊ အရွည္ၾကီးလည္း မစဥ္းစားနဲ႔ဦး။ ကုသိုလ္ယူတယ္ ဆိုတာ သြားရင္းလာရင္း ပ်က္ေနတာေလးေတြ ျပင္လိုက္တာ ၊ သူမ်ား ထိခိုက္ႏိုင္တာေလးေတြ ရွင္းေပးလိုက္တာ ၊ ေငြလွဴလိုက္တာ ၊ ကိုယ္စားမဲ႔အရာ သူမ်ားကို ေပးလိုက္တာ ဒီလိုေတြလည္း ကုသိုလ္ယူလို႔ရတာပဲေလ။

အင္း ေနာက္ဆံုး ဘယ္လိုမွ ဒီပံုစံနဲ႔ ကုသိုလ္ယူလို႔မရေတာ႔ဘူးဆိုရင္ ေနာက္ဆံုးနည္းကေတာ႔ “ ရွာလို႔ ေတြ႕တဲ႔ ဘုရားမွာ ထိုင္ရွိခိုးလိုက္တာပဲ။ ” ဒါဆိုလည္း ကုသုိလ္ရတာပါပဲ။ ဒါမွ ခရီးတစ္ခု သြားတယ္ဆိုတာ တန္ဖိုးရွိတာ။

ခရီးသြားမယ္ေဟ႕ ဆိုရင္ ဒီသံုးမ်ိဳးထဲက တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေတာ႔ ရေအာင္ ယူလာခဲ႔။ ႏွစ္မ်ိဳး ၊ သံုးမ်ိဳး စလံုးရတယ္ ဆိုရင္ေတာ႔ ဒီခရီးဟာ အတိုင္းထက္ အလြန္တန္ဖိုးရွိတာေပါ႔ကြာ။ ဘာမွ မရလာဘူးဆိုရင္ေတာ႔ ကိုယ္႕ရဲ႕ ခရီးစဥ္က မဟုတ္ေသးဘူး။ တစ္ခုခုေတာ႔ မွားေနျပီ။ တန္ဖိုး မရွိဘူး။ ဒါေလးကို ခရီးသြားမယ္ ဆိုတိုင္း ေခါင္းထဲမွာ ထည္႔ထား။ ”


ဒီလိုမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္႕အေဖ ဆံုးမဖူးပါတယ္။



ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္

.

Share/Bookmark

18 October 2010

16 ခက္ဆစ္





အျပံဳး

အလွပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ခဏပဲ ျဖစ္ျဖစ္
တစ္ဘဝစာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔
အဲဒီ “ ပန္း ” ကို လိုခ်င္တယ္။



လက္ခုပ္

“ ခံစားခ်က္ တူညီမႈ ” အေၾကာင္းကို
သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ဒီလို ဆိုတယ္။

“ လက္ခုပ္ ဆိုတာ ႏွစ္ဘက္ ရွိမွ ျမည္တယ္ ဆိုေပမဲ႔
ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာမွာေတာ႔ . . . .
ငါတစ္ေယာက္တည္းလည္း ျဖစ္တယ္။ ” တဲ႔။

ေျဖာင္း . . ေျဖာင္း . . ေျဖာင္း . .

ကၽြန္ေတာ္ လက္ခုပ္တီးလိုက္တယ္။
အဲဒါ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ “ ခံစားခ်က္ တူညီမႈ ” လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။



ငွက္

“ ငွက္ ဆိုတဲ႔ နာမည္ ခံသူတိုင္း
ပ်ံသန္းႏိုင္ရမွာ မဟုတ္လား ” လို႔ ၾကီးေတာ္က ဆိုတယ္။

“ မပ်ံသန္းႏိုင္တဲ႔ ငွက္ေတြလည္း ရွိပါတယ္ ၾကီးေတာ္ရာ ”
လို႔ သူက ဆိုေတာ႔ . . . .
“ အို . . မပ်ံသန္းႏိုင္ပဲနဲ႔ ငွက္လို႔ ဘယ္လိုလုပ္ ေခၚမလဲ ”
 ၾကီးေတာ္က ေျပာတယ္။

“ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုလည္း ၾကီးေတာ္ပဲ အေတာင္ပံ ညွပ္ထားတာေလ ” လို႔
သူဆိုတဲ႔ ၾကက္တူေရြးက ျပန္ေျပာတယ္။



အနာ

“ ဒီေဆးကိုသာ ေသာက္လိုက္ . . .
ဒီအနာ မနာေစရေတာ႔ဘူး ”

ဆိုျပီး ဆရာဝန္က ေျပာေတာ႔  . . . .

“ လူနာ ” က မ်က္ႏွာဝင္း သြားသေလာက္
“ အနာ ” ကေတာ႔ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ မိႈင္းျပီး
သူ႕နာမည္ေလးကို သူ ငဲ႔ကာ ေငးတယ္။


ေလးစားစြာျဖင္႔ 
ကိုေဇာ္

.
Share/Bookmark

16 October 2010

13 ေမ်ာက္ႏွစ္ေကာင္



လူဆိုတာ သတၱဝါေတြ ထဲက အေကာင္ တစ္ေကာင္ပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ သတၱဝါေတြလိုပဲ မွားတတ္ၾကတယ္။ မွားတာမွ ကိုယ္မျမင္ ၊ မသိ ၊ မၾကားတာကို သူမ်ားက ဒီလိုလို႔ ေျပာတာနဲ႔ ကိုယ္ရဲ႕ ယံုၾကည္႔မႈ ၊ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကို လက္လႊတ္ အဆံုးရံႈးခံကာ သူမ်ား ေျပာတာကို လိုက္ျပီး လက္ခံ ယံုၾကည္ကာ မိမိ ယံုၾကည္မႈ ၊ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကို စြန္႕လႊတ္ လိုက္တတ္ျပီး မွားတတ္ၾကတယ္။

ဒီအေၾကာင္းအရာ နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး သုေတသန ျပဳသူမ်ားရဲ႕ မွတ္တမ္းေလး တစ္ခုက ဒီလို ေျပာတယ္။

တစ္ခါက . . .

သုေတသန ျပဳသူမ်ားဟာ ေမြးကင္းစ ေမ်ာက္ေလး ႏွစ္ေကာင္ကို ေမြးလာတယ္ ဆိုကတည္းက သူတို႕ အသင္႔ျပဳလုပ္ထားတဲ႔ သီးသန္႕ အခန္းထဲမွာ ထည္႔ထားလိုက္တယ္။ ဒီအခန္းထဲမွာက ေမ်ာက္ကေလး ႏွစ္ေကာင္အျပင္ ေျမြေတြ ၊ ကင္းေျခမ်ားေတြ ၊ ပင္႔ကူေတြ ၊ တျခား အဆိပ္ရွိတဲ႔ သတၱဝါေတြနဲ႔ အတူတူ ဒီေမ်ာက္ေလး ႏွစ္ေကာင္ကိုလည္း အတူတူ ထားလိုက္တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ေမ်ာက္ေလးေတြဟာ တစ္ေန႕တျခားၾကီးလာခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔ နဲ႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက အတူတူၾကီးျပင္းလာခဲ႔တဲ႔ ေျမြ ၊ ကင္းေျခမ်ား ၊ ပင္႔ကူ အစ ရွိတဲ႔ အဆိပ္ျပင္း သတၱဝါေတြကို ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္း သူတို႔ မသိၾကဘူး။ ငယ္ငယ္ကတည္းက အတူတူေနလာတာ ဆုိေတာ႔ ဒီအေကာင္ေတြက သူတို႕ကို ရန္ျပဳႏိုင္တယ္ ဆိုတာ သူတို႔ နားမလည္ခဲ႔ၾကဘူး။

ဒါနဲ႔ ေမ်ာက္ေလးႏွစ္ေကာင္ တစ္ႏွစ္သားေလာက္မွာ သူတို႔ အထဲက ေမ်ာက္ေလး တစ္ေကာင္ကို ဒီအခန္းထဲက ခြဲထုတ္ျပီး အျပင္မွာ ရွိေနတဲ႔ သူ႕ေမ်ာက္မိခင္ေတြ ရွိရာ ေမ်ာက္အုပ္ဆီကို လႊတ္လိုက္တယ္။ ဒီေမ်ာက္ေလး ဝင္ခါစမွာေတာ႔ ေမ်ာက္အုပ္ၾကီးက ခ်က္ခ်င္း လက္မခံဘူး။ ကိုက္ၾက ဖဲ႔ၾကေပါ႔။ ေနာက္မွ ေမ်ာက္ကေလးကို သူတို႔ ေမ်ာက္အုပ္ၾကီးထဲကို ဝင္ခြင္႔ေပးလိုက္ၾကတယ္။

ဒီေတာ႔မွ ေမ်ာက္ေလးဟာ အျပင္ေလာကရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳေတြကို စတင္ သင္ၾကားခြင္႔ရေတာ႔တယ္။ ေမ်ာက္ကေလးဟာ သူ အရင္က ေနခဲ႔ရတဲ႔ ေနရာကလို ေျမြေတြကို ေတြ႕ေတာ႕ သြားကိုင္မယ္ လုပ္ရင္ တျခားေမ်ာက္ေတြကသူ႕ကို တားၾကတယ္။ သူတို႔ ကို္ယ္တိုင္လည္း အပင္ေပၚကို ေျပးတတ္ၾကတယ္။ ဒီေတာ႔ ေမ်ာက္ေလးလည္း ဘာမွန္း ညာမွန္း မသိပဲ သူတို႕လို လိုက္ေျပးတတ္တယ္။ သူတို႔က “ ေျမြဆိုတာ ကိုင္စရာ မဟုတ္ဘူး ေသတတ္တယ္ ” လို႔ ေျပာတယ္။

ဒီလိုပါပဲ. . ေမ်ာက္ေလး အရင္က အခန္းထဲမွာ သိခြင္႔ မရတဲ႔ အရာေတြကို အျပင္ေလာက က
တျခားေသာ ေမ်ာက္ေတြက သင္ေပးၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ ေမ်ာက္ေလးဟာ အျပင္ေလာက က ေမ်ာက္ေတြ ၾကားမွာ အရာရာ သင္ၾကားခဲ႔ရတယ္။ တစ္လေလာက္ ရွိေတာ႔ ေမ်ာက္ေလးကို ျပန္ဖမ္းျပီး သူအရင္ေနခဲ႔တဲ႔ အခန္းထဲကို ျပန္ထည္႔လိုက္တယ္။

ဒီေတာ႔ ေမ်ာက္ေလးဟာ အရင္ သူနဲ႔ တစ္ႏွစ္ အတူတူ ေနခဲ႔တဲ႔ ေမ်ာက္ေလး လို မဟုတ္ေတာ႔ပဲ ၊ အခန္းထဲက ေမ်ာက္ေလး ေျမြေတြနဲ႔ ေဆာ႔ ၊ ကင္းေျခမ်ားေတြကို ကိုင္ ၊ ပင္႔ကူေတြနဲ႔ ထိေတြ႕ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ သူကေတာ႔ ဒီအေကာင္ေတြဟာ ငါ႕ကို အႏၱရာယ္ျပဳႏိုင္တယ္ ဆိုျပီး သစ္ပင္ေပၚကေတာင္မွ မဆင္းေတာ႔ဘူး၊

အခန္းထဲက ေမ်ာက္ေလးက သူ႕ကို အရင္လို ေဆာ႔ဖို႔ ေခၚတာေတာင္မွ သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ဒါေတြက အႏၱရာယ္ျပဳႏိုင္ေသာ အေကာင္ေတြ ဆိုျပီး သူ႕စိတ္ထဲမွာ တျခားေသာ ေမ်ာက္ေတြက ေျပာေသာ စကားမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ မၾကံဳဖူးပဲ နားဝင္ေနခဲ႔ျပီ။

တကယ္ေတာ႔ ဒီေမ်ာက္ကေလးမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူေတြလည္း ဒီလိုပါပဲ။

ဒီကမာၻ ေလာကၾကီးထဲမွာ ရွိေနတဲ႔ ေနထိုင္တဲ႔ အခိုက္အတန္႕ေလးမွာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေလ႔လာ ေဝဖန္ ဆံုးျဖတ္ ဖို႔ထက္ အရင္က လူေတြက ဘယ္လို ေျပာသြားတယ္ ဆိုတာကို ပိုျပီးေတာ႔ နားဝင္ေနတတ္တယ္။ ကိုယ္႕ေရွ႕က လူေတြကလည္း ေနာက္လူေတြကို ဘယ္လိုက ဘယ္လို ျဖစ္တယ္ ဆိုျပီး ကိုယ္တိုင္ ေလ႔လာဖို႔ထက္ သူမ်ား ေလ႔လာျပီးသားေတြကိုပဲ ေခါင္းထဲ ရိုက္သြင္းတတ္ၾကတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ လူတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို မသိေသးဘူး “ ဒီလူက ဘယ္လိုေလ ” ဆိုျပီး တျခားသူ တစ္ေယာက္က ေျပာတဲ႔ စကားကို ေခါင္းထဲ တစ္သက္လံုး စြဲေနတတ္တယ္။ ဒီလူေျပာတာ ဟုတ္မဟုတ္ ဆိုတာ ကိုယ္ပိုင္ ေလ႕လာ ဆန္းစစ္သင္႔ပါတယ္။

အျဖစ္အပ်က္ေလးကေတာ႔ ဒါပါပဲ။ 


ဒါနဲ႔ . . . အခု စာဖတ္သူကေရာ အထဲက ေမ်ာက္လား ၊ အျပင္က ေမ်ာက္လား။

 

*** ငယ္ငယ္က ေဖေဖ ေျပာျပခဲ႔ေသာ အေၾကာင္းအရာေလး တစ္ခုပါ။ ***
 

ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။

.

Share/Bookmark

6 ဒုတိယအၾကိမ္


အခုအခါမွာ . . . . 

( ျမရည္နႏၵာရပ္က ညည ၇၅၊ ညည ၇၆၊ ညည ၇၈၊ ညည ၇၉၊ ညည ၈၀၊ ညည ၈၁ စတဲ့ရပ္ကြက္ အိမ္ေထာင္စု ၃၇၇၊ လူဦးေရ ၁၂၇၃ ဦးအတြက္ ဆန္ အေရးေပၚ လုိေနပါတယ္။ ဆန္ ၇ အိတ္ဆုိ လူ ၁၂၇၃ ဦးစာ ထမင္းထုပ္ ေလာက္ပါတယ္။ တတ္ႏုိင္သမွ် ဝုိင္းဝန္းကူညီၾကေစလုိပါတယ္။

နက္ျဖန္ ျမရည္နႏၵာ ဠ ရပ္ကြက္မွာ ေဆးခန္းဖြင့္ပါမယ္။ ခံုေတြ စားပြဲေတြကေတာ့ ဆြမ္းေလာင္းအသင္းက စစ္ကုိင္းမွာ အရုဏ္ဆြမ္းကပ္ရင္ သံုးစြဲတဲ့ စားပြဲေတြ ခံုေတြကုိပဲ သြားယူမယ္။ ျပည့္သူ႔ေဆးရံုၾကီးက လက္ေထာက္ဆရာဝန္ ေဒၚေအးမာက ကုသုိလ္ျပဳ ကုသေပးပါမယ္။ ) ဦးေကာဝိဒ ဘေလာ႔မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

အခုေတာ႔ ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒ ဦးေဆာင္ျပီးေတာ႔ က်န္းမာေရး အေထာက္အကူျပဳ ေဆးကုသေရး ႏွင္႔ ေဝငွေရး ကို အားထုတ္ၾကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ေနပါျပီ။ က်န္းမာေရး အတြက္ ေဆးဝါးမ်ား နဲ႔ စားသံုးမႈ အတြက္ ထမင္းထုပ္မ်ား အတြက္ အလွဴရွင္မ်ား လိုအပ္ေနပါတယ္။ စာဖတ္သူမ်ားထဲမွ သဒၶါထက္သန္ေသာ အလွဴရွင္မ်ား ပါဝင္ လွဴဒါန္းၾကပါဦးလို႔ ႏိႈးေဆာ္အပ္ပါတယ္။ 

ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒ ရဲ႕ အဆိုအရေတာ႔ ဦးဇင္း ဦးေဆာင္ျပီး ဆန္မ်ား ၊ ေခါက္ဆြဲထုပ္မ်ား ေဝငွဖို႔ စီစဥ္ေနပါတယ္။ အားလံုးပဲ ရပ္ၾကည္႔ ၊ ထိုင္ၾကည္႔ ေနမဲ႔ အစား တတ္ႏိုင္သေလာက္ ပါဝင္ကူညီ လွဴဒါန္း ၾကပါဦးလို႔ ႏိႈးေဆာ္ပါတယ္ဗ်ာ။

ဆက္သြယ္ရန္ကေတာ႔ ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒ ကို တိုက္ရိုက္ ဆက္သြယ္ လွဴဒါန္းေပးပါ။

ဦးေကာဝိဒ 
+95 92110202
ေမြးျမဴေရးႏွင့္ေရလုပ္ငန္းဘဏ္ စစ္ကိုင္း
Current Account D-1 ဦးေကာ၀ိဒ
( မွတ္ပံုတင္ နံပါတ္ မလိုပါ )

ကၽြန္ေတာ္ ဒီေနရာမွာ ဘာလို႔ ဓါတ္ပံု မတင္တာလဲ ဆိုေတာ႔ ဓါတ္ပံုတင္ဖို႔ ေနရာ မေလာက္ငွလို႔ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ အဓိက အားျဖင္႔ ဒီေနရာ မွာ သြားေရာက္ျပီး ဂရုဏာ မွ်ေဝကာ သူတို႔ အတြက္ လွဴဒါန္းေပးၾကပါဦး။


*** ကိုယ္႔ရဲ႕ ပိုက္ဆံ တစ္က်ပ္က သူမ်ားအတြက္ ထမင္း တစ္နပ္ ျဖစ္ေနႏိုင္ပါတယ္။ ***


ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္

.

Share/Bookmark